Στην υπόθεση της πώλησης όπλων από την Ελλάδα στη Σαουδική Αραβία (άλλη έκπληξη και τούτο: ... εμείς φτιάχνουμε βόμβες και τις πουλάμε σε Άραβες;;;) παρενέβη ο -κατά τα άλλα συμπαθής- Νίκος Φίλης και αναρωτήθηκε:
«από τη σκοπιά της Αριστεράς που υπερασπίζεται πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά ... πως πουλάμε όπλα που προκαλούν θύματα στον άμαχο πληθυσμό και ανθρωπιστική καταστροφή;».
Ο Κυρίτσης συμφωνεί μαζί του και το ίδιο κι ο Σκουρλέτης. Αριστεροί όλοι αυτοί με ανθρωπιστικό πρόσωπο! Κι εγώ συμφωνώ, και ο Τσίπρας και όλοι. Δεν μας αρέσει που κόβουμε τις συντάξεις αλλά τις κόβουμε, δεν γουστάρουμε υψηλό ΦΠΑ αλλά τον βάζουμε, δεν θέλουμε να πουλάμε όπλα αλλά πουλάμε. Real politik. Έχει κανείς αντίρρηση;
Την ώρα που ο Νίκος Φίλης έγραφε την επιστολή-ανάρτησή του στο F/B ο Αλέξης Τσίπρας βρισκόταν στο Παρίσι και βραβευόταν από εξέχοντες (δεξιούς) Ευρωπαίους για το πολιτικό του σθένος που έσωσε τη χώρα και έφερε την Αριστερά στην κυβέρνηση μιας ευρωπαϊκής χώρας. Ο Βενιζέλος (που είναι κι αυτός, σίγουρα, κατά της ανθρωπιστικής καταστροφής που επιφέρουν οι βομβαρδισμοί) δήλωσε πως εκτιμά την λεπτή γαλλική ειρωνεία ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έκανε δηλώσεις παρακολουθώντας ένα κωλόπαιδο από τα βουνά της Πίνδου να κάνει πραγματικότητα τα δικά του όνειρα.
Το βραβείο, είπε ο Τσίπρας, ανήκει στον ελληνικό λαό, όμως όλοι γνωρίζουμε πως ο λαός βόγκηξε και τσίνισε και δεν του ανήκει η τιμή. Η τιμή για το πολιτικό σθένος πρωτίστως ανήκει στον Τσίπρα και ακόμη πιο «πρωτίστως» στους κυβερνητικούς βουλευτές που ψήφισαν τα μέτρα και στήριξαν την κυβέρνηση για να τα πάρει. Εν ολίγοις, το βραβείο πολιτικού σθένους ανήκει κατά ένα μέρος του στον Νίκο Φίλη. Ανήκει και στον Σκουρλέτη και τον Κυρίτση και σε όλους τους ανθρωπιστές αριστερούς. Ο Νίκος Φίλης πρέπει να μάθει πως ακόμα και όταν είναι έξω από την κυβέρνηση (για λάθος λόγους κατά τη γνώμη μου) είναι το ίδιο υπεύθυνος με όσους είναι μέσα.
Με αυτά δεν θέλω να πω πως πρέπει όλοι να πάψουν να μιλάνε. Δεν είμαι της ρήσης: «αφού ψήφισες δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς». Καλύτερα να ακούγονται όλοι και όλα. Απλά, δεν θέλω να τραβήξω μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους αριστερούς με συνείδηση κι εκείνους χωρίς. Αυτή τραβήχτηκε στις εκλογές όπου ο Λαφαζάνης κι η Κωνσταντοπούλου έσυραν τον χορό. Είναι έξω και, τουλάχιστον, δικαιούνται δια να ομιλούν. Κατά τα άλλα η πολιτική μας ζωή συνεχίζει τη σχιζοφρενή της πορεία. Ο Σύριζα πραγματοποιεί επιτυχώς αυτά που δεν πιστεύει αλλά θεωρούν αναγκαία οι δανειστές μας και που η ΝΔ (που τα πιστεύει) δεν μπόρεσε να τα πετύχει. Ίσως γιατί η ΝΔ κουβαλάει μαζί της το βάρος μιας διακυβέρνησης 1936-2009 που μέσα σε εξήντα τρία χρόνια (με κάποια κεντρώα διαλείμματα) έφτιαξε την Ελλάδα του σήμερα, των λαμόγιων, των πλούσιων που φτιάχτηκαν από τον κρατικό κορβανά, των λαδέμπορων της κατοχής, του εμφύλιου, της ΕΡΕ και της χούντας, με τελική κατάληξη την χρεοκοπία. Αυτό είναι το σταθερό έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί η αριστερά να στέκεται και να εξασκεί ρεαλπολιτίκ και να βραβεύεται κι όχι ο ανθρωπισμός της. Αυτό, ο Φίλης και όλοι οι ανθρωπιστές αριστεροί πρέπει να το γνωρίζουν.
