91 χώρες παραβρέθηκαν στην διεθνή διάσκεψη ειρήνης και εξ αυτών οι 85 κορόιδεψαν για μιαν ακόμη φορά τους Ουκρανούς, διατηρώντας τους στη θέση του θυσιαζόμενου (πόλεμος μέχρι του τελευταίου Ουκρανού) προκειμένου να συνεχιστεί η ασφυξία που έχει επιβληθεί στην Ευρώπη (τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ρωσία) από την Αμερική.
Οι 91 είπαν στους Ουκρανούς να μην εμποδίζουν τον επισιτισμό και να μην παίζουν με τα πυρηνικά, μιλώντας υποκριτικά για ενιαία Ουκρανία, πράγμα απολύτως αδύνατο πια. Από τις τέσσερις πιο σημαντικές χώρες του κόσμου, δύο πυρηνικές (ΗΠΑ και Ρωσία) και δύο πολυάνθρωπες με το μεγαλύτερο ΑΕΠ (Κίνα και Ινδία), μόνο η μία ψήφισε το ψήφισμα της διάσκεψης (ΗΠΑ). Οι δύο έλειπαν (Κίνα, Ρωσία) και μία δεν ψήφισε (Ινδία). Τζίφος δηλαδή. Εκτός κι αν πιστεύουμε ότι η ψήφος της Ελλάδας ή της Σλοβενίας (π.χ.) και της Ουκρανίας ισοφαρίζουν την έλλειψη της Κίνας, το όχι της Ινδίας και την Ρωσία.
Τι μπορεί να γίνει τώρα:
Μάς ενδιαφέρει πολύ το τι μπορεί να γίνει γιατί η περίπτωση της διαμάχης Ρωσίας-Ουκρανίας μοιάζει πολύ με την διαμάχη για την Κύπρο. Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει εισβολή και κατοχή τμήματος της ανεξάρτητης χώρας που όμως είναι αδύνατο να επανέλθει στην αρχική κατάσταση. Ούτε το Ντονμπας θα γυρίσει στην Ουκρανία ούτε η βόρεια Κύπρος στην Κυπριακή Δημοκρατία. Και στις δυο περιπτώσεις το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να συγκροτηθεί ένα κράτος "δύο σε ένα", δύο κοινοτήτων με πολιτική οικονομική και κοινωνική αυτονομία, με ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων και πραγμάτων και κοινή διεθνή εκπροσώπηση ως μίας ενιαίας χώρας. Είναι το μόνο σχήμα που μπορεί (χωρίς να είναι βέβαιο) να αποδεχτεί η Ρωσία ώστε ο πόλεμος να τελειώσει με μια ουσιαστική ανεξαρτησία του Ντονμπάς αλλά διατήρηση τυπικά του χαρακτήρα της Ουκρανίας ως ενιαίου κράτους. Αν το δεχτεί η Ρωσία, τότε θα υποχρεωθεί να το δεχτεί και η Ουκρανία.
Εδώ πρέπει να πούμε ότι το μοντέλο αυτό, αν τελικά επιτευχθεί, θα είναι και το μοντέλο για την Κύπρο. Από την άποψη αυτή μάς ενδιαφέρουν αυτές οι εξελίξεις πολύ περισσότερο από όσο φαίνεται εξαρχής.
