Ο Θωμάς Σίδερης μας γέμισε χαρά.

Στα φετινά βραβεία του Ιδρύματος Μπότση, που απονεμήθηκαν στην Παλαιά Βουλή παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, διακρίθηκε ένας φίλος και δικός μας άνθρωπος. Ο Θωμάς Σίδερης. 

Κερατσινιώτης, συγγραφέας και δημοσιογράφος, πέρασε ένα διάστημα σαν εργαζόμενος από τον Δήμο και τώρα εργάζεται στην ΕΡΤ.

Η βράβευσή του με τιμητική διάκριση έγινε για το ντοκιμαντέρ του «ILMNIK- η θηλιά» που είναι διεθνής συμπαραγωγή για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του τύπου στην Τουρκία. Την ξέρει καλά την Τουρκία ο Θωμάς. Έχει εργαστεί σε τούρκικες εφημερίδες ως αρθρογράφος κι έχει ταξιδέψει στη γειτονική χώρα σε όλο το βάθος της, μέχρι τα συριακά σύνορα και την εμπόλεμη ζώνη. 

Στην φωτογραφία εικονίζονται οι νικητές του 2018 των βραβείων του ιδρύματος. Όλοι κορδωμένοι δίπλα στον κύριο Πρόεδρο κοιτάζουν τον φακό. Ο Θωμάς (αδιάφορος για τις τιμές ή απλά ψηλός;) πίσω-πίσω και κοιτάζει αλλού.

 
Μπράβο Θωμά!
Μας τίμησες και μας έκανες για μία και μόνη φορά (κι εδώ το ξεχνάμε) να πούμε πως άξιζε τον κόπο η συγχώνευση με το Κερατσίνι αφού, έτσι, γνωριστήκαμε και γίναμε συνδημότες!

Μουσικές του κόσμου

Τελευταία χρησιμοποιώ πολύ τα μαζικά μέσα συγκοινωνίας, μετρό, προαστιακό και ηλεκτρικό. Κάνω μεγάλες διαδρομές κι έχω την ευκαιρία να διαβάζω βιβλία που μου αρέσουν και να ακούω μουσικές που μου αρέσουν. Θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας κάποιες από τις μουσικές.

Μια από τις μουσικές αυτές είναι του Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι. Είναι Ιάπωνας. Το κομμάτι που ακούω λέγεται "in the mood for love" κι έχει μεγάλη διάρκεια, πάνω απο μια ώρα. Το παραθέτω όμως για όποιον δεν τον έχει γνωρίσει ακόμα. (στο youtube έχει πάνω από 7 εκ. προβολές). Φανταστικός.

IN THE MOOD FOR LOVE

Το επόμενο είναι το "The fosse" του εκπληκτικού Wim Mertens που άργησα να τον γνωρίσω αλλά που αβίαστα ερωτεύτηκα τη μουσική του. Είναι ένα κομμάτι που διαρκεί μόνο 7 λεπτά. 

THE FOSSE 

Το τρίτο κομμάτι που ακούω με μεγάλη ευχαρίστηση ανήκει στον Παπακωνσταντίνου, όχι τον Θανάση, ούτε τον Βασίλη, αλλά τον Κωνσταντή. Είναι το "απ' την αρχή του κόσμου". Κι ο Κωσταντής στην αρχή του είναι, ελπίζω να μας χαρίσει κι άλλα τέτοια.  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Τέταρτο κομμάτι ένα παλιό μου αγαπημένο, από τη δεκαετία του '80. Είναι του Στέφαν Μίκους. Πάντοτε με ταξίδευε ... το κάνει και ΤΏΡΑ. Η μουσική είναι μαγεία. Φτιάχνει κόσμους ακόμα και μέσα στο τζάμι από το παράθυρο ενός τρένου, με τις σταγόνες της βροχής να κυλούν έξω από αυτό.

AS I CROSSED A BRIDGE OF DREAMS

Αυτά για σήμερα!

ΑΡΧΑΙΟΜΑΘΕΙΑ

ΚΕΙΜΕΝΟ   1

εἰσὶ δὲ οἱ ἀπὸ τῶν γιγνομένων κατὰ τὸν κόσμον παραδόξων ὑπονοήσαντες εἰς ἔννοιαν ἡμᾶς ἐληλυθέναι θεῶν

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ   1

«Θέλοντας να ερμηνεύσουν τα παράξενα φαινόμενα που γίνονται στον κόσμο φαντάστηκαν την έννοια του θεού»

ΚΕΙΜΕΝΟ   2

Μὴ διὰ φόβον, ἀλλὰ διὰ τὸ δέον ἀπέχεσθαι ἁμαρτημάτων

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ   2

«Να αποφεύγεις τα αμαρτήματα, όχι από φόβο αλλά γιατί δεν πρέπει»

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ ΑΒΔΗΡΙΤΗΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ   3

οὔτε γὰρ Ἥραν οὔτε Ἀθηνᾶν οὔτε Δία τοῦτ’ εἶναί φησιν ὅπερ οἱ τοὺς περιβόλους αὐτοῖς καὶ τεμένη καθιδρύσαντες νομίζουσιν, φύσεως δὲ ὑποστάσεις καὶ στοιχείων διακοσμήσεις.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ   3

«Ούτε Ήρα, ούτε Αθηνά, ούτε Δίας υπάρχουν, όπως νομίζουν αυτοί που τους αφιέρωσαν ναούς και τεμένη, αλλά παραστάσεις της φύσης και απεικονίσεις των στοιχείων»

ΜΗΤΡΟΔΩΡΟΣ ΛΑΜΨΑΚΗΝΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ   4

ὑπολήψεις ψευδεῖς αἱ τῶν πολλῶν ὑπὲρ θεῶν ἀποφάσεις

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ   4

«Οι απόψεις των πολλών (του πλήθους) για τους θεούς είναι λανθασμένες»

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ   5

περὶ δὲ θεῶν οὔτε εἰ εἰσὶν οὔθ’ ὁποῖοί τινές εἰσι δύναμαι λέγειν

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ   5

«Για τους θεούς, εάν υπάρχουν ή σαν τι μοιάζουν, δεν μπορώ να πω τίποτα»

ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ ΑΒΔΗΡΙΤΗΣ

(Επιλογή κειμένων -μετάφραση: δια χειρός Δημήτρη Σαραντάκου)

ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ

    Συνεχίζοντας για το “μακεδονικό” θυμίζω αυτό που είχα ξαναγράψει σε παλιότερη ανάρτησή μου. Το είπε η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ:

    Θέλουν να λέγονται και να είναι οι Μακεδόνες, ας είναι. Προφανώς υπάρχει μέσα τους μια τάση να θέλουν να είναι και Έλληνες. Καλύτερα να τους την καλλιεργήσουμε παρά να τους την αρνηθούμε. Ας μάθουν ότι οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό φύλο (το ξέρουν και το λένε όλοι οι ιστορικοί, αρχαιολόγοι, επιστήμονες κι όλα τα ευρήματα) κι ας σκεφτούν καλύτερα τη σχέση τους μαζί μας. Ας μάθουν τη γλώσσα μας που είναι η μακεδονική γλώσσα. 

 

    Μια παρένθεση εδώ: Η "κοινή ελληνική" που καθιερώθηκε στην ελληνιστική εποχή, είναι η ελληνική διάλεκτος που μίλησε όλος ο κόσμος της ανατολικής Μεσογείου για πάνω από χίλια χρόνια, από τον 4ο π.Χ.αι. ως τον 8ο μ.Χ. είναι η γλώσσα που το Β το προφέρει “βου” και όχι “μπου”, το ΑΥ το προφέρει “αφ” και όχι “αου” κλπ. Τα ΜΠΟΥ για το Β και ΑΟΥ για το ΑΥ είναι της αττικής γλώσσας. Η "Κοινή" που φτιάχτηκε στην Αλεξάνδρεια είναι πιο πολύ μακεδονική παρά αττική. Από αυτήν προέρχεται η ελληνική που μιλάμε. Δεν μιλάμε την μετεξέλιξη της αρχαίας αττικής διαλέκτου. Η σημερινή γλώσσα μας είναι μετεξέλιξη της “κοινής ελληνικής” της ύστερης αρχαιότητας και του μεσαίωνα που είναι στην ουσία η μακεδονική γλώσσα-διάλεκτος εκκαθαρισμένη από την αττική.

 

    Αν, λοιπόν, οι γείτονες θέλουν να λέγονται Μακεδόνες, ας δουν και πόσο “ελληνικό αίμα” ρέει στις φλέβες τους (αδόκιμη έκφραση το “αίμα” την χρησιμοποιώ ποιητικά). Γιατί αν αυτοί, όπως οι Βούλγαροι, είναι φύλο που εκσλαβίστηκε, ας δουν ότι οι Βούλγαροι βρίσκονται μακριά από τις πηγές τους, τον Βόλγα, όμως οι δικές τους “μακεδονικές” πηγές, η Ελλάδα, είναι ακόμα εδώ, έστω και σαν νέα Ελλάδα.

    Πιστεύω κι εγώ πως θα έπρεπε να λέγονται "Νέα Μακεδονία", γιατί αυτό πραγματικά είναι. Όπως βέβαια κι εμείς θα έπρεπε να λεγόμαστε "Νέα Ελλάδα" γιατί Νεοέλληνες -κι όχι Έλληνες- είμαστε. Απλά όταν εμείς πήραμε το όνομα δεν υπήρχε κανείς να το διεκδικήσει. 
 

    Όπως κι όταν η Ρουμανία πήρε το όνομά μας. Για χίλια πεντακόσια περίπου χρόνια ήμασταν η Ρωμανία κι ο λαός μας ήταν οι Ρωμιοί. Κι όμως αυτό το όνομα που ήταν πραγματικά η ψυχή μας (με την έννοια ότι ελληνόφωνοι κι ορθόδοξοι είμαστε σαν κράτος, άρα Ρωμιοί και συνεχιστές της Ρωμανίας) δεν το διεκδικήσαμε καθώς προσβλέπαμε για πολλά χρόνια αλλού ... στην αρχαιότητα και την αρχαιοπρέπεια. Έτσι οι Μολδαβία και η Βλαχία, η Μπογδανία, μας πήραν το πραγματικό όνομά μας (και την ψυχή μας;) και αυτο-ονομάστηκαν Ρωμανία! Την χώρα τους την λέμε Ρουμανία κι όχι Ρωμανία (Romania) από ντροπή και μόνο. Το "ου" στη θέση του "ω" είναι το δικό μας φύλλο συκής που προσθέσαμε για να κρύψουμε την πλήρη αδυναμία μας να κάνουμε το παραμικρό μπροστά στην προφανή αυτή κλοπή της ιστορίας μας. Απλά, τότε δεν υπήρχε ούτε ΕΕ ούτε ΝΑΤΟ. Έτσι Ρωμανία και Ρωμάνοι ονομάζονται οι Βλαχομπογδαναίοι που μιλούν άλλη γλώσσα από εκείνην της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (του Βυζαντίου). Αν είχαμε τη δυνατότητα, τότε που φτιαχνόταν το έθνος τους, ίσως να λέγονταν κι αυτοί τώρα "Δημοκρατία της Νέας Ρωμανίας".

"Νέα Μακεδονία" και πολύ μας είναι!

    Μιλώντας για το “μακεδονικό” ένας φίλος μου είπε ότι το “Σκόπια” είναι ένα καλό όνομα γι αυτούς. Ένας που άκουγε διαφώνησε, κι είπε ότι το “Βαρδάρης” είναι καλύτερο. Με αυτά τα μυαλά πάνε οι πολίτες να πληροφορηθούν για λύση στο ζήτημα. Και το δυστύχημα είναι πως κι οι πολιτικοί σπανίως έχουν κάτι καλύτερο να πουν.

    Ο Μπουτάρης, που ξέρει καλύτερα, είπε πως το Νέα Μακεδονία είναι ένα καλό όνομα αν το δεχτούν, γιατί κι αυτοί έχουν ανατραφεί ονομάζοντας τους εαυτούς τους “Μακεδόνες” εδώ και εκατόν πενήντα τουλάχιστον χρόνια. Πραγματικά, το 1893 συντάχθηκε η διακήρυξη για μια ελεύθερη (από τους Τούρκους) Μακεδονία. Από τότε οι Σλάβοι της περιοχής άρχισαν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες και να το πιστεύουν πως είναι κάτι διαφορετικό από τους Βούλγαρους, τους Σέρβους και τους Έλληνες. Το 1893, πριν από 125 χρόνια, η κεντρική επιτροπή της “Μακεδονικής Εσωτερικής Οργάνωσης” έγραψε την διακήρυξη με τίτλο “Η Μακεδονία στους Μακεδόνες”. Το 1903 επαναστάτησαν κατά των Τούρκων κι η επανάστασή τους πνίγηκε στο αίμα. Από τότε και μετά, υπάρχουν!

    Οι παππούδες των παππούδων των σημερινών νέων στο γειτονικό κράτος έλεγαν τον εαυτό τους Μακεδόνα. Κανείς δεν έλεγε ότι ήταν κάτι άλλο από Μακεδόνες. Το προσπάθησαν οι Έλληνες κι οι Βούλγαροι από τις αρχές του 20ου αιώνα, σφάχτηκαν μάλιστα και μεταξύ τους στον μακεδονικό αγώνα 1906-08 αλλά δεν τα κατάφεραν. Υπάρχει περίπτωση να το καταφέρουμε τώρα εμείς;

   Ιδού τώρα που έχουμε φτάσει με την αδιαλλαξία μας: Τους αφήσαμε να ονομάζονται σκέτα Μακεδονία και να αναγνωριστούν από όλον σχεδόν τον πλανήτη. Και τους αφήσαμε να αλωνίζουν φτιάχνοντας κι αυτοί ένα παρελθόν. Βρήκαν ρίζες στον Αλέξανδρο! Και ποιος είσαι εσύ που θα το αμφισβητήσεις; Όσο "έλληνας" είσαι εσύ, άλλο τόσο "μακεδόνες" είμαστε κι εμείς, λένε.

    Οι Μακεδόνες των Σκοπίων δεν λένε πια ότι είναι μέρος της μακεδονικής ιστορίας αλλά ότι αυτοί είναι οι Μακεδόνες κι όχι βέβαια οι Έλληνες που είναι άλλη φυλή κι άλλος λαός. Λένε πως από τα αρχαία χρόνια, άλλο ήταν οι Μακεδόνες κι άλλο οι Έλληνες (όπως βέβαια άλλο και οι Ηπειρώτες). Λένε ακόμη ότι αυτή η αρχαία μακεδονική φυλή συγχωνεύτηκε με τα σλαβικά φύλα, παίρνοντας τη γλώσσα τους αλλά κρατώντας το όνομά τους που είναι (πιθανότατα και γι αυτούς) "η ψυχή τους!".

    Αυτά λένε και τα στηρίζουν βασικά στα εξής: Και οι Βούλγαροι είναι μογγολικό φύλο, με αρχική εστία τον Βόλγα αλλά στην χερσόνησο του Αίμου συγχωνεύτηκαν με Σλάβους και απέκτησαν σλαβική γλώσσα. Κράτησαν το όνομά τους και την ιδιαιτερότητά τους μέσα στον σλαβικό κόσμο. Έτσι κι αυτοί (οι “Σκοπιανοί”-Μακεδόνες) είναι αρχαίο βαλκανικό φύλο, ξεχωριστό από τους Έλληνες, που συγχωνεύτηκαν με Σλάβους κρατώντας το όνομά τους.

    Αυτά λένε και δεν θεωρούν ότι είναι μέρος της Μακεδονίας αλλά το όλον. Εξ άλλου στην -γεωγραφικά- νότια Μακεδονία, την ελληνική, είχαν πάψει να υπάρχουν Έλληνες πλην Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής (ή υπήρχαν Ρωμιοί που αποτελούσαν μια μικρή μειοψηφία) για εκατοντάδες χρόνια. Έλληνες και Βούλγαροι προσπάθησαν να εξελληνίσουν και να εκβουλγαρίσουν την περιοχή μετά την (μακεδονική) επανάσταση του 1903 του Ίλιντεν και, τελικά, την διαμοίρασαν με τους βαλκανικούς πολέμους.

    Αυτά λένε οι γείτονες και το αφήγημά τους είναι συνεκτικό. Υποστηρίζεται δε από το γεγονός ότι στη σημερινή Μακεδονία ελάχιστοι Έλληνες είναι γηγενείς. Οι περισσότεροι είναι είτε Πόντιοι και Μικρασιάτες είτε Βλάχοι. Επίσης υποστηρίζεται από το γεγονός ότι όλοι αυτοί, εδώ και εκατονταετίες (τουλάχιστον από το 1893 επισήμως) αυτοαποκαλούνται "Μακεδόνες". Δεν είναι εφεύρεση του 1945. Γι αυτούς τους λόγους, αν δεχτούν το "Νέα Μακεδονία" υποκύπτοντας στον απροκάλυπτο ελληνικό εκβιασμό για να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Είναι το μέγιστο που μπορούμε να πετύχουμε.

ΑΜΑΖΟΝΕΣ

Στην τελευταία ανάρτησή μου (τελευταία του 2017) έγραψα για τη Μέδουσα. Πόσο εκπληκτικά όμορφη ήταν και πόσο υπέροχη την έκανε ο συνδυασμός της φυσικής της ομορφιάς με την τιτανική αλήθεια που την διακατείχε, όπως και όλους τους τιτάνες. Σκόπευα να γράψω για το πως την ζήλεψε η Αθηνά και πως κατάφερε να την νικήσει μετατρέποντάς την σε τέρας (γοργόνα). Αυτή ήταν η μοίρα πολλών τιτάνων μετά την τιτανομαχία στην οποία νίκησαν οι Θεοί κι ο Δίας κι επέβαλαν την δική τους τάξη.

Ωστόσο, είπα να αφήσω την ιστορία της Μέδουσας γι αργότερα και να πιάσω ένα αγαπημένο μου θέμα, τις Αμαζόνες. Τιτανικό γένος κι αυτές αφού γεννήθηκαν τον καιρό του Κρόνου. Όλα τα τιτανικά γένη εξολοθρεύτηκαν από τον Δία που έβαλε τους ήρωες (κυρίως τον Ηρακλή αλλά και Θησέα, Ιάσονα κλπ.) να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και να σκοτώσουν τα τέρατα, τις μορφές δηλαδή στις οποίες οι θεοί είχαν καταδικάσει τουw άλλοτε υπέροχους τιτάνες.  

Στο παρακάτω απόσπασμα η Μύρινα, μητέρα τριών μικρών Αμαζόνων, μιλά στις κόρες της και τους διηγείται την ιστορία των Αμαζόνων. Η διήγηση πιάνει πολύ, εμείς εδώ θα διαβάσουμε ένα μέρος της μόνο.

   «Αμαζόνες είναι το όνομα που μας έδωσαν οι άλλοι. Εμείς λέμε τη φυλή μας "ελεύθερο λαό". Γιατί αυτό είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε δούλοι ούτε υπήκοοι κανενός. Ούτε ο άντρας μας διατάζει, ούτε κανείς άρχοντας, ούτε καν οι ίδιες μας οι επιθυμίες. Είμαστε ο μόνος ελεύθερος λαός στη Γη.

   »Είμαστε δημιουργήματα της Αφροδίτης, της πολεμίστριας. Της ένοπλης θεάς του έρωτα και της νίκης. Της κόρης του Ουρανού που γεννήθηκε στον αφρό της θάλασσας. Είμαστε τιτανικό γένος. Δεν καταγόμαστε από τους θεούς αλλά από τους τιτάνες. Ακολουθούμε την τιτανική αλήθεια, την αλήθεια της φύσης. Δεν ξέρουμε να ξεγελάμε, δεν μπορούμε να πούμε ψέματα, ό,τι κι αν μας κοστίσει. Είμαστε σαν τα βουνά, τα ποτάμια, τα σύννεφα ... σαν τα δέντρα. Ένα βουνό δεν λέει ψέματα, δεν κρύβεται, δεν ελίσσεται. Είναι εκεί και δείχνει τον εαυτό του. Κι ένα ποτάμι το ίδιο κάνει. Αυτή είναι η τιτανική αλήθεια την οποία υπηρετούμε. 

   »Οι θεοί του Ολύμπου, με τον Δία επικεφαλής, κάποτε, νίκησαν τον Κρόνο και τα αδέλφια του. Η τιτανική αλήθεια σίγησε. Ο Άτλας φυλακίστηκε να κρατά τον Ουρανό, ο Ήλιος φυλακίστηκε να σέρνει κάθε μέρα το πύρινο άρμα του φωτός. Ο Προμηθέας αλυσοδέθηκε στον Καύκασο. Οι άλλοι τιτάνες, όπως ο Κρόνος, ρίχτηκαν στον Τάρταρο. Αυτοί, όμως, είναι οι δικοί μας οδηγοί, οι τιτάνες, όχι οι θεοί.

   »Σε αυτόν τον κόσμο αποτελούμε -έτσι μας θεωρούν- παραφωνία. Υπήρχαν κι άλλοι ευτυχισμένοι λαοί στην χρυσή εποχή του Κρόνου. Εξοντώθηκαν όλοι, και οι Φαίακες κι οι Κένταυροι κι οι Λαπίθες, όλοι. Όλα τα γένη της Γης, της Θάλασσας και του Αγέρα. Μόνο εμείς επιζήσαμε. Αποτελούμε την ζωντανή ζωή σε αντίθεση με την νεκρή ζωή των αφυδατωμένων ανθρώπων. Εκείνων που ζουν είτε στην βαρβαρότητα των νομάδων  είτε στον πολιτισμό των πόλεων. Άνδρες κι οι μεν, άνδρες κι οι δε. Όλοι τους φοβισμένοι από τον θάνατο, διψασμένοι να ξεγελάσουν την φύση. Να την κλέψουν ή να την αλλάξουν. Θλιβερά παιχνίδια στα χέρια των θεών.

   »Μάθαμε να ζούμε από το Άλογο. Μας το έστειλε ο Ουρανός. Τον Ουρανό δεν τον έφτιαξε κανένας θεός. Ο Ουρανός είναι ο θεός. Αυτός τα έφτιαξε όλα. Έφτιαξε κάποια στιγμή τον Αετό και το Γεράκι. Τα είχε να πετούν ψηλά, κοντά του. Ύστερα έφτιαξε τη Γη. Έστειλε κεραυνούς και θύελλες και την γέμισε με βουνά κι ωκεανούς. Γέννησε τους τιτάνες και τον Κρόνο. Κι αυτός γέννησε κι άλλους τιτάνες αλλά και τους θεούς. 

   »Μέσα στα σπλάχνα της, από όλην αυτή την αντάρα, η Γη γέννησε τα φυτά και τα ζώα. Έτσι έγινε κι ο άνθρωπος, ένα ζώο κι αυτός. Όπως σας είπα, ήταν ένα φτωχό και μοναχικό ζώο. Όμως ο Ουρανός είπε στο Άλογο να τον βοηθήσει. Κι εκείνο έκανε τον άνθρωπο κοινωνικό ον

   »Το Άλογο είναι ο αετός της στέπας. Διέσχιζε τον ουρανό σαν τον αετό και το γεράκι. Όμως κατέβηκε για τους ανθρώπους στη Γη κι έφτιαξε την κοινωνία. Ένωσε τα μοναχικά άτομα και δημιούργησε το ανθρώπινο γένος.

   »Οι πρώτες κοινωνίες φτιάχτηκαν γύρω από την μητέρα. Αυτή ήταν ο αρχηγός της οικογένειας. Αυτή φρόντιζε όλα τα μέλη της που ήταν παιδιά της. Δεν υπήρχε το δικό μου και το δικό σου, κανείς δεν είχε γη, κανείς δεν είχε όπλα. Όλα ήταν της οικογένειας. Το Άλογο μας έμαθε να ζούμε ειρηνικά και έτσι θα συνεχιζόταν ο κόσμος μέχρι το τέλος του χρόνου ... αν δεν ερχόταν ο Προμηθέας. Συμβιβάστηκε με τον Δία να τον ελευθερώσει από τα δεσμά του στον Καύκασο και έδωσε την φωτιά στους άνδρες. Τους χάρισε το άροτρο για να σκίζουν τα σπλάχνα της γης. Εμείς πονάμε όταν το βλέπουμε αυτό. Δεν σκίζουμε την γη, δεν την πονάμε. Την σεβόμαστε.

   »Οι άντρες δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτε. Με τη φωτιά στα χέρια τους έκαψαν τα δάση κι έλιωσαν το σίδερο. Έφτιαξαν όπλα.

Ήταν σκληροί. Κι όταν δυνάμωσαν, τότε έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο. Υπέταξαν τη γυναίκα. Την έκαναν δούλη τους και κατέστρεψαν την τάξη του κόσμου. Την γυναίκα την έχουν δέσμια, μόνο για να τους γεννά παιδιά και για να κάνει θελήματα. Πιο κάτω κι από τα ζώα την βάζουν. Δεν υπέταξαν όμως εμάς, την δική μας φυλή.

   »Για να επιβιώσουμε μάθαμε να είμαστε πιο δυνατές από αυτούς. Στην σκληράδα τους απαντήσαμε με πιο μεγάλη σκληράδα, στο μίσος τους με πιο μεγάλο μίσος. Έτσι τα καταφέραμε να μείνουμε ελεύθερες! Έτσι, είμαστε ο ελεύθερος λαός, ο μόνος πάνω στη Γη!

   »Λατρεύουμε κι αγαπάμε το Άλογο. Αυτό μας κουβάλησε από τις νήσους των Εσπερίδων, αυτό μας έσωσε από τον κατακλυσμό, μας γλίτωσε από την ανδρική επιθετικότητα. Μας έθρεψε με το αίμα, με το γάλα και με το κρέας του. Μας έδωσε το στομάχι του για να κουβαλάμε νερό. Μας έδωσε τους τένοντες του για να φτιάχνουμε τόξα, τις τρίχες του για να φτιάχνουμε δοξάρια. Μας προστατεύει και μας αγαπάει. Μας δίνει τα πάντα χωρίς να ζητά καμιάν ανταπόδοση. Το άλογο μας έκανε ανθρώπους!»

ΜΕΔΟΥΣΑ

Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΦΟΡΚΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΞΑΙΣΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ, ΤΗΝ ΤΙΤΑΝΙΔΑ ΜΕΔΟΥΣΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν στον επίγειο κόσμο (ΣΣ: δηλαδή τον κόσμο των Θεών και των θνητών, τον κόσμο μας, σε αντιπαραβολή με τον κόσμο των Τιτάνων, της άγριας φύσης) τα παιδιά της Γης και του Ουρανού, οι ισχυροί τιτάνες και οι τιτανίδες. Ιδιαίτερα ισχυροί ανάμεσα στους ισχυρούς ήταν ο θαλασσινός τιτάνας Φόρκυς κι η θαλασσινή τιτανίδα Κητώ. Ο Φόρκυς κυριαρχούσε στην ασπρόμαλλη θάλασσα και ονομαζόταν Θαλασσογέροντας, ενώ η Κητώ κυριαρχούσε στον βυθό και ονομαζόταν απλώς Βυθοθάλασσα.

Και γεννήθηκαν από την ισχυρή Βυθοθάλασσα και τον ισχυρό Θαλασσογέροντα έξι κόρες. Οι τρεις καλλονές, κύκνειες παρθένες, γεννήθηκαν με μαλλιά σαν τον θαλασσινό αφρό, αργυρόψαρα. Ονομάζονταν Πεμφρηδώ η μία, Ενυώ η άλλη και Δεινώ η τρίτη. Με τους κύκνους έμοιαζαν αυτές. Από το όνομα του πατέρα τους, του Φόρκυ, οι τιτάνες τις ονόμαζαν Φορκίδες, ενώ, οι θεοί και οι άνθρωποι τις έλεγαν Γραίες. Πανέμορφη ήταν η ενδυμασία της Πεμφρηδώς. Τον κροκόεντα πέπλο φορούσε η Ενυώ. Έτσι τις θυμούνται, πολύ θαμπά, οι ποιητές.

Οι άλλες τρεις κόρες γεννήθηκαν με φτερούγες χρυσές και πετούσαν σαν τους θαλασσινούς ανέμους στον αγέρα. Την μία από αυτές ονόμαζαν Σθενώ, εξ αιτίας της δύναμής της, την άλλη Ευρυάλη, δηλαδή αυτή που πηδάει μακριά, και την τρίτη, που ήταν η πιο όμορφη και η πιο τολμηρή την ονόμαζαν Μέδουσα, κυβερνούσα. Κι όλες οι τιτανίδες θα ζήλευαν τα μαλλιά της Μέδουσας, άμα ήξεραν αυτές να ζηλεύουν. Οι άνθρωποι, όμως, θυμούνται το βλοσυρό όνομα των αδελφών, Γοργόνες, αστραπόφθαλμοι.

Αθάνατες, αιώνια νέες κι όμορφες ήταν κι οι Γραίες κι οι Γοργόνες. Μέσα στη θάλασσα κολυμπούσαν οι Γραίες, πάνω από την θάλασσα πετούσαν οι Γοργόνες.

Αλλά κάποτε έπεσε η εξουσία των Ουρανιδών (ΣΣ: των παιδιών του Ουρανού, δηλαδή η βασιλεία του Κρόνου). Θλιβερή αν τότε η μοίρα των γκρεμισμένων τιτάνων. Και πιο θλιβερή απ’ όλες ήταν η μοίρα των έξι αδελφών τιτανίδων, των Γραιών και των Γοργόνων.

Δεν υπέκυψαν αυτές στους νικητές Ολυμπίους, όπως οι άλλες πανέμορφες τιτανίδες. Δεν άξιζε στις ελεύθερες και περήφανες Φορκίδες να εξαγοραστούν για να έχουν μια γλυκιά μοίρα στα χρυσά ανάκτορα του Ολύμπου. Ακλόνητες ήταν οι καρδιές τους. Γερή είναι η αλήθεια. (ΣΣ: τιτανική αλήθεια είναι η απεριόριστη και ανυπότακτη ελευθερία και ευθύτητα, όπως η φύση που δεν ξέρει κόλπα και δεν ελίσσεται, έτσι κι η τιτανική αλήθεια.) Πόσες Ωκεανίδες και ποταμίσιες νύμφες, αιχμάλωτες, εξαντλημένες από τον αγώνα, δεν υπέκυψαν στους ισχυρούς θεούς-νικητές και τους παντρεύτηκαν; Μέχρι και η Μήτις που γνωρίζει τις σκέψεις της Γης, υπέκυψε στον Δία.

Έριξαν οι Ολύμπιοι τον γερο-Φόρκυ στο σκοτάδι των Ταρτάρων. Μέσα στη θάλασσα κολυμπούν οι κύκνειες παρθένες Γραίες. Πάνω από τη θάλασσα πετούν οι παρθένες της θύελλας, Γοργόνες. Κι ύστερα μεταμορφώνονται σε φοράδες και καλπάζουν πάνω στα κύματα, ενώ, οι χρυσές χαίτες τους φτάνουν μέχρι τα σύννεφα. Κι η πιο όμορφη απ’ αυτές είναι η άφοβη, με τα γεμάτα περηφάνια μάτια, η Μέδουσα. Όταν κάποια φορά ξετυλίγονται οι πλόκαμοί της καλύπτοντας τον ουρανό, σαν χρυσοί στρόβιλοι ξεχύνονται από το μέτωπό της.

Χαίρεται η Ηώς, η αυγή, και χαμογελάει κοιτάζοντάς την με τα τριανταφυλλένια της μάτια. Υπάρχουν άραγε τριανταφυλλένια μάτια; Και βέβαια υπάρχουν, είναι της Ηούς, της αυγής. Και καμαρώνει την αγέρωχη καλλονή ο τιτάνας Ήλιος με το αστραφτερό στέμμα στο κεφάλι του. Τα ακτινοβόλα άλογά του κοιτάζουν κι αυτά λοξά από ψηλά την κρατερή παιχνιδιάρα. Κι αυτά θα πηδούσαν ευχαρίστως, πέρα από τον απότομο ηλιακό δρόμο, και θα έτρεχαν προς αυτήν, πατώντας τα βουνά με τις οπλές τους -κι ας καεί ο κόσμος!

Αλλά γερά είναι τα ηνία και τα χέρια του τιτάνα Ήλιου. Του ρίχνουν νερό απ’ τις φτερούγες τους οι κύκνειες παρθένες, που, σαν δαντέλες σηκώνονται πάνω από την θάλασσα. Μόλις χτυπά τα κύματα με την παλάμη της η Μέδουσα και ρίχνει σταγόνες νερό στο πυρωμένο του πρόσωπο, μοιάζει να πετάγεται ο έναστρος ουρανός ψηλά, πάνω από την γη, καθώς βρέχει το ηλιακό άρμα με μυριάδες νεροσπίθες. Και τότε ξεχνάει ο τιτάνας Ήλιος, που κατοικεί με τους θεούς νικητές στον Όλυμπο, την αναγκαία υπηρεσία του και τον γκρεμισμένο στη σκοτεινή άβυσσο πατέρα του, τον Υπερίωνα. (ΣΣ: δηλαδή οι νεροσπίθες τον ανακουφίζουν κι έτσι ξεχνά για λίγο την δουλειά με την οποία τον αγγάρεψαν οι θεοί καθώς και τον πόνο για τον τσακισμένο από τους θεούς πατέρα του.)

Τμήμα από το βιβλίο του Ρωσο-ουκρανού Γολοσόβκερ (1890-1967) με τίτλο "Μύθοι και Θρύλοι για τους Τιτάνες". Τα "ΣΣ" δικά μου.

Εκλογές το '18; Πλάκα μου κάνεις;

Πάλι μιλούν για εκλογές. Στην αντιπολίτευση μιλούν για “απώλεια δεδηλωμένης” που θα πει “πέφτει η κυβέρνηση”. Το ΠαΣοΚ ετοιμάζει νωρίς-νωρίς το συνέδριό του για να προλάβει τις εκλογές. Ο Λεβέντης (γνωστός για τις μαντεψιές του) προβλέπει εκλογές το 2018. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να προηγείται η Νεα Δημοκρατία έστω κι αν μειώνεται η διαφορά της με τον Σύριζα. Η έξοδος από το μνημόνιο δημιουργεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο η κυβέρνηση θα “δικαιούται” να προκηρύξει εκλογές. Σημαίνουν όλα αυτά ότι μπορεί οι εκλογές να γίνουν στη χρονιά που έρχεται;

Με προηγούμενο άρθρο μου έχω απαντήσει πως οι εκλογές θα γίνουν το 2019, τον Σεπτέμβρη. Δεν έχω καμιά “εσωτερική” πληροφόρηση. Στηρίζω κατά βάση τον συλλογισμό μου στο αξίωμα ότι “ο Τσίπρας δεν είναι βλάκας”. Δευτερευόντως βασίζομαι και στον ισχυρισμό ότι είναι “ο Τσίπρας πολιτικά πανούργος”. Αν πέφτω έξω στο δεύτερο (και δεν είναι πανούργος) ή ακόμα χειρότερα στο πρώτο (και είναι βλάκας) τότε φυσικά όσα γράφω δεν ισχύουν. Αν όμως θεωρήσουμε ότι οι δυο ισχυρισμοί έχουν βάση, τότε κοιτάξτε πως έχουν τα πράγματα:

Μετά τον Αύγουστο του ‘18 και την έξοδο από τα μνημόνια η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι πέτυχε το “ακατόρθωτο” (προπαγάνδα σκέτη) και κλαίγεται που ο λαός θα υποστεί κάποια βάρβαρα μέτρα “εξ αιτίας των άλλων” (έτσι θα λέει).

Στις αρχές του '19 αρχίζουν να εφαρμόζονται τα σκληρά μέτρα αλλά η κυβέρνηση φωνάζει σε όλους τους τόνους ότι θα ξαναφέρει την χώρα στην κανονικότητα κι όλοι κάτι θα έχουν να λάβουν, ιδιαίτερα οι φτωχοί.

Στο μεταξύ παρατείνει τη θητεία των δημάρχων κατά πέντε περίπου μήνες για να γίνουν οι δημοτικές εκλογές τον Σεπτέμβρη.

Γίνονται τον Απρίλιο του ‘19 οι Ευρωεκλογές και βλέπει ο καθένας -κι όχι μόνο η κυβέρνηση- σε πραγματική μέτρηση (κι όχι σε γκάλοπ) τι πιάνει. Έστω ότι προηγείται η ΝΔ σταθερά (όπως είναι το αναμενόμενο), είτε με μεγάλη είτε με μικρή διαφορά. Βλέπει και το ΠαΣοΚ τι πιάνει, βλέπει κι ο Λεβέντης. Και τότε, καλοκαιριάτικα, ο Τσίπρας προτείνει με μια τροπολογία την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών.

Λέει σε όλους: "Κοιτάξτε το αποτέλεσμα. Χωρίς μπόνους είστε ρυθμιστές, με μπόνους χαρίζετε παντοδυναμία στον Μητσοτάκη. Σας προτείνω να το καταργήσουμε". Θα χρειάζονται 200 ψήφοι για να καταργηθεί αλλά θα δυσκολευτεί πολύ ο μεσαίος χώρος να το καταψηφίσει. Θα είναι σαν να λέει: "Ρε παιδιά, ας χαρίσουμε τις δικές μας έδρες στον Μητσοτάκη. Ας το κάνουμε όχι τόσο για το καλό του τόπου όσο για το κακό του Σύριζα". ‘Όποιος εκ των ΠαΣοΚ, Λεβέντη το κάνει, ισοδύναμα, θα είναι σαν να λέει: "Είμαστε άχρηστοι"! Ο Ανδρουλάκης παραφυλάει την Φώφη που δεν τολμάει να εκδηλώσει τον έρωτά της με τον γιο του -κατά Ανδρέα- “εφιάλτη”. Ψηφίζεται η απλή αναλογική (χωρίς μπόνους ούτε μιας έδρας) κι οι εκλογές γίνονται ρουλέτα. 
Ο κόσμος θα έχει την κάλπη των δημοτικών για να βγάλει το άχτι του. Ο Σύριζα θα έχει ψαλιδίσει -όσο γίνεται - τη διαφορά, αν δεν την έχει ανατρέψει. Η απλή αναλογική απελευθερώνει ψηφοφόρους που δεν έχουν πλέον λόγο να συσπειρώνονται στη ΝΔ (ούτε και στον Σύριζα). Φυσιολογικά έχουμε πολυδιάσπαση ψήφων. Αυτοδυναμία ούτε με το κιάλι.  
Ακόμα κι αν βγει πρώτος ο Μητσοτάκης θα θέλει πολλούς εταίρους για να κάνει κυβέρνηση. Κι έρχεται το 2020, μόλις έξι μήνες μετά, η εκλογή Προέδρου οπότε, αν δεν πιάσει αυτή η κυβέρνηση 180 ψήφους, ξαναγίνονται εκλογές!

Δηλαδή ο Τσίπρας έχει στο χέρι του όλα τα πολιτικά και συνταγματικά “όπλα” για να είναι πρωταγωνιστής. Μπορεί να παίξει σενάρια "επανόδου" ή "δεξιάς παρένθεσης". Θα τα εγκαταλείψει; Θα το “σκάσει” το ‘18 και θα αφήσει τον Μητσοτάκη να εφαρμόζει τα σκληρά μέτρα λέγοντας ότι “δεν φταίει αυτός, ο Τσίπρας τα ψήφισε”;

Είναι ο Τσίπρας τόσο ηλίθιος;

Όποιος σκέφτεται εκλογές μέσα στο ‘18 πρέπει πρώτα να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.

Μια ευκαιρία που μπορεί να πάει χαμένη.

Η ευκαιρία να λυθεί το «μακεδονικό» με την αποδοχή μιας κοινά αποδεκτής ονομασίας για την ΠΓΔΜ (Σκόπια) είναι τώρα. Το όνομα υπάρχει, είναι το "Νέα Μακεδονία". Θα ισχύει για όλους, δηλαδή όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Είναι η μόνη εφικτή λύση που θα επιτρέψει και στην Ελλάδα να παίξει ενοποιητικό ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων και να πάψει να είναι μέρος του προβλήματος.

Πολλοί κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι είναι θέμα ιστορικό ή επιστημονικό. Ψάχνουν αν είναι Μακεδόνας ο Αλέξανδρος ή Έλληνας. Ή αν είναι Σλάβοι οι Σκοπιανοί. Καμιά σημασία δεν έχουν όλα αυτά. Αφού οι γείτονες αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες, το θέμα έχει τελειώσει. Δεν μπορούν τώρα πια να αρχίσουν να λέγονται Δάρδανοι ή Παίονες ή Ιλλυριοί. Ως "Μακεδόνες" γεννήθηκαν αυτοί και οι γονείς και οι παππούδες τους κι έστι ονομάζουν τα παιδιά τους. Πως θα το αλλάξεις αυτό; 

Κάποιοι είπαν ότι το όνομά μας είναι η ψυχή μας θεωρώντας ότι το θέμα ήταν λογοτεχνικό. Οχι, δεν είναι. Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Αν είμασταν ΗΠΑ ή έστω Γερμανία, δηλαδή χώρα δυνατή, δεν θα μας έφερνε κανείς αντίρρηση. Θα επιβάλαμε με το έτσι θέλω την αλλαγή. Όμως, είμαστε μόνο Ελλάδα, αδύναμη, ολιγάνθρωπη και χρεοκοπημένη. Για αυτό οι πιο πολλές χώρες μας γράφουν (έχουν αναγνωρίσει σχεδόν όλες τα Σκόπια ως Μακεδονία) και μόνο κάποιοι εκβιασμοί μας σώνουν. Βάζουμε βέτο για την εισδοχή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Κι επειδή αυτοί το θέλουν πολύ να μπουν, έχουμε ένα όπλο για να εκβιάζουμε.

Τώρα είναι μια καλή στιγμή ώστε ο εκβιασμός μας να αποδώσει κάτι ... όχι σπουδαία πράγματα αλλά έστω ... κάτι. Ας το χειριστούμε σωστά. Η κυβέρνηση έχει τον Καμένο να αντιμετωπίζει το ζήτημα με εθνικισμό και λαϊκισμό προσβλέποντας σε εκλογικά κέρδη. Η Νέα Δημοκρατία έχει τους Αδωνη και Βορίδη και Σαμαρά βαρίδια που δεν μπορεί να αποφύγει. Το ΠαΣοΚ (κίνημα αλλαγής) δεν έχει εσωτερικά προβλήματα αλλά είναι άτολμο. Το πιο πιθανό είναι να βαλτώσουμε για μιαν ακόμη φορά στην ακινησία. Κι η πιο καλή ευκαιρία μετά το πακέτο Πινέϊρο θα χαθεί κι αυτή.

Αλλά ... έτσι είμαστε εμείς. Και σε όποιον αρέσουμε! Και θα λέμε τους γείτονες Μακεδόνες και κάθε φορά που θα έχει ματς θα κρατάμε εμείς μπλέ σημαίες με ήλιο της Βεργίνας και κιτρινοκόκκινες αυτοί. 

.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: Στα γήπεδα η Ελλάδα ας αναστενάξει!

Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για τον επικείμενο συμβιβασμό ανάμεσα στην Ελλάδα και στην ΠΓΔΜ (...!! τι τίτλος!) για το όνομα. Στην ουσία θα αποδεχτούν κι οι δυο το "Νέα Μακεδονία" και θα τελειώσουμε με αυτή τη γελοία ιστορία. Το "Σλαβομακεδονία" που θα τους φορτώναμε το 1991 χάθηκε λόγω Σαμαρά. Στο σκέτο "Μακεδονία" κρατήσαμε άμυνα γερά (αν και το δέχτηκαν σχεδόν όλες οι χώρες του κόσμου) και καταφέραμε ώστε ακόμα το θέμα να είναι ανοιχτό. Ένα "Νέα Μακεδονία" είναι πια ό,τι καλύτερο μπορούμε να περιμένουμε. 

Υπενθυμίζω τι είχε πει η Αρβελέρ για το θέμα όταν την ρώτησαν:

«Υπάρχει η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και η Βρετάνη στη Γαλλία. Ουδέποτε το συζήτησε κανείς. Θεωρώ ότι οι γείτονες είναι Έλληνες που έχασαν την ελληνικότητά τους, γι’ αυτό ακριβώς, σχεδόν ψυχαναλυτικά, θέλουν να έχουν πρόσβαση στην ελληνική ιστορία. Εμάς τις μας νοιάζει; Έχω φωνάξει αυτή μου την άποψη λέγοντας μάλιστα ότι κάθομαι σε μια γειτονιά που λέγεται Νέα Ελβετία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την Ελβετία. Πάντως, θεωρώ ότι το θέμα χάθηκε για την Ελλάδα, γιατί πια στο εξωτερικό όλοι γνωρίζουν το συγκεκριμένο κράτος με το όνομα αυτό. Το πιο λανθασμένο σύνθημα για μένα είναι “η Μακεδονία είναι ελληνική”. Το μόνο σύνθημα που θα μπορούσε να υπάρξει είναι το “όπου Μακεδονία Ελλάδα”. Οι ξένοι ρωτούν: φοβάστε μήπως οι Έλληνες Μακεδόνες πάνε μαζί τους; Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι πως έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υπάρχει μια μακεδονική οντότητα, της οποίας η προέκταση είναι η Θεσσαλονίκη και το Αιγαίο. Νομίζω ότι ήταν πολύ εσφαλμένη η διαχείριση του θέματος, το οποίο δεν είναι ιστορικό, αλλά πολιτικό.»

Σημειώνω κάτι που λέει η Αρβελέρ η οποία και Ελληνίδα είναι και τα χρόνια της τα ξόδεψε μαζεύοντας σοφία: «Θεωρώ ότι οι γείτονες είναι Έλληνες που έχασαν την ελληνικότητά τους, γι’ αυτό ακριβώς, σχεδόν ψυχαναλυτικά, θέλουν να έχουν πρόσβαση στην ελληνική ιστορία. Εμάς τις μας νοιάζει;»

Ποτέ δεν το είδαμε έτσι. Ξέρουμε πως είναι βουλγαρικής εθνότητας, αφού στα εδάφη τους κτίστηκε το μεσαιωνικό μεγάλο βουλγαρικό κράτος, η δεύτερη αυτοκρατορία τους. Είναι τόσο "Βούλγαροι" όσο εμείς είμαστε "Ρωμαίοι". Κι όπως εμείς διαλέγουμε αντί για Ρωμιοί να λεγόμαστε 'Έλληνες έτσι κι εκείνοι αντί για Βούλγαροι θέλουν -όπως έκαναν ο Αλέξανδρος κι ο Φίλιππος- να λέγονται Μακεδόνες. Δικαίωμά τους είναι και κανείς δεν μπορεί να τους το στερήσει. 

Αυτές οι γελοιότητες ότι είναι δήθεν απόγονοι του Αλεξάνδρου και του Φίλιππου δεν ενοχλούν κανέναν. Ας είναι αν το θέλουν. Κι εμείς είμαστε απόγονοι του Περικλή!!! Τρομάρα μας! Κι αφού έτσι το θέλουν, ας μάθουν την ελληνική γλώσσα που μιλούσαν ο Αλέξανδρος κι ο Φίλιππος κι ας μετάσχουν του ελληνικού πολιτισμού όπως έκαναν οι Μακεδόνες. Ας γίνουν μέρος της δικής μας ιστορίας αν το θέλουν.

Μόνο κομπλεξικοί, που φοβούνται -και κατά βάθος πιστεύουν- ότι η ελληνικότητα δεν είναι φύση μας, αλλά, προϊόν κλοπής, μόνο αυτοί δικαιούνται και δικαιολογούνται να φοβούνται.

Οι Μακεδόνες έθαψαν τον ελληνισμό και ταυτόχρονα τον αποθέωσαν. Από την μια καταδίωξαν και εξαφάνισαν την ουσία του, την δημοκρατία (με κλήρωση όλων των αξιωμάτων της Αρχής, της Βουλής και Δικαιοσύνης) κι από την άλλη διέδωσαν κι επέβαλαν σε ολόκληρο τον τότε κόσμο τα αγαθά του, την γλώσσα του, την σοφία του και, εντέλει, την ανωτερότητά του, έστω και κουτσουρεμένη.

Αναρωτιέται κανείς αν οι Σπαρτιάτες είναι Έλληνες; Πρέπει οι Αθηναίοι να δηλώσουν Έλληνες για να τους θεωρήσουμε ομόφυλους; Το ίδιο ας ισχύσει και για τους Μακεδόνες. Δηλώνουν Μακεδόνες, άρα είναι κι αυτοί Έλληνες. Τα υπόλοιπα ας μείνουν να λυθούν στα γήπεδα. Εκεί ας βγάλει ο Ελληνάρας τα στήθη του μπροστά να υπερασπιστεί τη φυλή και τις αξίες της!

Μια μήνυση που μας αφορά

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την εξέλιξη.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης έκανε μήνυση στην ΕΚΤ, μαζί με έναν Γερμανό βουλευτή, προκειμένου να την υποχρεώσουν να τους δώσει έγγραφα σχετικά με την σκοτεινή της επέμβαση στην ελληνική οικονομία το 2015. 

Θυμίζουμε αυτό που όλοι πολύ καλά ξέρουμε, ότι η ΕΚΤ αποφάσισε να σταματήσει την ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών με αποτέλεσμα τα κάπιταλ κοντρόλ. Τότε τινάχτηκε στον αέρα η όποια οικονομία μας και εντάθηκαν όλα της τα προβλήματα.

 

Με ποιο δικαίωμα ο Ντράγκι, ο κεντρικός τραπεζίτης μιας τράπεζας, της ΕΚΤ, που είναι η δικιά μας τράπεζα (αυτή αντικατέστησε την Τράπεζα της Ελλάδος) αποφάσισε να μας πνίξει; Η ΕΚΤ έχει στόχο την ύπαρξη ρευστότητας σε όλα τα κράτη, με ποιο δικαίωμα και σε ποια έγγραφα (σε ποιο νομικό σκεπτικό ρωτάνε) βασιζόμενη αποφάσισε να ενεργήσει αντίθετα από τους ιδρυτικούς σκοπούς της; Ας μην ξεχνάμε ότι ακριβώς η απόφαση της ΕΚΤ ώθησε την ελληνική οικονομία στην κρισιμότερη φάση της και επέβαλε τον Αύγουστο του ‘15 το τρίτο μνημόνιο με περικοπές των συντάξεων, και φτηνές ιδιωτικοποιήσεις.

 

Αυτό θέλει να μάθει ο Βαρουφάκης, κι αυτό θα ήθελα να μάθω κι εγώ, κι αυτό θα έπρεπε να θέλουν όλοι οι Έλληνες ακόμα κι εκείνοι που θα χαμογελάσουν ειρωνικά ή εκείνοι που θα πουν ότι αυτά είναι βαρουφακιάδες.

Σιγά μην του απαντήσουν. Αυτοί έχουν τα όπλα, αυτοί έχουν τη δύναμη, εμείς είμαστε κατεχόμενη χώρα. Για έναν Βαρουφάκη θα μιλάμε τώρα;

Νέα παρουσίαση της «Αργυρής Εποχής»

Αύριο, Τετάρτη, 20 Δεκεμβρίου 2017, το μεσημέρι στις 12 θα γίνει παρουσίαση του νέου βιβλίου μου με τίτλο: «Η ΑΡΓΥΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» στον Σύλλογο Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Πειραιά.

Καθηγητές μέσης εκπαίδευσης οι περισσότεροι είναι πρώην συνάδελφοι στη δουλειά και τώρα απόμαχοι. Θα ακούσουν για την εποχή των Ατλάντων, την 10η π.Χ χιλιετία και την νεολιθική εποχή της 4ης π.Χ χιλιετίας. Πρόκειται για τον καμβά πάνω στο οποίο πλέκεται ένα μυθιστόρημα ολίγον "επικό" και αρκετά "μνημειώδες" όπως το χαρακτήρισε ο Θωμάς Σίδερης στην προ εβδομάδος παρουσίαση στο δημαρχείο Δραπετσώνας.

Ο Σύλλογος στεγάζεται στον Πύργο του Πειραιά στον 2ο όροφο. Θα έχει και τραγούδια και μπουφέ καθώς είναι ταυτόχρονα και η χριστουγεννιάτικη γιορτή του συλλόγου. Όποιος θελήσει να έρθει, ευπρόσδεκτος.

Τα βάσανα των θεών δεν τελειώνουν. Μετά την Τιτανομαχία έρχεται η Ανθρωπομαχία!

Στο σημερινό TVXS δημοσιεύτηκε ένα άρθρο εκλαϊκευμένης επιστήμης με τίτλο:

«Παιδιά με σύνδρομο Χ: Ψάχνοντας το "κλειδί" για την αθανασία».

Το άρθρο περιγράφει μεταξύ άλλων τις έρευνες του dr Richard Walker που αναζητά τις αιτίες της γήρανσης με στόχο να την εξαλείψει. Ο άνθρωπος, ούτε λίγο ούτε πολύ, θέλει να μας κάνει αθάνατους! 

Τι πιστεύω; Μάλλον αυτός κι οι (επιστημονικά) απόγονοί του θα τα καταφέρουν. Συνήθως η επιστημονική κοινότητα τα καταφέρνει να πραγματοποιήσει ό,τι έχει τολμήσει κάποιο μέλος της να φανταστεί, αρκεί να έχει υποδείξει έναν επιστημονικό τρόπο για να φτάσουμε στο αντικείμενο της φαντασίας του. Μόνο μια περίπτωση υπάρχει να μην τα καταφέρουν ... αν δεν προλάβουν! Αν, δηλαδή, στο μεταξύ έχει προλάβει να καταστραφεί ο κόσμος όλος κι αυτοί μαζί του. 

Όποιος θέλει το άρθρο θα το βρει στη διεύθυνση!

http://tvxs.gr/news/sci-tech/ta-paidia-poy-kratoyn-mystiko-gia-tin-athanasia

Ένα μόνο απόσπασμα από το άρθρο θα αναφέρω εδώ:

Η γήρανση ορίζεται συνήθως ως η βραδεία συσσώρευση βλάβης στα κύτταρα, τα όργανα και τους ιστούς, που προκαλεί τις φυσικές μεταβολές που όλοι αναγνωρίζουμε στους ηλικιωμένους -από τα εύθραυστα οστά και τις αρτηρίες που φράζουν μέχρι τις ρυτίδες, τη χαλάρωση και την εξασθενημένη μνήμη.  Η ιδέα ότι η γήρανση είναι ένα φυσικό, αναπόφευκτο στάδιο της ζωής είναι μία βεβαιότητα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.  Με τη διαφορά ότι οι βιολόγοι την έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση εδώ και χρόνια.

Αμφισβητούν λοιπόν την θνητότητα, τη μόνη ιδιότητα των ανθρώπων που τους διαχωρίζει από τους αθανάτους θεούς, το μόνο μας μειονέκτημα που ως τώρα δεν είχαμε θίξει. Όλα τα άλλα τα "ξεσκίσαμε". 

Τους ονομάζαμε "θεούς" από το "θέω" που σημαίνει τρέχω γρήγορα. Όμως με τα υπερηχητικά τζετ τους κοντράραμε, με τους πυραύλους τους ξεπεράσαμε και τώρα με την τηλεμεταφορά θα τους πούμε σαραβαλάκια.

Μιλούσαν μεταξύ τους από απόσταση αλλά δίκτυο σαν την κινητή τηλεφωνία δεν είχαν. Όσο γρήγορος κι αν ήταν ο Ερμής, με τη Vodafone δεν μπορεί να συγκριθεί. Τους ξεπεράσαμε.

Κατοικούσαν ψηλά στον Όλυμπο αλλά εμείς την κορυφή του Ολύμπου την έχουμε σαν εκπαιδευτικό ταξίδι για αυτούς που σκαρφαλώνουν στα Ιμαλάια.

Έβλεπαν μακριά, αλλά, δορυφορικές λήψεις κι εκπομπές από την Σελήνη ή τον Άρη ούτε που μπορούσαν να τις φανταστούν.

Ο Ουρανός, η Γαία, ο Τάρταρος, ο Ωκεανός, όλες οι μεγάλες πρωταρχικές δυνάμεις και δημιουργοί των θεών χαρτογραφήθηκαν από την googlemaps και βρίσκονται στις οθόνες κάθε σπιτιού ανά την υφήλιο.     

Αν ο Ήφαιστος έφτιαξε τον Τάλω, κι ο Δίας με την Μήτιδα γέννησαν την Αθηνά, οι Ιάπωνες φτιάχνουν χιλιάδες πιο ευκίνητα ρομπότ κι η Σίλικον Βάλεϋ με την τεχνητή νοημοσύνη της ανακαλύπτει πλανήτες στο εξωδιάστημα χρησιμοποιώντας την "σκέψη" της.

Δεν κρατά πια τον ουρανό ο Άτλας, ούτε φυλάει τον Άδη ο Κέρβερος. Οι ουρανοξύστες στο Κατάρ και τα τρυπάνια στις θάλασσες είναι οι αποδείξεις της ανυπαρξίας τους.

Ποια ύβρις είναι μεγαλύτερη από αυτήν; Αυτά είχε προβλέψει ο Δίας όταν είπε πως το γένος των ανθρώπων αξίζει τιμωρίας. Κι έδεσε τον Προμηθέα στον Καύκασο! Οι θεοί είναι αθάνατοι. Αποσύρονται στο βάθος, βλέπουν και περιμένουν. Στην ουσία οι θεοί είναι η ίδια η φύση, είναι η ιδια η Γη. Αν καταστραφεί το ανθρώπινο γένος, όπως παλιά καταστράφηκε το γένος των δεινοσαύρων, η Γη θα παραμείνει στη θέση της αλώβητη και θα γεννήσει μια νέα οικολογική ισορροπία. 

Ο κόσμος της Φύσης, ο κόσμος της Αιωνιότητας, ο κόσμος των Θεών, είναι διαφορετικός από τον δικό μας. Η δική μας προσπάθεια επική. Λίγοι, ελάχιστοι, τα έβαλαν με τους θεούς και την τάξη που αυτοί επέβαλαν στον κόσμο, την οικολογική κι ουράνια τάξη. Ζούμε στην εποχή που το γένος των ανθρώπων τα έχει βάλει μαζί τους, εξαντλεί τις φυσικές πηγές, ωθεί στα άκρα την οικολογική ισορροπία, ονειρεύεται κατάκτηση του σύμπαντος κόσμου και ... προς το παρόν νικά! Ακόμα και τον φοβερό κι εκδικητικό θεό των μονοθεϊστών με τα τρία ονόματα (Θεό, Αλλάχ, Γιεχωβά) κατάφερε να εξοβελίσει, στον Μαρντούκ ή τον Δία θα κόλλαγε; Όμως, όπως λέει ο Καβάφης:

Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματά των

γιατί τους διώξαμε απ' τους ναούς των

διόλου δεν πέθαναν γι αυτό οι θεοί.

Λίγα λόγια για το βιβλίο «Η ΑΡΓΥΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

Αφήνω για λίγο τα άλλα θέματα και πιάνω εκείνο που με απασχολεί αυτές τις μέρες. Την Δευτέρα που μας έρχεται, στις 11 Δεκεμβρίου '17, στις 7 το απόγευμα (βραδάκι πλέον) στο δημαρχείο Δραπετσώνας, στον 3ο όροφο όπου είναι η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου και των εκδηλώσεων, θα παρουσιαστεί ένα καινούριο βιβλίο μου.

Έχω μοιράσει προσκλήσεις και SMS κι έχω στείλει κάποια e-mail ενημερώνοντας φίλους και γνωστούς που, ελπίζω ότι, θα έρθουν να στηρίξουν το εγχείρημα και να μάθουν κάποια πράγματα γι αυτό το βιβλίο. Έχει τίτλο «Η ΑΡΓΥΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» και εκδότες είναι οι "Ν και Σ. Μπατσιούλας" που είχαν εκδώσει και τον "ΦΟΝΙΑ των ΑΘΗΝΩΝ" πέρσι. Οι καλές κριτικές που είχα ακούσει γι αυτό το βιβλίο συνετέλεσαν ώστε να συνεχίσει να με εκδίδει παρά το ζοφερό τοπίο στον χώρο του βιβλίου. Αν θέλετε να σταματήσει επιτέλους αυτή η ιστορία των εκδόσεων, προσέξτε τα λόγια σας... 

Το βιβλίο, πέρα από την λογοτεχνική του αξία (μικρή ή μεγάλη θα το πείτε εσείς εκ των υστέρων) έχει ενδιαφέρον και μόνο από το θέμα που πραγματεύεται και από τον τρόπο που το αντιμετωπίζει. Το γεγονός ότι η δράση τοποθετείται χρονικά στο 9.600 π.Χ. και το 3.600 π.Χ. είναι ήδη ένα στοιχείο ενδιαφέροντος ή έστω περιέργειας. Η Ατλαντίδα και η Νεολιθική εποχή δίνουν το πλαίσιο ως προς τον χρόνο ενώ τόποι γύρω από το Αιγαίο (Κρήτη, Αργολίδα, Αττική, Νησιά) και έξω από τις Ηράκλειες Στήλες (το σημερινό Γιβραλτάρ) δίνουν τους χώρους όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα. Τα γραπτά του Πλάτωνα (περί Ατλαντίδας) του Ησίοδου (περί Θεογονίας) και οι σύγχρονες αποδεκτές απόψεις για γεωλογικά φαινόμενα των τελευταίων 12.000 ετών είναι οι σταθερές πάνω στις οποίες κτίζεται ο μύθος.

Νομίζω ότι όλα τα παραπάνω κάνουν το εγχείρημα ενδιαφέρον. Από όσους το έχουν διαβάσει, έχω ακούσει καλές κριτικές, ορισμένες ενθουσιώδεις. Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι όσοι το πάρουν στα χέρια τους θα το βρουν τουλάχιστον ενδιαφέρον. Εξ άλλου είναι και γιορτές και μπορεί να αποτελέσει ένα καλό δώρο. Έτσι κινούνται πια τα βιβλία. Θα είναι μια έκδοση πολυτελής, όπως είναι όλα τα βιβλία των "Ν&Σ Μπατσιούλας", θα έχει 600 σελίδες κείμενο και θα τιμάται 12 ευρώ. Φτηνό, για να μπορεί εύκολα να το αγοράσει κανείς εν μέσω κρίσης. 

Ελπίζω να σας δω εκεί και να μιλήσουμε για βιβλία και για άλλες εποχές.

Είναι η Δημοκρατία εφικτή σήμερα;

Με πολλά γραπτά μου τα τελευταία χρόνια υποστηρίζω την ιδέα ότι είναι καιρός να εφαρμοστεί η δημοκρατία σε όλη της την έκταση στις σημερινές κοινωνίες όπως εφαρμοζόταν στην αρχαία Ελλάδα. Μιλάω βέβαια για την δημοκρατία εκείνη στην οποία ΟΛΟΙ οι πολίτες αποφασίζουν, όλοι επίσης ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ (με κλήρωση και για μικρό χρονικό διάστημα στην κάθε θέση ευθύνης ο καθένας) και όλοι ΕΙΝΑΙ δικαστές. 

Στο σημερινό σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας η Δικαιοσύνη είναι "ανεξάρτητη" από τον λαό, η Κυβέρνηση εκλέγεται και επομένως καταδυναστεύει τον πολίτη κι η Βουλή αποτελείται από μια ολιγομελή ομάδα συνεχώς επανεκλεγομένων και κομματικά ελεγχομένων βουλευτών. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πολιτικό πλαίσιο (πολίτευμα) ο πολίτης γίνεται υπήκοος και άβουλος δέκτης αποφάσεων στις οποίες έχει την επίφαση (και μόνον) ότι εμμέσως συμμετέχει. Στην πραγματικότητα δεν συμμετέχει σε τίποτε απολύτως.

Άνθρωποι όπως ο Αλέξανδρος Κόντος, ο Καστοριάδης και άλλοι, μελέτησαν το δημοκρατικό πολίτευμα (με κλήρωση) και κατέδειξαν την ανωτερότητά του σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο σημερινό "δημοκρατικό" σύστημα κοινοβουλευτικού τύπου. Έδειξαν ότι η πεμπτουσία του ελληνικού θαύματος -που το "δοξάζει" ο δυτικός πολιτισμός σαν θεμέλιό του- ήταν η κλήρωση που επέτρεπε (κι επέβαλε) σε όλους τους πολίτες να είναι κυβερνώντες και κυβερνώμενοι ταυτόχρονα. Η πληθώρα των φιλοσόφων, επιστημόνων, τραγωδών, καλλιτεχνών κλπ. την περίοδο της άνθησης της δημοκρατίας, ακριβώς στην λειτουργία αυτού του πολιτεύματος οφείλεται. Κι αν θέλουμε ουσιαστική αναβάθμιση του ανθρώπου, πρέπει σε αυτό να επιστρέψουμε.

Ξέρω πως υπάρχουν αντιρρήσεις ή απορίες σχετικά με το κατά πόσον είναι σήμερα εφαρμόσιμο ένα πολίτευμα δημοκρατικό. Στον πολύπλοκο κόσμο μας φαίνεται πως δεν υπάρχει χρόνος ή χώρος για την πολιτική. Το κάρο των εξελίξεων φαίνεται να το τραβούν ή να το σπρώχνουν οι τεχνολογικές πρόοδοι και τα οικονομικά δεδομένα. 

Η ολιγαρχία με την τεχνολογία στα χέρια της ελέγχει περισσότερο τις μάζες, οι άνθρωποι-υπήκοοι παραδίδουν όλο και περισσότερο τις δυνάμεις τους στην ολιγαρχία (η οποία γίνεται κι αυτή όλο και περισσότερο ολιγομελής) κι αυτό ενισχύει και πάλι τον έλεγχο της τεχνολογίας, που επιφέρει νέα μείωση της δυνατότητας των πολιτών να αντιδρούν κ.ο.κ. Είναι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί βαθύτερα στην κρίση.

Πιστεύω πως δεν είναι αδύνατη η αντιστροφή αυτής της πορείας. Αρκεί κανείς να δει λεπτομερέστερα τι σημαίνει να λειτουργεί η δημοκρατία με την κλήρωση, το σύστημα όπου όλοι αποφασίζουν, όλοι κυβερνούν και όλοι δικάζουν. Η γνώση μπορεί να αποβεί καταλυτική. Αν ο αριθμός των ενημερωμένων πολιτών αυξηθεί μέχρι κάποιο κρίσιμο σημείο, τότε ο φαύλος κύκλος μπορεί να αντιστραφεί. Κάθε νίκη της δημοκρατίας σε οποιοδήποτε επίπεδο θα επιφέρει λαϊκή συμμετοχή και λαϊκό έλεγχο σε πεδία στα οποία τώρα δεν υπάρχει καμιά πρόσβαση των πολιτών. Η πληροφορική μπορεί να αποτελέσει καίριο όπλο σε μια τέτοια σύγκρουση. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι κάθε δημοκρατική νίκη θα δίνει στον πολίτη την αυτοπεποίθηση ότι είναι κύριος του εαυτού του. Ότι η ψήφος κι η φωνή του έχουν αξία, κι ότι η επανάσταση είναι εφικτή. Επανάσταση για την δημοκρατία κι όχι για μια ολιγαρχία έναντι μιας άλλης, όποιο προσωπείο κι αν εμφανίζουν αυτές οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Με μια σειρά άρθρων δικών μου ή διανοητών που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, θα επανέλθω σύντομα.