Χτες, τελευταία μέρα του χρόνου, σπάσαμε κάθε ρεκόρ. Τα κρούσματα ξεπέρασαν τις 40.000 και οι προσμετρούμενοι ως νεκροί εξ αιτίας των επιπλοκών του ιού ξεπέρασαν τις 21.000
Τον Μάρτιο του 2020 είχε επιβληθεί το πρώτο λοκντάουν και μέχρι και τον Ιούνιο που η χώρα νίκησε(!) τον ιό, είχαν μετρηθεί 3.432 κρούσματα (μέχρι και την 1η Ιουλίου, δηλαδή για πάνω από 100 μέρες). Αυτή η νίκη των Ελλήνων είχε αναγγελθεί με θριαμβευτική ανακοίνωση του πρωθυπουργού από την Σαντορίνη. Είχε πει τότε ο Μητσοτάκης:
«Η χώρα μας ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της με την επιτυχή αντιμετώπιση της κρίσης. Ένα νέο κεφάλαιο που καταδεικνύει ότι η Ελλάδα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην καρδιά της ευρωπαϊκής ηπείρου.»
Για την περίπτωση δεύτερου κύματος είχε πει:
«Έχουμε πολλά στοιχεία που μας ευνοούν. Ελπίζω ότι το χειρότερο το ξεπεράσαμε και θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι και στο μέλλον»
Τελικά τίποτε δεν είχαμε διδαχτεί, τίποτε δεν είχαμε ξεπεράσει και μόνο προετοιμασμένοι δεν αποδειχτήκαμε. Αντιθέτως, βουλιάξαμε!
Για δυόμιση μήνες η
Ελλάδα έβαλε λουκέτο με συνολικά 3.500 κρούσματα και τώρα είχαμε τα
δεκαπλάσια (35.580) προχτές, σε μία μόνο ημέρα, κι ακόμα περισσότερα (40.560) χτες. Στο μέτωπο των
νεκρών, η χώρα μας έφτασε το εκπληκτικό νούμερο των 21.000 θανάτων που
την κάνει μια από τις χειρότερες (ποσοστιαία) χώρες στον κόσμο. Αλλά και σε απόλυτα
νούμερα χτες ήμασταν μόλις τέταρτοι σε όλη την Ευρώπη όταν οι χώρες που
μας προσπερνούν (Γαλλία, Ισπανία Ιταλία) έχουν πληθυσμούς πέντε κι οχτώ
φορές όσο ο δικός μας.
Ο πίνακας και τα στοιχεία που συζητάμε προκύπτουν από την πλατφόρμα Our World In Data που συγκεντρώνει τα επιδημιολογικά δεδομένα από όλες τις χώρες του κόσμου και (για τα ιστορικά δεδομένα) από την Βικιπέδια.
Το συμπέρασμα είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται στις χειρότερες θέσεις της Ευρώπης με κάθε τρόπο μέτρησης είτε σε απόλυτους είτε σε σχετικούς (ποσοστά) αριθμούς. Που θα πει ότι η αποτυχία της είναι όχι μόνο ολοφάνερη αλλά και καταστροφική.
Από την πρώτη μέτρα που ελήφθησαν μέτρα τονίζω πως είτε κανείς συμφωνεί είτε (κυρίως) διαφωνεί με τα μέτρα, το βέβαιο είναι πως πρέπει να τα τηρεί. Στην μάχη η διατύπωση διαφωνίας δεν χωρά, πρέπει να ακολουθείται η γραμμή του στρατηγού επικεφαλής. Η κριτική θα έρθει αργότερα. Σε αυτό επιμένω και τώρα ακόμη (εμβολιασμοί, αποφυγή συνωστισμού, τήρηση περιορισμών κτλ) όμως δεν μπορώ να μην τονίσω ότι έστω και τώρα πρέπει να σταματήσει επιτέλους η εγκληματική πολιτική που ακολουθείται με το ΕΣΥ και την Πρωτοβάθμια Υγεία. Γιατί το "μετά" αργεί πολύ και γιατί έχουν ήδη υπάρξει πολλά "μετά" στα οποία ο στρατηγός δεν κατάλαβε τίποτε ούτε από την μάχη ούτε από τις απώλειες.
Η
αντίληψη ότι η πανδημία είναι ευκαιρία για δουλειές, αποδείχτηκε
καταστροφική. Στα σχολεία οι τάξεις, αντί να αραιώνουν, πυκνώνουν,
δίνονται μπόνους στον ιδιωτικό τομέα χιλιάδες απόφοιτοι λυκείου και τα
πρωτόκολλα που τηρούνται (και πρέπει να τηρούνται) δεν διορθώνονται
ακόμα κι όταν αποδεικνύονται λανθασμένα. Στην Υγεία προτεραιότητα έχει
το κέρδος του ιδιωτικού τομέα με το δημόσιο να γίνεται ολόκληρο
μονοθεματικό και να μην προσλαμβάνονται μόνιμοι γιατροί, οι συγκοινωνίες
δεν ενισχύονται κτλ. Η πανδημία γίνεται δικαιολογία για χιλιάδες
αδιαφανείς διαδικασίες από προσλήψεις ημετέρων, απ' ευθείας αναθέσεις
εκατομμυρίων και άλλες ρεμούλες. Αντί της πειθούς προτιμώνται οι
απαγορεύσεις και επιστρατεύεται ακόμα και το ξύλο. Ο κοινωνικός
αυτοματισμός βάζει στο στόχαστρο μια τους νέους, μια τους ηλικιωμένους,
και μονίμως τους ανεμβολίαστους. Έτσι όμως αντί να λύνονται τα
προβλήματα, αυτά χειροτερεύουν.
Η χώρα πάει κατά διαόλου και κάποιοι κοιτούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία. Αυτά πρέπει να αλλάξουν άμεσα. Η κυβέρνηση, έστω και την ύστατη στιγμή πρέπει να προτάξει το δημόσιο συμφέρον έναντι των συμφερόντων των λίγων και δικών της. Τα στοιχεία όπως τα καταγράφουν οι διεθνείς οργανισμοί αποτυπώνουν την τραγική αποτυχία της Ελλάδας να ανταποκριθεί. Καιρός αυτό να σταματήσει, δεν υπάρχει χρόνος για άλλες αστοχίες και ανεμελιές.
