ΕΡΩΤΑΣ κι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Το βιβλίο μου με τίτλο «Έρωτας κι Επανάσταση» γράφτηκε το 2017 κι εκδόθηκε το 2019. Δεν διακινήθηκε όσο θα ήθελα και θα του άξιζε καθώς έπεσε στην περίοδο του αποκλεισμού. Από τον Μάρτη του 2019 τα βιβλιοπωλεία είναι κλειστά κι οι παρουσιάσεις βιβλίου απαγορεύονται. Στα διαλείμματα των απαγορεύσεων έγιναν τα "μπάνια του λαού". Καιρός είναι, νομίζω, εφ' όσον βέβαια το επιτρέψουν οι συνθήκες, να κινηθεί τώρα. Είμαστε ήδη στο 2021 και γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια μιας επανάστασης στο ιστορικό πλαίσιο της οποίας κινείται το βιβλίο.

Δυο λόγια γι αυτό το βιβλίο:

Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όχι απλά γιατί η δράση λαμβάνει χώρα σε παλιότερη εποχή (πριν από διακόσια χρόνια)  αλλά και γιατί η εποχή καθορίζει την ροή των γεγονότων.

 

Η δράση ξεκινά το 1818, λίγα χρόνια πριν την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης και τελειώνει το 1822, περίπου ενάμιση χρόνο μετά την επιτυχή έναρξή της.

 

Οι τόποι των δραματικών εξελίξεων είναι τα Ιόνια νησιά, τα Γιάννινα του Αλί Πασά, η Πίζα, η Πρέβεζα, η Οδησσός, η Μολδοβλαχία, η Λιβαδειά και η Αθήνα.

Υπάρχουν τέσσερις βασικοί ήρωες-χαρακτήρες: ο Οδυσσέας, η Ναυσικά, ο Ομέρ και η Μερσίνα. Ζουν, κινούνται, σκέφτονται, δρουν μαζί με πρόσωπα που, κάποια είναι του μύθου, αλλά, πολλά (ίσως τα περισσότερα) εξ αυτών είναι ιστορικά πρόσωπα. Η διαδρομή τους γίνεται μέσα από γνωστά και άγνωστα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας. Η Ιόνιος Πολιτεία, η επικράτεια του Αλί Πασά, ο κύκλος της Πίζας, η επανάσταση στην Μολδοβλαχία, παίζουν ένα ξεχωριστό ρόλο.

 

Να σημειώσω εδώ πως έχει ενδιαφέρον να μάθουμε κάποια πράγματα που ο μύθος βοηθά να τα ζωντανέψουμε:

• Πώς έβλεπαν την επερχόμενη επανάσταση στα Ιόνια νησιά (π.χ. Αντωνομαρίας και Βιάρος Καποδίστριας και Ιόνιος Πολιτεία) στην Κέρκυρα ή την Ιθάκη;
• Πώς αντιμετώπιζαν την ελληνική επανάσταση στην αυλή του Αλί Πασά (Οδυσσέας Ανδρούτσος, Ομέρ Βρυώνης, Αθανάσιος Διάκος κτλ) και ποιες ήταν οι σχέσεις Αλί Πασά και Φιλικής Εταιρείας;
• Τι συνέβη στον "κύκλο της Πίζας" (Ιγνάτιος Μολδοβλαχίας, Μαυροκορδάτος, Καρατζάς κτλ.) και ποιος ήταν ο ρόλος των Φαναριωτών στην επανάσταση;
• Πώς έβλεπαν τις εξελίξεις στη Ρωσία (Ιωάννης Καποδίστριας, Αλέξανδρος Υψηλάντης) και πώς αντέδρασαν στις οχλήσεις της Φιλικής Εταιρείας;
• Πώς έγινε και πώς εξελίχτηκε αλλά και πώς τελείωσε η επανάσταση στην Μολδοβλαχία (Υψηλάντης, Ιερός Λόχος, Δραγατσάνι κτλ.)
• Πώς ήταν η ζωή στην μόλις απελευθερωμένη Αθήνα, πώς έγινε και πως πέτυχε η πρώτη πολιορκία της Ακρόπολης, πώς ήταν η σπηλιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου στη Λιβαδειά, πώς ήταν η ζωή στην Ήπειρο, πώς έπεσε η Πάργα κτλ.

Τέτοια γεγονότα ιστορικά και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες φωτίζονται και ζωντανεύουν μέσα από το βλέμμα της μυθοπλασίας. Όλα τα ιστορικά γεγονότα σύμφωνα με την κοινώς παραδεδεγμένη μας ιστορία. Ως ευαγγέλιο αντιμετωπίζονται η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, ο Κωνσταντίνο Σάθας κι ο Παπαρρηγόπουλος. Που θα πει ότι τίποτε δεν είναι ασύμβατο με κάθε λέξη των κειμένων τους.

 
Οι πρωταγωνιστές ζουν έντονες στιγμές. Οι έρωτές τους εκτείνονται από στιγμιαίες αναλαμπές μέχρι αιώνιες αγάπες. Η επανάσταση κυριαρχεί με την καταλυτική επίδραση στα γεγονότα της ψυχής τους και φτιάχνει έναν μύθο που βρίσκει την λύση του πάνω στην Ακρόπολη, την ώρα που ο ιερός βράχος πέφτει και πάλι σε χέρια Ελλήνων ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια.

Διαβάζοντας το βιβλίο πιστεύω πως ο αναγνώστης, πέρα από τον μύθο, θα δει όψεις της επανάστασης που έχουν μείνει άγνωστες. Θα μάθει πράγματα για την ιστορία μας που τα έχει ίσως ακούσει σε αδρές γραμμές, αλλά, δεν έχουν φωτιστεί στα μάτια του όσο θα τούς άξιζε. Επειδή το βιβλίο το έχουν διαβάσει αρκετοί, μπορώ να πω πως αυτές οι διαπιστώσεις είναι κοινές κι εκφράστηκαν με ενθουσιασμό από τους αναγνώστες, στους οποίους με την ευκαιρία λέω κι από εδώ ένα ευχαριστώ.

 

Πάνω απ' όλα είμαι βέβαιος πως ο αναγνώστης θα ευχαριστηθεί το βιβλίο και θα ονειροπολήσει εξ αιτίας του. Πιστεύω επίσης ότι θα παρακινηθεί -ίσως- να διαβάσει περισσότερο την ιστορία μας και να αγαπήσει περισσότερο αυτόν τον τόπο.

Ευχαριστώ τον Μιχάλη Τζιώτη για την επιμέλεια και τον Κώστα Κρεμμύδα για το εξώφυλλο.

Τις προσεχείς μέρες θα ανεβάσω μερικά κομμάτια του βιβλίου.

Για όποιον θέλει να το παραγγείλει, κοστίζει 10 ευρώ κι αποτελείται από 326 σελίδες. Για να το παραγγείλετε (κλικ εγουέι και κλικ άουτ και δεν συμμαζεύεται) :

• Πάρτε με τηλέφωνο στο 6972093606 ή στείλτε μου SMS
• Ενημερώστε με μέσω Μέσεντζερ στο Tsiridis Georgios 
  
• Στείλτε e-mail στη διεύθυνση gtsiridis2012@gmail.com

 

Ένα βιβλίο για την Επανάσταση του '21

Το 2019 "πρόλαβα" την πανδημία (που δεν ήξερε βέβαια κανείς μας ότι θα ερχόταν) κι εξέδωσα ένα βιβλίο σχετικό με το '21. Το βιβλίο έχει τίτλο "ΈΡΩΤΑΣ κι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ". Είναι προφανές ότι αν περίμενα το 2020 για να το εκδώσω (όπως ήταν η αρχική μου πρόθεση κι η λογική σειρά των πραγμάτων) θα το είχα ακόμα στο κομπιούτερ μου.

Το βιβλίο αυτό έχει θέμα του την ελληνική επανάσταση και κάποιες ερωτικές ιστορίες που πλέκονται μέσα σε εκείνο το ιστορικό πλαίσιο. Το εξέδωσα εν όψει του 2021 και των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση και νά που το 2021 έφτασε. Βέβαια είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, αλλά πού θα πάει, κάποτε θα ξεμυτίσουμε. Εν όψει εκείνης της ευτυχούς στιγμής, λέω να σας παρουσιάσω αυτό το βιβλίο και να σας παρακινήσω να το διαβάσετε.

Η επίσημη παρουσίαση έγινε στο δημαρχείο Δραπετσώνας στις 30 Οκτωβρίου 2019. Με βοήθησαν, παρουσιάζοντάς τα, η φιλόλογος κ. Ματούλα Λαμπρίδη-Τριανταφυλλίδη κι η λογοτέχνις κ. Μαίρης Μπριλή. Εμφανίστηκαν εκείνη την ημέρα δύο βιβλία, το "ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ" και το "ΕΡΩΤΑΣ ΚΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ". Ήταν λίγο παράξενο να παρουσιάζονται δυο βιβλία μαζί. Ωστόσο κάναμε διάνα καθώς κανείς δεν περίμενε ότι θα ζούσαμε αποκλεισμούς και λοκντάουν σαν κι αυτούς που ζήσαμε το 2020 κι ακόμα υπομένουμε καρτερικά που θα απέκλειαν λίγους μόνο μήνες μετά κάθε σκέψη για παρουσίαση νέων βιβλίων με κοινό.

 Σταματάω σήμερα εδώ. Αύριο θα γράψω για το βιβλίο περισσότερα.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ

 

Η επιστολή που ακολουθεί στάλθηκε στο δημοτικό συμβούλιο της Δραπετσωνας στις 9 Δεκεμβρίου του 2009 από τον επικεφαλής της Κίνησης "Η Δική μας Πόλη", τότε επικεφαλής της "Πρώτης Κίνησης για τη Δραπετσώνα".

Η σχετική πρόταση μπήκε σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Δραπετσώνας λίγο αργότερα και ψηφίστηκε (μαζί με το Θεμιστόκλειο) όμως ο δήμος καταργήθηκε και η υπόθεση πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Την επαναφέρω τώρα και παρακαλώ να εξεταστεί, ειδικά από την Τεχνική Υπηρεσία, πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες στο Καστράκι.

Από την πρόταση εκείνη αντιγράφω το τμήμα για την ανάδειξη που μπορούμε ακόμα και σήμερα να φροντίσουμε να πραγματοποιηθεί.

Προς

Δήμαρχο και Δημοτικό συμβούλιο

Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών

Προϊστάμενο τεχνικής υπηρεσίας και επιβλέποντα του έργου στο Καστράκι

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ "Η δική μας Πόλη"

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ

Μέσα στον χώρο που προορίζεται για πράσινο και αναψυχή μπορεί να γίνει μια μικρή μουσειακή αναπαράσταση του Αρχαίου Ναού. Γνωρίζουμε πως έμοιαζε πολύ με το Αφροδίσιο της Κνίδου και έτσι μπορούμε να έχουμε μιαν αναπαράσταση σε σχέδια ή μια τρισδιάστατη εικόνα και είναι θετικό το γεγονός ότι αυτή η αναπαράσταση μπορεί να εγκατασταθεί στον χώρο που μετατρέπεται από τον Δήμο σε πάρκο αναψυχής και πρασίνου, αφού και στα Αφροδίσια της αρχαιότητας το χαρακτηριστικό τους ήταν οι κήποι πρασίνου που τα περιέβαλαν.
Σε ένα περίοπτο σημείο, όπου θα φιλοξενηθούν και οι πλάκες (ή αντίγραφά τους) που βρέθηκαν στην Ηετιώνεια, θα διατηρούσαμε τη μνήμη αυτού του σπουδαίου αλλά χαμένου πια αρχαίου ναού και θα δείχναμε στους Δραπετσωνίτες, Καρετσινιώτες, Πειραιώτες αλλά και επισκέπτες, Έλληνες και Ξένους το τι υπήρχε εκεί και πως περίπου ήταν, μετριάζοντας με τον τρόπο αυτό κάπως την μεγάλη απώλεια.

Παρακαλώ την διοίκηση και την τεχνική υπηρεσία να δουν το θέμα και να ενεργήσουν όσο είναι ακόμα καιρός.

9 Ιανουαρίου 2021

Γιώργος Τσιρίδης

για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ "Η δική μας Πόλη"

Πληροφοριακά επισυνάπτω και την επιστολή της 9ης Δεκεμβρίου 2009

 

Δραπετσώνα, 9 Δεκεμβρίου 2009
Προς το Δημοτικό Συμβούλιο
Θέμα προς συζήτηση: Το «ΑΦΡΟΔΙΣΙΟ» στο ΚΑΣΤΡΑΚΙ

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Δήμαρχε
Αγαπητοί κυρίες και κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι

Με την επιστολή μου αυτή θέλω να θέσω το θέμα του ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΥ, ενός αρχαίου ναού που υπήρχε στο Καστράκι, ανάμεσα στο Απρόοπτο και την Ηετιώνεια Πύλη, στη θέση όπου ο Δήμος έχει ξεκινήσει από το 1996 μιαν Ανάπλαση που καθυστερεί.
Στη θέση αυτή υπήρχε στην Αρχαιότητα ένας ναός, το Αφροδίσιο.
Για την επιβεβαίωση αυτής της θέσης αναφέρω τα εξής:
Στο Κονώνειο τείχος, στην Ηετιώνεια Πύλη, βρέθηκαν δύο επιγραφές που τις αναφέρει στο βιβλίο του ο γνωστός Έφορος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Πειραιά κ. Σταϊχάουερ στο βιβλίο του. Οι επιγραφές αυτές γράφουν τα εξής:
1η:
«ΕΠ’ ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΡΞΑΜΕΝΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΆ ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΝ ΕΠΙ ΔΕΞΙΑ ΕΞΙΟΝΤΙ Γ[Η]ΗΗΓ[Δ]ΔΔΔΔ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΙΩΤΙΟΣ ΑΥΤΉ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ»
2η:
«ΕΠΙ ΔΙΟΦΑΝΤΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝΟΣ ΜΗΝΟΣ ΕΣ ΤΑ ΚΑΤ’ ΗΜΕΡΑΝ ΕΡΓΑ ΖΕΥΓΕΣΙ ΤΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ ΑΓΟΥΣΙ ΜΙΣΘΟΣ/ ΗΓ[Δ] Δ/ΣΙΔΗΡΙΩΝ ΜΙΣΘΟΣ Γ[Δ]»

Στην 1η επιγραφή αναφέρεται σαφώς ότι εκτελέστηκαν κάποιες εργασίες –κατασκευές (επισκευές πιθανώς) που έγιναν στο τείχος κοντά στο Αφροδίσιο.
Με βάση αυτό το απ’ ευθείας ανασκαφικό εύρημα αλλά και από περιγραφές αυτόπτων μαρτύρων περιηγητών της αρχαίας εποχής, γνωρίζουμε ότι δίπλα στην Ηετιώνεια Πύλη βρισκόταν το Ιερό της Αφροδίτης, το Αφροδίσιο.
Αναφορές στο Αφροδίσιο γίνονται στον Αριστοφάνη (στο έργο του «Ειρήνη»), στον Παυσανία κλπ. Οι αναφορές των αρχαίων αποδίδουν την ίδρυση του Αφροδίσιου είτε στον Θεμιστοκλή για την νίκη στη Σαλαμίνα, είτε στον Κόνωνα για τη νίκη του στην Κνίδο (στα παράλια της Μικράς Ασίας) όπου υπήρχε περίφημος ναός της Αφροδίτης. Πιθανό είναι να προϋπήρχε ναός της Αφροδίτης που ενισχύθηκε με αφορμή αυτές τις νίκες.
Πάντως δεν βρέθηκε κανένα θεμέλιο του ναού ως τώρα πράγμα που δείχνει ότι οι καταστροφείς του (στους πρώτους τέσσερις μΧ αιώνες) το εκθεμελίωσαν για να το κάνουν να μην φαίνεται καν η ύπαρξή του. Κάποια πιθανά ερείπια που έχουν απομείνει τα σημειώνει ο κ. Σταϊχάουερ που έκανε την ανασκαφή της Ηετιώνειας Πύλης.
Η μη ύπαρξη βαριών κατασκευών πάντως ενισχύεται από το γεγονός ότι τα Ιερά της Αφροδίτης ήταν συνήθως κήποι. Αν είναι έτσι, τότε η περιοχή αυτή της σημερινής Δραπετσώνας θα πρέπει να ήταν τότε ένας παράδεισος. Τα Αφροδίσια ήταν τόποι ιεροί που χρησίμευαν και για θεραπευτικούς σκοπούς για όσους δεν μπορούσαν να βρεθούν σε πραγματικά φημισμένους χώρους όπως οι Δελφοί, η Σαμοθράκη κλπ. Και το τοπίο μέσα και γύρω από τον Ναό ήταν πάντα φροντισμένο ώστε να είναι θαυμάσιο και να βοηθά στους προσερχόμενους να ηρεμήσουν και να βρεθούν κοντά στους θεούς, δηλαδή τη φύση.
Με την επιβλητική Ηετιώνεια Πύλη, τους μεγαλοπρεπείς τύμβους και τραπεζώνες (τάφους- μνημεία ηρώων) ερείπια των οποίων υπήρχαν διάσπαρτα μέχρι πρόσφατα σε όλη την περιοχή, και με το λιμάνι από τη μια και τα στενά της Σαλαμίνας από την άλλη, η Δραπετσώνα πρέπει να ήταν μια υπέροχη πόλη-τοποθεσία στην αρχαιότητα
Ωστόσο οι καταστροφές των Σύλλα, Αλάρχιχου κλπ. συμπληρωμένες από τη δράση των Τούρκων και του ΟΛΠ στη συνέχεια, εξαφάνισαν το Αφροδίσιο.
Στα νεώτερα χρόνια, όπως χάθηκαν τα ερείπια και απομεινάρια των τύμβων που υπήρχαν στην περιοχή γύρω από το Καστράκι και τη γέφυρα Αγίου Διονυσίου, έτσι χάθηκαν και τα ερείπια του Αφροδίσιου. Διαδοχικές επεμβάσεις στον χώρο δίπλα στην Ηετιώνεια Πύλη, δηλαδή στον χώρο που σήμερα αξιοποιείται από τον Δήμο σαν χώρος πρασίνου, επεμβάσεις που βεβαίως έγιναν ΠΡΙΝ πάρει ο Δήμος τον χώρο από τον ΟΛΠ, κάλυψαν τα ίχνη του σπουδαίου αρχαίου ναού.
Η πρώτη εκσκαφή έγινε πριν τον Πόλεμο προκειμένου να φτιαχτεί ο σιδηροδρομικός σταθμός Λαρίσης αλλά και για το λιμάνι. Εκεί που είναι τώρα οι γραμμές ήταν πιθανότατα το Αφροδίσιο.
Ό,τι απέμεινε, θαμμένο στη γη, το κατέστρεψε η δεύτερη εκσκαφή που έγινε το 1988-89 από τον ΟΛΠ για τη δημιουργία ενός σούπερ μάρκετ των εργαζομένων του και άλλες εγκαταστάσεις. Η αρχαιολογική υπηρεσία έδωσε τότε την άδεια στον ΟΛΠ για την εκσκαφή και αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι η μεγάλη καταστροφή πρέπει να είχε ήδη συντελεστεί κατά την εκσκαφή του ΟΣΕ ή κατά τις εκσκαφές του ΟΛΠ πριν τον Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο το Κράτος δια μέσου των οργανισμών του κατέστρεψε την ιερή αρχαία κληρονομιά.
Θυμίζω ότι ο αείμνηστος Γιώργος Μαρκόπουλος είχε θέσει το 1997 το θέμα του Αφροδίσιου όταν ο Δήμος είχε πάρει το Καστράκι από τον ΟΛΠ, προσπάθησε μάλιστα να αναζητήσει αρχαία ευρήματα εκεί για να προκαλέσει το ενδιαφέρον της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Δυστυχώς όμως δεν είχε βρει παρά σύγχρονες τσιμεντένιες κολώνες καθώς τα όποια αρχαιολογικά απομεινάρια είχαν ήδη εξαφανιστεί με την ολοσχερή ανασκαφή του ΟΛΠ του 1988-89.
Σήμερα δεν μπορεί πια να γίνει πλήρης αποκατάσταση του Αφροδίσιου. Μπορεί όμως να δημιουργηθεί ένα μνημείο στον χώρο αυτό που να δείχνει το «που και το πώς» για αυτό το σπουδαίο ιερό της αρχαιότητας.
.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ
Μέσα στον χώρο που προορίζεται για πράσινο και αναψυχή μπορεί να γίνει μια μικρή μουσειακή αναπαράσταση του Αρχαίου Ναού. Γνωρίζουμε πως έμοιαζε πολύ με το Αφροδίσιο της Κνίδου και έτσι μπορούμε να έχουμε μιαν αναπαράσταση σε σχέδια ή μια τρισδιάστατη εικόνα και είναι θετικό το γεγονός ότι αυτή η αναπαράσταση μπορεί να εγκατασταθεί στον χώρο που μετατρέπεται από τον Δήμο σε πάρκο αναψυχής και πρασίνου, αφού και στα Αφροδίσια της αρχαιότητας το χαρακτηριστικό τους ήταν οι κήποι πρασίνου που τα περιέβαλαν.
Σε ένα περίοπτο σημείο, όπου θα φιλοξενηθούν και οι πλάκες (ή αντίγραφά τους) που βρέθηκαν στην Ηετιώνεια, θα διατηρούσαμε τη μνήμη αυτού του σπουδαίου αλλά χαμένου πια αρχαίου ναού και θα δείχναμε στους Δραπετσωνίτες, Πειραιώτες αλλά και επισκέπτες, Έλληνες και Ξένους το τι υπήρχε εκεί και πως περίπου ήταν, μετριάζοντας με τον τρόπο αυτό κάπως την μεγάλη απώλεια.
.
Η πρόταση αυτή γίνεται στο βιβλίο που είναι προς έκδοση από την Ένωση Ποντίων και αφορά στην Ιστορία της Δραπετσώνας (σαν οδοιπορικό από τον Πόντο και τη Μικρασία στα χώματα της πόλης μας), και όλο το παραπάνω θα μπορούσε να θεωρηθεί μια προδημοσίευση.
Ωστόσο το ενδιαφέρον μου δεν είναι φιλολογικό. Νιώθω πως πρέπει κάτι να κάνουμε σαν κληρονόμοι ενός χώρου που κάποτε υπήρξε μοναδικός στην ιστορία της ανθρωπότητας και του πολιτισμού. Και σε ό,τι μας αναλογεί, πρέπει νομίζω να δράσουμε με σεβασμό στην ιστορία και στην ιστορική μνήμη. Μάλιστα τώρα που ακούγονται σενάρια για την εξαφάνιση του Δήμου σαν αυτόνομου και αυτοδιοίκητου οργανισμού, νιώθω πως ακόμη περισσότερο πρέπει να ασχοληθούμε με ζητήματα ιστορίας και μνήμης, είτε αρχαίας είτε πιο πρόσφατης.

Προτείνω λοιπόν να συμπεριλάβουμε στην προτεινόμενη απόφαση για την ανάδειξη του μνημείου Θεμιστοκλή και την ανάδειξη του μνημείου του Αφροδίσιου.
Χωρίς να αλλάξουμε προϋπολογισμό και με μια επέκταση του τίτλου της προς ανάθεση προμελέτης για διαμόρφωση του χώρου μπορούμε να προχωρήσουμε καθώς για το αφροδίσιο δεν μπορεί κι ούτε χρειάζεται να γίνει αναφορά στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αφού αυτό έχει ήδη αποφανθεί για τον χώρο ότι δεν περιέχει πια αρχαιολογικά ευρήματα.
Να σημειώσω ότι η επέκταση του τίτλου της προμελέτης έτσι που να περιλαμβάνει και το Αφροδίσιο αντί του Θεμιστόκλειου μόνο, δίνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να αναζητήσουμε χρηματοδότηση από τον ΟΛΠ αφού και ο χώρος τον αφορά αλλά και γιατί ο ΟΛΠ είναι ένας από τους κύριους υπεύθυνους για την εξαφάνιση των ιχνών που είχαν απομείνει μετά τις καταστροφές της αρχαιότητας.
Πιστεύω πως το δημοτικό συμβούλιο θα αποδεχτεί την πρόταση κατά την ημέρα συζήτησης του θέματος του Θεμιστόκλειου για το οποίο εξ άλλου έχει γίνει ήδη σχετική πρόβλεψη στο Τεχνικό Πρόγραμμα και τον Προϋπολογισμό του 2010.
Η παρούσα επιστολή ελπίζω πως θα χρησιμέψει όχι μόνο για την ελαφρά τροποποίηση της αναμενόμενης απόφασης για το Θεμιστόκλειο αλλά και για την ενημέρωσή σας πάνω στο σπουδαίο αυτό ζήτημα της πόλης που όλοι αγαπάμε.

Δραπετσώνα, 9 Δεκεμβρίου 2009
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Περηφάνια ή τύχη;

Με την επικαιρότητα στραμμένη, δικαιολογημένα, εξ ολοκλήρου στο αμερικανικό πραξικόπημα του Καπιτωλίου, δύσκολα θα ξέφευγα από τον πειρασμό να το σχολιάσω. Ωστόσο, οι σημαίες, οι στολές κι οι αφηγήσεις των genuine American διαδηλωτών, τόσο όμοιες με τους αλήστου μνήμης δικούς μας μακεδονομάχους, με έκαναν να σκεφτώ μερικά πράγματα.

Τι θα πει "περήφανος Αμερικανός";

Τι θα πει "είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας";

Τι θα πει "είμαι περήφανος ορθόδοξος";

Κρύβουν περηφάνια αυτές οι ιδιότητες ή μήπως πρόκειται για απλές κοινοτοπίες σφηνωμένες στο μυαλό παιδιόθεν;

Τείνω να πιστέψω το δεύτερο, όχι μόνο γιατί αυτοί οι γελοίοι με τις αποκριάτικες στολές (στο Καπιτώλιο ή στα μακεδονικά συλλαλητήρια) δυσφημίζουν τις σχετικές έννοιες, αλλά και για πολύ ευρύτερους και μονιμότερους λόγους.

 

Τι θα πει είσαι περήφανος που είσαι Έλληνας; Είσαι Έλληνας γιατί γεννήθηκες εδώ από γονείς που είναι Έλληνες. Δεν έκανες τίποτε ΕΣΥ για αυτό. Θα μπορούσες να πεις ότι είσαι τυχερός που είσαι Έλληνας. Αυτό κατανοητό. Έτυχε να γεννηθείς σε μια χώρα όμορφη, με ιστορία κι ανθρώπους με κάποια καλά κι άσχημα. Μπορεί να σου αρέσουν αυτά που σου έτυχαν. ΟΚ, είσαι τυχερός. Περήφανος όμως; Από πού κι ως πού;

Οι φανατικοί ορθόδοξοι, που λατρεύουν τον Θεό και τον Χριστό, ξέρουν ότι αν είχαν γεννηθεί στην Ινδία θα ήταν ινδουιστές; Ξέρουν ότι αν είχαν γεννηθεί στο Ισραήλ θα ήταν Εβραίοι, κι αν είχαν γεννηθεί στην Τουρκία θα ήταν μουσουλμάνοι; Έχουν καταλάβει πως δεν μπορεί να είσαι περήφανος για κάτι στο οποίο εσύ δεν είχες την παραμικρή συμμετοχή; 

Να πεις ότι είσαι τυχερός που βρέθηκες σ' αυτή την ευλογημένη χώρα, το καταλαβαίνω. Να γκρινιάσεις για την κακή σου τύχη που δεν γεννήθηκες στο κέντρο του κόσμου, στη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο ή το Παρίσι, να το καταλάβω κι αυτό. Άλλα... περήφανος; Κάτι δεν σκέφτηκες σωστά για να το λες.

Δεν έγινες Έλληνας, ορθόδοξος. Γεννήθηκες Έλληνας ορθόδοξος γιατί έτυχε η χώρα που γεννήθηκες να είναι η Ελλάδα. Αν είχες γεννηθεί λίγο βορειότερα θα ήσουν περήφανος Αλβανός ή Βόσνιος. Άρα, δεν μπορεί να είσαι περήφανος για αυτό. Τυχερός ή άτυχος μόνο.

Άλλο αξιοπρέπεια κι άλλο καρικατούρα

Οι μακεδονομάχοι της αγιαστούρας

Οι Αμερικανοί original

Η πλατεία της αξιοπρέπειας

Η επιδρομή των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο αποτέλεσε πρόκληση για αρκετούς να παραλληλίσουν τα χτεσινά γεγονότα με το ντου στη Βουλή το 2011. Είναι ένα στοιχείο της ιδεολογίας του αντισύριζα μετώπου που ανασύρθηκε από το οπλοστάσιο του καιρού της αντιπολίτευσης.

Όμως στο ντου εκείνο δεν μετείχε όλη η πλατεία. Ήταν μόνο οι ακροδεξιοί "αγανακτισμένοι" και (πιθανά) κάποιοι λίγοι αναρχικοί που αποφάσισαν να μπουν και να κάψουν "το μπουρδέλο τη Βουλή". Το ΚΚΕ είχε κάνει τότε αλυσίδα προστασίας και δεν χρειάστηκε καν να συγκρουστούν με τα ΜΑΤ που τους περίμεναν σιδηρόφρακτα. Φυσικά, ο στόχος των προπαγανδιστών δεν είναι η υπενθύμιση της ιστορίας αλλά η δυσφήμιση της εξέγερσης που διέλυσε σχεδόν το τότε πολιτικό σύστημα.

Γι αυτό, λέω, να υπενθυμίσουμε εμείς την ιστορία:

Θυμίζω λοιπόν ότι η Ελλάδα βρέθηκε προ μιας χρεοκοπίας που την αντιμετώπισε με την συνεργασία ΕΕ και ΔΝΤ. Η πολιτική τάξη, τότε, επέλεξε ή υποχρεώθηκε να χρεώσει τους Έλληνες για να μην πέσουν έξω οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Όλο το ως τότε πολιτικό σύστημα συναίνεσε κι ο λαός αντέδρασε. Φυσικά, πάντοτε κάποιοι ακραίοι βρίσκουν στις περιπτώσεις λαϊκής εξέγερσης χώρο για ακρότητες. Τις έκαναν στο ντου στη Βουλή, στην περίπτωση της Μαρφίν κτλ. Η εξέγερση, όμως, ήταν λαϊκή και αντάξια ενός λαού που θέλει να έχει ελευθερία και αξιοπρέπεια. Η πλατεία το 2011-12 και το δημοψήφισμα του 2015 έσωσαν την αξιοπρέπεια της Ελλάδας.

Η πλατεία είχε ρόλο να πει το μεγάλο ΟΧΙ σε αυτό που συνέβαινε. Είπε όμως και τα δικά της ΝΑΙ που, δυστυχώς, δεν πέρασαν. Γιατί το πρώτο μνημόνιο είχε ψηφιστεί, το μεσοπρόθεσμο είχε ψηφιστεί και οι εκλογές του 2012 έφεραν το 2ο μνημόνιο. Είχαμε δεθεί χειροπόδαρα αλλά δεν το γνωρίζαμε ακόμη. Θα το μαθαίναμε στο πρώτο εξάμηνο του 2015.

Η λύση ήταν, από την αρχή, απλή και δίκαιη. Εφόσον κινδυνεύαμε όλοι μαζί (Ελλάδα και ΕΕ) έπρεπε όλοι μαζί να βρούμε λύση, με τις γνωστές μεθόδους που ίσχυαν παντού και πάντα. Αυτό σήμαινε κούρεμα μέρους του χρέους και ρύθμιση του υπόλοιπου χωρίς να θιγεί το ΑΕΠ που η μείωσή του αύξανε εκπληκτικά το χρέος. Αυτό γίνεται παντού όπου υπάρχει κίνδυνος χρεοκοπίας. Μόνο στην Ελλάδα επελέγησαν τα χειρότερα μέτρα του ΔΝΤ που έπληξαν το ΑΕΠ κι επέβαλαν φτωχοποίηση για παραδειγματισμό.

Ας μην μπούμε τώρα σε μια συζήτηση που έγινε κι έδωσε αποτελέσματα. Η Ελλάδα καταστράφηκε κι εμείς βιώνουμε την μεταπολεμική εποχή. Αξίζει όμως να θυμίσουμε ότι εκείνες τις μέρες η Πλατεία του 2011-12 και το δημοψήφισμα του 2015 διέσωσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια της Ελλάδας. Και δεν είναι σωστό για μικροπολιτικές σκοπιμότητες να τις συγκρίνουμε με την γελοία Τραμπική εξέγερση στο Καπιτώλιο που θύμιζε εκπληκτικά τους μακεδονομάχους κατά της συμφωνίας των Πρεσπών. Εξ άλλου κι εκείνοι είχαν επιτεθεί δύο φορές στο Κοινοβούλιο ανεπιτυχώς. Μία σαν "αγανακτισμένοι" και μία σαν "μακεδονομάχοι".

Το αποτέλεσμα της εξέγερσης του 2011 καταγράφηκε στις πρώτες εκλογές του 2012 όταν το ΠαΣοΚ πήρε 13% και η ΝΔ 19%. Το 2009, τρία χρόνια πριν, τα δυο μεγάλα κόμματα είχαν πάρει αθροιστικά 80% περίπου και το 2012 πήραν αθροιστικά 32%. Η ΝΔ κρατήθηκε γιατί η ΧΑ που της πήρε ένα 7% ήταν οργάνωση Ναζί ενώ το ΠαΣοΚ που είχε περισσότερους και αξιόπιστους υποδοχείς της δυσαρέσκειας (Δημαρ, Σύριζα, ΚΚΕ) δεν μπόρεσε από τότε να ανακάμψει.

Ας εμβολιαστώ, θεέ μου, κι ας πεθάνω!

Η φωτογραφία με το έντυπο και την σύριγγα από το "Έθνος"

«Συναινώ να εμβολιαστώ για τον κορονοϊό, παρ’ όλο που τώρα δεν είναι πλήρως γνωστές όλες οι ανεπιθύμητες ενέργειες από το εμβόλιο ακόμα και οι θανατηφόρες»

Αυτό το έγγραφο δόθηκε στους υγειονομικούς της Καρδίτσας για να το υπογράψουν πριν εμβολιαστούν. Κι επειδή μπορούσαν ενδεχομένως να αρνηθούν ότι το υπέγραψαν, τους ζητούσαν η υπογραφή τους να μπαίνει παρουσία μάρτυρα! Και μετά θέλουν εμβολιασμούς!

Αυτή η διοίκηση, η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, το κράτος, η επιστημονική εκπροσώπηση, η Ελλάδα του 2021, όλοι τους είναι για γέλια. Στην Καρδίτσα, οι υγειονομικοί, αυτοί δηλαδή που υποτίθεται πως γνωρίζουν καλύτερα τους κινδύνους του εμβολίου, θα έπρεπε να υπογράφουν -παρουσία μάρτυρα- ότι συμφωνούν να εμβολιαστούν παρ' όλο που μπορεί και να πεθάνουν. Και μετά θέλουν να εμβολιάσουν τον γενικό πληθυσμό που έχει ήδη τις αμφιβολίες του; Οπότε δικαιώνουν και το γεγονός ότι δίνονται 18 εκ. στα κανάλια για να μας πείσουν. Γιατί εδώ παίζεται το κεφάλι μας, αυτό λένε κλείνοντας το μάτι στον χάρο.

Προσπαθούν τώρα να τα μαζέψουν. Ο διοικητής του νοσοκομείου όπου κυκλοφόρησε αυτό το χαρτί παραιτήθηκε. Ο υπουργός διέταξε ΕΔΕ για να δείξει ότι δεν ήταν δική του η ευθύνη. Η "Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών" άδειασε την «Επιστημονική  Επιτροπή του Νοσοκομείου". Ποιον όμως θα πείσουν; Κανείς δεν πιστεύει ότι ήταν λάθος το περιεχόμενο. Απλά θεωρούν ήταν λάθος που αποκαλύφθηκε. Γιατί οι κινήσεις τους με τις ΕΔΕ τις παραιτήσεις και την απόσειση ευθυνών, αυτό δείχνουν. Δεν απαντούν στην ουσία, αλλά λένε πως δεν έπρεπε να κυκλοφορήσει το έγγραφο με την αποκάλυψη.

Από χαζό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.

Ο Άδωνις αποκάλυψε ότι για λόγους σεβασμού στην πίστη, ο Πρωθυπουργός δεν άκουσε τους λοιμωξιολόγους κι άφησε να γίνει χαμός στην γιορτή του Αγίου Δημητρίου κοκκινίζοντας την Θεσσαλονίκη. Το είπε ο παπαγάλος (αντιπρόεδρος της ΝΔ, παρακαλώ) που του ξεφεύγουν τα καλά κρυμμένα μυστικά. Ο ανέμελος πρωθυπουργός ήταν ο υπεύθυνος, ο δήθεν αντιλαϊκιστής ήταν που ενέδωσε στον πιο επικίνδυνο λαϊκισμό, ο εκσυγχρονιστής ήταν που υπέκυψε στον αντιεπιστημονικό σκοταδισμό. 

Παρεμπιπτόντως: Στηρίχτηκε ένα αντισύριζα μέτωπο σε ιδιότητες που ο Μητσοτάκης δεν τις πλησιάζει ούτε κατά διάνοια.

Το νοσοκομείο Καρδίτσας είπε ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος του εμβολίου: Ο θάνατος. Το χαρτί, φυσικά, θα αποσυρθεί, όμως όλοι πια ξέρουν. Δεν το ζήτησε κανένας τυχαίος αλλά, η ίδια η επιστημονική επιτροπή του νοσοκομείου για να έχει ήσυχο το κεφάλι της αν συμβεί το κακό. Το γεγονός ότι θα της δώσουν εντολή, μεταφέροντας την ευθύνη πιο ψηλά (εκεί όπου υπάρχει το ακαταδίωκτο) δεν αλλάζει την πραγματικότητα.

Μαθαίνουμε την αλήθεια βήμα το βήμα, σταγόνα τη σταγόνα, όταν το δηλητήριο της παραπληροφόρησης από κανάλια και πληρωμένους δημοσιογράφους χύνεται ποτάμι. Είναι μια άνιση μάχη αλλά πρέπει να δοθεί. Για να υπερασπίσουμε την δημοκρατία (έστω κι αυτή την λειψή που έχουμε), τα εργασιακά δικαιώματα, τις ελευθερίες μας, το κοινωνικό κράτος, τις κατακτήσεις δεκαετιών που απειλούνται με την ευκαιρία που τους έδωσε η κρίση.

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΙΚΑΚΟΣ, αρχηγός των "ατάκτων"

Αρχηγός των "ατάκτων", ήτοι των πρώην αριστερών

που ως "φιλελεύθεροι" παπαγαλίζουν αντι-σύριζα "ιστορίες".

Δυο λόγια για τον Τάκη Θεοδωρικάκο θέλω να γράψω σήμερα. Είναι και η πιο τρανταχτή περίπτωση του χτεσινού ανασχηματισμού. Μόνο αυτός κι ο Βρούτσης έφυγαν. Ο μεν Βρούτσης έγινε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ενώ ο Τάκης δεν έγινε τίποτε. Είναι, όμως, αυτό αληθινό;

Ο Τάκης Θεοδωρικάκος είναι άνθρωπος της Β' Πειραιά και μιας αριστεράς που αποφάσισε να λακίσει. Πολλοί εδώ στον Πειραιά τον έχουν αρχηγό τους, τον έχουν ακολουθήσει, άλλοι φανερά κι άλλοι πιο ήπια. Όπως ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο αρχηγός των "ατάκτων, αλλά ... από την ανάποδη! Χαρακτηριστικό τους είναι ότι όλοι έγιναν προπαγανδιστές της πολιτικής της κυβέρνησης και επίμονοι στο να θυμίζουν πόσο κακός ήταν ο Σύριζα. Αυτό ευνοεί σήμερα την ΝΔ.

Ο Τάκης ήταν γραμματέας της ΚΝΕ ένα φεγγάρι (πριν τριάντα χρόνια), συνεργάτης του Νίκου Γαλανού, βουλευτή του Συνασπισμού τότε, και για ένα μεγάλο διάστημα, συνεργάτης του Κώστα Λαλιώτη. Αργότερα έγινε συνεργάτης, δεξί χέρι και συγγενής του Χρήστου Καλογρίτσα για πολλά χρόνια. Ο Καλογρίτσας ήταν κουμπάρος του Φλωράκη, εκδότης της Πρώτης (εφημερίδας του ΚΚΕ) συνεργάτης των Μίμη Ανδρουλάκη και Λαφαζάνη, άνθρωπος της αριστεράς γενικώς. Έμπλεξε με τις τηλεοπτικές άδειες και για ένα διάστημα φάνηκε πως θα γινόταν το στήριγμα του Σύριζα στα μέσα. Τώρα τον κυνηγούν για όλα εκείνα μαζί με τον Παππά. Ο Θεοδωρικάκος με τον Καλογρίτσα συνεργάστηκαν στενά με την εταιρεία δημοσκοπήσεων GPO και με πολλές άλλες δραστηριότητες. 

Κάποια στιγμή ο Θεοδωρικάκος έγινε σύμβουλος επικοινωνίας του Σαμαρά και από εκεί κληροδοτήθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αποφασιστικός ήταν ο ρόλος του στο να βγει αρχηγός στην ΝΔ και αποφασιστικός επίσης ο ρόλος του στην αντιπολιτευτική τακτική που έφερε το 40% στη ΝΔ. Βασικός εισηγητής της τακτικής "εδώ και τώρα εκλογές" και της οικοδόμησης του αντισύριζα μετώπου το οποίο έφερε την ΝΔ στην εξουσία λόγω της αποδοχής της από ένα ευρύτερο ακροατήριο. Φυσικά, ποτέ δεν έγινε αποδεκτός από το πολιτικό προσωπικό της δεξιάς στο εσωτερικό της ΝΔ. Σαν υπουργός εσωτερικών διέλυσε ότι είχε χτίσει ο Σύριζα και κυρίως την απλή αναλογική και τον "Φιλόδημο" (πρόγραμμα ενίσχυσης των δήμων με έργα). Στην θέση του έφτιαξε ένα αντίστοιχο πρόγραμμα, τον "Αντώνη Τρίτση", που το χειρίστηκε προσωπικά. 

Οι πρώτες σκέψεις έλεγαν ότι ο Τάκης έκανε στην άκρη για να ικανοποιηθούν οι σκληροί του κόμματος αλλά θα επανέλθει. Θα αναλάβει και πάλι την επικοινωνιακή τακτική της ΝΔ ενόψει εκλογών. Σωστή σκέψη αλλά ίσως να μην ισχύει τελικά. Η μη αναφορά του στον Μητσοτάκη στο λογύδριο της αναχώρησής του από το υπουργείο ίσως κρύβει κάτι. Ίσως το πρόγραμμα "Τρίτσης" να είναι τελικά η αιτία της αντικατάστασής του. Θα δείξει τις επόμενες μέρες και θα γίνει καθαρό όταν δούμε τις λίστες υποψηφίων. Θα είναι στο Επικρατείας πάλι; Θα είναι στην Δ.Αττική; Θα είναι στη Β' Πειραιά που ήταν η φυσιολογική του θέση αλλά από την οποία λέγεται ότι αποκλείστηκε; Θα μείνει εκτός, στα αζήτητα της ΝΔ; Θα δούμε. Πάντως πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ικανό άτομο που μπορεί να επιβιώνει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Από την πρώτη μέρα που συνήλθε το δημοτικό συμβούλιο, έθεσα θέμα τρόπου λειτουργίας των συνεδριάσεων. Ζήτησα να υπάρχει ειδική συνεδρίαση με θέμα τον δημοτικό έλεγχο. Να θέτουν θέματα οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης  και να λαμβάνονται επ' αυτών, όποτε χρειάζεται, αποφάσεις. Ως τώρα αυτό δεν έγινε, αλλά η διοίκηση 'έχει υποσχεθεί ότι θα το κάνει. Σημειωτέον ότι δημοτικός έλεγχος γινόταν (με πρόβλεψη στον κανονισμό του δημοτικού συμβουλίου) από το 1984 στη Δραπετσώνα, δηλαδή εδώ και 37 χρόνια.

Εν όψει του δημοτικού ελέγχο (που ελπίζω ότι θα γίνει μετά και τις τελευταίες πρόσφατες δεσμεύσεις της διοίκησης) έστειλα στο Προεδρείο του ΔΣ και τους επικεφαλής των παρατάξεων μια σειρά θεμάτων που θεωρώ βασικό να συζητηθούν σε συνεδρίαση του ΔΣ. Δημοσιεύω εδώ την σχετική επιστολή μου.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

             " Η δική μας Πόλη"

Θέματα δημοτικού ελέγχου

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Δήμαρχε,

Παρακαλώ να ορίσετε άμεσα συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου με θέμα τον δημοτικό έλεγχο.

Παρακαλώ να ενημερώσετε για την ημέρα διεξαγωγής του μία εβδομάδα νωρίτερα για να μπορέσουν να έρθουν γραπτές εισηγήσεις από τις δημοτικές παρατάξεις θεμάτων που θέλουν να θέσουν.

Από την δική μας παράταξη θέλουμε να θίξουμε στην φάση αυτή τα εξής τουλάχιστον θέματα:

1. Πολεοδομική μελέτη ανάπλασης της περιοχής της (τέως που έγινε νυν) βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας Κερατσινίου.

2. Ανάγκη ανάθεσης ή κατάρτισης μελετών για τα εξής:

   2α) Αξιοποίηση δυνατοτήτων για περιβαλλοντική, πολεοδομική και οικονομική ανασυγκρότηση της παραλιακής ζώνης του Κερατσινίου από ΕΥΔΑΠ μέχρι το Ικόνιο

   2β) Μελέτη δημιουργίας ενιαίου πάρκου Σχιστού

   2γ) Μελέτη συγκοινωνιακή-κυκλοφοριακή κέντρου πόλης με προτάσεις για πεζοδρομήσεις, μονοδρομήσεις και απαλλοτριώσεις.

3. Αθλητική πολιτική του δήμου μας σε σχέση με τα δημοτικά γήπεδα και τα δημοτικά γυμναστήρια.

4. Ζητάμε επίσης να συζητηθούν και να απαντηθούν ερωτήματα που αφορούν τις πολυκατοικίες Αγίου Διονυσίου, τη ΝΑΦΘΑ, την ΔΕΗ, τον Κοκκινόβραχο, για τα οποία απλά θέτουμε τους τίτλους.

Για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

30 Δεκεμβρίου 2020

Γιώργος Τσιρίδης

 

Χάθηκε η εμπιστοσύνη

Από την αρχή της πανδημίας είχα δηλώσει ότι θα εκτελώ τα μέτρα της κυβέρνησης ακόμη κι όταν διαφωνώ με αυτά, γιατί σε μια μάχη κάνεις ό,τι σου λέει ο στρατηγός αλλιώς χάνεις και την μάχη και τον στρατηγό και την ζωή σου. Δεν άλλαξα γνώμη. Λέει η κυβέρνηση αποκλεισμό, εφαρμόζω αποκλεισμό, λέει μάσκες, φοράω μάσκα, λέει αποστάσεις, τηρώ αποστάσεις. Ακόμα κι όταν λέει και κάνει προφανείς βλακείες, απλά εκφράζω ευπρεπώς την γνώμη μου.

 

• Κόβει τα εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλει αστυνομοκρατία, επιβραβεύει τον αυταρχισμό, ελέγχει την πληροφόρηση πληρώνοντας τα μέσα με δημόσιο χρήμα.
  
• Αυξάνει αντί να μειώνει τον αριθμό των μαθητών στην τάξη, έχει μια πολιτική καταστροφής σε σχέση με τα Μέσα μαζικής μεταφοράς και πεισματικά αρνείται να ενισχύσει το σύστημα υγείας. 
• Προχωρά σε εμφανείς ενισχύσεις κλινικαρχών, κολλεγιαρχών, εργοστασιαρχών κτλ. και δεν ενισχύει τον δημόσιο τομέα όπως θα έπρεπε ιδιαίτερα με προσλήψεις μονίμων στην παιδεία και την υγεία.
  
• Δίνει αντιφατικά μηνύματα ανεμελιάς, αδιαφορίας στα δικά της μέτρα ή ωχαδελφισμού από στελέχη της ή φίλους της, περνώντας το λάθος μήνυμα ότι δεν είναι αντίπαλος της κοινωνίας ο ιός αλλά τα μέτρα κατά του ιού.

 

Σε όλα αυτά εμείς, ο λαός, απλά λέμε πού και πού την γνώμη μας. Κι αν καμιά φορά το παρατραβήξουμε, μας κόβουν και τον λόγο. Προσωπικά, στο Φ/Μ, μού έκοψαν αναρτήσεις (του Πετράκου, της βίας στο Πολυτεχνείο, ενός διεθνούς φήμης λοιμοξιολόγου κτλ.) γιατί -λέει- δεν ήταν επαρκώς τεκμηριωμένες. Λογοκρισία κανονική. Σε άλλους κάνουν τα ίδια ή χειρότερα. 

Και φτάνουμε στο νέο έτος, το 2021. Δείτε πως έχουν τα πράγματα. Δείτε την εικόνα του αλαλούμ του Σαββατοκύριακου μιας κυβέρνησης που έχει χάσει, δυστυχώς, κάθε έλεγχο:

• Σαββάτο πρωί, Αδωνις Γεωργιάδης: «Εξετάζεται η χαλάρωση του lockdown και η επαναλειτουργία του λιανεμπορίου ανά γεωγραφική ζώνη»
• Σαββάτο πρωί επίσης Στέλιος Πέτσας: «Εφαρμόζουμε καθολικό lockdown οριζόντιο μέχρι τις 11 Ιανουαρίου».
• Καθηγήτρια της Ιατρικής Αθηνά Λινού: «Μένω έκπληκτη με την απόφαση για αποκλεισμό εκτός εάν στην κυβέρνηση έχουν στοιχεία που εμείς δεν τα γνωρίζουμε».
• Μέγαρο Μαξίμου: «Το προληπτικό σκληρό lockdown αποτελεί απόφαση του ίδιου του πρωθυπουργού για να μην επιβαρυνθεί το επιδημιολογικό φορτίο και να μπορέσουν να ανοίξουν τα σχολεία στις 11 του μήνα»
• Επιτροπή Τσιόδρα: «Θα συνεδριάσουμε αύριο Δευτέρα για να δούμε αν και πότε και πώς θα ανοίξουν τα σχολεία» 
• Μέλη της Επιτροπής: «Πρόβλημα η συνεχιζόμενη πίεση στο σύστημα Υγείας, ανησυχούμε για τις επιπτώσεις μιας πρόσθετης κινητικότητας στο λεκανοπέδιο»

Μέσα από αυτές τις αντικρουόμενες ανακοινώσεις, πληροφορίες, εκτιμήσεις, επικρατεί φυσικά η γνώμη του πρωθυπουργού. Πάνω από επιστήμονες, υπουργούς, επιτροπές, γιατρούς κτλ αποφασίζει. Καλώς αποφάσισε, αλλά η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Χάθηκε προ πολλού, απλά τώρα το κατάλαβαν κι οι πέτρες.

10 χρόνια κοινής πορείας

Πριν δέκα χρόνια, σαν αύριο πρωτοχρονιά, την 1η Ιανουαρίου του 2010, βρέθηκα στα έδρανα της αίθουσας δημοτικού συμβουλίου του Κερατσινίου σαν δημοτικός σύμβουλος του κοινού πλέον δήμου. Είχα εκλεγεί με τον συνδυασμό του Αλέκου Χρυσού (πρώτος σε ψήφους) αλλά, αντιπολίτευση. Δήμαρχος είχε εκλεγεί ο Λουκάς Τζανής. 

Κάθισα σε ένα έδρανο που έγραφε το όνομά μου και έβαλα να παίξει στο κινητό μου το τραγούδι της Μόνικας "Away from my land". Όσο κι αν η απόσταση από το σπίτι μου (στην Ανάληψη) ως το δημαρχείο Κερατσινίου ήταν περίπου ίση και με την απόσταση από το σπίτι μου ως το δημαρχείο Δραπετσώνας, εγώ την ένιωθα υπερβολικά άνιση. Ήμουν μακριά από την χώρα μου, away from my land.

Από τότε έχουν κυλήσει δέκα ολόκληρα χρόνια. Έφυγε ο Τζανής, βγήκε ο Βρεττάκος και μετά ξαναβγήκε ο Βρεττάκος. Μάλιστα κατέβηκα σαν υποψήφιος δήμαρχος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ και ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ "Η δική μας Πόλη" και πήραμε ποσοστό 6%. Βγήκαμε δεύτεροι στη Δραπετσώνα με 14% αλλά προτελευταίοι στο Κερατσίνι με 4%. Λογικό αυτό καθώς δεν είχαμε στήριξη από πολιτικό ή κομματικό φορέα και τέσσερα χρόνια εγώ, ο επικεφαλής, είχα λείψει από το προσκήνιο. Όχι μόνο δεν είχα συμμετάσχει στις δημοτικές εκλογές του 2014 αλλά επιπλέον, ενδιάμεσα, είχα μετεγκατασταθεί (σαν περιβαλλοντικός μετανάστης) στο Πόρτο Ράφτη πριν επιστρέψω στα πάτρια. 

Αυτά έγιναν κι είναι παρελθόν. Τώρα είμαστε σε μια νέα κατάσταση. Επανήλθαμε στα δημοτικά με στόχο να βοηθήσουμε να διορθωθούν πράγματα που θεωρούσαμε κι εγώ κι οι συνεργάτες μου πως είχαν μείνει πίσω ή είχαν λοξοδρομήσει.

Προσωπικά δεν παρέλειψα να αναγνωρίσω ό,τι θετικό είχε γίνει την τετραετία 2014-19 που ανέβασε τον δήμαρχο από το 18% στο 46%. Βεβαίως, βασική αιτία ήταν ο Σύριζα που τον στήριξε πολλαπλά, με πολιτική υποστήριξη και με έργα. Αρχικά το 2014 τον είχε επικεφαλής του συνδυασμού που υποστήριζε σε μια εποχή ενός τεράστιου κύματος αλλαγής. Κατόπιν τον ξαναστήριξε το 2019 όταν πια ο Σύριζα είχε καθιερωθεί ως δύναμη του 40% στην περιοχή μας. Αυτή ήταν η πολιτική στήριξη που ήταν ουσιώδης και αποφασιστική και εκ των ων ουκ άνευ, δηλαδή, χωρίς την οποία τίποτε δεν θα γινόταν.

Κυρίως όμως, ο Σύριζα βοήθησε τον δήμαρχο και με έργα, γιατί:

α) του έδωσε την παραλία της Δραπετσώνας για να πραγματοποιήσει εκείνος όνειρα δικά μας πολλών δεκαετιών, και 

β) γιατί του έδωσε έργα 45 εκατομμυρίων ευρώ (όπως λέει ο ίδιος εξάλλου) σε μια τετραετία μέσω του υπουργείου ή της Περιφέρειας. 

Βοήθησαν κι οι προηγούμενες δημοτικές αρχές (κυρίως Χρονόπουλου και Τζανή) που του άφησαν ένα ταμείο 17 εκ ευρώ ικανό για να χειριστεί όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη.

Παρ' όλα αυτά όμως, πίστευα και πιστεύω και αυτό πίστευε κι ο συνδυασμός μας, η Δημοκρατική Προοδευτική Κίνηση, πως πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα για να σχεδιαστεί το μέλλον αυτού του τόπου.

Χρειάζονται πολεοδομικές μελέτες ανάπλασης, αναγκαίες για την περιοχή της βιομηχανικής ζώνης (αφού παραμελήθηκαν οι υπάρχουσες) και για την παραλία του Κερατσινίου από την ΕΥΔΑΠ ως το Ικόνιο. Μελέτες επίσης οφείλουν να γίνουν για το κυκλοφοριακό-συγκοινωνιακό τεράστιο πρόβλημα της πόλης και για το Σχιστό. Και φυσικά, οι μελέτες αυτές πρέπει να συνοδευτούν από έργα. Να βρεθούν χρηματοδοτήσεις και να ξεκινήσει μια αναγέννηση της κοινής μας πόλης του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας. Τα προβλήματα σε κάθε γειτονιά είναι πολλά και οι προσπάθειες πρέπει να ενταθούν. Πεζοδρόμια, πλατείες, μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, καθαριότητα κτλ είναι μια σειρά προβλημάτων που αναφέρθηκαν ένα προς ένα στο πρόγραμμά μας. Χρειάζεται, τέλος, και ριζική αλλαγή στον συνολικό τρόπο διοίκησης και διαχείρισης του δήμου. 

Πρέπει επίσης να αποκρουστούν οι απειλές υποβάθμισης που είναι πολλές και σημαντικές: Όιλ Ουάν, Λαφάρτζ, Σκουπίδια, Κόσκο, Νεκροταφείο Ανάστασης είναι μερικά από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Τουλάχιστον το θετικό είναι πως υπάρχει μια σύμπνοια που δεν εμφανιζόταν άλλες χρονιές. Πρώτο ρόλο εδώ παίζει η στάση του δημάρχου, αλλά θέλω να πιστεύω πως βοήθησε τα μέγιστα κι η δική μας (και η προσωπική δική μου) επιμονή που ήταν και προγραμματική εξαγγελία μας.

Αυτά σαν ένας πρόχειρος απολογισμός. 

Θα τελειώσω με το away from my land της Μόνικας με την σημείωση πως πια δεν είναι τόσο away όσο ήταν τότε αυτή η καινούργια κοινή land Δραπετσώνας και Κερατσινίου.

AWAY FROM MY LAND- MONIKA

10 χρόνια μοναξιάς

Σαν αύριο, 31 Δεκεμβρίου, πριν δέκα χρόνια ακριβώς, έπαψε να υπάρχει ο Δήμος Δραπετσώνας. Μετά από 60 χρόνια λειτουργίας του, η κυβέρνηση που τότε τον είχε δημιουργήσει, τον κατάργησε. Το λέω αυτό γιατί δημοκρατική ήταν η κυβέρνηση στην δημιουργία της πόλης, το 1950, δημοκρατική ήταν και στο τέλος της το 2010. Η πρώτη έλυσε ένα ζήτημα υπαρξιακό για τους ανθρώπους που την κατοικούσαν τότε που έγινε ο δήμος, ενώ η δεύτερη αντιμετώπισε ένα θεσμικό θέμα γενικότερα από διοικητική-οικονομική σκοπιά βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ιστορία ή τους ανθρώπους.

Σαν αφιέρωμα σε αυτή την απώλεια, ανεβάζω το βιντεάκι που είχα φτιάξει το 2010 που έχει τίτλο η Δραπετσώνα ποτέ δεν πεθαίνει (Drapetsona never dies). Αύριο θα ανεβάσω ένα άλλο βιντεάκι που το είχα βάλει στις αρχές του 2011 όταν ξεκίνησα σαν δημοτικός σύμβουλος όχι πια της Δραπετσώνας αλλά του ενιαίου δήμου  σε έναν χώρο που μου φαινόταν ξένος.

Η ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

"Περί Διαστάσεων"

Έχω αναφέρει ξανά ότι τελευταία γράφω ένα βιβλίο σχετικό με την ελληνική μυθολογία, όπως συνηθίζω τα τελευταία χρόνια. Το βιβλίο αυτό έχει τίτλο "Θεοί και τιτάνες στην αργοναυτική εκστρατεία" και είναι προφανές το αντικείμενό του, το φανερώνει ο τίτλος του. Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για την αργοναυτική εκστρατεία από αρχαίους και σύγχρονους, κι εγώ δεν θα έγραφα ένα ακόμη βιβλίο για να επαναλάβω τα γνωστά. Μπόρεσα, όμως, να δω τα μυθολογικά γεγονότα μέσα από μιαν άλλη ματιά και γι αυτό έγραψα αυτό το βιβλίο. Στηρίζομαι σε δυο βασικές αντιθέσεις-συγκρούσεις:

α) στην αντίθεση των τιτάνων με τους θεούς, δηλαδή της φύσης με τον πολιτισμό,

β) στην αντίθεση των φυλών της γυναικοκρατίας με εκείνες της πατριαρχίας. 

Δεν έχω τελειώσει ακόμα το βιβλίο, όμως είμαι κοντά στο τέλος του. Σήμερα θέλω να σας δώσω ένα κομμάτι του βιβλίου. Είναι από τον πρόλογο. Μιλά για τις τρεις και τις τέσσερις διαστάσεις και δεν λέει ακόμη κουβέντα για τους αργοναύτες. Λέει όμως κάτι για τους θεούς κι εμάς τους θνητούς. Γι αυτό σκέφτηκα να το παρουσιάσω. Σας δίνω λοιπόν ένα κομμάτι από τον ΠΡΟΛΟΓΟ του βιβλίου που ίσως σας παραξενέψει καθώς δεν έχετε το βιβλίο στα χέρια σας. Ρίξτε του μια ματιά. Είναι από τον πρόλογο κι έχει τίτλο: "ΠΕΡΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ" 

ΠΕΡΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι κόσμος τριών διαστάσεων. Ό,τι περιέχεται μέσα σε αυτόν έχει μήκος, πλάτος και ύψος. Ας δούμε, όμως, καλύτερα τί θα πει χώρος με διαστάσεις, με καμία, μία, δύο, τρεις ή και τέσσερις διαστάσεις.

Χώρος μηδενικής διάστασης είναι ένα σημείο.

Χώρος μιας διάστασης είναι η ευθεία και κάθε απλή γραμμή. Αν πάρεις ένα σημείο και το μετακινήσεις, φτιάχνεις έναν χώρο μιας διάστασης. Στην απλή γραμμή κινείται κανείς σε δύο κατευθύνσεις μόνο δεξιά-αριστερά, ή έστω μόνο πάνω-κάτω. Την μία διάσταση την συμβολίζουμε με έναν άξονα. Τα αντικείμενα πάνω της έχουν κι αυτά μια μόνο διάσταση, μόνο μήκος ή είναι σημεία με διάσταση μηδέν.

Χώρος δύο διαστάσεων είναι το επίπεδο ή γενικά μια επίπεδη επιφάνεια κι ας είναι επιφάνεια σφαίρας. Φτιάχνεται χώρος δύο διαστάσεων αν μετακινηθεί παράλληλα προς τον εαυτό της μια γραμμή. Τα αντικείμενα πάνω στην επιφάνεια έχουν δύο, μια ή καμία διαστάσεις. Είναι επιφάνειες με μήκος-πλάτος, ή είναι απλές γραμμές μιας διάστασης ή σημεία μηδενικής διάστασης.

Χώρος τριών διαστάσεων είναι ο χώρος μας. Τα αντικείμενα έχουν όγκο, δηλαδή τρεις διαστάσεις, μήκος-πλάτος-ύψος. Μέσα στον τρισδιάστατο χώρο υπάρχουν τρισδιάστατα αντικείμενα, δισδιάστατα (επιφάνειες), μονοδιάστατα (γραμμές) ή σημεία με διάσταση μηδέν.

Χώρο τεσσάρων διαστάσεων δεν γνωρίζουμε, μπορούμε μόνο να τον φανταστούμε εμείς οι τρισδιάστατοι άνθρωποι. Θα ήταν ένας υπερχώρος μέσα στον οποίο ο τρισδιάστατος κόσμος μας θα ήταν ένα απλό αντικείμενο. Θα ήταν, ας πούμε, κάτι σαν παιχνίδι στα χέρια τετραδιάστατων υπερπλασμάτων.

Αν πάρουμε τον χρόνο σαν τέταρτη διάσταση, τότε ο χώρος που δημιουργείται περιλαμβάνει πολλούς κόσμους σαν τον δικό μας. Σε αυτούς μπορεί κανείς να μετακινείται στο παρελθόν ή το μέλλον όπως εμείς παίζουμε στα χέρια μας ένα αντικείμενο, ένα παιχνίδι. Κι όπως το αλλάζουμε εμείς κατά την βούλησή μας, έτσι μπορεί να κάνει κι ένα υπερπλάσμα τετραδιάστατο. Μπορεί να αλλάζει το παρελθόν ή το μέλλον του κόσμου μας κατά την δική του βούληση.

Ο τρισδιάστατος κόσμος μας μπορεί να θεωρηθεί ως προβολή ενός αντικειμένου του τετραδιάστατου κόσμου στις τρεις διαστάσεις. Πρώτα, όμως, να καταλάβουμε τι θα πει προβολή:

Ας φανταστούμε ότι βλέπουμε τον εαυτό μας και το δωμάτιο στο οποίο βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο, ολόσωμο καθρέφτη. Εμείς κι όλο το δωμάτιο πίσω μας εικονιζόμαστε στον καθρέφτη σαν ένα αντικείμενο δύο διαστάσεων. Αυτή είναι η προβολή του τρισδιάστατου δωματίου σε ένα χώρο δύο διαστάσεων, τον καθρέφτη. Αν ένα χέρι πλησιάσει το πρόσωπό μας, στο δωμάτιο, γνωρίζουμε αν θα περάσει μπροστά ή πίσω από το κεφάλι μας. Στον καθρέφτη φαίνεται το χέρι να πλησιάζει αλλά δεν είναι βέβαιο αν θα περάσει μπρος ή πίσω από το πρόσωπο. Άλλοτε περνά μπροστά κι άλλοτε πίσω. Δεν υπάρχει κανόνας μέσα στον καθρέφτη που να το προβλέπει. Στο δωμάτιο, όπου έχουμε την αίσθηση του βάθους, μπορούμε να γνωρίζουμε. Στην εικόνα μέσα στον καθρέφτη, που είναι η προβολή του τρισδιάστατου δωματίου σε ένα χώρο δύο διαστάσεων, δεν γνωρίζουμε. Γιατί η τρίτη διάσταση είναι περιορισμένη, όχι ελεύθερη. 

Μπορούμε να φανταστούμε τώρα πώς θα είναι η προβολή ενός τετραδιάστατου αντικειμένου στον χώρο των τριών διαστάσεων. Θα είναι ένας χώρος σαν αυτόν που ζούμε με κάποιους περιορισμούς. Ο περιορισμός της τέταρτης διάστασης σημαίνει ότι στην διάσταση αυτή δεν υπάρχει ελευθερία. Πράγματι ο χρόνος στην τρισδιάστατη προβολή κινείται μόνο προς μία κατεύθυνση. Ό,τι έγινε δεν αλλάζει και το μέλλον είναι άγνωστο. Η προβολή δεν είναι ελεύθερη στον χρόνο. Ο χρόνος έχει μία μόνο κατεύθυνση, από το παρελθόν προς το μέλλον. Δεν είναι μια διάσταση όπως οι άλλες. Στο μήκος, το πλάτος, το ύψος μπορούμε να πηγαίνουμε μπρος ή πίσω, πάνω ή κάτω, δεξιά ή αριστερά. Στον χρόνο όμως δεν μπορούμε να κινηθούμε παρά μόνο από το παρελθόν προς το μέλλον. Είμαστε μόνο τριών διαστάσεων.

Ο Δίας είναι πλάσμα του χώρου των τεσσάρων διαστάσεων. Για αυτόν ο κόσμος μας είναι ένα αντικείμενο τριών διαστάσεων στα χέρια του. Η πραγματικότητα που ζούμε είναι η προβολή αυτού του τετραδιάστατου αντικειμένου στις γνωστές τρεις διαστάσεις. Είναι σαν το δωμάτιο στον καθρέφτη όπου το "δωμάτιο" είναι το τετραδιάστατο αντικείμενο που κρατά ο Δίας. Η πραγματικότητα που ζούμε ως τον “κόσμο” μας δεν είναι παρά η προβολή του στον "καθρέφτη" των τριών διαστάσεων. Στις τέσσερις διαστάσεις ο Δίας έχει την δυνατότητα να κινείται έξω απ' τον χρόνο. Μπορεί να κάνει με την πραγματικότητα ό,τι θέλει, να την τροποποιεί αλλάζοντας το παρελθόν ή το μέλλον. Όμως αυτός δεν είναι ο Δίας της μυθολογίας που ξέρουμε. Εμείς, που είμαστε όντα των τριών διαστάσεων, άλλον Δία κι άλλους θεούς γνωρίζουμε. Οι θεοί, όπως εμείς τους αντιλαμβανόμαστε, είναι κι αυτοί δέσμιοι του χρόνου. Ας δούμε καλύτερα, λοιπόν, ας αναλύσουμε περισσότερο την τρισδιάστατη πραγματικότητα στην οποία ζούμε θνητοί κι αθάνατοι. Γιατί ο κόσμος μας έχει δύο επίπεδα ζωντανής ζωής. Το ένα επίπεδο είναι εκείνο των θνητών και το άλλο είναι εκείνο των αθανάτων. 

Η ζωή των θνητών είναι η γνωστή μας ιστορία και προϊστορία. Περιέχει φυλές από την Χρυσή εποχή του Κρόνου, όπως οι Αμαζόνες, οι Φαίακες, οι Λαιστρυγόνες, οι Κένταυροι και άλλες. Περιέχει φυλές με γυναικοκρατία ή ισότητα των δύο φύλων, όπως οι Κρήτες κι οι Πελασγοί. Περιέχει και φυλές με πατριαρχική δομή όπως οι Ίωνες, οι Θεσσαλοί οι Βοιωτοί κι οι Αχαιοί. Έχει ακόμη και ήρωες, ξεχωριστούς θνητούς που εκτελούν αποστολές που τους αναθέτουν οι θεοί. Οι άνθρωποι ζουν σε πόλεις και χωριά και καλλιεργούν τη γη ή είναι κτηνοτρόφοι, ή τεχνίτες ή και βιοτέχνες. Όλες αυτές οι δράσεις λέγονται πολιτισμός.

Η ζωή των αθανάτων είναι διαφορετική. Μπορεί να είναι θεοί ή τιτάνες, όντα υπερφυσικά για τους θνητούς, όμως είναι κι αυτά δέσμια του χρόνου. Μπορούν να κινούνται μπρος-πίσω στον χρόνο μόνο για να τον παρατηρούν. Εμφανίζονται στο παρελθόν ή στο μέλλον, δεν μπορούν όμως να αλλάξουν τίποτε από ο,τι έχει γίνει. Ούτε μπορούν να αλλάξουν την ροή και την μοίρα των ανθρώπων. Είναι ένας μαγικός κόσμος, πάνω από τον κόσμο των θνητών, μέσα όμως στον χώρο των τριών διαστάσεων.

Μια Πύλη στον Όλυμπο επιτρέπει στον Δία και τους θεούς του Ολύμπου να περνούν στον χώρο των τεσσάρων διαστάσεων. Εκεί, όλα τα θαύματα είναι δυνατά. Αυτά όμως που είναι θαύματα για τον δικό μας τρισδιάστατο κόσμο, για τους θεούς είναι απλά βαρετές και ανούσιες υποθέσεις. Γιατί αυτά τα υπερπλάσματα των τεσσάρων διαστάσεων κινούνται σε κόσμους που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε. Η τρισδιάστατη πραγματικότητα που ζούμε είναι μία μόνο από τις άπειρες δυνατότητες που υπάρχουν για τον κόσμο μας. Από τις άπειρες παράλληλες πραγματικότητες που υπάρχουν, εμείς ζούμε σε μία μόνο από αυτές, και την ονομάζουμε σύμπαν. Για τους θεούς τα σύμπαντα είναι άπειρα κι οι πραγματικότητες άπειρες και παράλληλες επίσης. Γι αυτό επεμβαίνουν στον κόσμο μας ελάχιστα. Ασχολούνται μαζί μας όσο φροντίζει έναν καθρέφτη μια νοικοκυρά όταν τον καθαρίζει από τις σκόνες και τις δαχτυλιές.

 

Μια απλή αλλά κατατοπιστική ανάλυση της πορείας της πανδημίας

Με το λινκ που δίνω εδώ, μπορεί κανείς να διαβάσει μια λεπτομερή, επιστημονικά στηριγμένη και αναλυτική πορεία της πανδημίας σε όλο τον κόσμο. θα δείτε αν έπαιξαν ρόλο τα αυστηρά μέτρα που ελήφθησαν και πόσο επηρέασε το λοκντάουν ή η χρήση μάσκας την πορεία του ιού. Επίσης θα δούμε τον τρόπο που κινήθηκε ο ιός και τους μύθους που καταρρίφθηκαν.

Παρακαλώ όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά, κι όχι προσχηματικά, να μάθει για την πορεία της πανδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο και να οδηγηθεί σε χρήσιμα συμπεράσματα, να δει το παρακάτω άρθρο:

Πανδημία ή Δυστοπία; Λοκντάουν και Μάσκες

Η δυσπιστία του Έλληνα απέναντι στα ΜΜΕ.

Μπαίνοντας στο 2021, εν όψει εορτασμού των 200 χρόνων από την επανάσταση, με πιάνει μια διάθεση να κάνω απολογισμούς για λογαριασμό της ελληνικής κοινωνίας. Ας σημειώσω ότι έχουμε τρεις πρωτιές σε παγκόσμιο επίπεδο, οι δύο μόνιμες και ουσιαστικές, η τρίτη πρόσκαιρη.

1. Η Ναυτιλίας μας, αν και είμαστε μόνο ένα μικρό κράτος, είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο. Τρομερό κατόρθωμα αυτό για έναν λαό και πηγή περηφάνιας.

 2. Η σημαία μας μπαίνει πρώτη στους Ολυμπιακούς αγώνες δείχνοντας πως στον αθλητισμό (με συνεπακόλουθο τον πολιτισμό) έχουμε μια πρωτοπορία σε σχέση με όλα τα άλλα κράτη της γης.

3.- Προσφάτως, γίναμε η πρώτη στον κόσμο χώρα σε αμφισβήτηση των ΜΜΕ. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτή η πρωτιά, σήμερα όμως είναι αξιοσημείωτη.

Μερικές αποδείξεις του τρίτου ισχυρισμού:

«Τα ποσοστά δυσπιστίας προς τα μέσα επικοινωνίας είναι τα υψηλότερα, περίπου διπλάσια, από την υπόλοιπη Ε.Ε.» (Πηγή: Γ.Πλειός, ΕφΣυν)

«Από έρευνα κοινής γνώμης, που διενήργησε σε δείγμα 1.300 ατόμων το Εργαστήριο Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τους 1.300 ερωτηθέντες οι 769 δηλώνουν ότι εμπιστεύονται λίγο έως καθόλου τα ΜΜΕ.» (πηγή E-NEWS 27/7)

«Σύμφωνα με μεγάλη διαδικτυακή έρευνα του YouGov 144 (έρευνα του Reuters) όπου πήραν μέρος και ψήφισαν περισσότεροι από 70.000 πολίτες, ένας στους τρεις (1/3) πολίτες δεν εμπιστεύονται τις ειδήσεις, ενώ το 29% αποφεύγει να τις παρακολουθεί, με τους μισούς εκ των οποίων να θεωρούν πως είναι "βλαβερές" για την υγεία τους. Στη χώρα μας, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες, οι χρήστες έχουν θετικότερη γνώμη για τα social media απ’ ότι για τα παραδοσιακά μέσα, κι αυτό οφείλεται στην εξαιρετικά χαμηλή εμπιστοσύνη που δείχνουν στα ειδησεογραφικά μέσα γενικότερα.» (πηγή Ινστιτούτου του Reuters για τη Μελέτη της Δημοσιογραφίας)

«Παρατηρούμε πολύ μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης όχι μόνο στις ειδήσεις, αλλά κυρίως προς τους δημοσιογράφους, τους οποίους οι Έλληνες πολίτες εμπιστεύονται ελάχιστα. Κατέχουν το μικρότερο ποσοστό εμπιστοσύνης από ότι οι κάτοικοι όλων των άλλων χωρών του δείγματος.» (πηγή Reuters, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης)

Γενικώς είμαστε οι δεύτεροι μετά του Αμερικανούς (κάπου διάβασα, όχι τσεκαρισμένο, ότι σύμφωνα με άλλες έρευνες περάσαμε πρώτοι) σε ποσοστά δυσπιστίας απέναντι στα ΜΜΕ. Και πώς να μην συμβαίνει αυτό όταν είναι γνωστό ότι τα ΜΜΕ εξωραΐζουν καταστάσεις και δημιουργούν ψευδαισθήσεις στον κόσμο για να αποσπάσουν την συναίνεσή του σε ουσιώδεις τομείς της δημόσιας ζωής. 

• Υπερασπίστηκαν όλες τις πολιτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία καθώς τα οικονομικά συμφέροντα (κυρίως τράπεζες και μεγαλοπαράγοντες) εξαγόραζαν μέσα και δημοσιογράφους.
  
• Υπερασπίστηκαν με πάθος τα μνημόνια και την υπαγωγή της Ελλάδας στην κατηγορία της υποτακτικής χώρας που τα δέχεται όλα αδιαμαρτύρητα. Ακόμα κι αν είχαν κάπου δίκιο, λόγω της διεθνούς πίεσης, δεν έπεισαν κανέναν ότι το έκαναν από ενδιαφέρον για τον λαό.
  
• Υπερασπίστηκαν με ανεπίτρεπτο πάθος το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα διογκώνοντας την δυσπιστία απέναντι στο ΝΑΙ (κι εκεί έφαγαν τα μούτρα τους)
  
• Κακολόγησαν όσο μπορούσαν την αριστερά (έφαγαν τα μούτρα τους το 2015 αλλά πήραν ρεβάνς το 2019). Ειδικά τα τηλεοπτικά μέσα ξεπέρασαν κάθε όριο λογικής στήριξης της μιας πλευράς έναντι της άλλης.
  
• Υπερασπίστηκαν και συνεχίζουν να υπερασπίζονται ένα σύστημα οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που επιβιώνουν άλλοτε με λαμογιές, άλλοτε με την κυβερνητική στήριξη (ή υποταγή) κι άλλοτε με την παραπλάνηση.

Είναι σίγουρα ένα από τα μεγάλα προτερήματα του Έλληνα το γεγονός ότι μπορεί και αντιστέκεται σε αυτή τη λαίλαπα. Μπορεί από υπερ-αντίδραση να πέφτει σε λάθη και να δέχεται μερικές φορές "ψεκασμένες" θεωρίες, όμως η υγιής αντίδρασή του είναι αξιοσημείωτη. Κάποιες φορές βέβαια τρώει την "φόλα" όμως σε γενικές γραμμές απέναντι στους ψεύτες και τους έντεχνους κατασκευαστές κλίματος ο Έλληνας δυσπιστεί. Κι όταν θυμώνει, τότε αντιδρά. Αυτό συμβαίνει συνήθως είτε στις μεγάλες διαδηλώσεις είτε και στις ημέρες των εκλογών.

Ελπίζω μέσα στις επόμενες δεκαετίες να απαλλαγούμε από την πληγή των χειραγωγημένων ΜΜΕ  (φυσικά δεν είναι όλα το ίδιο) και να βρούμε άλλες πρωτιές για την Ελλάδα που να μας ανεβάζουν σαν λαό στον άτυπο παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Υπαρξιακά ζητήματα του νεοελληνικού κράτους.

Ας μην ξεχνάμε ότι σε μερικές μέρες θα μπούμε στο 2021 και θα γιορτάσουμε τα διακόσια χρόνια από την επανάσταση που δημιούργησε το ανεξάρτητο νεοελληνικό κράτος. Είχαν περάσει 360 χρόνια από την στιγμή (1461 μΧ,) που εσιώπησε, σκλαβωθείσα, η τελευταία ανεξάρτητη ελληνική πολιτεία, η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. 

Για να ελευθερωθεί η Ελλάδα στηρίχτηκε στις διδασκαλίες του Ρήγα, του Κοραή, του Ανωνύμου Έλληνος, της Φιλικής Εταιρείας. Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι, εμπνεόμενοι από τα ιδανικά της γαλλικής επανάστασης, ζήτησαν την ελευθερία του έθνους και την αποτίναξη της τυραννίας των Οθωμανών.

Σε όλα αυτά, το Πατριαρχείο απάντησε εκδίδοντας την "Πατρική Διδασκαλία" όπως την ονόμασε, την διαταγή δηλαδή προς παπάδες κι επισκόπους να μείνουν πιστοί στον Σουλτάνο και να απορρίψουν τα περί ελευθερίας κηρύγματα.

Έγραφε μεταξύ άλλων η πατρική διδασκαλία:

Ο Θεός ύψωσε την βασιλεία των Οθωμανών περισσότερον από κάθε άλλην δια να αποδείξει αναμφιβόλως ότι θείω εγένετο βουλήματι.

Ο διάβολος εμοθοδεύθη εις τον τρέχοντα αιώνα μιαν άλλην πονηρίαν και απάτην ξεχωριστήν, δηλαδή το νυν θρυλούμενον σύστημα της ελευθερίας, δέλεαρ του διαβόλου και φαρμάκι ολέθριον. δια να κατακρημνίσει τους λαούς εις την απώλειαν και ακαταστασίαν. 

Αδελφοί μη πλανηθείτε, κλείσατε τα αυτία σας και μη δώσετε καμίαν ακρόασιν εις ταύτας τας νεοφανείς ελπίδας της ελευθερίας. 

Φυλάξατε σταθεράν την πατροπαράδοτόν σας πίστιν και, ως οπαδοί του Ιησού Χριστού, απαρασάλευτον την υποταγήν εις την πολιτική διοίκησιν. 

Να τα ξέρουμε όλα αυτά. Να απαιτούμε να διδάσκεται στα σχολεία μας ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, έστω κι αν κάποιους δεν τους συμφέρει. Για πολλά χρόνια τρώνε με χρυσά κουτάλια, ας βρεθούν κάποτε αντιμέτωποι των δικών τους πράξεων. 

Όταν από την εκκλησία γίνεται άγιος ο Πατροκοσμάς (ο Κοσμάς ο Αιτωλός) που δίδασκε πως ο θεός μας έστειλε τους Τούρκους "για το δικό μας το καλό" και για να μας προφυλάξει από τα άλλα έθνη που θα έπλητταν την πίστη μας, τι μπορεί να περιμένει κανείς; Για πολλοστή φορά θα το γράψω: την εκκλησία την διέσωσαν οι αγράμματοι παπάδες σαν αυτούς του Παπαδιαμάντη και της Μανταλένας. Αυτοί που ήταν κοντά στον λαό και που το τυπικό της εκκλησίας ή τα διδάγματά της τα έγραφαν -όταν χρειαζόταν- στα παλιά τους τα παπούτσια.

Και για να έρθουμε στα σημερινά, ο Ερντογάν έχει πολλά πατριαρχικά χρυσόβουλα που δικαιώνουν την συμπεριφορά του, αν το νεοελληνικό κράτος θέλει να είναι κράτος Ρωμιών Χριστιανών. Αντιθέτως δεν έχει κανένα, αν το ελληνικό κράτος αποφασίσει να γίνει κράτος Ελλήνων δημοκρατικών πολιτών. Ας διαλέξουμε τι θέλουμε να είμαστε. Διακόσια και τριακόσια χρόνια το ψάχνουμε, καιρός να καταλήξουμε κάποτε.