Στην τελευταία ανάρτησή μου (τελευταία του 2017) έγραψα για τη Μέδουσα. Πόσο εκπληκτικά όμορφη ήταν και πόσο υπέροχη την έκανε ο συνδυασμός της φυσικής της ομορφιάς με την τιτανική αλήθεια που την διακατείχε, όπως και όλους τους τιτάνες. Σκόπευα να γράψω για το πως την ζήλεψε η Αθηνά και πως κατάφερε να την νικήσει μετατρέποντάς την σε τέρας (γοργόνα). Αυτή ήταν η μοίρα πολλών τιτάνων μετά την τιτανομαχία στην οποία νίκησαν οι Θεοί κι ο Δίας κι επέβαλαν την δική τους τάξη.
Ωστόσο, είπα να αφήσω την ιστορία της Μέδουσας γι αργότερα και να πιάσω ένα αγαπημένο μου θέμα, τις Αμαζόνες. Τιτανικό γένος κι αυτές αφού γεννήθηκαν τον καιρό του Κρόνου. Όλα τα τιτανικά γένη εξολοθρεύτηκαν από τον Δία που έβαλε τους ήρωες (κυρίως τον Ηρακλή αλλά και Θησέα, Ιάσονα κλπ.) να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και να σκοτώσουν τα τέρατα, τις μορφές δηλαδή στις οποίες οι θεοί είχαν καταδικάσει τουw άλλοτε υπέροχους τιτάνες.
Στο παρακάτω απόσπασμα η Μύρινα, μητέρα τριών μικρών Αμαζόνων, μιλά στις κόρες της και τους διηγείται την ιστορία των Αμαζόνων. Η διήγηση πιάνει πολύ, εμείς εδώ θα διαβάσουμε ένα μέρος της μόνο.
«Αμαζόνες είναι το όνομα που μας έδωσαν οι άλλοι. Εμείς λέμε τη φυλή μας "ελεύθερο λαό". Γιατί αυτό είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε δούλοι ούτε υπήκοοι κανενός. Ούτε ο άντρας μας διατάζει, ούτε κανείς άρχοντας, ούτε καν οι ίδιες μας οι επιθυμίες. Είμαστε ο μόνος ελεύθερος λαός στη Γη.
»Είμαστε
δημιουργήματα της Αφροδίτης, της
πολεμίστριας. Της ένοπλης θεάς του έρωτα
και της νίκης. Της κόρης του Ουρανού που
γεννήθηκε στον αφρό της θάλασσας. Είμαστε τιτανικό γένος. Δεν
καταγόμαστε από τους θεούς αλλά από
τους τιτάνες. Ακολουθούμε την τιτανική
αλήθεια, την αλήθεια της φύσης. Δεν
ξέρουμε να ξεγελάμε, δεν μπορούμε να
πούμε ψέματα, ό,τι κι αν μας κοστίσει.
Είμαστε σαν τα βουνά, τα ποτάμια, τα
σύννεφα ... σαν τα δέντρα. Ένα βουνό δεν
λέει ψέματα, δεν κρύβεται, δεν ελίσσεται.
Είναι εκεί και δείχνει τον εαυτό του.
Κι ένα ποτάμι το ίδιο κάνει. Αυτή είναι
η τιτανική αλήθεια την οποία υπηρετούμε.
»Οι θεοί του Ολύμπου, με τον Δία επικεφαλής,
κάποτε, νίκησαν τον Κρόνο και τα αδέλφια
του. Η τιτανική αλήθεια σίγησε. Ο Άτλας
φυλακίστηκε να κρατά τον Ουρανό, ο Ήλιος
φυλακίστηκε να σέρνει κάθε μέρα το
πύρινο άρμα του φωτός. Ο Προμηθέας
αλυσοδέθηκε στον Καύκασο. Οι άλλοι
τιτάνες, όπως ο Κρόνος, ρίχτηκαν στον
Τάρταρο. Αυτοί, όμως, είναι οι δικοί μας
οδηγοί, οι τιτάνες, όχι οι θεοί.
»Σε αυτόν τον κόσμο αποτελούμε -έτσι μας θεωρούν- παραφωνία. Υπήρχαν κι άλλοι ευτυχισμένοι λαοί στην χρυσή εποχή του Κρόνου. Εξοντώθηκαν όλοι, και οι Φαίακες κι οι Κένταυροι κι οι Λαπίθες, όλοι. Όλα τα γένη της Γης, της Θάλασσας και του Αγέρα. Μόνο εμείς επιζήσαμε. Αποτελούμε την ζωντανή ζωή σε αντίθεση με την νεκρή ζωή των αφυδατωμένων ανθρώπων. Εκείνων που ζουν είτε στην βαρβαρότητα των νομάδων είτε στον πολιτισμό των πόλεων. Άνδρες κι οι μεν, άνδρες κι οι δε. Όλοι τους φοβισμένοι από τον θάνατο, διψασμένοι να ξεγελάσουν την φύση. Να την κλέψουν ή να την αλλάξουν. Θλιβερά παιχνίδια στα χέρια των θεών.
»Μάθαμε να ζούμε από το Άλογο. Μας το έστειλε ο Ουρανός. Τον Ουρανό δεν τον έφτιαξε κανένας θεός. Ο Ουρανός είναι ο θεός. Αυτός τα έφτιαξε όλα. Έφτιαξε κάποια στιγμή τον Αετό και το Γεράκι. Τα είχε να πετούν ψηλά, κοντά του. Ύστερα έφτιαξε τη Γη. Έστειλε κεραυνούς και θύελλες και την γέμισε με βουνά κι ωκεανούς. Γέννησε τους τιτάνες και τον Κρόνο. Κι αυτός γέννησε κι άλλους τιτάνες αλλά και τους θεούς.
»Μέσα στα
σπλάχνα της, από όλην αυτή την αντάρα,
η Γη γέννησε τα φυτά και τα ζώα. Έτσι
έγινε κι ο άνθρωπος, ένα ζώο κι αυτός.
Όπως σας είπα, ήταν ένα φτωχό και μοναχικό
ζώο. Όμως ο Ουρανός είπε στο Άλογο να
τον βοηθήσει. Κι εκείνο έκανε τον άνθρωπο
κοινωνικό ον
»Το Άλογο είναι ο αετός της στέπας. Διέσχιζε τον ουρανό σαν τον αετό και το γεράκι. Όμως κατέβηκε για τους ανθρώπους στη Γη κι έφτιαξε την κοινωνία. Ένωσε τα μοναχικά άτομα και δημιούργησε το ανθρώπινο γένος.
»Οι
πρώτες κοινωνίες φτιάχτηκαν γύρω από
την μητέρα. Αυτή ήταν ο αρχηγός της
οικογένειας. Αυτή φρόντιζε όλα τα μέλη
της που ήταν παιδιά της. Δεν υπήρχε το
δικό μου και το δικό σου, κανείς δεν είχε
γη, κανείς δεν είχε όπλα. Όλα ήταν της
οικογένειας. Το Άλογο μας έμαθε να ζούμε
ειρηνικά και έτσι θα συνεχιζόταν ο
κόσμος μέχρι το τέλος του χρόνου ... αν
δεν ερχόταν ο Προμηθέας. Συμβιβάστηκε με τον Δία να τον ελευθερώσει από τα δεσμά του στον Καύκασο και έδωσε την φωτιά στους άνδρες. Τους χάρισε το άροτρο για να σκίζουν τα σπλάχνα της γης. Εμείς πονάμε όταν το βλέπουμε αυτό. Δεν σκίζουμε την γη, δεν την πονάμε. Την σεβόμαστε.
»Οι άντρες δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτε. Με τη φωτιά στα χέρια τους έκαψαν τα δάση κι έλιωσαν το σίδερο. Έφτιαξαν όπλα.
Ήταν
σκληροί. Κι
όταν δυνάμωσαν, τότε έδειξαν
το αληθινό τους πρόσωπο. Υπέταξαν τη γυναίκα. Την έκαναν δούλη τους και κατέστρεψαν την τάξη του κόσμου. Την
γυναίκα την έχουν δέσμια, μόνο για να τους γεννά
παιδιά και για να κάνει θελήματα.
Πιο κάτω κι από τα ζώα την βάζουν. Δεν
υπέταξαν όμως εμάς, την δική μας
φυλή.
»Για να επιβιώσουμε μάθαμε να
είμαστε πιο δυνατές από αυτούς. Στην
σκληράδα τους απαντήσαμε με πιο μεγάλη
σκληράδα, στο μίσος τους με πιο μεγάλο
μίσος. Έτσι τα καταφέραμε να μείνουμε
ελεύθερες! Έτσι, είμαστε ο
ελεύθερος λαός, ο μόνος πάνω στη Γη!
»Λατρεύουμε κι αγαπάμε το Άλογο. Αυτό μας κουβάλησε από τις νήσους των Εσπερίδων, αυτό μας έσωσε από τον κατακλυσμό, μας γλίτωσε από την ανδρική επιθετικότητα. Μας έθρεψε
με το αίμα, με το γάλα και με
το κρέας του. Μας έδωσε το
στομάχι του για να κουβαλάμε νερό.
Μας έδωσε τους τένοντες του για να
φτιάχνουμε τόξα, τις τρίχες του για
να φτιάχνουμε δοξάρια. Μας
προστατεύει και μας αγαπάει.
Μας δίνει τα πάντα χωρίς να
ζητά καμιάν ανταπόδοση. Το άλογο
μας έκανε ανθρώπους!»
