Κυβέρνηση και Δήμος πρέπει να νιώσουν την λαϊκή πίεση

Το προσεχές Σαββατοκύριακο 4-6 Ιουνίου το Μερα25 θα πραγματοποιήσει όλο το τριήμερο εκδηλώσεις για δικές του διαδικασίες στον χώρο της Ανάπλασης και το Σάββατο 5 Ιουνίου ο Δήμος οργανώνει εκδήλωση διαμαρτυρίας για την Όιλ Ουάν. Θετικά όλα αυτά που συντηρούν την κινητικότητα γύρω από το μείζον θέμα της πόλης, όπως θετική ήταν και η σημερινή συζήτηση κατοίκων για το θέμα της Όιλ Ουάν στον Κράκαρη. Το θέμα όμως παραμένει. Τι κάνουμε; 

Οι δημότες πρέπει να πιέσουν αφόρητα τον δήμο να ξεκουνηθεί. Όχι να κάνει και πάλι φραστικές εξεγέρσεις ή περιπατητικές ασκήσεις πεδίου. Με δυο πανό και λόγια του αέρα ή τροπολογίες που δεν έχουν άμεσο στόχο δεν γίνεται αγώνας. Αυτό που χρειάζεται η πόλη και πρέπει να κάνει άμεσα ο δήμος είναι:

1.- Να χαρακτηριστεί αμέσως, τώρα, η προς ανάπλαση έκταση των 640 στρεμμάτων ως ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ σύμφωνα με τον νόμο 2508/97 και με τον ίδιο νόμο άρθρο 10 να προχωρήσει ο δήμος σε Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης, όπως προβλέπει και ο νόμος του 2015 που άλλαξε τις χρήσεις γης. Η μελέτη αυτή θα γίνει από μεγάλο γραφείο με διεθνή διαγωνισμό. Έχει καθυστερήσει ο δήμος τόσο πολύ και τόσο αδικαιολόγητα που θα έλεγε κανείς πως το κάνει επίτηδες. Ως τώρα δεν έχω πει ποτέ κάτι τέτοιο, όμως, οι υποψίες αρχίζουν ήδη να γίνονται σαφείς.

2.- Να κληθεί από τον δήμο ειδικός ερευνητής (εταιρεία), κατά προτίμηση ξένη, που να ελέγξει αν η άδεια που έχουν οι επιχειρήσεις της περιοχής μας είναι νόμιμες και συμβατές με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και αν εφαρμόζονται οι προβλέψεις των αδειών αυτών. Και εδώ η καθυστέρηση, οφειλόμενη στο ότι έψαχναν κάτι αντίστοιχο ο Δημόκριτος και το Αστεροσκοπείο, δεν δικαιολογείται. Πρέπει κι αυτό άμεσα να το κυνηγήσει ο δήμος αν θέλει να μας πείσει ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για το θέμα και όχι προσχηματικά και μόνον.

Φυσικά, η λαϊκή κινητοποίηση είναι το άλφα και το ωμέγα των αγώνων. Ωστόσο τα δύο παραπάνω σημεία είναι υπόθεση της δημοτικής αρχής και όσο δεν τα προχωρά είναι φυσικό να απογοητεύει τον κόσμο που θεωρεί ότι λύση δεν υπάρχει. 

Η κινητοποίηση του κόσμου πρέπει να στρέφεται:

α.- Κατά της κυβέρνησης που δεν διώχνει τον βραχνά από τις ζωές μας.

β.- ,Κατά του δήμου που καθυστερεί και δεν κάνει αυτά που του αναλογούν.

ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε "σκοτεινό διάλειμμα" την περίοδο της αντίστασης του ελληνικού λαού στις επιβουλές των ξένων όταν λεηλάτησαν την χώρα μας με αφορμή την χρεοκοπία στην οποία μας οδήγησε η παράταξή του.

Χαρακτήρισε "σκοτεινή" την πιο φωτεινή εξέγερση του ελληνικού λαού κατά των καταπιεστών του από την εποχή του Πολυτεχνείου.

Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε "λαϊκισμό" το εξάμηνο που η Ελλάδα προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να ξεφύγει από την μέγγενη που μας είχαν επιβάλει οι ξένοι, και στην οποία ο λαός μας απάντησε με ένα μνημειώδες 63% στο δημοψήφισμα του 2015.

Ποτέ άλλοτε δεν έχει αντιστραφεί η ιστορία τόσο σύντομα, τόσο οικτρά και με τόσο θράσος. Ποτέ άλλοτε δεν έχει ακουστεί τόσο ρεβανσιστικός λόγος. Ντροπή!

 

Η Πόλη έπεσε σαν σήμερα, 29 Μαΐου του 1453

Σκηνή από την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ τον Β' όπως την κατέγραψαν οι ζωγράφοι, που έληξε με την πτώση της Πόλης στις 29 Μαΐου 1453.

Την 29η Μαΐου του 1453 έπεσε η αυλαία του τέλους μιας χιλιόχρονης Αυτοκρατορίας. Έπεσε η Κωνσταντινούπολη και τη θέση της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας πήρε η Οθωμανική αυτοκρατορία. Την θέση των απολυταρχικών χριστιανών δολοφόνων και απατεώνων των λαών πήραν οι απολυταρχικοί μουσουλμάνοι δολοφόνοι και απατεώνες των λαών. Μια αλλαγή φρουράς, επί τα χείρω καθώς οι νεότεροι, που αντικατέστησαν τους παλαιότερους, ήταν άγριος λαός της στέπας, απολίτιστος, πρώην νομάς, ένας λαός βοσκών και πειρατών της ξηράς.  

Έλληνες και Τούρκοι θυμούνται αυτή την επέτειο με τελείως διαφορετικά συναισθήματα. Βλέπουν τα γεγονότα από την δική του οπτική γωνία ο καθείς. Η πτώση της "Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" (όπως την αποκαλούν από τον 16ο αιώνα οι δυτικοί για να απαλείψουν την "ρωμαϊκότητά" της) είναι “πληγή” για τους Έλληνες που την θεωρούν ως την μεσαιωνική τους κληρονομιά. Αντίθετα, είναι μια νίκη θριάμβου για τους Τούρκους που γνωρίζουν τις οθωμανικές τους ρίζες.

Η ιστορία είναι γνωστή και δεν θα την επαναλάβω. Λίγοι Ρωμιοί και κάποιοι Ιταλοί (Γενουάτες) υπερασπίστηκαν την Πόλη απέναντι σε μια δύναμη με συντριπτική υπεροχή σε στρατό, πλοία και όπλα. Οι πολλοί νέοι της Ρωμιοσύνης (οι εκατοντάδες χιλιάδες) βρίσκονταν στα μοναστήρια και προσεύχονταν να σωθεί η Πόλη αλλά να σκοτωθούν οι αναθεματισμένοι υπερασπιστές της που ήταν είτε ενωτικοί (Παλαιολόγος) είτε καθολικοί (Ιταλοί) όλοι δηλαδή παπικοί. Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι οι σύγχρονη Ελλάδα, όσο κι αν στηρίχτηκε κυρίως στην αρχαία της κληρονομιά, κατά βάση είναι ένα θλιβερό υπόλειμμα της αυτοκρατορίας που κράτησε περίπου εννιακόσια χρόνια (τα επτακόσια εκ αυτών ένδοξα) κι έπεσε το 1453. Λίγο αργότερα έπεσαν και τα τελευταία ελληνικά κράτη, η Τραπεζούς κι ο Μυστράς. Οι σημερινοί Νεοέλληνες είμαστε κατά βάση Ρωμιοί, δηλαδή Έλληνες μετασχηματισμένοι, τροποποιημένοι πνευματικά  απ' τον χριστιανισμό και κυρίως την ορθοδοξία.

Την Τρίτη το βράδυ (πριν ξημερώσει ακόμη) 29 Μαΐου 1453 εκδηλώθηκε η γενική τουρκική επίθεση. Οι πρώτες επιθέσεις αποκρούστηκαν. Όμως η πόλις, εντέλει, εάλω. Απόρροια της Άλωσης ήταν η συνέχιση της εδαφικής προώθησης των Τούρκων που έγιναν πλέον παράγοντας διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής. Στα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειό της, απειλώντας την Βιέννη. Η πρώτη ουσιαστική ανεξαρτητοποίηση εδάφους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν η δημιουργία της Ελλάδας μετά την επανάσταση του 1821.

Πώς να ξεφύγουμε από ένα Θάλαμο Αερίων;

Η μακέτα αυτή είναι μια πρόταση δική μου (σε διπλωματική διατριβή) του 2009 με συντελεστή δόμησης 0.4, και περιέχει ενιαίο πάρκο 400 στρεμμάτων. Δηλαδή ακόμη κι έτσι η ανάπλαση θα είναι ένας παράδεισος. Σήμερα ο συντελεστής δόμησης είναι 0.15 και οι χρήσεις πιο βολικές για τον  δήμο.

Σε μια χτεσινή κάρτα-ανάρτηση της Ελισάβετ Μποτώνη που έλεγε απλά «ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΘΑΛΑΜΟ ΑΕΡΙΩΝ» έγινε ο παρακάτω διάλογος, με ένα σχόλιο του Λάκη Ιγνατιάδη και μια απάντηση δική μου:

ΛΑΚΗΣ:
«Εδώ και 6 χρόνια όλα όσα κάναμε (κάτοικοι, δήμος και περιφέρεια Πειραιά καθώς και παρατάξεις και σύλλογοι) με καταγγελίες, μάζεμα υπογραφών, πορείες διαμαρτυρίας και έρευνες, όπως και με διάφορες παρουσιάσεις σε κάποια μέσα, δεν έχουν αποδώσει τίποτα, κανείς δεν μας έδωσε σημασία. Αυτή είναι η αλήθεια. Η μία επιλογή είναι να συνεχίσουμε ανεβάζοντας τον πήχη των παρεμβάσεων, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα εισακουστούν από την κυβέρνηση οι δίκαιες διαμαρτυρίες μας και θα μετεγκατασταθεί η Oil One. Η άλλη επιλογή είναι να αλλάξουμε το αίτημα της μετεγκατάστασης με την αυστηροποίηση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας της Oil One και τη χρήση νέας σύγχρονης τεχνολογίας ώστε να έχουμε τις σχεδόν μηδενικές επιπτώσεις που έχουν παρόμοιες μονάδες σε Ευρωπαϊκά και Αμερικάνικα λιμάνια. Το αναγκαίο πάντως είναι να συζητηθεί εξ αρχής το θέμα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους.»

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 

«Κατ' επανάληψη έχω γράψει ότι όλα αυτά, αν δεν συνοδεύονται από τα δύο που θα αναφέρω πιο κάτω, είναι απλά μέτρα ψυχολογικής στήριξη των κατοίκων για να νομίζουν ότι κάτι κάνουν και να υπομένουν την κατάσταση. (Παρένθεση: Φυσικά οι κινητοποιήσεις είναι λύση όταν είναι μαζικές, αλλά αυτό έχει αποδειχθεί ότι δεν "δουλεύει" στην περιοχή μας, στις μέρες μας. Ας το προσπαθούμε αλλά μην το υπερεκτιμήσουμε). Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν παράλληλα με τις κινητοποιήσεις, τις καθημερινές διαμαρτυρίες τις καταγγελίες, τα ψηφίσματα,τις τροπολογίες. Δύο:

Α) Χαρακτηρισμός της περιοχής ως ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ και άμεση προώθηση Πολεοδομικής μελέτης Ανάπλασης. Χωρίς αυτό δεν έχει νόημα καμιά διαμαρτυρία. Τι θέλουμε, σου λέει ο άλλος, να φύγει η εγκατάσταση και να μείνει εκεί ένα κενό; Κανείς δεν μας συζητάει σοβαρά από τότε που ο δήμος ΑΠΈΡΡΙΨΕ την πολεοδομική του μελέτη αντί να την τροποποιήσει ή να την αντικαταστήσει με μιαν άλλη. Λουκούμι προσέφερε στους ιδιοκτήτες γης και συνεχίζει να τους κερνά ούζα και μεζέ όσο κρατά αυτή την στάση

 

Β) Προσφυγές κατά της άδειας λειτουργίας της εταιρείας που σίγουρα παραβιάζεται (εξ ου και η ρύπανση μόλυνση) αλλά κανείς δεν την ελέγχει. Καλές οι μετρήσεις που έχουμε από δήμο και περιφέρεια αλλά, τί τις κάνουμε; Κορνίζα; Ναι, μόνο για κορνίζα κάνουν όσο δεν προχωράμε σε νομικές ενέργειες κατά της εταιρείας. Και φυσικά, οι έλεγχοι και οι προσφυγές πρέπει να γίνουν από κατάλληλους φορείς που συνήθως βρίσκονται στο εξωτερικό.

 

Κινητοποιήσεις και τροπολογίες και καθημερινές καταγγελίες καλές είναι, αλλά, μόνο σε συνδυασμό με αυτά τα δύο που ανέφερα παραπάνω έχουν νόημα. Και βέβαια, υπάρχει κι ένας ακόμη παράγων, που ξεφεύγει από την δυνατότητα του δήμου αλλά όχι και του λαού. Να καταψηφιστεί η κυβέρνηση που έφερε την Όιλ Ουάν και την αδειοδότησε και να ψηφιστεί μια κυβέρνηση που θα την αποτελούν κόμματα που θα δεσμευτούν προεκλογικά να την διώξουν. Που θα πει: Μέρα 25, ΚΚΕ και Κιναλ το έχουν ήδη κάνει. Ο Σύριζα που το είπε στα λόγια ( κι έχει δείγμα θετικό την παραχώρηση της παραλίας) αλλά, περιμένουμε την γραπτή του δέσμευση.»

Όπως συμβαίνει πάντα στο Φ/Μ ο διάλογος συνεχίστηκε, εγώ όμως θέλω να τονίσω τα παραπάνω γιατί βλέπω ότι η κοινωνία της πόλης μας δεν έχει ακόμη καταλάβει πλήρως το ΜΕΙΖΟΝ (τι να κάνουμε) και συχνά κατατρίβεται με το ΕΛΑΣΣΟΝ (ποιος φταίει περισσότερο). 

Πιστεύει κανείς πως τα σχέδια ανάπλασης τα οποία κατέληξαν το 2003 στο κλείσιμο και γκρέμισμα του εργοστασίου Λιπασμάτων ήταν άμοιρα αυτής της εξέλιξης;

Το γεγονός ότι η Λαφάρτζ ήρθε στο δημαρχείο Δραπετσώνας το 2001 και παρουσίασε το δικό της σχέδιο μετασχηματισμού των Λιπασμάτων σε εμπορικό κέντρο με κάλυψη κάτω του 25% και πράσινο άνω του 50% για τον χώρος της;

Πιστεύει κανείς ότι ο μαρασμός και το κλείσιμο της Μόμπιλ και της ΒΡ ήταν ανεξάρτητες από τα σχέδια ανάπλασης, την πολεοδομική μελέτη που φτιάχτηκε και τον χαρακτηρισμό της περιοχής ως ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ το 1997;

Είναι τυχαίο που η Όιλ Ουάν επανήλθε στη μεταποίηση και η Λαφάρτζ θέλει επέκταση και η ΚΟΣΚΟ ορέγεται λοτζίστικς αφού το 2014 ο χαρακτηρισμός σαν περιοχής ανάπλασης ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ και η Πολεοδομική μελέτη του δήμου Δραπετσώνας εγκαταλείφθηκε από τον νέο δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας;

Η δημοτική αρχή πρέπει σύντομα να συνέλθει. Ο λαός πρέπει να μάθει για να πιέσει σωστά. Η κοινωνία μας πρέπει να αντιδράσει, αλλιώς ελπίδα δεν υπάρχει καμιά και πουθενά.

ΚΑΘΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η 29η ΜΑΪΟΥ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1918. ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ "ΑΒΕΡΩΦ" ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Τα ελληνικά θωρηκτά, το "Αβέρωφ", το "Κιλκίς" και η υπόλοιπη μοίρα, στην Κωνσταντινούπολη το 1918 με φόντο την Αγία Σοφία.

 

Ποιος είπε ότι τα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα;

Απλά, ενίοτε, γίνονται κι εφιάλτες.

 

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1918. Μικτή ναυτική μοίρα ελληνικού, αγγλικού και γαλλικού στόλου εισέρχεται στα Στενά και αγκυροβολεί στην Κωνσταντινούπολη. Βλέπουμε το Κιλκίς και διακρίνεται το Αβέρωφ.

 

Πόσοι Νοταράδες κυκλοφορούν ανάμεσά μας;

Ο συμμαχικός στρατός, Γαλλικός, Αγγλικός, Ιταλικός κι Ελληνικός εισέρχεται στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Νοεμβρίου 1918. Μαζί τους και 795 Έλληνες στρατιώτες, ενώ στους δρόμους της Πόλης έχουν υψωθεί ελληνικές ,σημαίες.

Πλησιάζει η 29η Μαΐου, η μέρα που πριν από 568 χρόνια "η Πόλις εάλω", έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων. Από τότε δεν επανήλθε σε ελληνικά χέρια ποτέ. Μόνο το 1918-19, μαζί με τους συμμάχους νικητές του Μεγάλου πολέμου (εκ των υστέρων τον είπαμε Α' παγκόσμιο), μπήκε και δικός μας στρατός, 800 μόνο στρατιώτες έστω και συμβολικά, στην Πόλη, όπως και ένα πλοίο του στόλου μας έφτασε στον Κεράτιο. Σύντομα όμως αποχώρησε το ελληνικό τμήμα, παίρνοντας την εντολή για τη Σμύρνη. Τον στρατό μας τον ήθελαν και για άλλες δουλειές μια και είχε ανοίξει μέτωπο στην Ουκρανία κι οι Γάλλοι βρίσκονταν σε δεινή θέση.

Θα θέλαμε, άραγε, να ήταν δική μας η Κωνσταντινούπολη; Όπως είναι σήμερα, με τα 18 εκατομμύρια Τούρκων (και βάλε), θα μάς έπνιγε. Όπως ήταν τότε, όμως, δεν θα μας κακόπεφτε. Όμως ούτε οι διεθνείς συγκυρίες το επέτρεπαν, ούτε οι δυνάμεις του έθνους τότε το άντεχαν. Δεν διεκδικήσαμε την Πόλη, ενσωματώσαμε όμως την Ανατολική Θράκη και θα την κρατούσαμε αν δεν ήταν το κακό το ριζικό μας. Διώξαμε τον μεγάλο Έλληνα Λευτέρη Βενιζέλο και φέραμε τον ηλίθιο, τον ελιά ελιά και Κωτσο βασιλιά, Κωνσταντίνο. Και πήγαν όλα στράφι, κι η Σμύρνη, κι ο Πόντος κι η Μικρασία κι η Ανατολική Θράκη κι η Πόλη.

Ας αφήσουμε λοιπόν την σύγχρονη Πόλη στην ησυχία της. Ας δούμε εκείνη την παλιά Κωνσταντινούπολη, την βασιλεύουσα, την πιο όμορφη και μεγάλη πόλη του κόσμου, παρά τις πληγές της. Πρώτη φορά πληγώθηκε ανεπανόρθωτα το 1204, διακόσια πενήντα χρόνια πριν την άλωσή της από τους Τούρκους (1453). Ποτέ δεν συνήλθε από εκείνο το κτύπημα. Κατόπιν πληγώθηκε από την διαμάχη ορθοδοξίας παπισμού. Οι αυτοκράτορες ήθελαν την βοήθεια του δυτικού κόσμου που μόνο ο Πάπας μπορούσε να κινητοποιήσει. Γι αυτό ήταν ενωτικοί. Το ιερατείο μισούσε τον Πάπα γιατί θα το είχε σε υποδεέστερη θέση. Για αυτό ήταν ανθενωτικοί. 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να μην έχει άμυνες η Πόλη των Πόλεων απέναντι στον Μωάμεθ τον πολιορκητή και κατόπιν Πορθητή. Είχε μείνει με πληθυσμό μικρό, γύρω στις ογδόντα μόνο χιλιάδες την κατοικούσαν. Από τους 8.000 υπερασπιστές της οι μισοί ήταν ξένοι, Γενουάτες και κάποιοι μισθοφόροι. Η νεολαία των Ρωμιών βρισκόταν στα μοναστήρια και παρακαλούσε τον Θεό για την σωτηρία της βασιλεύουσας. Είδαμε πόσο εισακούστηκαν. Χρήματα δεν υπήρχαν στα ταμεία. Η Πόλη άντεξε περίπου δύο μήνες κι έπεσε. Όχι από μια κερκόπορτα. Έπεσε γιατί δεν υπήρχε κανείς που να την υπερασπιστεί, εκτός από κάποιες ηρωικές μορφές, που ήταν ελάχιστες. Έπεσε μεταξύ άλλων γιατί ο στρατηγός του Παλαιολόγου, ο Λουκάς Νοταράς είχε πει το περίφημο «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν τη μέση τη πόλει φακίολον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν Λατινικήν.» Τον σκότωσε και πούλησε την γυναίκα του σκλάβα ο Μωάμεθ, όταν μπήκε με το φακιόλιό του στην Πόλη, κι ας του παρέδωσε το θησαυροφυλάκιο του κράτους ο Νοταράς για να γλιτώσει. Υπάρχουν παντού και πάντα Νοταράδες, άραγε, ή ήταν δημιούργημα εκείνου του τυφλού μίσους των θρησκευομένων φατριών, ενωτικών και ανθενωτικών; Μπορεί κανείς να πει ότι δεν υπάρχουν και σήμερα φατρίες το ίδιο τυφλωμένες;

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ

 

8 Μαΐου 2021

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ.

 

Λυπηρά επεισόδια είχαμε χτες στο δημαρχείο. Ο σύλλογος εργαζομένων, υλοποιώντας μια ομόφωνη απόφασή του, παρενέβη στο γραφείο του δημοτικού συμβουλίου για να παρεμποδίσει την διεξαγωγή της συνεδρίασης του ΔΣ που είχε θέμα τον ΟΕΥ (τις θέσεις και ευθύνες των εργαζομένων του δήμου). Ζήτησε να μην γίνει το χτεσινό ΔΣ και να προηγηθεί νέος διάλογος μεταξύ της δημοτικής αρχής και των εργαζομένων.

 

Το συμβούλιο, έτσι κι αλλιώς, δεν θα είχε απαρτία. Ολόκληρη η αντιπολίτευση είχε ταχθεί εναντίον του δημάρχου και της δημοτικής αρχής και υπέρ του αιτήματος των εργαζομένων να διεξαχθεί ένας ουσιαστικός διάλογος μεταξύ αυτών και της διοίκησης. Η απαράδεκτη επιμονή της δημοτικής αρχής σε μια κόντρα χωρίς νόημα με τους εργαζόμενους του δήμου, κατέληξε σε τραγικά αποτελέσματα.

Υπήρξε έντονη φασαρία με λεκτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ της διοίκησης και του δημάρχου από την μια και μελών του σωματείου εργαζομένων από την άλλη. Η δυναμική αντίδραση του συλλόγου είχε ως αποτέλεσμα την μη διεξαγωγή της συνεδρίασης και την μη διαπίστωση της έλλειψης απαρτίας. Οι εργαζόμενοι επέβαλαν έστω και προσωρινά την θέλησή τους. Μένει να δούμε αν η διοίκηση μετά από αυτό θα οδηγηθεί στον νέο διάλογο που της ζητούν ή αν θα επιμείνει στην άρνηση.

• Είναι λυπηρό να ξεπέφτει η διοίκηση του δήμου τόσο χαμηλά. 
• Είναι λυπηρό να μην δέχεται να κάνει έναν ουσιαστικό διάλογο με τους εργαζόμενους του δήμου για θέματα που τους αφορούν όταν της το ζητούν με επιμονή εδώ και καιρό.
• Είναι λυπηρό να βλέπουμε να κρατά τόσο αντεργατική στάση ένας δήμαρχος που θέλει να εμφανίζεται ως αριστερός και που στο παρελθόν αγωνίστηκε κι αυτός δυναμικά για εκείνα που θεωρούσε σωστά.
• Είναι λυπηρό που ο Σύριζα υποστήριξε κι ακόμα στηρίζει αυτήν την δημοτική αρχή. Επικροτεί αυτή την αδιάλλακτη στάση;

Αναφέρουμε τον πολιτικό φορέα που τον στήριξε (Σύριζα) γιατί αυτός έχει μια μεγαλύτερη ευθύνη. Η δημοτική αρχή εξελέγη χάρη στις παροχές που αφειδώς τής έδωσαν η Κυβέρνηση του Σύριζα κι η Περιφέρεια των Δούρου-Γαβρίλη την περασμένη τετραετία. Η παραλία λιπασμάτων, τα πολλά έργα της Περιφέρειας, η πλούσια χρηματοδότηση και η πολιτική στήριξη έδωσαν στην δημαρχία Βρεττάκου μια μεγάλη νίκη το 2019, όμως, δεν έλυσαν τα προβλήματα. 

Ο δήμος έχει πάψει να κινείται αρκούμενος στα περασμένα μεγαλεία. Όχι μόνο δεν έχει δικές του ιδέες, αλλά, απορρίπτει και κάθε ιδέα που τού προτείνουν οι άλλοι, έστω κι αν βλέπει καλοπροαίρετα προς το μέλλον της πόλης. Τώρα βάζει απροκάλυπτα απέναντί του και τους εργαζόμενους του δήμου.

Κάποιος πρέπει να τα δει όλα αυτά και να ακούσει τα καμπανάκια να ηχούν.

Το θέμα είναι να μην παρασύρει αυτή η διοίκηση στην κατηφόρα μαζί της και την πόλη.

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ 'Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ' Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Πότε θα ασχοληθεί και με τα δύσκολα η δημοτική αρχή;

Σήμερα το βράδυ υπάρχει δημοτικό συμβούλιο με θέμα τον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας (ΟΕΥ). Είναι ένα θέμα που η διοίκηση έπρεπε να έχει λύσει και να έχει ψηφίσει εύκολα προς όφελος και του δήμου, αλλά, και των εργαζομένων του. Το θέμα αυτό, όμως, έχει γίνει αγκάθι που ταλαιπωρεί την δημοτική αρχή και καθυστερεί όλα τα σοβαρά θέματα του δήμου.

 

• Όταν υπάρχει τέτοια αγκύλωση στα εύκολα, τι θα γίνει με τα δύσκολα που έχει μπροστά της η δημοτική αρχή; 
  
• Πόσο περίτρανα θα δείχνει με κάθε της ενέργεια ότι ήταν ΕΤΕΡΟΦΩΤΗ, στηριγμένη στις ΙΔΕΕΣ, τις ΠΡΑΞΕΙΣ και τα ΧΡΗΜΑΤΑ της κυβέρνησης του Σύριζα και της Περιφέρειας της Δούρου και του Γαβρίλη;
• Τώρα που χρειάζεται και η δική της πρωτοβουλία κι η δική της συμμετοχή στις ιδέες και τις πράξεις, γιατί άραγε εμφανίζεται τόσο λίγη;

 

Ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα τελειώσει αυτό το βάσανο του ΟΕΥ. Θα μπορέσει επιτέλους να βρει μια κοινή γλώσσα με τους εργαζόμενους και θα φτιάξει ένα νέο οργανόγραμμα για να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά στους άλλους τομείς όπου η πόλη κινδυνεύει να μείνει απαράδεκτα και αδιόρθωτα πίσω.

Ο φόβος είναι ότι θα συνεχιστεί το αλαλούμ που αποδυναμώνει τον δήμο και ναρκοθετεί το μέλλον του.

Ο Εβλιά Τσελεμπή ερωτεύεται την Αθήνα (Δ')

4η ανάρτηση και τελευταία με τον Εβλιά Τσελεμπή και τις εντυπώσεις του από την Αθήνα. Γεγονός είναι ότι ο άνθρωπος, αδαής κι ας ήταν ο πιο σπουδαίος εκ των Οθωμανών, ερωτεύτηκε την Αθήνα και τα καλά της. Εξ ου και ο τίτλος. 

Ο Εβλιά Τσελεμπή αποκαλύπτει τον έρωτά του για την Αθήνα του 17ου αι. (ΙV) 

Θα συνεχίσω και σήμερα με τον Εβλιά Τσελεμπή και θα τελειώσω με αυτό το 4ο μέρος την παρουσίαση του βιβλίου του για την Αθήνα. Δεν θα δίνω μία-μία τις σελίδες του βιβλίου του αλλά θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα από τα γραπτά του. Θα αποφύγω τις κοτσάνες που περιέχει η διήγησή του και που αφορούν όλες στην ιστορία έτσι όπως του την μαθαίνανε και θα μείνω σε αυτά που είδε και βίωσε με τις αισθήσεις του ο ίδιος, αυτά δηλαδή που αποτελούν την αξιόπιστη μαρτυρία του.

Ο Εβλιά Τσελεμπή, ο Ξενοφών και Θουκυδίδης και Πτολεμαίος των Τούρκων, δυο χιλιάδες χρόνια μετά τους μεγάλους γεωγράφους και ιστοριογράφους είναι ένας αφελής και ημιμαθής αξιωματούχος της αυτοκρατορίας. Περιγράφει τα κάλλη των τόπων που κυρίευσαν οι γιοι του Οσμάν για να δείξει τη δόξα του σουλτανάτου. Είναι όμως και συναισθηματικός τύπος και παρασέρνεται, άλλοτε από τις ομορφιές των τόπων κι άλλοτε από τις ομορφιές των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων. Είναι ένας ανατολίτης που θαυμάζει πράγματα που δεν καταλαβαίνει και δοξάζει τον θεό του που επέτρεψε να γίνουν όλα αυτά. Σίγουρα πάντως φεύγει από την Αθήνα ερωτευμένος με την πόλη αυτή.

Ας δώσω όμως τώρα τα αποσπάσματα:

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Στη σελ. 185 του βιβλίου του γράφει για τον Πειραιά, το λιμάνι του Δράκου, όπου βέβαια του κάνει εντύπωση το λιοντάρι, αυτό που πενήντα χρόνια αργότερα το πήρε ο Μοροζίνι λάφυρο στη Βενετία μια και δεν μπορούσε να σηκώσει ολόκληρη την Ακρόπολη όπως θα ήθελε:

ΥΜΗΤΤΟΣ (σελ. 186 του βιβλίου): Ο Εβλιά ανέβηκε και πάνω στον “Τρελό” τον Υμηττό. Του άρεσαν οι μυρωδιές και δεν παρέλειψε να αναφέρει όλα τα είδη λουλουδιών που βρήκε ή του είπαν ότι φύονται εκεί.

 

ΣΟΥΝΙΟ (σελ. 191 του βιβλίου του): Πήγε και μέχρι το Σούνιο. Άντε πάλι τα μάρμαρα μπροστά του. Όπου πάει κολώνες και αγάλματα … μένει εκστατικός.

 

ΚΛΙΜΑ ΚΑΙ ΛΑΟΣ (σελ. 193 του βιβλίου): Του αρέσουν οι Αθηναίες που τις βρίσκει να είναι οι πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου. Αλλά και οι νεαροί είναι πιο όμορφοι από τις νεράϊδες του δάσους. Όσο για το κλίμα … υπέροχο! Λέτε να μην την ερωτεύτηκε την Αθήνα ο Εβλιά; Δείτε τι γράφει στο απόσπασμα αυτό:

ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (σελ. 194 του βιβλίου): Πλησιάζει ο καιρός που ο Τσελεμπή θα φύγει από την Αθήνα. Ξετρελαμένος από το μέλι και τα κεράσια κι από αυτά που βλέπει, γράφει σαν ποιητής υμνώντας την πόλη. “Κανείς δεν μπορεί να την περιγράψει αυτή την πόλη, μακάρι να υπάρχει για πάντα” λέει πριν την αφήσει σαλπάροντας για την Αίγινα.

 

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ S.O.S.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΠΕ ΣΤΟΝ ΛΑΤΣΗ.

***************************************

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

ΟΣΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

****************************************

Αυτό πρέπει πραγματικά να μας ανησυχήσει. Κάπως έτσι ακούστηκε η πρώτη είδηση και μετά ήρθε ο Μελισσανίδης. Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να χαρίσει τα ΕΛΠΕ στον Λάτση.

 

Το σχετικό ρεπορτάζ της επικαιρότητας είναι από το TVXS. Λέει πως ενώ τώρα το δημόσιο έχει την πλειοψηφία στο ΔΣ των ΕΛΠΕ, σε λίγο, με κυβερνητικές ενέργειες, η πλειοψηφία θα δοθεί στον Λάτση. Ο όμιλος Λάτση θα μπορεί να φτιάξει ό,τι θέλει (αν του επιτραπεί) ή να πουλήσει όπου θέλει (κι εδώ δεν χρειάζεται να του επιτραπεί τίποτε).

 

Στον χώρο που βρισκόταν η Μobil φτιάχτηκε η Oil One. 

Στον χώρο που βρίσκεται η ΒΡ (και τώρα είναι τα ΕΛΠΕ) τι θα μας βρει;

 

Η δημοτική αρχή πρέπει να μάθει, να τρέξει, να προλάβει.

Αλλιώς θα τρέχουμε πάλι πίσω από τις εξελίξεις και δεν θα προλαβαίνουμε. Θα είναι ασυγχώρητη αν δεν κινηθεί. 

Ήδη, η μόνη μας πραγματική αντίσταση, ο χαρακτηρισμός της περιοχής σαν ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ και η Πολεοδομική μελέτη Ανάπλασης έχουν καθυστερήσει. 

Πριν πιάσουμε πάτο, πρέπει κάποιοι να ξυπνήσουν. Πριν να είναι αργά.

Η Αθήνα του 17ου αι. (Από το βιβλίο του Εβλιά Τσελεμπή Γ’ μέρος)

Το Γ' μέρος της ανάρτησης της 19ης Οκτωβρίου 2014. Είναι "Η Αθήνα του 17ου αι. (Εβλιά Τσελεμπή Γ’ μέρος" Οι δύο πρώτες μας αναρτήσεις έγιναν στις 28 και 30 Απριλίου. Συνεχίζω σήμερα. Βλέπουμε πρώτα την Αθήνα του 16ου αιπώνα που είδε κι ο Τσελεμπή. Εδώ είναι η αγορά.

 Συνεχίζω με τον Εβλιά Τσελεμπή, το τρίτο μέρος της παρουσίασής μου. Προσπερνάω τη σελίδα 176 του βιβλίου όπου περιγράφει βασικά το τζαμί μέσα στον Παρθενώνα και πηγαίνω στην επόμενη, που αφορά στην Αθήνα (σελ. 177 βιβλίου) και την μεθεπόμενη σελ. 178. Διαβάστε τι λένε:

 

σελ. 178

Αφού θαυμάζει τις κολώνες και τον τρόπο που είναι δεμένες βλέπει τις μετόπες και τα χάνει. Τα γλυπτά και τα αγάλματα είναι “θαύματα των θαυμάτων” και ξεπερνούν σε σύλληψη και κατασκευή τις δυνατότητες του νου των απλών ανθρώπων.

Γύρισε όλο τον κόσμο ο Εβλιά αλλά δημιουργήματα σαν κι αυτά που είδε εδώ δεν υπάρχουν πουθενά μας λέει.

Ξαναβάζω ξεχωριστά το κομμάτι αυτό όπου ο Εβλιά υμνεί αυτά που βλέπει σαν δημιουργήματα θεών.

Να σημειώσω ότι ο Εβλιά, όπως έχουμε δει πολλές φορές, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ τι θα πει αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, φιλοσοφία, επιστήμη, τραγωδία, ΤΙΠΟΤΕ από όλα αυτά δεν ξέρει. Δεν ξέρει τι θα πει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, τι θα πει ΠΟΛΗ, τι θα πει ΠΟΛΙΤΗΣ, τι θα πει ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ, τι θα πει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Δεν ξέρει ούτε γιατί φτιάχτηκαν όλα αυτά, ούτε τι υμνούν. Δεν ξέρει την ουσία που εκφράζουν. Βλέπει μόνο το επικάλυμμα και αυτό είναι τόσο εντυπωσιακό που τον αφήνει άφωνο!

Καημένε Εβλιά Τσελεμπή, πόσα έχασες βλέποντας μόνο το θαύμα με τα μάτια και χάνοντας το θαύμα της ψυχής και του μυαλού!

Κι από εμάς αγαπητοί συν-Έλληνες, πόσοι μπορούμε να δούμε κάτι πέρα από το επικάλυμμα που είδε και ο Τσελεμπή, πόσοι είδαμε στο Μουσείο της Ακρόπολης κάτι περισσότερο από αγάλματα και μάρμαρα;

Στην σελίδα 179 του βιβλίου περιγράφει τον τούρκικο μαχαλά και μετά περιγράφει τα σπίτια και τις συνήθειες των Ελλήνων. Ας πάμε λοιπόν στην σελίδα 180 βιβλίου και στη σελίδα 181 του βιβλίου.

 

Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός, η Βιβλιοθήκη του Αδριανού, ο Ναός του Ηφαίστου (Θησείο) παρελαύνουν από τις περιγραφές του. Και ο Εβλιά, μουσουλμάνος ο ίδιος, δεν διστάζει να γράψει:

“Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι δεν χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και θεωρούνται παρακατιανοί. Κι αυτό γιατί οι καφίρηδες (άπιστοι) είναι πλούσιοι έμποροι κι έχουν συνεταίρους στα πέρατα της Ευρώπης.”

Και βέβαια το βιολί του ο παραμυθάς και παραμυθιασμένος Ηρόδοτος των Τούρκων, η Βαλκίδα (Μπαλκίς) που τριγυρνούσε με τον Σολομώντα κι έκτιζε πόλεις για παραθερισμό … Παλάτι της είναι ο ναός του Ολυμπίου Διός που οι τεράστιοι Στύλοι του εντυπωσίαζαν και τότε τον περιηγητή.