Ένα κείμενο για ανάγνωση ΕΔΩ
με την ευκαιρία του Ωραιοκάστρου
και που "γιορτάζουμε" την καταστροφή της Σμύρνης
όχι σαν θέσφατο, αλλά σαν μια αλήθεια
που πότε-πότε πρέπει κι αυτή να λέγεται
κι ας έχουν περάσει ενενήντα εξι χρόνια
Η μια γιαγιά μου έλεγε πατρίδα της την Προύσα όπου γεννήθηκε
και το Φανάρι όπου έζησε και γέννησε τα παιδιά της
κι ο παππούς μου ήταν περήφανος που σήκωνε τη σημαία στο Πατριαρχείο
Η άλλη γιαγιά μου είχε πατρίδα τα παρχάρια του Πόντου
με έλεγε "παλαιολόγον" γιατί είχα το όνομα και το πατρώνυμο
"Γεώργιος Θεοδώρου"
του παππού μου από την Κρώμνη που γνώριζε τους προγόνους του
τους Παλαιολόγους και τους Κομνηνούς
Δεν έχω "χωριό" όπως οι φίλοι μου που
άλλος είναι από τον Πύργο της Ηλείας ή τους Κορφούς
άλλος από τη Νάξο κι άλλος από τα Τρίκκαλα
τα δικά μου "χωριά" και τα εξοχικά
γίνανε ανταλλάξιμη περιουσία
