Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Μερικά σχόλια ακόμη για το Brexit

Ας σχολιάσουμε μερικά από τα αποτελέσματα του Μπρέξιτ, προσέχοντας μην πούμε τα ίδια κοινότυπα και προβλέψιμα που λένε όλοι, ακόμα και τα πολιτικά μας κόμματα που έχουν για όλα γνώμη.
Οι περιοχές της Αγγλίας και της Ουαλίας ψήφισαν υπέρ της ΕΞΟΔΟΥ από την ΕΕ. Θέλησαν ανεξαρτησία από την γερμανική Ευρώπη.
Μόνο τρεις περιοχές ψήφισαν υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ. Η Σκοτία, η Βόρεια Ιρλανδία και το Λονδίνο όπου είναι και το ΣΙΤΥ.
Η Σκοτία ψήφισε 62% υπέρ της ΕΕ. Δεν θέλει την Βρετανική κυριαρχία ακόμη κι αν δεν μπόρεσε στο δικό της δημοψήφισμα να της αντισταθεί. Μέσα στην ΕΕ νιώθει μια προστασία. Τώρα, είναι καθαρό, θα ξανατεθεί θέμα ανεξαρτησίας και αυτή τη φορά το αποτέλεσμα θα είναι εύκολα διαφορετικό.
Η Βόρεια Ιρλανδία ψήφισε καθαρά 55% υπέρ της ΕΕ. Θέλει κι αυτή να απαλλαγεί από την Βρετανική κυριαρχία. Μπορεί να ακολουθήσει τον σκοτσέζικο δρόμο και να ενωθεί (επί τέλους) με την υπόλοιπη Ιρλανδία, το Έυρε.
Το Σίτυ, που ακολουθεί πάντα τα βήματα της μητρόπολης (της Γουόλ Στρήτ) ψήφισε αυτό που ήθελε ο Ομπάμα, υπέρ της παραμονής. Ταυτόχρονα θέλησε να παραμείνει ανεξάρτητο από τους ... Άγγλους(!) καθώς στο Σίτυ κατοικούν κατά πλειοψηφία ξένοι είτε πλούσιοι είτε υπηρέτες των πλουσίων. 
Η πλειοψηφία των Άγγλων όμως έπιασε το μήνυμα που ακόμα και η Βασίλισσα φρόντισε έμμεσα να μεταδώσει. ΕΞΩ!
Στην ουσία ΟΛΟΙ, ο καθένας με τον τρόπο του διακήρυξαν τη διάθεσή τους για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ! Αυτό ήταν το κυριότερο διακύβευμα αυτού του δημοψηφίσματος. Το ίδιο που ήταν και πέρσι στην Ελλάδα. Ανεξαρτησία ή Προσαρμογή; Αν το αποτέλεσμα REMAIN ή LEAVE ήταν 52%-48% το αποτέλεσμα ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ή ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ έφτασε το 80%-20% σχεδόν παντού ... μόνο που ο δυνάστης δεν ήταν παντού ο ίδιος. Ο καθένας διακήρυξε τον πόθο του να απαλλαγεί από εκείνον που έβλεπε σαν τον δικό του επικυρίαρχο.

Βλέποντας με ιστορική ματιά:
Η Αγγλία και η Ουαλία ψήφισαν έξοδο από την ΕΕ. Η Αγγλία δεν θέλει τη γερμανική κυριαρχία και το απέδειξε. Όποιο κι αν είναι το κόστος αυτής της επιλογής, διάλεξε να αντισταθεί για δεύτερη φορά στην γερμανική επέλαση στην Ευρώπη. Την πρώτη φορά το έκανε το 1940 όταν το γερμανικό όπλο ήταν τα τανκς και τα αεροπλάνα και, για δεύτερη φορά, το κάνει τώρα που όπλα τους είναι οι τράπεζες και το ευρώ. Η Αγγλία και η προσκολλημένη σε αυτήν Ουαλία ψήφισαν Ανεξαρτησία.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία θα έπρεπε να χτυπήσει ένα καμπανάκι στην Ευρώπη. Οι Ποντέμος, ο Σύριζα, ο Ρέντζι το τόνισαν αμέσως και πολύ καθαρά με τις πρώτες τους δηλώσεις: η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει. Όμως ο Σόιμπλε το βιολί του. Δυσάρεστο χαρακτήρισε το αποτέλεσμα (αυτό έλειπε!) αλλά συνεχίζουμε την πορεία μας, συμπλήρωσε. Οι νόμοι και οι κανόνες δηλαδή, τίποτε δεν θα αλλάξει και οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να εισπράττουν. Θα σκληρύνει και τη στάση της η Ευρώπη απέναντι στην Βρετανία για να εμποδίσει τυχόν άλλες αποχωρήσεις. Με το μαστίγιο λοιπόν! 
Αυτή η γερμανική Ευρώπη είναι ένας χώρος αποκρουστικός για κάθε φιλελεύθερο άνθρωπο. Κι απ' ό,τι φαίνεται, δύσκολα θα αλλάξει! Μπορεί να μην υπάρχει πολιτικά κάτι καλύτερο αυτή τη στιγμή, ιδιαίτερα για την ανατολική Μεσόγειο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η γραφειοκρατική γερμανική επιβολή δεν είναι ολοφάνερα ανεπιθύμητη.

Μεταξύ άλλων να σχολιάσω και αυτό που αποφάσισαν εν θερμώ ο απίθανος σύγχρονος Μακιαβέλι της Ευρώπης, ο νέος Μέτερνιχ, και οι συν αυτώ: Συγκάλεσαν σύνοδο των έξι ιδρυτικών χωρών, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Μπενελούξ (Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) χωρίς οι ανόητοι να αντιλαμβάνονται ότι θέτουν έτσι άτυπα και συμβολικά θέμα υπαρξιακό της Ευρώπης. Όταν ανατρέχεις στις ρίζες σου, στα origin, τότε ομολογείς ότι το πρόβλημά σου είναι ΘΕΜΕΛΕΙΑΚΟ.
Απ' ό,τι φαίνεται υπάρχει η σκέψη να προσπαθήσουν να επιβάλουν στους Βρετανούς νέο διορθωτικό δημοψήφισμα (το είπε ο Λεβέντης που λειτουργεί πάντα σαν παπαγαλάκι του Σόιμπλε) αλλά δεν φαίνεται εύκολο το ποτάμι να γυρίσει πίσω.