Μόλις τελείωσε κι αυτό, ζεστό σαν ψωμί από τον φούρνο, μυρίζει όμορφα και ζητά καταναλωτές. Εγώ κρατιέμαι ... όπως και με τόσα άλλα βιβλία που τα απολαμβάνω εγώ που τα γράφω και μερικοί αναγνώστες μόνο που μου λένε την γνώμη τους.
Μιλάω για το βιβλίο που μόλις τελείωσα τη συγγραφή του και την πρώτη του διόρθωση κι έχει τίτλο: «Τρεις μέρες που συγκλόνισαν την Αθήνα».
Αντί για άλλα λόγια θα παραθέσω το σημείωμα του εξωφύλλου που κι αυτό μόλις τώρα το έφτιαξα.
**************
Για
τρεις μέρες στα τέλη του 4ου πΧ αιώνα η
Αθήνα συγκλονίστηκε από κάποια γεγονότα
γεμάτα με ένταση που άλλαξαν την πορεία
της γι αρκετά χρόνια και μαζί της
συγκλόνισαν τις ζωές πολλών από τους
κατοίκους της.
Στις
9 Ιουνίου 307 πΧ ο Δημήτριος, κατόπιν
αποκληθείς και Πολιορκητής, έρχεται
στον Πειραιά με τον στόλο του κατ' εντολήν
του πατέρα του Αντίγονου για να διώξει
από την Αθήνα τον Δημήτριο Φαληρέα,
τοποτηρητή του Κάσσανδρου και την
μακεδονική φρουρά της Μουνυχίας. Αρκετά χρόνια τώρα, στο
περιθώριο των μαχών των διαδόχων του
Αλεξάνδρου, αποκληθέντος κατόπιν
Μεγάλου, οι Αθηναίοι καραδοκούν για να
βρουν την ελευθερία και το πάτριο
πολίτευμά τους, το κράτος του δήμου όπου
όλοι κυβερνούν, αποφασίζουν και δικάζουν,
μοιράζοντας τα αξιώματα με κλήρωση. Η
έλευσή του στόλου πυροδοτεί μιαν ακόμη επανάσταση κι οι σχέσεις των ανθρώπων
αλλάζουν.
Αυτήν
την παράλληλη αλλαγή, στη ζωή της πόλης
και στις ζωές των πολιτών της, παρακολουθούμε
οι αναγνώστες της ιστορίας καθώς
εκτυλίσσονται τα γεγονότα από στιγμή
σε στιγμή. Μέσα σε τρία πρωινά, τρία
μεσημέρια και τρία απογευματινά, βλέπουμε
το πάθος των Αθηναίων για την ελευθερία,
όπως ονομάζουν οι ίδιοι το κράτος του
δήμου, ταυτόχρονα με το πάθος ανδρών
και γυναικών για τη ζωή, τον έρωτα, τη
φιλία, την αρετή, την φιλοσοφία κι ό,τι
αποκαλούμε δημόσιο βίο.
**************
Συνεχίζω με μερικές παραπάνω διευκρινίσεις:
Πρόκειται για μια εποχή όπου η Αθήνα έχει χάσει και την ανεξαρτησία της (ουσιαστικά από τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 πΧ) και την δημοκρατία της. Ο αριστοτελικός φιλόσοφος Δημήτριος Φαληρέας κυβερνά σαν τύραννος με την βοήθεια της μακεδονικής φρουράς που έχει φτιάξει Φρούριο στην Μουνυχία (το σημερινό Τουρκολίμανο). Οι Αθηναίοι και οι άλλοι Έλληνες έχουν επαναστατήσει το 323 πΧ μόλις έμαθαν ότι πέθανε ο Αλέξανδρος αλλά ηττήθηκαν το 322 πΧ στον λεγόμενο "Λαμιακό πόλεμο" κι έχουν ένα ακόμη ολιγόμηνο διάλειμμα δημοκρατίας το 318 πΧ όταν η Ολυμπιάδα, μάνα του Αλέξανδρου, διατάσσει την φρουρά να φύγει. Για δέκα χρόνια 317-307 πΧ ο Φαληρέας είναι ο επιμελητής Αθηνών και τοποτηρητής του Κάσσανδρου που ηγεμονεύει στη Μακεδονία.
Η έλευση του Δημήτριου Πολιορκητή προκαλεί και πάλι επανάσταση μέσα σε ένα τρομερό ενθουσιασμό των Αθηναίων που ξανακερδίζουν το πάτριο πολίτευμά τους, την δημοκρατία όπου όλοι αποφασίζουν, κυβερνούν και δικάζουν με κλήρωση όλων των αξιωμάτων, και αποδίδουν υπερβολικές τιμές στον Δημήτριο και τον πατέρα του Αντίγονο. Φυσικά και πάλι απογοητεύονται καθώς η δημοκρατία είναι "δοτή" κι εξαρτάται από τις διαθέσεις του Δημήτριου που είναι μια συναρπαστική προσωπικότητα αλλά και εντελώς ασταθής και αυτοκαταστροφικός.
Το βιβλίο δεν είναι βιογραφία ούτε του ενός ούτε του άλλου Δημήτριου (Φαληρέα ή Πολιορκητή). Οι ήρωές του είναι ο Ζείκρατος, ο Μύρων, η Κλεοτίμα, η Ιππαρχία, η Νικάτα, ο Ιάσων και η Δάφνη και άλλα πρόσωπα της καθημερινότητας που χαίρονται, προβληματίζονται, πονούν, ερωτεύονται, παθιάζονται και γενικά αλλάζουν μέσα στην γενική αλλαγή. Όπως και στα άλλα μου βιβλία, η ιστορία είναι το ασφυκτικό πλαίσιο αλλά οι ανθρώπινες ζωές είναι ο κινητήριος μοχλός.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για να μην ξεχνιόμαστε, το βιβλίο μου που θα εκδοθεί σύντομα (μέσα στον Ιούνιο) είναι το "Η Αργυρή εποχή των ανθρώπων" και πάει σε πολύ πιο παλιές εποχές, στην προϊστορία. Το "Τρεις μέρες που συγκλόνισαν την Αθήνα" θα εκδοθεί αργότερα, ίσως μετά από κάποια χρόνια ...
