Χτες η Κυριακή του Πάσχα ήταν η κορύφωση του πιο ωραίου τριήμερου όλης της χρονιάς (κάθε χρονιάς εννοώ). Ξεκινάει το τριήμερο με τους επιτάφιους της Παρασκευής κι όλο τον κόσμο στους δρόμους, συνεχίζεται με την ανάσταση του Σαββάτου με όλο τον κόσμο και πάλι έξω, στις εκκλησίες, και ολοκληρώνεται με τους οβελίες της Κυριακής, την μαζική σφαγή των αθώων προβάτων και όλον τον κόσμο στα τραπέζια μπροστά στους μεζέδες και το κρασί.
Αυτές οι τρεις μέρες είναι ίσως οι πιο θαυμάσιες κάθε χρονιάς κι ας βασίζονται σε παραμύθια ή έθιμα αναχρονιστικά. Η ομορφιά μπορεί να προκύψει μέσα από κάθε υλικό (παραμύθι ή ιστορία) και κάθε πράξη (γιορτή ή εκδήλωση). Σημασία έχει η καθολική λαϊκή συμμετοχή και η ενότητα. Μια τέτοια ομορφιά είναι το Πάσχα των Ελλήνων που, όσο το θυμάμαι, ήταν πάντα η καλύτερη εποχή του χρόνου, η πιο γεμάτη με αναμνήσεις και αισθήματα ή σκέψεις. Καλό Πάσχα λοιπόν.
