Προ ημερών ακούσαμε για την εισβολή κουκουλοφόρων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και την βία που άσκησαν κατά συγκεκριμμένου καθηγητή. Όλοι σκέφτηκαν τον ρουβίκωνα, τους αναρχικούς και τους γνωστούς μπαχαλάκηδες που αντιδρούν με τέτοιους τρόπους σε όσα διαφωνούν. Πρόκειται γι αυτούς που στηρίζουν έμμεσα τα επιχειρήματα για αστυνομία στα ΑΕΙ κι άλλα μέτρα αυστηρότητας. Ώσπου αποδείχτηκε ότι αυτοί που είχαν εισβάλει ήταν καθηγητές κι αυτοί που είχαν "προσωπικές" διαφορές με το θύμα της επίθεσης. Αυτό είπε κι ο ίδιος ο καθηγητής που υπέστη την επίθεση. Κι ύστερα άρχισε να ξετυλίγεται όλο το πακέτο.
Το θύμα, είχε σχέσεις με την κυβέρνηση κι αυτήν επικαλείτο στις μεταξύ τους διενέξεις για να την βγάζει καθαρή. Δεν μιλούσε στο κενό. Όντως είχε διοριτεί από την κυβέρνηση πρόσφατα σε δυο κρατικές θέσεις ευθύνης, μία στο Κέντρο Μελετών Ασφαλείας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (!) και μία στη διοίκηση του Πράσινου Ταμείου (αλίμονο!). Το θύμα ελέγχθηκε και ελέγχεται ποινικά για υποθέσεις τοκογλυφίας, οικονομικών εγκλημάτων, ακόμα και λογοκλοπής, αλλά, και κατά κύριο λόγο, για παιδεραστία συνδυασμένη με άλλες περίεργες σεξουαλικές συμπεριφορές και πορνεία. Κι όλα αυτά ήταν σε πλήρη γνώση της κυβέρνησης καθώς, μεταξύ άλλων, υπάρχει κι εξωδικο άλλου καθηγητή του Πανεπιστημίου που στάλθηκε και πρωτοκολλήθηκε στο υπουργείο Παιδείας εδώ και δέκα μήνες! Και φυσικά δεν μένει μια τέτοια υπόθεση στην υπουργό και τους συμβούλους της αλλά φτάνει στην κορυφή του επιτελικού κράτους (αλλιώς δεν είναι λράτος, είναι μπάχαλο). Η ανάμιξη της κυβέρνησης με τον οχετό θυμίζει κι εδώ την περίπτωση Λιγνάδη ενώ έχει αρκετή δόση από Ν.Γεωργιάδη, Φουρθιώτη και όλα τα άλλα φρούτα που κουβάλησε μαζί του ο Μητσοτάκης όταν κατέλαβε την εξουσία. Πρόκειται για τις υποθέσεις που χάρισαν στον πρωθυπουργό το μότο "Μητσοτάκη γαμ..." γραμμένο πλέον παντού σε δημόισιους χώρους και εκφωνιζόμενο όπου βρεθεί ακάλυπτη κάμερα ή μικρόφωνο των ΜΜΕ. Άλλη μια τέτοια περίπτωση βρώμικων σχέσεων ήρθε στο φως με αφορμή τον ξυλοδαρμό του καθηγητή, ο οποίος είναι καταδικαστέος σαν πράξη αυτοδικίας αλλά αναπόφευκτος όταν η συγκάλυψη γίνεται με τρόπο αισχρό, όπως γνωρίζει να κάνει το καθεστώς.
Η απάντηση της κυβέρνησης είναι η παραπομπή του Βαξεβάνη σε ανακριτή για απολογία στην προσπάθειά του να αποκαλυφθεί το υπαρκτό σκάνδαλο Νοβάρτις και να βρεθούν οι ένοχοι. Η πρωτοτυπία της Ελλάδας να διώκει τους δημοσιογράφους που αποκαλύπτουν και τους πολιτικούς που δεν κουκουλώνουν, είναι το μεγάλο ΜΑΥΡΟ στίγμα που αφήνει αυτή η διακυβέρνηση. Μόνο στις δεκαετίες του '50 και του '60, στις μαύρες μέρες της ΕΡΕ, είχαν γίνει τέτοια πράγματα. Κι από ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει γιατρειά άλλη από την επέμβαση του ίδιου του λαού και την απαίτησή του για αλλαγή.
