Μεγάλος ο τίτλος του σημερινού άρθρου αλλά τα λέει όλα!
Τα γεγονότα:
Φάση Α'
Τα παιδιά ενός δημοτικού σχολείου της Δάφνης έκαναν κλήρωση για να βγει ανάμεσά τους ποιος θα κρατούσε τη σημαία. Τα παιδιά (παιδιά είναι ... δεν ξέρουν...) έβαλαν στην κληρωτίδα και το όνομα του Αμίρ που είναι Αφγανός. Θα μπορούσαν να μην το έχουν βάλει κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αλλά δεν έχουν μπει ακόμα στην ... πουστιά... παιδιά είναι. Σπεύδουν, μάλιστα, να δώσουν μαζικά συγχαρητήρια στον Αμίρ που δεν είχε ιδέα ότι είχε μπει και το όνομά του στην κλήρωση. Το παιδάκι δηλώνει ενθουσιασμένο. Α ... η Ελλάδα είναι μια χώρα ευρωπαϊκή, φιλική, γεμάτη καλούς ανθρώπους, σκέφτεται....! Τι μαντεψιά ... βουλωμένο γράμμα διάβαζε!
Φάση Β'
Κάποιοι διαφωνούν. Θέλουν την Ελλάδα ευρωπαϊκή αλλά προς Λεπέν μεριά. Κι η Λεπέν ευρωπαία είναι κι οι Ολλανδοί κι οι Αυστριακοί ακροδεξιοί επίσης. Ο διευθυντής του σχολείου της Δάφνης, όπου είχε κληρωθεί να κρατήσει τη σημαία ο Αφγανός Αμίρ, έκανε μια "τροποποίηση". Ευαίσθητος στις αντιδράσεις των φιλοευρωπαίων (προς Λεπέν μεριά) κάνει μια ρύθμιση. Αναθέτει στον μικρό να κρατήσει την ταμπέλα με το όνομα του σχολείου. Κι επειδή δεν μπορούσε να κρατάει με το ένα χέρι την ταμπέλα (που είναι και βαριά) και με το άλλο τη σημαία (αυτή να δεις βάρος!) δίνει τη σημαία σε ένα άλλο παιδί, αναγνωρισμένα "ελληνάκι" με σφραγίδα ληξιαρχείου. Να βοηθήσει τον Αμίρ που δεν μπορεί να τα κουβαλάει και τα δυο!
Ενδιαφέρον έχει η δικαιολογία: δεν θα έμπαινε λέει στην εκκλησία με τη σημαία. Ο Αμίρ λέει ότι ευχαρίστως θα έμπαινε, το ίδιο κι η οικογένειά του αλλά ... αυτά θα λέμε τώρα; Αναρωτήθηκε ο διευθυντής αν θα έμπαινε στην εκκλησία με την ταμπέλα; Μήπως να του την έπαιρνε κι αυτήν; Τέλος πάντων ...
Φάση Γ'
Ο Σύλλογος δασκάλων βλέπει την σοφία του διευθυντή κι επικροτεί. Συμφωνεί με την "ρύθμιση". Είναι σύλλογος με ευαισθησίες. Ούτε να πυροδοτεί εντάσεις μια κωλοκλήρωση ούτε να μείνει με άδεια χέρια το παιδί. Κάτι θα κρατάει κι αυτό!
Φάση Δ'
Ο Σύλλογος Γονέων, κοινωνικά ευαίσθητος κι αυτός, συζητά το θέμα κι αποφασίζει να δώσει αμέριστη συμπαράσταση στον σύλλογο διδασκόντων και τον διευθυντή. Κατά τα άλλα στηρίζει -όπως λέει- όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις. Ναι, ακριβώς, χωρίς διακρίσεις αλλά και χωρίς να μαγαρίζουνε τη σημαία μας. Το πολύ-πολύ μια ταμπέλα. Μετά την πλένουμε αν χρειαστεί.
Φάση Ε'
Κάποιοι
Έλληνες (κωλοέλληνες; νεοέλληνες; εθνικάρες; ελληνάρες; ... κάποιοι
...) ρίχνουν πέτρες κατά του σπιτιού του Αμίρ. Σπάνε τζάμια, στέλνουν κι
ένα μήνυμα "φύγετε". Ο Σύλλογος Γονέων και ο Σύλλογος διδασκόντων δεν
ρωτήθηκαν (ή δεν το έμαθα ακόμα εγώ) για την ρατσιστική επίθεση. Είναι
βέβαιο ότι θα την καταδίκαζαν. Γιατί ... στηρίζουν όλα τα παιδιά ...
χωρίς διακρίσεις!
Φάση ΣΤ'
Ο Πρωθυπουργός καλεί τον Αμίρ στου Μαξίμου.
Όχι, δεν θα το έλεγα χάπι εντ. Ωστόσο ήταν κι αυτό κάτι
... ας πούμε ... ένα χάδι στο τραυματισμένο πρόσωπο της νεοελληνικής μας κοινωνίας
και εκπαίδευσης.
