100 χρόνια από το 1922.

Χωρίς πολλά λόγια.

Μια εξομολόγηση του ποιητή Γιώργου Σεφέρη.

«Έφτασα στην Αθήνα τον καιρό που άρχιζε ο μεγάλος Διχασμός. Δεν πρόφτασα να νιώσω μήτε αγάπη μήτε υπόληψη για τον Κωνσταντίνο. Έπειτα, ήρθαν τα ''Νοεμβριανά'' που μου θύμισαν καταπληκτικά τα καμώματα των Τούρκων.

Για τους ανθρώπους του Κωνσταντίνου, εμείς που ερχόμασταν από το σκλαβωμένο Έθνος, που είχαμε ανατραφεί μόνο με μια λαχτάρα, την Ελλάδα, ήμασταν οι Τουρκόσποροι. Κι αυτοί που μάς χλεύαζαν και μάς ταπείνωναν δεν σκοτίζουνταν που ο Γερμανός ήταν ο σύμμαχος των Τούρκων και των Βουλγάρων, τον ευχόντουσαν νικητή και του παράδιναν τα κάστρα μας απολέμιστα.

Για τη φαντασία μου, τότε, αυτή η ωμή στενοκεφαλιά ήταν πράγμα υπέρογκο και τερατώδες. Θυμάμαι τ' απομεσήμερο που είδα, από ένα παράθυρο της οδού Μπουμπουλίνας, το ελεεινό θέαμα του όχλου με δεσποτάδες και παπάδες που κουβαλούσαν πέτρες για το ανάθεμα του Βενιζέλου. Την αηδία που με έπνιγε στο Πολύγωνο, μπροστά στο φρικτό μνημείο με τα κερατοφόρα καύκαλα από τραγιά στην κορυφή του.

Θυμάμαι την ηθική εξουθένωση που ένιωσα όταν έγινε η πρώτη απόπειρα να δολοφονήσουν τον Βενιζέλο στο σταθμό της Λυών, λίγες μέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης που πραγματοποιούσε όνειρα χιλιάδων χρόνων.

Ήτανε πράγματα που δεν καταλάβαινα. Και τώρα ακόμη που πέρασαν τα χρόνια και ξεβίδωσα πολλές φορές το μηχανισμό του ανθρώπου και του Έλληνα μπορεί να βρίσκω εξηγήσεις, αλλά δεν απολυτρώθηκα ολωσδιόλου από την κατάντια εκείνη.»

Χειρόγραφο Σεπτεμβρίου '41, Γιώργος Σεφέρης

Γιατί γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου 1940;

Γιορτάζουμε σήμερα την μια από τις δυο μεγάλες Εθνικές μας Επετείους, την 28η Οκτωβρίου του 1940.

Γιατί άραγε αυτή την ημερομηνία κι όχι κάποια άλλη;

Γιατί να μην γιορτάζουμε τη μεγάλη μας νίκη στους Βαλκανικούς Πολέμους, τότε που η Ελλάδα τριπλασιάστηκε σε έκταση και μεταμορφώθηκε στο σύγχρονο κράτος; Γιατί όχι τη Συνθήκη των Σεβρών, την συνθήκη που επέτρεψε στον Ελληνικό Στρατό να μπει στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τους συμμάχους της Αντάντ, έφερνε τον Ελληνικό Στρατό στη Σμύρνη και έθετε επί τάπητος το ζήτημα της ανεξαρτησίας του Πόντου; Γιατί όχι η 17 Νοέμβρη του 1973 [που είναι μια «εθνική» επέτειος κι αυτή αλλά μικρότερης εμβέλειας] που αποτελεί την ουσιαστική βάση και εκκίνηση για την σύγχρονη Ελλάδα με δημοκρατικό πολίτευμα και διεθνή θέση αξιοπρόσεκτη;

Η απάντηση είναι γιατί σαν εθνικές επετείους δεν γιορτάζουμε τους θριάμβους μόνο, αλλά κυρίως τονίζουμε τις στιγμές εκείνες που το έθνος ξεπέρασε κάθε προσδοκία και επιβεβαίωσε την ύπαρξή του!

Γιορτάζουμε τις στιγμές της τρέλας εκείνης που μας επιτρέπει να υπάρχουμε!

Γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου γιατί μια τέτοια «τρέλα» ήταν η επανάσταση του 1821, όταν παρά την Ιερά Συμμαχία, παρά τον τεράστιο όγκο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς, η Ελλάδα είπε «ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!»

Πολεμάμε, πεθαίνουμε αλλά είμαστε εδώ! Εκείνοι καίνε την Χίο κι εμείς καίμε την Ναυαρχίδα τους! Εκείνοι πολιορκούν το Μεσολόγγι κι εμείς πραγματοποιούμε μια ηρωική έξοδο που αφήνει άφωνη την Ευρώπη. Τινάζουμε το Κούγκι, πέφτουμε στο γκρεμό στο Σούλι, οχυρώνουμε ένα Χάνι στη Γραβιά και φωνάζουμε ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!

Είναι άραγε αντάξια γιορτή η σημερινή της 28ης Οκτωβρίου;

Το θεμελιακό ζήτημα της ίδιας της ΥΠΑΡΞΗΣ του έθνους μπορεί να ισοδυναμεί με μια πρόσκαιρη νίκη σε ένα πόλεμο, με ένα ΟΧΙ που έμοιαζε μάλιστα υποχρεωτικό;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ! Και ιδού τα στοιχεία που δικαιολογούν αυτή την καταφατική απάντηση.

Η νεώτερη ιστορία μας χωρίζεται σε δυο περιόδους.

Η πρώτη, είναι τα πρώτα 100 χρόνια της ύπαρξής μας, από το 1821 που μπήκαμε σαν σίφουνας στην παγκόσμια ιστορία μέχρι το 1922 που με σκυμμένο το κεφάλι υποστήκαμε μια τεράστια ήττα καθώς το έθνος ξεριζώθηκε από τις πατρογονικές του εστίες κι ο ελληνισμός «κατέβηκε στον Άδη» κατά την έκφραση του τελευταίου Μητροπολίτη της Σμύρνης λίγο προτού απαγχονιστεί από το αγριεμένο πλήθος των Τούρκων.

Τότε έληξε η περίοδος της Μεγάλης Ιδέας, της εποχής που η Ελλάδα ζητούσε την λύτρωση των υπόδουλων αδελ´φών και την απελευθέρωση των πατρογονικών εστιών, της εποχής που μόνο 1/5 ή το 1/4 του ελληνισμού κατοικούσε στα όρια του ελληνικού κράτους. Από το 1922 η Ελλάδα είναι ένα εθνικό κράτος, σχεδόν απόλυτα ομογενές, που νιώθει φτωχό, φοβισμένο, εξαρτημένο, τοποθετημένο στα κράτη της Ανατολίας, ούτε καν αναπτυσσόμενο.

Από το πέταγμα ψυχής του 1821 που μας ανέβασε στα ύψη, ξαναβάζοντάς μας στον Παγκόσμιο Χάρτη των Εθνών, φτάσαμε στο σημείο της καταστροφής 100 χρόνια μετά.

Η ιστορία για την Ελλάδα ξανάρχιζε με όρους δυσμενείς.

Η δεύτερη περίοδος της σύγχρονης ιστορίας μας, από το 1922 ως τις μέρες μας, χαρακτηρίστηκε από ένα δεύτερο πέταγμα ψυχής, από μια δεύτερη μεγάλη ανάταση, από το ΟΧΙ του σαράντα.

Ας δούμε γιατί είναι τόσο σημαντική αυτή η στιγμή.

Ήδη από το 1923 η συνθήκη της Λωζάνης έχει νομιμοποιήσει την εθνοκάθαρση της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Αν.Θράκης επικυρώνοντας το τέλος της Μεγάλης Ιδέας.

Το 1932 η μεγάλη οικονομική κρίση που ακολουθεί το κραχ του 1929 του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, φτάνει στην Ελλάδα.

Ανεργία, φτώχεια, προσφυγιά. Ένα εκρηκτικό μίγμα. Το ιδιώνυμο προσπαθεί να βάλει την κοινωνία στον γύψο.

Το 1936 ο Μεταξάς με την κάλυψη του τότε Βασιλιά Γεωργίου με πραξικόπημα επιβάλει την δικτατορία της 4ης Αυγούστου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην δεκαετία του 1930 η Ελλάδα χάνει υποθέσεις στο δικαστήριο της Χάγης και στην Κοινωνία των Εθνών παρά το απόλυτο δίκιο της μόνο και μόνο λόγω της ανυποληψίας της και της αδυναμίας της.

Η Άρχουσα τάξη σκοτώνει την εργατιά σε εργοστάσια κολαστήρια για ένα κομμάτι ψωμί, με εργασία από την ώρα που βγαίνει ο ήλιος ως την ώρα που δύει. Η μεσαία τάξη ζει στο πολιτικό περιθώριο που της επιτρέπουν οι μεσάζοντες. Το Κομουνιστικό Κόμμα τίθεται εκτός νόμου και τα ξερονήσια που γεμίζουν με εξορίστους δείχνουν την τραγική πολιτική και κοινωνική κατάσταση που σε συνδυασμό με την φτώχεια συνθέτουν ένα τοπίο ήττας και απελπισίας.

Η Ελλάδα φτάνει στο ναδίρ.

Και ποιο είναι το διεθνές πολιτικό περιβάλλον;

Το 1938-39 το φασιστικό κόμμα της Γερμανίας και ο Χίτλερ αρχίζουν τις επιθέσεις τους για την δημιουργία της Νέας Τάξης.

Σε έναν γελοίο αλλά και ανατριχιαστικό συναγωνισμό τον ακολουθεί ο φασίστας ομοϊδεάτης του Μουσολίνι. Η Αυστρία ενσωματώνεται στο Τρίτο Ράϊχ. Η Λιβύη πέφτει στην Ιταλία. Η Τσεχοσλοβακία τεμαχίζεται. Μέρος της περνά στην Γερμανία, το άλλο ακολουθεί και ενσωματώνεται στον ΑΞΟΝΑ, την συμμαχία που έχει επικεφαλής την Γερμανία και τον Χίτλερ. Η Πολωνία εξαφανίζεται από τον χάρτη, καθώς την διαμοιράζονται η Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση. Η Νορβηγία –που θεωρείται από τον Χίτλερ Βρετανική Βάση- κατακτάται από την Γερμανία, όπως και η Δανία.

Το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, περνούν στην κατοχή του άξονα. Η Αλβανία κατακτάται από την Ιταλία. Η Γαλλία κατακτάται, η μισή τουλάχιστον, από την Γερμανία. Μαζί της η Αλγερία που μαζί με την Λιβύη και την Αιθιοπία που έχουν γίνει ιταλικές κτήσεις κάνουν την βόρεια Αφρική μέρος του άξονα. Χώρες όπως η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, προσυπογράφουν την συμμετοχή τους στον Άξονα. Η Γιουγκοσλαβία παίζει ανάμεσα σε ουδετερότητα και Ιταλική επιρροή. Η Ισπανία και η Πορτογαλία με τα φασιστικά καθεστώτα του Φράνκο και του Σαλαζάρ, είναι χώρες φιλικά προσκείμενες προς τον Άξονα σαν ομοϊδεάτες.

Η Σοβιετική Ένωση έχει σύμφωνο συνεργασίας και μη επιθέσεως με την Γερμανία [το σύμφωνο Ρίμπεντροφ-Μολότωφ], έστω κι αν δεν είναι το σύμφωνο αυτό παρά μια προσωρινή αναστολή του πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο. Ολόκληρη σχεδόν η Ευρώπη βρίσκεται από την κυριαρχία ή είναι σύμμαχος του άξονα.

Παραμένουν ελεύθερες:

-Η Αγγλία που υφίσταται φοβερή αεροπορική επιδρομή από την Λουφτβάφε και που οδηγεί τον πόλεμο εναντίον του άξονα καθώς η Αμερική δεν έχει μπει ακόμα στον Πόλεμο και η Σοβιετική Ένωση δεσμεύεται ακόμα από το σύμφωνο συνεργασίας που έχει υπογράψει.

-Η Σουηδία, η Ελβετία που ήταν και παρέμεινε ουδέτερη, η Τουρκία που επίσης παρέμεινε ουδέτερη και η Ελλάδα!

Δηλαδή, στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν η Ελλάδα είπε ΟΧΙ στην Ιταλία και στην Γερμανία και δέχτηκε την επίθεση, ΟΛΟΚΛΗΡΗ η Ευρώπη ήταν Γερμανική ή φιλική προς την Γερμανία, πλην της Αγγλίας, της Σουηδίας και 2 ουδέτερων χωρών.

Ήταν ένα ΟΧΙ που έμοιαζε με τρέλα.

Μια τρέλα ισοδύναμη εκείνης που δημιούργησε την Ελλάδα.

Μια τρέλα που επέτρεψε στην σύγχρονη Ελλάδα να καταγραφεί στην ιστορία σαν ένα ΕΘΝΟΣ με ψυχή, σαν ένα έθνος αντάξιο της ιστορίας του.

Ο ίδιος ο Μεταξάς με συνέντευξή του λίγες μέρες μετά το ΟΧΙ που είπε, εξήγησε στους δημοσιογράφους το σκεπτικό του, αυτό που τον υποχρέωσε να αρνηθεί τις ιταλικές προτάσεις.

Αφού αναφέρθηκε αρχικά στις προσπάθειές του να κρατήσει την Ελλάδα έξω από την παγκόσμια σύρραξη και στις συμβουλές του Χίτλερ να την εντάξει στην Νέα Τάξη αφού ικανοποιήσει τις βλέψεις της Βουλγαρίας και Ιταλίας, συνέχισε:

«Δηλαδή θα έπρεπε δια να αποφύγωμεν τον πόλεμον να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδας προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψει κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος καθώς, κυρίαρχοι όντες της θαλάσσης και μετά μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν της Ελλάδος εις τους εχθρούς των δεν θα παρέλειπαν να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας νήσους τουλάχιστον»

Και συμπλήρωσε ο δικτάτορας σε εκείνη την αποκαλυπτική συνέντευξη τύπου όπου εξήγησε γιατί δεν μπορούσε να πει τίποτε άλλο από το ΟΧΙ:

«Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο όπως το 1916 αλλά τρεις αυτήν την φοράν Ελλάδες. Μία η επίσημος των Αθηνών που θα είχε φτάσει εις την πόρωσιν και το κατάντημα δια να αποφύγει τον πόλεμον. Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς, η παμψηφία της κοινής γνώμης του Έθνους το οποίον ποτέ δεν θα αποδεχόταν την εκουσίαν αυτουποδούλωσίν του συνοδευόμενην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν, και Τρίτη θα ήτο η Ελλάς που θα εδημιουργείτο εις την Κρήτην, με την κάλυψη του Βρεττανικού Στόλου και την επίκλησιν του δημοκρατισμού. Θα ήτο η δημοκρατική Ελλάς που θα είχε με το μέρος της την Αγγλίαν και το Εθνικόν Δίκαιον»

Έτσι ο Ελληνικός Λαός δια στόματος Μεταξά που στην συγκεκριμένη στιγμή τον εξέφρασε απόλυτα, και που πρέπει να του αναγνωριστεί αυτή η τιμή, είπε ΟΧΙ στους Ιταλούς και ΝΑΙ στην ιστορική του δικαίωση.

Η απόφαση της Ελλάδος να αντισταθεί προκάλεσε εκδηλώσεις ενθουσιασμού στην Αγγλία και στον Ελεύθερο Κόσμο. Ο Βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ΣΤ’ και ο Πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ έστειλαν θερμά τηλεγραφήματα στον Γεώργιο και τον Μεταξά υποσχώμενοι κάθε δυνατή βοήθεια και δηλώνοντας ότι «μαχόμενοι εναντίον του κοινού εχθρού θα μοιραστούμε την νίκη»

Βέβαια τα γεγονότα στα Δεκεμβριανά του 1944, που απετέλεσαν την απαρχή πολλών δεινών για το έθνος και που έγιναν προσφάτως γνωστά με την δημοσίευση των αρχείων του φόρεϊν όφις, όταν ο ίδιος ο Τσώρτσιλ έδωσε εντολή στον Βρετανό Διοικητή της Αθήνας Σκόμπυ να συμπεριφερθεί στο πλήθος των διαμαρτυρομένων Αθηναίων σαν να βρισκόταν σε χώρα υπό κατοχή, έδειξαν πόσο αυτά τα τηλεγραφήματα των ισχυρών μπορούν να σταθούν εμπόδιο όταν θίγονται τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα

Η ιστορία του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου είναι λίγο ως πολύ γνωστή.

Έγιναν σφοδρές μάχες στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, και έγιναν μάχες στον αέρα και στην θάλασσα. Όμως ο πόλεμος κρίθηκε στην ξηρά. Εκεί όπου κυριαρχούσε ο χειμώνας και όπου η ψυχή έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο από τα όπλα.

Οι Ιταλοί δεν πίστευαν σε αυτό που τους οδηγούσε ο Μουσολίνι να κάνουν. Οι Έλληνες μάχονταν υπέρ βωμών και εστιών. Η Μάχη από την πλευρά της Ιστορίας είχε κριθεί. Βέβαια στην ζωή τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή λέει ο ποιητής. Κρυοπαγήματα, θάνατοι, τραγωδίες, όλα τα δεινά του πολέμου μαζεύτηκαν πάνω στα απόκρημνα βουνά της Ηπείρου και τσάκισαν τα νιάτα των Ιταλών και των Ελλήνων που ήταν όλοι τους εξ ίσου θύματα του πολέμου. Ενός πολέμου που τον σχεδίασαν εγκέφαλοι διεστραμμένοι όπως ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, κόμματα παρανοϊκά, όπως το Φασιστικό της Ιταλίας και το Ναζιστικό της Γερμανία, και Ιδέες Εγκληματικές, όπως ο Νέος Ιταλικός Πολιτισμός του Μουσολίνι και η Νέα Τάξη του Χίτλερ.

Χιλιάδες παιδιά χάθηκαν, εκατομμύρια στρατιώτες, αθώοι πολίτες, ανύποπτοι άνθρωποι, βρέθηκαν να σκοτώνουν και να σκοτώνονται, θύτες και θύματα του παραλογισμού του πολέμου. Εκείνοι που έπεσαν θα είναι για πάντα στην μνήμη μας. Θα τους θυμούνται οι οικογένειές τους, θα τους θυμάται το Έθνος με την συλλογική του μνήμη. Ήταν οι ήρωες του Σαράντα. Η δόξα της νεώτερης Ελλάδας.

Η νίκη στο Αλβανικό Μέτωπο, άλλαξε το κλίμα σε όλα τα πολεμικά μέτωπα. Ήταν η πρώτη ήττα του Άξονα και η απόδειξη ότι δεν ήταν αήττητος. Κι όταν ακόμη αργότερα επιτέθηκε η Γερμανία, και καθώς η Γιουγκοσλαβία έπεσε αμαχητί, η Θεσσαλονίκη έπεσε στα Γερμανικά τανκς μέσα σε τρεις μόνο μέρες, και πάλι η Ελλάς αντιστάθηκε. Με στρατό διαλυμένο, με Βασιλιά και Κυβέρνηση φυγαδευμένους, με την Ακρόπολη υπό κατοχή και υπό τη σβάστιγγα, η Κρήτη έδωσε την μεγάλη μάχη και καθυστέρησε σημαντικά τα σχέδια του Χίτλερ για γρήγορη επέλαση στο Ανατολικό Μέτωπο κατά της Ρωσίας. Πραγματικά, η ανεκτίμητη συμβολή αυτού του αγώνα, αναγνωρίστηκε στην συνέχεια από όλο τον κόσμο.

Την 28η Οκτωβρίου, που καθιερώθηκε από τον λαό με μια διαδήλωση μέσα στην κατοχή κατά την πρώτη επέτειο του 1941 και συνεχίστηκε με διαδηλώσεις το 1942 και 1943, γιορτάζουμε μια συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας, που οι συνέπειές της έχουν μακρές προεκτάσεις στον χρόνο. Το αλβανικό έπος, η απόφαση για αντίσταση στην Γερμανική επίθεση, η Μάχη της Κρήτης, η Εθνική Αντίσταση που αποτελεί ένα ακόμη μεγαλειώδες έπος, ακόμη και ο καταστροφικός κατοπινός εμφύλιος πόλεμος, πυροδοτήθηκαν από μια στιγμή μεγαλείου και διαμόρφωσαν το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας. Τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία της φυλής μας διέπρεψαν και πάλι.

Όπως η συνέχεια της επανάστασης του 1821 ήταν να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος το 1823-24 με κίνδυνο να χαθεί η ίδια η επανάσταση, όπως τους περιφανείς θριάμβους του 1912-13 διαδέχτηκε ο Διχασμός και τις νίκες του 1915-18 διαδέχτηκε η ντροπή του 1922, έτσι και το έπος του 1940 και την Εθνική Αντίσταση 1942-44 την διαδέχτηκε ένας εμφύλιος πόλεμος που τον πληρώναμε μέχρι πρόσφατα.

Το παρελθόν το τιμάμε αλλά και διδασκόμαστε από αυτό.

Ας διδαχτούμε από τους ήρωες του Σαράντα, τους πατεράδες και τους παππούδες μας. Κι ας αποφύγουμε τα λάθη τους.

Ο Τόμας Έλιοτ γράφει στην Έρημη Χώρα:

«Τι έχουμε δώσει;

Φίλε μου, τραντάζει το αίμα την καρδιά μου

Η φοβερή τόλμη μιας στιγμής παραδομού

Που η εποχή της φρόνησης ποτέ δεν θα αναιρέσει

Μ’ αυτή, μόνο μ’ αυτή έχουμε υπάρξει»

Αυτή τη στιγμή του παραδομού, στην Ιστορία, στο Πεπρωμένο, αυτή τη στιγμή της ανάτασης γιορτάζουμε σήμερα.

Το ΟΧΙ του Σαράντα είναι ένα αέναο ΟΧΙ στον Φασισμό κι ένα τεράστιο ΝΑΙ στην Ελληνική Ψυχή

Είναι ένας κρίκος που μας συνδέει με τις ρίζες μας.

Το δικαίωμα στην κλεψιά προβαλλόμενο ως "αριστεία".

Επιτελικού κράτους νεώτερα:

Ο υπουργός δικαιοσύνης Τσιάρας ελέγχεται για ψευδές πόθεν έσχες που τον εμπλέκει με τον Πάτση μέσω των γυναικών τους.

Ο Πάτσης ελέγχεται για το ένα εκατομμύριο με απ' ευθείας αναθέσεις για να δίνει νομικές συμβουλές στα ΕΛΤΑ.

Η συνεργάτης του πρωθυπουργού κυρία Πιτσίκα 400 χιλιάδες με απ' ευθείας αναθέσεις από ΕΛΤΑ, ΕΡΤ, ΑΔΜΗΕ για να να δίνει συμβουλές για συμβούλους.

Κάποιος να τους συμβουλέψει ότι ξεφτιλίστηκε το κράτος κι η ΝΔ μαζί του. Ακρίδες και τρωκτικά που ξεφτιλίζουν ακόμη και τον ίδιο τον καπιταλισμό.

Παιδιά, δεν κατέκρινε αυτό το πράγμα ο Μαρξ. Έβλεπε ένα σύστημα άδικο κι ήθελε να το αναμορφώσει. Τούτο εδώ που συμβαίνει στο Μητσοτακιστάν δεν το γνώρισε ο Μαρξ, αυτό δεν είναι ακριβώς καπιταλισμός, είναι μια κλεπτοκρατία που δεν ντρέπεται καν για τον εαυτό της. Δεν αναμορφώνεται, μόνο αποβάλλεται! Ένα σύστημα που με την βοήθεια των ΜΜΕ προβάλλει το δικαίωμα στην κλεψιά σαν αριστεία, μέχρι βέβαια να αποκαλυφθεί το εκάστοτε σκάνδαλο οπότε αρχίζουν τα «δεν ήμουν εγώ, ήταν η Γιαδικιάρογλου» για να προλάβουν το κουκούλωμα.

Φυσικά δεν είναι έτσι όλοι όσοι βρίσκονται στην ΝΔ που βλέπουν τι συμβαίνει κι αυτοί και φρίττουν. Η κάστα του επιτελικού κράτους είναι που κρίνεται. Άριστοι κυβερνήτες ή άριστοι κλέφτες και ψεύτες; Το ερώτημα ήταν ανοιχτό το 2019, όσο περνάει ο καιρός όμως απαντιέται με τρόπο τρανταχτό. Και δυστυχώς σκάει πάνω από τα δικά μας κεφάλια.

Τα ντοκουμέντα της 28ης Οκτωβρίου του 1940

Με την ευκαιρία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου που πλησιάζει, θα παραθέσω σήμερα σαν ντοκουμέντα, την απαίτηση των Ιταλών και την απάντηση (το όχι) του Μεταξά τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940.  

Ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα, την περίοδο του πολέμου, Emanuele Grazzi , στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους. Η επιχείρηση κατά της Ελλάδος», έκδοση Εστίας, Αθήνα 1980, στις σελίδες 272 -274, περιγράφει όλο το διπλωματικό παρασκήνιο που προηγήθηκε της ιταλικής διακοίνωσης, και στη συνέχεια καταγράφει το σκεπτικό με βάση το οποίο «αναγκάσθηκε» η ιταλική κυβέρνηση να προβεί στο διάβημα αυτό. Το κείμενο της διακοίνωσης-τελεσιγράφου καταλήγει ως εξής (διατηρώ την δική του σύνταξη κι ορθογραφία):

«Όθεν η Ιταλική Κυβέρνησις κατέληξεν εις την απόφασιν να ζητήση από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν - ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας - το δικαίωμα να καταλάβη δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων δια την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ωρισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους.

Η Ιταλική κυβέρνησις ζητεί από την Εληνικήν Κυβέρνησιν όπως μη εναντιωθή εις την κατάληψιν ταύτην και όπως μη παρεμποδίση την ελευθέραν διέλευσιν των στρατευμάτων των προοριζομένων να την πραγματοποιήσωσι. Τα στρατεύματα ταύτα δεν παρουσιάζονται ως εχθροί του ελληνικού λαού και η Ιταλική Κυβέρνησις δεν προτίθεται ποσώς, δια της προσωρινής κατοχής στρατηγικών τινών σημείων, επιβαλλομένης υπό της ανάγκης των περιστάσεων και εχούσης καθαρώς αμυντικόν χαρακτήρα, να θίξη οπωσδήποτε την κυριαρχίαν και την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος.

Η Ιταλική Κυβέρνησις ζητεί από την Ελληνικήν Κυβέρνησιν όπως δώσει αυθωρεί εις τας στρατιωτικάς αρχάς, τας αναγκαίας διαταγάς ίνα η κατοχή αύτη δυνηθή να πραγματοποιηθή κατά ειρηνικόν τρόπον. Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήσει αντίστασιν, η αντίστασις αυτή θα καμφθή δια των όπλων και η Ελληνική Κυβέρνησις θα έφερε τας ευθύνας αι οποίαι ήθελον προκύψει εκ τούτου».

Νομίζουμε ότι τα σχόλια περιττεύουν, όπως περισσεύει η ιταμότητα και η αλαζονεία μιας δύναμης που θέλει «πάση θυσία» να καταγράψει στο ενεργητικό της κάποια στρατιωτική επιτυχία και να πάψει να είναι ο φτωχός συγγενής του ιταλογερμανικού Άξονα. Αλλά δεν το πέτυχε .

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, φασίστας κι αυτός και θαυμαστής του Μουσολίνι, αλλά, εξαρτώμενος από την Αγγλία και τον Βασιλιά Γεώργιο που τον έβαλαν στη θέση που κατέχει, μπροστά σ' αυτήν την πρόκληση δεν έχει τίποτα άλλο να πει από το «Alors, c'est la guerre» σε μετάφραση «Πόλεμος, λοιπόν». Και απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.

Είναι το ΟΧΙ, που δια στόματος του πρωθυπουργού, βροντοφώνησε και στην πράξη επικύρωσε και τίμησε ο ελληνικός λαός και ο ελληνικός στρατός στο αλβανικό μέτωπο αναγκάζοντας τον αλαζόνα εισβολέα να υποστεί ταπεινωτικές ήττες και ντροπιασμένος να υποχωρήσει μέσα από τα αλβανικά σύνορα., περιμένοντας με αγωνία τη βοήθεια του ισχυρού του συμμάχου.

Διάγγελμα Ιωάννη Μεταξά  

Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1940

« Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζούμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3 ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν του πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών» 

 

Νεοελληνισμός. Έχει μέλλον;

Το παρακάτω άρθρο το δημοσίευσα την τελευταία μέρα του 2016 και το ανασύρω σήμερα, όχι γιατί απαντά σε κάποιο καίριο επίκαιρο ζήτημα, αλλά ακριβώς γιατί είναι διαχρονικό και με αποσπά από μια καθημερινότητα που μου φαίνεται όλο και πιο χυδαία, όλο και πιο δύσκολη και μαύρη, όλο και πιο ανεπιθύμητη. Ακολουθεί το άρθρο.

Έχει μέλλον ο ελληνισμός; Είναι ένα ερώτημα.

Πριν από αυτό, πρέπει να απαντηθεί ένα άλλο ερώτημα, υπαρξιακό: ... υπάρχει "ελληνισμός" για του οποίου το μέλλον μπορεί ή πρέπει κανείς να ανησυχεί;

Για δυο χιλιάδες χρόνια δεν υπήρχε "ελληνισμός". Από την εποχή των Μακεδόνων που την ακολούθησε η εποχή των Ρωμαίων και εν συνεχεία των Οθωμανών η "Ελλάδα" κι ο ελληνισμός ως έννοιες και υπάρξεις φθίνουν, από το πανελλήνιον, στο ελληνορωμαϊκό και τέλος στην πλήρη εξαφάνιση. Ξαναθυμούνται τον όρο Ελλάς κι Ελληνισμός τον 18ο αιώνα και με όχημα αυτές τις "νέες" ιδέες συγκροτείται το νεοελληνικό κράτος χωρίς να έχει κανένα ελληνικό χαρακτηριστικό (ούτε ελληνικό πολίτευμα, ούτε ελληνική θρησκεία, ούτε ελληνική φιλοσοφία) πέρα από κάποια εξωτερικά γνωρίσματα. Ποια είναι αυτά; Είναι κυρίως ο τόπος και εν μέρει μια γλώσσα που μοιάζει κάπως με την ελληνική αν κι εχει αλλάξει πολύ, σε βαθμό που να έχει γίνει αγνώριστη. 

Με βάση τον τόπο και -εν μέρει- τη γλώσσα και με βάση μια ισχυρή επιθυμία των βαλκάνιων (Ρωμιών, Βλάχων, Αρβανιτών) που κατοικούν αυτόν τον τόπο για απαλλαγή από τον βάρβαρο κι απολίτιστο Οθωμανό δυνάστη, εκρήγνυται μια επανάσταση, καθ' όλα θαυμαστή και μοναδική στο είδος της, που πετυχαίνει καθώς εκμεταλλεύεται τις αντιθέσεις των μεγάλων Δυνάμεων της εποχής. Οι λάτρεις της Ελλάδας και του Ελληνισμού (δηλαδή της αρχαιότητας) της διορθώνουν τη γλώσσα, της παρέχουν συγγράμματα "διαφωτισμού", την βοηθούν να διεθνοποιήσει την εξέγερση, εκμεταλλεύονται την "πίστη" (ορθοδοξία κόντρα στο ισλάμ) και φτιάχνουν το νεοελληνικό κράτος, αυτό στο οποίο ζούμε εμείς κι οι πρόγονοί μας Νεοέλληνες.

Τώρα που ορίσαμε τον "ελληνισμό" καλύτερα μπορούμε πιο άνετα να ξαναρωτήσουμε:

Αυτός ο ελληνισμός του Νεοέλληνα έχει μέλλον;

Η απάντηση είναι ένα μεγάλο, τεράστιο, φωτεινό ΟΧΙ

ΟΧΙ, δεν έχει κανένα μέλλον η βαλκανική, ορθόδοξη, ψευτοθωμανική και ψευτοδυτική ύπαρξή μας. Θα τελειώσει οσονούπω και θα πεταχτεί στα σκουπίδια της ιστορίας γιατί κανείς δεν έχει ανάγκη από μπάσταρδους λαούς που δεν έχουν παρελθόν δικό τους αλλά κλεμένο. Κάποια στιγμή οι μύθοι θα καταπέσουν και η αλήθεια θα αποκαλυφθεί. Η κρίση έβγαλε τα πρώτα απόνερα κι νομίζω πως δεν θα τελειώσει εύκολα αυτή η ιστορία, θα υπάρξει και συνέχεια. 

Δεν θα μπορούμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας (γιατί τον υπόλοιπο κόσμο δεν τον ξεγελάμε) ότι συνδυάζεται ο σκληρός ορθόδοξος χριστιανισμός με την αρχαιότητα. Τα παιδιά του Δία δεν μπορεί να έχουν για θεό ένα κατασκεύασμα της παλαιάς Διαθήκης των Εβραίων. Όμως η ορθοδοξία είναι ουσιαστικό συστατικό του νεοελληνικού έθνους. Ήταν το όχημα στο οποίο επιβιβάστηκε η επανάσταση τον 19ο αιώνα ξεκόβοντας από τους Τουρκαλβανούς (όπως τους ονόμασαν) και στη συνέχεια ήταν και πάλι το όχημα δια του οποίου συγκροτήθηκε οριστικά τον 20ο αιώνα κατονομάζοντας ως "Νεο-Έλληνες" όλους τους ορθόδοξους της Μικρασίας. Άρα, το πρώτο ουσιαστικό στοιχείο του "ελληνισμού", η πολιτιστική ταυτότητα (θρησκεία, παραδόσεις, μύθοι, συνείδηση παρελθόντος) έχει υποκατασταθεί οριστικά από την εβραιοχριστιανική παράδοση και θα μας λείπει πάντα. Επομένως είναι μάταιος κόπος η αναζήτησή του.

Δεν θα μπορέσουμε επίσης ποτέ να πιάσουμε το πολίτευμα των Ελλήνων, τη δημοκρατία με κλήρωση, δηλαδή την δημοκρατία ΟΛΟΥ του λαού κι όχι των αντιπροσώπων του, της ολιγαρχίας. Είμαστε τόσο πίσω ακόμα κι από τη δύση σε θεσμικό επίπεδο ώστε μοιάζει εξωπραγματικό να περιμένουμε ότι θα μπορέσει ποτέ η Νέα Ελλάδα να μοιάσει στην Αρχαία στο πιο βασικό της γνώρισμα, στο στοιχείο που την διαφοροποιούσε από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, στη δημοκρατία-ισοκρατία ...  και ... χωρίς αυτό, ελληνισμός δεν υπάρχει.

Όσο για τη γλώσσα, εδώ τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Μοιάζει η γλώσσα μας με την ελληνική, τουλάχιστον μοιάζει περισσότερο από όλες τις άλλες γλώσσες. Και πάλι όμως θα είμαστε ανάπηροι πνευματικά αν δεν μπορέσουμε να παραδεχτούμε την απόσταση που μας χωρίζει από αυτή τη γλώσσα. Διαβάστε ένα οποιοδήποτε χωρίο της Ιλιάδας ή της Οδύσσειας (με την προφορά του) και δεν θα καταλάβετε ούτε μια φράση, αν όχι ούτε μία λέξη. Η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα για την σύνδεσή μας με την αρχαιότητα, δυστυχώς όμως είμαστε και σε αυτόν τον τομεα πολύ πίσω.

Ο ελληνισμός είναι το μέλλον της ανθρωπότητας λέει ο Αλέξανδρος Κόντος και θεωρώ ότι έχει απόλυτο δίκιο. Μόνο μέσω της αναμόρφωσης όλων των θεσμών (και των πόλεων, και της στάσης μας απέναντι στα ζώα και τη Γη κλπ) με ξεκίνημα την δημοκρατία, έχει μέλλον η ανθρωπότητα. Αυτός ο ελληνισμός όμως, που θα έπρεπε να είναι κύριο μέλημα των σημερινων Νεοελλήνων (γιατί μένουν στον τόπο των Ελλήνων κι έχουν το όνομά τους), είναι τόσο μακρινός για εμάς που δεν βλέπω φως κανένα στον ορίζοντα.

Στο ερώτημα αν έχει μέλλον ο "νεοελληνισμός" η απάντηση είναι ίδια με εκείνην του ερωτήματος αν έχει νόημα ο "βουλγαρισμός" ή ο "σερβισμός" ή ο "αλβανισμός" κ.ο.κ. Η υποτιθέμενη βαρύτητα του ερωτήματος για τον "ελληνισμό", βαρύτητα που την προσθέτει η ιστορία του πολιτισμού, δυστυχώς δεν μας αφορά. Γιατί έχουμε επιλέξει να είμαστε Νεοέλληνες κι όχι Έλληνες. Κι ως τέτοιοι, στην μικρότητά μας θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε

Ελληνική εξωτερική πολιτική

Με την πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα στα εθνικά της θέματα, σκεφτείτε να ξυπνήσουμε μια μέρα και να μάθουμε πως η Αμερική θεωρεί ότι τα νησιά πρέπει να αποστρατικοποιηθούν!

Φανταστείτε τώρα: Βγαίνει μια ανακοίνωση ενός συμβούλου του Λευκού Οίκου, μετά κάποιος γερουσιαστής το επαναλαμβάνει, το λέει ο Ερντογάν θριαμβευτικά κι από αυτόν το μαθαίνουν τα δικά μας ΜΜΕ και μας το διοχετεύουν αρχικά σαν φέικ νιους ώσπου σε λίγο να το επιβεβαιώσουν.

Τι κάνουμε εμείς που έχουμε παραδώσει τα κλειδιά της εξωτερικής μας πολιτικής στην Ουάσιγκτον; Θα μένουν δύο μόνο πράγματα να κάνουμε. Πρώτα πάμε στον Λευκό Οίκο και παρακαλάμε ασκόπως να αλλάξει γνώμη, και μετά αδειάζουμε τα νησιά από στρατό αφού πάρουμε την διαβεβαίωση των ΗΠΑ και της ΕΕ ότι στο εξής θα τα προστατεύει πλέον η σύμμαχος Τουρκία από τυχόν ρωσική επιβουλή.

Ας δούμε τις ευθύνες όπου υπάρχουν

Ας μην συγχέουμε την πολιτικά βαρύνουσα υπόθεση Λιγνάδη (και ως πράξη και ως προσπάθεια συγκάλυψης), με τον ασήμαντο πολιτικά και ηθικά παιδοβιαστή, κι ας ήταν άνθρωπος του Χριστού και του Μητσοτάκη. Κι ας μην υποβαθμίσουμε αυτό που συνέβη στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας.

Η κυβέρνηση ευθύνεται για την ακρίβεια και την φτώχεια, για τον κίνδυνο νέας χρεοκοπίας, για την κάκιστη διαχείριση της πανδημίας, για τους εθνικούς κινδύνους στους οποίους μας εμπλέκει η εθελόδουλη στάση της και για την προσπάθεια αλλοίωσης του πολιτισμού μας με τα πολιτικά εκτρώματα που λέγονται Μενδώνη, Κεραμέως και Λιγνάδης.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ευθύνεται για κυκλώματα που δεν έχουν ούτε θεό ούτε ιδεολογία, αλλά, χρησιμοποιούν την θρησκεία και μιαν ιδεολογία (πιο βολική φυσικά η ηλίθια δεξιά εθνικόφρων παπαρολογία) για κάλυψη της δράσης τους.

Η κυβέρνηση αντίθετα, ευθύνεται άμεσα για ότι συμβαίνει στα αστυνομικά τμήματα όπου πολίτες ξυλοκοπούνται, γυναίκες βιάζονται και πολίτες (οι θεωρούμενοι ως βήτα κατηγορίας) εξευτελίζονται επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη πορεύεται με το δόγμα "νόμος και τάξη" έχοντας αποτύχει να διαχειριστεί με δημοκρατία και ανθρωπιά τα λεπτά ζητήματα της κάθε είδους παραβατικότητας.

Στη φωτογραφία πλήθος κόσμου που συγκεντρώθηκε κι έκανε πορεία σήμερα στα Σεπόλια, τον Κολωνό, την Ακαδημία Πλάτωνος που στέκονται στο πλάι της 12-χρονης.

Η Μελέτη του ΕΜΠ για την περιοχή Ανάπλασης

Δόθηκε στον Δήμο, κι έρχεται στο Δημοτικό συμβούλιο την Δευτέρα, το πρώτο παραδοτέο της πολεοδομικής έρευνας του ΕΜΠ. Το τμήμα αυτό της έρευνας (Α φάση) αποτελεί στην ουσία την βάση για την Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας Κερατσινίου των 640 στρεμμάτων που έχει ανάγκη ο Δήμος.

Το πρώτο παραδοτέο περιέχει αυτά που είχα περιγράψει πριν μερικούς μήνες κι είναι στην ουσία μια πλήρης επιστημονική καταγραφή του χώρου και της ιστορίας του. Σημαντικό εφόδιο του Δήμου για την περαιτέρω ανάπτυξή του, για την καθυστερημένη έστω εναρμόνισή του με τον νόμο του 2015 που τροποποίησε θετικά τις πολεοδομικές ρυθμίσεις (συντελεστή δόμησης, χρήσεις γης) και για την αντιμετώπιση της προσφυγής της Εθνικής Τράπεζας στο ΣτΕ.

Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΙΣΤΟ

 Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΠΆΡΕΙ

ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΣΧΙΣΤΟ

***

Μέσα στην απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά (εκδόθηκε στις 30/9) που απάλλαξε την ΕφΣυν από την μήνυση που της είχε υποβάλει ο κύριος Μαρινάκης του,περιέχονται ενδιαφέρουσες πληροφορίες (κάποιες ήταν γνωστές, κάποιες άγνωστες). Μεταξύ άλλων μάθαμε ότι:

* Ο Μαρινάκης «συμμετέχει στην εταιρία ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ, με τους όρους και τη διαδικασία των διαγωνισμών για τις Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων (ΜΕΑ) των Πάρκων Κυκλικής Οικονομίας της Αττικής και της Π.Ε. Πειραιά». Μια τέτοια ΜΕΑ προβλέπεται για το Σχιστό.

* Ο Μαρινάκης μετέχει στην εκτέλεση «μεγάλων δημοσίων έργων και προστασίας του περιβάλλοντος, της Περιφερειακής Ενότητας Αττικής». Τέτοιο έργο είναι το εργοστάσιο σκουπιδιών στο Σχιστό.

* Τα δημοπραττούμενα έργα για τα οποία ενδιαφέρεται ο Μαρινάκης (και το Σχιστό ανάμεσά τους) «πέρασαν από την έγκριση “του Μαξίμου”».

Κατόπιν τούτων δεν πρέπει να μας διαφεύγει πλέον ότι το θέμα του εργοστασίου απορριμμάτων στο Σχιστό ενδιαφέρει άμεσα τον Μαρινάκη κι ότι στο μέλλον το ΜΕΓΚΑ δεν πρόκειται να φιλοξενήσει τον δήμαρχο ή άλλον παράγοντα του τόπου να μιλήσει για το θέμα αυτό. Μόνη ελπίδα δημοσιότητας η Όιλ Ουάν, εκτός κι αν -όπως λέγεται- ο Μαρινάκης τα έχει βρει με τον Μελισσανίδη οπότε άκρα του τάφου σιωπή θα βασιλεύσει.

Ωραίος κόσμος αυτός που ζούμε.

Την Τετάρτη 12/10 θα ενημερωθεί ο Δήμος για τα σχέδια της Εκκλησίας

Στην σημερινή σύσκεψη των επικεφαλής παρατάξεων με τον δήμαρχο συζητήθηκαν τα δύο θέματα για τα οποία είχε γίνει η πρόσκληση.

1. Στο θέμα της πλατείας απέναντι από το Λιντλ στη Δραπετσώνα, ο δήμαρχος επέμεινε στην ονομασία "Βούρλα" παρά το στενό μαρκάρισμα από ιστορία και συναίσθημα. Θα συζητηθεί στο προσεχές ΔΣ και θα το περάσει με την πλειοψηφία που διαθέτει. Η ευκαιρία να δοθεί ένα όνομα (Πλατείας Ιστορικής Απόδρασης ή κάτι τέτοιο) φαίνεται πως θα χαθεί γιατί και πάλι επικρατεί το "εγώ ξέρω καλύτερα, αφού είμαστε πιο πολλοί".

2. Στο θέμα του Σχιστού, συμφωνήσαμε πως η εκκλησία πρέπει να ενημερώσει το δημοτικό συμβούλιο και επομένως όλον τον λαό που ενδιαφέρεται (αφού η συνεδρίαση θα είναι στο youtube). Η συνεδρίαση-ενημέρωση θα γίνει την Τετάρτη 12 Οκτωβρίου (εκτός απροόπτου) και εκεί θα μας ενημερώσουν για το τι σκοπεύουν να κάνουν ενώ θα μπουν και όλα τα ερωτήματά μας. Θα πάρουμε αποφάσεις επ' αυτών σε νέα κατοπινή συνεδρίαση μετά από τοπική διαβούλευση.

Από την ενημέρωση που είχε ο δήμαρχος (από την εκκλησία σε συνάντηση που έγινε) προέκυψαν τα εξής:

Βασικά θα γίνουν τα εξής:

α.- ένα κέντρο λοτζίστικς (αποθήκη και διακίνηση κοντέινερ) με δυναμικότητα διαχείρισης 120 χιλιάδων κοντέινερ την ημέρα που θα είναι κατά βάση υπόγειο (μέσα στον λόφο). Αυτό θα γίνει περίπου στην Χωράφα του Περάματος.

β.- ένα πάρκο με φωτοβολταϊκά που θα τροφοδοτεί με ρεύμα την επιχείριση λοτζίστικς (καλύπτοντας 60% των αναγκών της). Αυτό θα γίνει μετά το νεκροταφείο και την ΒΙΠΕ στο Κερατσίνι.

γ.- ένα μικρό νεκροταφείο δίπλα στο υπάρχον για μουσουλμάνους και εβραίους.

δ.- εκτεταμμένο πράσινο πάνω από τις εγκαταστάσεις και στην όλη περιοχή.

Τα σχέδια προβλέπουν και ουρανοξύστες, κατοικία, εμπορικές χρήσεις και διάφορα άλλα που μάλλον είναι για ξεκάρφωμα.

Τα χρήματα θα τα βρει η εκκλησία, δηλαδή οι έτοιμοι επενδυτές πίσω από τα σχέδια. Είναι η Κοσκο; Είναι οι Αμερικάνοι της Μαρσκ; κανείς δεν ξέρει ακόμη.

Αυτά σαν πρώτη και ταχεία ενημέρωση.

Τα πολλά ερωτηματικά, θα τεθούν στην εκκλησία στις 12/10.

Μέχρι τότε ο καθένας μπορεί να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις.

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του ΣΧΙΣΤΟΥ και ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΟΥΡΛΩΝ(!)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ

Σήμερα (Δευτέρα 3/10/22) το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί συνάντηση του Δημάρχου κ. Βρεττάκου με τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων με θέματα

α) την εταιρεία Σχιστό ΑΕ κι αυτά που θέλει να κάνει στο Σχιστό και

β) την ονοματοδοσία της πλατείας στη Δραπετσώνα, εκεί που ήταν το πορνείο και οι φυλακές (των Βούρλων).

Για το δεύτερο θέμα τα έχουμε πει. Δεν είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι θέμα σεβασμού της ιστορίας και απόδοσης ενός ονόματος που να λέει κάτι στους σύγχρονους και μελλοντικούς χρήστες της πλατείας και της περιοχής. Η απόδραση των 27 κομμουνιστών του 1955 είναι το μεγάλο γεγονός που πρέπει με κάποιον τρόπο να αποτυπωθεί στο όνομα.

Για το θέμα της Σχιστό ΑΕ, στην σύντομη συζήτηση στο ΔΣ τις προάλλες, ο δήμαρχος ήταν αρνητικός κατ' αρχήν στα σχέδια της εκκλησίας, ο κ. Καμάς ισχυρίστηκε πως είναι δασική έκταση και δεν μπορεί πάνω της να γίνει τίποτε, ο κ. Διαλινάκης παραβρέθηκε στα εγκαίνια, το ΚΚΕ είναι αντίθετο κι η "Δική μας Πόλη" εξέφρασε την άποψή της.

ΣΗΜ.: Θωρούμε ότι πίσω από την Σχιστό ΑΕ κρύβονται σχέδια για λοτζίστικς της Κοσκο (αποθήκευση, διακίνηση) και ενεργειακό πάρκο του περιβάλλοντος Μητσοτάκη.

Απόψεις έχουν εκφράσει φορείς της πόλης όπως η "Σταγόνα", το "Δραπετσίνι" κι άλλοι παράγοντες, ενώ το σχέδιο της εκκλησίας περιλαμβάνει πράσινο, ουρανοξύστες και ανάπτυξη. Στην ουσία ακόμα δεν ξέρουμε τίποτε κι αμφιβάλλω αν κι η εκκλησία ξέρει πού την πάνε.

Ο δήμαρχος συναντήθηκε τις προάλλες με την εκκλησία και την εταιρεία της και οπωσδήποτε κάτι του είπαν που ακόμη δεν γνωρίζουμε. Θα δούμε όλοι μαζί τα δεδομένα, θα τα εκτιμήσουμε και θα προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μια κοινή θέση άμυνας για την πόλη.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ του '55 αξίζει να έχει την δική της Πλατεία

ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ

ΚΙ ΟΧΙ "ΒΟΥΡΛΩΝ"

Στο Δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου Δραπετσώνας της προσεχούς Δευτέρας υπάρχει θέμα ονοματοδότησης της πλατείας στην γωνία Εθνικής Αντιστάσεως και Ψαρρών, εκεί όπου παλιά ήταν οι Δικαστικές Φυλακές Πειραιώς και ακόμη πιο παλιά το δημοτικό πορνείο των Βούρλων.

Η περιοχή αυτή έγινε διάσημη από την περίφημη και ιστορική απόδραση των 27 κομμουνιστών το 1955 σε μια εποχή κρατικής τρομοκρατίας μετά τον εμφύλιο. Αυτή η απόδραση έκανε γνωστή στο πανελλήνιο την Δραπετσώνα της οποίας οι κάτοικοι έκρυψαν και προστάτεψαν όσο μπορούσαν τους πολιτικούς κρατούμενους που είχαν αποδράσει.

Σε αυτόν τον ιστορικό χώρο μόνο το όνομα "Πλατεία Ιστορικής Απόδρασης" ή "Μεγάλης Απόδρασης" θα μπορούσε να δοθεί καθώς το πορνείο δεν περιποιεί τιμή στην πόλη κι οι φυλακές "των Βούρλων", όπως τις έλεγαν, είναι αρνητική ανάμνηση για την πόλη και τον λαό μας. Αντίθετα η Μεγάλη Απόδραση του '55 ήταν η ένδοξη στιγμή που πρέπει να μείνει για πάντα στην ιστορία.

Η πλατεία πρέπει να πάρει όνομα που να συμβάλλει στην ιστορική μνήμη και να ενθαρρύνει τον λαό μας θυμίζοντάς του την ακατάβλητη θέληση για ελευθερία κι αγώνα.

Η απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου του 2018 ήταν λάθος που ευτυχώς υπάρχει τρόπος και χρόνος να διορθωθεί. Το δημοτικό συμβούλιο την προσεχή Δευτέρα πρέπει να σταθεί στο ύψος του, να ακυρώσει την απόφαση του 2018 και να λάβει την σωστή απόφαση τώρα.

Η ΚΟΣΚΟ φτιάχνει κέντρο Logistics στο Σχιστό με το προσωπείο της Εκκλησίας.

Από την πρώτη στιγμή που το θέμα βγήκε στην δημοσιότητα, καταλάβαμε ότι οι επιχειρήσεις της Εκκλησίας στο Σχιστό έχουν άλλον παραλήπτη κι ότι η περίφημη αξιοποίηση της "Σχιστό AE" με πρόεδρο τον αρχιεπίσκοπο δεν είναι παρά το προσωπείο μιας θυγατρικής της ΚΟΣΚΟ.

Παρουσιάστηκαν σχέδια μεγαλεπήβολα, με ουρανοξύστες και χάντρες για ιθαγενείς, ειπώθηκε ότι αξιοποιείται το Σχιστό, ένας σκουπιδότοπος, κι ήρθε ο πρωθυπουργός να εγκαινιάσει το "έργο". Φυσικά κρατήθηκαν όλα μακριά από την αυτοδιοίκηση που αντιμετωπίζεται και πάλι όπως "της αξίζει" (δεν της αξίζει αλλά δεν κάνει και τίποτε για να το αποφύγει). Αντιμετωπίστηκε δηλαδή ο Δήμος σαν χώρος εναπόθεσης απορριμμάτων, καθρεφτακίων (για ιθαγενείς) και παρεκκλησίων. Τελικά, πίσω από όλα αυτά, βρίσκεται το κέντρο logistics (αποθήκευση και διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων, κοντέινερ) που χρειάζεται η ΚΟΣΚΟ και που δεν μπορούσε να γίνει αλλού. Τα Λιπάσματα ήταν μια καλή τοποθεσία για την ΚΟΣΚΟ, αλλά, ευτυχώς, αποκλείστηκε το 2015-16 από την κυβέρνηση του Σύριζα που αφαίρεσε την παραλία από την εκχώρηση του ΟΛΠ και όρισε χρήσεις στην περιοχή ασύμβατες με αυτή την λειτουργία.

Ακολουθεί το ρεπορτάζ για τα προχτεσινά εγκαίνια της Σχιστό ΑΕ με τον πρωθυπουργό και τον αρχιεπίσκοπο να ευλογούν τα κινέζικα έργα. Ο πρωθυπουργός, όπως φαίνεται από το ρεπορτάζ της Καθημερινής, αναφέρθηκε βασικά στο κέντρο logistics και το πράσινο που θα αναπυχθεί.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:

Μπήκαν οι υπογραφές για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής  περιουσίας στο Σχιστό

Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Σχιστό για την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της Εκκλησίας της Ελλάδος και του ΤΑΙΠΕΔ για την αξιοποίηση Κτήματος που ανήκει στην Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών της Εκκλησίας (ΕΚΥΟ) παρέστη ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Όπως ανέφερε ο Πρωθυπουργός, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. Ιερωνύμου, «σήμερα Μακαριότατε, κάνουμε αυτό το σημαντικό πρώτο βήμα προκειμένου να γίνει πράξη ένα όραμα το οποίο είχατε και το οποίο πολλές φορές είχαμε τη δυνατότητα να συζητήσουμε. Το όραμα αυτό έγκειται στη δυνατότητα της Εκκλησίας να μπορέσει επιτέλους να αξιοποιήσει επ΄ ωφελεία ολόκληρου του ελληνικού λαού την ακίνητη περιουσία που της έχει απομείνει».

«Η δε δυνατότητα ανάπτυξης ενός υπερσύγχρονου, φιλικού προς το περιβάλλον, κέντρου logistics, μεταφοράς και διαχείρισης εμπορευματοκιβωτίων και όχι μόνο, φαντάζει ως αυτονόητη ανάγκη, αν λάβει κανείς υπόψη τη μεγάλη σημασία και τη δυναμική η οποία αναπτύσσεται στο λιμάνι του Πειραιά. Δεν θέλω, επίσης, να πω πολλά πράγματα για την πολύ μεγάλη σημασία που αποδίδουμε συνολικά ως κυβέρνηση στην αναπτυξιακή δυναμική της δυτικής Αττικής», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προσθέτοντας πως «εκτός από την αναπτυξιακή πρωτοβουλία η οποία θα ξεδιπλωθεί σε αυτό το χώρο, ταυτόχρονα, να μπορέσουμε να φυτέψουμε πολλά καινούργια δέντρα και να αποδώσουμε στις τοπικές κοινωνίες ένα μεγάλο πάρκο σε έναν χώρο ο οποίος σήμερα δεν είναι χώρος ο οποίος είναι επισκέψιμος».

Πώς απέκτησε η Εκκλησία το Σχιστό;

Μοιάζει να είναι φυσιολογική εξέλιξη το γεγονός ότι η ΚΟΣΚΟ κάνει το κέντρο αποθήκευσης και διακίνησης στο Σχιστό, χρησιμοποιώντας την εκκλησία σαν μπροστάρη.

Το θέμα όμως που θέσαμε και στην προηγούμενη μας ανακοίνωση και που ήταν παντοτινή μας απορία είναι το ιδιοκτησιακό.

Πού βρήκε τους τίτλους ιδιοκτησίας η εκκλησία; Από τους Τούρκους τα πήρε όλα αυτά όταν έφευγαν από την Αττική; Κατά πόσο ήταν νόμιμη μια τέτοια εκχώρηση;

Τα αγόρασε από κάποιον άλλον; Πότε και πόσα έδωσε;

Πώς έφτασαν στα χέρια της, ξέρει κανείς; Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι για μένα αναπάντητα. Πρέπει να ψάξουν το θέμα αυτό οι δήμοι Κερατσινίου και Περάματος; Αξίζει τον κόπο.

Γραμματείς και Φαρισαίοι

Διαβάσαμε προ καιρού την ίδρυση από την Εκκλησία της Ελλάδος μιας εταιρείας, της ΣΧΙΣΤΟ Α.Ε. με αρχικό κεφάλαιο 800.000 ευρώ και με μοναδικό μέτοχο την Εκκλησία. Προ μηνών δημοσιεύτηκαν τα σχέδια της Σχιστό ΑΕ και είδαμε ότι στοχεύουν στην «αξιοποίηση 3.000 στρεμμάτων με χωροθέτηση μεικτών χρήσεων, κατασκευή πύργων γραφείων και κατοικιών, αποθηκών και χώρων στάθμευσης, logistics, εκθεσιακού και συνεδριακού κέντρου, χώρου μνήμης, ιατρικού κέντρου, πρατηρίου καυσίμων, ενώ το σχέδιο περιλαμβάνει την επέκταση του Περιβαλλοντικού Πάρκου Αναψυχής στα διπλάσια τετραγωνικά σε σχέση με σήμερα.» Επίσης προβλέπονται ΒΙΠΕ (βιομηχανικές περιοχές) αποθήκες, εργοστάσια ενέργειας, ΑΠΕ κτλ. Αυτά μας έλεγε η ανακοίνωση της εκκλησίας για τις προθέσεις της για τον χώρο.

Φυσικά, ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας και ο Δήμος Περάματος, στα διοικητικά όρια των οποίων θα γίνουν όλα αυτά, αγνοήθηκαν πλήρως. Δεν προσκλήθηκαν ποτέ να συζητήσουν, δεν ρωτήθηκαν αν θέλουν και τι θέλουν, δεν μετέχουν, όπως θα έπρεπε κατ' ελάχιστον, ούτε στον σχεδιασμό αλλά ούτε και στο ΔΣ της εταιρείας αυτής ώστε να έχουν άμεση πληροφόρηση. Για την εκκλησία οι δήμοι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ παρά μόνο ως δουλικά που δίνουν χώρους για παρεκκλήσια και σταυροκοπιούνται φιλώντας σταυρούς προσδοκώντας σε κάνα σταυρό σε ψηφοδέλτιο για αντίδωρο-αντάλλαγμα.

Εν ολίγοις η θέση μας:

Α.- Καλώς αξιοποιεί η εκκλησία την περιουσία της, η οποία πολύ κακώς είναι δική της αφού ανήκει στον λαό, δηλαδή στους δήμους και την Πολιτεία. Πού τα βρήκε η εκκλησία όλα αυτά κι είναι "δικά" της; Τα αγόρασε από τους Τούρκους; Της τα χάρισαν; Καθόλου καθαρή ιστορία, πνιγμένη στην αχλή της ιστορίας, αλλά το κράτος μας δεν είχε ποτέ τα κότσια να την βάλει στη θέση της. Τέλος πάντων, αφού είναι δικά της, καλώς τα αξιοποιεί.

Β.- Δεν είμαστε ενάντια στις ιδιωτικές επενδύσεις, ιδιαίτερα από φορέα που είναι εξορισμού κοινωφελής, όμως δεν εμπιστευόμαστε την δική της αποκλειστικά κρίση χωρίς αυτή να περάσει από τις τοπικές κοινωνίες. Κι όχι σε επίπεδο μιας εκ´ των υστέρων επικύρωσης αλλά σε όλα τα στάδια, ιδιαίτερα του σχεδιασμού. Στις εγκρίσεις πρέπει να είναι υπεύθυνη η Πολιτεία.

Γ.- Ένα από τα έργα που βάζει μπροστά η ΣΧΙΣΤΟ ΑΕ είναι μάλλον το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας με φυσικό αέριο, ίσως γιατί ο κ.Γεραπετρίτης και ο Μητσοτάκης προσωπικά (μέσω της γνωστής Μητσοτάκης ΑΕ) έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτά τα κερδοφόρα εργαλεία. Ο πρωθυπουργός εγκαινιάζει σήμερα το έργο μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Είναι οι "γραμματείς και οι Φαρισαίοι" που ανέφεραν τα ευαγγέλια ή οι επενδυτές που μας έλεγε ο Άδωνης; Θα δείξει. Προς το παρόν όμως, εμείς λέμε καλύτερα να μην παραβρεθεί ο δήμαρχος και κανείς δημοτικός σύμβουλος (πλην των δεξιών βέβαια) σε αυτήν την φιέστα.

Πολύ σύντομα θα ξέρουμε περισσότερα και θα επανέλθουμε.