Για τα χτεσινοβραδινά γεγονότα στην Τουρκία δεν θα πω τίποτε περισσότερο. Τα έχετε δει όλοι, τα διαβάσατε και οι περισσπότεροι τα ζήσατε σε ζωντανές συνδέσεις. Η τελική νίκη είναι του Ερντογάν που όχι μόνο δεν ανατράπηκε αλλά συνέλαβε και τους πραξικοπηματίες. Δεκάδες νεκροί από σφαίρες στρατιωτών, ελικοπτέρων, ταννκς και αστυνομικών με το πλήθος να μπλοκάρει και να καταλαμβάνει τα τανκς και να λιντσάρει τους στρατιώτες.
Το θεωρούσαμε προφανές ότι πλέον, με τα μέσα επικοινωνίας στα χέρια του κάθε πολίτη, πραξικόπημα δεν γίνεται. Το πραξικόπημα στηρίζεται στον φόβο κι ο φόβος στην άγνοια. Αν σπάσει η άγνοια, τερματίζονται όλα. Αυτό έγινε και στην Τουρκία. Όσο οι άνθρωποι βρίσκονταν σε άγνοια όλοι φοβόντουσαν και τα πάντα είχαν παγώσει. Όταν βγήκαν τα βιντεάκια που καλούσαν τον κόσμο να βγει στους δρόμους, τότε τα πάντα τελείωσαν.
Εγώ θα μείνω στη θέα του πλήθους που αντιμετώπισε τους πραξικοπηματίες και τελικά τους νίκησε. Τους άκουσα σε πέντε-δέκα σημεία να φωνάζουν και να παλεύουν με τα τανκς. Δεν έλεγαν "Ζήτω η Δημοκρατία" δεν έλεγαν ούτε καν "Ζήτω ο Ερντογάν". Όχι. Δεν ήταν το θέμα ούτε η δημοκρατία, ούτε ο Ερντογάν. Φώναζαν "Ο ΑΛΛΑΧ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ". Έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουν τι είναι η δημοκρατία, όχι μόνο αυτοί, ούτε και οι επαΐοντες δυτικοί δεν ξέρουν καλά-καλά. Γι αυτούς δημοκρατία είναι να ψηφίζουν κάθε τέσσερα περίπου χρόνια και να βγάζουν κυβερνήτη τον άνθρωπο που θέλει ο Αλλάχ. Που θα καταλύσει σιγά-σιγά το λαϊκό κράτος που έφτιαξε κάποτε ο Αττατούρκ, που θα ξαναφέρει (ξαναέφερε) τις μαντίλες, που θα κατατροπώσει τους Κούρδους και τους άπιστους και θα τους δώσει ψωμί να φάνε (και πραγματικά τους έδωσε στο μέτρο του δυνατού). Γι αυτό ούτε ο Ερντογάν δεν επευφημείτο. Πριν τον Ερντογάν ήταν ο Ερμπακάν και αργότερα θα είναι άλλος. Εκείνος που θα μείνει για πάντα ο ίδιος και είναι ο κομματάρχης του κόμματος των Ερντογάν-Ερμπακάν, είναι ο ίδιος ο Αλλάχ!
Νίκησε η δημοκρατία χτες βράδυ; Ε, όχι βέβαια! Έχασε η δικτατορία; Ναι, αυτή έχασε.
Ας μην ξεχάσουμε πάντως ότι ήταν μια δικτατορία που πήγαινε κόντρα στο κράτος του Αλλάχ και στόχευε στην προστασία του λαϊκού κράτους. Με λάθος τρόπο, μέσω δικτατορίας, αλλά αυτό είναι εγγενές πρόβλημα της Τουρκίας από γεννησιμιού της. Ο στρατός (με τον Αττατούρκ) ενεργώντας δικτατορικά, επέβαλε δυτικούς θεσμούς, κατάργησε την μαντίλα, κατάργησε τη σαρία, κατάργησε τα αραβικά γράμματα και εφάρμοσε τα λατινικά και προσπάθησε να δυτικοποιήσει το πιο ανατολίτικο κράτος της περιοχής. Δηλαδή με "δικτατορία" επιχείρησε να επιβάλει "δημοκρατία". Και οι αντίθετοι στο λαϊκό κράτος, οι ισλαμιστές, οι σκοταδιστές, χρησιμοποιούν τη "δημοκρατία" για να φτιάξουν τη δική τους "κοινωνική δικτατορία". Σχιζοφρενικό; ναι, αν πιστέψει κανείς ότι υπάρχει δημοκρατία που απειλήθηκε ή διαστρεβλώθηκε.
Στην πραγματικότητα η δημοκρατία δεν έχει καμιά -μα καμιά- σχέση με όλα αυτά. Οι Τούρκοι, για εκατό χρόνια τώρα, επιλέγουν μεταξύ μιας θεοκρατικής ολιγαρχίας και μιας χρηματοκρατικής ολιγαρχίας επίσης. Μέχρι στιγμής οι θεκορατικοί νικούν. Κι όσο γινόταν το αντίθετο, η Τουρκία και οι Τούρκοι δεν έβλεπαν καλύτερες μέρες.
Ο τούρκικος λαός απέδειξε ότι παραμένει κατά μεγάλο ποσοστό πιστός στον Αλλάχ, όχι ψεύτικα πιστός όπως οι Έλληνες, κανονικά πιστός όπως οι ανατολίτες. Με τις υγείες του!
