Το δίλημμα των υποστηρικτών μιας "αριστερής" ή "προοδευτικής" ή τέλος πάντων "δημοκρατικής" και "εν γένει αντιδεξιάς" διακυβέρνησης είναι πλέον σαφές. Θέλουν αυτοί οι ψηφοφόροι-παρατηρητές να χάσει η δεξιά που κυβερνά την εξουσία μετά από διάσπαση ενός μέρους της που θα ενισχύσει τον ακροδεξιό πόλο ή βολεύονται με μία κάπως σοφτ έκδοση της συντηρητικής παράταξης;
Θα προτιμούσαν μια Νέα Δημοκρατία που έχει ρίξει κάτω από το 3% την Χρυσή Αυγή και συγκέντρωσε το 40% των ψήφων ή θα προτιμούσαν μια ΝΔ του 30% με ένα "κόμμα Σαμαρά" με εθνικιστικές θέσεις του 10% να έχει αποσπαστεί από αυτήν;
Δεν μιλάμε για ένα ανυπόστατο σενάριο. Όχι μόνο υπάρχουν δείγματα στον πολιτικό ορίζοντα από τις κινήσεις Σαμαρά και Άδωνη, αλλά υπάρχει πλέον και η ιδεολογική βάση για κάτι τέτοιο. Οι υποχωρήσεις της κεντρώας τάσης της ΝΔ στο Μακεδονικό (αποδοχή των Πρεσπών) και στο Ελληνοτουρκικό (συμβιβαστική διάθεση και υποχωρήσεις σε "εθνικά" θέματα) δημιουργούν την βάση για την εμφάνιση μιας πατριωτικής δύναμης που θα εκφράσει τις δεξιές πατριωτικές θέσεις. Με το 4% του Βελόπουλου και το 3% της Χρυσής Αυγής να είναι διαθέσιμα ως εκλογικό σώμα, ένα κόμμα της πατριωτικής δεξιάς με Σαμαρά, Άδωνη και Βορίδη θα είχε αξιώσεις για πάνω από 10%.
Ελκύεται κανείς από αυτό το σενάριο;
Όταν το ΠαΣοΚ ήταν ο αντιδεξιός πόλος, μπορούσε να παίρνει ψηφοφόρους απ' ευθείας από την δεξιά και να μειώνει την συνολική επιρροή της. Ο Σύριζα δεν φαίνεται να μπορεί να το κάνει τόσο εύκολα. Ακόμα κι αν ανέβει ο Σύριζα εκλογικά, θα συμπιέσει τον Βαρουφάκη και το Κινάλ αλλά δύσκολα θα απορροφήσει ψήφους δεξιών πατριωτών όπως έκανε το ΠαΣοΚ. Αυτό μόνο το Κιναλ μπορεί να το κάνει αλλά δεν δείχνει μια τέτοια δυναμική προς το παρόν. Γι αυτό, παρά τα εμφανή στραβοπατήματα της ΝΔ, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ένα σταθερό προβάδισμά της έναντι του Σύριζα. Ο δυσαρεστημένος γιατί ο Μητσοτάκης δεν έβαλε βέτο στην Βόρεια Μακεδονία, αλλά της υποσχέθηκε την ένταξή της στην Ε.Ε., δεν θα πάει στον Σύριζα που επικροτεί αυτή την στάση. Ο δυσαρεστημένος που η Ελλάδα υποχωρεί απέναντι στην Τουρκία, δύσκολα θα πάει στον Σύριζα που υποστηρίζει ήπια στάση και διάλογο με τους γείτονες. Αντίθετα εύκολα θα ακολουθήσουν αυτοί οι δυσαρεστημένοι ένα "εθνικό" κόμμα Σαμαρά που θα προβάλει σημαίες και σύμβολα με τον γνωστό στους εθνικιστικούς κύκλους τρόπο. Στην πραγματικότητα, σήμερα, αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να χάσει η ΝΔ και είναι ο πιο δύσκολος γιατί προϋποθέτει διάσπαση ενός κυβερνητικού κόμματος ενόσω αυτό κυβερνά.
Μιλάμε πάντα για σήμερα που οι μνήμες από την εκλογή του Ιουλίου 2019 είναι πρόσφατες και οι συνέπειες των αποφάσεων για την οικονομία δεν είναι ακόμα παρατηρήσιμες ούτε και μπορούν να καταγραφούν. Αργότερα ίσως αλλάξει το τοπίο, σήμερα όμως, μια ταχεία αλλαγή διαθέσεων μόνο σε τέτοιους παράγοντες, ιδεολογικούς, θα μπορούσε να πατήσει, γι αυτό τα παραπάνω είναι ισχυρά. Για την περίπτωση των εκλογών μέσα στο 18-μηνο θα είναι δύσκολο να χάσει η ΝΔ το σαφές προβάδισμά της αν δεν έχει στο μεταξύ διασπαστεί, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο.
