Ακούγοντας τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ιδιαίτερα την τηλεόραση, αποκτά κανείς φανταστικές εντυπώσεις γύρω από τα ελληνοτουρκικά και τα "τουρκικά" γενικώς. Δεν τολμά ο Ερντογάν ή κάποιος παρατρεχάμενός του να πει κάπου με στόμφο ότι θα μας ρίξει στη θάλασσα ή ότι θα ρίξει ένα χέρι ξύλο στους Αμερικανούς ή του Ρώσους και τα ελληνικά μέσα το μεταδίδουν με φωνή καμπάνα και υπότιτλους και επεξηγηματικά σχόλια. Μη χάσουμε λέξη από την κάθε προεκλογική κορόνα του Τούρκου Προέδρου ή των υπουργών ή των συμβούλων του... Αν δεν είναι κόμπλεξ και φόβος τότε είναι λαϊκισμός προς άγρα τηλεθεατών ... ή ... απλή βλακεία ...!
Η αλήθεια είναι πως ο Ερντογάν, μετά το εις βάρος του πραξικόπημα, ενεργεί υπό ειδικό ψυχικό καθεστώς. Τρομοκρατημένος ο ίδιος για τη ζωή του απολαμβάνει να τρομοκρατεί τις ζωές των άλλων. Οι "Γκιουλενιστές" που κυνηγά δεν είναι ούτε "λαϊκοί κεμαλιστές" (που είναι οι ουσιαστικοί του αντίπαλοι) ούτε "φιλοκούρδοι" (οι άλλοι του μεγάλοι αντίπαλοι). Είναι θρησκευόμενοι όπως αυτός, σουνίτες όπως αυτός, σουλτανικοί όπως αυτός και λαϊκιστές όπως αυτός. Την ίδια Τουρκία του ισλαμικού νόμου ονειρεύονται και τη θέση του σεϊχουλισλάμη (κάτι σαν τον Πατριάρχη των χριστιανών) εποφθαλμιούν. Ίδιοι κι απαράλλαχτοι είναι και μαζί σκάβανε τα θεμέλια του λαϊκού κράτους της Τουρκίας ως το 2013. Αδέλφια που σκοτώνονται στο μοίρασμα της πατρικής κληρονομιάς του Ερμπακάν είναι κι οι δυο. Το γεγονός όμως ότι ο Ερντογάν ως ανεξέλεγκτος είναι κι επικίνδυνος, δεν πρέπει να μας κάνει τυφλούς.
Η στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας είναι υπό αμφισβήτηση μετά τις αθρόες διώξεις των στρατιωτικών των τελευταίων χρόνων. Η θέση της στον νέο κόσμο του Τραμπ είναι κι αυτή αμφιλεγόμενη και υπό αμφισβήτηση. Προς το παρόν κανείς δεν την θέλει εναντίον του αλλά και κανείς δεν την θέλει για παρέα του. Η γεωπολιτική της θέση δεν είναι σταθερή και -κυρίως- δεν είναι θέση υπερδύναμης, ούτε γι αστείο. Το πρόβλημά της Τουρκίας, όμως, δεν είναι ούτε οι γεωπολιτικές ούτε οι στρατιωτικές της αδυναμίες. Αυτές ξεπερνιούνται με περισσότερα κονδύλια και περισσότερη καταπίεση του λαού της. Το πρόβλημα που η Τουρκία δεν μπορεί να ξεπεράσει είναι το οικονομικό.
Το νόμισμά της, η τουρκική λίρα, πέφτει συνεχώς. Οι διεθνείς οίκοι την υποβαθμίζουν και την απαξιώνουν ως χώρα για επενδύσεις. Ο πληθωρισμός της ανεβαίνει και η ανεργία αυξάνεται. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια (πριν τρελαθεί εντελώς ο Ερντογάν) σημείωνε αυξήσεις ρεκόρ του ΑΕΠ με όλους τους δείκτες της οικονομίας της να κινούνται ανοδικά. Σε αυτό το κλίμα ο Ερντογάν έγινε αποδεκτός από τους Τούρκους. Με τα νέα δεδομένα είναι αμφίβολο αν θα συνεχίσει να έχει υποστήριξη στο εσωτερικό παρά την γενικευμένη τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει κατά οποιουδήποτε αντίθετου.
Η Τουρκία έχει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα σαν χώρα, δεν το συζητάμε σαν ανθρώπινο δυναμικό. Εκεί βρίσκεται η αδυναμία της κι εκεί μπορούν οι "μεγάλοι" (τους οποίους προκαλεί) να την πατήσουν "στον λαιμό". Αν πάει από κάτι ο Ερντογάν και η "Τουρκία του", θα είναι από οικονομική ασφυξία.
