Καυγαδίζουν κυβέρνηση κι αντιπολίτευση για διάφορα ανούσια ζητήματα. Μας πρήζουν κάθε μέρα τα δελτία ειδήσεων που τρέφονται από αυτούς τους καυγάδες. Μάχες του φωτός με το σκότος δίνονται ανέξοδα και περί όνου σκιάς. Το ουσιαστικό διακύβευμα, που είναι η καθημερινότητά μας κι η δυνατότητά μας να είμαστε ενεργά μέλη της κοινωνίας, δεν θίγεται από κανέναν. Το ζήτημα της λαϊκής συμμετοχής στις αποφάσεις και τις πράξεις της κοινωνίας (νόμοι, διακυβέρνηση, δικαιοσύνη), δηλαδή το ζήτημα της δημοκρατίας, δεν βρίσκεται ποτέ στην ατζέντα των ΜΜΕ. Κι όμως, η Ελλάδα θα έπρεπε να δονείται από αυτή την υπόθεση.
Το έχουμε πει και ξαναπεί από αυτήν εδώ την ηλεκτρονική τοποθεσία: Ελληνισμός
και Δημοκρατία είναι ταυτόσημα πράγματα.
Όταν λέμε δημοκρατία, βέβαια, δεν μιλάμε για τον κοινοβουλευτισμό που είναι ένα είδος ολιγαρχίας αλλά για το πατρώο ελληνικό πολίτευμα όπου όλοι παίρνουν θέσεις εξουσίας
με κλήρωση. Στη δημοκρατία όλοι μετέχουν στην εξουσία. Ο κοινοβουλευτισμός με την εκλογή κυβερνήσεων και βουλής βγάζει ολιγαρχίες. Δίνει την εξουσία, και την νομοθετική και την εκτελεστική και την δικαστική, στους δυνατούς και σε όσους έχουν τα μέσα. Επιβάλλει πάντοτε τους «δικούς» του ανθρώπους που είναι άλλοτε της εξουσίας, άλλοτε του χρήματος, άλλοτε του κόμματος, άλλοτε των μέσων επικοινωνίας, άλλοτε του σταρ σύστεμ, πάντως ορισμένους, λίγους και σχεδόν πάντα τους ίδιους.
Η Δημοκρατία, το κράτος του δήμου (του λαού) είναι κάτι άλλο. Σε αυτό όλοι οι πολίτες
εναλλάσσονται στα δημόσια αξιώματα (από Πρόεδρος δημοκρατίας μέχρι
δημοτικός σύμβουλος, δικαστής, ειρηνοδίκης, βουλευτής κτλ.). Μπαίνουν στις θέσεις αυτές με κλήρωση,
για ένα μόνο χρόνο (ή και λιγότερο ακόμα), δίνουν λόγο για την περιουσία τους όταν μπαίνουν
και όταν βγαίνουν από την θέση τους, και ποτέ κανείς δεν κατέχει
δεύτερη φορά το ίδιο αξίωμα.
Όλοι αποφασίζουν αλλά και όλοι διοικούν και
όλοι δικάζουν.
Όπως γινόταν στην Ελλάδα (εννοείται στην αρχαιότητα) και
όπως δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά στον κόσμο. Παντού υπάρχουν
διάφορα πολιτεύματα, είτε ολοκληρωτικά, είτε μοναρχικά, είτε ολιγαρχικά, αλλά πουθενά δημοκρατία.
Όλα αυτά τα πολιτεύματα είναι μοναρχίες ή καθαρές ολιγαρχίες.
Οι
καυγάδες περί αριστεράς ή δεξιάς άποψης, που δεν λαμβάνουν υπ' όψη αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα, είναι για μένα εκφυλιστικά φαινόμενα.
Μοιάζουν με τους καυγάδες κάποιων πονόψυχων με σκληρούς, αφελών με πονηρούς κ.ο.κ.
