Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ

Μια και αναφέρθηκα χτες στην Οικολογία του Σαμουέλ, θα συνεχίσω σήμερα με την Ολλανδή αναλύτρια Γκάϊα Χέρινγκτον. [Στοιχεία πήρα από ρεπορτάζ του in.gr]. 

Η Γκάϊα (το όνομά της είναι ελληνικό, Γαία) Χέρινγκτον σπούδασε στο LSE και το Harvard κι εργάζεται σε έναν παγκόσμιο οργανισμό ελεγκτικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών. Δημοσίευσε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία, οι προβλέψεις μιας έρευνας του πανεπιστημίου MIT, του 1972, για την καταστροφή του περιβάλλοντος και του πολιτισμού μας, ως τώρα αποδεικνύεται πως πέφτουν μέσα και ως προς την τελική κατάληξη και ως προς το χρονοδιάγραμμα.

 

«Τότε, οι επιστήμονες του ΜΙΤ είχαν πει, ότι έπρεπε να δράσουμε άμεσα προκειμένου να πετύχουμε μια ομαλή και χωρίς απώλειες μετάβαση. Αυτό δεν συνέβη, κι έτσι βλέπουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής» λέει η Χέρινγκτον. 

Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι σύμφωνα με την Χέρινγκτον τα τρέχοντα στοιχεία και δεδομένα ευθυγραμμίζονται με την ανάλυση της δεκαετίας του ’70, που έδειξε ότι στο τέλος της δεκαετίας που διανύουμε θα μπορούσε να τερματιστεί όποια οικονομική ανάπτυξη και σύμφωνα με τα χειρότερα σενάρια, δέκα χρόνια αργότερα, η ανθρωπότητα να οδηγηθεί σε κατάρρευση.

 

Όπως είναι φανερό, αν δηλαδή οι επιστήμονες του MIT του 1972 και η αναλύτρια του 2021 έχουν δίκιο, τα πράγματα είναι σκούρα. Ο Τιτανικός πλησιάζει το παγόβουνο ενόσω εμείς χορεύουμε στις πίστες του πλοίου. Αν δεν αλλάξουμε κάτι άμεσα και δραστικά, το 2040 το αργότερο η οικονομική ανάπτυξη θα τερματιστεί και η κατάρρευση δεν θα αργήσει. Δεν θα είναι η περιβαλλοντική καταστροφή που μας έχει ήδη αναγγείλει η κλιματική αλλαγή, αλλά μια άλλη δυσάρεστη εξέλιξη εξίσου καταστροφική. Γιατί θα συμπαρασύρει όλες τις παραμέτρους, που κρατούν την ανθρωπότητα σε ισορροπία, ραγδαία προς το χειρότερο.

Θα έχουμε πλέον πέσει πάνω στο παγόβουνο.

"Οικολογία" του Πιερ Σαμουέλ

Ξανάπεσε στα χέρια μου αυτές τις μέρες το βιβλίο "ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ" του Πιερ Σαμουέλ. Εκδόθηκε το 1973 κι ο πλήρης τίτλος ήταν ""Οικολογία: χαλάρωση ή δαιμονικός κύκλος" από τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ. Στη Γαλλία το βιβλίο κυκλοφόρησε επίσης το 1973, δηλαδή δεν ήμασταν καθόλου πίσω σε σχέση με την Ευρώπη. Στα δικά μου χέρια έπεσε το 1974. Αφού το ρούφηξα μονοκοπανιά, βάλθηκα να το διαβάζω σε όποιον φίλο ή γνωστό έβρισκα μπροστά μου. Θυμάμαι που το διάβαζα από μικροφώνου σε εκδρομές του "Συλλόγου Νέων", ξανά θυμάμαι το ίδιο σε μια εκδρομή με τρένο προς Ζαγόρι Πηλίου, το ίδιο και σε άλλες περιπτώσεις, πάντα την περίοδο από τον Αύγουστο του '74 ως τον Σεπτέμβριο του '75.

Αυτά που έλεγε τότε ο Σαμουέλ στην "ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ" του έμοιαζαν με αμφισβήτηση όλων των ιδεολογιών, είτε των φιλελεύθερων αστικών είτε των αριστερών σοσιαλιστικών. Ήταν κάτι εντελώς νέο και η λέξη "Οικολόγοι" δεν υπήρχε στον ορίζοντα. Σε καθένα που μιλούσα γι αυτό, έπρεπε πρώτα να εξηγώ ότι δεν πρόκειται για την οικιακή οικονομία αλλά για μια πολιτική ιδεολογία. Σήμερα οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, οι Πράσινοι, είναι υπαρκτό κίνημα στα κοινοβούλια και μάλιστα ετοιμάζονται να πάρουν και την εξουσία στη Γερμανία. Σήμερα η ΕΕ αποφασίζει να στραφεί στην "πράσινη" οικονομία. Ακόμα και τα "βιολογικά" προϊόντα βάζουν πράσινο χρώμα στις ετικέτες τους. Τότε ακόμη η Οικολογία δεν είχε πρασινίσει.... Δυστυχώς, σήμερα, οι δυσοίωνες προβλέψεις του Σαμουέλ επιβεβαιώνονται με την κλιματική αλλαγή, άγνωστη λέξη τότε.

Τιμής ένεκεν αυτή η αναφορά μου στον Πιερ Σαμουέλ και την ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ του που άλλαξε πολύ τον τρόπο που σκεπτόμουν. Μαζί με τις επιρροές και περιπέτειες του σοφού φίλου μου Φάνη σχετικά με την αφάρμακο ιατρική και την χορτοφαγία, διαμορφώθηκε μια δική μου προσωπική ιδεολογική στάση ζωής που νομίζω πως ακόμα με καθοδηγεί.

Ένας κίνδυνος παραμονεύει

Αν και σχεδόν Αύγουστος κι ο κόσμος δεν έχει όρεξη για αναλύσεις πολιτικές και μάλιστα τοπικού ενδιαφέροντος, ωστόσο εγώ ανέβασα ένα βιντεάκι στο Φέισμπουκ και θα το βάλω κι εδώ στο μπλογκ μου. Επισημαίνει τους κινδύνους που υπάρχουν από την απόρριψη της πρότασής μου για ανακήρυξη της περιοχής των 640 στρεμμάτων ως Περιοχής Ανάπλασης. Ακούστε το!

 

ΟΧΙ ΜΟΝΑΔΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΣΧΙΣΤΟ

 

ΟΧΙ ΜΟΝΑΔΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΣΧΙΣΤΟ

ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ.

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΜΑ

 

Η Κίνησή μας συντάσσεται με το ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου.

ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Δ.Σ. ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

 

Εν μέσω πανδημίας και καλοκαιριού η κυβέρνηση επιλέγει μια ακόμη φορά να νομοθετήσει σε βάρος της πόλης.

Επιλέγει δίπλα στο σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων στο Σχιστό, που εδώ και 30 χρόνια δέχεται τα σκουπίδια 20 Δήμων της Αττικής σε δασική προστατευόμενη περιοχή στο όρος Αιγάλεω, να δημιουργήσει μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων.

Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης δεν θα ανεχθεί οι κάτοικοι του Δήμου μας να αντιμετωπίζονται ως πολίτες β΄ κατηγορίας.

Απαιτούμε:

• Καμία Μονάδα Διαχείρισης Απορριμμάτων στο Σχιστό

• Όχι στην καύση απορριμμάτων

• Κανένας νέος σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων στο Σχιστό

• Διαχείριση απορριμμάτων χωρίς καμία ΣΔΙΤ

Από εδώ και πέρα θα δείξουμε με πιο έντονο τρόπο την αντίθεση μας σε πολιτικές που συνεχίζουν να θεωρούν την πόλη ως πίσω αυλή της Αττικής.

• Δευτέρα 26/07 έως Παρασκευή 30/07 κλείνουμε το ΣΜΑ στο Σχιστό

• Τετάρτη 28/07 στις 10:00πμ καλούμε όλους τους πολίτες σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τις εγκαταστάσεις του ΣΜΑ.

ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΠΛΑΣΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΕΙ

 

Θα επισημάνω σήμερα κάτι πολύ ουσιαστικό για τον δήμο. Είναι απότοκο της απόρριψης της πρότασής μου για μετατροπή της βιομηχανικής ζώνης σε ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ με ΦΟΡΕΑ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ τον Δήμο. Δυστυχώς θα προβλέψω την καταστροφή.

 

Όλα όσα θετικά έχουν γίνει με τον νόμο Λαφαζάνη-Σκουρλέτη (ν.4342/15) για την αποτροπή των επιβαρύνσεων του νόμου Μανιάτη (ν. 4277/14), φοβάμαι ότι θα καταρρεύσουν εξ αιτίας της ανοησίας, της άγνοιας και των ιδεοληψιών της σημερινής δημοτικής αρχής.

 

1) Η δημοτική αρχή δεν έχει προχωρήσει σε μια Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης από το 2016 (όπως προβλέπει ο νόμος 4342/15 και είναι απαιτούμενο από το ΣτΕ για να κατοχυρωθούν τα ψηφισμένα).

 

2) Η δημοτική αρχή δεν ανακήρυξε (ούτε από το 2019 οπότε πιέζεται ασφυκτικά από εμάς) την ζώνη των 640 στρεμμάτων σαν Περιοχή Ανάπλασης με Φορέα τον Δήμο για να καλύψει το κενό και να βάλει έστω και καθυστερημένα εμπρός μια διαδικασία κατοχύρωσης των κεκτημένων.

 

3) Είχα επισημάνει ότι η ΕΤΕ στην αγωγή της κατά του δήμου βάλει κατά του νόμου Μανιάτη για να δώσει επιχειρήματα ανατροπής του. Το ίδιο κάνει και στο ΣτΕ.

 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Είτε με κυβερνητική απόφαση, είτε μέσω ΣτΕ (που είναι και το πιο επικίνδυνο), όλα όσα θεωρούμε ως δεδομένα πλέον αμφισβητούνται.

Κι εμείς τι κάνουμε; Απορρίπτουμε την μόνη λύση για να σώσουμε ότι είναι να σωθεί. «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν» έλεγε ο Αίσωπος, που θα πει ότι ενώ το σπίτι μας καίγεται, η δημοτική αρχή βγάζει ανακοινώσεις και "τραγουδάει".

 

Λυπούμαστε, αλλά, πρέπει να το πούμε. Δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα. Κάθε τι που κάνει κανείς στην πολιτική έχει και τις συνέπειές του. Ο αγώνας μιας εικοσαετίας, από το 1987 μέχρι το 2007, έφερε την άνοιξη. Συνέπειες αυτού του αγώνα ήταν οι κατακτήσεις του 2015-16.

 

Σήμερα είμαστε στο σημείο μηδέν. Προειδοποιήσαμε, παλέψαμε με κάθε τρόπο αλλά δεν εισακουστήκαμε. Η δημοτική αρχή επέλεξε να βαδίσει στον δρόμο που οδηγεί στην οπισθοδρόμηση. Δυστυχώς η πόλη μας και ιδιαίτερα η περιοχή της Ανάπλασης (επομένως κι ο ευρύτερος Πειραιάς) θα πληρώσουν γι αυτή την αλαζονική συμπεριφορά.

 

* Η καθυστέρηση της ανάπλασης είναι η μια πρώτη συνέπεια.

* Ο καθησυχασμός όσων θα έπρεπε να ανησυχούν (εργοστάσια, κερδοσκόποι), είναι η δεύτερη συνέπεια.

* Η ανατροπή των ευνοϊκών δεδομένων για την περιοχή μας θα είναι η τρίτη και καταστροφική συνέπεια.

 

Γιώργος Τσιρίδης

Επικεφαλής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ 

ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ "Η δική μας Πόλη"

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ “Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ”

Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Ως γνωστόν, πριν μερικές μέρες ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας πήρε μια ιστορική απόφαση ΕΝΑΝΤΙΟΝ της πόλης που υποτίθεται πως εκλέχτηκε για να υπηρετεί.

Απέρριψε την υπαγωγή της τέως βιομηχανικής ζώνης των 640 στρεμμάτων στις διατάξεις του νόμου 2508/97 (άρθρο 8) που θα την χαρακτήριζε ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ με τον Δήμο να είναι ο ΦΟΡΕΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ο οποίος θα κατέθετε την δική του ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ. Μόνο με αυτά τα παραπάνω μπορεί να ξεκινήσει η διαδικασία ανασυγκρότησης της περιοχής με Μητροπολιτικό Πάρκο Πρασίνου, χρήσεις ήπιες κοινόχρηστες και κοινωφελείς και χρήσεις αναζωογόνησης του ευρύτερου Πειραιά, με απασχόληση, σύνδεση με μέσα μαζικής μεταφοράς, περιβαλλοντική αναβάθμιση κτλ. Όλα αυτά που τα αναμέναμε δεκαετίες και παλέψαμε για να τα δούμε, δεν θα γίνουν. Μια δημοτική αρχή διαποτισμένη με ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ και με ΑΓΝΟΙΑ, απέρριψε την μόνη οδό για την ανάπτυξη και στη θέση της επέλεξε άστοχα επιχειρήματα όπως:

* "Να πιέσουμε το ΣτΕ να αποφασίσει γρήγορα" (αστοχία Νο 1), ή

* "Αλλιώς πολεοδομείς αν έχεις τα Λιπάσματα κι αλλιώς αν δεν τα έχεις" (αστοχία Νο 2), ή 

* "'Ήδη περιοχή ανάπλασης έχουμε εκεί" (αστοχία Νο 3)

και άλλες που χρήζουν καταγραφής ως μνημεία ασυναρτησίας.

Όλα αυτά σηματοδοτούν το ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ για την περιοχή της ζώνης των 640 στρεμμάτων. Την περιοχή αυτή την αποκαλούσαμε "ΑΝΑΠΛΑΣΗ" όσο ήταν χαρακτηρισμένη έτσι από το 1997 από τον ΟΡΣΑ, τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας. Η ονομασία της άλλαξε σε "Περιοχή Μητροπολιτικής επέμβασης" με τον νόμο του 2014 (4277/14 τον λέμε Νόμο Μανιάτη) που βασίστηκε σε νέα γνωμοδότηση του ΟΡΣΑ του 2014. Σημειωτέον ότι μετά από αυτή την απόφαση ο ΟΡΣΑ καταργήθηκε.

Ο νόμος 4342/2015 (ο νόμος Λαφαζάνη-Σκουρλέτη) ανέτρεψε τα δεδομένα του 2014 χωρίς όμως να τα υποστηρίξει με απόφαση του ΟΡΣΑ ή με μια πολεοδομική μελέτη που όφειλε να έχει κάνει ο δήμος από το 2016. Κι αφού δεν την έκανε είναι όλα στον αέρα. Κι ούτε καν την απόφαση υπαγωγής στον νόμο 2508/97 πήρε που προσπαθούσε κάπως να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε αδιέξοδα. Αν κάποια στιγμή ακυρωθεί ο νόμος Λαφαζάνη, είτε με απόφαση της κυβέρνησης είτε με απόφαση του ΣτΕ, τότε θα φανεί πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος ήταν αυτό που έγινε. Ελπίζουμε ότι ο νόμος θα διασωθεί, είναι όμως γεγονός ότι έχει τεθεί ήδη υπό αμφισβήτηση και μπορεί να χαθεί. Θεωρούμε ότι αυτό οφείλεται σε λάθος της δημοτικής αρχής που προέρχεται από άγνοια ή ανοησία κι όχι από σκοπιμότητα.

Αντί να τρέξουμε να φτιάξουμε ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ και να πάρουμε τις σχετικές αποφάσεις ΠΡΙΝ αποφασίσει το ΣτΕ εις βάρος μας, εμείς λέμε ότι θα περιμένουμε το ΣτΕ. Πιο ανόητος πεθαίνεις!

Αντί να τρέξουμε να αξιοποιήσουμε όποιο παράθυρο μας αφήνει ανοιχτό η κυβέρνηση με τις εξαγγελίες της, εμείς τα αγνοούμε συνειδητά, λόγω άγνοιας κινδύνου ή λόγω ιδεολογικών προκαταλήψεων που μας οδηγούν σε απομόνωση.

Αντί να πολεοδομήσουμε ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ την δική μας περιοχή ευθύνης, χρησιμοποιούμε επιχειρήματα όπως “αλλιώς μιλάς με τους ιδιοκτήτες αν έχει λίγα στρέμματα κι αλλιώς αν έχεις πολλά” λες κι είμαστε τσιφλικάδες ή ντήλερ συμφερόντων.

Αντί να προστατέψουμε την περιοχή μας και τον νόμο 4342/15 με την ταχύτατη κήρυξή της ως Περιοχής Ανάπλασης και την δημιουργία Φορέα που θα καταθέσει άμεσα την Προκαταρκτική Πρόταση Ανάπλασης, εμείς αερολογούμε λέγοντας πως “ήδη είναι περιοχή ανάπλασης η περιοχή μας” (λόγια του δημάρχου στη σχετική συνεδρίαση του ΔΣ).

Το ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ για τον δήμο και τις προοπτικές της μας έχει σχεδόν σημάνει. Ούτε να μετανιώσουν ειλικρινά και να αλλάξουν πορεία δεν προλαβαίνουν πια οι υπεύθυνοι. Τους καταγγέλλουμε και καλούμε τον λαό να είναι σε εγρήγορση. Ο δρόμος μας ήταν δύσκολος, τώρα έγινε ακόμα δυσκολότερος.

Κερατσίνι-Δραπετσώνα, 23 Ιουλίου 2021

Για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Ο υποψήφιος δήμαρχος ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Ένα γνήσιο παιδί του Ιπποκράτη μάς λέει κάτι. Θα ακούσουμε;

Ένα γνήσιο παιδί του Ιπποκράτη μάς μιλά, κι έχων ώτα ακούειν, ακουέτω!

Η Νεκταρίας Ασημακοπούλου που γράφει τα παρακάτω είναι γιατρός!

Διαβάστε τα με προσοχή.

************

«Καταργήστε τα όλα λοιπόν: Πανηγύρια, χορωδίες, συναυλίες, αγκαλιές, φιλιά, πάρτυ, εκκλησία, σχολείο, παιχνίδι, ανεμελιά, αγάπη, συντροφικότητα, στοργή.

Αφήστε τον κόσμο όρθιο στα ΜΜΜ, γιατί ως γνωστόν μόνο από τους καθιστούς κολλάει...

Ανοίχτε τα σύνορα όμως, για να έχουμε τουρισμό, αλλά μην επιδοτήσετε τον εσωτερικό τουρισμό, γιατί δεν περισσέψαν λεφτά από τις ζαρντινιέρες!!!

Μη μιλάτε για ενίσχυση του ανοσοποιητικού, μη μιλάτε για το ρόλο της διατροφής, μη μιλάτε για τίποτα θετικό και ρεαλιστικό και έμπρακτο.

Τρομοκρατήστε τους όλους μέχρι θανάτου.

Μέχρι οριστικής απεμπόλισης κάθε κατοχυρωμένου συνταγματικού δικαιώματος.

Ψωνίστε online, πηδηχτείτε online, εργαστείτε online, ζήστε online, ψοφήστε online, βάλτε μάσκες και στο σεξ.

Αφήστε τους αγαπητοί σοφοί συνάδελφοι και ειδήμονες άρρωστους, ψυχή τε και σώματι, αλλά αφήστε τους ζωντανούς να ζήσουν στα αλήθεια.

Με λογική και προφύλαξη, γιατί κανείς λογικός δεν υποτίμησε το πρόβλημα.

Έχουμε ξεχάσει πια την ιατρική που διδαχτήκαμε…

- Παγκόσμια ξεπαστρεύει ο διαβήτης, αλλά δεν είδα να απαγορευτεί η ζάχαρη.

- Παγκόσμια ξεπαστρεύει ο καρκίνος και τα καρδιαγγειακά, αλλά δεν είδα να απαγορευτούν τα συντηρητικά και οι επικίνδυνες ουσίες στις τροφές.

- Παγκόσμια ξεπαστρεύει η ελονοσία, αλλά δεν είδα να χρηματοδοτηθούν προγράμματα μείωσης των κουνουπιών.

- Παγκόσμια ξεπαστρεύουν τα stress related diseases, αλλά ο κόσμος δουλεύει όλο και περισσότερο και είναι όλο και πιο χρεωμένος.

Σας σιχάθηκα κι εσάς και τις στρατηγικές σας για την υγεία και τις περγαμηνές σας και τις κατευθυντήριες οδηγίες σας και τον πανικό για τη ζωούλα σας.

Σας σιχάθηκα γιατί είστε υποκριτές.

Γιατί αν θέλατε πραγματικά δημόσια υγεία:

- Θα ενισχύατε ουσιαστικά την Α΄βάθμια περίθαλψη και τότε δε θα χρειαζάσασταν ΜΕΘ.

- Θα φροντίζατε ο κόσμος να αμοίβεται αξιοπρεπώς και να μην έχει στρες.

- Θα διαγράφατε τα χρέη των αναξιοπαθούντων.

- Θα αμβλύνατε τις κοινωνικές ανισότητες.

- Θα κάνατε πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, όχι για φόβο, αλλά για φρούτα και λαχανικά.

- Θα κάνατε Αγωγή Υγείας στα σχολεία.

- Θα κρατάγατε τα σχολεία ανοικτά περισσότερες ώρες ώστε να μη χρειάζεται να παραλαμβάνουν τα παιδιά οι παππούδες.

- Θα επιδοτούσατε μειωμένο ωράριο στις μανάδες ή και εντελώς τη μητρότητα, για να τρώνε σωστά τα παιδιά και να μη φορτώνονται στους ευπαθείς παππούδες.

- Θα επιδοτούσατε τη βιολογική διατροφή.

- Θα κάνατε ασύμφορη την ανθυγιεινή διατροφή.

- Θα επιδοτούσατε τη σωματική άσκηση.

- Θα πρασινίζατε τις πόλεις.»

**********

Όλα όσα λες τα ασπάζομαι Νεκταρία Ασημακοπούλου, γιατρέ.

Απορώ μόνο πώς τους ξεφύγεις, εσύ ένα αληθινό παιδί του Ιπποκράτη, και πήρες άδεια εξάσκησης επαγγέλματος.

Μπούμερ. Τα απόνερα του baby-boom. Οι ηλικίες από 58 ως 75

Τι είναι ο Μπούμερ; Είναι αυτός που γεννήθηκε μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, την εποχή της πληθυσμιακής έκρηξης σε Ευρώπη και Αμερική, τις χρονιές 1946-64, αυτοί που σήμερα είναι από 58 ως 75 ετών.

Όπως ορίζει την λέξη ο Ν.Σαραντάκος στο ιστολόγιό του, βλέπουμε ότι "μπούμερ" είναι ο αγγλοσαξονιστί boomer, baby-boomer που θα τον έλεγε ο κ. Μπαμπινιώτης. Εν αρχή λοιπόν ήταν το baby boom, η εκρηκτική αύξηση των γεννήσεων στον δυτικό κόσμο μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Στην Ελλάδα, έχουμε τον όρο «Γενιά του Πολυτεχνείου» ο οποίος περίπου ταυτίζεται με τους μπέιμπι μπούμερ. Ο Σαββόπουλος έχει τραγουδήσει «εμείς, του εξήντα οι εκδρομείς», παρόλο που, αν το δούμε αυστηρά, ο ίδιος οριακά δεν είναι μπέιμπι μπούμερ αφού γεννήθηκε το 1944.

Δίνω τώρα (κι εγώ όπως ο Σαραντάκος) τον ορισμό που έχει το slang.gr, το σάιτ που περιλαμβάνει τους περίεργους όρους της ελληνικής γλώσσας και που τους αναλύει με δικό του (συχνά ενοχλητικό) τρόπο: Γράφει το slang.gr.:

Αν και δεν είναι αποκλειστικά ελληνική έκφραση, αλλά μάλλον διεθνής, η χρήση της έχει κατακλύσει τα κοινωνικά δίκτυα και αναφέρεται και από Έλληνες χρήστες. Η φράση χρησιμοποιείται με σαρκαστική διάθεση εναντίον οποιουδήποτε εκφράζει κάποια ξεπερασμένη ή παλιακιά άποψη. Η ελληνική απόδοση της έκφρασης βρίσκεται κάπου μεταξύ του «δε μας χέζεις ρε μπάρμπα» και του «ρε μπάρμπα, βγάλε το σκασμό επιτέλους, πήξαμε στη μαλακία».

Boomers είναι στην πραγματικότητα η γενιά των ανθρώπων οι οποίοι γεννήθηκαν κατά τα έτη 1946-1964, δηλαδή η γενιά που στην Ελλάδα μέχρι πρότινος, αναφέραμε ως «γενιά του Πολυτεχνείου». Συγκεκριμένα, μετά τον Β’ Π.Π. οι άνθρωποι ξεπατώθηκαν να καβαλιούνται, με αποτέλεσμα μια ταχεία παγκόσμια αύξηση των γεννήσεων (έγινε «μπουμ») εκείνη την περίοδο. Οι μπούμερς είναι η γενιά η οποία εδραίωσε με τις πράξεις της τον καπιταλισμό και κατέστρεψε μια για πάντα την περιβαλλοντική ισορροπία του πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα χέστηκε στα γκαφρά.

Παιδιά των μπούμερς είναι οι millenials (μιλλένιαλς), άνεργοι και αποτυχημένοι (σύγχρονοι) τριαντάρηδες, των οποίων η ζωή καταδικάστηκε για πάντα στη λήθη από τις επιλογές των γονιών της, δηλαδή των μπούμερς (μπαμπά σ’ αγαπώ κι ας τό ’ριξες πασοκ, αχ). Οι μπούμερς για πολύ καιρό κορόιδευαν και υποτιμούσαν τους μιλλένιαλς, κατακρίνοντάς τους μεταξύ άλλων και για «υπερευαισθησία», αν και στην πραγματικότητα, τα δεδομένα που παρέδωσαν στους μιλλένιαλς και που οι τελευταίοι κλήθηκαν να διαχειριστούν, ήταν τραγικά (επαγγελματικά, οικονομικά και κοινωνικά).

Οι μπούμερς, ως άλλοι θείοι που κάθονται με τη νεολαία, υποτίμησαν τις επόμενες γενιές, πράγμα που τελικά τους γύρισε μπούμερανγκ: όταν αναγνωρίστηκαν οι συνθήκες που οδήγησαν την ανθρωπότητα στο χείλος της ανυπαρξίας (πάνω στο οποίο ακόμη παραπαίουμε), οι μπούμερς κρίθηκαν ως οι απόλυτα ένοχοι. Και πλέον ο παλιός καλός καιρός, αναγνωρίστηκε ως μούφα. Και πια οι μπούμερς έγιναν αντικείμενο χλευασμού και ειρωνείας.

Κλείνοντας να σημειώσω ότι: (α) η φράση έχει κατηγορηθεί από τους ίδιους τους μπούμερς ως ρατσιστική ηλικιακά -ageist, αγγλιστί (μάλιστα, οκ μπούμερ) και (β) η φράση, λανθασμένα, χρησιμοποιείται και εναντίον ανθρώπων μικρότερης ηλικίας, κυρίως από πιτσιρίκια εναντίον των Generation X (οι νεολαίοι των 90ς).

Επίσης, για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, δεν τα κάνανε όλα λάθος οι δόλιοι. Στη γενιά αυτή οφείλεται το civil rights movement, το stonewall, το τρίτο φεμινιστικό κίνημα, το πασοκ… Ουπς, λάθος το τελεύταιο!

Αυτά γράφουν οι λεξιλογούντες (Σαραντάκος, Slang) για τον όρο Μπούμερ. Γιατί τον αναφέρω και τον χρησιμοποιώ εγώ; Γιατί είναι επίκαιρος και γιατί εκφράζει την καθεστηκυία τάξη που κυβερνά την χώρα. Είναι οι ηλικιωμένοι, αρκετοί εξ αυτών συνταξιούχοι, όχι όμως τόσο μεγάλοι που να έχουν γίνει χούφταλα κι έζησαν την καλύτερη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, τα χρόνια 1975-2010. Έκαναν όλα τα σφάλματα που έπρεπε να γίνουν για να βρεθούμε στο σημερινό αδιέξοδο. Παράλληλα γεύτηκαν όσα θα μπορούσε να γευτεί ένας άνθρωπος όχι πολύ πλούσιος ούτε εξαιρετικά προικισμένος που να ξεχωρίζει. Έζησαν την χούντα και την ανατροπή της, έζησαν το χάος των γενεών, έζησαν την έκρηξη στη μουσική, το σινεμά και την τεχνολογία και πρόλαβαν να ζήσουν έντονα την αντίθεση δυτικού κόσμου και σοβιετικού προτύπου. Γεννήθηκαν με ελάχιστα ραδιόφωνα, κράτησαν το τρανζιστοράκι, αγόρασαν τηλεόραση για πρώτη φορά, άκουσαν τους Μπητλς, τους Ρόλινγκ Στόουνς και τους Πίνκ Φλόιντ, μεγάλωσαν με Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Σαββόπουλο. Τώρα σιγά-σιγά αποχωρούν από το προσκήνιο και αρκετοί πεθαίνουν, όμως σαν γενιά εξακολουθούν να κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους.

Θα επανέλθω στους Μπούμερς προσεχώς. Ως τότε ήθελα να δώσω κι εγώ έναν ορισμό τους και μια συνοπτική περιγραφή της ζωής τους. Όσο διαφορετικούς δρόμους κι αν ακολούθησαν, το περιβάλλον μέσα στο οποίο έζησαν είναι κοινό για όλους, όπως κοινές κι οι αναμνήσεις τους, οι θρίαμβοι και οι πανωλεθρίες τους. Θα τα ξαναπούμε με αυτούς.

Δήμος Κερατσινίου Δραπετσώνας: «Το αφεντικό τρελάθηκε!»

Έχετε ακούσει την έκφραση να την διαλαλούν οι έμποροι και τα παιδιά ντελάληδες του εμπορεύματος. «Το αφεντικό τρελάθηκε, πουλάει τόσο φτηνά που πάει κόντρα στο συμφέρον του! Περάστε κόσμε!»

Αυτό περίπου συμβαίνει στον Δήμο Κερατσινίου- Δραπετσώνας. Το "αφεντικό", ο δήμαρχος, τρελάθηκε και "πουλάει" (τρόπος του λέγειν) την πόλη του φτηνά. 

«Περάστε κόσμε, όποιος έχει χρήμα να αγοράσει ή να πουλήσει, τώρα που γυρίζει. ΚΟΣΚΟ, ΕΛΠΕ, Όιλ Ουάν, Λαφάρτζ, χαρείτε όσο θέλετε! Ο δήμαρχος απορρίπτει την πρόταση να κηρυχτεί η βιομηχανική ζώνη των 640 στρεμμάτων ως ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ (σύμφωνα με τον νόμο 2508/97 άρθρο 8). Περάστε Κόσμε όσο είναι καιρός, όσο δεν υπάρχει ΦΟΡΕΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ να καθοδηγεί με διαφάνεια τις διαδικασίες και μόνο ένας άνθρωπος, ο Βρεττάκος, μπορεί να καθορίζει τις εξελίξεις. Το αφεντικό τρελάθηκε (ή μήπως όχι;;;). Περάστε κόσμε!»

Γιατί τα λέμε αυτά; Επειδή στην προχτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας απορρίφθηκε η πρόταση που ζητούσε τα εξής τρία απλά πράγματα:

Α. Να χαρακτηριστεί η τέως βιομηχανική ζώνη των 640 στρεμμάτων ως Περιοχή Ανάπλασης, όπως την ορίζει ο νόμος 2508/97 άρθρο 8 που ισχύει για περιπτώσεις περιοχών με ιδιαίτερη σημασία.

Β. Να οριστεί ο Δήμος ως ο Φορέας Ανάπλασης, όπως ορίζει το άρθρο 9 του ίδιου νόμου. Τις λεπτομέρειες σύστασης και δράσης του Φορέα καθορίζει το Δημοτικό Συμβούλιο.

Γ. Να συμφωνηθούν οι όροι για την ανάπλαση (Συντελεστής δόμησης 0.15, χρήσεις γης ήπιες, το λιμάνι αιγιαλός) με βάση τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου του 2015

Η πρόταση υποστηρίχτηκε από τους συνδυασμούς των Τσιρίδη, Καμά, Διαλινάκη, Δαβγιώτη.

Στην σχετική συζήτηση ακούστηκαν από την διοίκηση ακόμη και απίθανες ή ανόητες δικαιολογίες, όπως π.χ. ότι η περιοχή είναι ήδη περιοχή ανάπλασης αφού είναι χαρακτηρισμένη ως "μητροπολιτική", ότι αλλάζουν τα πράγματα αν γίνει ή δεν γίνει η απαλλοτρίωση κτλ. Εντέλει η Διοίκηση, κρυπτόμενη πίσω από έωλους ισχυρισμούς, απέρριψε την πρόταση να κηρυχθεί η ζώνη των 640 στρεμμάτων σαν Περιοχή Ανάπλασης και να οριστεί Φορέας Ανάπλασης ο Δήμος. Απίστευτο κι όμως αληθινό!

 

Η Διοίκηση, σε αντιδιαστολή, ψήφισε μια δική της πρόταση που ζητά-απαιτεί από το ΣτΕ να αποφασίσει γρήγορα για το θέμα της απαλλοτρίωσης!!! Ακούγεται αστείο, αλλά, αυτό πρότεινε ο δήμαρχος και ψήφισε η πλειοψηφία. Δεν μένει παρά να βάλουν και πούλμαν για καθιστική διαμαρτυρία έξω από το ΣτΕ.

Το ΚΚΕ πρότεινε να αποδοθεί όλος ο χώρος για λαϊκές ανάγκες χωρίς αποζημίωση. Θέση συμβατή με όλη την φιλοσοφία του.

 

Το τελικό αποτέλεσμα είναι, βέβαια, βούτυρο στο ψωμί των βιομηχανιών κι επισημοποίηση της αδράνειας με τη βούλα του Δήμου. Δεν λέμε ότι ο δήμαρχος συνεννοήθηκε με τα εργοστάσια να πάρει μια θέση βολική για αυτά, αλλά, μέσα από τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις, αυτό κατάφερε.

Κρίμα, πολύ κρίμα!

Η απόρριψη αυτή, παντελώς αδικαιολόγητη και αυτοκτονική (αφού ο Δήμος στερεί από τον εαυτό του τα όπλα που τού δίνει ο νόμος) θα είναι ένα διαρκές κι ανεξίτηλο στίγμα για αυτή την δημοτική αρχή. Περάστε κόσμε, λοιπόν, να τακτοποιήσετε τις δουλειές σας τώρα που η περιοχή είναι αφημένη στην τύχη της και που δεν υπάρχει ούτε καν ο Δήμος ως Φορέας να κινείται γι αυτήν. Υπάρχει μόνο ο Βρεττάκος!

 

Γιατί η απαλλοτρίωση των Λιπασμάτων δεν είναι λύση

Βίντεο όπου εκφέρω προεκλογικά (Μάιος 2019) την αρνητική γνώμη μου για την απαλλοτρίωση των Λιπασμάτων που (αν πραγματοποιηθεί) δημιουργεί κήπο μπροστά από τις βιομηχανίες και διαιωνίζει την παραμονή τους εδώ.

Πήρα αυτή τη θέση προεκλογικά, όσο κι αν ο κόσμος, μέσα στην σύγχυση, πίστευε πως αυτό ήταν μια επιτυχία του αγωνιστή Δημάρχου. Προτιμότερη η αλήθεια.

 

Μια σκέψη

Γράφει ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής, Γιάννης Τούντας:    

«Εάν στο αμέσως επόμενο διάστημα δεν κινηθεί η Πολιτεία με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και εάν οι πολίτες δεν επιδείξουν μεγαλύτερη υπευθυνότητα, θα πρέπει να προετοιμαστούμε για ένα δύσκολο φθινόπωρο, που μπορεί μεν τα θύματα να περιοριστούν στους αρνητές των εμβολίων, αλλά τις δραματικές συνέπειες στην οικονομία θα τις υποστούμε όλοι.»

Όμοιες με του καθηγητή είναι οι απόψεις που διατυπώνουν όλοι οι σχετικοί με το θέμα, επιστήμονες, γιατροί., πολιτικοί κτλ αρμόδιοι. Και διερωτώμαι. Αφού τα θύματα θα είναι μεταξύ των αρνητών των εμβολίων, ποιος ο λόγος να γίνει δύσκολη η ζωή των υπολοίπων και της αγοράς. Οι αρνητές παίρνουν το ρίσκο τους συνειδητά κι οι εμβολιασμένοι δεν κινδυνεύουν. Γιατί, λοιπόν, να έχει δραματικές συνέπειες η οικονομία; Ας κυλήσει η ζωή μας επιτέλους κανονικά.

ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ η βιομηχανική ζώνη με ΦΟΡΕΑ ανάπλασης τον Δήμο.

Tην Δευτέρα συζητά το Δημοτικό Συμβούλιο για να χαρακτηρίσει την τέως βιομηχανική ζώνη των 640 στρεμμάτων ως ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ με ΦΟΡΕΑ ανάπλασης τον ίδιο τον Δήμο μας.

Για να ξαναθυμηθείτε τι σημαίνει ανάπλαση και πόσο σημαντική είναι για την ζωή μας, δείτε αυτό το βιντεάκι που είχα φτιάξει τον Φεβρουάριο.

 

Ήμουν κι εγώ εκεί. Τίτλος τιμής το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015

Πολλά έχουν ειπωθεί για εκείνη την ημέρα.

Θα δημοσιεύσω ένα κομμάτι από το βιβλίο του Βαρουφάκη που μιλά για την συγκέντρωση της Παρασκευής, δυο μέρες πριν το δημοψήφισμα.

Το απόγευμα της Παρασκευής 3 Ιουλίου, λίγο πριν από τις 5 μ.μ., αναστέναξα με ανακούφιση. Μία εβδομάδα κλειστών τραπεζών τελείωνε. Παρά τις μεγάλες ουρές στα ΑΤΜ και την αβεβαιότητα για τη Δευτέρα που μας περίμενε, δεν είχε σημειωθεί κανένα βίαιο περιστατικό, κανένας πανικός, καμία αναταραχή. Ο ελληνικός λαός είχε αποδείξει περίτρανα τη σύνεσή του.

Τα μέσα ενημέρωσης, αντιθέτως, είχαν καταφέρει να πέσουν πιο χαμηλά και από το ήδη ευτελές επίπεδό τους και συναγωνίζονταν ποιο θα ανακαλύψει τον πιο ευφάνταστο τρόπο για να τρομάξει τους ψηφοφόρους και να τους αποτρέψει από το να ψηφίσουν ΟΧΙ. Σε άλλη χώρα πολλά από τα ρεπορτάζ τους που στοχοποιούσαν τους εισηγητές και υποστηρικτές του ΟΧΙ θα θεωρούνταν προτροπή προς τη βία. Οι δημοσκοπήσεις τους προέβλεπαν σταθερά νίκη του ΝΑΙ με ποσοστό μεγαλύτερο του 60%, ενώ τα φερέφωνά τους άφριζαν με το «θράσος» της κυβέρνησης να προκηρύξει το δημοψήφισμα ενάντια στις επιθυμίες των δανειστών. Εν τω μεταξύ, η μνημονιακή αντιπολίτευση είχε καταφέρει μέρες πριν να κινητοποιήσει υποστηρικτές της στην Πλατεία Συντάγματος, οι οποίοι ανέμιζαν σημαίες της ΕΕ και πλακάτ που διατυμπάνιζαν «Μένουμε Ευρώπη!» – ένα ενδιαφέρον σύνθημα αν σκεφτεί κανείς πόσο αντιευρωπαϊκή ήταν η ταύτιση της Ευρώπης με τους Ντάισελμπλουμ, Σόιμπλε και τα μνημόνιά τους.

Αργότερα εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής έλαβα mail από τον Κλάους Ρέγκλινγκ, τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), τον ίδιο εκείνο γκρι υποτακτικό του Σόιμπλε που κάποια στιγμή τον Μάρτιο με είχε συμβουλεύσει να σταματήσω την καταβολή των συντάξεων για να πληρώσω το... ΔΝΤ. Υπό τύπον νομικής υπενθύμισης, μου «θύμιζε» ότι ως ο βασικός δανειστής μας, και δεδομένης της λήξης της δανειακής συμφωνίας, δικαιούνταν να απαιτήσει από μένα την πλήρη και άμεση αποπληρωμή των 146,3 δισ. των δύο πρώτων μνημονιακών δανειακών συμβάσεων. Το κείμενο ήταν διατυπωμένο μάλιστα με τέτοιον τρόπο που να υπαινίσσεται ότι, ως υπουργός Οικονομικών, ήμουν προσωπικά υπεύθυνος γι’ αυτό το ποσό! Παραήταν καλή ευκαιρία για να την αγνοήσω. Ήταν σαν να πήγαινε γυρεύοντας. Του απάντησα με δύο λέξεις: «Μολών λαβέ».

Εκείνο το απόγευμα είχαν προγραμματιστεί δύο συγκεντρώσεις, μία υπέρ του ΝΑΙ στο Παναθηναϊκό Στάδιο και μία στην Πλατεία Συντάγματος υπέρ του ΟΧΙ. Η συγκέντρωση υπέρ του ΝΑΙ ήταν προγραμματισμένη για αργά το απόγευμα. Είχε κόσμο και παλμό. Όμως η συγκέντρωση του ΟΧΙ θα έμενε στην ιστορία. Από μικρό παιδί είχα βρεθεί σε συγκλονιστικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, από εκείνες που σου αλλάζουν τη ζωή. Όμως αυτό που ζήσαμε με τη Δανάη εκείνο το βράδυ ήταν πρωτόγνωρο.

Περπατήσαμε από το Μαξίμου μέχρι το Σύνταγμα μαζί με τον Αλέξη και άλλα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τους συντρόφους τους και τους βοηθούς τους. Στη διαδρομή το πλήθος δημιουργούσε ανοίγματα- αγκαλιές τόσο για να περάσουμε όσο και για να απορροφηθούμε από τη χαρά, την προσδοκία, την ανάτασή τους. Καθώς πλησιάζαμε στην πλατεία, η συσσωρευόμενη, αυτοτροφοδοτούμενη ενέργεια του πλήθους έσπασε όλα τα όρια. Μια θάλασσα πεντακοσίων χιλιάδων ανθρώπων μας κατάπιε. Βυθιστήκαμε σε δάσος από χέρια: σκληροτράχηλοι άντρες με βουρκωμένα μάτια, μεσήλικες γυναίκες με την αποφασιστικότητα χαραγμένη στα πρόσωπά τους, νεαροί άντρες και γυναίκες που ξεχείλιζαν από ενέργεια, ηλικιωμένοι που προσπαθούσαν να μας αγκαλιάσουν και να μας γεμίσουν ευχές, μια παλλόμενη ανθρώπινη μάζα μας περιέκλειε. Για δύο ώρες, προσπαθώντας να μην αφήσουμε ο ένας το χέρι του άλλου για να μη χαθούμε, με τη Δανάη αφεθήκαμε να παρασυρθούμε από τη λαοθάλασσα εκείνων που έλεγαν με τα στόματα και τα κορμιά τους: «Φτάνει πια! Ως εδώ!»

Εκείνο το βράδυ διαφορετικές γενιές είδαν τους ξεχωριστούς τους αγώνες να σμίγουν σε μια γιγαντιαία γιορτή απελευθέρωσης από τον φόβο. Ένας ηλικιωμένος αντιστασιακός έχωσε στην τσέπη μου ένα γαρίφαλο κι ένα κομματάκι χαρτί στο οποίο έγραφε: «Η αντίσταση δεν είναι ΠΟΤΕ μάταιη». Φοιτητές που είχαν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν λόγω της κρίσης, κι είχαν γυρίσει για να ψηφίσουν, με εκλιπαρούσαν να μην εγκαταλείψω τον αγώνα. Ένας συνταξιούχος μου υποσχέθηκε πως δεν τον ένοιαζε, ούτε αυτόν ούτε την άρρωστη γυναίκα του, αν έχαναν τις συντάξεις τους, αρκεί να ξαναέβρισκαν την αξιοπρέπειά τους. Και όλοι, όλοι ανεξαιρέτως, μου ούρλιαζαν: «Καμία παράδοση, όποιο κι αν είναι το τίμημα!»

Αυτή τη φορά ήξερα πως το εννοούσαν. Οι τράπεζες ήταν ήδη κλειστές για μία ολόκληρη εβδομάδα. Οι κακουχίες που επέβαλαν οι δανειστές ήταν εμφανείς. Κι όμως, είχαν μαζευτεί εκεί, όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι, για να φωνάξουν με μία λέξη αυτά που το δίκιο, η λογική και το χρέος απέναντι στην Ιστορία απαιτούσαν από εμάς να πούμε: Όχι! Δεν έλεγαν ΟΧΙ λόγω αρνητισμού ή αντιευρωπαϊσμού. Τίποτα δε θα ήθελαν περισσότερο από το να πουν ένα ολόψυχο ΝΑΙ στην Ευρώπη.

Αλλά ένα ΝΑΙ σε μια Ευρώπη για τους λαούς της, όχι σε μια Ευρώπη αποφασισμένη να τους συντρίψει.

Εκείνο το βράδυ, όταν πια η συγκέντρωση τελείωνε, και καθώς ανεβαίναμε με τη Δανάη τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη Βουλή, γύρισα προς τα πίσω κι έριξα μια τελευταία ματιά στη λαοθάλασσα. Ξαφνικά βρήκα τη φράση που αναζητούσα για να περιγράψω τι ήταν αυτό που μας συνέδεε: εποικοδομητική ανυπακοή. Μου την κατέδειξαν αυτοί οι άνθρωποι, με την πραγματιστική ανυπακοή τους. Αυτό ήταν που προσπαθούσα να εφαρμόσω σε όλα τα Eurogroup από την αρχή: να καταθέτω ήπιες, μετριοπαθείς, λογικές, εποικοδομητικές, φιλο-ευρωπαϊκές προτάσεις, όμως, όταν το βαθύ κατεστημένο αρνούνταν να συμμετάσχει έστω σε διάλογο γι’ αυτές, δεν είχα κανέναν ενδοιασμό να αψηφήσω τις προσταγές τους και να πω ΟΧΙ! Ο ηγετικός πυρήνας γύρω από τον Αλέξη δεν έδειξε να το ενστερνίστηκε ποτέ αυτό - ούτε καν φάνηκαν να το κατάλαβαν. Το πλήθος που γέμισε την Πλατεία Συντάγματος εκείνο το βράδυ το κατάλαβε και με το παραπάνω...

Εκείνο το βράδυ ένιωσα να ξεπλένεται από πάνω μου όλη η πικρή εμπειρία της σταθερής φθοράς των προηγούμενων εβδομάδων, κάθε φρικτή στιγμή στο Μαξίμου, κάθε απογοήτευση με τους συντρόφους μου, όλη η κακεντρέχεια που εισέπραξα κι όλη η αγωνία ενός ολοένα και μοναχικότερου αγώνα κεκλεισμένων των θυρών. Το μόνο που απέμεινε ήταν το αίσθημα ικανοποίησης.

Κι όμως, δεν ήμουν ακόμη πεπεισμένος πως το ΟΧΙ θα κέρδιζε δύο μέρες μετά. Το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα έδειχνε ότι το ρεύμα στήριξης του ΟΧΙ είχε δυναμική, αλλά με τις τράπεζες κλειστές και τα μέσα ενημέρωσης να εξαπολύουν ενορχηστρωμένες επιθέσεις εναντίον όποιου σκεφτόταν να ψηφίσει ΟΧΙ, η νίκη φαινόταν δύσκολη. Το ίδιο εκείνο βράδυ, με τη Δανάη συναντηθήκαμε με τον Τζέιμι, που ήταν σαν μεθυσμένος μετά την εμπειρία του Συντάγματος, και μερικούς άλλους φίλους και συνεργάτες. Ρωτήθηκα αν ο Αλέξης κι ο Ευκλείδης θα παραιτούνταν σε περίπτωση επικράτησης του ΝΑΙ. «Ο Αλέξης θα σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με την αντιπολίτευση», ήταν η πρόβλεψή μου, «αφού παραιτηθούν ή εξοστρακιστούν πρώτα οι αληθινοί πιστοί». «Φυσικά, εγώ θα ανήκα ήδη στο μακρινό παρελθόν τους», κατέληξα. Ο Τζέιμι επέμενε πως έσφαλλα. Θα κέρδιζε το ΟΧΙ, πίστευε, και η επιρροή μου στον Αλέξη θα εκτοξευόταν στα ύψη εξαιτίας της σημαντικής μου συμβολής στη νίκη. Παρά τη βαθιά δυσπιστία μου, σήκωσα το ποτήρι μου και ήπια στην αισιοδοξία του Τζέιμι. «Hasta la victoria siempre!» αναφώνησε εκείνος με έμφαση και σιγουριά – μέχρι τη νίκη, πάντα!

ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΟ Δ.Σ. ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ

Την Δευτέρα 12/7 θα γίνει το δημοτικό συμβούλιο με θέμα τον χαρακτηρισμό της βιομηχανικής ζώνης ως Περιοχής Ανάπλασης του ν.2508/97.

Από το 2016 έπρεπε να έχουμε προχωρήσει σε αυτό που ζητάω να κάνουμε έστω και τώρα. Η πρότασή μου λέει:

1. Η τέως βιομηχανική ζώνη να χαρακτηριστεί Περιοχή Ανάπλασης με 50% εισφορά σε γη (320 στρέμματα) και εισφορά σε χρήμα για όλους τους ιδιοκτήτες γης.

2. Να είναι ο δήμος μας Φορέας Ανάπλασης.

3. Να ισχύουν οι όροι: α) συντελεστής δόμησης 0.15 β) χρήσεις πολιτισμός, ψυχαγωγία, παιδεία, υγεία και γ) πράσινο με μητροπολιτικό πάρκο.

Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να διαφωνεί με τα παραπάνω;

Ε, λοιπόν, ο δήμαρχος διαφωνεί. Λέει σαν δικαιολογία ότι δεν προχωρά σε πολεοδομική μελέτη όσο εκκρεμεί η υπόθεση της απαλλοτρίωσης στο ΣτΕ. Φυσικά το επιχείρημα είναι έωλο δεδομένου ότι η Εθνική Τράπεζα στην αγωγή της κατά του δήμου (άρα και στο ΣτΕ) προεξοφλεί την πολεοδόμηση λόγω του νόμου Λαφαζάνη του 2015 που ορίζει συντελεστή δόμησης 0.15. Επομένως τι κρύβει και από ποιόν η δημοτική αρχή; Να μην μάθει το ΣτΕ από εμάς το 2021 αυτό που γνωρίζει ήδη από το 2015; Πόσο ηλίθιοι πρέπει να είναι αυτοί του ΣτΕ (ώστε να τους πιάσουμε κορόιδα) και πόσο ηλίθιους πρέπει να μας θεωρεί η δημοτική αρχή εμάς ώστε να χάψουμε ένα τέτοιο επιχείρημα;

Η καθυστέρηση ευνοεί σαφώς όσους χαίρονται με την απραξία μας. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Κι η δημοτική αρχή είναι και παραμένει εκτεθειμένη όσο καθυστερεί εσκεμμένα να κάνει κάτι που έπρεπε να έχει γίνει από το 2016 ή, έστω, από το 2019 που της ζητήθηκε.

Την Δευτέρα 12/7 θα δοθεί η μάχη να πεισθεί η δημοτική αρχή να σταθεί επιτέλους με την λογική και το συμφέρον της πόλης.