Με έναν υπουργό της κυβέρνησης Σύριζα να ονομάζει την ΠΓΔ Μακεδονίας σκέτη Μακεδονία χωρίς το "ΠΓΔ", έστω κι αν κατόπιν είπε πως ήταν λάθος, ολοκληρώθηκε ο παγκόσμιος κύκλος. Έτσι, κανένας πια, ούτε η Ελλάδα, δεν αρνείται στην Μακεδονία (ξέρετε ... εκείνην την ΠΓΔ ...) να λέγεται Μακεδονία σκέτη, χωρίς την βούλα και την υπογραφή του ΟΗΕ αλλά με όλη τη χάρη που της δίνει η πραγματικότητα.
Βέβαια στη διπλωματία μετράει η βούλα και η υπογραφή, έτσι τα Σκόπια δεν μπορούν να μπουν ούτε στην ΕΕ ούτε στο ΝΑΤΟ χωρίς την ελληνική συναίνεση κι αυτό είναι ένα σπουδαίο χαρτί για να τους αναγκάσουμε να βάλουν μια λεξούλα ή μια απόστροφο στο όνομά τους. Θα μοιάζει βέβαια αυτή η απόστροφος με τον "φερετζέ της χαλιμάς" και θα δοθεί για να φάνε αμάσητο το όνομα Μακεδονία οι δαιμόνιοι εθνικιστές που για μια ακόμη φορά θα μας έχουν οδηγήσει σαν χώρα σε μια γελοία μάχη και μια γελοιωδέστερη ήττα διεθνώς. Από τον Σαμαρά και τον Χριστόδουλο, μέχρι τον Φαήλο και τον Μιχαλολιάκο, όλοι τους συνετέλεσαν ώστε να μείνει η Ελλάδα με μια θέση ανελαστική που οδήγησε το σύνολο σχεδόν του κόσμου να αναγνωρίσει και να αποκαλεί την ΠΓΔ Μακεδονία ως Μακεδονία αφήνοντας την Ελλαδίτσα στην μοναξιά και την κακομοιριά της.
Ψάχνει ο καημένος ο Καμένος να συμμαζέψει τους οπαδούς του (και τον εαυτό του που κάποτε ήταν κι αυτός οπαδός του εαυτού του αλλά τώρα χάθηκε στους διαδρόμους των υπουργείων) και αναζητά προσχήματα για να δεχτεί τον Μουζάλα και να μην υποχωρήσει ταυτόχρονα από το αίτημα της παραίτησης. Ο ίδιος είχε καρατομήσει τον άλλο τον Καμένο την πρώτη μέρα που υπουργοποιήθηκε για πράγματα που είχε πει. Εκείνα βέβαια ήταν εξωγήινα ενώ του Μουζάλα απλή παραδοχή μιας πραγματικότητας, ωστόσο το ατόπημα ενός υπουργού να μην στηρίζει την κυβερνητική γραμμή (σωστή ή λάθος) φαντάζει πιο σπουδαίο από πράγματα που είχαν ειπωθεί όταν ο προς υπουργοποίηση βουλευτής ήταν απλά ένας διαμαρτυρόμενος μπλογκογράφος. Το πρόβλημα είναι του Τσίπρα και θα το λύσει με την γνωστή συριζαίικη μέθοδο της "Ωραιοποίησης και Καθυστέρησης". Θα πει καλά λόγια για τον Καμένο και για τον Μουζάλα και θα υποσχεθεί στον Καμένο ότι ο Μουζάλας θα φύγει στον ανασχηματισμό που είναι βέβαια άγνωστο αν θα γίνει και πότε θα γίνει. Πάντως, όποτε κι αν φύγει ο Μουζάλας θα είναι πλήγμα για την Ελλάδα που έχει έναν υπουργό που δουλεύει, γνωρίζει το θέμα του και προσφέρει έργο αναγνωρισμένο από εχθρούς και φίλους.
Το χτύπημα στις Βρυξέλλες, όσο κι αν χαροποίησε πολλούς, θα το πληρώσουμε με ακόμη πιο σκληρά μέτρα και ελέγχους της καθημερινότητάς μας που μετατρέπεται σιγά-σιγά σε περιοχή υπό επιτήρηση. Οι δεκαετίες του '60 και του '70 και του '80 θα μοιάζουν κάποτε με εποχές πλήρους ασυδοσίας και απίστευτης ελευθερίας. Όταν θα μπουν έλεγχοι και στο ίντερνετ, που τώρα είναι σχετικά ελεύθερο ακόμα, τότε θα φανεί ο στενός κορσές που θα φορεθεί στους ανθρώπους της δύσης, εκεί όπου η απαίτηση για ελευθερία πίστης, κίνησης και λόγου έγινε πια ψευδαίσθηση.
Το ξύπνημα του τρίτου κόσμου στην οικονομία, με το γιγάντωμα της Κίνας, έφερε την οικονομική κατάρρευση της δύσης, το ξύπνημα στην πολιτική, με το γιγάντωμα της μουσουλμανικής αντίθεσης, κινδυνεύει να φέρει και την πολιτική της κατάρρευση. Ίδωμεν. Εμείς πάντως είμαστε με τη δύση, έστω κι αν την ακολουθούμε σαν παρίες και ψευτοσυγγενείς. Μονοφυσιτισμοί, εικονολατρείες, σχίσματα, οθωμανισμοί, δεν κατάφεραν να βάλουν αυτό το κομμάτι της νότιας βαλκανικής εκεί όπου η ψυχή του θέλει, στην ανατολή. Κι αφού κρατήθηκε ως σήμερα στη δύση, θα πεθάνει μαζί της.
Ότι η μόνη διέξοδος είναι να ξυπνήσουν οι λαοί, είναι κάτι κοινότυπο να το πω κι εγώ. Το λένε όλοι, κι όχι μόνο το ΚΚΕ. Το λέει κι ο Τσίπρας κι ο Λαφαζάνης κι ο Σταύρος κι ο Γλέζος κι ο ΓΑΠ και η Κωνσταντοπούλου. Το λέει κι η Ραχήλ Μακρή το λένε και στο ΠαΣοΚ. Πλην της δεξιάς, που ούτε να το πει δεν τολμάει, το λένε όλοι πως αν ξυπνήσει ο λαός υπάρχει ελπίδα. Τι θα πει να ξυπνήσει ο λαός, όμως; Όλοι εννοούν ως ξύπνημα του λαού την ψήφο του σε εκείνους. Πείτε μου έναν που δεν το εννοεί να τον παραδεχτώ.
Ο μόνος τρόπος για να ξυπνήσει ο λαός είναι να μάθει. Να μάθει πως μπορεί και πρέπει να πάρει ο ίδιος την εξουσία, να ψηφίσει όχι αντιπροσώπους του, ή ακόμα χειρότερα: εκπροσώπους του, κι ακόμα χειρότερα: βουλευτές του, αλλά να ψηφίσει τον εαυτό του. να ψηφίσει τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που είναι το πολίτευμα όπου ο πολίτης όχι μόνο αποφασίζει αλλά και κυβερνά. Εκ περιτροπής ΟΛΟΙ κυβερνούν, με κλήρωση που αποφασίζει εκείνη για τη σειρά και το αξίωμα. Μόνο τότε οι πολίτες είναι ΠΟΛΙΤΕΣ πραγματικοί και όχι υπήκοοι, μόνο τότε παίρνονται αποφάσεις για το καλό όλων και όχι μιας μικρής κάστας ισχυρών, μόνο τότε η ζωή αποκτά άλλο νόημα και πραγματική ουσία.
Τα θεωρείτε όλα αυτά μακρινά; Όσο τα θεωρούμε ονειρικά και μακρινά θα μένουν όνειρα και θα είναι πάντα μακρυά μας. Όχι, είναι στο χέρι μας να τα αποφασίσουμε, μόνο που για να το κάνουμε αυτό πρέπει να μάθουμε τι είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Όχι η κοινοβουλευτική, ούτε η άμεση, ούτε η λαϊκή ούτε η προεδρευομένη. Η σκέτη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αυτή που ήταν το πολίτευμα των Ελλήνων, που χάρη σε αυτήν έκαναν ΠΟΛΙΤΕΣ και έφτιαξαν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
