Πάσχα και Ορθολογισμός

Χτες η ανάσταση ήταν όμορφη και προχτές η περιφορά επίσης πανέμορφη. Τα χιλιάδες κεράκια που περιφέρονται με τον επιτάφιο ή αναμένουν την ανάσταση είναι ένα θέαμα λαϊκό και μοναδικό, γεννά συναισθήματα και δημιουργεί αληθινή κοινωνία ανθρώπων. Η ελληνική φύση είναι απόλυτα συμβατή, φτιαγμένη θά 'λεγε κανείς για τις γιορτές του Πάσχα. Το σκηνικό ενός θνήσκοντος θεού και αναστάντος στη συνέχεια, μια χαρά ταιριάζει. Μην τρελαθοιύμε όμως. Αυτό δεν σημαίνει πως κάτι υπερβατικό συμβαίνει τώρα ή συνέβη ποτέ. Μπορεί κανείς να νιώσει την ομορφιά χωρίς να εγκαταλείψει την αλήθεια, δεν είναι ανάγκη να βουτηχτεί στο ψέμα και την ψευδαίσθηση. Μπορεί κανείς να νιώσει την ανάταση όπως βιώνει τα αθάνατα έργα της λογοτεχνίας της μουσικής και του θεάτρου.

Όλες οι τηλεοράσεις της δειλίας, της αμορφωσιάς και του σκοταδισμού προσπαθούσαν να "αποδείξουν", χτες όπως και κάθε χρόνο, ότι το άγιο φως ανάβει στον πανάγιο τάφο μόνο του! Πίστευε και μη ερεύνα, δηλαδή.

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά όποιος τα πιστεύει αυτά έχει πρόβλημα και, δυστυχώς, κοντά του αποκτάμε προβλήματα κι εμείς καθώς μοιραζόμαστε μαζί του μια ανορθολογική κοινωνία.

Δικαιούται ο καθένας να πιστεύει ό,τι θέλει, και ότι μια φλόγα ανάβει μόνη της κι ότι μετά τον θάνατό του, με έναν μαγικό τρόπο αυτός θα ξαναζήσει. Όλα στη Γη και στους γαλαξίες πεθαίνουν, ακόμα κι οι ήλιοι, αυτός όμως θα ζήσει για πάντα. Ας το πιστεύει αν θέλει, αυτή η πίστη του, όμως, ας μένει δική του, κρυφή και μύχια. Δεν μπορεί να μπαίνει στην κοινωνία των πολιτών και να καθορίζει συμπεριφορές κοινωνικές και κρατικές αποφάσεις. Ας γίνουμε κάποτε κράτος ανεξίθρησκο, όπως είναι όλη η δύση που θαυμάζουμε.