Πριν πέντε χρόνια είχα βρεθεί στο Αννόβερο. Τέτοιες μέρες, πρώτη
εβδομάδα του Σεπτεβρίου του 2012, είχα γράψει για πλάκα μερικούς
στίχους. Ήταν ένα γράμμα από την μονίμως συννεφιασμένη Γερμανία στην
Ελλάδα που στέναζε από τα μνημόνια. Δεν το είχα δημοσιεύσει γιατί, εκεί,
δεν είχα τη δυνατότητα να έχω το μπλογκ μου και -κυρίως- δεν είχα
ελληνικό πληκτρολόγιο. Το είχα στείλει λοιπόν στον Νίκο Χάνο
(Δραπετσίνι) που -αν θυμάμαι καλά- το είχε αναρτήσει εκείνος.
Ήταν
τέσσερα ποιήματα "Γερμανικά". Όπως στον στρατό λέμε "γερμανικό" το
τελευταίο νούμερο σκοπιάς, έτσι κι αυτά. Ήμουνα το νούμερο οχτώ τη
στιγμή που τα συνέθετα. Για την ανάμνησή τους λοιπόν, ακριβώς πέντε
χρόνια μετά, τα παραθέτω επετειακά.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ No 1
Γερμανία Γερμανία
είσαι φουλ από ανία
κι έσβησες με βουλοκέρι
το ωραίο καλοκαίρι
Σύννεφα και ατονία
σκοτεινή χαλκομανία
καταντά να' ναι ξενύχτι
'κόμα και το μεσονύχτι
Ω Ελλάδα μπανανία
βουτηγμένη στην πενία
ζήσε εσύ την Άνοιξη
με γλυκιά κατάνυξη
κι άφησε στους Γερμανούς
νεφελώδεις ουρανούς
Γερμανία και Ελλάδα
γυριστή περικοκλάδα
Ιχ φερστέε νιχτ για νιχτ
Χοφεντλίχ Χοφεντλίχ
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ No 2
Είδα πως η Εθνική
κέρδισε στη Λετονία*
νίκη ουσιαστική
που στο μέλλον θα έχει αξία
Να μπορούσε και η πόλη
μια νίκη να πετύχει
μήπως κι ανασάνουμε όλοι
να ‘έχουμε κι εμείς μια τύχη.
Διάβασα το κάθε νέο
για τη δόλια πόλη μας
δεν ήταν όμως ωραίο
τέτοιο να'ν το χάλι μας
Πως κι ο Ευγενίου ακόμα**
που ήταν άνθρωπος αρχών
εφαγώθηκε απ΄ το κόμμα
των επτά αντιδημαρχών!
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ No 3
Όταν θα γυρίσω ελπίζω
να έχουνε αλλάξει όλα
όμως δυστυχώς νομίζω
θα ‘ χουν γίνει «πάρτα όλα»!
Άλλος παίρνει προεδρία
και άλλος αντιδημαρχία
σαν ιχθείς σε ενυδρεία
πλήρης λέμε αναρχία.
Λέτε να σοβαρευτούμε
κάποτε κι εμείς στην πόλη
κι ενωμένοι πια να δούμε
το κοινό μας μέλλον όλοι;
Είτε με την Φόρμουλα ένα
ή με πάρκα και αλέες
μην ξεχνιούνται από κανέναν
οι κυρίαρχες ιδέες
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ No 4
Ένα γράμμα πάω να γράψω
κι όχι βέβαια να κλάψω
κι όμως να που συγκινούμαι
και την ρίμα δεν αρνούμαι
Απ΄τ' Αννόβερο εδώ
Lathusenstrasse την οδό
στέλνω τους χαιρετισμούς
σ΄ όλους, φίλους και δικούς
Θα το πω ελληνικά
και μιλώ αληθινά
όλα εδώ είναι φτιαγμένα,
τέλεια οργανωμένα
Μα το κάτι που τους λείπει,
είναι το φως του αποσπερίτη
κι αυτό που 'χουμε εμείς
δεν το έχει εδώ κανείς
Εκεί, η πόλη η δική μας
ναι, η φτωχή εκείνη γη μας
η άσχημη κι αναρχική
ειν' βαθιά αισθηματική
Θέλει αγάπη μόνο λίγη
κι η καρδιά της τότε ανοίγει
εκεί βρίσκεται το φως
λαμπερός χρωματισμός
Αν θελήσω να το κάνω
ένα βήμα παραπάνω
τότε πιάνω ουρανό
φωτεινό και γαλανό.
Κερατσίνι Δραπετσώνα
πόλεις του σκληρού αγώνα
κρατηθείτε ζωντανές
θά ‘ρθουν κάποτε χαρές!
Αυτά!
Εντάξει, για πλάκα τα έγραψα, δεν διεκδικώ νόμπελ ή κρατικά βραβεία,
ούτε καν έναν έπαινο. Είναι όμως δικά μου, δεν ντρέπομαι γι αυτά και τα
δημοσιεύω. Έστω και με πέντε χρόνια καθυστέρηση.
Υποσημειώσεις:
* Λετονία-Ελλάδα 1-2 στις 7 Αυγούστου 2012
** Ο Ευγενίου ήταν γενικός γραμματέας στον δήμο που καρατομήθηκε.
