Η σύνοδος των χωρών του Ευρωνότου, αν και πολύ σημαντική για την Ελλάδα, σχολιάστηκε από τα ιδιωτικά ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σχεδόν αρνητικά, είτε
α) με την εν γένει απουσία τους
β) με πικρόχολα σχόλια γεγονότων που δεν έχουν καν περιγράψει
Υποβάθμισαν το γεγονός με τον εκμηδενισμό των συμμετεχόντων και με την απουσία κάθε ρεπορτάζ ουσίας.
Ποιοι συμεμτείχαν; Χαρά στο πράγμα: ένας λαοπλάνος που κάνει τη συγκέντρωση για να μας κοροίδέψει (Τσίπρας), ένας αδύναμος ηγέτης που πιάνεται από όπου βρει (Ολάντ), ένας τζιτζιφιόγκος με προβλήματα που πάει να τα καλύψει και ψάχνει αγκαλιές (Ρέντζι), ένας Πορτογάλλος που είναι πολύ στην άκρη της Ευρώπης (Κόστα), ένας Κύπριος που μας ήρθε γιατί είναι κοντοσυγγενής (Αναστασιάδης) κι ένας Μαλτέζος, άκου τώρα ... Μαλτέζος (...). Ο Ραχόϊ δεν γινόταν να έρθει (είναι υπηρεσιακός) και στη θέση του ήρθε ένας υπάλληλος. Πάρ' τον ένα και χτύπα τον στον άλλον δηλαδή!
Αντίθετα, ο ευρωπαϊκός τύπος έδωσε άλλες διαστάσεις σε αυτή την σύνοδο. Η Die Welt (δεν την λες και παρακατιανή) γράφει
ΤΙΤΛΟΣ:
Ο νότος της Ευρώπης κυρήσσει τον πόλεμο στην λιτότητα
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
Πρόκειται για μια λαμπρή συνάθροιση. Το σύνθημα της συνάντησης το καθόρισε ο Τσίπρας: "Ανάπτυξη ή λιτότητα;". Πρόκειται για την κήρυξη πολέμου στην πολιτική της λιτότητας στην Ευρώπη. Η μίνι σύνοδος κορυφής δεν είναι μια συνάντηση για ανταλλαγή απόψεων αλλά μια συνάντηση για την οποία η καγκελάριος Μέρκελ πρέπει να τρέμει. Το Club Med μυρίζεται πρωϊνό ευνοϊκό αεράκι μετά το Brexit.
Και δεν είναι μονο η Die Welt. Όλη η Ευρώπη βλέπει το θέμα με ένα βλέμμα που απέχει από τον τρόπο του Αλαφούζου, του Κυριακού, του Κοντομηνά, του Βαρδινογιάννη κλπ. Ολιγαρχία εδώ ολιγαρχία κι εκεί αλλά εκεί ο καπιταλισμός έφτιαξε ανώνυμες εταιρείες ενώ στην Ελλάδα έχουμε ακόμα κοτζαμπάσηδες και νταβατζήδες.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι αν υπήρχε αυτό το Club Med (η σύνοδος) όταν γινόταν η διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη το α' εξάμηνο του 2015 όλα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Θα υπάρξουν όμως κι άλλες διαπραγματεύσεις στο μέλλον γι αυτό η σύγκληση της συνόδου μοιάζει σαν πρόνοια έγκαιρη. Ακόμη και στην προσεχή σύνοδο των ηγετών στην Μπρατισλάβα αυτή η σύνοδος θα έχει μια πρώτη κουβέντα να πει για μια ανάπτυξη σε στυλ -επιτέλους- όχι και τόσο γερμανικό.
Δεν λύθηκαν τα προβλήματά μας με την σύνοδο. Εξ άλλου, πολλές περιφερειακές σύνοδοι στο παρελθόν κατέληξαν άπρακτες, όμως αυτή είναι επιτέλους μια κίνηση που βλέπει μακροπρόθεσμα και έχει μεγάλη σημασία. Ιδιαίτερα κάποιες παρόμοιες κινήσεις του Αντρέα είχαν στο παρελθόν θετικά αποτελέσματα (θυμηθείτε τα ολοκληρωμένα μεσογειακά προγράμματα), γιατί λοιπόν να μην έχει κι αυτή η κίνηση που γίνεται τώρα θετικές συνέπειες αφού συγκροτείται με το ιδιο ουσιαστικά σκεπτικό: Δεξιοί και αριστεροί βρίσκονται μαζί ως Νότιοι. Γιατί ο Νότος, είτε δεξιός είτε αριστερός έχει κοινά προβλήματα. Εδώ είναι (ή ήταν) τα μνημόνια, εδώ είναι (και παραμένει) η ανεργία, εδώ είναι η κρίση ακινήτων, τραπεζών κλπ.. Από εδώ φεύγει το χρήμα προς τον βορά εξ αιτίας της δομής του ευρώ, δηλαδή της ίδιας της ευρωζώνης. Η ανάγκη για αντίμετρα επιτακτική και ένα Club Med μπορεί να τα θέσει με τρόπο αξιόπιστο.
Η φοβερά ένοχη και αποκαλυπτική σιγή των ιδιωτικών μέσων μαζικής επικοινωνίας, (πλην των φιλοσυριζαίικων ΕΡΤ, Κόκκινο, Εφημερίδας Συντακτών κλπ.) δείχνει την ποιότητα του διαλόγου στον δημόσιο βίο τη χώρας. Διάλογος χειραγωγούμενος από λίγα κέντρα διαπλεκόμενης εξουσίας η οποία δέχτηκε τον τελευταίο καιρό θανατηφόρα πλήγματα με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες και με τις εργασίες της επιτροπής της Βουλής που εξετάζει τα δάνεια των τραπεζών σε κόμματα και μέσα.
Είναι ενδιαφέρουσα η περίοδος. Ιδιαίτερα χτες έτυχα σε έναν πολύ ενδιαφέροντα άτυπο διάλογο όταν άκουγα στα διαλείματα του Ηρακλή Πουαρώ λίγο από Μητσοτάκη (στο ΣΚΑΪ) και λίγο από Δραγασάκη (στην ΕΤ-3). Ο Μητσοτάκης κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι δεν βάζει δυνατά το θέμα της μείωσης του χρέους κι ο Δραγασάκης ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ώρα (με δευτερόλεπτα διαφορά) έλεγε πως κύριος στόχος της κυβέρνησης είναι η μείωση του χρέους. Ωραίος διάλογος και αποκαλυπτικός της κατάστασης.
