Κάτι πρέπει να διορθώσει ο Κασσελάκης

Ο Κασσελάκης, από την ώρα που έβαλε πλώρη για να γίνει πρωθυπουργός, διακατέχεται από το άγχος να μάς δείξει ποιος είναι. Είχε δίκιο να το θέλει γιατί, πραγματικά, αυτό που είναι, ειλικρινής, καθαρός, νέος, αυτοδημιούργητος, έξυπνος και αεικίνητος, αποτελεί κίνητρο για να τον στηρίξει κανείς. Αυτό το κατάλαβαν γρήγορα όσοι ήταν κοντά στον Σύριζα (μέλη και φίλοι) και τού έδωσαν την ηγεσία του Σύριζα με εκλογές. Κατόπιν το κατάλαβαν και μεγαλύτερα ακροατήρια της κεντροαριστεράς δίνοντάς του και πάλι με εκλογές την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που αρχικά ήταν δοτή) και μια ηγεμονική θέση στην κεντροαριστερά. Ο Κασσελάκης κατάφερε να πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι ο Σύριζα ΑΛΛΑΞΕ, κάτι πολύ βασικό για το μέλλον του αφού το μοντέλο 2012-19 είχε εκπνεύσει κι αυτό φάνηκε περίτρανα το 2023.

Θα έλεγε κανείς ότι ο Κασσελάκης πέτυχε τους στόχους του και το έκανε με τον δικό του τρόπο ο οποίος περιλάμβανε καινούρια και παλιά μέσα. Χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αμεσότητα, πρόβαλε ιδέες νέες για την Ελλάδα (αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τα μέλη, εύληπτες προτάσεις για τα καυτά ζητήματα, χιούμορ κτλ), αλλά χρησιμοποίησε και τους παλιούς καλούς τρόπους (διαγραφές, συνέδρια μάχης, πολιτικός συνδικαλισμός κτλ). Μέσα σε όλα δεν απέφυγε τις υπερβολές. Ειδικά ο Τάϊλερ κι η Φάρλι δεν έχουν θέση στην πολιτική μας ζωή. Όταν έπρεπε να δείξει ποιος είναι, καλά έκανε και έδειξε τις σταθερές της ζωής του, καλά έκανε και είπε ότι είναι περήφανος για τις επιλογές του, τώρα όμως που τα μάθαμε, η υπερβολική έκθεση αυτής της πλευράς του, της οικογένειάς του, μόνο κακό κάνει. Ο αείμνηστος Αντρέας, έκανε το νεύμα στην Μιμή γιατί ήταν μάγκας, αλλά μετά η Μιμή έμεινε στο "κωλόσπιτο" κι ο Αντρέας βγήκε στο μπαλκόνι. Κάπως έτσι πρέπει να πορευτεί κι ο Κασσελάκης. Ο Τάιλερ κι η Μαρέβα μετρούν μόνο στο πόθεν έσχες για τον Έλληνα πολίτη.

Ο Κασσελάκης πρέπει να προχωρήσει με αυτοπεποίθηση στον δρόμο της σοβαρότητας, χωρίς να παρατήσει το Τικ-Τοκ και το χιούμορ του, χωρίς να χάσει τον αυθορμητισμό του, αλλά και χωρίς να υπερεκθέτει την προσωπική του ζωή. Πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει με στιβαρότητα και κυρίως με αίσθηση καθήκοντος. Και να διορθώσει μερικά κακώς κείμενα για τα οποία θα μιλήσουμε εν καιρώ.