Η ανάρτησή μου ΠΡΙΝ το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015

Αυτή την ανάρτηση, την πήρα από το Ιστολόγιό μου και την δημοσιεύω ξανά γιατί την βρίσκω επίκαιρη. Εξηγεί πολλά από εκείνα που γίνονταν εκείνες τις μέρες. Εξηγεί γιατί ήταν σαφές ότι η κυβέρνηση χρειαζόταν ένα μεγάλο ΟΧΙ για να μπορέσει να φτάσει σε μια καλύτερη συμφωνία από εκείνη στην οποία την είχε μπλοκάρει ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ μέσω του Ευρωγκρούπ

ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ:   

Η ώρα για ένα μεγάλο ΟΧΙ που μπορεί να φέρει ένα αξιοπρεπές ΝΑΙ

Η στιγμή είναι κρίσιμη. Οι εξελίξεις τρέχουν καθημερινά και εγώ διάλεξα σχεδόν μια εβδομάδα τώρα να μην μιλώ και να περιμένω. Οι προβλέψεις είχαν γίνει από καιρό, τα αναμενόμενα αναλύθηκαν κι αυτά από καιρό, τώρα ήταν η ώρα των διαπραγματευτών να φτάσουν σε ένα αποτέλεσμα. 

Ωστόσο, η σημερινή παρέμβαση του ΔΝΤ που ζητά μείωση των μισθών και των συντάξεων σε άμεση συγχορδία με τις εργοδοτικές οργανώσεις της χώρας, και με την αθέλητη ή αφελή συμπαράταξη των φιλο-ευρωπαϊκών διαδηλώσεων της Αθήνας με κάνουν να θέλω να πω τη γνώμη μου.

• Από τη στιγμή που το Ευρωγκρούπ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ υπό την πίεση των γεγονότων και των ηγετών και της Αμερικής να πει ένα δειλό “ΟΚ” στις προτάσεις των Αθηνών αποδεχόμενο ότι αποτελούν βάση διαπραγμάτευσης, και
• από τη στιγμή που ο Σόιμπλε δεν μίλησε και η κυρία Μέρκελ είπε ένα δειλό και τραβηγμένο ψιλο-Οκέι έστω κι αν ανέφερε πάλι τους “θεσμούς”, δηλαδή το πεδίο όπου παίζει μπάλα ο Σόιμπλε, και
• από τη στιγμή που άρχισε να διαφαίνεται ότι ο Σύριζα έκανε πολλά βήματα πίσω και ότι είναι πλέον η ώρα της Ευρώπης να “παίξει μπάλα”, κατά την προσφιλή έκφραση των Ευρωπαίων που αυτή τη φορά χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας, και
• από τη στιγμή που έχουν αυτοεξευτελιστεί όλοι εκείνοι που απειλούν εδώ και καιρό τη χώρα μας με καταστροφή αλλά όλο και πηγαίνουν πιο εκεί τις απαιτήσεις τους και τις αυτοϊκανοποιούν χωρίς ενδοιασμούς,

νομίζω ήρθε η ώρα να πει η δική μας διαπραγματευτική ομάδα το επικίνδυνο αλλά καταλυτικό ΟΧΙ

Ένα ΟΧΙ που θα στοχεύει κατ ευθείαν στην νεοφιλελεύθερη πολιτική!

Αυτό που μας ζητούν τώρα είναι να ΜΗΝ ΚΑΤΑΝΕΜΗΘΟΥΝ τα βάρη ΔΙΚΑΙΑ και ΑΝΑΛΟΓΑ με την δυνατότητα καθενός έστω κι αν έτσι το μεγαλύτερο μέρος πηγαίνει στις επιχειρήσεις και τους πλούσιους. Ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να ξαναβάλει τα βάρη στους εργαζόμενους του δημοσίου και στους συνταξιούχους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. 

Αν είναι να πούμε ΟΧΙ γι αυτόν τον λόγο, αξίζει τον κόπο. 

Όχι για λόγους μόνο δικαιοσύνης αλλά (κυρίως) και για λόγους διαπραγματευτικούς. Παγιδεύτηκαν σε ένα κατ' αρχήν ΟΚ και τώρα θέλουν να ξεφύγουν βάζοντας δύσκολα στον Σύριζα. Τα δύσκολα όμως γυρνάνε μπούμερανγκ. Έτσι όπως όλος ο κόσμος έχει επικεντρωθεί στην ελληνική διαπραγμάτευση, έτσι όπως μέσα ενημέρωσης και σχολιαστές δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω, θα είναι πολύ δύσκολο στους Ευρωπαίους ηγέτες να εξηγήσουν πως αναστατώνουν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και πυροβολούν στο κεφάλι μία χώρα απλά και μόνο γιατί ΠΙΑΝΕΙ μεν τους στόχους που θέτουν εκείνοι αλλά επιθυμεί να το κάνει με τρόπο ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟ (όσο δίκαιος γίνεται υπό τις συνθήκες αυτές).

Επομένως, αν θέλουμε ένα έντιμο και αμοιβαία επωφελές ΝΑΙ, είναι τώρα η ώρα για ένα δυνατό και αγέρωχο ΟΧΙ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Αυτή την ανάρτηση την έκανα στις 24 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015, μερικές μέρες πριν ο Τσίπρας εξαγείλει δημοψήφισμα και προτείνει ΟΧΙ για να διαπραγματευτεί καλύτερα καθώς η μέχρι τότε διαπραγμάτευση είχε κολλήσει στον Σόιμπλε και το ΔΝΤ.

Βρίσκεται ΕΔΩ για όποιον θέλει επιβεβαίωση.

Το "ΟΧΙ που θα οδηγήσει σε ένα έντιμο και αμοιβαία επωφελές ΝΑΙ" που εγώ ζητούσα από την κυβέρνηση (δια της Βουλής) εκείνη αποφάσισε να το μεταβιβάσει στον ελληνικό λαό για να το πει εκείνος. Κι αυτό ακριβώς έγινε.

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ 7 ΣΤΡΟΦΕΣ

Αύριο Κυριακή, 3 Ιουλίου 2016, στις 8 μμ στις 7 στροφές (στο συνεταιριστικό καφενείο στην πλατεία Ευγενείας) θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση 

α) της προ-παρουσίασης του βιβλίου που εξέδωσε η Ένωση Ποντίων με συγγραφείς τους Γιώργο Χατζόπουλο και Γιώργο Τσιρίδη και επιμελήτρια την Χριστίνα Χαφουσίδου με τίτλο:

"ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ, 

ΕΔΏ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ... ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ" 

και 

β) της προβολής της ταινίας του Γιώργου Χατζόπόυλου (παραγωγής 1980-81) με τίτλο:

"ΑΥΤΗ Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ 

ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ"

Για το βιβλίο περιττεύει νομίζω να πω ότι είναι μια πολυτελής αλλά και τεχνικά άρτια έκδοση (η υπογραφή "εκδόσεις ΜΙΛΗΤΟΣ" το εγγυάται) 500 σελίδων (βάρος 3 κιλά ακριβώς) όσο για το περιεχόμενο ξεπερνά την φαντασία όσων έχουν συνηθίσει να βλέπουν ανάλογες εκδόσεις διαφόρων δήμων ή φορέων που αναθέτουν σε ομάδα ιστορικών μια τέτοια συγγραφή. Εδώ περιέχονται μαρτυρίες και παρουσίες (χιλιάδεες ονόματα και μικρές ιστορίες) που κάνουν το βιβλίο πραγματικό ΠΑΝΟΡΑΜΑ μιας πόλης και αρκετών γενεών.

Η ταινία καταγράφει τη Δραπετσώνα με συναίσθημα και ακρίβεια όπως ήταν την εποχή που γυρίστηκε, το 1980-81 και δεν θυμάμαι καμιά φορά που να παίχτηκε χωρίς να συγκινήσει ιδιαίτερα το κοινό, ακόμα και μη Δραπετσωνίτες.

Θα παρευρίσκονται και θα μιλήσουν οι Γιώργος Χατζόπουλος και Γιώργος Τσιρίδης καθώς και εκπρόσωποι της Ένωσης Ποντίων.

Σημειώνω ότι για την προβολή της ταινίας έχουν υπάρξει κάποια προβλήματα αλλά θα ξεπεραστούν (τόσοι φορείς υπάρχουν, είναι και ο δήμος ... είναι δυνατόν να μη βρουν λύση;)

Η κανονική (και επιβλητική όπως πιστεύω) παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από την Ένωση Ποντίων τον Οκτώβρη. Ως τότε θα αρκεστείτ4ε στην προ-παρουσίαση στις 7 στροφές ... και μόνο που θα έχετε την ευκαιρία να ξεφυλλίσετε ένα τέτοιο βιβλίο αξίζει τον κόπο!

Χρονικό μιας έκδοσης

Επ' ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου:

"ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ... ΕΔΩ ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ" των Γιώργου Χατζόπουλου και Γιώργου Τσιρίδη με επιμέλεια Χριστίνας Χαφουσίδου 

που θα γίνει μαζί με την προβολή της ταινίας: 

"ΑΥΤΗ Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ" του Γ.Χατζόπουλου

που θα γίνει στις 7 Στροφές (Νικομηδείας 27-29 Κερατσίνι, πλατεία Ευγενείας) την ΚΥΡΙΑΚΗ 3 Ιουλίου 2016 στις 8 μμ

αντιγράφω από το βιβλίο ένα κείμενο που αναφέρεται στα γεγονότα που οδήγησαν στη μνημειώδη αυτή έκδοση:

Το χρονικό της έκδοσης:

Η έκδοση αυτή φέρει ως συγγραφείς της τους Γιώργο Χατζόπουλο και Γιώργο Τσιρίδη καθώς οι δύο τους ανέλαβαν την συλλογή και αξιοποίηση ενός τεράστιου σε όγκο και ιστορική αξία υλικού.

Το πρωτογενές υλικό στο οποίο στηρίχτηκε το βιβλίο που αποτελείται από

-Προφορικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν οι ίδιοι τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται. Οι μαρτυρίες αυτές βασίζονται κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία σε καταγραφές που έγιναν στις σελίδες της τοπικής εφημερίδας «ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ» του Γιώργου Χατζόπουλου κ.α. και δευτερευόντως στις σελίδες της τοπικής εφημερίδας «ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ» του Γιώργου Τσιρίδη. Στην στήλη «Αυτοί που πρώτοι πάτησαν στη Δραπετσώνα» οι συντάκτες Βασίλης Ακριβόπουλος, Νίκος Γεωργιάδης και ο εκδότης Γεώργιος Χατζόπουλος καταχώρησαν σειρές συνεντεύξεων – μαρτυριών από προσωπικότητες της περιοχής που έζησαν την προσφυγιά από τον Πόντο και τη Μικρασία στη Δραπετσώνα. Στις στήλες της "Δημογραφίας" που εκδιδόταν από το 1980 ως το 2006 φιλοξενήθηκαν καταγραφές (πέρα από τα άρθρα) των Λάκη Ιγνατιάδη και Νίκου Δαμίγου που αποτελούν πολύτιμο υλικό της παρούσας έκδοσης.

-Κείμενα Δραπετσωνιτών τα οποία εκτός από τις προσωπικές γνώμες των συγγραφέων τους περιέχουν ιστορικά στοιχεία που συνεισφέρουν στην κεντρική εξιστόρηση που επιχειρείται στο βιβλίο.

-Ανθολογημένα κείμενα εξαίρετων συγγραφέων που αντικαθιστούν προσωπικές μαρτυρίες εκεί όπου αυτές δεν είναι δυνατό να υπάρχουν.

-Τα ημερολόγια που εξέδωσε τα χρόνια 2003, 2004 και 2005 η Ένωση Ποντίων, με βάση το υλικό του Γ. Χατζόπουλου.

-Πλούσιο φωτογραφικό υλικό που κατά κύριο λόγο αποτελεί το προσωπικό φωτογραφικό αρχείο του Γ. Χατζόπουλου, συμπληρωμένο από δεκάδες φωτογραφίες «ανώνυμων» συμπολιτών μας που συμβάλλουν με τον τρόπο αυτό στη συλλογικότητα της έκδοσης.

-Εικαστικό υλικό που μας προσέφερε ο μεγάλος Δραπετσωνίτης καλλιτέχνης Δ.Κοκκινίδης

-Ποιήματα του Στ. Σαχαρίδη από την ποιητική συλλογή «Χρονικό» όπως και ποιήματα άλλων Δραπετσωνιτών και μη που αναφέρονται στην πόλη μας

Το πρωτογενές υλικό συμπληρώθηκε με συνοπτικές αναφορές από την ιστορία του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της ευρύτερης περιοχής της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου ώστε να υπάρχει σύνδεση των ανθρώπων με τις πατρίδες τους παλιές και νέες. Ο προσφάτως αποθανών συνεργάτης της έκδοσης Στ.Σαχαρίδης συνέγραψε το 1ο κεφάλαιο οργάνωσε το υλικό και παραχώρησε ποιήματά του. Το 2009 προστέθηκε στη συγγραφική ομάδα ο Γ.Τσιρίδης ο οποίος συνέβαλε στην ταξινόμηση της ύλης και συνέγραψε τα κεφάλαια που αφορούν κυρίως στην νεώτερη πολιτική ιστορία της Δραπετσώνας. Πολύτιμη ήταν η συνεισφορά και συμβολή και των Δαμιανού Ποιμενίδη, Νίκου Γρηγοριάδη και Γιώτη Ξανθόπουλου, Προέδρου, Αντιπροέδρου και Γ.Γραμματέα της Ένωσης Ποντίων αντίστοιχα (2007-2009) με τις άοκνες προσπάθειές τους για ανεύρεση και διασταύρωση στοιχείων. Το 2010 το υλικό κρίθηκε από τα μέλη της διοίκησης που το διάβασαν (Ν.Γρηγοριάδης, Γ.Ασιατίδου, Ελ.Καλογιαννίδης) έτοιμο προς έκδοση και, ύστερα από κλειστές προσφορές, το έργο ανατέθηκε στον εκδοτικό οίκο Ινφογνώμων. Όμως το βιβλίο έμελλε να διανύσει ακόμα δρόμο για να πάρει την τελική του μορφή, ύστερα από αρκετές διορθώσεις, συμπληρώσεις και αφαιρέσεις, ώστε να είναι αντάξιο της ιστορίας του συλλόγου και της Δραπετσώνας. Τη διόρθωση των κειμένων και την τελική επιμέλεια της έκδοσης ανέλαβε η Γ.Γ. της Ενώσεως Ποντίων, Αρχισυντάκτρια της εφημερίδας "Ποντιακή Γνώμη" Χριστίνα Χαφουσίδου, η οποπία εργάστηκε με ζέση και αυταπάρνηση. Ευχή μας είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής αυτής δουλειάς να δικαιολογήσει την όποια καθυστέρηση στην εκδοσή της και να αποζημιώσει τα μέλη και τους φίλους της Ένωσης που το περιμένουν με λαχτάρα.

  

ΤΑΙΝΙΑ για τη Δραπετσώνα και προ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ενός βιβλίου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

για την (προ)παρουσίαση* του βιβλίου

Την Κυριακή 3 Ιουλίου 2016 στις 8 μμ.

"Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά ... εδώ στη Δραπετσώνα!"

Με εκδότη την Ένωση Ποντίων Πειραιώς, Κερατσινίου, Δραπετσώνας

συγγραφείς τους Γιώργο Χατζόπουλο και Γιώργο Τσιρίδη 

και επιμελήτρια την Χριστίνα Χαφουσίδου

Είναι μια πολυτελής έκδοση 500 σελίδων με πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό που περιέχει την συνοπτική ιστορία του Πόντου, της Μικρασίας και της Δραπετσώνας από την αρχαιότητα ως το 1922, και μιαν αναλυτική ιστορία της πόλης της Δραπετσώνας και των κατοίκων της από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.

Θα μπορούσε να έχει υπότιτλο Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ.

Η παρουσίαση θα γίνει από τους συγγραφείς

Γιώργο Χατζόπουλο και Γιώργο Τσιρίδη

Στις 9.30 μμ. θα προβληθεί και η ταινία (παραγωγής 1980) του Γ.Χατζόπουλου

“Αυτή η κουκουβάγια από τη Δραπετσώνα τι γυρεύει”

Στις “7 Στροφές”

Συνεταιριστικό Πολιτιστικό Καφενείο 7 Στροφές

Νικομηδείας 27-29, Πλατεία Ευγένειας, Κερατσίνι

eptastrofes@gmail.com     fb: 7 Στροφές

* Η επίσημη (πανηγυρική) παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει τον Οκτώβρη 2016

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Μελανσόν

Ένα άρθρο του Ζαν Λικ Μελανσόν διαλέγω σήμερα να αναρτήσω. Ο τύπος είναι Γάλλος, αριστερός και υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2017 στη Γαλλία όπου ο Ολάντ μάλλον θα βυθιστεί, η Λεπέν θα είναι το φαβορί και θα της αντιταχθούν ο Σαρκοζί ή ο Μελανσόν. Το άρθρο του επομένως δεν εκφράζει προσωπικές απόψεις αλλά τις απόψεις της Γαλλικής (και εν πολλοίς) της ευρωπαϊκής αριστεράς. Είναι ο τρόπος για να δει κανείς το Brexit από μια σκοπιά όχι εθνικιστική αλλά αιριστεροδημοκρατική που ταυτόχρονα δεν υποτιμά τον εθνικισμό και τα ζητήματα ανεξαρτησίας. 

Το άρθρο (που εγώ το πήρα μεταφρασμένο από το site ΚΟΣΜΟΣ-TRIBUNE

(δ/ση: http://www.tribune.gr/world/news/article/259468/melanson-allazi-evropi-gallia-fevgi-pira-kata-merkel.html)

Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι μετασεισμοί του Brexit στην Ευρώπη, με τον τέως αρχηγό του Αριστερού Μετώπου της Γαλλίας και ανεξάρτητο υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές του 2017 Ζαν Λικ Μελανσόν να υπογραμμίζει ότι «Για τους Γάλλους, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση ή αλλάζουμε την Ευρώπη ή την εγκαταλείπουμε»..

«Αυτό είναι το δικό μου μήνυμα προς τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες» πρόσθεσε και χαρακτήρισε το Brexit ως μια «σεισμική δόνηση για την Ευρωπαϊκή Ένωση του σήμερα», ενώ σημείωσε ότι στην Ευρώπη, οι πρόεδροι της ΕΚΤ, του Συμβουλίου, της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Eurogroup, προετοιμάζουν εδώ και εξάμηνο μια νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη.

«Είναι καιρός πλέον, η μυστική αυτή συνεργασία να έλθει στο φως και να συζητηθεί, ώστε να μπορέσουν να ακουστούν και άλλες φωνές που ενδιαφέρονται για την πατρίδα τους και την Ευρώπη» υπογράμμισε.

Ο Μελανσόν έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα δημοψηφίσματα του παρελθόντος που δεν λήφθηκαν ιδιαίτερα υπόψη από την Ε.Ε.

Στη Γαλλία κατ’ αρχάς το 2005, στην Ολλανδία κατόπιν και στην Ελλάδα τελευταία, κάθε φορά που θέτουμε στο λαό το ερώτημα εάν αποδέχεται αυτά που προτείνει η Ευρώπη, η απάντηση είναι «όχι».

Και αυτό οποιαδήποτε και εάν είναι η πίεση που ασκείται, είτε από την κινητοποίηση των ΜΜΕ είτε των πολικών μηχανισμών κάθε χώρας, είπε ο Μελανσόν.

«Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε το μάθημα, διότι είναι πλέον σαφές ότι βρισκόμαστε μπρος στην αποτυχία της ΕΕ, αλλά είναι το ίδιο σαφές και το ότι η κατάσταση αυτή εγκλείει πολλούς κινδύνους που θα πρέπει να αποτρέψουμε. Κυρίως τον κίνδυνο των εθνικισμών και της αντιπαράθεσης των λαών μεταξύ τους» τόνισε.

Σύμφωνα με τον Μελανσόν, «η άρνηση των λαών δεν είναι άρνηση της ειρήνης, δεν είναι άρνηση της ενότητας και αγαστής συνύπαρξης. Είναι η άρνηση της Ευρώπης των προνομιούχων, είναι η άρνηση των πέτρινων εντολών της Κομισιόν, είναι η Ευρώπη της τρόικας και των άλλων συμβούλων που έρχονται σε κάθε χώρα για να οργανώσουν τη λεηλασία όταν η Κομισιόν το αποφασίσει. Τελικά είναι η άρνηση της έλλειψης φορολογικής και κοινωνικής εναρμόνισης. Η Ε.Ε. σήμερα είναι, η εμπορευματοποίηση των πάντων, είναι τα πλεονεκτήματα που δίνονται στους πλούσιους και υπερ-πλούσιους. Είναι λοιπόν λογικό ότι οι άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, λένε “όχι” σε μια τέτοια οργάνωση».

Σχετικά με το ποιος έχει την ευθύνη αυτής της αποτυχίας, ο Μελανσόν ανέφερε ότι «η αποτυχία αυτής της Ευρώπης, έχει “διεύθυνση κατοικίας”, αυτήν της γερμανικής κυβέρνησης. Εδώ και χρόνια, από Συνθήκη σε Συνθήκη και από συνάντηση σε συνάντηση, η Γερμανίδα καγκελάριος διευκολυμένη από μια ακατανόητη υποταγή της Γαλλικής προεδρίας, με τους Σαρκοζί και Ολάντ που αγνόησαν τη θέληση των Γάλλων, η γερμανική αυτή κυβέρνηση, εφάρμοσε μια πολιτική σύμφωνα με τα συμφέροντά της και όχι σύμφωνα με τα συμφέροντα της Ευρώπης. Νομίζω ότι είναι μια εκπληκτική ευκαιρία για τη Γαλλία να επανέλθει στο προσκήνιο και να προτείνει κάποιες εντελώς διαφορετικές μεθόδους» κατέληξε ο αριστερός πολιτικός.

Μερικά σχόλια ακόμη για το Brexit

Ας σχολιάσουμε μερικά από τα αποτελέσματα του Μπρέξιτ, προσέχοντας μην πούμε τα ίδια κοινότυπα και προβλέψιμα που λένε όλοι, ακόμα και τα πολιτικά μας κόμματα που έχουν για όλα γνώμη.

Οι περιοχές της Αγγλίας και της Ουαλίας ψήφισαν υπέρ της ΕΞΟΔΟΥ από την ΕΕ. Θέλησαν ανεξαρτησία από την γερμανική Ευρώπη.

Μόνο τρεις περιοχές ψήφισαν υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ. Η Σκοτία, η Βόρεια Ιρλανδία και το Λονδίνο όπου είναι και το ΣΙΤΥ.

Η Σκοτία ψήφισε 62% υπέρ της ΕΕ. Δεν θέλει την Βρετανική κυριαρχία ακόμη κι αν δεν μπόρεσε στο δικό της δημοψήφισμα να της αντισταθεί. Μέσα στην ΕΕ νιώθει μια προστασία. Τώρα, είναι καθαρό, θα ξανατεθεί θέμα ανεξαρτησίας και αυτή τη φορά το αποτέλεσμα θα είναι εύκολα διαφορετικό.

Η Βόρεια Ιρλανδία ψήφισε καθαρά 55% υπέρ της ΕΕ. Θέλει κι αυτή να απαλλαγεί από την Βρετανική κυριαρχία. Μπορεί να ακολουθήσει τον σκοτσέζικο δρόμο και να ενωθεί (επί τέλους) με την υπόλοιπη Ιρλανδία, το Έυρε.

Το Σίτυ, που ακολουθεί πάντα τα βήματα της μητρόπολης (της Γουόλ Στρήτ) ψήφισε αυτό που ήθελε ο Ομπάμα, υπέρ της παραμονής. Ταυτόχρονα θέλησε να παραμείνει ανεξάρτητο από τους ... Άγγλους(!) καθώς στο Σίτυ κατοικούν κατά πλειοψηφία ξένοι είτε πλούσιοι είτε υπηρέτες των πλουσίων. 

Η πλειοψηφία των Άγγλων όμως έπιασε το μήνυμα που ακόμα και η Βασίλισσα φρόντισε έμμεσα να μεταδώσει. ΕΞΩ!

Στην ουσία ΟΛΟΙ, ο καθένας με τον τρόπο του διακήρυξαν τη διάθεσή τους για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ! Αυτό ήταν το κυριότερο διακύβευμα αυτού του δημοψηφίσματος. Το ίδιο που ήταν και πέρσι στην Ελλάδα. Ανεξαρτησία ή Προσαρμογή; Αν το αποτέλεσμα REMAIN ή LEAVE ήταν 52%-48% το αποτέλεσμα ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ή ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ έφτασε το 80%-20% σχεδόν παντού ... μόνο που ο δυνάστης δεν ήταν παντού ο ίδιος. Ο καθένας διακήρυξε τον πόθο του να απαλλαγεί από εκείνον που έβλεπε σαν τον δικό του επικυρίαρχο.

Βλέποντας με ιστορική ματιά:

Η Αγγλία και η Ουαλία ψήφισαν έξοδο από την ΕΕ. Η Αγγλία δεν θέλει τη γερμανική κυριαρχία και το απέδειξε. Όποιο κι αν είναι το κόστος αυτής της επιλογής, διάλεξε να αντισταθεί για δεύτερη φορά στην γερμανική επέλαση στην Ευρώπη. Την πρώτη φορά το έκανε το 1940 όταν το γερμανικό όπλο ήταν τα τανκς και τα αεροπλάνα και, για δεύτερη φορά, το κάνει τώρα που όπλα τους είναι οι τράπεζες και το ευρώ. Η Αγγλία και η προσκολλημένη σε αυτήν Ουαλία ψήφισαν Ανεξαρτησία.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία θα έπρεπε να χτυπήσει ένα καμπανάκι στην Ευρώπη. Οι Ποντέμος, ο Σύριζα, ο Ρέντζι το τόνισαν αμέσως και πολύ καθαρά με τις πρώτες τους δηλώσεις: η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει. Όμως ο Σόιμπλε το βιολί του. Δυσάρεστο χαρακτήρισε το αποτέλεσμα (αυτό έλειπε!) αλλά συνεχίζουμε την πορεία μας, συμπλήρωσε. Οι νόμοι και οι κανόνες δηλαδή, τίποτε δεν θα αλλάξει και οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να εισπράττουν. Θα σκληρύνει και τη στάση της η Ευρώπη απέναντι στην Βρετανία για να εμποδίσει τυχόν άλλες αποχωρήσεις. Με το μαστίγιο λοιπόν! 

Αυτή η γερμανική Ευρώπη είναι ένας χώρος αποκρουστικός για κάθε φιλελεύθερο άνθρωπο. Κι απ' ό,τι φαίνεται, δύσκολα θα αλλάξει! Μπορεί να μην υπάρχει πολιτικά κάτι καλύτερο αυτή τη στιγμή, ιδιαίτερα για την ανατολική Μεσόγειο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η γραφειοκρατική γερμανική επιβολή δεν είναι ολοφάνερα ανεπιθύμητη.

Μεταξύ άλλων να σχολιάσω και αυτό που αποφάσισαν εν θερμώ ο απίθανος σύγχρονος Μακιαβέλι της Ευρώπης, ο νέος Μέτερνιχ, και οι συν αυτώ: Συγκάλεσαν σύνοδο των έξι ιδρυτικών χωρών, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Μπενελούξ (Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) χωρίς οι ανόητοι να αντιλαμβάνονται ότι θέτουν έτσι άτυπα και συμβολικά θέμα υπαρξιακό της Ευρώπης. Όταν ανατρέχεις στις ρίζες σου, στα origin, τότε ομολογείς ότι το πρόβλημά σου είναι ΘΕΜΕΛΕΙΑΚΟ.

Απ' ό,τι φαίνεται υπάρχει η σκέψη να προσπαθήσουν να επιβάλουν στους Βρετανούς νέο διορθωτικό δημοψήφισμα (το είπε ο Λεβέντης που λειτουργεί πάντα σαν παπαγαλάκι του Σόιμπλε) αλλά δεν φαίνεται εύκολο το ποτάμι να γυρίσει πίσω.

BREXIT κι άγιος ο θεός που πάντα σώζει τη βασίλισσα!

Τα αποτελέσματα το πρωί της Παρασκευής δείχνουν Brexit.

Η Βρεττανία αποχωρεί από την ΕΕ. Φαίνεται πως η έμμεση βασιλική παρότρυνση για έξοδο ήταν αρκετή για μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων.

Η Σκωτία όμως ψηφισε σύσσωμη υπέρ της ΕΕ. Κι έχει στα μέρη της όλο το βρετανικό πετρέλαιο. Τι θα γίνει τώρα; Θα ξαναψηφίσουν οι Σκοτσέζοι για να αποχωρήσουν από τη Βρετανία που δεν θέλει την Ευρώπη που αυτοί θέλουν;

Μερικές πρώτες εκτιμήσεις:

Το αποτέλεσμα είναι ΚΑΛΟ για τους ίδιους τους Βρεττανούς, όχι απλά και μόνο γιατί το θέλουν (θα αρκούσε κι αυτό) αλλά γιατί έχουν μια (πρώην έστω) αυτοκρατορία, έχουν το Σίτυ (παράρτημα της Γουόλ Στρητ που γεννά το χρήμα σήμερα) κι ένα μεγάλο σύμμαχο (την υπερδύναμη) που είναι ένα πλαίσιο καλύτερο από το στριμμένο της γερμανικής ΕΕ. Έχουν και στρατό και δεν είναι παροπλισμένοι όπως οι Ιαπωνες κι οι Γερμανοί.

Το αποτέλεσμα είναι ΚΑΛΟ και για την Ελλάδα που γίνεται έτσι πιο σημαντικός εταίρος για την ΕΕ που θα πρέπει να συγκρατηθεί αν δεν θέλει να ξηλωθεί και θα πρέπει να προχωρήσει σε ένα είδος "εμβάθυνσης" που αυτή τη στιγμή συμφέρει την Ελλάδα με τις επιλογές που έχει κάνει.

Το αποτέλεσμα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ για την πολιτική των Μέκρελ-Σόιμπλε γιατί δείχνει ότι το "γερμανικό" σύστημα που εφάρμοσαν προσπαθώντας να συμμαζέψουν την Ευρώπη στα μέτρα τους απέτυχε.

Οι εξελίξεις από εδώ και στο εξής αβέβαιες.

Μπορεί να ζητήσουν να φύγουν και χώρες όιπως η Ολλανδία, η Δανία, η Φινλανδία κλπ.

Μπορεί να εφαρμοστεί μια πιο ήπια πολιτική που να ομοσπονδοποιεί ταχύτερα την εναπομείνασα Ευρώπη.

Εν αναμονή και των οριστικών αποτελεσμάτων, αυτή ήταν μια πρώτη καταγραφή.

Ένα είναι βέβαιο, οι Βρετανοί απέδειξαν ότι δεν είναι υποχείρια των Γερμανών. Μένει να δούμε αν αυτό θα μας βγει σε καλό.

Περιμένω να ακούσω τον Βαρουφάκη να κατακεραυνώνει τον Σόιμπλε λέγοντας "ορίστε κύριε τάδε, να τι έκανες!" και αναμένω αναλύσεις ξένων που να λένε ότι ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε η Γερμανία στην Ελλάδα ευθύνεται κατά πολύ στην αποκαλύψη του στυγνού προσώπου της κι επομένως ΚΑΙ στο σημερινό αποτέλεσμα. 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Αύριο Πέμπτη 22/6/16 στις 8 μμ είναι η εκδήλωση-συζήτηση με τον Αλέξανδρο Κόντο για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που (όπως φαίνεται εξακολουθεί να) είναι ένα άγνωστο πολίτευμα.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα ΤΕΧΝΗ-ΛΟΓΟΣ του Αριστείδη και της Αλεξάνδρας Πατσόγλου στον Λυκαβηττό, οδός Συνεσίου Κυρήνης 8 και Μάρκου Ευγενικού (κοντά στο τέλος της Χαριλάου Τρικούπη προς την Αλεξάνδρας).

Βάση για τη συζήτηση θα είναι το βιβλίο του Αλ. Κόντου "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ" όπου περιγράφεται η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα και όπου εκτός από την μετάφραση υπάρχουν άπειρα ερμηνευτικά σχόλια και πραγματολογικά στοιχεία. 

Μαζί με το θέμα της Δημοκρατίας θα συζητηθούν και ζητήματα σχετικά όπως Δημοκρατία και Γλώσσα (ο συγγραφέας είναι γλωσσολόγος) ή ακόμα και το τι κάνουμε σήμερα, το πως μπορεί να ξεκινήσει μια πρακτική εφαρμογή των ιδεών περί επανόδου της Δημοκρατίας στη χώρα μας και διεθνώς κλπ.

ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ

[Σε ρυθμό τροχαϊκό επτασύλλαβο οξύτονο
πλεγμένο με ιαμβικό επτασύλλαβο παροξύτονο]

Σαν τις αλογόμυγες

-υ   / -υ   / -υ   / -

στης άνοιξης την πλάτη

υ-   / υ-  / υ-   / υ

τώρα χάσκουν αδειανά

-υ   / -υ   / -υ   / -

μμ.. τα πολυβολεία.

(υ)-  / υ-  / υ-   / υ

Τα κοιτώ κι αναριγώ

που μια μέρα είδα

τον αντάρτη τον Ραμόν

καθιστό σε μια άκρη.

Άρμεγε μια αχτένιστη

μία ρούσα γίδα

κι όπως κοντοστάθηκα

λόγο μου απευθύνει.

=========

Είναι τόσο όμορφη

η μέρα που πονάει

και με μια γερή κλωτσιά

όλο το γάλα χύνει

Έχεις χαιρετισματά

καποιανού Δημήτρη

γάλα για τα ορφανά

που δεν έχουν σπίτι

Στάθηκα στον παράδρομο

όσο πιο όμορφη είναι η μέρα

τόσο πιο βάσανο η ζωή...

=======

"ΡΑΜΟΝ"

του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Συζήτηση για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μια ματιά στην πρόσκληση για την προσεχή Πέμπτη:

******************************************************

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα άγνωστο Πολίτευμα

Γνωρίζουμε γιατί άνθισε στην Ελλάδα τους 5ο και 4ο πΧ αι. εδώ μόνον και πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε, ένας πολιτισμός που μέχρι ακόμα και σήμερα δεν ξεπεράστηκε;

Ξέρουμε τι είναι η δημοκρατία; 

Υποψιαζόμαστε τη σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δυο,

τον Πολιτισμό και τη Δημοκρατία;

Σας προσκαλούμε σε μια συζήτηση πάνω σε

αυτά τα ερωτήματα με τον Αλέξανδρο Κόντο

συγγραφέα του πρόσφατου βιβλίου:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 

Μια καινούρια ματιά σε ένα πολύ παλιό πρόβλημα

Την Πέμπτη 23 Ιουνίου και ώρα 8.00 μμ

στον χώρο ΤΕΧΝΗ ΛΟΓΟΣ

του Αριστείδη και της Αλεξάνδρας Πατσόγλου

Συνεσίου Κυρήνης 8 και Μάρκου Ευγενικού ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ

******************************************************

Ακολουθεί το συνοδευτικό υιλό της πρόσκλησης (τα έχουμε ξαναγράψει τα περισσότερα από αυτά αλλά η επενάληψη είναι "μήτηρ της μαθήσεως" όπως μας έλεγαν στην καθαρεύουσα.

******************************************************

Τι γνωρίζετε για το "Ελληνικό Θαύμα" του χρυσού αιώνα;

Αυτό που γινόταν στην Ελλάδα, τα χρόνια που αναπτύχθηκε η δημοκρατία (5ος και 4ος αι. πΧ) σε πολλούς μοιάζει ακατανόητο. Πως βρέθηκαν ταυτόχρονα τόσοι σπουδαίοι Φυσικοί, Αστρονόμοι, Μηχανικοί, Γιατροί, Λογογράφοι, Σοφιστές, Τραγωδοί, Γλύπτες του Μάρμαρου και του Χαλκού, Ζωγράφοι, Αρχιτέκτονες, Ποιητές, Ιστορικοί ... όλων των ειδών οι επιστήμονες και κυρίως Φιλόσοφοι;

Αν αραδιάσουμε τα ονόματα, μένει κανείς εμβρόντητος από το πλήθος και τη σπουδαιότητα των ανθρώπων. Και όχι μόνο πως βρέθηκαν όλοι αυτοί μαζί και ταυτοχρόνως αλλά πως έγινε να είναι όλα όσα έκαναν τόσο καινούρια; Γιατί κι ό,τι παλιό έπιασαν, το αλφάβητο, τα μαθηματικά, την αστρονομία, την ποίηση, την τέχνη της γλυπτικής και της ζωγραφικής, όλα όσα αποτελούν τη σοφία του κόσμου, εκείνοι μπόρεσαν να τα αναπτύξουν τόσο που να μοιάζουν κι αυτά με καινούρια.

Πριν από αυτούς δεν υπήρχε επιστήμη. Οι γιατροί ήταν πρακτικοί, οι αστρολόγοι καταγραφείς των κινήσεων κι όχι αναλυτές, οι λογογράφοι υμνητές των βασιλέων, οι ποιητές επίσης, οι καλλιτέχνες έφτιαχναν θεόρατα μνημεία αρχόντων και μόνον. Πουθενά απόδειξη, πουθενά εξήγηση, πουθενά θεωρία, πουθενά συστηματική μελέτη όπως απαιτεί η επιστήμη και η λογική. Πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε δεν εξυμνήθηκε η ομορφιά με τέτοιο εκπληκτικό τρόπο που ακόμα και σήμερα είναι εν πολλοίς αξεπέραστη. Τίποτε δεν ήταν όμοιο πάνω στην κατοικίσιμη γη, την οικουμένη, μετά από το πέρασμα αυτών των σπουδαίων ανθρώπων που έζησαν όλοι μαζί σε ένα περιορισμένο χώρο όσο οι δυο πλευρές του Αιγαίου και για διακόσια περίπου χρόνια, μια στιγμή μονάχα μέσα στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας.

Όταν αυτοί έλειψαν, όταν οι οπαδοί τους και οι μαθητές τους εκδιώχθηκαν με τη βία ή σκοτώθηκαν και όταν κάηκαν τα βιβλία τους, όταν ξερριζώθηκε -επιτέλους- η σκέψη τους και ο τρόπος ζωής τους, τότε η ανθρωπότητα μπόρεσε ελεύθερα πια να βυθιστεί στην απολυταρχία και στον σκοταδισμό.

Χρειάστηκαν σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια εκ των οποίων τα χίλια ήταν ένας φρικιαστικός μεσαίωνας για να ανθίσει και πάλι το ανθρώπινο πνεύμα. Ακόμη και τότε όμως, η άνθιση αυτή της νεωτερικότητας -είτε στην αναγέννηση είτε στον διαφωτισμό- στηρίχτηκε και πάλι στα γραπτά, όσα είχαν απομείνει, εκείνων των φοβερών τύπων των 5ου και 4ου πΧ αιώνων. Για να ξαναβρεί λίγο φως η ανθρωπότητα κοίταξε πάλι προς τα εκεί.

Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνα τα διακόσια περίπου χρόνια να λάμψουν εκτυφλωτικά και με το αποφώς τους να διώξουν εν μέρει το σκοτάδι που σκέπασε το ανθρώπινο πνεύμα;

Κάποιοι μιλούν για τη φυλή και το αίμα της. Ανιστόρητοι ή ρατσιστές, λένε κάτι που δεν στηρίζεται σε καμιά επιστημονική απόδειξη, ούτε καν ένδειξη. Κάποιοι μιλούν για τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γεωγραφία του χώρου. Ευλογημένα όλα αυτά αλλά υπάρχουν και αλλού χωρίς τα ίδια αποτελέσματα. Εξ άλλου αυτά υπάρχουν και σήμερα αλλά Παπανικολάου ή Καραθεοδωρήδες ή Τσαρούχηδες ή Χαλεπάδες δεν βγάζουμε παρά σε πολύ μικρές ποσότητες πια.

Ο Αλέξανδρος Κόντος προσπαθεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Με τα βιβλία του, ανακαλύπτει, φωτίζει το αίτιο, εκείνο το σημαδιακό γεγονός που συμπίπτει απόλυτα με τον χρόνο (5ος-4ος αι.πΧ), τον χώρο (νότια Ελλάδα στις δυο πλευρές του Αιγαίου και τις αποικίες τους), και το πνεύμα εκείνης της εκπληκτικής στιγμής. Στρέφει το βλέμμα μας προς τα εκεί όπου υπάρχει η συνάφεια, η σχέση αιτίου-αιτιατού, η βαθύτερη ουσιαστική σύνδεση και η λογική εξήγηση του μηχανισμού που δημιούργησε εκείνο τον πολιτισμό.

Μας λέει πως ήταν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! 

Όχι η κοινοβουλευτική δημοκρατία, ούτε η λαϊκή δημοκρατία, ούτε η συνταγματική, η φιλελεύθερη ... όχι, καμιά από αυτές τις δημοκρατίες με επίθετο. Η ΣΚΕΤΗ δημοκρατία, εκείνη που υπήρχε τον 5ο και 4ο αι. πΧ στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, εκεί όπου άνθισε ο πολιτισμός. Εκείνη που μας περιγράφει αναλυτικά ο Αριστοτέλης στο έργο του "Αθηναίων Πολιτεία" και στα "Πολιτικά" του. 

Ο Αριστοτέλης μας λέει ότι Δημοκρατία = Κλήρωση των αρχόντων. Όπου όλοι κληρώνονται για ένα μικρό διάστημα και δεν επανέρχονται ποτέ στην ίδια θέση. Όλοι βουλευτές, όλοι υπουργοί, όλοι δικαστές, όλοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, όλοι ελεγκτικό συνέδριο, όλοι υπηρεσιακό συμβούλιο, όλοι σε όλες τις θέσεις εξουσίας.

Όχι απλά αποφασίζουν όλοι μαζί στην Εκκλησία του Δήμου, αλλά ασκούν όλοι την εξουσία σε όλες της τις βαθμίδες.

Οι πολίτες, ΟΛΟΙ, αποφασίζουν τους νόμους, τους εκτελούν, ελέγχουν την εφαρμογή τους, δικάζουν, είναι όλοι ταυτόχρονα ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ και ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΙ όχι με την έννοια της διάταξης (όπου κάποιος ανώτερος με εξουσιάζει κι εγώ εξουσιάζω κάποιον άλλο κατώτερο) όπως συμβαίνει σήμερα αλλά με την έννοια της ισοδυναμίας ότι εκεί ισχύει το “εκεί που ήσουν έρχομαι κι εδώ που είμαι θα' ρθεις”. Βεβαίως ανώτατο όργανο της Πολιτείας είναι η εκκλησία του δήμου και βεβαίως όλες οι αποφάσεις παίρνονται δημοκρατικά, όμως οι αποφάσεις εκτελούνται από όλους, από τον καθένα με τη σειρά του, όπως τον αναδείξει η κλήρωση.

Κατά τον Αριστοτέλη -όπως μας εξηγεί επίμονα και κατατοπιστικά ο Αλέξανδρος Κόντος- και κατά τους αρχαίους προγόνους Έλληνες, ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που άρχει και άρχεται με τη σειρά. 

Όχι ο εξουσιαστής, ούτε ο υπήκοος, κανείς από αυτούς τους δυο δεν είναι ελεύθερος.

Η Δημοκρατία είναι ο κοινός τόπος των ελεύθερων ανθρώπων, αυτών δηλαδή που δεν είναι υπήκοοι αλλά άρχοντες με τη σειρά τους. Όχι με εκλογή, όπου βγαίνουν πάντα κάποιοι λίγοι και βρίσκουν κοινή γλώσσα και κοινά συμφέροντα με τους πλούσιους, τους ιεράρχες και τους ρήτορες για να φτιάξουν την Ολιγαρχία. Ο Αριστοτέλης κι εδώ είναι σαφής: Δημοκρατία εστί το κληρωτάς είναι τας αρχάς!

Οι Έλληνες ήταν σαφείς: Ολιγαρχία =Εκλογή αρχόντων!

Η Δημοκρατία έφτιαξε τον εκπληκτικό πολιτισμό του 5ου και 4ου πΧ αι. γιατί ΟΛΟΙ οι πολίτες συμμετείχαν στην εξουσία και ήταν ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ πολίτες που αγαπούσαν την πόλη τους όχι γιατί αυτό έλεγε η προπαγάνδα αλλά γιατί η πόλη ήταν πραγματικά ΔΙΚΗ τους. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει ΙΕΡΟ βιβλίο που να απαγορεύει όλα τα άλλα ή να τα φέρνει στα μέτρα του. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία όλοι πρέπει να γνωρίζουν (και μαθαίνουν) να νομοθετούν, να ενεργούν για το κοινό καλό, να ελέγχουν, να δικάζουν, εν τέλει ... να σκέφτονται! Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία ο καθένας είναι ελεύθερος να διαθέτει όπως θέλει το μυαλό του, το σώμα του, τον χρόνο του. 

Ο Αριστοτέλης μας διδάσκει ότι η Δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που υπάρχει γιατί είναι το μόνο που φτιάχνει ΠΟΛΙΤΕΣ και οι ελεύθεροι πολίτες κάνουν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Δεν ήταν ράτσα οι Έλληνες, ήταν πολίτευμα. Είχαν κοινή γλώσσα, είχαν κοινή θρησκεία, είχαν κοινούς προγόνους, αλλά στους ολυμπιακούς αγώνες καλούσαν μόνο τις πόλεις που είχαν δημοκρατία. Οποιοσδήποτε Σκύθης ή Σταγειρίτης ή Νουμίδιος γινόταν αυτοστιγμής Αθηναίος πολίτης αν έπιανε το όπλο ή το κουπί για να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία. 

Στη συζήτησή μας όλα αυτά θα αναπτυχθούν και θα αποτελέσουν τη βάση, το πλαίσιο για ένα διάλογο, όχι ερωτήσεων και απαντήσεων μόνο αλλά τοποθετήσεων, προβληματισμού και παραγωγής σκέψης.

Αυτό είναι το περιεχόμενο της πρόσκλησής μας.