Η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση του Ελεύθερου Τύπου βγάζει 12,5 μονάδες μπροστά τη Νέα Δημοκρατία και χαρίζει τίτλο στην εφημερίδα "Ψάχνει τρύπα να κρυφτεί" (ενν. ο Τσίπρας)
Η Παλμός Ανάλυσις βγάζει 8% τη διαφορά (21% η ΝΔ και 13% ο Σύριζα) αλλά το 50% των ερωτηθέντων που απάντησαν λένε "δεν ξέρω", "άκυρο", "δεν αποφάσισα", "άλλο" κλπ. ενώ αν υπολογίσουμε και τους μη απαντώντες (πάνω από το 50% λένε οι ίδιοι οι δημοσκόποι) τότε το 21%-13% γίνεται 6% Νέα Δημοκρατία και 4% Σύριζα. Δηλαδή, αμελητέα ποσοστά!
Κι άλλες δημοσκοπήσεις βγάζουν μπροστά με διαφορά τη Νέα Δημοκρατία. Κρατάνε βέβαια όλες "πισινή" εμφανίζοντας χαμηλά τη ΝΔ αλλά ακόμη πιο χαμηλά τον Σύριζα με τους ψηφοφόρους του να φεύγουν στο "δεν ξέρω", "δεν απαντώ" κλπ.
Μια εικόνα που λέει τη μισή αλήθεια έτσι ώστε να πλασάρει ενάμιση ψέμα. Η αλήθεια ολόκληρη είναι ότι αυτό που πραγματικά δείχνουν οι δημοσκοπήσεις είναι πως δεν μπορεί να βγει ακόμα συμπέρασμα. Η μισή αλήθεια είναι η προβολή του αναξιόπιστου αποτελέσματος εν γνώσει ότι είναι αναξιόπιστο. Το ενάμιση ψέμα είναι ότι η ΝΔ σαρώνει.
Υπάρχει και μια δημοσκόπηση που έχει πιάσει όλα τα αποτελέσματα σωστά, ειδικά των εκλογών του Ιανουαρίου, Ιουλίου (δημοψήφισμα) και Σεπτεμβρίου 2015. Είναι η δημοσκόπηση της εταιρείας Bridging Europe που δίνει τον Σύριζα μπροστά με 4,2 μονάδες. Συγκεκριμένα δίνει 22,4% στον Σύριζα και 18,2% στη Νέα Δημοκρατία. Για όσους ανησυχήσουν, να πούμε ότι μπορεί η εταιρεία αυτή να έπιασε τα προηγούμενα και να πέφτει τώρα έξω, όλα είναι πιθανά. Εξ άλλου πέρσι τέτοιο καιρό έδινε τον Σύριζα 8% μπροστά (ίσως και να ήταν).
Με όλα αυτά θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ζούμε σε μια εποχή όπου η παραπληροφόρηση δίνει και παίρνει. Κάποτε ο πολίτης μάθαινε τα νέα από εφημερίδες με σταθερή και γνωστή πολιτική γραμμή και κάποιους κανόνες δεοντολογίας, Αργότερα μπήκε στη μέση και το χαζοκούτι που άρχισε από τα κρατικά κανάλια να μεταδίδει κυβερνητικές ουσιαστικά ανακοινώσεις αντί για ειδήσεις. Κι ύστερα ήρθε η ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση και το παιχνίδι άνοιξε. Άνοιξε χωρίς κανόνες και με την πιθανότητα της παραπληροφόρησης να μεγαλώνει. Ώσπου μπήκε και το ίντερνετ που άρχισε να πολλαπλασιάζει τις εκάστοτε "συμφέρουσες" ειδήσεις ακόμα και ανυπόληπτων μέσων με αποτέλεσμα να γίνει η αναζήτηση της αληθινής πληροφόρησης σαφάρι.
Σήμερα ειδικά, με τα μέσα ενημέρωσης να επιτίθενται κατά της κυβέρνησης όχι για λόγους γενικά πολιτικούς αλλά για λόγους "ίδιου συμφέροντος" (με τις άδειες) το τοπίο είναι εντελώς θολό. Με την πολιτική μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είναι "εκλογές εδώ και τώρα", άρα με την λάσπη να εκτοξεύεται, λόγω του κατεπείγοντος στον ανεμιστήρα, το τοπίο γίνεται εκτός από θολό και ανθυγιεινό.
Ας αφήσουμε την πολιτική, έτσι που έχει καταντήσει κι αυτή, στους πολιτικούς. Έτσι κι αλλιώς πολύ λίγο μπορούμε να επηρεάσουμε τις καταστάσεις. Ο Σύριζα που εξέφραζε το μεγάλο κύμα της αμφισβήτησης έδωσε τη μάχη και την έχασε καθώς "αι αλλότριαι δυνάμεις υπερτερούσαν σαφώς". Αναγκάστηκε να υπογράψει ανακωχή αλλά τουλάχιστον άλλαξε μερικές βασικές παραμέτρους του προβλήματος. Κατάργησε τις απολυτότητες όπως την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, την υποχρέωση για θεόρατα ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα 4.5% και την "έξοδο" στις αγορές με μια πιστωτική γραμμή που θα μας οδηγούσε σε επιτόκια διπλάσια των σημερινών. Τουλάχιστον τώρα δεν χρειάζεται να εξοικονομούνται (από μειώσεις μισθών και απολύσεις) εννέα (9) δισ. κάθε χρόνο όπως πρόβλεπε η συμφωνία του 2012 για να φεύγουν προς τους "πιστωτές". Παραμένει όμως το ΤΑΙΠΕΔ που χαρίζει τη δημόσια περιουσία στους πιστωτές (κάτι σαν κατάσχεση είναι αυτό), παραμένει η ασάφεια ως προς τη μείωση του χρέους και παραμένουν τα εκάστοτε προαπαιτούμενα των δόσεων. Με όλα αυτά θα πορευτούμε θέλοντας και μη, όποιος κι αν είναι στη κυβέρνηση, και γι αυτό η τρέχουσα πολιτική έχει σχεδόν πάψει να έχει σημασία.
Κάποτε πρέπει να δούμε εδώ στην Ελλάδα την υποχρέωση που έχουμε απέναντι στους Έλληνες (εννοώ τους αρχαίους, για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση) στο όνομα των οποίων οφείλουμε την ελευθερία μας και εν πολλοίς τη σχετική ευημερία μας σαν κράτος σε σχέση με την παγκόσμια φτώχεια. Ο Κοραής, ο Ρήγας, ο Ανώνυμος και όσοι άλλοι πρόβαλαν στην Ευρώπη και τον κόσμο το όραμα μιας αναγεννημένης Ελλάδας, μας χρέωσαν με την ηθική υποχρέωση να κοιτάξουμε εμείς το παρελθόν των Ελλήνων, αφού το οικειοποιηθήκαμε σαν δικό μας, και να διδαχτούμε από αυτό, διδάσκοντας και όλους τους άλλους λαούς.
Να γνωστοποιήσουμε στον κόσμο τι θα πει δημοκρατία: ότι δεν αρκεί να αποφασίζει μια πλειοψηφία αλλά πρέπει να διοικεί, να εξουσιάζει και να κρατεί όλος ο δήμος, δηλαδή ο λαός αυτοπροσώπως και όχι μέσω αντιπροσώπων. Να δούμε πως θα διευρύνουμε τη δημοκρατία, τη δική μας αρχικά και μετά ας την πλασάρουμε και σαν πρότυπο. Να κοιτάξουμε κι αυτά που δεν κοστίζουν (τους θεσμούς, την δημοκρατία) αλλά κάνουν τη ζωή μας καλύτερη.
Δυστυχώς κανείς δημόσιος διάλογος δεν τα βλέπει όλα αυτά. Μόνο δημοσκοπήσεις και κοκορομαχίες για να μας πείσουν ότι ο Μητσοτάκης μπορεί να σταθεί απέναντι στον Τσίπρα και τηλεβλακείες για να μας πείσουν οι καναλάρχες ότι δεν πρέπει να πληρώνουν για τις άδειες τους.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το ζοφερό παρόν γρήγορα θα απέλθει προς όφελος ενός πιο καθαρού τοπίου.
