Είναι γνωστά τα παθήματα της χώρας που υπέστη οικονομική καταστροφή ισοδύναμη με πόλεμο με τα τρία διαδοχικά μνημόνια προκειμένου να μείνει η χώρα στο ευρώ.
* Μείωση του ΑΕΠ κατά 25% περίπου και επάνοδος στα επίπεδα του 2008 σήμερα μετά από 17 χρόνια χαμένα (το χρέος ήταν 242 το 2008, 179 δις το 2012, 190 δις το 2019 και 224 δις σήμερα)
* Αύξηση του χρέους κατά 25% σε απόλυτους αριθμούς (ήταν 263 δις το 2008, 355 δις το 2012, 331 δις το 2019, 365 δις σήμερα) και
* Αύξηση του χρέους σε ποσοστό επί του ΑΕΠ (από 127% το 2009 πήγαμε στο 181% το 2019 και τώρα είμαστε στο 153%).
* Τα σπρεντς των ελληνικών ομολόγων από 0,75% που ήταν το 2008 ανέβηκαν στο 20%(!!!) το 2011, έπεσαν στο 1,5% το 2019 και τώρα έφτασαν στο 0,75% του 2008 και πάλι, μόνο που τώρα βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο με πατερίτσες τις εξασφαλισμένες πληρωμές απ' τα 37 δις και τις μνημονιακές συμφωνίες Τσίπρα με την ΕΚΤ και την ΕΕ.
Τι λένε όλα αυτά τα νούμερα;
Λένε ότι μετά από 15 χρόνια μνημονίων και λιτότητας παλεύουμε να φτάσουμε στις επιδόσεις του 2008 με αναπνευστήρες και με ανήκεστες βλάβες στο κοινωνικό σώμα. Αυτές οι βλάβες είναι το brain drain (φυγή διανόησης στο εξωτερικό), η υπογεννητικότητα (μακροπρόθεσμο πρόβλημα που ενισχύθηκε), η φτώχεια και η ακρίβεια που μειώνουν το πραγματικό εισόδημα, ο πληθωρισμός που μόνο στην τετραετία 2022-25 έφτασε στο 17% και η απώλεια όλων των εθνικών άσσετς (ενέργεια, επικοινωνίες, τρένα, αεροδρόμια, λιμάνια κτλ) ενώ ακόμα και τα δημόσια έσοδα (ΑΑΔΕ) και η δημόσια περιουσία έχουν παραχωρηθεί στους ξένους στο σύνολό τους. Οι ξένοι (Ευρωπαίοι) ελέγχουν απόλυτα την εθνική οικονομία με την ΕΚΤ και το ευρώ και οι ξένοι (ΗΠΑ κι εν μέρει Ισραήλ) ελέγχουν απόλυτα την εθνική μας άμυνα απέναντι σε μια Τουρκία που με τον όγκο της, την στρατιωτική της βιομηχανία και τα ντρον που διαθέτει μπορεί να κάνει μια χαψιά όποιο νησί μας βάλει στο μάτι.
Μια Ελλάδα σε κακό χάλι, πιο αναξιοπρεπής από ποτέ στην ιστορία της, που όμως κατάφερε να μείνει στο ευρώ. Άξιζε τον κόπο; Αυτό είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου!
Ένα πράγμα μόνο είναι βέβαιο. Η Ελλάδα αυτή την 15ετία ακολούθησε τον ασφαλή δρόμο (safe) μένοντας στο ευρώ και τις ατλαντικές της συμμαχίες. Σκεφτείτε να ήμασταν σήμερα στο ίδιο περίπου σημείο οικονομικά (ως ΑΕΠ, χρέος κτλ) και με ένα μέλλον όχι υπονομευμένο, ακολουθώντας μια πορεία εξόδου από το ευρώ με μια νέα δραχμή. Θα έπεφτε τέτοιο ανάθεμα που οι ηγέτες αυτής της πορείας, ακόμα κι αν είχαν πετύχει καλύτερα αποτελέσματα (έτσι κι αλλιώς είναι πολύ δύσκολο να τα έκαναν χειρότερα) θα κρέμονταν στα μανταλάκια. Γιατί ο μηχανισμός της προπαγάνδας έχει πείσει (με μόνη στιγμή που τού ξέφυγαν τα πράγματα στο δημοψήφισμα του 2015) ότι ο δρόμος αυτός ήταν ΤΙΝΑ, δηλαδή χωρίς εναλλακτική. Ο ίδιος μηχανισμός που φέρνει τους καταστροφείς της Ελλάδας να την διοικούν ακόμα, ο ίδιος θα έστελνε στο απόσπασμα τους Λαφαζάνηδες, τις Ζωές και τους Βαρουφάκηδες ακόμα κι αν τα είχαν καταφέρει καλύτερα από τους Σαμαράδες, τους Τσίπρες και τους Μητσοτάκηδες.
Γι αυτό παιδιά, ευρώ για πάντα! ... γιατί ο άνθρωπος είναι δέσμιος του μυαλού του και των φανταστικών συμπάντων που δημιουργεί κι όχι της ορθής κρίσης. Δεν είμαστε στην αρχαία Ελλάδα όπου ο λαός αποφάσιζε στην Εκκλησία του Δήμου αλλά στην αρχαία Ρώμη όπου ο λαός αποφασίζει στην ρωμαϊκή αρένα αρπάζοντας στον αέρα το κομμάτι ψωμί που τού πετούν ο Συγκλητικός κι ο Πραιτωριανός του.
