Χρονικό μιας έκδοσης

Επ' ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου:

"ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ... ΕΔΩ ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ" των Γιώργου Χατζόπουλου και Γιώργου Τσιρίδη με επιμέλεια Χριστίνας Χαφουσίδου 

που θα γίνει μαζί με την προβολή της ταινίας: 

"ΑΥΤΗ Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ" του Γ.Χατζόπουλου

που θα γίνει στις 7 Στροφές (Νικομηδείας 27-29 Κερατσίνι, πλατεία Ευγενείας) την ΚΥΡΙΑΚΗ 3 Ιουλίου 2016 στις 8 μμ

αντιγράφω από το βιβλίο ένα κείμενο που αναφέρεται στα γεγονότα που οδήγησαν στη μνημειώδη αυτή έκδοση:

Το χρονικό της έκδοσης:

Η έκδοση αυτή φέρει ως συγγραφείς της τους Γιώργο Χατζόπουλο και Γιώργο Τσιρίδη καθώς οι δύο τους ανέλαβαν την συλλογή και αξιοποίηση ενός τεράστιου σε όγκο και ιστορική αξία υλικού.

Το πρωτογενές υλικό στο οποίο στηρίχτηκε το βιβλίο που αποτελείται από

-Προφορικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν οι ίδιοι τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται. Οι μαρτυρίες αυτές βασίζονται κατά τη συντριπτική τους πλειοψηφία σε καταγραφές που έγιναν στις σελίδες της τοπικής εφημερίδας «ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ» του Γιώργου Χατζόπουλου κ.α. και δευτερευόντως στις σελίδες της τοπικής εφημερίδας «ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ» του Γιώργου Τσιρίδη. Στην στήλη «Αυτοί που πρώτοι πάτησαν στη Δραπετσώνα» οι συντάκτες Βασίλης Ακριβόπουλος, Νίκος Γεωργιάδης και ο εκδότης Γεώργιος Χατζόπουλος καταχώρησαν σειρές συνεντεύξεων – μαρτυριών από προσωπικότητες της περιοχής που έζησαν την προσφυγιά από τον Πόντο και τη Μικρασία στη Δραπετσώνα. Στις στήλες της "Δημογραφίας" που εκδιδόταν από το 1980 ως το 2006 φιλοξενήθηκαν καταγραφές (πέρα από τα άρθρα) των Λάκη Ιγνατιάδη και Νίκου Δαμίγου που αποτελούν πολύτιμο υλικό της παρούσας έκδοσης.

-Κείμενα Δραπετσωνιτών τα οποία εκτός από τις προσωπικές γνώμες των συγγραφέων τους περιέχουν ιστορικά στοιχεία που συνεισφέρουν στην κεντρική εξιστόρηση που επιχειρείται στο βιβλίο.

-Ανθολογημένα κείμενα εξαίρετων συγγραφέων που αντικαθιστούν προσωπικές μαρτυρίες εκεί όπου αυτές δεν είναι δυνατό να υπάρχουν.

-Τα ημερολόγια που εξέδωσε τα χρόνια 2003, 2004 και 2005 η Ένωση Ποντίων, με βάση το υλικό του Γ. Χατζόπουλου.

-Πλούσιο φωτογραφικό υλικό που κατά κύριο λόγο αποτελεί το προσωπικό φωτογραφικό αρχείο του Γ. Χατζόπουλου, συμπληρωμένο από δεκάδες φωτογραφίες «ανώνυμων» συμπολιτών μας που συμβάλλουν με τον τρόπο αυτό στη συλλογικότητα της έκδοσης.

-Εικαστικό υλικό που μας προσέφερε ο μεγάλος Δραπετσωνίτης καλλιτέχνης Δ.Κοκκινίδης

-Ποιήματα του Στ. Σαχαρίδη από την ποιητική συλλογή «Χρονικό» όπως και ποιήματα άλλων Δραπετσωνιτών και μη που αναφέρονται στην πόλη μας

Το πρωτογενές υλικό συμπληρώθηκε με συνοπτικές αναφορές από την ιστορία του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της ευρύτερης περιοχής της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου ώστε να υπάρχει σύνδεση των ανθρώπων με τις πατρίδες τους παλιές και νέες. Ο προσφάτως αποθανών συνεργάτης της έκδοσης Στ.Σαχαρίδης συνέγραψε το 1ο κεφάλαιο οργάνωσε το υλικό και παραχώρησε ποιήματά του. Το 2009 προστέθηκε στη συγγραφική ομάδα ο Γ.Τσιρίδης ο οποίος συνέβαλε στην ταξινόμηση της ύλης και συνέγραψε τα κεφάλαια που αφορούν κυρίως στην νεώτερη πολιτική ιστορία της Δραπετσώνας. Πολύτιμη ήταν η συνεισφορά και συμβολή και των Δαμιανού Ποιμενίδη, Νίκου Γρηγοριάδη και Γιώτη Ξανθόπουλου, Προέδρου, Αντιπροέδρου και Γ.Γραμματέα της Ένωσης Ποντίων αντίστοιχα (2007-2009) με τις άοκνες προσπάθειές τους για ανεύρεση και διασταύρωση στοιχείων. Το 2010 το υλικό κρίθηκε από τα μέλη της διοίκησης που το διάβασαν (Ν.Γρηγοριάδης, Γ.Ασιατίδου, Ελ.Καλογιαννίδης) έτοιμο προς έκδοση και, ύστερα από κλειστές προσφορές, το έργο ανατέθηκε στον εκδοτικό οίκο Ινφογνώμων. Όμως το βιβλίο έμελλε να διανύσει ακόμα δρόμο για να πάρει την τελική του μορφή, ύστερα από αρκετές διορθώσεις, συμπληρώσεις και αφαιρέσεις, ώστε να είναι αντάξιο της ιστορίας του συλλόγου και της Δραπετσώνας. Τη διόρθωση των κειμένων και την τελική επιμέλεια της έκδοσης ανέλαβε η Γ.Γ. της Ενώσεως Ποντίων, Αρχισυντάκτρια της εφημερίδας "Ποντιακή Γνώμη" Χριστίνα Χαφουσίδου, η οποπία εργάστηκε με ζέση και αυταπάρνηση. Ευχή μας είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής αυτής δουλειάς να δικαιολογήσει την όποια καθυστέρηση στην εκδοσή της και να αποζημιώσει τα μέλη και τους φίλους της Ένωσης που το περιμένουν με λαχτάρα.

  

ΤΑΙΝΙΑ για τη Δραπετσώνα και προ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ενός βιβλίου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

για την (προ)παρουσίαση* του βιβλίου

Την Κυριακή 3 Ιουλίου 2016 στις 8 μμ.

"Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά ... εδώ στη Δραπετσώνα!"

Με εκδότη την Ένωση Ποντίων Πειραιώς, Κερατσινίου, Δραπετσώνας

συγγραφείς τους Γιώργο Χατζόπουλο και Γιώργο Τσιρίδη 

και επιμελήτρια την Χριστίνα Χαφουσίδου

Είναι μια πολυτελής έκδοση 500 σελίδων με πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό που περιέχει την συνοπτική ιστορία του Πόντου, της Μικρασίας και της Δραπετσώνας από την αρχαιότητα ως το 1922, και μιαν αναλυτική ιστορία της πόλης της Δραπετσώνας και των κατοίκων της από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.

Θα μπορούσε να έχει υπότιτλο Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ.

Η παρουσίαση θα γίνει από τους συγγραφείς

Γιώργο Χατζόπουλο και Γιώργο Τσιρίδη

Στις 9.30 μμ. θα προβληθεί και η ταινία (παραγωγής 1980) του Γ.Χατζόπουλου

“Αυτή η κουκουβάγια από τη Δραπετσώνα τι γυρεύει”

Στις “7 Στροφές”

Συνεταιριστικό Πολιτιστικό Καφενείο 7 Στροφές

Νικομηδείας 27-29, Πλατεία Ευγένειας, Κερατσίνι

eptastrofes@gmail.com     fb: 7 Στροφές

* Η επίσημη (πανηγυρική) παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει τον Οκτώβρη 2016

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Μελανσόν

Ένα άρθρο του Ζαν Λικ Μελανσόν διαλέγω σήμερα να αναρτήσω. Ο τύπος είναι Γάλλος, αριστερός και υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2017 στη Γαλλία όπου ο Ολάντ μάλλον θα βυθιστεί, η Λεπέν θα είναι το φαβορί και θα της αντιταχθούν ο Σαρκοζί ή ο Μελανσόν. Το άρθρο του επομένως δεν εκφράζει προσωπικές απόψεις αλλά τις απόψεις της Γαλλικής (και εν πολλοίς) της ευρωπαϊκής αριστεράς. Είναι ο τρόπος για να δει κανείς το Brexit από μια σκοπιά όχι εθνικιστική αλλά αιριστεροδημοκρατική που ταυτόχρονα δεν υποτιμά τον εθνικισμό και τα ζητήματα ανεξαρτησίας. 

Το άρθρο (που εγώ το πήρα μεταφρασμένο από το site ΚΟΣΜΟΣ-TRIBUNE

(δ/ση: http://www.tribune.gr/world/news/article/259468/melanson-allazi-evropi-gallia-fevgi-pira-kata-merkel.html)

Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι μετασεισμοί του Brexit στην Ευρώπη, με τον τέως αρχηγό του Αριστερού Μετώπου της Γαλλίας και ανεξάρτητο υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές του 2017 Ζαν Λικ Μελανσόν να υπογραμμίζει ότι «Για τους Γάλλους, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση ή αλλάζουμε την Ευρώπη ή την εγκαταλείπουμε»..

«Αυτό είναι το δικό μου μήνυμα προς τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες» πρόσθεσε και χαρακτήρισε το Brexit ως μια «σεισμική δόνηση για την Ευρωπαϊκή Ένωση του σήμερα», ενώ σημείωσε ότι στην Ευρώπη, οι πρόεδροι της ΕΚΤ, του Συμβουλίου, της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Eurogroup, προετοιμάζουν εδώ και εξάμηνο μια νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη.

«Είναι καιρός πλέον, η μυστική αυτή συνεργασία να έλθει στο φως και να συζητηθεί, ώστε να μπορέσουν να ακουστούν και άλλες φωνές που ενδιαφέρονται για την πατρίδα τους και την Ευρώπη» υπογράμμισε.

Ο Μελανσόν έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα δημοψηφίσματα του παρελθόντος που δεν λήφθηκαν ιδιαίτερα υπόψη από την Ε.Ε.

Στη Γαλλία κατ’ αρχάς το 2005, στην Ολλανδία κατόπιν και στην Ελλάδα τελευταία, κάθε φορά που θέτουμε στο λαό το ερώτημα εάν αποδέχεται αυτά που προτείνει η Ευρώπη, η απάντηση είναι «όχι».

Και αυτό οποιαδήποτε και εάν είναι η πίεση που ασκείται, είτε από την κινητοποίηση των ΜΜΕ είτε των πολικών μηχανισμών κάθε χώρας, είπε ο Μελανσόν.

«Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε το μάθημα, διότι είναι πλέον σαφές ότι βρισκόμαστε μπρος στην αποτυχία της ΕΕ, αλλά είναι το ίδιο σαφές και το ότι η κατάσταση αυτή εγκλείει πολλούς κινδύνους που θα πρέπει να αποτρέψουμε. Κυρίως τον κίνδυνο των εθνικισμών και της αντιπαράθεσης των λαών μεταξύ τους» τόνισε.

Σύμφωνα με τον Μελανσόν, «η άρνηση των λαών δεν είναι άρνηση της ειρήνης, δεν είναι άρνηση της ενότητας και αγαστής συνύπαρξης. Είναι η άρνηση της Ευρώπης των προνομιούχων, είναι η άρνηση των πέτρινων εντολών της Κομισιόν, είναι η Ευρώπη της τρόικας και των άλλων συμβούλων που έρχονται σε κάθε χώρα για να οργανώσουν τη λεηλασία όταν η Κομισιόν το αποφασίσει. Τελικά είναι η άρνηση της έλλειψης φορολογικής και κοινωνικής εναρμόνισης. Η Ε.Ε. σήμερα είναι, η εμπορευματοποίηση των πάντων, είναι τα πλεονεκτήματα που δίνονται στους πλούσιους και υπερ-πλούσιους. Είναι λοιπόν λογικό ότι οι άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, λένε “όχι” σε μια τέτοια οργάνωση».

Σχετικά με το ποιος έχει την ευθύνη αυτής της αποτυχίας, ο Μελανσόν ανέφερε ότι «η αποτυχία αυτής της Ευρώπης, έχει “διεύθυνση κατοικίας”, αυτήν της γερμανικής κυβέρνησης. Εδώ και χρόνια, από Συνθήκη σε Συνθήκη και από συνάντηση σε συνάντηση, η Γερμανίδα καγκελάριος διευκολυμένη από μια ακατανόητη υποταγή της Γαλλικής προεδρίας, με τους Σαρκοζί και Ολάντ που αγνόησαν τη θέληση των Γάλλων, η γερμανική αυτή κυβέρνηση, εφάρμοσε μια πολιτική σύμφωνα με τα συμφέροντά της και όχι σύμφωνα με τα συμφέροντα της Ευρώπης. Νομίζω ότι είναι μια εκπληκτική ευκαιρία για τη Γαλλία να επανέλθει στο προσκήνιο και να προτείνει κάποιες εντελώς διαφορετικές μεθόδους» κατέληξε ο αριστερός πολιτικός.

Μερικά σχόλια ακόμη για το Brexit

Ας σχολιάσουμε μερικά από τα αποτελέσματα του Μπρέξιτ, προσέχοντας μην πούμε τα ίδια κοινότυπα και προβλέψιμα που λένε όλοι, ακόμα και τα πολιτικά μας κόμματα που έχουν για όλα γνώμη.

Οι περιοχές της Αγγλίας και της Ουαλίας ψήφισαν υπέρ της ΕΞΟΔΟΥ από την ΕΕ. Θέλησαν ανεξαρτησία από την γερμανική Ευρώπη.

Μόνο τρεις περιοχές ψήφισαν υπέρ της ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ. Η Σκοτία, η Βόρεια Ιρλανδία και το Λονδίνο όπου είναι και το ΣΙΤΥ.

Η Σκοτία ψήφισε 62% υπέρ της ΕΕ. Δεν θέλει την Βρετανική κυριαρχία ακόμη κι αν δεν μπόρεσε στο δικό της δημοψήφισμα να της αντισταθεί. Μέσα στην ΕΕ νιώθει μια προστασία. Τώρα, είναι καθαρό, θα ξανατεθεί θέμα ανεξαρτησίας και αυτή τη φορά το αποτέλεσμα θα είναι εύκολα διαφορετικό.

Η Βόρεια Ιρλανδία ψήφισε καθαρά 55% υπέρ της ΕΕ. Θέλει κι αυτή να απαλλαγεί από την Βρετανική κυριαρχία. Μπορεί να ακολουθήσει τον σκοτσέζικο δρόμο και να ενωθεί (επί τέλους) με την υπόλοιπη Ιρλανδία, το Έυρε.

Το Σίτυ, που ακολουθεί πάντα τα βήματα της μητρόπολης (της Γουόλ Στρήτ) ψήφισε αυτό που ήθελε ο Ομπάμα, υπέρ της παραμονής. Ταυτόχρονα θέλησε να παραμείνει ανεξάρτητο από τους ... Άγγλους(!) καθώς στο Σίτυ κατοικούν κατά πλειοψηφία ξένοι είτε πλούσιοι είτε υπηρέτες των πλουσίων. 

Η πλειοψηφία των Άγγλων όμως έπιασε το μήνυμα που ακόμα και η Βασίλισσα φρόντισε έμμεσα να μεταδώσει. ΕΞΩ!

Στην ουσία ΟΛΟΙ, ο καθένας με τον τρόπο του διακήρυξαν τη διάθεσή τους για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ! Αυτό ήταν το κυριότερο διακύβευμα αυτού του δημοψηφίσματος. Το ίδιο που ήταν και πέρσι στην Ελλάδα. Ανεξαρτησία ή Προσαρμογή; Αν το αποτέλεσμα REMAIN ή LEAVE ήταν 52%-48% το αποτέλεσμα ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ή ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ έφτασε το 80%-20% σχεδόν παντού ... μόνο που ο δυνάστης δεν ήταν παντού ο ίδιος. Ο καθένας διακήρυξε τον πόθο του να απαλλαγεί από εκείνον που έβλεπε σαν τον δικό του επικυρίαρχο.

Βλέποντας με ιστορική ματιά:

Η Αγγλία και η Ουαλία ψήφισαν έξοδο από την ΕΕ. Η Αγγλία δεν θέλει τη γερμανική κυριαρχία και το απέδειξε. Όποιο κι αν είναι το κόστος αυτής της επιλογής, διάλεξε να αντισταθεί για δεύτερη φορά στην γερμανική επέλαση στην Ευρώπη. Την πρώτη φορά το έκανε το 1940 όταν το γερμανικό όπλο ήταν τα τανκς και τα αεροπλάνα και, για δεύτερη φορά, το κάνει τώρα που όπλα τους είναι οι τράπεζες και το ευρώ. Η Αγγλία και η προσκολλημένη σε αυτήν Ουαλία ψήφισαν Ανεξαρτησία.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία θα έπρεπε να χτυπήσει ένα καμπανάκι στην Ευρώπη. Οι Ποντέμος, ο Σύριζα, ο Ρέντζι το τόνισαν αμέσως και πολύ καθαρά με τις πρώτες τους δηλώσεις: η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει. Όμως ο Σόιμπλε το βιολί του. Δυσάρεστο χαρακτήρισε το αποτέλεσμα (αυτό έλειπε!) αλλά συνεχίζουμε την πορεία μας, συμπλήρωσε. Οι νόμοι και οι κανόνες δηλαδή, τίποτε δεν θα αλλάξει και οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να εισπράττουν. Θα σκληρύνει και τη στάση της η Ευρώπη απέναντι στην Βρετανία για να εμποδίσει τυχόν άλλες αποχωρήσεις. Με το μαστίγιο λοιπόν! 

Αυτή η γερμανική Ευρώπη είναι ένας χώρος αποκρουστικός για κάθε φιλελεύθερο άνθρωπο. Κι απ' ό,τι φαίνεται, δύσκολα θα αλλάξει! Μπορεί να μην υπάρχει πολιτικά κάτι καλύτερο αυτή τη στιγμή, ιδιαίτερα για την ανατολική Μεσόγειο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η γραφειοκρατική γερμανική επιβολή δεν είναι ολοφάνερα ανεπιθύμητη.

Μεταξύ άλλων να σχολιάσω και αυτό που αποφάσισαν εν θερμώ ο απίθανος σύγχρονος Μακιαβέλι της Ευρώπης, ο νέος Μέτερνιχ, και οι συν αυτώ: Συγκάλεσαν σύνοδο των έξι ιδρυτικών χωρών, Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Μπενελούξ (Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) χωρίς οι ανόητοι να αντιλαμβάνονται ότι θέτουν έτσι άτυπα και συμβολικά θέμα υπαρξιακό της Ευρώπης. Όταν ανατρέχεις στις ρίζες σου, στα origin, τότε ομολογείς ότι το πρόβλημά σου είναι ΘΕΜΕΛΕΙΑΚΟ.

Απ' ό,τι φαίνεται υπάρχει η σκέψη να προσπαθήσουν να επιβάλουν στους Βρετανούς νέο διορθωτικό δημοψήφισμα (το είπε ο Λεβέντης που λειτουργεί πάντα σαν παπαγαλάκι του Σόιμπλε) αλλά δεν φαίνεται εύκολο το ποτάμι να γυρίσει πίσω.

BREXIT κι άγιος ο θεός που πάντα σώζει τη βασίλισσα!

Τα αποτελέσματα το πρωί της Παρασκευής δείχνουν Brexit.

Η Βρεττανία αποχωρεί από την ΕΕ. Φαίνεται πως η έμμεση βασιλική παρότρυνση για έξοδο ήταν αρκετή για μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων.

Η Σκωτία όμως ψηφισε σύσσωμη υπέρ της ΕΕ. Κι έχει στα μέρη της όλο το βρετανικό πετρέλαιο. Τι θα γίνει τώρα; Θα ξαναψηφίσουν οι Σκοτσέζοι για να αποχωρήσουν από τη Βρετανία που δεν θέλει την Ευρώπη που αυτοί θέλουν;

Μερικές πρώτες εκτιμήσεις:

Το αποτέλεσμα είναι ΚΑΛΟ για τους ίδιους τους Βρεττανούς, όχι απλά και μόνο γιατί το θέλουν (θα αρκούσε κι αυτό) αλλά γιατί έχουν μια (πρώην έστω) αυτοκρατορία, έχουν το Σίτυ (παράρτημα της Γουόλ Στρητ που γεννά το χρήμα σήμερα) κι ένα μεγάλο σύμμαχο (την υπερδύναμη) που είναι ένα πλαίσιο καλύτερο από το στριμμένο της γερμανικής ΕΕ. Έχουν και στρατό και δεν είναι παροπλισμένοι όπως οι Ιαπωνες κι οι Γερμανοί.

Το αποτέλεσμα είναι ΚΑΛΟ και για την Ελλάδα που γίνεται έτσι πιο σημαντικός εταίρος για την ΕΕ που θα πρέπει να συγκρατηθεί αν δεν θέλει να ξηλωθεί και θα πρέπει να προχωρήσει σε ένα είδος "εμβάθυνσης" που αυτή τη στιγμή συμφέρει την Ελλάδα με τις επιλογές που έχει κάνει.

Το αποτέλεσμα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ για την πολιτική των Μέκρελ-Σόιμπλε γιατί δείχνει ότι το "γερμανικό" σύστημα που εφάρμοσαν προσπαθώντας να συμμαζέψουν την Ευρώπη στα μέτρα τους απέτυχε.

Οι εξελίξεις από εδώ και στο εξής αβέβαιες.

Μπορεί να ζητήσουν να φύγουν και χώρες όιπως η Ολλανδία, η Δανία, η Φινλανδία κλπ.

Μπορεί να εφαρμοστεί μια πιο ήπια πολιτική που να ομοσπονδοποιεί ταχύτερα την εναπομείνασα Ευρώπη.

Εν αναμονή και των οριστικών αποτελεσμάτων, αυτή ήταν μια πρώτη καταγραφή.

Ένα είναι βέβαιο, οι Βρετανοί απέδειξαν ότι δεν είναι υποχείρια των Γερμανών. Μένει να δούμε αν αυτό θα μας βγει σε καλό.

Περιμένω να ακούσω τον Βαρουφάκη να κατακεραυνώνει τον Σόιμπλε λέγοντας "ορίστε κύριε τάδε, να τι έκανες!" και αναμένω αναλύσεις ξένων που να λένε ότι ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε η Γερμανία στην Ελλάδα ευθύνεται κατά πολύ στην αποκαλύψη του στυγνού προσώπου της κι επομένως ΚΑΙ στο σημερινό αποτέλεσμα. 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Αύριο Πέμπτη 22/6/16 στις 8 μμ είναι η εκδήλωση-συζήτηση με τον Αλέξανδρο Κόντο για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που (όπως φαίνεται εξακολουθεί να) είναι ένα άγνωστο πολίτευμα.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα ΤΕΧΝΗ-ΛΟΓΟΣ του Αριστείδη και της Αλεξάνδρας Πατσόγλου στον Λυκαβηττό, οδός Συνεσίου Κυρήνης 8 και Μάρκου Ευγενικού (κοντά στο τέλος της Χαριλάου Τρικούπη προς την Αλεξάνδρας).

Βάση για τη συζήτηση θα είναι το βιβλίο του Αλ. Κόντου "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ" όπου περιγράφεται η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα και όπου εκτός από την μετάφραση υπάρχουν άπειρα ερμηνευτικά σχόλια και πραγματολογικά στοιχεία. 

Μαζί με το θέμα της Δημοκρατίας θα συζητηθούν και ζητήματα σχετικά όπως Δημοκρατία και Γλώσσα (ο συγγραφέας είναι γλωσσολόγος) ή ακόμα και το τι κάνουμε σήμερα, το πως μπορεί να ξεκινήσει μια πρακτική εφαρμογή των ιδεών περί επανόδου της Δημοκρατίας στη χώρα μας και διεθνώς κλπ.

ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ

[Σε ρυθμό τροχαϊκό επτασύλλαβο οξύτονο
πλεγμένο με ιαμβικό επτασύλλαβο παροξύτονο]

Σαν τις αλογόμυγες

-υ   / -υ   / -υ   / -

στης άνοιξης την πλάτη

υ-   / υ-  / υ-   / υ

τώρα χάσκουν αδειανά

-υ   / -υ   / -υ   / -

μμ.. τα πολυβολεία.

(υ)-  / υ-  / υ-   / υ

Τα κοιτώ κι αναριγώ

που μια μέρα είδα

τον αντάρτη τον Ραμόν

καθιστό σε μια άκρη.

Άρμεγε μια αχτένιστη

μία ρούσα γίδα

κι όπως κοντοστάθηκα

λόγο μου απευθύνει.

=========

Είναι τόσο όμορφη

η μέρα που πονάει

και με μια γερή κλωτσιά

όλο το γάλα χύνει

Έχεις χαιρετισματά

καποιανού Δημήτρη

γάλα για τα ορφανά

που δεν έχουν σπίτι

Στάθηκα στον παράδρομο

όσο πιο όμορφη είναι η μέρα

τόσο πιο βάσανο η ζωή...

=======

"ΡΑΜΟΝ"

του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Συζήτηση για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μια ματιά στην πρόσκληση για την προσεχή Πέμπτη:

******************************************************

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα άγνωστο Πολίτευμα

Γνωρίζουμε γιατί άνθισε στην Ελλάδα τους 5ο και 4ο πΧ αι. εδώ μόνον και πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε, ένας πολιτισμός που μέχρι ακόμα και σήμερα δεν ξεπεράστηκε;

Ξέρουμε τι είναι η δημοκρατία; 

Υποψιαζόμαστε τη σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δυο,

τον Πολιτισμό και τη Δημοκρατία;

Σας προσκαλούμε σε μια συζήτηση πάνω σε

αυτά τα ερωτήματα με τον Αλέξανδρο Κόντο

συγγραφέα του πρόσφατου βιβλίου:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 

Μια καινούρια ματιά σε ένα πολύ παλιό πρόβλημα

Την Πέμπτη 23 Ιουνίου και ώρα 8.00 μμ

στον χώρο ΤΕΧΝΗ ΛΟΓΟΣ

του Αριστείδη και της Αλεξάνδρας Πατσόγλου

Συνεσίου Κυρήνης 8 και Μάρκου Ευγενικού ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ

******************************************************

Ακολουθεί το συνοδευτικό υιλό της πρόσκλησης (τα έχουμε ξαναγράψει τα περισσότερα από αυτά αλλά η επενάληψη είναι "μήτηρ της μαθήσεως" όπως μας έλεγαν στην καθαρεύουσα.

******************************************************

Τι γνωρίζετε για το "Ελληνικό Θαύμα" του χρυσού αιώνα;

Αυτό που γινόταν στην Ελλάδα, τα χρόνια που αναπτύχθηκε η δημοκρατία (5ος και 4ος αι. πΧ) σε πολλούς μοιάζει ακατανόητο. Πως βρέθηκαν ταυτόχρονα τόσοι σπουδαίοι Φυσικοί, Αστρονόμοι, Μηχανικοί, Γιατροί, Λογογράφοι, Σοφιστές, Τραγωδοί, Γλύπτες του Μάρμαρου και του Χαλκού, Ζωγράφοι, Αρχιτέκτονες, Ποιητές, Ιστορικοί ... όλων των ειδών οι επιστήμονες και κυρίως Φιλόσοφοι;

Αν αραδιάσουμε τα ονόματα, μένει κανείς εμβρόντητος από το πλήθος και τη σπουδαιότητα των ανθρώπων. Και όχι μόνο πως βρέθηκαν όλοι αυτοί μαζί και ταυτοχρόνως αλλά πως έγινε να είναι όλα όσα έκαναν τόσο καινούρια; Γιατί κι ό,τι παλιό έπιασαν, το αλφάβητο, τα μαθηματικά, την αστρονομία, την ποίηση, την τέχνη της γλυπτικής και της ζωγραφικής, όλα όσα αποτελούν τη σοφία του κόσμου, εκείνοι μπόρεσαν να τα αναπτύξουν τόσο που να μοιάζουν κι αυτά με καινούρια.

Πριν από αυτούς δεν υπήρχε επιστήμη. Οι γιατροί ήταν πρακτικοί, οι αστρολόγοι καταγραφείς των κινήσεων κι όχι αναλυτές, οι λογογράφοι υμνητές των βασιλέων, οι ποιητές επίσης, οι καλλιτέχνες έφτιαχναν θεόρατα μνημεία αρχόντων και μόνον. Πουθενά απόδειξη, πουθενά εξήγηση, πουθενά θεωρία, πουθενά συστηματική μελέτη όπως απαιτεί η επιστήμη και η λογική. Πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε δεν εξυμνήθηκε η ομορφιά με τέτοιο εκπληκτικό τρόπο που ακόμα και σήμερα είναι εν πολλοίς αξεπέραστη. Τίποτε δεν ήταν όμοιο πάνω στην κατοικίσιμη γη, την οικουμένη, μετά από το πέρασμα αυτών των σπουδαίων ανθρώπων που έζησαν όλοι μαζί σε ένα περιορισμένο χώρο όσο οι δυο πλευρές του Αιγαίου και για διακόσια περίπου χρόνια, μια στιγμή μονάχα μέσα στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας.

Όταν αυτοί έλειψαν, όταν οι οπαδοί τους και οι μαθητές τους εκδιώχθηκαν με τη βία ή σκοτώθηκαν και όταν κάηκαν τα βιβλία τους, όταν ξερριζώθηκε -επιτέλους- η σκέψη τους και ο τρόπος ζωής τους, τότε η ανθρωπότητα μπόρεσε ελεύθερα πια να βυθιστεί στην απολυταρχία και στον σκοταδισμό.

Χρειάστηκαν σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια εκ των οποίων τα χίλια ήταν ένας φρικιαστικός μεσαίωνας για να ανθίσει και πάλι το ανθρώπινο πνεύμα. Ακόμη και τότε όμως, η άνθιση αυτή της νεωτερικότητας -είτε στην αναγέννηση είτε στον διαφωτισμό- στηρίχτηκε και πάλι στα γραπτά, όσα είχαν απομείνει, εκείνων των φοβερών τύπων των 5ου και 4ου πΧ αιώνων. Για να ξαναβρεί λίγο φως η ανθρωπότητα κοίταξε πάλι προς τα εκεί.

Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνα τα διακόσια περίπου χρόνια να λάμψουν εκτυφλωτικά και με το αποφώς τους να διώξουν εν μέρει το σκοτάδι που σκέπασε το ανθρώπινο πνεύμα;

Κάποιοι μιλούν για τη φυλή και το αίμα της. Ανιστόρητοι ή ρατσιστές, λένε κάτι που δεν στηρίζεται σε καμιά επιστημονική απόδειξη, ούτε καν ένδειξη. Κάποιοι μιλούν για τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γεωγραφία του χώρου. Ευλογημένα όλα αυτά αλλά υπάρχουν και αλλού χωρίς τα ίδια αποτελέσματα. Εξ άλλου αυτά υπάρχουν και σήμερα αλλά Παπανικολάου ή Καραθεοδωρήδες ή Τσαρούχηδες ή Χαλεπάδες δεν βγάζουμε παρά σε πολύ μικρές ποσότητες πια.

Ο Αλέξανδρος Κόντος προσπαθεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Με τα βιβλία του, ανακαλύπτει, φωτίζει το αίτιο, εκείνο το σημαδιακό γεγονός που συμπίπτει απόλυτα με τον χρόνο (5ος-4ος αι.πΧ), τον χώρο (νότια Ελλάδα στις δυο πλευρές του Αιγαίου και τις αποικίες τους), και το πνεύμα εκείνης της εκπληκτικής στιγμής. Στρέφει το βλέμμα μας προς τα εκεί όπου υπάρχει η συνάφεια, η σχέση αιτίου-αιτιατού, η βαθύτερη ουσιαστική σύνδεση και η λογική εξήγηση του μηχανισμού που δημιούργησε εκείνο τον πολιτισμό.

Μας λέει πως ήταν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! 

Όχι η κοινοβουλευτική δημοκρατία, ούτε η λαϊκή δημοκρατία, ούτε η συνταγματική, η φιλελεύθερη ... όχι, καμιά από αυτές τις δημοκρατίες με επίθετο. Η ΣΚΕΤΗ δημοκρατία, εκείνη που υπήρχε τον 5ο και 4ο αι. πΧ στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, εκεί όπου άνθισε ο πολιτισμός. Εκείνη που μας περιγράφει αναλυτικά ο Αριστοτέλης στο έργο του "Αθηναίων Πολιτεία" και στα "Πολιτικά" του. 

Ο Αριστοτέλης μας λέει ότι Δημοκρατία = Κλήρωση των αρχόντων. Όπου όλοι κληρώνονται για ένα μικρό διάστημα και δεν επανέρχονται ποτέ στην ίδια θέση. Όλοι βουλευτές, όλοι υπουργοί, όλοι δικαστές, όλοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, όλοι ελεγκτικό συνέδριο, όλοι υπηρεσιακό συμβούλιο, όλοι σε όλες τις θέσεις εξουσίας.

Όχι απλά αποφασίζουν όλοι μαζί στην Εκκλησία του Δήμου, αλλά ασκούν όλοι την εξουσία σε όλες της τις βαθμίδες.

Οι πολίτες, ΟΛΟΙ, αποφασίζουν τους νόμους, τους εκτελούν, ελέγχουν την εφαρμογή τους, δικάζουν, είναι όλοι ταυτόχρονα ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ και ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΙ όχι με την έννοια της διάταξης (όπου κάποιος ανώτερος με εξουσιάζει κι εγώ εξουσιάζω κάποιον άλλο κατώτερο) όπως συμβαίνει σήμερα αλλά με την έννοια της ισοδυναμίας ότι εκεί ισχύει το “εκεί που ήσουν έρχομαι κι εδώ που είμαι θα' ρθεις”. Βεβαίως ανώτατο όργανο της Πολιτείας είναι η εκκλησία του δήμου και βεβαίως όλες οι αποφάσεις παίρνονται δημοκρατικά, όμως οι αποφάσεις εκτελούνται από όλους, από τον καθένα με τη σειρά του, όπως τον αναδείξει η κλήρωση.

Κατά τον Αριστοτέλη -όπως μας εξηγεί επίμονα και κατατοπιστικά ο Αλέξανδρος Κόντος- και κατά τους αρχαίους προγόνους Έλληνες, ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που άρχει και άρχεται με τη σειρά. 

Όχι ο εξουσιαστής, ούτε ο υπήκοος, κανείς από αυτούς τους δυο δεν είναι ελεύθερος.

Η Δημοκρατία είναι ο κοινός τόπος των ελεύθερων ανθρώπων, αυτών δηλαδή που δεν είναι υπήκοοι αλλά άρχοντες με τη σειρά τους. Όχι με εκλογή, όπου βγαίνουν πάντα κάποιοι λίγοι και βρίσκουν κοινή γλώσσα και κοινά συμφέροντα με τους πλούσιους, τους ιεράρχες και τους ρήτορες για να φτιάξουν την Ολιγαρχία. Ο Αριστοτέλης κι εδώ είναι σαφής: Δημοκρατία εστί το κληρωτάς είναι τας αρχάς!

Οι Έλληνες ήταν σαφείς: Ολιγαρχία =Εκλογή αρχόντων!

Η Δημοκρατία έφτιαξε τον εκπληκτικό πολιτισμό του 5ου και 4ου πΧ αι. γιατί ΟΛΟΙ οι πολίτες συμμετείχαν στην εξουσία και ήταν ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ πολίτες που αγαπούσαν την πόλη τους όχι γιατί αυτό έλεγε η προπαγάνδα αλλά γιατί η πόλη ήταν πραγματικά ΔΙΚΗ τους. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει ΙΕΡΟ βιβλίο που να απαγορεύει όλα τα άλλα ή να τα φέρνει στα μέτρα του. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία όλοι πρέπει να γνωρίζουν (και μαθαίνουν) να νομοθετούν, να ενεργούν για το κοινό καλό, να ελέγχουν, να δικάζουν, εν τέλει ... να σκέφτονται! Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία ο καθένας είναι ελεύθερος να διαθέτει όπως θέλει το μυαλό του, το σώμα του, τον χρόνο του. 

Ο Αριστοτέλης μας διδάσκει ότι η Δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που υπάρχει γιατί είναι το μόνο που φτιάχνει ΠΟΛΙΤΕΣ και οι ελεύθεροι πολίτες κάνουν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Δεν ήταν ράτσα οι Έλληνες, ήταν πολίτευμα. Είχαν κοινή γλώσσα, είχαν κοινή θρησκεία, είχαν κοινούς προγόνους, αλλά στους ολυμπιακούς αγώνες καλούσαν μόνο τις πόλεις που είχαν δημοκρατία. Οποιοσδήποτε Σκύθης ή Σταγειρίτης ή Νουμίδιος γινόταν αυτοστιγμής Αθηναίος πολίτης αν έπιανε το όπλο ή το κουπί για να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία. 

Στη συζήτησή μας όλα αυτά θα αναπτυχθούν και θα αποτελέσουν τη βάση, το πλαίσιο για ένα διάλογο, όχι ερωτήσεων και απαντήσεων μόνο αλλά τοποθετήσεων, προβληματισμού και παραγωγής σκέψης.

Αυτό είναι το περιεχόμενο της πρόσκλησής μας.

Χίλαρυ ή Σάντερς κόντρα στον Τραμπ;

Ένα άρθρο του Δημήτρη Μητραλιά δημοσιεύτηκε προχτές (6/6/16) στο TVXS και αφορά τις αμερικανικές εκλογές.
Λέει πως ο Σάντερς έχει ακόμα σοβαρές ελπίδες να είναι υποψήφιος των Δημοκρατικών και τονίζει πως η εικόνα μιας προκριματικής μάχης που ήδη έληξε και ανέδειξε αντίπαλους στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ την Χίλαρυ με τον Τραμπ είναι ψευδής.
Επειδή το βρήκα ενδιαφέρον κι επειδή η ενδεχόμενη εκλογή Σάντερς θα επηρεάσει πολύ θετικά την δική μας ελληνική πραγματικότητα, οπότε έχει ενδιαφέρον σαν είδηση, κι επειδή εκνευρίζομαι όταν με παραπληροφορούν σκόπιμα, έδωσα σημασία σε αυτά που γράφει ο Μητραλιάς κι είπα να σας στείλω το άρθρο να τα δείτε κι εσείς:

Το άρθρο λέει:

Παρά τη συνωμοσία της σιωπής, 

η κοσμογονία του Μπέρνι Σάντερς προελαύνει!

Προσοχή, αυτό που συμβαίνει με τον Μπέρνι Σάντερς, το κίνημά του και τις αμερικανικές προκριματικές εκλογές ίσως να μην έχει προηγούμενο στην ιστορία της παραπληροφόρησης και της πλύσης εγκεφάλου των πολιτών από μέρους των καθεστωτικών ΜΜΕ! Και όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά σε ολάκερο τον πλανήτη!...
Εξηγούμεθα αρχίζοντας με ένα παράδειγμα από την πιο «καυτή» επικαιρότητα: Στις αρχές αυτού του μήνα και επί μερικές μέρες, η είδηση από τις ΗΠΑ που κυριαρχούσε στα παγκόσμια ΜΜΕ, και φυσικά και στην Ελλάδα, ήταν το οικτρό τέλος του γορίλα στο Σινσινάτι.  Στο ίδιο όμως χρονικό διάστημα, ο Μπέρνι Σάντερς πρωταγωνιστούσε στα εξής γεγονότα που αποσιωπήθηκαν εντελώς από όλα τα ΜΜΕ όλων των χωρών του κόσμου: Συγκέντρωνε τεράστια πλήθη (πολλές δεκάδες χιλιάδες) στις συγκεντρώσεις του σε μια ντουζίνα πόλεων της Καλιφόρνια, σπάζοντας κάθε ιστορικό ρεκόρ λαϊκής συμμετοχής σε προεκλογικές εκδηλώσεις στ​ ις ΗΠΑ​. Συνέτριβε τον Ντόναλντ Τραμπ σε όλες τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν εκείνες τις μέρες, με διαφορές που πάντα ξεπερνούσαν τις 10 ποσοστιαίες μονάδες. Ανακοίνωνε - για πολλοστή φορά - ότι θα συνέχιζε τη μάχη του μέχρι τέλους και ότι θα διεκδικούσε το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος στο τελικό Συνέδριό του στη Φιλαδέλφεια στα τέλη Ιουλίου. Και τέλος, έφτανε και ξεπερνούσε την παραπαίουσα Χίλαρι στις δημοσκοπήσεις για την αναμέτρησή τους στην Καλιφόρνια, ενώ μόλις πριν από ένα μήνα, αυτές οι δημοσκοπήσεις έφερναν την Χίλαρι να προηγείται ακόμα και με 18%.
Για όλα αυτά και για πάρα πολλά άλλα γεγονότα και εξελίξεις εκείνων των ημερών - που μπορούν να επηρεάσουν ή και να καθορίσουν το παρόν και το μέλλον της παγκόσμιας υπερδύναμης και ολόκληρου του κόσμου και του πλανήτη - δεν μάθατε το παραμικρό. Μηδέν. Απόλυτη σιωπή. Τα ΜΜΕ τα έκριναν… ανάξια λόγου και συνέχισαν απτόητα να μας μιλάνε είτε για τον γορίλα του Σινσινάτι είτε για την αναμέτρηση Χίλαρι - Τραμπ, αφήνοντας τεχνηέντως να εννοηθεί ότι τα πάντα έχουν τελειώσει, ότι τώρα έχουμε περάσει στα σοβαρά ζητήματα καθώς εκείνος ο «γραφικός» ασπρομάλλης «σοσιαλιστής» από το Βερμόντ είναι πια μακρινό παρελθόν. Όμως, το ίδιο ακριβώς δεν έχουν βαρεθεί να λένε εδώ και τουλάχιστον 3 μήνες, και θα το πουν και πάλι λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες στην Καλιφόρνια. Παρόλα αυτά, ο «γραφικός» ασπρομάλλης σοσιαλιστής όχι μόνο είναι πάντα εδώ αλλά και υπόσχεται έναν άκρως συναρπαστικό αντίλογο μέσα και έξω από το συνέδριο (Convention) του Δημοκρατικού κόμματος στα τέλη Ιουλίου, μαζί με αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές του!
Ε λοιπόν, ο Μπέρνι όχι μόνο δεν είναι παρελθόν αλλά είναι και η ενσάρκωση του παρόντος και του μέλλοντος! Και για να έχουμε καλό ρώτημα ιδού ευθύς αμέσως ένα παράδειγμα με τη μορφή απορίας: Γιατί μας μιλάνε αποκλειστικά και μόνο για τη Χίλαρι και τον Τραμπ, ενώ σύμφωνα με όλες τις (αμέτρητες) δημοσκοπήσεις  είναι και οι δυο τους οι πιο μισητοί - από τους συμπατριώτες τους - πολιτικοί των ΗΠΑ; Γιατί μας ζαλίζουν με αυτούς τους δυο που - πράγμα πρωτοφανές- έχουν να παρουσιάσουν μόνο αρνητικά ρεκόρ δημοτικότητας στη χώρα τους και ενώ πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι το 47% των Αμερικανών (!) σκέφτεται σοβαρά να ψηφίσει υπέρ ενός «Τρίτου κόμματος» τον προσεχή Νοέμβρη; Και γιατί αποσιωπούν πλήρως το γεγονός ότι ο Μπέρνι είναι - μακράν - ο πιο δημοφιλής, εκείνος που συγκεντρώνει τις (ενθουσιώδεις) προτιμήσεις τουλάχιστον των μισών «εγγεγραμμένων» μελών του Δημοκρατικού κόμματος, του 70% - 75% των «ανεξάρτητων» ψηφοφόρων, που είναι και οι περισσότεροι στις ΗΠΑ, και τέλος, του 25%-30% της πληβειακής βάσης των Ρεπουμπλικάνων; Και κυρίως, γιατί δεν λένε λέξη για τ​ο​ ιστορικής σημασίας γεγονός​​ ότι ο Μπέρνι έχει ξεσηκώσει την μέχρι πρόσφατα πλήρως αμέτοχη και αδιαφορούσα για τα κοινά αμερικανική νεολαία, ενώ παράλληλα κινητοποιεί και συσπειρώνει μια όλο και πιο ριζοσπαστική αμερικανική εργατική τάξη;
(1) Να λοιπόν γιατί αρχίσαμε αυτό το άρθρο με την προειδοποίηση ​ότι "αυτό που συμβαίνει με τον Μπέρνι Σάντερς, το κίνημά του και τις αμερικανικές προκριματικές εκλογές ίσως να μην έχει προηγούμενο στην ιστορία της παραπληροφόρησης και της πλύσης εγκεφάλου των πολιτών από μέρους των καθεστωτικών ΜΜΕ!». Ούτε λέξη ή απαξιωτικά σχόλια για τον άνθρωπο και το πρωτόγνωρο σε μαζικότητα και ριζοσπαστισμό κίνημα του που συγκεντρώνουν την προτίμηση του πληθυσμού (323 εκατομμύρια!) όχι κάποιας μικρής χώρας της Ευρώπης ή της Ασίας αλλά της ίδιας της παγκόσμιας υπερδύναμης που επηρεάζει όσο καμιά άλλη τις ζωές μας!
(2) Λοιπόν, ας μην κρυβόμαστε. Είναι φανερό –ή μάλλον βγάζει κυριολεκτικά μάτια- ότι αυτή η χωρίς προηγούμενο συνωμοσία σιωπής και παραπληροφόρησης εξηγείται μόνον αν λάβουμε υπόψη το ιστορικών διαστάσεων διακύβευμα αυτής της υπόθεσης. Με απλά λόγια, όλα αυτά τα μεγάλα ΜΜΕ, που μονοπωλούν την πληροφόρηση σε πλανητικό επίπεδο, τα διάφορα CNN, Τάϊμς της Νέας Υόρκης, Washington Post, NBC, ABC, LA Times, και τα ευρωπαϊκά νεοσυντηρητικά και ακραία νεοφιλελεύθερα ξαδέλφια τους Le Monde, El Pais, Repubblica καθώς και τα πασίγνωστα εγχώρια κακέκτυπά τους, δεν κάνουν τίποτα άλλο… από τη δουλειά τους. Είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. 
Τώρα μάλιστα που έχουν σφίξει υπερβολικά τα πράγματα και τείνουν να εκλείψουν τα περιθώρια ελιγμών που επιτρέπουν οι «ομαλές» ιστορικές περίοδοι της ανέμελης αστικής κυριαρχίας, γινόμαστε μάρτυρες ενός σπανιότατου φαινομένου: Πέφτουν η μια μετά την άλλη οι μάσκες του καθωσπρεπισμού και της φιλελεύθερης προσέγγισης των πραγμάτων, και απομένει σε όλους δαύτους μόνο το απεχθές πρόσωπο της πάση​η θυσία υπεράσπισης των ελάχιστων «από πάνω» (του περίφημου 1%) ενάντια στο 99% των​ «από κάτω» που τολμούν να σηκώσουν κεφάλι. ​Δυστυχώς, ​δ​εν έχουμε δει ακόμα τίποτα, και τα χειρότερα είναι πάντα μπροστά μας…
Αν όμως όλοι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, τι άραγε κάνουν οι άλλοι, εκείνο το ένα χιλιοστό των ΜΜΕ που λέει ότι εκφράζει και υπερασπίζεται τους απανταχού γης «από κάτω»; Η απάντηση παραπέμπει σε μια αληθινή τραγωδία: Με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνήθως σιωπούν αρνούμενοι να ψάξουν τα γεγονότα και να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη. Με άλλα λόγια, δεν κάνουν τίποτα και, ακόμα χειρότερα, σε αρκετές περιπτώσεις αναπαράγουν την προπαγάνδα των «καθεστωτικών» ΜΜΕ! Φτάνουν μάλιστα να επαναλαμβάνουν τερατολογίες όπως ότι η επιμονή του Μπέρνι να μην αποσύρεται υπέρ της Χίλαρι, την εμποδίζει να επικεντρωθεί πιο αποτελεσματικά στη μάχη της κατά του Τραμπ! Τι θα έλεγε το καλό έντυπο της άκρας αριστεράς που δημοσίευσε - σίγουρα καλόπιστα - αυτό τον ισχυρισμό, αν κάποιος του παρατηρούσε ότι… η επιμονή του να ασκεί  σκληρή κριτική στον Τσίπρα εμποδίζει τον τελευταίο να αντισταθεί αποτελεσματικά στην Τρόικα;…
Έστω λοιπόν και αργά, έστω και την τελευταία στιγμή, ας αλλάξουμε στάση και ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι στις ΗΠΑ συντελείται αυτό τον καιρό μια αληθινή κοινωνική και πολιτική κοσμογονία,(3) με άμεσες συνέπειες για εμάς και τα παιδιά μας, για την ανθρωπότητα και τον ίδιο τον πλανήτη. Όμως, προσοχή: Πρόκειται για μια σκληρή μάχη που η έκβασή της δεν έχει ακόμα κριθεί και που απαιτεί από εμάς την ενεργό συμμετοχή μας στο πλευρό των εκατοντάδων χιλιάδων βορειο - αμερικανών αγωνιστών που παλεύουν αυτές τις κρίσιμες εβδομάδες στην πρώτη γραμμή. Όπως, μεταξύ άλλων, στην κρισιμότατη συνδιάσκεψη του People’s Summit (2) που αρχίζει σε μερικές μέρες (17 Ιουνίου) στο Σικάγο, και η οποία παραμένει άγνωστη στη χώρα μας, ενώ «φυσιολογικά» θα έπρεπε να ετοιμάζουμε τώρα την έστω και συμβολική παρουσία σε αυτή κάποιων αντιπροσώπων των ελληνικών κινημάτων και της ελληνικής αριστεράς.
Σε τελευταία ανάλυση, ας καταλάβουμε έστω και αυτή την απλή αλήθεια: Δεν είναι τόσο το αμερικανικό αλλά μάλλον το ελληνικό κοινωνικό και αριστερό κίνημα που θα χάσει αν συνεχίσει να γυρνάει την πλάτη του και να αρνείται να επωφεληθεί από το «δώρο εξ ουρανού» που αποτελεί για όλους τους καταπτοημένους και ηττοπαθείς αριστερούς της σημερινής - γκρίζας προς το φαιό - Ευρώπης η υπό εξέλιξη αμερικανική πολιτική και κοινωνική κοσμογονία.