ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ Πρώιμη Αρχαιότητα– προϊστορία

Μια και γράψαμε χτες για την Ηετιώνεια Πύλη, ας γράψουμε ολίγα ακόμη σήμερα για την αρχαία Δραπετσώνα, δηλαδή για τον ΤΡΑΠΕΖΩΝΑ της ΗΕΤΙΩΝΕΙΑΣ (Πηγή πάντοτε το υπό έκδοση βιβλίο "Από τον Πόντο και τη Μικρασία, εδώ στον Πειραιά ... στη Δραπετσώνα" των Γ.Χατζόπουλου και Γ.Τσιρίδη)

Η ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΙΘΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια πότε ακριβώς κατοικήθηκε η περιοχή που σήμερα ονομάζεται Δραπετσώνα. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι η περιοχή του Πειραιά, και μαζί της και η Δραπετσώνα πρέπει να είχε κατοίκους, είτε μόνιμους είτε νομάδες, από πολλές χιλιετίες πριν τη σημερινή εποχή.

Γνωρίζουμε ότι στοιχεία νεολιθικής οίκησης –γύρω στο 3.000 πΧ- έχουν βρεθεί στην Καστέλα, στο Φάληρο και στη Νίκαια καθώς και στο γειτονικό Κερατσίνι.

Η μορφολογία του εδάφους ευνοούσε παλαιολιθικές και νεολιθικές εγκαταστάσεις, όμως δεν έχουν βρεθεί ποτέ υπολείμματα εκείνης της εποχής στην περιοχή της σημερινής Δραπετσώνας.  Το γεγονός ότι ήταν λόφος κοντά στη θάλασσα προοιωνίζει για τέτοια νεολιθική εγκατάσταση, επειδή, όμως, από την αρχαία εποχή στον χώρο υπήρχαν δραστηριότητες είναι πιθανό τα νεολιθικά λείψανα να είναι βαθιά θαμμένα.

Η Δραπετσώνα ήταν σπαρμένη ολόγυρα με σπηλιές και υπόγεια φυσικά ή τεχνητά τούνελ και –για όσα εξ αυτών δεν έγιναν μεταγενέστερα βέβαια– θα έπρεπε να έχει γίνει μια ανασκαφή πριν κλείσουν για να μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε θετικά αν υπήρχαν ή όχι προϊστορικές εγκαταστάσεις και ίχνη κατοίκησης στην περιοχή μας. Ωστόσο, με τις ανώμαλες και έκτακτες καταστάσεις υπό τις οποίες δημιουργήθηκε ο σύγχρονος οικισμός, ήταν  πραγματικά δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ

Στη νεολιθική εποχή -και ίσως ακόμα νωρίτερα- η Δραπετσώνα ήταν χωρισμένη από τον Πειραιά που ήταν τότε ένα νησί (εξ ου και το όνομα Πειραιάς, πέρασμα). Αργότερα ένα ελώδες τμήμα (στο Αλίπεδο) επιχωματώθηκε με τρόπο φυσικό και ο ευρύτερος Πειραιάς πήρε τη σημερινή του μορφή.

Ο λόφος του Κανθάρου –αργότερα Ηετιώνεια, κατόπιν Τραπεζών και τέλος Δραπετσών– ενώθηκε απ’ ευθείας με τον κεντρικό Πειραιά και ακολούθησε για πολλές εκατονταετίες και χιλιετίες τη μοίρα του.

ΗΕΤΙΩΝΕΙΑ

Η πιο παλιά ονομασία της περιοχής της σημερινής Δραπετσώνας ήταν «Ηετιώνεια»

Το όνομα Ηετιώνεια προέρχεται από ένα  ήρωα της προϊστορικής εποχής, τον Ηετίωνα, που έζησε σε αυτά τα μέρη. Ο Ηετίων έδωσε το όνομά του στον λόφο της Δραπετσώνας όπου είναι το σημερινό Καστράκι που έβλεπε στον λόφο του Κανθάρου δεσπόζοντας στην περιοχή.

Η πρώτη ιστορική καταγραφή της περιοχής, με το όνομα Ηετιώνεια και σαν τμήμα του Δήμου Πειραιώς γίνεται από το 507πΧ και μετά όταν ο Πειραιάς μετατρέπεται από τον Κλεισθένη σε Δήμο

ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΤΕΤΡΑΚΩΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Ήδη από το 1.600-1.400 π.Χ τα χωριά Πειραιεύς (ο σημερινός Πειραιάς από Ζέα και Καστέλα μέχρι τη Δραπετσώνα), Ξυπετή (Καμίνια, Κοκκινιά), Θοιμητάδες (Κερατσίνι)  και Φάληρο (το παλιό Φάληρο) αποτελούσαν το ΤΕΤΡΑΚΩΜΟΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ που ήταν η πρώτη οργανωμένη ευρύτερη πόλη του Πειραιά και η οποία εντάχθηκε στη συνέχεια στο σύστημα Δήμων και Φυλών όπως καθιερώθηκε για όλη την Αθήνα (Αττική) από τον Κλεισθένη.

Τμήμα αυτού του Τετρακώμου Ηρακλείου ήταν και η Δραπετσώνα υπό το όνομα Ηετιώνεια σαν τμήμα της κώμης με το όνομα Πειραιεύς

ΕΠΙΝΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ

Ο Πειραιάς ήταν το επίνειο της μεγάλης πόλης των Αθηνών, που από τον 6ο π.Χ. αιώνα άρχισε να δεσπόζει στα ελληνικά πράγματα. Στην Μάχη του Μαραθώνα το 491 π.Χ. η Αθήνα ήταν ήδη η αναμφισβήτητα δεύτερη πιο δυνατή –μετά τη Σπάρτη– πόλη του ελληνικού κόσμου.

Μετά τη Μάχη του Μαραθώνα όμως στην οποία μόνη της σχεδόν απέκρουσε τα στρατεύματα των Περσών, οι μετοχές της ανέβηκαν και ξεκίνησε μια πορεία που την έφερε στην ηγεμονία όλων των ελληνικών πόλεων-κρατών. Ιδιαίτερα μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας και την δημιουργία της Αθηναϊκής Συμμαχίας –δηλαδή από τον 5ο π.Χ.– η Αθήνα μετατράπηκε σε μια θαλασσοκράτειρα παγκόσμια –για τα μέτρα της εποχής– δύναμη.

ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ Ο ΟΧΥΡΩΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Η δύναμη αυτή της Αθήνας στηριζόταν κατά πολύ στον οχυρωμένο και πολύ οργανωμένο Πειραιά, όπου ένας κόσμος ναυτικών και εμπόρων δημιουργούσε τις οικονομικές βάσεις για την μεγάλη ναυτική δύναμη.

Μερικά στοιχεία για την χρησιμότητα του Πειραιά παραθέτουμε εδώ:

 Η Αθήνα διέθετε από 300 έως 00 πλοία πολεμικά όταν ολόκληρος ο στόλος των άλλων ελληνικών πόλεων αθροιστικά δεν έφτανε στον αριθμό αυτό. Επειδή δεν υπήρχαν πληρώματα για τόσο πολλά πλοία ανά πάσα στιγμή, υπήρχαν νεώσοικοι στους οποίους αυτά τα πλοία ελλιμενίζονταν. Τέτοιοι νεώσοικοι, για 372 πλοία υπήρχαν στον Πειραιά (εξ αυτών 100 στον Κάνθαρο). Χωρίς το οργανωμένο λιμάνι, το καλά φυλασσόμενο και την οχύρωση της Ηετιώνειας που προφύλασσε τον Πειραιά από χερσαίες επιθέσεις, τέτοιος στόλος δεν ήταν δυνατό να υπάρξει και να συντηρηθεί.

  Η Αθήνα και η Αττική ολόκληρη παρήγαγε  περίπου 2.000 τόνους στάρι και εισήγαγε άλλο τόσο από τον Πόντο και την Κριμαία. Χωρίς το λιμάνι με τους τεράστιους και οργανωμένους αποθηκευτικούς χώρους η σίτιση της πόλης θα ήταν αδύνατη.

 Από τον Πειραιά περνούσαν εμπορεύματα αξίας άνω των 2.000-2.500 ταλάντων (στοιχεία των ετών 400, 399 π.Χ), ποσό που αντιστοιχεί σε δισεκατομμύρια σημερινά και τα τέλη του Πειραιά υπολογίζονταν σε 40-50 περίπου τάλαντα που απέφεραν κέρδος 10 ταλάντων σε εκείνον που τα εκμεταλλευόταν και τον έκαναν πλούσιο.

ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ

Παράλληλα, ο Πειραιάς, ήταν και το κέντρο των δημοκρατικών που κυριάρχησαν για πολλά χρόνια στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής έναντι των αριστοκρατικών.

Μεγάλη φυσιογνωμία για τον Πειραιά ο Θεμιστοκλής, ο νικητής της ναυμαχίας της Σαλαμίνας που είδε πρώτος τον ρόλο που μπορεί να παίξει ο Πειραιάς κι έστρεψε το ενδιαφέρον των Αθηναίων στη θάλασσα. Οι Αριστοκρατικοί ήταν πάντα υπέρ της αγροτικής ανάπτυξης και στέκονταν αντίθετοι σε κάθε ιδέα ενίσχυσης του Πειραιά που έστρεφε την Αθήνα στο εξωτερικό εμπόριο και ενίσχυε τους δημοκρατικούς, είτε υπό τον Θεμιστοκλή είτε υπό τον Περικλή είτε υπό άλλους ηγέτες.

Επόμενοι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες –μετά τον Θεμιστοκλή- που επηρέασαν το μέλλον του Πειραιά ήταν ο Περικλής, που οδήγησε την Αθήνα στη μεγάλη της ακμή και στον Χρυσό Αιώνα και ο Κόνων αργότερα, όταν –μετά τον καταστροφικό πελοποννησιακό πόλεμο– επούλωσε τις πληγές των Αθηνών και επισκεύασε τα τείχη

Ο Πειραιάς έπαιξε και μεγάλο ρόλο στην ανατροπή των Τριάκοντα τυράννων καθώς από εδώ ο Θρασύβουλος οργάνωσε την επίθεσή του εναντίον των τυράννων και επανέφερε στην Αθήνα την δημοκρατία

ΗΕΤΙΩΝΕΙΑ, Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Σε όλη αυτή τη διάρκεια των κλασσικών χρόνων αλλά και της ελληνιστικής εποχής και της ρωμαϊκή εποχής, δηλαδή για 800 περίπου χρόνια από το 500πΧ μέχρι την καταστροφή του Πειραιά από τους Γότθους το 400 μΧ.,  η Δραπετσώνα ήταν ένα τμήμα του Πειραιά, έξω ακριβώς από τα Ηετιώνεια Τείχη, με το όνομα «Ηετιώνεια» και ανήκε στον Δήμο του Πειραιά.

Έτσι κι αλλιώς το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά που λεγόταν «λιμήν Κανθάρου» είχε τη μια του πλευρά στον σημερινό Δήμο του Πειραιά και την άλλη στον σημερινό Δήμο Δραπετσώνας ακριβώς όπως και σήμερα το κεντρικό λιμάνι της χώρας έχει από την δεξιά του πλευρά όπως εισέρχεσαι σε αυτό τον δήμο Πειραιά και στην αριστερή του πλευρά τη Δραπετσώνα.

Τα ερείπια των Μακρών Τειχών που ένωναν τον Πειραιά με την Αθήνα περνούσαν μέσα από την σημερινή πόλη της Δραπετσώνας όπου βρισκόταν και ο μεγάλος και ξακουστός στην αρχαιότητα ναός του Αφροδισίου.

Ελάχιστα τμήματα του Αφροδίσιου έχουν απομείνει από τις εκσκαφές που έκανε ο ΟΣΕ για να φτιάξει τον σταθμό Λαρίσης στα τέλη του 19ου αι.

Επίσης στην περιοχή του σημερινού δήμου Δραπετσώνας βρισκόταν και ένα είδος αρχαίου νεκροταφείου, όπου θάβονταν επιφανείς νεκροί και γίνονταν προς τιμήν τους τύμβοι που ήταν μέχρι πρόσφατα ορατοί (τουλάχιστον μετά την απελευθέρωση υπήρχαν ακόμα οι τύμβοι). Οι αρχαίοι τάφοι καλύπτονταν από πλάκες που ονομάζονταν «τράπεζες» και είναι πολύ πιθανό η ονομασία της Δραπετσώνας να είναι παραφθορά της λέξης «Τραπεζών» που προερχόταν από αυτούς ακριβώς τους τύμβους. Το τοπίο εξ άλλου στο οποίο αναπτυσσόταν ολόκληρη η «χερσόνησος» της Ηετιώνειας είχε σχήμα τραπεζοειδές και είναι ενδεχόμενο αυτό ακριβώς το σχήμα να προσέδωσε στην περιοχή το κατοπινό όνομα Τραπεζών

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΛΛΛΑ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ

Η κεντρική πύλη εισόδου στον Πειραιά, ήταν η Ηετιώνεια Πύλη, που βρισκόταν ακριβώς στη Δραπετσώνα, στη θέση Καστράκι όπου υπάρχει και ανεσκαμμένος αρχαιολογικός χώρος. Παλιότεροι χάρτες (πριν την απελευθέρωση) ονομάζουν ολόκληρη τη σημερινή περιοχή της Δραπετσώνας ως «Ηετιωνία» και μάλιστα την εξοχή της παραλίας στην περιοχή των σημερινών Λιπασμάτων την ονομάζουν «Drapezona-Ντραπετσόνα» σαν παραφθορά του «Τραπεζώνα». Ολόκληρη αυτή η περιοχή λοιπόν που σήμερα καλύπτεται από τον Δήμο Δραπετσώνας ήταν το βόρειο-δυτικό τμήμα του λιμένα του Κανθάρου, ονομαζόταν Ηετιωνία και αποτελούσε έναν Τραπεζώνα που κι αυτός της έδινε το όνομά του. Αποτελούσε τμήμα του Δήμου Πειραιά και συνόρευε με τον δήμο Θοιμητάδων που ήταν ο σημερινός γειτονικός δήμος Κερατσινίου και τον Δήμο Ξυπετής που βρισκόταν στην σημερινή Παλιά Κοκκινιά.

Θα πρέπει να τονίσουμε εδώ πως επρόκειτο για μια περιοχή πολύ μεγάλης φυσικής ομορφιάς, που δέσποζε στο τοπίο όχι μόνο του Πειραιά αλλά και των νησιών όπως η Ψυτάλλεια, η Σαλαμίνα αλλά και πιο κάτω η Αίγινα. Σε αυτόν τον πολύ όμορφο τόπο, οι Αθηναίοι στήριξαν την ναυτική τους δύναμη και την πανελλήνια ηγεμονία τους. Οι κυριότεροι αντίπαλοι των Αθηνών, η Κόρινθος και η Αίγινα ναυτικά, και τα Μέγαρα στρατιωτικά, έβρισκαν στην οχύρωση της Ηετιώνειας τον φραγμό σε κάθε επιθετικό τους σχέδιο, είτε από ξηράς είτε από θαλάσσης.

ΗΕΤΙΩΝΕΙΑ ΠΥΛΗ του Πειραιά, το ΚΑΣΤΡΑΚΙ της Δραπετσώνας. Το άλλο Σάββατο 13-09-2014 θα γίνει εδώ η συναυλία του ΤΕΡΨΗΧΩΡΟΥ με περιεχόμενο το Περιβάλλον και την Ανάπλαση

Με την ευκαιρία της συναυλίας που θα γίνει στο Καστράκι το άλλο Σάββατο 13/9/14 από τον πολιτιστικό σύλλογο "Τερψηχώρος" είπα να γράψω μερικά ιστορικά στοιχεία για τον χώρο αυτόν. Πηγή είναι το υπό έκδοση βιβλίο "Από τον Πόντο και τη Μικρασία, εδώ στον Πειραιά ... στη Δραπετσώνα" των Γ.Χατζόπουλου και Γ.Τσιρίδη που επιμελείται η Ένωση Ποντίων Πειραιά (και Δραπετσώνας-Κερατσινίου).

Η Δραπετσώνα με το Θεμιστόκλειο και την Ανάπλαση στα δυτικά και την Ηετιώνεια Πύλη στα ανατολικά της, μπορεί να ξανακάνει τον Πειραιά όμορφη πόλη

Ηετιώνεια Πύλη

Ο χώρος στο Καστράκι είναι ο πιο μεγάλος επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος του Πειραιά και βρίσκεται στο σημείο όπου η Δραπετσώνα βρέχεται από τα νερά του λιμένα του Κανθάρου, του κεντρικού λιμανιού της Αρχαίας Αθήνας και του κεντρικού λιμανιού της σύγχρονης Ελλάδας.

Χάρτης του Πειραιά του 18ου αι. πριν από την επανάσταση του '21.
Η Πειραϊκή χερσόνησος καταγράφεται ως ΜΟΥΝΥΧΙΑ, δεξιά της υπάρχει το ΦΑΛΗΡΟΝ και αριστερά της η ΤΡΑΠΕΖΩΝΑ-ΗΕΤΙΩΝΕΙΑ. Εκτός από το Κονώνειο τείχος της Ηετιώνειας Πύλης φαίνονται και μακρά τείχη (WALL) στην Αγίου Δημητρίου που σήμερα δεν υπάρχουν  

Το τείχος φτιάχτηκε από τον Θεμιστοκλή που, πρώτος, οχύρωσε τον Πειραιά και το τείχος επισκευάστηκε από τον Κόνωνα μετά την μερική καταστροφή του από τους Σπαρτιάτες το 404 πΧ. . Η καταστροφή αυτή των τειχών είχε στόχο να μείνει η Αθήνα ανοχύρωτη και να μην μπορέσει να πολεμήσει ξανά εναντίον της Σπάρτης. Ήταν η τιμωρία που επεβλήθη στους ηττημένους όταν οι Σπαρτιάτες νίκησαν τους Αθηναίους  με το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου κι έβαλαν τους Τριάκοντα Τυράννους να διοικούν την πόλη.

Ο Κόνων ξανάφτιαξε πολύ σύντομα το τείχος και το επεξέτεινε μάλιστα κάνοντάς το ακόμη πιο ισχυρό.

Στο Καστράκι διακρίνει κανείς (με τη βοήθεια των αρχαιολόγων βέβαια) τα Θεμιστόκλεια τείχη, τα Κονώνεια καθώς και τις ύστερες κατασκευές των Ρωμαίων που είναι κυκλικές και όχι ορθογώνιες όπως ήταν των Ελλήνων.
Για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου πολλά οφείλουμε στον κ. Σταϊχάουερ, έφορο του αρχαιολογικού μουσείου Πειραιά.

Δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο και σε επέκτασή του, βρίσκεται ο χώρος των 14 στρεμμάτων που αρχικά ανήκε στον ΟΛΠ και που το 1994 δόθηκε στον Δήμο Δραπετσώνας. Ωστόσο ο ΟΛΠ είχε προλάβει ήδη από το 1989-90 να σκάψει τον χώρο αυτό βγάζοντας τεράστιες ποσότητες χώματος και αρχαιολογικού υλικού και ισοπεδώνοντας ουσιαστικά το αρχαίο Αφροδίσιο, έναν ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη ξακουστό σε ολόκληρη την αρχαιότητα.

Οι δύο πύργοι της Ηετιώνειας Πύλης που έχουν αναστυλωθεί

Για πολλά χρόνια ο χώρος αυτός έμεινε ένα οικόπεδο αδειανό, καθώς ο Δήμος έμπλεξε με τους εργολάβους που κατά καιρού ανέλαβαν να αναπλάσουν την περιοχή φτιάχνοντας εκεί χώρους αναψυχής, ένα αναψυκτήριο και ένα θεατράκι. Ο χώρος αυτός πρέπει τάχιστα να φτιαχτεί, σε συνεργασία με την αρχαιολογική υπηρεσία και να αποδοθεί στους κατοίκους και στους διερχόμενους από το λιμάνι επισκέπτες. Με κάποιο τρόπο πρέπει να γίνεται εκεί η υπόμνηση της ύπαρξης του αρχαίου Αφροδίσιου καθώς επίσης να εξασφαλίζεται και η ανετότερη επισκεψιμότητα του ήδη υπάρχοντος αρχαιολογικού χώρου της Ηετιώνειας Πύλης.

Οχύρωση από Θεμιστοκλή και Κόνωνα

Η Ηετιώνεια Πύλη δεν ήταν μια απλή λιμενική οχύρωση που εξυπηρετούσε τον έλεγχο της εισόδου και εξόδου των πλοίων από τον λιμένα του Κανθάρου, το κεντρικό Πειραϊκό λιμάνι δηλαδή. Ήταν, κατά βάση, ένα φρούριο το οποίο είχε σαν σκοπό την προστασία του Πειραιά από την από ξηράς προσπέλαση. Αυτός που θα επιτίθετο στον Πειραιά, δεν ήταν ανάγκη να μπει στο κεντρικό λιμάνι για να κάνει τη ζημιά, μπορούσε να ελλιμενιστεί στον λιμένα των Φωρών (το σημερινό λιμανάκι Δραπετσώνας, στα Βοτσαλάκια) και από εκεί να εισχωρήσει στον Πειραιά δια ξηράς. Την φρούρηση αυτής της διαδρομής είχε αναλάβει ολόκληρη αυτή η οχύρωση.

Οι πύργοι περιβάλλονται από οχύρωση και μεγάλη τάφρο

Έτσι έπαιζε και τον ρόλο της κύριας εισόδου προς τον Πειραιά για όσους έρχονταν από βορρά και δύση, δηλαδή για το σύνολο σχεδόν των συναλλασσομένων με την πόλη της Αθήνας και το μεγάλο της λιμάνι που είχε και τους κύριους αποθηκευτικούς χώρους.

 Όταν ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Αθηναίους να οχυρώσουν τον Πειραιά, έπρεπε να βρει λύση και στην περίπτωση της από ξηράς επίθεσης και έτσι ξεκίνησε η οχύρωση της Ηετιώνειας Πύλης (γύρω στο 482 πΧ) που συνεχίστηκε επί Κίμωνα και Περικλή.

 Μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι Σπαρτιάτες που κατέλαβαν την Αθήνα (401 πΧ) γκρέμισαν τα τείχη και άφησαν εκ νέου ανοχύρωτο τον Πειραιά.

Οι Αθηναίοι με τον Θρασύβουλο εκδίωξαν τους 40 τυράννους που είχαν τοποθετήσει σαν άρχοντες της πόλης οι Σπαρτιάτες και ανακτώντας τις δυνάμεις τους, (έστω και όχι εντελώς) ανοικοδόμησαν και πάλι τα τείχη. Αυτός που οχύρωσε και πάλι την Αθήνα και έκτισε ξανά την Ηετιώνεια Πύλη ήταν ο Κόνων. Η ανάλυση των στοιχείων του αρχαιολογικού χώρου δείχνει τις επεμβάσεις που έγινα κατά εποχή και μπορεί κανείς να διακρίνει τις οχυρώσεις του Φρουρίου στην πρώτη του εποχή (επί Περικλή) και στην δεύτερη (επί Κόνωνος)

Το σημερινό Καστράκι

Το Κάστρο της Ηετιώνειας, γνωστό σε όλο τον 20ο αιώνα σαν «Καστράκι» ήταν ένα σημαντικό κομμάτι από την όλη Θεμιστόκλεια Οχύρωση του Πειραιά και τα ερείπιά του ήταν φανερά και προσβάσιμα μέχρι τουλάχιστον τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν οι βομβαρδισμοί του Πειραιά κατέστρεψαν το μνημείο και καθώς η περιοχή μπαζώθηκε, εξαφάνισαν το μεγαλύτερο μέρος του.

Την περίοδο 1997-2001 σε δύο φάσεις (μία φάση το 1997-98 και μία δεύτερη φάση το 2000-2001) έγιναν εργασίες αποκάλυψης και αποκατάστασης και ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου υπό την επίβλεψη του εφόρου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Πειραιά κ. Σταϊχάουερ, από την αρχαιολόγο κ. Αγγ. Πούλιου, την αρχιτέκτονα κ. Φ. Καρασσάβα και ειδικευμένο συνεργείο του κ. Ζ. Κουσνέρεφ, με βοήθεια και χορηγών όπως ο κ. Ι, Πολυχρονόπουλος αλλά και ο ΟΛΠ που χρηματοδότησαν γενναία την ανάδειξη του χώρου.

ΠΩΣ Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΗΕΤΙΩΝΕΙΑΣ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 πΧ) οι Αθηναίοι κατέκτησαν περιφανείς νίκες, υπέστησαν όμως και κάποιες συμφορές, η μεγαλύτερη των οποίων ήταν η Σικελική Εκστρατεία. Ήταν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο του Αλκιβιάδη, τον οποίο όμως οι εχθροί του κατάφεραν να καταδικάσουν για βεβήλωση των «Ερμών Κεφαλών» και έτσι του στέρησαν την αρχηγία του στόλου. Η εκστρατεία, χωρίς πλέον τον Αλκιβιάδη οδήγησε τον αθηναϊκό στόλο και στρατό σε μια τέλεια καταστροφή.

Την εξουσία τότε πήραν στην Αθήνα οι ολιγαρχικοί με πραξικόπημα στο οποίο όμως αντέδρασε ο εναπομείνας στόλος που βρισκόταν στη Σάμο. Αρχηγός του στόλου έγινε ο Αλκιβιάδης, καθώς τον αποδέχτηκαν με τιμές οι Αθηναίοι που αποτελούσαν τον στόλο και του ζήτησαν να αποκαταστήσει τη δημοκρατία στην Αθήνα.

Η Τάφρος της Ηετιώνειας Πύλης

Ο Αλκιβιάδης πραγματικά άρχισε τις ετοιμασίες για να εκστρατεύσει στην Αθήνα για να επαναφέρει στην εξουσία τους δημοκρατικούς. Οι ολιγαρχικοί ανησυχούντες αποφάσισαν να οχυρώσουν την Ηετιώνεια, την σημερινή Δραπετσώνα ενισχύοντας τα τείχη της Ηετιώνειας Πύλης. Περιγράφει τα γεγονότα ο Θουκυδίδης ως εξής: (ΘΟΥΚ. Θ 89-90 σε μετάφραση Α.Βλάχου))

«είχαν αρχίσει να κτίζουν ένα οχυρό στην τοποθεσία που ονομάζεται Ηετιώνεια. Βλέποντας ότι οι πρέσβεις τους είχαν γυρίσει από τη Σάμο και ότι, όχι μόνον ο λαός αλλά και πολλοί δικοί τους, που ως τότε τους ήταν πιστοί, μεταστρέφονταν, ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα…..

Η Ηετιώνεια είναι χερσόνησος του Πειραιά κοντά στην είσοδό του. Την οχύρωναν κατά τέτοιο τρόπο  ώστε μαζί με το τείχος που υπήρχε προς τη στεριά να μπορεί ολιγάριθμη φρουρά να ελέγχει την είσοδο….»

Η Δραπετσώνα λοιπόν ήταν η χερσόνησος κοντά στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιά που φιλοξενούσε την Ηετιώνεια Πύλη και η ίδια ονομαζόταν Ηετιώνεια. Αποτελούσε τμήμα του Δήμου των Πειραιωτών  και η τοποθεσία της μαζί με τα οχυρά της την είχαν επιβάλει σαν σημαντικό τμήμα της οχύρωσης του Πειραιά και της προστασίας της Αθήνας ολόκληρης από εισβολείς που θα απειλούσαν την πόλη από θαλάσσης και θα αποβιβάζονταν στη στεριά. Και η πρώτη αναφορά της σε ιστορικό κείμενο είναι ακριβώς η παραπάνω αναφορά του μεγάλου ιστορικού, του Θουκυδίδη.

Αρχίλοχος από την Πάρο (7ος π.Χ αι.), ο ιδρυτής της λυρικής ποίησης

Απόσπασμα που βρίσκεται σήμερα στην συλλογή παπύρων
στην Κολωνία της Γερμανίας. (P. Köln II 58)

Ο Αρχίλοχος έζησε τον 7ο αι. π.Χ (680-630 π.Χ) πολύ πριν την αθηναϊκή δημοκρατία, την τραγωδία, τους περσικούς πολέμους, πριν από όλα! Ούτε Θουκυδίδης είχε υπάρξει, ούτε Αισχύλος, ούτε Πλάτωνας. Πριν από αυτόν ό,τι είχε γραφτεί ήταν μόνον ΕΠΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ. Κι αυτός ΠΡΩΤΟΣ από όλους στον κόσμο έγραψε ποιήματα που στο κέντρο τους έβαζαν τον ΑΝΘΡΩΠΟ κι όχι τους ήρωες και τους θεούς.

Έστρεψε τους προβολείς στο εσωτερικό της ψυχής των ανθρώπων και έγραψε για γεγονότα που συνέβησαν στη δική του ζωή. Δεν δίστασε να γράψει ότι η μάνα του ήταν  δούλη και ότι σε μια μάχη εγκατέλειψε την ασπίδα του και το έβαλε στα πόδια. Δεν χαρίστηκε στην γυναίκα που τον έφτυσε και την σατίρισε με την ψυχή του.

Ήταν από την Πάρο και άλλαξε την ιστορία και τον ρου της λογοτεχνίας με τα γραπτά του. Φυσικά, έχουν διασωθεί ελάχιστα από αυτά τα γραπτά από την μανία του χρόνου και των φανατικών ανθελλήνων που είχαν στόχο τους κάθε τι το ελληνικό για πεντακόσια περίπου χρόνια (314 μ.Χ- 860 μ.Χ).

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον της ηρωικής ποίησης (που έχει φτάσει με τα ομηρικά έπη σε επίπεδα άφταστης ομορφιάς και σχεδόν στην τελειότητα) έρχεται ο γιος της δούλας και του ευπατρίδη Τελεσικλή από τη Πάρο και τα αλλάζει όλα.

Σήμερα 5 Σεπτέμβρη γιορτάζουμε (με το κατά Καργάκο εορτολόγιο) την γέννηση του μεγάλου αυτού ποιητή του Αρχίλοχου του Πάριου. Είναι ο ιδρυτής της λυρικής ποίησης, αυτής που ήρθε στη συνέχεια του έπους και προηγήθηκε της τραγωδίας.

Ακολουθούν αποσπάσματα από ποιήματά του:

Α.- 

(Ο Αρχίλοχος δεν διηγείται νίκες μεγάλες, ξέρει πως μάλλον με τις ήττες πρέπει να ασχολείται ο ποιητής)

Όταν ανάγκη πιεστική εκ θεού το επιβάλλει

Δεν είναι να το πεις ούτε αδυναμία ούτε δειλία

Που τα νώτα στρέψαμε σε φυγή

Ώρα να το βάλουμε στα πόδια

Σαν τότε που ο Τήλεφος ο Αρκασίδης

Φόβο έσπειρε στων Αχαιών το μέγα ασκέρι

Κι αυτοί σκόρπισαν

Κι ας ήταν μαχητές και σπουδαίοι

Αφού απ’ τους θεούς ήταν γραμμένο

Β.- 

(παν μέτρον άριστον, πριν το εκστομίσει ο Σωκράτης)

Αχ ψυχή μου, ψυχή μου

Που σε ταράζουν λαχτάρες ακαταμάχητες

Στυλώσου κι απόκρουσε με το στήθος τους εχθρούς

Στέκοντας σταθερά μπροστά τους

Κι ούτε στη νίκη να δείχνεις αγαλλίαση

Ούτε στην ήττα να οδύρεσαι

Μέσα στο σπίτι σωριασμένη με μέτρο 
Στη χαρά να χαίρεσαι

Και στη συμφορά να λυπάσαι

Ξέροντας ποιος ρυθμός τους ανθρώπους κυβερνά

Γ.-

(Σατιρίζει τον στρατηγό Γλαύκο ξεκινώντας με τον στίχο!:

“Τραγούδα Μούσα τον Γλαύκο” κλπ ….)

Δεν θέλω εγώ τον στρατηγό

Λυγερόκορμο και ελαφροπερπάτητο

Ούτε να μοστράρει τους βοστρύχους

Και την ξούρα κάτω από το σαγόνι

Τον θέλω κοντό και στραβοκάνη

Να πατάει σταθερά στα πόδια του

Και να το λέει η καρδιά του

Δ.- (πρώιμος αναρχισμός; Με τον Αρχίλοχο ξεφεύγουμε αρκετά από την ασπίδα του Αχιλλέα)

Την ασπίδα μου σήμερα κάποιος Σάϊος την χαίρεται

Όπλο εξαίρετο που παράτησα πλάι σε ένα βάτο

Παρά τη θέλησή μου. Έσωσα όμως τη ζωή μου

Τι κι αν την έχασα. Στο καλό να πάει!

Μιαν άλλη θα αγοράσω, κι όχι χειρότερη

(ΣΗΜ.: Αν ο Αρχίλοχος σας θυμίζει τον Καβάφη, δεν έχετε άδικο. Εξ άλλου μια μετάφραση διαβάζετε)

Στην Ελλάδα η Μαφία τα σκεπάζει όλα!

Συνέντευξη ενός ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε στην Ελλάδα φιλοξενούμε σήμερα. Ένας Γάλλος αφρικανικής καταγωγής που αγωνίστηκε στον Λεβαδειακό. Έφυγε ο άνθρωπος, πήγε στην Πολωνία και εκεί άνοιξε το στόμα του. Αυτά που είπε θα σας φανούν οικεία, κάπως έτσι το ξέρουμε όλοι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Σκεφτείτε όμως ότι αυτός ο τομέας δεν είναι παρά μια μόνο όψη της κοινωνίας μας. Οι κασέτες που βγήκαν πρόσφατα από τον Σκάϊ δείχνουν πόσο πολύ το ποδόσφαιρο όχι απλά διασυνδέεται αλλά είναι ΙΔΙΟ με την πολιτική.

Διαβάστε το άρθρο, θα το βρείτε ενδιαφέρον

Καπό: «Τα πάντα είναι διεφθαρμένα στην Ελλάδα»

Με τα μελανότερα χρώματα περιέγραψε την εμπειρία του στην Ελλάδα ο Ολιβιέ Καπό.

Ο Γάλλος μέσος που πέρσι αγωνίστηκε στη Σούπερ Λιγκ με τη φανέλα του Λεβαδειακού και πλέον παίζει στην Πολωνία  με την Κορόνα Κίλτσε, έκανε λόγο για μαφία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μιλώντας στην ιστοσελίδα sofoot. Αναλυτικά:

Για τη μετακόμιση στην Ελλάδα: «Πήγα στην Ελλάδα, παρασυρόμενος μετά τη θετική εμπειρία που είχε ο Τζιμπρίλ Σισέ στον Παναθηναϊκό και είπα στον εαυτό μου μου, γιατί να μη δοκιμάσω και εγώ αυτή την περιπέτεια. Αλλά δεν είχα την ίδια επιτυχία, όπως αυτός.  Το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι αρκετά χαμηλό. Υπάρχουν μόνο δύο μεγάλες ομάδες, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός και οι οποίες είναι αληθινά πολύ μακριά από τις υπόλοιπες.  Όλοι οι υπόλοιποι είναι στο ίδιο επίπεδο. Επίσης, η Ελλάδα είναι γνωστή για τους οπαδούς της. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα ούτε σε επίπεδο ρατσισμού, ούτε σε κάτι άλλο. Να είμαι ειλικρινής, όταν έπαιζα στην ομάδα μου δεν είχαμε ποτέ φιλάθλους στο γήπεδο. Τα γήπεδα ήταν σχεδόν άδεια».

Για τη Σούπερ Λιγκ και τον Λεβαδειακό: «Τα πάντα είναι διεφθαρμένα. Υπήρχαν τεράστια προβλήματα και στο Λεβαδειακό. Για να σας δώσω μια ιδέα, από τα 18 εκτός έδρας παιχνίδια της περυσινής χρονιάς πήραμε ένα βαθμό, ωστόσο τερματίσαμε στην ένατη θέση. Εγώ, αυτό δεν το καταλαβαίνω. Σε ποιο άλλο πρωτάθλημα το έχετε δει; Μια ομάδα που έχει μόνο αρνητικά αποτελέσματα εκτός έδρας, να τερματίζει πάνω από το πρώτο μισό του πρωταθλήματος».

Για την στάση της ΟΥΕΦΑ: «Είναι απίθανο. Παίζονται πολλά σε επίπεδο συναντήσεων. Παιχνίδια αγοράζονται για λόγους στοιχηματικούς. Η UEFA  δεν προσέχει τι γίνεται στην Ελλάδα.  Τα παιχνίδια δε μεταδίδονται σε άλλη χώρα, άντε στην Τουρκία. Δεν ενδιαφέρεται κανείς. Η UEFA επίσης δεν ενδιαφέρεται, είναι καταστάσεις που δεν πρέπει να υπάρχουν στο ποδόσφαιρο. Δύο συμπαίκτες μου έχουν στείλει επιστολές στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία, αλλά ok... δεν έγινε τίποτα. Τα παιχνίδια συναλλάσσονται, αλλά και τα συμβόλαια επίσης. Πολλά συμβόλαια είναι μαύρα, και όταν πηγαίνεις στους αρμόδιους θεσμούς να πάρεις τα δεδουλευμένα σου λένε δεν υπάρχει κάποιο συμβόλαιο. Μετά παίρνεις το 1/3 αυτών και προσπαθούν σε απομονώσουν και να σε εξαντλήσουν το ταχύτερο δυνατό».

Για τον πρόεδρο του Λεβαδειακού: «Και ο πρόεδρος της ομάδας μου, δε νοιαζόταν γι΄αυτά.  Νομίζω τιμωρήθηκε για τρία χρόνια για συναλλαγή παιχνιδιών, δε ξέρω καν αν μπήκε φυλακή καθόλου. Έχει σωματοφύλακες, πιστεύετε είναι σοβαρά πράγματα αυτά ; Δηλαδή ο πρόεδρος της Λυών έχει σωματοφύλακες όταν περπατά;  Μερικές φορές οπλοφορεί. Κάνει συναντήσεις έναν με έναν με τους ποδοσφαιριστές. Όλοι στα αποδυτήρια  τρέμαμε να του μιλήσουμε.

Όσον αφορά τους μισθούς, αποφασίζει πάντα ένας άνθρωπος, ο πρόεδρος. Ο σύλλογος λειτουργεί σαν μαφία. Δε θέλω βεντέτα, απλά να στείλω ένα σημάδι κινδύνου. Στο τέλος κουράστηκα, δεν πήρα όλα τα χρήματα, ήθελα μόνο να φύγω από τη χώρα. Εγώ επειδή έχω αγωνιστεί στην εθνική Γαλλίας, ήμουν λίγο πιο άνετος. Συμπαίκτες έπαιρναν για τα Χριστούγεννα μόνο 100 ευρώ. 100 ευρώ για τρεις μήνες. Άλλοι αναγκάστηκαν να σπάσουν το συμβόλαιό τους και να μην παίζουν. Ο πρόεδρος της ομάδας είναι μαφία. Πολλοί ποδοσφαιριστές της ομάδας, απειλήθηκαν. Και εμένα με απείλησε πολλές φορές προσωπικά. Απειλές θανάτου».

Για το πρωτάθλημα και το στοίχημα: «Πριν από ένα παιχνίδι, δέχτηκα κόσμο στο σπίτι μου και γείτονες μου ζητούσαν να πάρω κόκκινη κάρτα επειδή το είχαν ποντάρει στο στοίχημα  και μου υποσχέθηκαν να μου έδιναν μέρος από τα κέρδη. Την επόμενη ημέρα με πήρε τηλέφωνο ο πρόεδρος να μου πει εάν δέχτηκα την πρόταση. Του είπα ότι εγώ είμαι άνθρωπος νομοταγής , δεν κάνω τέτοια και εάν ήθελε ένα παιχνίδι να είναι διεφθαρμένο, θα μπορούσε να ρθει να μου ζητήσει να εγκαταλείψω την ομάδα. Μου είπε: "Δε θα πας πουθενά. Θα σε σκοτώσω μαζί τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου. Δε θα ξαναδείς την οικογένειά σου." Ακόμη και η Αφρική είναι σε καλύτερη μοίρα από την Ελλάδα. Συνάντησα πολλούς ανθρώπους που ήταν συζητήσεις με ομάδες από την Ελλάδα. Προσπαθώ να τους προειδοποιήσω. Έλυσα το συμβόλαιό μου χάρη σε ένα καταπληκτικό δικηγόρο. Θέλω να πω σε όλα τα νέα παιδιά να μην παίξουν εκεί».

 ΣΗΜ.: Το ρεπορτάζ το πήρα από το Novasports.gr και μπορείτε να το βρείτε εδώ

Έλληνες; Ποιοι Έλληνες;

Μνημείο στη Μαριούπολη, την πόλη που ιδρύθηκε από Έλληνες για τους Έλληνες με την άδεια της Μεγάλης Αικατερίνης

Ερείπια ελληνικού ναού στη Χερσόνησο

Με τα χρώματα της ουκρανικής σημαίας θριαμβευτές οι φασίστες χαιρετούν!

Το παρακάτω μήνυμα εκτάκτου ανάγκης προς τον Πρωθυπουργό, τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον Αρχιεπίσκοπο, καθώς και προς όλα τα κόμματα, τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες αυτής της χώρας με τίτλο "ΕΛΛΗΝΕΣ; ΠΟΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;" εκπέμπει ο γνωστός δημοσιογράφος ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗΣ σχετικά με τον Ελληνισμό της Ουκρανίας και τη στάση του ελληνικού κράτους.

Συμπολίτες,

πόσο χαμηλά θα πέσουμε ακόμα; Εδώ και μήνες διεξάγεται ένας σκληρός πόλεμος στην καρδιά της Ελληνικής Ομογένειας, στην Ανατολική Ουκρανία, χωρίς καμία ευθύνη της. Η ελληνική κοινότητα παραμένει μόνη και έρημη στο ημικατεδαφισμένο και ημιεκκενωμένο Σλαβιάνσκ. Το ίδιο στο Κραματόρσκ. Οι μάχες συνεχίζονται στην πόλη Γκόρλοβκα όπου έχουμε μια δραστήρια ελληνική κοινότητα. Οι ομογενείς στο Ντονιέτσκ που είναι περικυκλωμένο και βομβαρδίζεται, είναι στα καταφύγια. Χτες, οι συγκρούσεις με βαριά όπλα διεξάγονταν μέσα στα κατ’ εξοχήν ελληνικά χωριά Στύλα και Σταρομπέσεβο. Σήμερα, η Μαριούπολη είναι κατειλημμένη από κυβερνητικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, ενώ σε μικρή απόσταση βρίσκονται οι αυτοαποκαλούμενες τοπικές δυνάμεις αυτοάμυνας. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν ήδη σκοτωθεί και κοντά ένα εκατομμύριο πρόσφυγες μετακινούνται αλαφιασμένοι από πόλη σε πόλη κι από χωριό σε χωριό για να αποφύγουν τα χειρότερα. Όλοι οι εμπόλεμοι είναι μέσα στις κατοικημένες περιοχές, γιατί στη στέπα δεν υπάρχουν ούτε βουνά ούτε δάση για κάλυψη.

Κι εμείς; Τι νομίζουμε; Ότι όλη αυτή η καταστροφή που συντελείται με πολεμικά αεροπλάνα, τανκς, πυροβολικό, όλμους και πυραύλους, με τακτικό στρατό, αντάρτες, παραστρατιωτικές ομάδες και συμμορίες, μέσα στην περιοχή που βρίσκονται τα 40 ελληνικά χωριά, αφήνει άθικτη και ανεπηρέαστη την Ελληνική Ομογένεια των 100.000 ψυχών; Μήπως πιστεύουμε ότι οι Ρωμιοί της Αζοφικής Θάλασσας είναι άτρωτοι; Ότι δεν τους αγγίζουν οι βόμβες και οι σφαίρες που πέφτουν τυφλά σε σπίτια, σχολεία, εκκλησίες και νοσοκομεία; Ότι δεν είναι μέσα σ’ αυτούς που κατά χιλιάδες φεύγουν με μια βαλίτσα προς κάθε κατεύθυνση για να σωθούν;

Είναι δυνατό να είμαστε τόσο απαθείς και αδιάφοροι; Είναι δυνατό να έχουμε γίνει τόσο σκληρόπετσοι;

Σε καμία από τις αμέτρητες γραπτές και προφορικές εκκλήσεις της Ελληνικής Ομογένειας για αλληλεγγύη, που δεν έπρεπε να χρειάζονται, δεν υπήρξε η παραμικρή ανταπόκριση από την Ελλάδα, από το κράτος, τους υπουργούς, τους βουλευτές, τα θεσμικά όργανα, τους συλλογικούς φορείς της κοινωνίας. Το ενδιαφέρον εξαντλήθηκε σε «διαβουλεύσεις» της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, με ανούσιες δηλώσεις απ’ όλα τα κόμματα, για να καταγραφούν στα πρακτικά, και στο πολυδιαφημισμένο ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στη Μαριούπολη, για να δοθούν υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις που κράτησαν μόνο 22 λεπτά, όσο κράτησε η επίσκεψή του στο Μέγαρο Πολιτισμού της Ομοσπονδίας (των 105) Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, τον περασμένο Μάρτιο.

Μαζί με τα κόμματα και τους φορείς, αδιαφορούν και σιωπούν οι εφημερίδες, οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Κι από κοντά οι πολίτες, ανοργάνωτοι, αμέτοχοι, ζαλισμένοι, παθητικοί. Ακόμα κι αυτοί που συνεχίζουν να μοιρολογούν για τη Μικρασιατική Καταστροφή και για χαμένες πατρίδες. Κι αυτοί που φωνάζουν για το όνομα της Μακεδονίας, κρεμάνε ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια τους ή αγωνιούν για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Δεν είναι δικοί μας οι Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας και της Αζοφικής Θάλασσας που ζουν πάνω στα πεδία των θαυμαστών πολιτειών γύρω από τη Μαιώτιδα Λίμνη και προέρχονται από την περιοχή της Ταυρίδας, της Ιφιγένειας, και το Βασίλειο του Κιμμέριου Βοσπόρου;

Μακάρι να μπορούσαμε να σώσουμε όλους τους ανθρώπους που κινδυνεύουν, μακάρι να μπορούσαμε να φέρουμε την ειρήνη στην Ουκρανία, αλλά αυτό ξεφεύγει από τις δυνατότητές μας, παρ’ όλο που πρέπει να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο. Όμως αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την εγκατάλειψη της Ελληνικής Ομογένειας. Εγκατάλειψη που έχει αρχίσει από καιρό, αλλά τώρα, και μάλιστα σε συνθήκες πολέμου, έχει κορυφωθεί. Πριν από την παρούσα κρίση κόπηκαν οι λίγοι αποσπασμένοι από την Ελλάδα εκπαιδευτικοί που στήριζαν το σημαντικό δίκτυο διάδοσης της ελληνικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο και σε μερικά πρότυπα σχολεία. Η χορηγία που δινόταν ετησίως, μειώθηκε αρχικά από 40 σε 20 χιλιάδες ευρώ και στη συνέχεια σε 5 μέχρι να μηδενιστεί εντελώς, με αποτέλεσμα οι οργανωμένες δυνάμεις να μην μπορούν ούτε τα τηλέφωνα να χρησιμοποιήσουν ή να μετακινηθούν για να βοηθήσουν τους άστεγους και τους ηλικιωμένους που δεν έχουν ρεύμα, νερό και φάρμακα. Τα προγράμματα φιλοξενίας μαθητών, νέων και συνταξιούχων καταργήθηκαν ολοσχερώς. Το Ειδικό Δελτίο Ομογενούς που προβλέπεται από το νόμο κόλλησε στη γραφειοκρατία και την απροθυμία της κυβέρνησης να τον εφαρμόσει. Οι Έλληνες δεν θέλουν να φύγουν από τη γη τους, αλλά μερικοί εξαναγκάζονται κι εμείς τους κλείνουμε την πόρτα. Οι λιγοστές βίζες που δόθηκαν σε ομογενείς είναι διάρκειας μερικών εβδομάδων· και μετά; Θα κρύβονται οι ομογενείς για να μην βρεθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, στην Αμυγδαλέζα, πριν απελαθούν σαν ανεπιθύμητοι; Γιατί δεν υπήρξε καμία απάντηση για τις 2.000 αιτήσεις που κατατέθηκαν στο Προξενείο;

Και τώρα; Ω, Θεοί! Το υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι το Γενικό Προξενείο κλείνει στη Μαριούπολη και μεταφέρεται προσωρινά στο Ντνιπροπετρόφσκ! Ενώ ο Γενικός Πρόξενος αποχώρησε από τη Μαριούπολη επειδή έληξε η θητεία του χωρίς να είναι γνωστό πότε θα εγκατασταθεί εκεί ο αντικαταστάτης του. Τέτοια ηθική και ψυχολογική υποστήριξη στον Ελληνισμό, ποιος την περίμενε;

Οι γενναίοι Έλληνες, οι αντιπρόσωποι του κράτους, το έβαλαν στα πόδια, αφήνοντας πίσω τους τα πλήθη των ομογενών προσφύγων να συνωστίζονται…

Αγαπητοί συμπολίτες, με τις πράξεις και τις παραλείψεις μας γράφουμε μια από τις πιο επονείδιστες σελίδες της νεότερης ιστορίας του Ελληνισμού. Λυπάμαι, ντρέπομαι και οργίζομαι.

Δεν περιμένω τίποτα, στο πλευρό των Ελλήνων που απογοητεύτηκαν πλήρως, που νιώθουν εγκαταλειμμένοι και προδομένοι από τους εκπροσώπους της ιστορικής τους πατρίδας. Κάτι σαν εκείνο που ένιωθα, αλλά δεν ήθελα να παραδεχτώ, όταν ξεριζωθήκαμε από την Κωνσταντινούπολη μετά το πογκρόμ του Σεπτεμβρίου 1955. Φοβάμαι ότι σήμερα είμαστε ακόμα πιο ξεπεσμένοι.

Δεν σας ζητάω τίποτα. Ήθελα μόνο να μην μπορείτε να πείτε ότι δεν ξέρατε.

Στέλιος Ελληνιάδης

29 Αυγούστου 2014

Ουκρανία

Αυτό που γίνεται στην Ουκρανία είναι πολύ επικίνδυνο.

Η χώρα είναι έτσι κι αλλιώς διαιρεμένη στα δυο γλωσσικά, "εθνοτικά" και πολιτικά. Η μισή (με κόκκινο στον παραπάνω χάρτη) μιλάει ουκρανικά, αποτελείται από Ουκρανούς ψηφίζει φιλοευρωπαϊκά και κυριαρχείται από φασίστες. Η άλλη μισή (η γαλάζια) μιλάει ρωσικά, αποτελείται από ρώσους-ρωσογενείς-ρωσόφωνους (τα ίδια είναι όλα αυτά) ψηφίζει φιλορωσικά και κυριαρχείται από συμπαθούντες την παλιά Σοβιετία. Ο παρακάτω χάρτης που δείχνει τι ψήφισαν (Τιμοσένκο ή Γιανουκόφσκι) οι οι Ουκρανοί το 2010 δείχνει τις περιοχές στις οποίες είναι διχασμένη η χώρα.

Για όσο καιρό οι μεν ανέχονταν τους δε, η Ουκρανία βάδιζε ενωμένη. Όταν όμως κάποιοι αποφάσισαν την αποσταθεροποίηση, τα πράγματα στράβωσαν σε σημείο χωρίς επιστροφή.

Για να μην μείνουμε στα σενάρια συνωμοσίας (παρ' όλο που εδώ πια είναι ολοφάνερα) ας πούμε ότι τα πράγματα στράβωσαν όταν ο Γιαννουκόφσκι (επικεφαλής των φιλορώσων ολιγαρχών) που εκλέχτηκε το 2010 παρατράβηξε το σκοινί με το ΣΤΟΠ που έδωσε στην ευρωπαϊκή ένωση παρά τα συμφωνηθέντα που κρατούσαν κάποιες ισορροπίες (ειδική σχέση με ΕΕ, όχι στο ΝΑΤΟ). Τότε ξέσπασαν τρομερές διαδηλώσεις με φόνους και καταστροφές σε όλη τη δυτική Ουκρανία και αντάρτες εξοπλισμένοι από τη δύση και "φιλοευρωπαϊστές" (βεβαίως, φασίστες) κατέλαβαν την εξουσία στις κόκκινες περιοχές του χάρτη που έδιναν ποσοστά 70-90% στη Τιμοσένκο. Το πρόσχημα ήταν η διαφθορά του Προέδρου Γιαννουκόφκσι, που ήταν βέβαια πραγματικότητα, και η καταπίεση των Ολιγαρχών που στηρίζονταν στη Ρωσία, πραγματική κι αυτή.

Με τη στήριξη της δύσης (ακόμα και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ πήγε εκεί αυτοπροσώπως να τους στηρίξει), επέκτειναν τις διαδηλώσεις στο Κίεβο και κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία. Ο διεφθαρμένος Γιαννουκόβσκι ήταν τόσο μισητό πρόσωπο που ούτε οι Ρώσοι δεν μποόρεσαν να τον στηρίξουν. Με εκλογές που έκαναν εν μέσω βίας και τρομοκρατίας οι φασίστες και οι σύμμαχοί τους νομιμοποίησαν την κατοχή της κυβερνητικής εξουσίας.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Το σενάριο της "εξέγερσης" των φιλοδυτικών ενάντια στους φιλοανατολικούς ολιγάρχες παίχτηκε αντίστροφα και οι φιλορώσοι εξεγέρθηκαν εναντίον των φιλοδυτικών ολιγαρχών. Κι όπως Αμερική και Ευρώπη στήριζαν τους φασίστες φιλοδυτικούς έτσι τώρα η Ρωσία στηρίζει τους φιλορώσους αντάρτες που κι αυτοί, παρομοίως με τους άλλους, καταλαμβάνουν την εξουσία στις περιοχές όπου πλειοψηφούν με ποσοστά 70-90%.   

Είμαστε πολύ κοντά σε γενίκευση του πολέμου. Το μόνο που μας σώζει είναι ότι θα πρόκειται για έναν πόλεμο καταστροφικό για τη Ρωσία και την Ευρώπη που ο μόνος που τον θέλει και τον έχει υποδαυλίσει συστηματικά είναι η Αμερική. Όσο υποτακτική κι αν είναι η Ευρώπη απέναντι στις ΗΠΑ είναι δύσκολο να δεχτούν να αυτοκτονήσουν και όσο κι αν θέλει να κάνει μαγκιές ο Πούτιν, είναι δύσκολο κι αυτός να μην βλέπει ότι ανεξάρτητα από τις ευρωπαϊκές απώλειες, όλο το παιχνίδι παίζεται σε βάρος του και σε βάρος της Ρωσίας. Έτσι ο πόλεμος ίσως αποφευχθεί.

Να πούμε όμως μερικά πράγματα που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον:

1.- Η ελληνική ομογένεια στην Ουκρανία είναι πολυπληθής (γύρω στα 150.000 άτομα εκ των οποίων τα 80.000 γράφουν στις ταυτότητές τους "ελληνική καταγωγή") και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι Έλληνες ζουν βασικά στις ρωσόφωνες περιοχές και κινδυνεύουν από αντεκδικήσεις αν οι φιλοδυτικοί που έχουν αυτή τη στιγμή τη νομιμότητα με το μέρος τους βγουν νικητές. Θα τους εξολοθρεύσουν. Και από την Ελλάδα, που συντάσσεται με την ΕΕ και με το φασιστικό ουκρανικό καθεστώς, δεν μπορούν να περιμένουν κανένα καλό. Η προδοτική στάση των κυβερνώντων ακόμα δεν έχει φανεί καθαρά φοβάμαι όμως ότι δεν θα διστάσουν να φτάσουν μέχρι και στην εγκατάλειψη δημιουργώντας ένα νέο μικρότερο '22 με την ενδοτική διάθεση που τους διακρίνει.

2.- Ρωσόφωνοι και Ουκρανοί είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα. Το Κίεβο είναι η πρώτη πρωτεύουσα των Ρώσων και οι Ουκρανοί αποτελούν την πρώτη μεγάλη ρωσική αυτοκρατορία πριν την καθυπόταξή της από τους Μογγόλους. Η δεύτερη Ρωσική αυτοκρατορία ξεκίνησε βορειότερα και αυτό έκανε την Ουκρανία να αποκοπεί από την μαμά-Ρωσία για μεγάλο διάστημα. Η γλώσσα είναι σχεδόν ίδια, οι λαοί είναι ίδιοι, οι συνήθειες, τα πάντα είναι ίδια. Μόνο πολιτικά διαφέρουν. Οι Ουκρανοί ήταν οι "Λευκοί" στον πόλεμο κατά των "Κόκκινων" του Λένιν που ήταν καθαροί Ρώσοι, οι Ουκρανοί ήταν με τον Χίτλερ κατά του Στάλιν που είχε ρωσικό στρατό και τώρα οι Ουκρανοί προτιμούν τους "μαύρους" φασίστες αντί για τους "κόκκινους" των οποίων συνέχεια θεωρούν τη Ρωσία.

Στο οικουμενικό γεωπολιτικό παιχνίδι ο μέγας γκαουλάϊτερ Αμερικάνος, μη έχοντας άλλο στήριγμα από την στρατιωτική του ισχύ, προσπαθεί να επιβάλλει τις δικές του απόψεις και θελήσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Αν αυτό σημαίνει καταστροφή της Ρωσίας ή της Ευρώπης, αυτό λίγο τον ενδιαφέρει. Εξ άλλου οι στόχοι του είναι πιο υψηλοί (Κίνα) και οι φόβοι του πιο μεγάλοι (BRICS).

Η Ουκρανία είχε την ατυχία να αποτελεί το καλύτερο πεδίο για να ασκηθεί η αμερικανική πίεση στην Ευρώπη και τη Ρωσία. Αυτό το έχουν καταλάβει καλά και ο Πούτιν (Ρωσία) και η Μέρκελ (Ευρώπη) και, παρά το γεγονός ότι άγονται και φέρονται από τις εξελίξεις και από τις συμμαχίες τους, ωστόσο προσπαθούν να απαλλαγούν από το ουκρανικό πρόβλημα χωρίς πόλεμο. Στην προσπάθειά τους αυτή εύχομαι να τα καταφέρουν.

Ουκρανοί εθνικιστές χαιρετούν φασιστικά ευχαριστημένοι

Συνεδριάζει αύριο Τετάρτη η Πρωτοβουλία για τη δική μας Ανάπλαση

Στο δημαρχείο Δραπετσώνας αύριο Τετάρτη 3/9/2014 στις 8μμ συνεδριάζει η Πρωτοβουλία για την Δική μας Ανάπλαση, μετά από παύση ενός μηνός καθώς ο Αύγουστος είναι μήνας διακοπών.

Όσοι πιστοί προσέλθετε

Είναι η τελευταία ενημέρωση που κάνω για το θέμα αυτό. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια κληρονομημένη υποχρέωση από το μπλογκ μου "Γιώργος Τσιρίδης" που έκλεισε. Στο μέλλον μπορεί κανείς να ενημερώνεται αν θέλει από την ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας.

Στο Φέϊσμπουκ η σχετική σελίδα βρίσκεται ΕΔΩ

2 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε τη γέννηση του Κωνσταντίνου Κανάρη, του μπουρλοτιέρη!

Στις 2 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε (κατά Καργάκο) την γέννηση του μπουρλοτιέρη Κωνσταντίνου Κανάρη. Τον ύμνησαν ιστορικοί και ποιητές, τον ύμνησαν και τα ... κλασσικά εικονογραφημένα, ίσως με τον καλύτερο τρόπο (σε κείμενα Βασίλη Ρώτα)

Τον ύμνησε και η Βουλή

Τοιχογραφία στη Βουλή, πυρπόληση τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη

Σαν ένα σύντομο βιογραφικό του Κωνσταντίνου Κανάρη αντιγράφουμε εδώ το εισαγωγικό της Βικιπέδιας στο σχετικό λήμμα

Ο Κωνσταντίνος Κανάρης (Ψαρά, 2 Σεπτεμβρίου 1793 ή 1795 - Αθήνα 1877) ήταν σημαντική μορφή του ναυτικού αγώνα κατά την ελληνική επανάσταση του 1821 και μετέπειτα ναύαρχος και πολιτικός ο οποίος διετέλεσε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος σε ένα διάστημα 33,5 ετών (1844, 1848-49, 1864, 1864-65 και 1877) για 2 χρόνια και 3 μήνες συνολικά.
Δύο γεγονότα καταδεικνύουν τη συμβολή του Κανάρη ως πολιτικού άνδρα στη Νεώτερη Ελληνική Ιστορία: γίνεται ο πρώτος που συμπληρώνει 4 πρωθυπουργίες (1864) από την πλήρη εφαρμογή Συντάγματος στη χώρα το 1844 (όπως και ο Αλ. Μαυροκορδάτος 10 χρόνια νωρίτερα, με τις δύο όμως πρώτες κατά την Απόλυτη Μοναρχία του Όθωνα) και βασικά ο μόνος πρωθυπουργός που επί των ημερών του η Βουλή ψηφίζει ή αναθεωρεί το Σύνταγμα της Ελλάδας δυο φορές,το 1844 και το 1864

Νικηφ. Λύτρας, Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη (π. 1866-1870). Λάδι σε μουσαμά, 143 εκ. x 109 εκ. Πινακοθήκη Αβέρωφ, Μέτσοβο.
Χίος 6 Ιουνίου 1822. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης εκδικείται τη σφαγή της Χίου. Πυρπολεί στο λιμάνι του νησιού τη ν αυαρχίδα του τουρκικού στόλου, προκαλώντας το θάνατο του ίδιου του ναυάρχου Καρά Αλή και 2.000 άλλων Τούρκων. Στην επιχείρηση μετέχει και ο Ανδρέας Πιπίνος

Ο Κανάρης συμμετείχε στην επανάσταση των Ελλήνων που ξεκίνησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στη Μολδαβία μπαίνοντας με το πλοίο του στον ελληνικό στόλο που είχε συγκροτήσει ο Ν.Αποστόλης για να βοηθήσει την προέλαση του Υψηλάντη από τη στεριά.

           Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο

Όταν αργότερα η επανάσταση επεκτάθηκε και στην κυρίως Ελλάδα με την έκρηξή της στην Καλαμάτα στις 20 Μαρτίου, ο Κανάρης εντάχθηκε σε αυτήν και ειδικεύτηκε στα πυρπολικά που ήταν και ο πιο δύσκολος αλλά ασφαλής τρόπος για να αντιμετωπίζουν οι Έλληνες τα μεγάλα τουρκικά πολεμικά πλοία. 

Η ασημένια λήκυθος όπου φυλάσσεται η καρδιά του Κανάρη με επιγραφή "Χαίρε καρδία Ναυάρχου Κανάρη. Εθνικό ιστορικό μουσείο Αθήνα

ΣΗΜ. Πολλές φωτογραφίες πήρα από το μπλογκ της Αναστασίας Ανθουλάκη

Περισσότερα στις ιστοσελίδες

Βικιπέδια, Σαν Σήμερα,  Ματιά,  Πυρπόληση ναυαρχίδας (youtube),  Εκπαιδευτική τηλεόραση, Ανθουλάκη κλπ

Περί γλυπτικής και ποίησης

Από την έκθεση που γίνεται αυτές τις μέρες στην Πινακοθήκη Πειραιά (1-7 Σεπτέμβρη) ενδεικτικά δύο έργα:

Έργο του Πέτρου Γεωργαρίου

Έργο του Χαράλαμπου Γκούμα

Εκθέτουν και οι Τζώρτζος Σταύρος, Γεωργαντά Χαρά, Μπαράκου Νάντια, Σκούτερη Ντόρα και Λεκάκη Αναστασία

Στις 13 Σεπτέμβρη ΣΥΝΑΥΛΙΑ στο ΚΑΣΤΡΑΚΙ για την Ανάπλαση

Τμήμα της Ηετιώνειας Πύλης που είναι ο μεγαλύτερος επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος του Πειραιά

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δραπετσώνας ΤΕΡΨΗΧΩΡΟΣ διοργανώνει συναυλία στο ΚΑΣΤΡΑΚΙ, την Ηετιώνεια Πύλη, της Δραπετσώνας στις 13 Σεπτέμβρη, το άλλο Σάββατο.

Θα είναι συναυλία διαμαρτυρίας για όσα γίνονται στον χώρο της Ανάπλασης, στην παραλία της Δραπετσώνας, όπου με αποφάσεις της κυβέρνησης ξαναστήνονται βιομηχανίες και απειλείται και πάλι το περιβάλλον.

Η ανακοίνωση της συναυλίας από τον ΤΕΡΨΗΧΩΡΟ είναι περισσότερο μια καταγγελία και ένα κάλεσμα παρά αναγγελία μιας συναυλίας. Έτσι η συμμετοχή έχει κυρίως τον χαρακτήρα της διαδήλωσης και δευτερευόντως τον χαρακτήρα ενός πολιτιστικού γεγονότος.

Ιδιαίτερα οι "ξένοι" προς την περιοχή μας αλλά και οι Κερατσινιώτες που τόσα χρόνια ήταν "ξένοι" για τη Δραπετσώνα, έρχονται και βλέπουν την παραλία της Δραπετσώνας (την δυτική) στην περιοχή της Ανάπλασης και ξετρελαίνονται. Ευκαιρία τώρα να δουν και την ανατολική "παραλία" μας που εδώ βέβαια δεν είναι ακριβώς παραλία γιατί είναι λιμάνι (και όχι ελεύθερη) και να απολαύσουν μια ακόμη πλευρά της Δραπετσώνας με υπέροχη θέα και μια αύρα υγείας και αισιοδοξίας.

Τμήμα της τάφρου που περιέβαλε την Ηετιώ νεια Πύλη και τους δυο πύργους της

Έκθεση Γλυπτικής Ζωγραφικής και Ποίησης στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά από σήμερα ως το Σάββατο

Από δελτίο τύπου του Δήμου Πειραιά πληροφορούμαστε ότι:

δελτία τύπου από 1/1/2011 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΠΕΙΡΑΙΑ  Ο Δήμος Πειραιά σε συνεργασία με την Πανελλήνια Εταιρεία Λόγου και Τέχνης και τον Όμιλο UNESCO Πειραιώς και Νήσων, πραγματοποιούν μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων ζωγραφικής, γλυπτικής και ποίησης, από τη Δευτέρα 1η μέχρι και το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου, στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά (Φίλωνος 29, Παλιό Ταχυδρομείο). Τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής, γλυπτικής μαρμάρου και μεταλλογλυπτικής, θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 1η Σεπτεμβρίου, στις 19:30. Εκθέτουν οι καλλιτέχνες : Χαρά Γεωργαντά ζωγράφος, Πέτρος Γεωργαρίου γλύπτης, Χαράλαμπος Γκούμας γλύπτης, Νάντια Μπαράκου ζωγράφος, Αναστασία Λελάκη ζωγράφος, Ντόρα Σκουτέρη εικαστικός, Σταύρος Τζώρτζος εικαστικός. Το πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων έχει ως εξής: Δευτέρα 1/9/2014, ώρα 20:00 : Ομιλία του γλύπτη κ. Πέτρου Γεωργαρίου, με θέμα : «Η γλυπτική στην Ελλάδα, χθες, σήμερα, αύριο». Τρίτη 2/9/2014, ώρα 19:30 : Ομιλία της εικαστικού κυρίας Σκουτέρη, με θέμα : «Η αξία του παιχνιδιού για την ψυχολογική ισορροπία του παιδιού». Τετάρτη 3/9/2014, ώρα 19:30 : Ομιλία της παθολόγου – ογκολόγου του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» κυρίας Χαράς Γεωργαντά, με θέμα: «Ο θεραπευτικός ρόλος της τέχνης στην ζωή μας». Τετάρτη 3/9/2014, ώρα 20:00 : Παρουσίαση ποιητικής συλλογής του ποιητή κ. Σταύρου Τζώρτζου, με θέμα: «Μόνο μαζί». Θα προλογίσει και θα παρουσιάσει ο επίτιμος πρόεδρος της Π.Ε.Λ.Τ. κ. Αριστοτέλης Λαδογιάννης. Ποιήματα θα διαβάσουν οι: κα Πόπη Σπίτα φιλόλογος και εικαστικός, κα Ελένη Κατσαντώνη ζωγράφος και ποιήτρια και κα Νάντια Μπαράκου ζωγράφος. Πέμπτη 4/9/2014, ώρα 19:30 : Ξενάγηση από την κυρία Α. Πάνου στην μόνιμη έκθεση της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά. Παρασκευή 5/9/2014, ώρα 19:30 : Ομιλία του διακεκριμένου αρχαιολόγου κ. Ευάγγελου Μπεξή, με θέμα: «Η αρχαία ελληνική τέχνη μέσα από τις ιδιαιτερότητές της». Σάββατο 6/9/2014, ώρα 19:30: Ομιλία του επίτιμου προέδρου της Π.Ε.Λ.Τ. κ. Αριστοτέλη Λαδογιάννη, με θέμα: «Η Σμύρνη πριν την καταστροφή». Το πρόγραμμα θα πλαισιώσει το μουσικό σύνολο της Π.Ε.Λ.Τ.

Ο ομιλητής της σημερινής μέρας είναι ο κ. Πέτρος Γεωργαρίου που έχει φιλοτεχνήσει το σύγχρονο εικαστικό δίπλα στο ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή στην παραλία της Δραπετσώνας. Όποιος θέλει να μάθει κάτι για την γλυπτική ας προσέλθει. Η πινακοθήκη Πειραιά (το παλιό Ταχυδρομείο) είναι ένας θαυμάσιος χώρος που δεν χρειάζεται συστάσεις.