Μετά το τριήμερο με τα τραπέζια (δεν τρώω κρέας αλλά έφαγα όλα τα υπόλοιπα) και τα ποτά, καιρός για λίγη ηρεμία με καφέ στον καταπράσινο κήπο του Νιάρχου.
Ευχαριστώ για τις ευχές και ανταποδίδω.
Το χτεσινό κείμενό μου για την ελληνική λαμπρή και τον ανορθολογισμό λειτούργησε σαν ευχετήρια κάρτα. Δεν θα τα επαναλάβω, θα σχολιάσω μόνο το θέμα της επικαιρότητας, τις γαλλικές εκλογές.
Όλες οι κοινωνίες έχουν προβλήματα τα τελευταία 10-15 χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι ο Τραμπ να μπαίνει στη θέση του Ομπάμα επικαλούμενος την θρησκεία και ότι ο Ομπάμα ήταν μουσουλμάνος κι η Λεπέν να πλησιάζει την προεδρία κραδαίνοντας τον σταυρό της Ζαν Ντ' Αρκ. Στην Ελλάδα κάπως έτσι βγήκε ο Μητσοτάκης. Με θεοκρατία και εθνικισμό καλυμμένα από έναν δήθεν φιλελευθερισμό. Αντέγραψε τον Μακρόν δηλώνοντας "ακραίο κέντρο" και ευνόησε ασύστολα και φανερά τους πλούσιους. Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που υποφέρει από μια αυταρχική και θρασύτητα αντιλαϊκή δεξιά. Η Τουρκία έχει τον Ερντογάν, η Ρωσία τον Πούτιν, η Ουγγαρία τον Όρμπαν και πάει λέγοντας.
Θα αλλάξουν τα πράγματα; Σίγουρα, για όλα υπάρχει τρόπος να διορθωθούν. Όμως θέλει προσοχή. Ο Μπάιντεν αντικατέστησε τον Τραμπ αλλά απογοήτευσε γρήγορα με την φιλοπόλεμη πολιτική του. Ο Μακρόν κράτησε μακριά την Λεπέν αλλά απογοήτευσε τον γαλλικό λαό με την νεοφιλελεύθερη πολιτική του.
Σειρά του Τσίπρα να διώξει τον Μητσοτάκη. Προσοχή μόνο να μην απογοητεύσει κι αυτός. Δεν αντέχει η Ελλάδα άλλη βουτιά στην απελπισία. Γι αυτό η ευθύνη όλων είναι μεγάλη. Του Τσίπρα, του Σύριζα ΠΣ και των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων που θα συνταχθούν στο ευρύ αντιδεξιό μέτωπο που συγκροτείται. Και του λαού που δεν μπορεί πια να επικαλεστεί ότι ξεγελάστηκε. Αυτά που βλέπει καθημερινά είναι αρκετά ώστε να βάλει επί τέλους μυαλό. Ας το ελπίσουμε.
