Η οικονομία σήμερα

Όποιος αντέχει σαράντα (40) λεπτά Βαρουφάκη, θα μάθει πολλά και για την οικονομία της χώρας, και για την οικονομία της Ευρώπης και για τον προϋπολογισμό του 2025.

Έτσι κι αλλιώς όλα αυτά δεν ακούγονται στην Βουλή όπου όλοι μιλούσαν επί ημέρες σε ώτα μη ακουώντων. 

https://www.youtube.com/watch?v=UdJNhKDCKmo

Κλεμμένες έδρες και κλεμμένο κόμμα

Αυτό το επιχείρημα με τις "κλεμμένες έδρες" δεν το αντέχω, και δεν βλέπω και την μόνη απάντηση που θεωρώ πρέπουσα. Την δίνω λοιπόν εγώ κι ας μην με αφορά άμεσα μια και ούτε βουλευτής είμαι, ούτε κομματική ένταξη έχω.

Λοιπόν, κυρίες και κύριοι διαμαρτυρόμενοι,

οι κλεμμένες έδρες θα επιστραφούν στον Σύριζα αμέσως μόλις επιστραφεί και το κλεμμένο κόμμα στην πλειοψηφία των Συνέδρων του.

Μιλώ για την πλειοψηφία που αποκλείστηκε έξω από το γνωστό μπουζουκτσίδικο για να μπορέσουν οι κλέφτες να δράσουν εν ψυχρώ και να αποκλείσουν τον Κασσελάκη από τις εκλογές. Προτείνω μια δίκαιη ανταλλαγή:

Οι κλέφτες του κόμματος επιστρέφουν το κόμμα στους νόμιμους ιδιοκτήτες του (τα μέλη) και οι έδρες επιστρέφουν στο κόμμα κι αυτές.

Δεν αντέχω να ακούω τον κλέφτη να φωνάζει για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Ο Κασσελάκης σάς κέρδισε παντού, κυρίως στα μέλη και στους συνέδρους. Τον αποκλείσατε με αντιδημοκρατικές μεθόδους και τώρα ζητάτε και τα ρέστα. Αν δεν είναι αυτό συμπεριφορά στυλ Μητσοτάκη, τι είναι; Πώς μιλούν για Τέμπη και Υποκλοπές και Έδρες αυτοί που έκαναν όσα έκαναν στο συνέδριο του μπουζουκτσίδικου; Δεν έχουν νομίζω κανένα ηθικό δικαίωμα. Μόνο ένα θολό "νόμιμο" δικαίωμα έχουν σαν "νόμιμοι" πλέον ιδιοκτήτες των κλοπιμαίων. Αλλά φτάνει, ως εδώ!

ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ

Εξαιρετικά τα ψυχολογικά τεστ που διενεργεί η ηγεσία της Αστυνομίας. Είναι ειδικά τεστ που εξασφαλίζουν ότι ο αστυνομικός μπορεί να φέρει οπλισμό και γνωρίζει πώς να αντιμετωπίζει τους πολίτες. Από αυτά περνούν όλοι οι αστυνομικοί προκειμένου να κριθούν ικανοί να ασκήσουν το επάγγελμά τους.

Ο ψυχασθενής αστυνομικός της Βουλής με την γνωστή συμπεριφορά, που κρίθηκε αποτρόπαια από τα ΜΜΕ, το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες, είχε περάσει πέντε (5) φορές από τα τεστ αυτά με επιτυχία.

Εξαιρετικά τεστ. Να τα στείλουμε και σε άλλες χώρες που ταλαιπωρούνται από αστυνομική βία.

Η τέχνη της παραπλάνησης

Η εφημερίδα του Μητσοτάκη POLITICAL μιλά για έκθεση βόμβα των Βρετανών σχετικά με τα Τέμπη. Δεδομένου ότι πρόκειται για προπαγανδιστικό έντυπο της κυβέρνησης, αναμένει κανείς να βρει εκεί μέσα αποδείξεις ότι η καημένη η κυβέρνηση δεν έφταιγε για ό,τι έγινε. Κι όμως...,

Αν μπει κανείς στον κόπο να διαβάσει στις σελίδες 14-15 του κυβερνητικού φύλλου το σχετικό ρεπορτάζ θα δει ότι η Ελλάδα έστειλε στον Λονδίνο 15 δίσκους εγγραφής σαν τεκμήρια και ήταν ΟΛΑ κατεστραμμένα, είτε γιατί γράφτηκαν πάνω τους νέα δεδομένα πάνω από μία φορά, είτε γιατί έσπασαν περιέργως από κτυπήματα. Το σκάνδαλο της συγκάλυψης (πέρα από το σκάνδαλο του δυστυχήματος που ισοδυναμούσε με δολοφονία) αποδεικνύεται περίτρανα από την έκθεση βόμβα των Βρετανών και η Μητσοτάκης ΑΕ επιχειρεί να το χρησιμοποιήσει για να μάς δουλέψει για άλλη μια φορά και να παρουσιάσει το άσπρο ως μαύρο. Είναι η γνωστή μέθοδος που λέει ότι όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνει πιστευτό.

Αν υπήρχε ένας άλλος σοβαρός λόγος για να μην προκύψει εκείνο το 41% (πέρα από την καθημερινότητα του πολίτη) ήταν για να κάτσουν στο σκαμνί οι αληθινοί υπεύθυνοι του δυστυχήματος και της απόπειρας συγκάλυψής του. Δυστυχώς η ευκαιρία χάθηκε και οι υπεύθυνοι ακόμα μάς δουλεύουν. Η τέχνη της παραπλάνησης δοξάζεται για μια φορά ακόμη.

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Τουριστική ατραξιόν ή ελληνικό έθιμο;

Έβαλε κι ο Δούκας ένα έλατο στην πλατεία Συντάγματος. Εβδομήντα χρόνων δέντρο και το έκοψαν από την Χαλκιδική -άκουσα- για να το φέρουν εδώ. Τέλος πάντων.

Δεν είναι το "ψηλότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ευρώπη". Δεν είναι καν το ψηλότερο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος. Και χριστουγεννιάτικα τραγούδια απαίσια αμερικανικά δήθεν τζαζ για παιδιά..., δεν ακούγονται.

Δεν ξέρω αν ο Δούκας (κι ο κάθε δήμαρχος) τα θεωρεί όλα αυτά τουριστικές ατραξιόν, υποθέτω όμως ότι οι τουρίστες θα πρέπει να τα προσπερνούν αδιάφορα.

Ας έκανε κάτι πιο ελληνικό και πιο πρωτότυπο. Έχω γνώμες κι ιδέες αλλά θα αποφύγω τον πειρασμό να τις εκθέσω. Θα μείνω σε αυτό μόνο:

Δεν είναι όλα τουριστικό προϊόν κι οι τουρίστες δεν είναι όλοι χαζοί και κορόιδα. Έχουν άποψη και κρίση κι αυτοί όπως έχουμε κι εμείς οι γηγενείς κι είμαστε σε θέση να καταλαβαίνουμε και να διακρίνουμε το στερεότυπο από το ξεχωριστό. Ακόμη και στην πιο μαύρη μαυρίλα της ακρίβειας και της φτώχειας, αυτή την ικανότητα δεν την έχουμε χάσει ακόμα.

ΠΡΟΣ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ

Ότι θα έβγαζαν 70,000 ψηφίσαντες στις εκλογές του Σύριζα το είχαμε πει ήδη από αρκετές μέρες. Μάλιστα οι άνθρωποι με σεμνότητα έβγαλαν ακριβώς αυτό το νούμερο και δεν το ανέβασαν στο εκατό (δεν ήταν δύσκολο). Έδειξαν έτσι για μια φορά ακόμα μετά το συνέδριο τις ικανότητές τους στην πολιτική μαγειρική. Λένε ότι αν διαιρέσετε με δύο τα νούμερα θα είστε πιο κοντά στην αλήθεια. Τέλος πάντων, όσοι πήγαν πήγαν και με τις υγείες τους να πορευτούν με τον νέο-παλιό Σύριζα με τα "γεμάτα πουκάμισα" και την οσμή της φθοράς.

Από τον Σύριζα του 2015 έχουν ήδη προκύψει έξι κόμματα, η ΛΑΕ του Λαφαζάνη, το Μέρα25 του Βαρουφάκη, η Πλεύση Ελευθερίας της Κωνσταντοπούλου, η Νέα Αριστερά της Αχτσιόγλου, η Κίνηση Δημοκρατίας του Κασσελάκη και ο εναπομείνας Σύριζα ΠΣ του Φάμελλου. Έξι λοιπόν κόμματα, τα τέσσερα στην Βουλή και ο πολυκερματισμός μπορεί να συνεχιστεί. Πώς να μην είναι αξιωματική αντιπολίτευση το ΠαΣοΚ που παρά τις δικές του διασπάσεις δείχνει τελευταία να συσπειρώνεται και να καθίσταται μοναδικός πόλος αντίστασης (τρόπος του λέγειν) στην Μητσοτάκης ΑΕ; Μέχρι στιγμής η ΝεΑρ κι ο Σύριζα παρακαλούν τον Ανδρουλάκη να τούς βάλει κάτω από τις φτερούγες του και ο Κασσελάκης ελπίζει να καταγράψει δυναμική κυβερνησιμότητας, αλλά αυτό είναι ακόμα ζητούμενο.

Όλα πλέουν πλέον δεξιά στην Ελλάδα και η μόνη ουσιαστική αμφισβήτηση της κυριαρχίας Μητσοτάκη θα είναι ένα σχήμα επίσης δεξιό υπό τον Σαμαρά αν δεχτούν να τεθούν υπό την προσωρινή αρχηγία του (με πολιτικά ανταλλάγματα) ο Βελόπουλος και η Νίκη, ή ακόμη κι η Λατινοπούλου (αν μπορέσει να απαλλαγεί από τον Κασιδιάρη). Δεν είναι παράξενο να εισαχθεί και στην Ελλάδα το φρούτο που ανθίζει τελευταία στην Ευρώπη. Είναι η Μελόνι στην Ιταλία, η Λεπέν στην Γαλλία, ο Όρμπαν στην Ουγγαρία και τα κόμματα των Πολωνών, των Γερμανών, των Αυστριακών ή των Ολλανδών ακροδεξιών που πρωταγωνιστούν στις χώρες τους.

Αν συμβεί αυτό το (πολύ πιθανό για μένα) σενάριο, τότε η μάχη θα δίνεται ανάμεσα σε έναν καθαρόαιμο δεξιό-ακροδεξιό συνασπισμό με επικεφαλής τον Σαμαρά και σε μια κεντροδεξιά υπό τον Μητσοτάκη με την συνεργασία ΝΔ και ΠαΣοΚ να αποτελούν το "δημοκρατικό ανάχωμα" στην χώρα.

Τότε, βέβαια, η πολυτέλεια των επτά κομμάτων στην αριστερά (έξι από τον Σύριζα κι ένα το ΚΚΕ) θα είναι μια καταστροφή που θα οδηγήσει όλους αυτούς τους σχηματισμούς σε ποσοστά ανυπαρξίας (ειδικά μάλιστα αν υιοθετηθεί το κατώφλι του 5%). Κι όσοι τώρα αρμενίζουν σε ήρεμα νερά, μπορεί αύριο να βρεθούν με πολλές φουρτούνες στο κεφάλι και με τον λαό να πληρώνει για μια ακόμη φορά τα λάθη τους.

Γιατί τα λέω αυτά; Χωρίς λόγο και χωρίς σκοπό. Γιατί περίπτωση να διορθωθούν δεν υπάρχει. Μόνο η "δικαίωση" υπάρχει σε έναν χώρο όπου σημασία έχει να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα. Κι όταν ζητάς δικαίωση (κι όχι διόρθωση) για τις επιλογές σου, τότε η μόνη προοπτική που έχεις είναι η επόμενη ήττα και η επόμενη διάσπαση. Και στο τέλος θα φτάσουμε να ψηφίζουμε εξ ανάγκης Μητσοτάκη για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Με τις υγείες μας!

Εκλογές στον Συριζα

Σήμερα είναι η μέρα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάνει τις εκλογές του και την προσπάθειά του, όπως έκανε κι η ΝεΑρ πριν λίγες εβδομάδες. Μόνο που η ΝεΑρ έκανε πρώτα συνέδριο και θα ακολουθήσει η εκλογή του αρχηγού, πράγμα που στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται και πάλι ανάποδα.

Δεν θα πω κακίες σήμερα, αν και οι σκέψεις μου όταν ακούω κάποια νούμερα προσέλευσης που ακούγονται είναι δηλητηριώδεις.

Με το καλό, παιδιά, σήμερα όλα καλά, από αύριο τα προβλήματα.

Κίνημα δημοκρατίας στου Κακογιάννη

Πήγαν κάποιοι στον Κακογιάννη να ακούσουν τον Κασσελάκη. Άλλοι έξω, άλλοι στο φουαγιέ του ισογείου, άλλοι στα φουαγιέ του πρώτου ή του δεύτερου ορόφου, πήχτρα παντού από τις δώδεκα και κάποιοι πιο πρωινοί.

Μού λέει ο φίλος μου από το τηλέφωνο «δεν μάς αφήνουν να μπούμε όπως εκεί στο Γκάζι».

Με ξαναπαίρνει, μού λέει «κάποιοι μπαίνουν με χαρτάκια όπως εκείνα του Πολάκη».

Με παίρνει πάλι σε λίγο μου λέει «κάνανε λέει απαρτία χωρίς εμάς, όπως στο μπουζουκτσίδικο».

Τι μού θυμίζουν όλα αυτά;

Με ξαναπαίρνει. «Τώρα μιλάει ο Κασσελάκης» μού λέει κι η πλειοψηφία έβγαλε το όνομα του νέου κόμματος "Κίνημα Δημοκρατίας".

Σκέφτομαι μήπως τού το είπε εμπιστευτικά η Γεροβασίλη για να μπορεί μετά να έχει αξιώσεις κι εδώ...; Όλα παίζονται με αυτούς τους αριστερούς από Άρτα που διετέλεσαν και υπουργοί αστυνομίας. Στον φίλο μου πάντως αρέσει το όνομα.

Με ξαναπαίρνει. «Πάει δυόμιση το μεσημέρι κι ακόμα μιλάει. Πότε θα φάμε ρε παιδιά;» ρωτάει.

Κάτι λέει τελευταίο ο Κασσελάκης. Το "κίνημα δημοκρατίας" λέει είναι οι πολλοί που θα γκρεμίσουν το τείχος που έφτιαξαν οι λίγοι.

Σωστά. Υπάρχουν πολλά τείχη για να γκρεμιστούν. Κι αυτό που έφτιαξαν οι γραφειοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το πιο εύκολο να διαρραγεί. Για τα άλλα χρειάζονται τα κινήματα σαν αυτό που ξεκινάει σήμερα από τον Κακογιάννη.

Η αξιοπιστία της αριστεράς και τα νούμερα

Στην πανελλαδική κινητοποίηση των κατακτητών του ΣΥΡΙΖΑ κόντρα στον Κασσελάκη για το Συνέδριο, μαζεύτηκαν μετά βίας 15.000 ψηφοφόροι κι εξέλεξαν κάπου 1.500 συνέδρους.

Τώρα θέλουν συμμετοχή 70.000 μελών (!!).

Φυσικά, ούτε ως αστείο δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Αλλά..., έχουν τα κομπιούτερ, έχουν και τα λογισμικά, έδειξαν ότι μπορούν να ανακοινώνουν ό,τι θέλουν ως αποτελέσματα, θα μάς πουν λοιπόν ένα νούμερο που κανείς δεν θα μπορεί να ελέγξει.

Όμως όλα εδώ πληρώνονται. Θα έρθουν οι εκλογές (ήδη ήρθαν οι δημοσκοπήσεις) κι εκεί θα μετρηθούν με την αλήθεια. Τώρα μετριούνται με το ψέμα και νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν πολλούς επί πολύ. Το αποτέλεσμα θα είναι μακροπρόθεσμα καταστροφικό για την φήμη και την αξιοπιστία της αριστεράς, όλης της αριστεράς δυστυχώς. Γιατί τώρα πια υπάρχει ανάγλυφο και σε πανελλαδική ζωντανή μετάδοση στα μάτια κάθε πολίτη το πραξικόπημα και η προδοσία κάθε ηθικής και δημοκρατικής έννοιας από ένα κόμμα που εκπροσώπησε κυβερνητικά την πρώτη φορά αριστερά.

Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια στην περιοχή μας

Το Ειδικό πολεοδομικό σχέδιο του Νέου Φαλήρου έχει ήδη προχωρήσει στον δήμο του Πειραιά. Δυστυχώς για την πόλη προβλέπει οικοδομικά τετράγωνα με ύψος 27 μέτρων, γιγαντιαίο κολυμβητήριο που θα έχει ακόμη και σουίτες κτλ. με ύψη άνω των 30 μέτρων και προβλέπει ελάχιστο πράσινο ενώ οι χώροι που αναπλάθονται είναι τεράστιοι και ανοιχτοί.

Η μείωση του συντελεστή δόμησης, η δημιουργία ενός κανονικού κολυμβητηρίου, πράσινο 50 στρεμμάτων κ.α. ήταν τα κυριότερα συμπεράσματα που βγήκαν από αυτή την συγκέντρωση και τις ομιλίες. Η ενεργός επέμβαση των πολιτών αναγκαία σε αυτή την φάση που γίνεται η δημόσια διαβούλευση. Τα ίδια πρέπει να γίνουν και για την περιοχή ανάπλασης στην Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, μόνο που εδώ η πρόταση της δημοτικής αρχής είναι προς το συμφέρον της πόλης και των δημοτών σε αντίθεση με τον Πειραιά όπου όλα γίνονται για τα μεγάλα συμφέροντα.

Στα άστρα βρίσκεται το (μακρινό) μέλλον της ανθρωπότητας

Πριν δύο εβδομάδες περίπου έγραψα για τον "Εγγύτατο Άλφα Κενταύρου Β" έναν πλανήτη που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στο διπλό άστρο του Άλφα Κενταύρου. Το έκανα αναρτώντας ένα βίντεο που μάς δίνει την δυνατότητα μέσω των νέων τηλεσκοπίων των δορυφόρων να πλησιάσουμε και να δούμε αυτόν τον πλανήτη.

Ο Εγγύτατος Άλφα Κενταύρου Β απέχει "μόλις" 4,2 έτη φωτός από την Γη, έχει το μέγεθος της Γης κι είναι από τους πρώτους εξωπλανήτες που θα μπορούσε ο άνθρωπος να πλησιάσει και να εξερευνήσει.

Η ανάρτηση στο Φέισμπουκ πήρε ενδόξως μόνον επτά (7) λάικ [κι ευχαριστώ με την ευκαιρία τους υπογράφοντες] αποδεικνύοντας ότι είναι πιο δημοφιλές θέμα το χάλι που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ από τις ίδιες τις προοπτικές της ανθρωπότητας.

Για όσους ενδιαφέρονται, κι ελπίζω να είναι πολλοί, έχω να συστήσω μερικά βιβλία για ανάγνωση που μπορεί να σάς κάνουν να δείτε το διάστημα και την προοπτική της ανθρωπότητας με διαφορετικό μάτι. Σάς προτείνω λοιπόν δύο βιβλία σήμερα.

Α. «Το μέλλον της ανθρωπότητας» του Μίκιο Κάκου, εκδόσεις Τραυλός, του 2019

Β. «Ο κατασκευαστής των Άστρων» του Όλαφ Στεϊπλεντον, του 1936 (είναι λίγο παλιό).

Δεν είναι ανάγκη να τα αγοράσετε. Μπορείτε να τα αναζητήσετε και στις βιβλιοθήκες. Θα σάς βοηθήσουν να ξεχάσετε λίγο την ζοφερή ελληνική πραγματικότητα και θα σάς συνδέσουν με τα κύρια ρεύματα σκέψης που σπρώχνουν την ανθρωπότητα προς το μέλλον (καλό ή κακό, αυτό είναι άλλο ζήτημα).

ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένας δισεκατομμυριούχος, πολύ οικείος των μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ εδώ και πολλές δεκαετίες, ο Ντόναλντ Τραμπ, αναλαμβάνει από τις 10 Ιανουαρίου 2025 νέος Πρόεδρος στην Αμερική. Ποιος δεν θα έβλεπε σαν πιθανό διάδοχό του (το 2028 που γίνονται οι επόμενες εκλογές), τον τρισεκατομμυριούχο Έλον Μασκ ο οποίος αναλαμβάνει ένα υπερυπουργείο στην νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Τι πιο φυσικό και λογικό να κυβερνούν οι δισεκατομμυριούχοι σε ένα πολίτευμα ολιγαρχικό όπου οι κυβερνώντες ψηφίζονται από τον λαό κάθε τέσσερα χρόνια; Μόλις ελάχιστοι (μια ολιγαρχία) έχουν την δυνατότητα να εκλεγούν σε ένα σύστημα όπου επιβραβεύεται ο γνωστός, ο δυνατός, ο διάσημος. Σε κάθε χώρα καμιά χιλιάδα είναι οι βουλευτές, οι περιφερειάρχες κι οι δήμαρχοι και άλλες δυο τρεις χιλιάδες οι πιθανοί αντικαταστάτες τους. Μέσα σε 3-4 χιλιάδες πολιτών εξαντλείται ο κατάλογος των πιθανών διαχειριστών της εξουσίας στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα. Αυτός είναι ο ορισμός της ολιγαρχίας.

Ο Αριστοτέλης μάς τα έχει εξηγήσει εδώ και 2.500 χρόνια. Μάς είπε ότι Ολιγαρχία είναι το σύστημα όπου άρχουν οι λίγοι και διευκρίνισε ότι ολιγαρχία έχουμε όταν οι άρχοντες εκλέγονται. Όπου εκλογή εκεί και ολιγαρχία.

Δημοκρατία έχουμε (είπε ο Αριστοτέλης βλέποντας το πολίτευμα των αρχαίων ημών προγόνων) μόνο όταν όλος ο λαός κυβερνά και αποφασίζει και δικάζει. Κι αυτό συμβαίνει όταν όταν οι κυβερνήτες και οι βουλευτές και οι δικαστές ορίζονται με ΚΛΗΡΩΣΗ, εκ περιτροπής και για λίγο χρόνο έκαστος. Για όποιον πει ότι δεν ξέρει ο φούρναρης να συντάσσει προϋπολογισμό, θα του θυμίσουμε ότι ούτε ο βουλευτής ούτε ο υπουργός ξέρουν. Άλλο είναι η διαχείριση κι άλλο η πολιτική διεύθυνση. Μια γραφειοκρατία έτσι κι αλλιώς διοικεί την κάθε χώρα, αυτό λέγεται καθημερινή διαχείριση, κι εκεί υπάρχουν στελέχη που τοποθετούνται με βάση τις γνώσεις τους. Σημασία έχει τις πολιτικές αποφάσεις να τις παίρνουν οι πολίτες (βουλευτικό) και την πολιτική διακυβέρνηση να την ασκούν οι πολίτες (αρχή) και τις αποφάσεις της δικαιοσύνης (δίκαιο) να τις παίρνουν οι πολίτες. Τότε και μόνο τότε έχουμε δημοκρατία.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία την οποία έχουμε εκπορεύεται από την Αγγλία και την Ολλανδία και είναι μια τακτοποιημένη ολιγαρχία που έρχεται σε σύγκρουση με την απολυταρχία. Είναι το καλύτερο δυνατό πολίτευμα στις μέρες μας που το αίτημα για δημοκρατία δεν ακούγεται ούτε καν σαν υποψία. Κανείς δεν μιλά γι αυτό εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις (ο Καστοριάδης, ο Αλέξανδρος Κόντος κι ελάχιστοι άλλοι) αλλά και όσοι μιλούν δεν έχουν ελπίδα καμιά να ακουστούν. Ανόητα επιχειρήματα αντιτάσσονται χωρίς καμιά βάσανο (μα..., ο φούρναρης θα αποφασίζει; ο.., φανοποιός;) και ξεμπερδεύουμε με το μοναδικό όπλο που έχουν οι πολλοί έναντι των ολίγων.

Με την ολιγαρχία που έχουμε λοιπόν, είναι απορίας άξιο που έπρεπε να περιμένουμε το 2008, το 2014, το 2016 και το 2019 για να δούμε κατά σειρά τον Μπερλουσκόνι στην Ιταλία και τον Τραμπ στις ΗΠΑ να κατακτούν τα ανώτατα αξιώματα στις χώρες τους. Κι όπου δεν είναι δισεκατομμυριούχοι, είναι θρησκευτικοί ηγέτες (Μακάριος, Χομεϊνί) ή πρόσωπα φαιδρά της τηλεόρασης (Ζελένσκι). Το πιο συνηθισμένο βέβαια είναι να κυριαρχούν οι οικονομικές ελίτ κάθε χώρας δι αντιπροσώπων. Ας μην μάς φαίνεται λοιπόν παράξενη η παρουσία ενός Τραμπ στο αξίωμα του πλανητάρχη κι ας προετοιμαστούμε για κάποιον σαν τον Έλον Μασκ το 2028.

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ή ΜΑΧΗ;

Όσοι πήγαν στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είδαν πολλά περίεργα, ακόμη κι απίστευτα. Στις τηλεοράσεις εμφανίστηκε μια εικόνα συνεδρίου με λίγα άτομα κι ακούστηκαν και κάποιες καταγγελίες του Κασσελάκη για αίθουσα VIP κι έναν δεύτερο όροφο με βίντεο γουωλ. Όλοι είδαν τις εκατοντάδες συνέδρων έξω από το μπουζουκτσίδικο που δεν μπορούσαν να μπουν. Όλα αυτά συγκροτούν μιαν εικόνα πλήρους σύγχυσης.

Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι αφελείς να καταπιούμε αμάσητες τις σκηνοθεσίες των οργανωτών, ας εξηγήσουμε τι ακριβώς ήταν αυτό που είδαμε.

Η Οργανωτική Επιτροπή (ΚΟΕΣ) επί μια εβδομάδα δεν ασχολήθηκε με νομιμοποιήσεις Συνέδρων κι άλλες τέτοιες λεπτομέρειες όπως νομίζαμε. Οι άνθρωποι σχεδίασαν μια μάχη. Κι επειδή αυτοί ετοιμάστηκαν για πόλεμο ενώ οι άλλοι νόμιζαν ότι θα γίνει ειρήνη, για αυτό η ΚΟΕΣ κέρδισε. Ας δούμε τι έκαναν.

Σχεδίασαν ένα κανονικό πλάνο μάχης. Όπως παλιά που έλεγαν εδώ το ιππικό, εκεί οι πελταστές, εδώ τα κανόνια κτλ. Είχαν μπροστά τους ένα τοπογραφικό της περιοχής και του μπουζουκτσίδικου και σημείωναν.

- Κανονίστηκε σε ποιο χώρο θα γίνει το Συνέδριο (σε μια αίθουσα 600 ατόμων) ώστε να διαπιστωθεί απαρτία και να βγεί προεδρείο δια βοής(!)

- Ρυθμίστηκε το ποιοι θα μπουν εκεί κι από πού θα μπουν ώστε να μην τούς δει ο κόσμος (από την πίσω πόρτα και συμφωνήθηκε ποιοι θα την φυλάνε).

- Αποφασίστηκε πού θα πάνε οι άλλοι (οι εχθροί). Θα μπουν από μπροστά με το σταγονόμετρο κι όταν μπουν θα στριμωχτούν σε έναν δεύτερο όροφο κάποιοι εξ αυτών. Οι υπόλοιποι θα μείνουν 5-6 ώρες στον δρόμο.

- Λύθηκε το θέμα του πώς θα παρθούν αποφάσεις. Όλα θα γίνουν χωρίς κάλπες και με ψηφοφορίες μόνο ηλεκτρονικές όπου αναγγέλλεις ό,τι θέλεις

- Προβλέφθηκε ποιες άλλες μάχες θα δοθούν εκ του συστάδην (και η μόνη λύση ήταν με μπράβους στις πόρτες).

- Αποφασίστηκε το πώς θα χειριστούν τις τηλεοράσεις και τις κάμερες ώστε να δείχνουν πως αυτό το σκηνικό είναι ένα "συνέδριο", έστω κι αν δεν είναι παρά ένα "κινηματογραφικό" πλατό.

Όποιος ήταν εκεί τα είδε όλα.

Η πλειοψηφία ήταν σαφώς με τον Κασσελάκη, αλλά , στην μάχη αυτή η πλειοψηφία δεν μετρούσε. Τι κι αν δόθηκαν 2.000 υπογραφές συνέδρων με στικάκι στο προεδρείο. Σημασία είχε η εικόνα κι ο στρεβλός λόγος. Κι αυτά είχαν σχεδιαστεί στην εντέλεια από την ΚΟΕΣ και την ηγεσία των παλιών στελεχών και της γραφειοκρατίας.

Το τέλος του γνωστού Σύριζα

Ο ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε να συρρικνωθεί και να παλεύει και πάλι για το 3%.

Οι δημοκρατικοί πολίτες που τού έδωσαν τα τρελά ποσοστά το 2012-2024, τώρα τον χαιρετούν. Bye bye love, bye bye happiness, hello loneliness, I think you 're gonna die.

Κρίμα μόνο που αποδείχθηκε πως όλη η δεκαετία ήταν ένα λάθος. Τον κόσμο τον ξεγέλασε ο Τσίπρας που έπειθε ότι κάτι είχε αλλάξει. Λάθος. Τίποτε δεν είχε αλλάξει κι αυτοί παρέμειναν οι ίδιοι.

Άντε γεια, λοιπόν.

 Οι Σύνεδροι έμειναν έξω κι οι κλακαδόροι μέσα δίνουν μιαν εικόνα φοβερής μιζέριας.

Ο Λεβέντης έκανε καλύτερα και πιο πειστικά συνέδρια.
Εξευτελίζουν την αριστερά, εξευτελίζουν την δημοκρατία.