Τη γνώμη μου για τη διαπραγμάτευση την έγραψα (Περιμένοντας να μάθουμε τα προαποφασισμένα, 28/2/2017). Θεωρώ ότι όλα έχουν προαποφασισθεί και το μόνο που μένει είναι το περιτύλιγμα. Το βασικό θέμα είναι οι συντάξεις, και δεύτερο το αφορολόγητο. Τρίτο και καταϊδρωμένο παίζει το θέμα των εργασιακών, οι Ευρωπαίοι ούτε που νοιάζονται καν γι αυτό. Τους νοιάζει το αφορολόγητο (που θα μειωθεί ούτως άλλως) και τον Σόιμπλε τον νοιάζουν οι συντάξεις. Όπως και το ΔΝΤ. Σε αυτό συμφωνούν απόλυτα. Και δεν θέλουν απλά μείωση, θέλουν ΚΑΤΑΚΡΗΜΝΙΣΗ!
Αυτή η "προσωπική διαφορά" που έβαλε ο Κατρούγκαλος, από τη μια, είναι ενοχλητική γι αυτούς ρύθμιση αλλά, από την άλλη, είναι και σκαλοπάτι για να έχουν μειώσεις της τάξης του 40% που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδύνατες, δεν θα τολμούσε κανείς να τις ζητήσει.
Σίγουρα λοιπόν θα μειωθούν οι συντάξεις. Το θέμα είναι πόσο; Αν κοπεί ΟΛΟΚΛΗΡΗ η προσωπική διαφορά (έστω και σε βάθος πεντεαετίας) αυτό θα σημαίνει μείωση του εισοδήματος εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών κατά ποσοστό ίδιο με εκείνο της πρώτης καταστροφής (του 2011-13). Και μάλιστα αυτή τη φορά η μείωση θα είναι προσθετική στην προηγούμενη οπότε θα είναι καταστροφική. Εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, απροστάτευτοι πλέον λόγω ηλικίας και εκτός εργασίας, θα βρεθούν σε θέση επαίτη, η δε εσωτερική ζήτηση θα συρρικνωθεί απόλυτα εξαφανίζοντας κάθε προοπτική ανάπτυξης.
Μπορεί ο Σύριζα να δεχτεί κάτι τέτοιο; Φυσικά και μπορεί. Το έχει ήδη κάνει, απλά δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό. Αν έχει αποδεχτεί (έστω και με πενταετία μειώσεων) να εξαφανιστεί ολόκληρη η προσωπική διαφορά τότε θα οδηγήσει και την κοινωνία σε πλήρη διάλυση και τα ποσοστά του στα παλιά γνώριμα επίπεδα. Και, βέβαια, για τους υπουργούς και τους βουλευτές του, τι είχαν τι έχασαν. Θα έχουν κάνει και ένα πέρασμα από τα σαλόνια της ολιγαρχίας με το κεφάλι ψηλά, όμως τα χαμηλότερα στελέχη του Σύριζα θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση. Αποδέχτηκαν τον συμβιβασμό του 2015 ελπίζοντας ότι η κυβέρνηση θα καταφέρει -έστω και με τους γνωστούς περιορισμούς του τρίτου μνημονίου- να βγάλει τη χώρα από το τούνελ χωρίς τις απώλειες που θα είχαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι από τις ρυθμίσεις που θα αποδεχόταν η δεξιά. Αν δουν ότι η κυβέρνηση αποδέχτηκε όρους χειρότερους κι από ό,τι είχε ονειρευτεί η δεξιά (είχε αποδεχτεί τη ρήτρα μηδενικού ελλείματος στα επικουρικά και κάποιες μειώσεις στις συντάξεις) τότε θα έχουν μεγάλες δυσκολίες να δικαιολογήσουν αυτό που έγινε το 2015, κι όχι μόνο τα στελέχη αλλά κι οι απλοί ψηφοφόροι όπως ο υποφαινόμενος.
Ας ελπίσουμε ότι Τσακαλώτος και Τσίπρας ξέρουν τι κάνουν κι ότι η καθυστέρηση που εφαρμόζουν εδώ και μερικούς μήνες θα αποδώσει. Ο Σόιμπλε μάλλον φεύγει αλλά όχι πριν τον Δεκέμβρη. Ως τότε τι γίνεται;
Ας ελπίσουμε ότι οι βουλευτές, έστω κι αν δεν λένε τίποτε δημοσίως, θα πιέσουν και θα απειλήσουν για να μην γίνει αποδεκτό το καταστροφικό σενάριο.
