Με τον Δήμο Δραπετσώνας ασχολούμαι ελάχιστα ή καθόλου σε αυτό εδώ το μπλογκ. Μόνο θέματα ιστορίας και ζητήματα σχετικά με την ανάπλαση της πρώην (... κάποτε λέγαμε "τέως" για να δείξουμε ότι τελειώσαμε οριστικά ...) βιομηχανικής ζώνης με κάνουν να γράφω γι αυτόν. Στα καθημερινά δημοτικά δεν βλέπω να χρειάζεται η οποιαδήποτε ανάμιξή μου. Καλά τα πάει η δημοτική αρχή. Αν αυτό οφείλεται στην τύχη της (κανείς πιο τυχερός από αυτήν!) ή στην ικανότητά της (εξαιρετικά ικανή έδειξε τουλάχιστον αυτό το καλοκαίρι) δεν με νοιάζει. Άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια, λένε οι Κινέζοι. Αφήνω λοιπόν την καθημερινότητα και πιάνω τα μεγάλα, την ανάπλαση.
Είχαμε βήματα μπροστά και βήματα πίσω. Για τρίτη φορά στην ιστορία της περιοχής η κυβέρνηση στάθηκε αρωγός κι όχι ενάντιος στην θέληση του δήμου και των κατοίκων. Πρώτη ήταν το 1992-93 όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη υιοθέτησε την ιδέα της ανάπλασης κι έφτιαξε την Πρότυπο υπό τον έλεγχο της τοπικής κοινωνίας. Δεύτερη ήταν το 1999-2003 όταν η κυβέρνηση Σημίτη έκλεισε τα Λιπάσματα και προχώρησε στην απελευθέρωση των χώρων. Τρίτη ήταν το 2015-17 όταν η κυβέρνηση Τσίπρα χάρισε στον δήμο 90 περίπου στρέμματα παραλίας. Τρία αποφασιστικά βήματα για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο σκεφτόταν η ολιγαρχία (διοίκηση) και ο λαός (δήμος) το θέμα. Τρεις ελπίδες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ΘΕΤΙΚΑ γι αυτόν τον τόπο!
Οι δημοτικές αρχές έκαναν ό,τι μπορούσαν. Άλλες έτρεξαν με τα χίλια, άλλες πιο αργά, άλλες υπερασπίστηκαν κατακτήσεις κι άλλες άνοιξαν νέους δρόμους. Όλες όμως φρόντιζαν να φτιάχνουν επιτροπές με όλες τις παρατάξεις του δήμου μέσα σε αυτές αλλά και με κατοίκους επίσης, είτε ειδήμονες είτε ισχυρά ενδιαφερόμενους για το θέμα. Βουλευτές, πολιτευτές, όλοι είχαν θέση πάντα στις μάχες που δίνονταν. Μόνο δυο δημοτικές αρχές το αρνήθηκαν. Η δημαρχία Χρυσού στη Δραπετσώνα (κι αυτή μετά το 2008 όταν υπονομεύτηκε η προσπάθεια κοινής πορείας από τρίτους) κι η δημαρχία Βρεττάκου στο Κερατσίνι (που όμως αυτή έχει ακόμα το περιθώριο να αλλάξει ρότα). Κι οι δυο μοιάζουν αρκετά. "Συμμάζεψαν" τον δήμο κι ήταν (είναι) επιφυλακτικές σε συνεργασίες και συγχρωτισμούς. Έπαιξαν κι οι δυο το χαρτί της "καθαρότητας". Αυτό όμως δεν βοήθησε ιδιαίτερα την πόλη. Η καθαρότητα (όπως κι η καθαριότητα) βοηθούν, όμως η επιλογή του μη συγχρωτισμού βλάπτει.
Το γεγονός ότι η εταιρεία πετρελαιοειδών πήρε την άδεια λειτουργίας τον Ιανουάριο του 2015 και ζήτησε την άδεια εμπορίας από τον Ιανουάριο του 2017 χωρίς να κινηθεί ο δήμος, είναι λάθος αποφασιστικό. Οι κυβερνήσεις, που όλες θέλουν επενδύσεις, είναι πάντα πρόθυμες να δώσουν άδειες (π.χ. το ΠαΣοκ το 1986-87, ο Σύριζα το 2017) ή συντελεστές δόμησης (π.χ. το ΠασοΚ το 2003, η ΝΔ το 2014) κι ό,τι θέλουν οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης. Δουλειά του δήμου είναι πάνω από όλα να προσέχει αυτά τα ζητήματα και να τα προλαβαίνει. Να κινητοποιεί τον κόσμο και να προκαλεί φασαρία για να δημοσιοποιεί όσα πάνε να γίνουν εν κρυπτώ. Οι ανοιχτές επιτροπές στις οποίες μετέχουν ΟΛΟΙ, διοίκηση και αντιπολίτευση, σύμβουλοι και πολίτες, ειδικοί και μη, μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Αυτό που ξέφυγε από τον Χρήστο Βρεττάκο τον Ιανουάριο του 2015 και τον Ιανουάριο του 2017 και τον Ιούλιο του 2017 δεν θα ξέφευγε από μια τέτοια επιτροπή ανάπλασης. Και η κινητοποίηση που ζητά (και σωστά) ο δήμος, θα ήταν έγκαιρη, εύκολη κι αποτελεσματική.
Το υπουργείο λέει ότι θα ανακαλέσει την άδεια. Θα είναι προσωρινή ανάκληση. Οι εγκαταστάσεις θα είναι εδώ μέχρι το 2026 τουλάχιστον. Εκείνο που πρέπει να επιδιωχθεί είναι ο χρονικός περιορισμός τους και η χρήση φίλτρων και μεθόδων ώστε να μην ρυπαίνεται το περιβάλλον, ούτε το θαλάσσιο από ρύπους ούτε ο αέρας από σωματίδια και μυρωδιές. Ας επικεντρωθεί σε αυτά η προσπάθεια. Η κυβέρνηση έχει πολλά προβλήματα σε γειτονιές σαν τις δικές μας (συντάξεις, ανεργία κτλ.). Δεν θα θέλει να φορτωθεί και με άλλα. Ό,τι μπορεί να κάνει για να περιορίσει τις επιπτώσεις, πρέπει να πιεστεί και θα το κάνει. Ας της σφίξει ο δήμος (με την έννοια του λαού) την θηλιά γύρω από τον λαιμό. Στο κάτω-κάτω για το δικό της καλό θα πιεστεί.
Η διοίκηση του δήμου ας δει την κριτική που της γίνεται θετικά κι όχι με νέα περιχαράκωση. Έχει δίκιο ο δήμαρχος όταν διαμαρτύρεται γιατί όλοι στρέφονται στη δική του παράλειψη κι όχι στην ίδια την κυβέρνηση που έδωσε την άδεια. Φυσικά η κυβέρνηση φταίει. Πάντα οι κυβερνήσεις φταίνε. Η προηγούμενη φταίει που μας καταδίκασε κι η τωρινή που δίνει την άδεια εμπορίας, αλλά πάντοτε η κάθε κυβέρνηση είναι εξ ορισμού ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ. Θέλουν επενδύσεις κι εμείς είμαστε ένα οικόπεδο σε τιμή ευκαιρίας. Φαιό νταμάρι! Όταν μια κυβέρνηση δίνει κάτι είναι γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Όλοι θα φωνάξουν εναντίον της.
Για την άγνοια όμως του τι συνέβαινε πίσω από την πλάτη μας ευθύνη έχει ο δήμος! Ας την αναλάβει αυτή την ευθύνη όχι με λόγια αλλά έμπρακτα. Ας κάνει Επιτροπή Ανάπλασης τώρα. Και, φυσικά, εγώ δεν θα μετάσχω. Ας μην νομίσει κανείς ότι το προτείνω για να βρω ρόλο. Δεν θέλω. Δεν πιστεύω στα πρόσωπα αλλά στα σύνολα και στους θεσμούς. Ας γίνει άμεσα, τώρα, η Επιτροπή Ανάπλασης. Υποδείγματα λειτουργίας υπάρχουν πολλά. Τουλάχιστον να υπάρξει ένα κέρδος για την πόλη.
