Η ευρωπαϊκή εμμονική τρέλα στο ουκρανικό συνεχίζεται αμείωτη. Μετά την εξαγγελία των 28 σημείων του Τραμπ, που έτσι κι αλλιώς απείχε πολύ από το να γίνει αποδεκτή από την Ρωσία, άρχισαν να αντι-σχέδια των νέων 28 σημείων και των 19 σημείων που απλά εντείνουν την παρανοϊκή κατάσταση των Ευρωπαίων στο θέμα αυτό.
Ας τα δούμε ένα-ένα. Πρώτα την πρόταση 28 σημείων του Τραμπ. Αυτή προβλέπει διατήρηση στρατού 600.000 για την Ουκρανία (!!!) και αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας που θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν ανά πάσα στιγμή στο μέλλον κατά της Ρωσίας. Δηλαδή απαιτεί να δεχτεί η Ρωσία έναν στρατό δίπλα της που θα μπορεί να ενεργοποιηθεί με αμερικανική συμμετοχή χωρίς δική της έγκριση. Κι εκτός από αυτό, η πρόταση Τραμπ αναγνωρίζει εδαφικές παραχωρήσεις μόνο ντεφάκτο κι όχι ντεγιούρε. Υπάρχουν κι άλλα σημεία, ωστόσο και μόνον αυτά που ανέφερα την καθιστούν άκαρπη ως απολύτως αδύνατο να γίνει αποδεκτή από την Ρωσία.
Κι έρχονται μετά οι Ευρωπαίοι και προτείνουν ένα άλλο σχέδιο 28 σημείων που ισοδυναμεί με συνθήκη παράδοσης της Ρωσίας, σαν να έχει χάσει τον πόλεμο. Ζητούν ακόμη και αποζημιώσεις. Δεν είναι χαζοί, είναι τρελοί. Μιλάμε για παράνοια.
Ύστερα παρουσιάστηκε ένα σχέδιο 19 σημείων για συμφωνία Αμερικής-Ουκρανίας που θα μπορούσε δήθεν να γίνει αποδεκτό από την Ρωσία από το οποίο όμως απουσιάζουν τα θέματα ασφάλειας και εδαφικών παραχωρήσεων, δηλαδή έχει αφαιρεθεί κάθε ουσία διαπραγμάτευσης.
Η Δύση τα έχει χάσει. Ένας ψυχοπαθής, μεγαλομανής και εγωπαθής Πρόεδρος των ΗΠΑ εμφανίζεται πιο λογικός από ένα σωρό Ευρωπαίους "ηγέτες" που έχουν χάσει την μπάλα. Ο Τραμπ θέλει να ξεμπερδέψει με την Ευρώπη και να στραφεί εκεί που είναι το ενδιαφέρον των ΗΠΑ, στην Ανατολή, γι αυτό φέρεται λογικά και θέλει να ξεμπερδέψει με έναν πόλεμο άδικο κι αχρείαστο αναγνωρίζοντας ότι ουσιαστικά η Ουκρανία ήταν η επιτιθέμενη από το 2014. Οι Ευρωπαίοι, τυφλοί από ιστορία και γεωγραφία, οδηγούν την Ευρώπη σε μια ατελείωτη στρατιωτική ανάφλεξη (γιατί αυτό θα γίνει μόλις αναχωρήσει η Αμερική) την οποία είναι παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν στρατιωτικά. Με τον τρόπο αυτό χάνουν και κάθε ικανότητα να την διαχειριστούν έστω διπλωματικά.
Το μέλλον είναι δυσοίωνο. Η τρομακτική ανικανότητα των Ευρωπαίων ηγετών θα φέρει στο κοντινό μέλλον ακροδεξιές δυνάμεις στην εξουσία. Η Μελόνι στην Ιταλία κι ο Όρμπαν στην Ουγγαρία είναι ήδη εδώ. Η Λεπέν στην Γαλλία, οι Εναλλακτικοί στην Γερμανία κι ο Φάρατζ στην Βρετανία έρχονται. Η Ρωσία αντί να διαλυθεί -όπως πίστευαν- βρίσκει νέες αγορές και νέους συνεργάτες και οσονούπω θα διαλύσει εκείνη τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Κανείς δεν ξέρει πόσο ακόμα θα αντέξει ένα ευρώ να παραμένει κοινό νόμισμα χωρίς κοινή πολιτική. Σε έναν κόσμο ταραγμένο το ευρώ δεν παράγει ανάπτυξη πια, αντιθέτως δημιουργεί χρέη στα κράτη και λιτότητα στους λαούς και μόνο με την ύπαρξή του. Κανείς δεν ξέρει αν η Ευρώπη μπορεί να αντέξει την ρητορική μίσους κατά της Ρωσίας που καλλιεργεί συστηματικά μέσω των ελίτ της. Παράλληλα η Ευρώπη προτιμά να αγνοεί το αναπότρεπτο γεγονός ότι η Ανατολή αναδεικνύεται πια ως ο βασικός παραγωγός προϊόντων για ολόκληρη την ανθρωπότητα και ως η τεχνολογική της αιχμή.
Φοβάμαι (είμαι βέβαιος όπως έχουν τα πράγματα) ότι η Ευρώπη, παραμένοντας εμμονική στην αντιρωσική πολιτική, θα περάσει πολύ σύντομα στο περιθώριο της παγκόσμιας ιστορίας πληρώνοντας όχι μόνο με οικονομική δυσπραγία αλλά και με την απώλεια των όποιων δημοκρατικών ελευθεριών και παραδόσεών της. Δυστυχώς για μάς και τα παιδιά μας.
