Έγκλημα στην Πινακοθήκη

Όχι πως μού αρέσει αυτή η τέχνη, αλλά, αυτός ο κύριος Παπαδόπουλος της "Νίκης" με έκανε να τις προσέξω. Ο Άη Γιώργης κατά της πεταλούδας όλα τα λεφτά. Μου θυμίζει τα άλμπουμ των Residents (στο μουσείο σύγχρονης τέχνης της Νέας Υόρκης κι αυτά).

Όταν η Αμερική φταρνίζεται, η Ευρώπη αρρωσταίνει

ΤΟ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟ ΒΟΔΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΥΡΟΣ

Η Ευρώπη μοιάζει με μεθυσμένο βόδι. Το πρόσφατο λάθος της στο ουκρανικό (στήριξη της ανατολικής επέκτασης του ΝΑΤΟ) και το μακροχρόνιο λάθος της στο θέμα της ασφάλειάς της (εξ ολοκλήρου ανάθεση στην Αμερική) έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση που μοιάζει με αδιέξοδο. Η εναλλαγή Μπάιντεν-Τραμπ στον Λευκό Οίκο κατέδειξε ένα πράγμα. Όταν η Ευρώπη εξαρτάται απόλυτα από τις ΗΠΑ, τότε η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο η υπερδύναμη βλέπει το συμφέρον της θα προκαλεί σεισμικές δονήσεις στο εσωτερικό της Ευρώπης. Εν ολίγοις, όταν η Αμερική φταρνίζεται η Ευρώπη θα αρρωσταίνει.

Γίνονται προσπάθειες να καλυφθούν αυτά τα "λάθη" όμως δεν ξέρω αν είναι προσπάθειες για το καλύτερο ή για το χειρότερο. Η Βρετανία θέλει τις σπάνιες ουκρανικές γαίες δικές της και συγκαλεί Σύσκεψη Προθύμων. Οι Βαλτικές χώρες κι η Πολωνία ζητούν ιστορική εκδίκηση με κάθε κόστος απέναντι στους Ρώσους και ζητούν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις Γαλλία και Γερμανία έχουν ανίκανους ή αδύναμους ηγέτες που άγονται και φέρονται από τις εξελίξεις. Η Ευρώπη σαν σύνολο δεν ξέρει τι να κάνει.

Ας μάθει τι πρέπει να κάνει από τους διεθνείς αναλυτές ή τους έμπειρους διπλωμάτες, χωρίς να υπόκειται στις επιθυμίες του κάθε ενός υποσυνόλου της. Ας φτιάξει εκείνη μια καλύτερη σχέση με την Ρωσία κι ας σταματήσει το ουκρανικό με δική της πρωτοβουλία. Ας απεξαρτηθεί από το ΝΑΤΟ που έτσι κι αλλιώς έχει αλλάξει οριστικά κι αμετάκλητα. Ας κοιτάξει τις συμμαχίες της με την Κίνα για να αντισταθμίσει τον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε ο Τραμπ. Ας μην διστάσει να απειλήσει ακόμη και με το υπερόπλο της που είναι το ενδεχόμενο σύνδεσης Ευρώ-Γουάν. Αυτό το τελευταίο είναι το μόνο γεωπολιτικό χαρτί που ο Τραμπ αληθινά φοβάται. Δεν τα λέω εγώ όλα αυτά, τα λένε διεθνείς διπλωμάτες και έμπειροι αναλυτές. Οι οποίοι πάνω από όλα επισημαίνουν ότι η Ευρώπη πρέπει να βγει από τον ύπνο της και να αντιδράσει προτού να είναι πολύ αργά.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ,

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Για να βάζουμε μερικά πράγματα στην θέση τους.

Η Δημοκρατία (η πραγματική) των ελληνικών πόλεων της αρχαιότητας και η εργατική δημοκρατία (η δικτατορία του Προλεταριάτου κατά τον Μαρξ κι όχι η σταλινική της παραμόρφωση) δεν έχουν και τόσο μεγάλες διαφορές.

Ας το δούμε αυτό:

Η ελληνική δημοκρατία διαφέρει πολύ από την σημερινή μορφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που ζούμε. Η δημοκρατία δυτικού τύπου είναι ακριβώς αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν Ολιγαρχία. Στην αληθινή Δημοκρατία, όπως αυτή εφαρμόστηκε στην αρχαιότητα στις ελληνικές Πολιτείες, είχαμε τα εξής χαρακτηριστικά:

α) ΟΛΟΙ οι πολίτες αποφάσιζαν στην Εκκλησία του Δήμου με ίση ψήφο (ισονομία) και ίσο χρόνο ομιλίας (ισηγορία),

β) ΟΛΟΙ οι πολίτες δίκαζαν, στην Ηλιαία των 6.000 πολιτών που κληρώνοντας να γίνουν δικαστές κι οι οποίοι εναλλάσσονταν κάθε χρόνο, και

γ) ΟΛΟΙ οι πολίτες κυβερνούσαν, με κλήρωση εκ περιτροπής για ένα χρόνο ο καθένας, καταλαμβάνοντας όλα τα αξιώματα της Πολιτείας. Στο τέλος της θητείας μετριόταν η περιουσία του και συγκρινόταν με αυτήν που είχε εισερχόμενος στην θέση ευθύνης στην οποία είχε κληρωθεί.

Αυτά ήταν τα πατρώα των Ελλήνων που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ελεύθερους ανθρώπους ακριβώς επειδή είχαν αυτή την δημοκρατία, επειδή κάθε Έλληνας "άρχει και άρχεται" όπως έλεγαν.

Την εργατική δημοκρατία ο Μαρξ την ονόμαζε δικτατορία του προλεταριάτου όχι με την έννοια των δικτατοριών (φασιστικών ή και αριστερών) που γνωρίσαμε αργότερα αλλά με την έννοια του "δικτάτορα" στην Ρώμη. Αυτό για τους Ρωμαίους σήμαινε να αποδίδονται με την έγκριση του λαού έκτακτες εξουσίες για περιορισμένο διάστημα σε κάποιον ώστε να αντιμετωπίσει μια έκτακτη ανάγκη (π.χ. πόλεμο). Έτσι θεωρούσαν ο Μαρξ και ο Λένιν ότι πρέπει για ένα μικρό διάστημα να δοθούν έκτακτες εξουσίες στην εργατική τάξη για να καταργήσει τις ανισότητες και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Οι βασικές συνθήκες για την εργατική δημοκρατία διατυπώθηκαν στο έργο του Λένιν, το «Κράτος και επανάσταση» και είναι:

α) Ελεύθερες, δημοκρατικές εκλογές, με δικαίωμα ανάκλησης των εκλεγέντων. Οι μισθοί των αξιωματούχων θα ήταν ίσοι με τον μισθό ενός ειδικευμένου εργάτη.

β) Δεν θα υπήρχε μόνιμος στρατός ή αστυνομική δύναμη, αλλά ένοπλος λαός που θα εγγυάτο την τάξη.

γ) Τα διοικητικά καθήκοντα θα εκτελούνταν εκ περιτροπής από όλους τους πολίτες. «Κάθε μάγειρας θα πρέπει να μπορεί να γίνει πρωθυπουργός» ήταν το μότο.

Αυτές τις προϋποθέσεις έθεσε ο Λένιν, όχι για τον ολοκληρωμένο σοσιαλισμό, αλλά για την αρχική περίοδο του εργατικού κράτους, για την μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Τα σοβιέτ των εργατών και των στρατιωτών ήταν εκλεγμένα συμβούλια από εργάτες, αγρότες και στρατιώτες. Η εξουσία αυτή ήταν του ίδιου είδους με την Παρισινή Κομμούνα του 1871 από όπου έπαιρναν το παράδειγμα κι ο Μαρξ κι ο Λένιν.

Ποια ήταν η τύχη αυτών των δύο εκλάμψεων;

Η δημοκρατία στην αρχαία Ελλάδα κράτησε ζωντανή για πάνω από 150 χρόνια αν και η έκτασή της επηρέασε μια περίοδο πολύ μεγαλύτερη. Η δύναμη των ισχυρών αυτοκρατοριών (είτε του Αλέξανδρου, είτε η Ρωμαϊκή κι αργότερα η η Οθωμανική) αποδείχθηκε πιο δυνατή από την δημοκρατία των ελεύθερων πόλεων.

Η εργατική εξουσία στην Ρωσία, όπου επικράτησαν οι ιδές του Μαρξ, δεν κράτησε για πολύ. Σύντομα εκφυλίστηκε σε μια γραφειοκρατική σκληρή κρατική εξουσία που δυσφήμισε τις ιδέες του Μαρξ. Μέσα σε συνθήκες καθυστέρησης, φτώχειας και αναλφαβητισμού, η ρωσική εργατική τάξη δεν μπόρεσε να κρατήσει την εξουσία κι η επανάσταση εκφυλίστηκε σε μια γραφειοκρατία που οδήγησε στον σταλινισμό.

Σήμερα ο κόσμος μπαίνει σε πολύ πιο σκληρές καταστάσεις. Η οικονομία έχει μεταβληθεί εντελώς καθώς η παραγωγή αγαθών έχει εκτιναχθεί στα ύψη, η γενετική μηχανική αλλάζει τον ίδιο τον άνθρωπο και η τεχνητή νοημοσύνη μεταβάλλει εντελώς το τοπίο γύρω μας. Δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι το νέο απελευθερωτικό πείραμα που θα επιχειρήσουν οι άνθρωποι, ελπίζουμε όμως να είναι μακροβιότερο από την σύντομη αρχαία δημοκρατία και την στιγμιαία έκλαμψη της εργατικής δημοκρατίας.

Ποιον συμφέρει η συνέχιση του πολέμου;

Το παρακάτω διάγραμμα ίσως δίνει τον έναν από τους λόγους που οι Ευρωπαίοι θα προτιμούσαν την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία. Είναι οι πωλήσεις των ευρωπαϊκών αμυντικών (οπλικών) βιομηχανιών BAE Ststems, Rheinmetal και Leonardo. Από τα μέσα του 2024 και ως σήμερα έχουν πάρει φωτιά και τα κέρδη τους ανέβηκαν στον ουρανό.

Καλό θα είναι να το έχουμε υπόψη μας κι αυτό όταν θέλουμε να διακρίνουμε τι συμβαίνει πίσω από την βιτρίνα.

Όσο για την Βρετανία, γνωρίζετε ότι έχει υπογράψει από τον Ιανουάριο με την Ουκρανία μια εκατονταετή συμφωνία (!!!) εκμετάλλευσης των ορυκτών της; Όπως καταλαβαίνετε ο Τραμπ μπαίνει σφήνα και θέλει τα ορυκτά εδώ και τώρα για τις ΗΠΑ!

Όποιος νομίζει πως η κραταιά Αγγλία νοιάζεται για την ελεύθερη Ουκρανία όταν ο Στάρμερ καλεί τον Ζελένσκι και φτιάχνει σύνοδο στο Λονδίνο, ας το γνωρίζουν κι αυτό. Κι όποιος νομίζει ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν ισχυρή την Ουκρανία για να υπερασπιστεί την Δύση, ας δουν τις πωλήσεις όπλων του πίνακα.

Όταν τρέχεις με 100 και τραβάς χειρόφρενο, ντεραπάρεις!

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμπαραστέκονται στον Ζελένσκι με δηλώσεις τους. Φυσικά, τι άλλο μπορούσαν να κάνουν τα αδύναμα ανθρωπάκια από το να συνεχίσουν το παραμύθι τους;

Έχεις δει τι γίνεται όταν τρέχεις με 100 και ξαφνικά πατήσεις φρένο; Ντεραπαρεις!

Αυτό έπαθε η Ευρώπη. Τρία χρόνια μάς έπηξε στο ψέμα για τον εισβολέα και τον ηρωικό αμυνόμενο κρύβοντας την επίθεση των ναζί στον Ρωσόφονο πληθυσμό και το πραξικόπημα του 2014. Τώρα που όλο αυτό το αφήγημα καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, ξαναλένε το ίδιο τροπάρι ώσπου να συνειδητοποιήσουν ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Εξάλλου συμπαράσταση χωρίς όπλα ή στρατό είναι συνεχιζόμενη θυσία του ουκρανικού λαού και συνεχιζόμενη αφαίμαξη πόρων των δικών τους λαών.

Δεν έχει σημασία που ήταν ο Τραμπ αυτός που έβγαλε στο φως την αλήθεια. Εννοείται πως για το δικό του επιχειρηματικό συμφέρον το έκανε. Όμως, από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.

Η Ελλάδα απούσα από παντού

Για σήμερα ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ έχει καλέσει σε μια Σύνοδο στο Λονδίνο, Ευρωπαίους ηγέτες. Συγκεκριμένα κάλεσε ηγέτες από Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Ισπανία, Τουρκία, Φινλανδία, Σουηδία, Τσεχία και Ρουμανία, καθώς επίσης και τους προέδρους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Εννοείται ότι δεν κάλεσε την Αλβανία, ούτε το Λιχτενστάιν. Και φυσικά δεν κάλεσε ούτε την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα της Μητσοτάκης ΑΕ είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ.

* Είναι χώρα που ακολουθεί τις ΗΠΑ και μένει σύξυλη όταν αλλάζει (στο ουκρανικό) ο Πρόεδρος των ΗΠΑ,.

* Είναι χώρα που ακολουθεί Μακρόν και μένει σύξυλη όταν αλλάζει θέσεις (στο ελληνοτουρκικό) ο Μακρόν.

* Είναι χώρα ικέτης που νοιάζεται μόνο για το φαίνεσθαι και για τις μίζες (εξοπλισμών, τεράστιων επιδοτήσεων σε ιδιώτες κτλ).

Η Ελλάδα σύσσωμη την Παρασκευή ζήτησε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και φώναξε πολύ δυνατά ΟΧΙ στην ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ. Δεν ήταν μόνο για τα Τέμπη αυτή η φωνή, ήταν για όλα όσα μάς έχουν πνίξει και για τα οποία οι διαδηλωτές φώναξαν αναδρομικά. Ήταν για την Νοβάρτις, την Ζήμενς,, τις Υποκλοπές,, τα Τέμπη, για όλα εκείνα στα οποία είδαμε να παίζεται το ίδιο έργο. Οι κυβερνήσεις, από την μια, να προσπαθούν να συγκαλύψουν τους ενόχους και να κοροϊδέψουν την δικαιοσύνη και την Δικαιοσύνη, από την άλλη, να επιτρέπει να την κοροϊδέψουν οι κυβερνήσεις όταν οι ένοχοι αποκαλύπτονταν.

Αυτό το δίδυμο πρέπει να σπάσει για να γίνει η Ελλάδα αξιόπιστη δύναμη, για να μπορεί να προσφέρει ένα αξιόλογο μέλλον στα παιδιά της. Αλλιώς θα συνεχίσει να βυθίζεται στον βούρκο της ανομίας και στην μιζέρια της φτώχειας. Ξεσπάσματα όπως το προχτεσινό, των εκατομμυρίων διαδηλωτών, είναι ίσως οι τελευταίες μας ελπίδες για αλλαγή.

 Αληθεύει ότι η επιτροπή που συγκροτήθηκε κατόπιν εορτής και δεν είδε καμιά "πίεση" από την κυβέρνηση για το μπάζωμα (άρα κι αυτό έγινε στην τύχη) πήρε 4,5 εκατομμύρια ευρώ;

Καλή επιτροπή, ε;

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΠΙΑ ΓΙΑ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΊΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ

Οι τεράστιες σημερινές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα είχαν σαφώς αντικυβερνητικό περιεχόμενο (όχι μόνο κατά της ΝΔ φυσικά). Τα εκατομμύρια των διαδηλωτών σε εκατοντάδες πόλεις, με κορυφαία αυτή της Αθήνας, ζήτησαν όλες να αλλάξει αυτό το κράτος ριζικά. Στην Αθήνα και αλλού οι συγκεντρώσεις αυτές δέχτηκαν την μανία του κράτους (με την συνδρομή προβοκατόρων και χρήσιμων ηλιθίων) αλλά το συμπέρασμα δεν αλλάζει.

Απέτυχαν όλες οι κυβερνήσεις να φτιάξουν το κράτος, αλλά, αυτό δεν μπορεί να σημαίνει παράλυση. Ας έρθουν οι άλλοι και μετά άλλοι... Η παρέλαση-εναλλαγή όμως κυβερνήσεων είναι φανερό πως δεν αρκεί. Πρέπει να υπάρξει κάτι που ως τώρα δεν έχει συμβεί ΠΟΤΕ. Πρέπει να τιμωρηθούν επιτέλους οι όποιοι ένοχοι. Να τιμωρηθούν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.

Τέσσερις τουλάχιστον (κατά την δική μου γνώμη) υπουργοί ή πρωθυπουργοί πρέπει να διωχθούν ποινικά και να τιμωρηθούν με φυλακίσεις. Πρέπει να μπουν πίσω από τα κάγκελα, με χειροπέδες και με τα μελιτζανιά. Μόνο τότε η δικαιοσύνη θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού, μόνο τότε οι όποιοι επόμενοι υπουργοί και πρωθυπουργοί θα φοβηθούν και θα αναγκαστούν να κοιτάξουν το καθήκον τους.

Φτάνει πια με τις πολιτικές ευθύνες που είναι λόγια κούφια και κοροϊδία στα μούτρα μας. Οι ευθύνες είναι ποινικές και μόνο με την τιμωρία των υπευθύνων θα υπάρξει κάθαρση και ελπίδα. Μόνο με την έμπρακτη τιμωρία των υπευθύνων για το έγκλημα των Τεμπών θα μπορεί η Ελλάδα να ελπίζει κι αυτή ότι θα μπει στην κατηγορία των σύγχρονων αναπτυγμένων κρατών. Μόνο έτσι θα πάψουμε να είμαστε το φέουδο της μιας ή της άλλης κυβερνητικής εξουσίας που λειτουργεί με όρους Κόζα νόστρα.

Τι έγινε στο "ναυάγιο της Πύλου";

Ημέρα αφιερωμένη στο έγκλημα των Τεμπών σήμερα, αλλά, ένα δημοσίευμα σχετικό με το ναυάγιο της Πύλου τραβά την προσοχή.  Το παρακάτω είναι κοινοποίηση από το Φ/Μ του Νίκου Μπελαβίλα, του γνωστού Πειραιώτη, καθηγητή του ΕΜΠ, και στηρίζεται σε φωτογραφία και άρθρο της ΕφΣυν. Αυτό που λέει είναι φοβερά αποκαλυπτικό. 

Είναι έτσι όπως τα λέει η Εφημερίδα των Συντακτών και όπως τα σχολιάζει ο Νίκος Μπελαβίλας; Τι απαντά το λιμενικό;

Nikos Belavilas
Η Εφημερίδα των Συντακτών δημοσιεύει μία φωτογραφία η οποία, όπως φαίνεται απεκρύβη από την δικογραφία της Πύλου. Η εικόνα εξηγεί τι τελικά έγινε: Ένας κάβος με μία ιδιόμορφη θηλιά είναι δεμένος στην πλώρη του σκάφους που ανετράπη οδηγώντας στον βυθό εκατοντάδες μετανάστες.

Στις καταθέσεις τους οι λιμενικοί ισχυρίστηκαν ότι παραπλέοντα έριξαν κάποιο σχοινί μόνο για να περάσουν προμήθειες στο σκάφος των μεταναστών και ότι οι ίδιοι δεν έκαναν καμία επικίνδυνη μανούβρα.

Πολλές και πολλοί από εμάς γεννηθήκαμε στον Πειραιά, στο Πασαλιμάνι «μέσα σε βάρκα» όπως λέγαμε γνωρίζοντας τη θάλασσα απέξω. Αυτό λοιπόν που βλέπουμε στην εικόνα είναι ένα τυπικό δέσιμο ρυμούλκησης και τίποτα άλλο. Ούτε στην πλαγιοδέτηση, ούτε στην προσέγγιση δεν κάνει κανείς τέτοια θηλιά περνώντας το σχοινί μέσα από τα δύο «όκια», τις τρύπες του παραπέτου της πρύμνης και ενώνοντας τα σε έναν κάβο παρά μόνο όταν ρυμουλκεί άλλο σκάφος. Και αυτό ακριβώς έκανε το περιπολικό του λιμενικού δένοντας το αλιευτικό "Adrianna” στις 14 Ιουνίου 2023 με τους 600-700 επιβαίνοντες. Και κάτι ακόμη… Τελικά λόγω ασχετοσύνης και βιασύνης το τράβηξαν με δύναμη, αυτό παλαντζάρισε με το τεράστιο βάρος από το πλήθος που είχε επάνω του, αναταράχτηκαν τα νερά από τα απόνερα του λιμενικού που δυνάμωσε μηχανές για να σύρει το βαρύ αλιευτικό και τελικά το τουμπάρανε. Το "Adrianna” ήδη στη φωτογραφία γέρνει επικίνδυνα. Κλασικό λάθος σε τέτοια περίπτωση. Οι λιμενικοί εδώ στην πατρίδα μου δεν φημίζονται ούτως ή άλλως για τη ναυτοσύνη τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία μπορεί να σας την εξηγήσει με λεπτομέρειες οποιοσδήποτε καπετάνιος, μούτσος, ψαράς, ιστιοπλόος, κωπηλάτης ή όποιος έχει κρατήσει έστω και λίγο τιμόνι στη θάλασσα.

ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΪΛ ΟΥΑΝ

Χτες το δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου Δραπετσώνας πήρε μια ομόφωνη (ως προς τον τρόπο δράσης) απόφαση σχετικά με την Όιλ Ουάν, την εταιρεία που ρυπαίνει την περιοχή του Πειραιά. Η απόφαση που ελήφθη είχε σοβαρές διαφορές στο σκεπτικό της ανάμεσα στο ΚΚΕ και τις άλλες παρατάξεις, αλλά το πρόγραμμα δράσης είναι κοινό και ζητά να γίνουν κινητοποιήσεις με στόχο την μετεγκατάσταση του εργοστασίου που εκτός όλων των άλλων είναι και μια επικίνδυνη βιομηχανία τύπου Σεβέζο. Φυσικά το αίτημα θα έπρεπε να είναι για απομάκρυνση της Όιλ Ουάν κι όχι για μετεγκατάσταση. Ας απομακρυνθεί κι αν νομίζουν ότι πρέπει να την εγκαταστήσουν κάπου αλλού ας βρουν τόπο και τρόπο όσοι έχουν ενδιαφέρον ή συμφέρον.  

Θα πραγματοποιηθεί μια σύσκεψη φορέων για τον συντονισμό όλων των δυνάμεων της πόλης ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική η παρέμβαση του δήμου και των πολιτών.

Τετ-α-κε με χειρόφρενο τραβηγμένο και τιμόνι όλο δεξιά

ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ "ΔΙΚΟΥΣ" ΤΟΥΣ ΤΩΡΑ

Δώδεκα ελληνικά ιδρύματα, πασίγνωστα και με ευρύτατο σε έκταση και βάθος έργο, όλα θεωρούμενα ως φιλοαμερικανικά, μπαίνουν στο στόχαστρο μιας έκθεσης που έκαναν πρόσφατα οι Ρεπουμπλικανοί των ΗΠΑ σύμφωνα με το Economico.gr. Τα ιδρύματα αυτά είναι:

1. Fulbright Greece
2. Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο (AmChamGR)
3. Ίδρυμα Ωνάση (Στέγη Ωνάση)
4. Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (IDIS)
5. Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής κι Εξωτερικής Πολιτικής (το ΕΛΙΑΜΕΠ)
6. Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Pierce – Αγίας Παρασκευής) – Κολλέγιο Ανατόλια Θεσσαλονίκης
7. Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)
8. Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών
9. Athens Democracy Forum
10. Ίδρυμα Λασκαρίδη
11. Ίδρυμα Μποδοσάκη
12. Solidarity Now

Για το κάθε ένα από αυτά αναφέρονται οι λόγοι που το βάζουν στο στόχαστρο. Λόγοι είναι η προώθηση της woke ατζέντας, του Σόρος, της ισότητας, της συμπερίληψης, της συμφωνίας των Πρεσπών (!), της συνεργασίας με την Κίνα ή τους Μουσουλμάνους και άλλα τέτοια ωραία που για χρόνια θεωρούνταν αιχμή του δυτικού πολιτισμού και των ΗΠΑ ιδιαιτέρως. Όλα αυτά τώρα γίνονται εχθροί και μπαίνουν στο στόχαστρο.

Ο κόσμος αλλάζει και όσο προχωρούν τα χρόνια αλλάζει με όλο και πιο μεγάλες ταχύτητες. Αυτό που κάνει ο Τραμπ όμως είναι τετ-α-κε με χειρόφρενο τραβηγμένο και τιμόνι όλο δεξιά. Πού θα καταλήξει κανείς δεν ξέρει. Προς το παρόν όμως πολλές επιδοτήσεις θα κοπούν μαζί με το USAID που κόπηκε από τον Μασκ μετ' επαίνων από τον Τραμ και πολλά ιδρύματα έχουν βάλει ήδη τις μαύρες πλερέζες.

Ενεργός

Έρχεται η Σορβόννη ή ένα Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών;

Έχετε ακούσει φαντάζομαι τις θριαμβολογίες Πιερακάκη ότι έρχεται στην Ελλάδα η Σορβόννη. Δυστυχώς τζίφος! Το παρακάτω το έγραψε ο Ν.Σαραντάκος και τού το κλέβω για να σάς το δώσω.

"To να λες ότι «ήρθε στην Ελλάδα η Σορβόννη» επειδή έρχεται το Paris Nord XIII, είναι περίπου σαν να λες «Έρχεται στον ΠΑΟΚ ο Εμ-Μπαπέ» και να εννοείς ότι ο ΠΑΟΚ αγόρασε τον Ιβ-Στεφάν Εμ-Μπαπέ, 32χρονο χαφ της Κέρενμπουργκ και συνεπώνυμο του επιθετικού της Ρεάλ."

Και συνεχίζει με ενδιαφέρουσες πληροφορίες:

"Πάμε τώρα παρακάτω. Το Paris Nord XIII, που «έρχεται», δεν έρχεται. Είναι εδώ. Τα τελευταία 30 χρόνια. Στεγάζεται σε ένα παλιό φροντιστήριο στην οδό Λουίζης Ριανκούρ, και δίνει αμφιβόλου αξιοπιστίας πτυχία σε παιδιά τα οποία παρακολουθούν φροντιστηριακού τύπου παραδόσεις μαθημάτων από κατά βάση μη πανεπιστημιακούς καθηγητές, υπό την προϋπόθεση να δοθούν κάποιες τελευταίες εξετάσεις στη Γαλλία. Είναι ένα από τα αρκετά αντίστοιχου τύπου Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών¨".

Περί αυτού πρόκειται..., δυστυχώς.

Όλη αυτή η επικοινωνιακή κομπίνα ότι δήθεν έρχονται εδώ τα μεγάλα ξένα πανεπιστήμια είναι μια κακής ποιότητας φούσκα. Μακάρι να ερχόταν εδώ η (αληθινή) Σορβόνη, μακάρι να ερχόταν το Κέιμπρτιζ, το ΜΙΤ και να συνεργάζονταν με τα δικά μας πανεπιστήμια. Έχουμε ανάγκη την υψηλή γνώση κι έχουμε ανάγκη την αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Αντί για φούσκες όμως ας γίνουμε σοβαροί.

* Ας καθαρίσουμε τα πανεπιστήμια (τους τοίχους αρχικά) από την κομματική αφισοκόλληση και τον κλοιό αναξιοπιστίας που τα πνίγει.

* Ας αφήσουμε τις σχολές να ξεκαθαρίσουν εκείνες το θέμα των "αιώνιων" φοιτητών (που ούτε φοιτητές είναι ούτε ενδιαφέρονται) κοιτώντας ξεχωριστά την κάθε περίπτωση. Για να μην καούν και τα χλωρά κοντά στα ξερά με τα οριζόντια μέτρα που λαμβάνονται.

* Ας εξηγήσουμε στο καθηγητικό κατεστημένο ότι πρέπει να προσφέρει αληθινή γνώση στους φοιτητές κι όχι να τους ψαρώνει με ακατάληπτες έννοιες και σχεδόν άλυτες ασκήσεις μόνο και μόνο για να τούς ελέγχει μέσω της βαθμολογίας.

* Ας προσπαθήσουμε να είναι οι καθηγητές αληθινοί καθηγητές που μεταδίδουν γνώση κι οι φοιτητές αληθινοί φοιτητές που λαμβάνουν γνώση.

Καιρός δεν υπάρχει πολύς.

Ήδη οι αλγόριθμοι τείνουν να καταστήσουν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα άχρηστο, ας δούμε το αληθινό πρόβλημα κι ας πάψουμε πια να παίζουμε εν ου παικτοίς.

Η ΑΡΓΥΡΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Το ένα από τα δύο βιβλία που παρουσίασα στην Χαλκίδα έχει εκδοθεί το 2017 (από τις εκδόσεις Ν. & Σ. Μπατσιούλας) κι ασχολείται με το απώτατο παρελθόν της ανθρωπότητας.

Έχει τίτλο "Η Αργυρή Εποχή των Ανθρώπων" κι είναι ένα βιβλίο ογκώδες, (607 σελίδες) που μού αρέσει και για το οποίο έχω ακούσει ενθουσιώδεις κριτικές. Είχα υποσχεθεί να μιλήσω για τα βιβλία μου που παρουσίασα στο Λύκειο Ελληνίδων Χαλκίδας και τώρα είναι η ευκαιρία για ένα από αυτά.

Το βιβλίο αυτό είναι μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας (fiction) μόνο που δεν πάει στο μέλλον (ως συνήθως) αλλά στο μακρινό παρελθόν. Είναι δύο διηγήσεις που εξελίσσονται με μια διαφορά 6.000 χρόνων.

α) Η μια διήγηση πιάνει τα 2 από τα 4 κεφάλαια του βιβλίου (το 1ο και το 3ο κεφάλαια) κι είναι η "ιστορία" της Ατλαντικής Πολιτείας στο έτος 9.600 π.Χ. όπως μάς την έδωσε ο Πλάτων στα βιβλία του "Κριτίας" και "Τίμαιος". Είναι επίσης ένας από τους πιθανούς δρόμους που οδήγησαν τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του από την 10η χιλιετία π.Χ. ως σήμερα.

β) Η δεύτερη διήγηση (το 2ο και 4ο κεφάλαια) εξελίσσεται στο χρονικό σημείο της στροφής από την λίθινη στην χάλκινη εποχή (3.600 π.Χ.) κι αργότερα βέβαια στην κλασική αρχαιότητα.

Δύο κεφάλαια στο 9.600 π.Χ και άλλα δύο κεφάλαια στο 3.600 π.Χ. είναι το βιβλίο που περιγράφει την "Αργυρή Εποχή των Ανθρώπων". Οι δυο εποχές συνδέονται μέσω μιας κιβωτού που έστειλαν οι Άτλαντες στο μακρινό μέλλον και που την αναζητούν άνθρωποι της νεολιθικής εποχής από το Δικταίο και από το Ιδαίο Άντρο της Κρήτης.

Ο Πλάτων, γράφοντας το 370 περίπου π.Χ τους διαλόγους του «Κριτίας» και «Τίμαιος» αναφέρθηκε στην Ατλαντίδα. Στα βιβλία αυτά του Πλάτωνα έχουμε την περιγραφή του Κριτία για μια μεγάλη χώρα σαν ολόκληρη ήπειρος (σαν την Λιβύη, λέει). Τα έμαθε από τον παππού του Κριτία που κι αυτός τα έμαθε από τον παππού του που ήταν φίλος του Σόλωνα. Ο Σόλων τα έμαθε όταν πήγε στην Αίγυπτο και μίλησε με έναν ιερέα εκεί, τον Πανερεϊτ. Αυτός του είπε:

"Σόλων, εσείς οι Έλληνες είστε πάντα παιδιά (αεί παίδες) γιατί δεν καταγράφετε τα προηγούμενα που συμβαίνουν (καταποντισμοί, κατακλυσμοί κτλ) και κάθε φορά ξεκινάτε από την αρχή, σαν τα παιδιά. Εμείς όμως τα καταγράφουμε και ξέρουμε. Σού λέω λοιπόν ότι εσείς οι Αθηναίοι πριν από 9 χιλιάδες χρόνια σωθήκατε και σώσατε κι εμάς τους Αιγύπτιους όταν νικήσατε και σταματήσατε τους Άτλαντες. Κι όταν αυτοί ετοιμάζονταν να επιστρέψουν να εκδικηθούν, τότε καταποντίστηκε η Ατλαντίδα. Για χίλια χρόνια έξω από τις Ηράκλειες Στήλες δεν μπορούσε κανείς να βγει γιατί ήταν λάσπη, τόσο μεγάλος ήταν ο καταποντισμός μιας ολόκληρης ηπείρου".

Αυτά είπε ο Πανερεϊτ στον Σόλωνα και τού περιέγραψε με πολλά λόγια την Πολιτεία της Ατλαντίδας. Ήταν το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο κι η κυριαρχία της συνέβη στα 9.000 χρόνια πριν μάθει γι αυτήν ο Σόλων, δηλαδή την 10η και 11η χιλιετία π.Χ., το 9.600 όπως λέει το βιβλίο αφού ο Σόλων στην Αίγυπτο βρέθηκε γύρω στο 600 π.Χ.

Σύμφωνα με το βιβλίο, ένας μεγάλος κατακλυσμός υδάτων (προκληθείς από το λιώσιμο των παγετώνων) που συνοδεύτηκε από τον καταποντισμό της Ατλαντίδας, γκρέμισε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, θάβοντάς τον κάτω από τη λάσπη.

Υπάρχουν γεωλογικά και κλιματικά γεγονότα που συνηγορούν στην πλατωνική περιγραφή. Επίσης τον κατακλυσμό αυτό εμπεριέχουν με παρόμοιες περιγραφές όλες σχεδόν οι αρχαίες μυθολογίες των Ελλήνων, Εβραίων, Σουμερίων, Αιγυπτίων, των Ινδιάνων της Αμερικής, Ινδών, Ιρλανδών κλπ.. Από την πλευρά της επιστήμης εξ άλλου, οι γεωλόγοι, οι βιολόγοι, οι φυσικοί κι άλλοι επιστήμονες, τοποθετούν μια τέτοια καταστροφή γύρω στο 9.600 π.Χ. Ο κατακλυσμός αυτός καταβύθισε την Ατλαντίδα κι έθαψε στη λάσπη όλους τους παράκτιους οικισμούς που είχαν αναπτυχθεί ως τότε καθώς η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε πολύ ψηλά, γύρω στα 200 μέτρα, και εισχώρησε πολύ βαθιά στη στεριά καταστρέφοντας και σκεπάζοντας τα πάντα με τόνους λάσπης. Ο κόσμος επανήλθε στην «βαρβαρότητα», χάνοντας τον όποιο πολιτισμό είχε αναπτυχθεί (άγνωστο πλην των μη επιβεβαιωμένων ακόμα μαρτυριών για την Ατλαντίδα) και στην παλαιολιθική εποχή. Πέρασε στην νεολιθική εποχή περίπου γύρω στο 7-6.000 π.Χ αρχίζοντας να φτιάχνει μόνιμες εγκαταστάσεις και χωριά κι έφτασε στην εποχή του χαλκού το 3.600-3.300 π.Χ κι αργότερα στην εποχή του σιδήρου.

Για το βιβλίο αυτό, ό,τι έγραψε ο Πλάτωνας στον «Τίμαιο» και τον «Κριτία» είναι απόλυτα αληθές κι ακριβές. Λαμβάνονται υπ’ όψη όλες οι τρέχουσες επιστημονικά παραδεκτές απόψεις σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές, τις γεωλογικές ανακατατάξεις, τη ζωή στην παλαιολιθική κι ύστερη νεολιθική εποχή (4.000-3.500 π.Χ), καθώς και οι παραδεκτές σήμερα απόψεις για τη ζωή κατά την εποχή εκείνη, για τις δοξασίες που υπήρχαν, τον τρόπο ζωής, κατοικίας, γραφής κι όλα τα στοιχεία που συγκροτούσαν τους πολιτισμούς εκείνης της εποχής (πολιτισμός Σέσκλου, σπήλαιο Φράγχθη, προϊστορικός πολιτισμός της Κρήτης του Αιγαίου κλπ.). Λαμβάνονται επίσης υπ’ όψη τα στοιχεία της καθημερινότητας και κουλτούρας που γνωρίζουμε σήμερα για την τελευταία περίοδο της λίθινης εποχής, για την θεολογία εκείνης της εποχής (Ησίοδος), το τεχνολογικό της επίπεδο, τις τροφές, τις κατοικίες, τη λατρεία της φύσης, τους Δρυίδες ιερείς κλπ.

Ο μύθος συνδέει τα γραφόμενα στον Πλάτωνα για την Ατλαντίδα, κι όσα έχουν γραφτεί σε αναζήτηση του θρύλου της με όσα γνωρίζουμε ως πραγματική προϊστορία μας. Συνδέονται και επεξηγούν
ται μερικά σημαντικά κι ανεξήγητα φαινόμενα της ιστορικής εποχής, όπως το κοινό γλωσσικό υπόστρωμα (αποκαλούμενο ως «ινδοευρωπαϊκό»), κατασκευές όπως οι πυραμίδες σε πολύ διαφορετικές περιοχές (Αίγυπτος, Μεξικό κλπ), η σταδιακή εμφάνιση των εργαλείων, διάφορες φάσεις του πολιτισμού της εποχής του Χαλκού και του Σιδήρου, η εξημέρωση του αλόγου, η εμφάνιση του εκπληκτικού πρωτομινωικού πολιτισμού της Κρήτης κι άλλα πολλά στοιχεία που εμφανίστηκαν πριν από αυτό που αποκαλούμε ιστορική εποχή.

Μέσα στο βιβλίο χρησιμοποιούνται πολιτιστικά στοιχεία όπως

* Η μετατροπή της γραφής από ιερογλυφική και συλλαβογράμματη σε φωνητική,

* Η θεολογία των αρχαίων (μην ξεχνάμε ότι ο Δίας στα δύο Άντρα της Κρήτης γεννήθηκε και μεγάλωσε)

* Οι τοτεμικές και ανιμιστικές πρακτικές των ανθρώπων της λίθινης εποχής

* Ονόματα όπως ο Προμηθέας κι η Αριάδνη, οι Κουρήτες, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, το Πάνθεον, οι Δέκα Άτλαντες Βασιλείς που δίκαζαν και δικάζονταν κτλ.

Έχουμε λοιπόν ένα «επικό» μυθιστόρημα που δείχνει έναν από τους πιθανούς δρόμους μετάβασης από την εποχή των Ατλάντων, όπου όλα σχεδόν είναι άγνωστα, στην κλασική εποχή, όπου όλα είναι γνωστά και καταγεγραμμένα. Ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει και να ζήσει την ιστορία αυτή αντιλαμβανόμενος ο ίδιος την αλήθεια της με τον δικό του τρόπο ο καθένας!

ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΒΑΝΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τζέι Βανς, για τον οποίο λένε ότι θα είναι ο συνεχιστής του Τραμπ σε 4 χρόνια., μίλησε στο συμβούλιο των Ευρωπαίων για την Ασφάλεια στο Μόναχο και έκανε μια προκλητική ομιλία, αναπάντεχη, εριστική, αλλά, εκπληκτική ως προς το περιεχόμενό της.

Ο Βανς κυριολεκτικά χαστούκισε την Ευρώπη που τής απέδωσε ότι δεν σέβεται τις επιθυμίες των λαών της (με κάποια παραδείγματα από την Ρουμανία ή την γουόκ ατζέντα) και δεν είπε λέξη για την Ουκρανία που -υποτίθεται- ήταν ο λόγος της σύσκεψης. Μια ομιλία ηγέτη της ακροδεξιάς της Δύσης, της Αμερικής και της Ευρώπης μαζί. Μια ομιλία που πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα τους Ευρωπαίους που -προσκολλημένοι στον μουμιοποιημένο Μπάιντεν τόσο καιρό- έδειχναν φανερά την αντίθεσή τους στον Τραμπ. Κι ο Τραμπ τούς εξευτέλισε στην έδρα τους, στο Μόναχο. Με τα δικά του βεβαίως επιχειρήματα που εκτείνονταν από τις κοινοτοπίες περί δημοκρατίας μέχρι την επίθεση στο μεταναστευτικό.

Αμήχανοι κι άφωνοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τον άκουσαν να λέει ότι ο Τραμπ είναι ο σωτήρας Αμερικής κι Ευρώπης και -απλά- δεν τον χειροκρότησαν.

Άβουλοι και μοιραίοι, κατώτεροι όλοι των περιστάσεων.

Με ένα ουκρανικό πρόβλημα στα χέρια που δεν ξέρουν τι να το κάνουν αφού δεν έχουν όπλα ούτε στρατό για να συνεχίσουν να στηρίζουν τον Ζελένσκι ενώ η Αμερική θα τα βρει με την Ρωσία με τους δικούς της όρους.

Ο Μπάιντεν φαινόταν να τα έχει χάσει, όμως, οι πραγματικά χαμένοι είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες.