Επέτειος

Την 21η Απριλίου του 1967 ήμουν 14 ετών και πήγαινα δευτέρα γυμνασίου στου Ασιατίδη. Η οικογένεια αριστερή, ο πατέρας μου ήταν στο βουνό κι ο θείος μου είχε εκτελεστεί για σαμποτάζ του δημοκρατικού στρατού. Ωστόσο εγώ πήγαινα στο κατηχητικό και δεν καταλάβαινα γιατί η ΕΔΑ, το κόμμα που ψήφιζαν οι δικοί μου (όλη η οικογένεια), δεν θα άφηνε να ξαναγίνουν εκλογές αν και όταν θα έβγαινε. Πιο πολύ μού άρεσε η ανανέωση του Μπόμπεκ στον Παναθηναϊκό και τα καλοκαιρινά έργα στο Σινέ Αλίκη.

Τα τανκς ήρθαν φυσιολογικά μετά τις τόσες φασαρίες στην Αθήνα και στην Βουλή, αλλά, με μια αρνητική αύρα και παγωμάρα γιατί εγώ ήμουν με τον Γέρο κι είχα πανηγυρίσει μικρός την νίκη του 1963 (δέκα χρόνων τότε). Μισούσα την ΕΡΕ και ντρεπόμουν για την χούντα που ήθελε κοντά μαλλιά και μακριές φούστες.

Το επόμενο Πάσχα, στην πρώτη επέτειο της 21η Απριλίου, κοινώνησα για τελευταία φορά στην ζωή μου, στην Ανάληψη, κι όταν γύρισα σπίτι έκανα ένα αντιευχέλαιο κι έβαλα τέλος σε κάθε σχέση μου με την εκκλησία και τον θεό της.

ΠΕΡΙ "ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ" ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩΝ

Η Ελλάδα πριν μπει στα μνημόνια είχε ομόλογα ΑΑΑ. Με την χρεοκοπία της ΝΔ (που έσκασε το 2010) τα ελληνικά ομόλογα έγιναν σκουπίδια C και D.

Να σημειώσουμε μερικά τεχνικά ζητήματα εδώ:

Οι βαθμίδες είναι πολλές, από D σε SD, σε CCC σε Β, ΒΒ σε ΒΒΒ- και σε ΒΒΒ+ και μετά περνάμε στα Α-, στα Α+, στα ΑΑ- στα ΑΑ+ και μετά ΑΑΑ. Αυτά για την Standard & Poor’s και Fitch, ενώ ο θεωρούμενος ως μεγαλύτερος και πιο αξιόπιστος οίκος, η Moody's έχει κι αυτή τα δικά της μπόλικα C και Β3, Β2, Β1, Βa3, Ba2, Βa1 και Βaa1, Baa2, Baa3 και Α1-3 και Αa1-3 μέχρι το Αaa και σε αυτήν.

Δηλαδή οι βαθμίδες είναι πολλές και μόνο στα Α τα ομόλογα είναι αξιόπιστα ενώ το ΑΑΑ είναι τα ομόλογα των ΗΠΑ και της ΕΕ και έτσι ήταν και της Ελλάδας μέχρι την χρεοκοπία επί Καραμανλή (που την λούστηκε ο Γιώργος).

Σήμερα η ελληνική οικονομία πήρε το ΒΒΒ από την Standar and Poors ενώ έχει το Ba από την Moody's. Και στις δυο περιπτώσεις είμαστε ΚΑΤΩ από την επενδυτική βαθμίδα όπου τα ομόλογα θεωρούνται αξιόπιστα. Και τις ως τώρα αναβαθμίσεις από το C στο Β τις χρωστά η Ελλάδα στον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο που εξασφάλισαν την δεκαετή περίοδο χάριτος με χαμηλό επιτόκιο για το χρέος και το μαξιλάρι των 37 δις (θα αρκούσαν και 29-30 δις μόνο). Αν μέναμε με την πολιτική Μητσοτάκη, όπου και το χρέος αυξήθηκε ονομαστικά και καμιά αναδιάρθρωση της οικονομίας δεν έγινε, θα είχαμε νέα πτώση των ομολόγων και νέα χρεοκοπία. Ο Τσίπρας τους έσωσε γιατί κοιτούσε πρώτα την Ελλάδα και μετά το κομματικό συμφέρον (δυστυχώς αχρείαστο ήταν κι αυτό.)

Η Ελλάδα ζει στο ψέμα. Μάς αξίζει όμως αυτό, γιατί εμείς ψηφίζουμε τους ψεύτες που μάς κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας. Με τις υγείες μας λοιπόν και το τελευταίο ψέμα της κυβέρνησης περί αναβάθμισης. Κι ο Φαραντούρης πολύ σωστά το είπε: το ΒΒΒ δεν τρώγεται και η ακρίβεια είναι το μόνο που ο πολίτης καταλαβαίνει πολύ καλά.

Με τις υγείες μας πατριώτες, και εις άλλα με υγεία!

Γυναικεία χειροδέτηση

Παίζει τώρα στο Μέγκα την "Θεία από το Σικάγο". Πλάκα, αθωότητα, αφέλεια, ελαφρότητα, μια χαρά για μεσημέρι στον καναπέ.

Από ιδεολογία, βέβαια, πατριαρχία κι άγιος ο θεός. Τα κορίτσια είναι είτε παρθένες είτε "χαλασμένα πεπόνια", ο πατέρας είναι στρατηγός με μαστίγιο κι η μάνα κακομοίρα που προσπαθεί να τον μαλακώσει.

Προσπαθεί βέβαια το έργο να δείξει ότι ο πολύ αυστηρός πατέρας είναι κάπως ξεπερασμένος και αναποτελεσματικός στο να βρει γαμπρούς για τις κόρες του. Θα έπρεπε να είναι καπάτσος και να κάνει τα "στραβά μάτια", όπου στραβά μάτια σημαίνει να μην τα έχει εσώκλειστα και να μην τα χαστουκίζει με το παραμικρό, μόνο όταν θεωρεί ότι παρεκτρέπονται.

Μέσα από την δήθεν αθωότητα των προθέσεων των συντελεστών του έργου ενισχύεται κι επιβεβαιώνεται η πατριαρχική ιδεολογία. Απλά γίνεται επίκληση μιας αναγκαίας ελαστικότητας εκ μέρους του άρχοντα για να γίνεται τέλος πάντων κι η δουλειά (πρέπει να παντρευτούν κάποτε τα κορίτσια και να φύγει το βάρος από τους ώμους του άντρα του πολλά βαρύ...). Η δε καπάτσα θεία από την Αμερική βρίσκει επιδέξια τους γαμπρούς με τα κόλπα της επιβεβαιώνοντας κι αυτή το αντρικό πρότυπο του γαμπρού που "δέχεται" και της νύφης που γίνεται ευτυχισμένη όταν επιτέλους κάποιος "την παίρνει".

Αντί να ασχολείται το γυναικείο κίνημα με τον Παπανώτα (που ο άνθρωπος είναι σαφώς υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης) καλά θα έκανε να φροντίζει να μπαίνει μια λεζάντα στην αρχή ή στο τέλος του έργου που να εξηγεί πως το έργο -πέρα από την πλάκα- περιέχει απόψεις παρωχημένες που υποτιμούν το γυναικείο φύλο και ότι πρέπει να το έχουν υπόψη τους αυτό οι θεατές.

Όπως ειδοποιούν στα τσιγάρα, στα ποτά ή στις ταινίες με σκηνές βίας ή χρήση ναρκωτικών. Ας κάνουν κι εδώ το ίδιο.

Η πολιτική ορθότητα έφαγε τον Παπανώτα

Κρίμα για τον Στέφανο Κασσελάκη που έμπλεξε με τις "ιερές γραφές" της νέας εποχής και απέβαλε του ευρωψηφοδελτίου τον Παπανώτα. Δεν τον γνωρίζω αρκετά ώστε να μπορώ να μιλήσω γι αυτόν, με ενοχλεί όμως η λογοκρισία του Φ/Β και η μη κλήση του σε απολογία ώστε να δώσει εξηγήσεις.

Κρίμα γιατί ο Σύριζα ΠΣ αποδεικνύεται δέσμιος προκαταλήψεων κι εισέρχεται σε μια γκρίζα ζώνη αυτολογοκρισίας.

Παραμένω και στηρίζω τον Σύριζα ΠΣ γιατί προτεραιότητα έχει η αντιμετώπιση του Μητσοτάκη και της δεξιάς, χάνω όμως τον ενθουσιασμό μου.

ΑΥΤΙΑΣ και Αγία Οικογένεια

Άκουσα τον Αυτιά καταχειροκροτούμενο στην Νέα Δημοκρατία να ανακοινώνει το πρόγραμμά του ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" είπε και διευκρίνισε ότι με το "οικογένεια" εννοεί την οικογένεια του Προέδρου!

Αυτοί θα μάς τρελάνουν! Πού μπλέξαμε, πατριώτες;

 "Αν ήθελαν συγκάλυψη, θα τα πετούσαν στη θάλασσα" είπε ο Φλωρίδης.

                Δηλαδή τούς είπε: "Ηλίθιοι,                    

        έπρεπε να τα πετάξετε στη θάλασσα"        

Μαγαζιά της Δραπετσώνας

Ένα άρθρο εύστοχο, επίκαιρο, ευχάριστο, ακριβές και ενημερωτικό.

Το αναδημοσιεύω για όποιον ενδιαφέρεται για έναν όμορφο περίπατο.

Δραπετσώνα: Βόλτα στις γειτονιές, τις αγορές, τα κουτούκια, τα κεμπαπτζίδικα της ιστορικής συνοικίας | ΕΞΟΔΟΣ | Gastronomos.gr

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΛΗΡΩΣΗ ΞΑΝΑ

Χτες ο Σύριζα ΠΣ έκανε εσωκομματική διαδικασία επιλογής των υποψηφίων ευρωβουλευτών του. Πρωτόγνωρη και θετική ήταν η ιστορία αυτή. Μού έδωσε την ευκαιρία να σκεφτώ και πάλι λίγο περισσότερο πάνω στο τι είναι δημοκρατία και πώς θα μπορούσε να λειτουργεί στην σύγχρονη εποχή.

Ανεβάζω ένα σχετικό βιντεάκι που είχε ανεβάσει στο Youtube με τίτλο

"Δημοκρατία και κλήρωση".

ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ Ή ΜΑΜΕΛΟΥΚΟΙ

Ο ανακριτής της υπόθεσης των Τεμπών έστειλε ΤΩΡΑ την αστυνομία στον ΟΣΕ για να κατάσχει τις ταινίες με τις συνομιλίες για να ελέγξει αν αυτά που έχει στα χέρια του είναι αληθινά ή κατασκευασμένα.

Μόλις πριν λίγες μέρες ο υπουργός δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης διαβεβαίωνε την Βουλή ότι ο ανακριτής έχει το σωστό υλικό στα χέρια του.

Έμπρακτα λοιπόν ο ανακριτής ΕΔΕΙΞΕ ποια είναι η γνώμη του για τις διαβεβαιώσεις του υπουργού. ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

Όλα αυτά τα ορφανά του Σημίτη που στοιχίζονται γύρω από τον Μητσοτάκη, οι γενίτσαροι της σημερινής Ελλάδας, έχουν ένα χαρακτηριστικό, είναι πρόθυμοι για κάθε θυσία προκειμένου να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους στον σουλτάνο. Όπως ακριβώς έκαναν οι Γενίτσαροι και οι Μαμελούκοι στους Οθωμανούς κύριους τους.

Από την Ωχρά Σπειροχαίτη

αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος

όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό

Fake συγκρούσεις

Η σκέψη ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, με το δημοσίευμα της εφημερίδας του (το Βήμα) για την μονταζιέρα εναντιώνεται στον Μητσοτάκη είναι αέρας κοπανιστός.

Τα συμφέροντα uber alles.

Όταν τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους θα ξαναρχίσουν την αγαστή συνεργασία εξαπάτησης του λαού.

 Με όσα αποκαλύπτονται για τα Τέμπη και την επιχείρηση συγκάλυψης, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι δεν έχουμε κυβέρνηση αλλά παρακρατική οργάνωση.

Κόντρα στους πανηγυρισμούς

Ο Ελληνικός λαός, όταν ήταν λαός θαυμαστός από όλη την οικουμένη, εξοστράκισε (μεταξύ άλλων) τον Αριστείδη γιατί ήταν αριστοκρατικός και τον Θεμιστοκλή γιατί υποψιάστηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τις φορολογικές του δηλώσεις,

Ο Ελληνικός λαός, σήμερα, γνωρίζοντας τι είναι ο Μητσοτάκης, τον εξέλεξε το 2019 και τον επανεξέλεξε το 2023. Μαζί του εξέλεξε και τον Άδωνη με τα αδιευκρίνιστα ποσά στην Τράπεζα και τον απερίγραπτο Καραμανλή του Αχιλλέα.

Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Φαλμεράγιερ είχε δίκιο που δεν μάς θεωρούσε απογόνους των Ελλήνων; Γιατί μπορεί από έναν έξυπνο γονιό να βγουν ηλίθια παιδιά, αλλά εδώ έχει ξεπεραστεί πια κάθε μέτρο.

Κόντρα στους πανηγυρισμούς για την εθνική επέτειο, ας αναλογιστούμε μήπως πάμε πολύ στραβά σαν χώρα.

Το ΖΑΡΙ της Σάτι και οι εκλογές

Βλέποντας τον χαμό που γίνεται διεθνώς για το ΖΑΡΙ της Μαρίνας Σάττι κι ακούγοντας την εντόπια γκρίνια, λέω, ευτυχώς η Ελλάδα δεν ψηφίζει στον διαγωνισμό, κι αμέσως σκέφτομαι τι καλά που θα ήταν να συνέβαινε το ίδιο και στις εθνικές εκλογές, να ψήφιζαν οι έξω γι εμάς. Σίγουρα κάτι καλύτερο θα είχαμε να κυβερνά την ζωή μας.

Όταν χαίρεσαι με αυτό που κάνεις ...

Πείτε ό,τι θέλετε για τον Κασσελάκη, εκείνο που δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε είναι ότι απολαμβάνει αυτό που κάνει. Κάποιοι το θεωρούν ναρκισσισμό, άλλοι έπαρση, δείτε όμως καλύτερα και θα διαπιστώσετε ότι είναι καθαρή ευχαρίστηση. Ο άνθρωπος διασκεδάζει με όλα αυτά που κάνει, χαίρεται και δεν το κρύβει. Κι αυτό μόνο αρνητικό δεν είναι.

Το πρώτο και πιο βασικό στοιχείο για την επιτυχία, είτε γράφεις, είτε κλωτσάς μια μπάλα, είτε διευθύνεις μια ορχήστρα, ό,τι κι αν κάνεις, είναι να σού αρέσει αυτό που κάνεις και να το διασκεδάζεις με την ψυχή σου. Ο Κασσελάκης απολαμβάνει κάθε στιγμή του ρόλου που ανέλαβε κι αυτό είναι η μεγαλύτερη εγγύηση της επιτυχίας του.