Η Εισαγωγή στον Διόνυσο

Έχω γράψει πρόσφατα ότι, μόλις πριν μερικές μέρες, ολοκλήρωσα την συγγραφή του τελευταίου μου βιβλίου. Τίτλος του "ΔΙΟΝΥΣΟΣ ο αιώνιος έφηβος και το λυκόφως των θεών".

Το βιβλίο ακολουθεί τους μύθους, όπως τους έχουν καταγράψει οι αρχαίοι συγγραφείς, για τον Διόνυσο και λαμβάνει υπ' όψη του τις πιο σύγχρονες σχετικές προσεγγίσεις. Ωστόσο έχει και την εντελώς δική του (δική μου) προσέγγιση του θέματος. Είμαστε στην εποχή όπου οι επίσημες αποδεκτές θεωρίες είναι το Μπιγκ-Μπαγκ, η θεωρία του Χάους κι η κβαντομηχανική, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη έρχεται. Δεν θα τα άφηνα όλα αυτά απ' έξω.
Σήμερα θα σας δώσω τον πρόλογο, το σημείωμα του συγγραφέα (δικό μου) για το βιβλίο που ακολουθεί. Δεν είναι απόσπασμα του βιβλίου αλλά δίνει μια ιδέα των περιεχομένων του κι εξηγεί το κίνητρο για να πιάσω αυτόν τον αρχαίο θεό στα χέρια μου. Είναι το εξής:

 

Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ

(μιλά ο συγγραφέας)

Ο Διόνυσος είναι ο δέκατος τρίτος εκ των δώδεκα θεών του Ολύμπου. Λέγεται 13ος γιατί εισήχθη στο δωδεκάθεο στο τέλος και, μάλιστα, όταν αποχώρησε από τον Όλυμπο η Εστία. Η θεά της οικογένειας και της οικιακής θαλπωρής, έδωσε την θέση της στον θεό της ασωτίας και της ακολασίας. Το πάνθεον χρειαζόταν ανανέωση, κι όπως αποδείχτηκε αργότερα, ούτε κι αυτή δεν ήταν αρκετή.  

Σαν γιος του Δία και μιας θνητής, ο Διόνυσος μπορούσε να γίνει ήρωας σαν τον Θησέα ή τον Ηρακλή. Θα έκανε άθλους και θα έπαιρνε την θέση του κι αυτός στο πάνθεον των ηρώων. Μπορούσε να γίνει και θεός, σαν τον Ασκληπιό. Χρειαζόταν γι αυτό παρέμβαση του ίδιου του Δία. Θα μπορούσε να κατοικεί κάπου στον κόσμο ή πάνω στον Όλυμπο. Χρειαζόταν και γι αυτό μια απόφαση του Δία. Μόνο ο Ζευς-Πατήρ θα καθόριζε την μοίρα του που εξαρτιόταν από το μέγεθος και το πλήθος των άθλων του. Ο ίδιος επέλεξε τις δοκιμασίες στις οποίες θα υποβαλλόταν για να κριθεί άξιος του πατέρα του. Δεν πήγε να αντιμετωπίσει τέρατα, δεν τα είχε άσχημα με τους Τιτάνες που ήταν πατέρες των θηρίων. Αποφάσισε να κατακτήσει τον κόσμο. Το έκανε τόσο καλά που άξιζε ανταμοιβής,.

Με τους άθλους του επί γης απέδειξε ότι δικαιούταν μια θέση στον Όλυμπο. Ανέβηκε εκεί με την Αριάδνη, την κόρη του Μίνωα κι αγαπημένη του. Ο ρόλος που του ανατέθηκε από τον Δία εκτελέστηκε άψογα, αλλά, δεν ήταν ο μόνος. Υπήρχε κι ένας ρόλος που του ανατέθηκε από το σύμπαν. Αυτός ο ρόλος ξεπερνούσε και τον Δία και κάθε άλλον προηγούμενο ή επόμενο θεό. Για να θυμηθούν ή να μάθουν οι άνθρωποι γι αυτόν τον βαθύτερο ρόλο, γράφτηκε τούτο το βιβλίο.

Ο Διόνυσος είναι παράξενος θεός. Δεν έχει καμιά σχέση σχεδόν με τους άλλους. Οι αρχαίοι θεοί δεν προσηλύτιζαν, ο Διόνυσος το έκανε. Κατακτούσε χώρες και πόλεις με στρατό. Ο στρατός του βέβαια δεν είχε ασπίδες και σπαθιά. Είχε για όπλο του τον οίνο τον άκρατο, δηλαδή ανέρωτο και δυνατό. Είχε για στρατό του Σειληνούς, Σάτυρους και Μαινάδες. Ξεσήκωνε τις πόλεις και τις κατακτούσε με μεθύσια και όργια. Ένα διαρκές μεθυστικό καρναβάλι ήταν οι εκστρατείες του. Οι ανυπάκουοι τιμωρούνταν. Κανείς άλλος θεός των Ελλήνων δεν έκανε ποτέ τέτοιες εκστρατείες και προσηλυτισμούς. Κανείς δεν τιμώρησε θνητό που είχε προτιμήσει άλλον θεό. Ο Διόνυσος ήταν ο μόνος που το έκανε.

Ο ρόλος που ανατέθηκε στον Διόνυσο ξεπερνούσε και τους θεούς και τους θνητούς. Ήταν ρόλος για ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την επιβίωσή της και την οργάνωσή της. Ήταν μια αναδιάταξη των δυνάμεων του σύμπαντος έτσι ώστε το γένος των ανθρώπων να παραμείνει κυρίαρχο στη Γη. Στον ρόλο αυτό, ο Διόνυσος δεν τα κατάφερε. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να τα καταφέρει, μήτε θνητός μήτε αθάνατος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά, από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Ο άνθρωπος πάνω στη γη ήταν μόνος κι αδύναμος. Είχε πολύ λίγα όπλα για να επιβιώσει ανάμεσα στα άλλα είδη. Ούτε τρίχωμα για τα κρύα είχε, ούτε βρόγχους για την θάλασσα, ούτε γαμψά νύχια ή κοφτερά δόντια. Είχε όμως μυαλό. Νίκησε κι υπέταξε τα κοντινά του ζώα, Τα ξεγέλασε και τα έκανε τροφή του. Υπέταξε και την φύση γύρω του. Χρησιμοποίησε τη λάσπη των ποταμών και των βούρκων. Όργωσε το χώμα, έφτιαξε αναβαθμίδες όπου είχε λόφους και βουνά, φύτεψε σπόρους για την τροφή του. Θεοποίησε το μυαλό που τού έδωσε την δύναμη να υποτάσσει την φύση. Η καρδιά κι η ψυχή -αυτό που καίει εσώτερα τον άνθρωπο- υποχώρησαν μπροστά στη δύναμη του μυαλού. Η γη η ίδια άλλαξε μορφή χάρη στον πολιτισμό, τα εργαλεία, τις μηχανές και τη συσσωρευμένη γνώση. Η νίκη του πολιτισμού πάνω στην άγρια φύση, πανηγυρίστηκε από θεούς και θνητούς. Ήταν η νίκη των Ολυμπίων πάνω στην τιτανική τάξη, πάνω στην τιτανική αλήθεια της άγριας φύσης. Ήταν η νίκη του Δία στην Τιτανομαχία.

 

Οι Ολύμπιοι υπηρέτησαν την έλλογη τάξη του κόσμου κι απαίτησαν από τους θνητούς το ίδιο. Φοβισμένοι οι θνητοί από τις δυσκολίες της ζωής, συμμορφώθηκαν όσο καλύτερα γινόταν. Ο Διόνυσος όμως είδε την παράλογη φουρτούνα που ξεσπούσε στην καταπιεσμένη ψυχή και την γενετήσια ορμή. Αυτές ακριβώς τις δυνάμεις απελευθέρωσε. Σκότισε το μυαλό με το κρασί του κι άφησε να ξεχυθεί παντού η λαγνεία με τις Μαινάδες. Έφτιαξε την τραγωδία και με αυτήν τραγούδησε τους καημούς και τα πάθη των θεών και των ανθρώπων. Γι αυτό ήταν ελευθερωτής και θεάνθρωπος. Παράλληλα ήταν εκείνος που θυσιάστηκε για τους θνητούς. Κυνηγήθηκε, υπέφερε και στο τέλος διαμελίστηκε. Πέθανε, αλλά, αναστήθηκε και τα μέλη του συντέθηκαν ξανά σε μιαν ολότητα. Με την επάνοδό του από τον κάτω κόσμο σκόρπισε παντού την χαρά. Γιατί κοντά στην μέθη, τον χορό και τον έρωτα, πρόσθεσε την ελπίδα μιας επανόδου μετά θάνατον, μιας αιώνιας ζωής.

Οι Έλληνες είχαν τον Διόνυσο πιο ψηλά από κάθε άλλο θεό. Σε όλες τις πόλεις είχαν βωμούς και ιερά δικά του. Παντού είχαν καθιερώσει γιορτές προς τιμήν του. Οι γιορτές του ήταν λαϊκά πανηγύρια που η κάθε εξουσία σεβόταν και τιμούσε. Η ελληνική ψυχή είχε δυο βάσεις, μια στο μυαλό και μια στην καρδιά. Στο μυαλό ήταν ο Δίας κι οι Ολύμπιοι, οι φιλόσοφοι κι οι νομοθέτες, ο δήμος και το πατρώο πολίτευμα. Στην καρδιά ήταν ο Διόνυσος, οι ποιητές, οι ήρωες κι οι τραγωδοί. Σε πολλά μοιάζει η θρησκεία του Διόνυσου, όπως την διαμόρφωσαν οι Ορφικοί, με την θρησκεία του Χριστού. Ο θεός της ήταν κι εδώ κι εκεί ο θεάνθρωπος. Δίδαξε, είχε ακολούθους, προσηλύτισε και -αφού πέρασε πολλά πάθη- πέθανε κι αναστήθηκε. Μίλησε στις ψυχές των πιστών και -κυρίως- είχε πιστούς.

Στο βιβλίο αυτό, το μυθο-μυθιστόρημα, περιγράφονται ο Διόνυσος κι η ζωή του κάτω από το παραπάνω πρίσμα. Όλα τα "γεγονότα" που αναφέρονται, είναι καταγεγραμμένοι υπαρκτοί μύθοι γύρω από την ζωή και τα έργα του Διόνυσου. Υπάρχουν σε κάθε μυθολογία.

Φυσικά η παρούσα σύνθεση κι η πλοκή των μύθων ανήκει στον συγγραφέα. Δεν είναι όμως στις δυνάμεις του να δώσει κι ένα τέλος σ' αυτό το βιβλίο. Η έκβαση της μάχης του ανθρώπου για την επιβίωσή του δεν είναι παρελθόν. Παλεύουν ακόμα οι θνητοί με την φύση και με τις πλανητικές δυνάμεις. Γι αυτό τον λόγο το τέλος του βιβλίου γράφεται κάπου στο μέλλον, μέσα σε μια διαπλανητική κάψουλα. Εκεί γίνονται οι τελικοί απολογισμοί αυτής της μάχης. Εδώ, μαθαίνουμε μόνο πώς άρχισε αυτός ο αγώνας και πού μας πηγαίνει. Γιατί η μάχη του Διόνυσου με τα φαντάσματα της λογικής, είναι η μάχη του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό.

 

Η προσέγγιση έγινε με αγάπη σεβασμό κι αφοσίωση στη μυθολογική αλήθεια των αρχαίων συγγραφέων. Η επιθυμία που οδήγησε στην ανάπλαση της ζωής ενός σκοτεινού θεού της αρχαιότητας είναι πολύ σύγχρονη. Θεωρώ πως έχουμε ανάγκη οι άνθρωποι του 21ου αιώνα, να δούμε πού και πώς ζούμε. Είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε το περιβάλλον μέσα από εντελώς αλλιώτικες οπτικές γωνίες. Ίσως να είμαστε εμείς -και μαζί τα παιδιά και τα εγγόνια μας- οι τελευταίοι μιας ρομαντικής ακόμα εποχής. Σε λίγο έρχονται οι μηχανές της A.I. (artificial intelligence = τεχνητή νοημοσύνη). Πριν ακόμα καταντήσουμε άχρηστοι, μπορούμε να απολαύσουμε αυτά που γέννησε το ανθρώπινο πνεύμα. Ο Διόνυσος ήταν ένα από τα πιο ώριμα φρούτα της ανθρώπινης σκέψης. Μια κατανόησή του μέσα από αφηγήσεις των συγχρόνων του μπορεί και να είναι απόλαυση. Δεν θα μας διδάξει το πώς να πεθαίνουμε και το πώς να ζούμε. Αυτό πλέον το αποφασίζουν άλλοι, διαφημιστές και λαοπλάνοι. Μια τελευταία απόλαυση όμως μπορεί να μας προσφέρει. Κι εγώ αρκούμαι σε αυτό.

Σε λίγες μέρες θα συνεχίσω με το βιβλίο αυτό. Θα βάλω κομμάτια από κάποια κεφάλαια. Ελπίζω να μην σας κουράσω.

Πανεπιστήμιο Τρίτης Ηλικίας

Αντιγράφω από το "Δραπετσίνι" του Νίκου Χάνου το παρακάτω ρεπορτάζ. Είναι πλήρες, δεν θα μπορούσα να συμπληρώσω τίποτε περισσότερο. Μόνο να πω ότι η Μαρία Ηλιοπούλου, που την γνωρίζω προσωπικά, έχει σκοπό να κάνει κάτι το ιδιαίτερο με αυτό το Πανεπιστήμιο. Αν βρω χρόνο και θέση, ίσως παρακολουθήσω κι εγώ μαθήματά του. Το συνιστώ και στους Αθηναίους ή Πειραιώτες αναγνώστες μου. Η περιγραφή ίσως αποτελέσει κίνητρο για να προκύψουν κι άλλες προτάσεις για άλλα μέρη εκτός Αθηνών. Η χρηματοδότηση είναι εξ ολοκλήρου ευρωπαϊκή.

 

Στις 4 Φεβρουαρίου, το πρώτο Πανεπιστήμιο Τρίτης Ηλικίας ανοίγει τις πόρτες του στην περιοχή του Κεραμεικού, στην Αθήνα. 
Όσοι είναι άνω των 65 ετών θα κάτσουν ξανά στα θρανία για να διδαχθούν Ευρωπαϊκή Ιστορία, Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και Θεατρικό Παιχνίδι. Η πρωτοβουλία αυτής της δράσης ανήκει στη Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση People Behind, που λειτουργεί από το 2017. «Για εμάς δεν μετράει η οικονομική επιφάνεια, αλλά η διάθεση του ανθρώπου να παραμείνει ενεργός» αναφέρει η συνιδρύτρια του Μη Κερδοσκοπικού Οργανισμού Μαρία Αστερίου, που μίλησε στην «Αυγή» για την προσπάθειά τους να δώσουν ευκαιρίες στα άτομα τρίτης ηλικίας να ενεργοποιηθούν.

Σε έναν κόσμο γεμάτο οικονομικές ανισότητες, κοινωνικούς αποκλεισμούς και περιθωριοποίηση των ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας, η δημιουργία του Πανεπιστημίου θα δώσει νέα πνοή σε εκείνους που αισθάνονται ότι δεν μπορούν να είναι ενεργά μέλη του κοινωνικού γίγνεσθαι. Τα προγράμματα του Πανεπιστημίου στηρίζονται κατά βάση στη δια βίου μάθηση, την ψηφιακή εκπαίδευση, την ενίσχυση του εθελοντισμού και την επαφή των διαφορετικών γενεών. 

Η πρωτοβουλία αυτή ξεκίνησε από δύο φίλες, τη Μαρία Αστερίου και τη Μαρία Ηλιοπούλου, οι οποίες άρχισαν να παρατηρούν -στο οικογενειακό και έπειτα στο κοινωνικό τους περιβάλλον- σε πόσο μεγάλο βαθμό αλλάζει η ζωή του ανθρώπου μετά τη συνταξιοδότηση και πόσο λίγες αφορμές έχει για να βγει από το σπίτι του και να παραμείνει δραστήριος. «Εμείς θέλουμε να δώσουμε την αφορμή σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται να βγει από το σπίτι του και να συμμετέχει σε δραστηριότητες που τον κάνουν να νιώθει καλά» επισημαίνει η Μ. Αστερίου. 

Δυστυχώς, η παγκόσμια δημογραφική γήρανση, οι ηλικιακές διακρίσεις και ο ηλικιακός ρατσισμός, δημιουργούν ένα ασταθές περιβάλλον για τους ηλικιωμένους, οι οποίοι δέχονται κατ' εξακολούθηση μια αδικαιολόγητη προκατάληψη εις βάρος τους. Τα κοινωνικά στερεότυπα επηρεάζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζονται από την κοινωνία, τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τον εαυτό τους, τις αποφάσεις τους για ενασχόληση με γνωστικές και σωματικές δραστηριότητες και, κατ' επέκταση, την ποιότητα της ζωής τους.

Πανεπιστήμιο που αντιστέκεται στον κοινωνικό αποκλεισμό
Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται στην οδό Φρεαρίων 6-8 στο Γκάζι, κοντά στο μετρό Κεραμεικός, και είναι εντελώς δωρεάν για τους ανθρώπους άνω των 65 ετών. Κι αυτό γίνεται διότι όταν δεν υπάρχει αντίτιμο, μπορούν να συμμετέχουν χωρίς διαχωρισμούς όσο περισσότερα άτομα γίνεται, ανεξαρτήτως οικονομικής, κοινωνικής κατάστασης και μορφωτικού επιπέδου. «Για εμάς δεν μετράει η οικονομική επιφάνεια, αλλά η διάθεση του ανθρώπου να παραμείνει ενεργός» υπογραμμίζει η Μ. Αστερίου. «Βέβαια, είμαστε μη κερδοσκοπικός φορέας και λειτουργούμε κατά βάση εθελοντικά, καθώς οι διαθέσιμοι πόροι μας είναι περιορισμένοι. Γι’ αυτό είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε συνεισφορά, είτε σε είδος είτε οικονομική».

Οι βασικές προϋποθέσεις για να συμμετάσχει κάποιος ενδιαφερόμενος είναι να έχει τη διάθεση να γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους, να μάθει, να μοιραστεί, να γελάσει. «Για εμάς, όσο μεγαλύτερος είναι κάποιος τόσο καλύτερα! Πρακτικά, οι μόνες προϋποθέσεις είναι να γνωρίζει βασικά ελληνικά και να μπορεί να έρθει στον χώρο που θα γίνονται τα μαθήματα». Προς το παρόν οι ηλικίες στις οποίες απευθύνεται το Πανεπιστήμιο είναι κατά προτεραιότητα τα άτομα άνω των 65 ετών. Οι νεότεροι θα μπορούν να συμμετέχουν στα μαθήματα μόνο αν υπάρχουν κενές θέσεις σε κάποια από αυτά.
 

Πάνω από τετρακόσιες οι αιτήσεις
Οι κύκλοι μαθημάτων είναι τετράμηνοι και θα διαρκούν από τον Οκτώβριο μέχρι τον Ιανουάριο και από τον Φεβρουάριο μέχρι το Μάιο. «Οι εγγραφές που είχαμε ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και μας επιβεβαίωσαν τη μεγάλη ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι άνω των 65 ετών για διεξόδους και ευκαιρίες ενεργοποίησης» αναφέρει η Μ. Αστερίου. Όσον αφορά στα μαθήματα που ξεκινούν σε λίγες ημέρες, οι εγγραφές έχουν κλείσει, καθώς τα τμήματα συμπληρώθηκαν με ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς. 

Οι αιτήσεις που έχουν γίνει για τη συμμετοχή στα μαθήματα είναι πάνω από τετρακόσιες, ωστόσο το Πανεπιστήμιο θα καταφέρει να ικανοποιήσει περίπου διακόσια άτομα. Στόχος τους είναι να ενταχθούν όσο περισσότερα τμήματα γίνεται και να δημιουργηθούν και νέες θεματικές, ώστε να ενταχθεί μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων στο μέλλον.

Τα μαθήματα που θα διδαχθούν είναι Ευρωπαϊκή Ιστορία, Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, Θεατρικό Παιχνίδι και Υπολογιστές. Στο τέλος του Φεβρουαρίου, θα προστεθούν ορισμένα ακόμη μαθήματα τα οποία θα συντονίζουν νέοι εθελοντές άνω των 65 ετών, για τα οποία, όμως, δεν έχουν ακόμα αρχίσει οι εγγραφές.
 

Τεχνογνωσία από ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια Τρίτης Ηλικίας
Πάντως, το Πανεπιστήμιο Τρίτης Ηλικίας είναι μια πρωτοβουλία που έχει ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του 1970 στη Γαλλία. Αρχικά λειτουργούσε σε συνδυασμό με το ακαδημαϊκό μοντέλο σπουδών του συμβατικού πανεπιστημίου που παρακολουθούσαν οι νεότεροι φοιτητές και έπειτα εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεύτερος σταθμός ήταν η Βρετανία, όπου αυτή τη στιγμή ο αριθμός των Πανεπιστημίων Τρίτης Ηλικίας φτάνει τα 1.050. Πλέον, σε κάθε μεγάλη ή και μικρότερη πόλη της Ευρώπης μπορεί κανείς να συναντήσει ένα Πανεπιστήμιο Τρίτης Ηλικίας, ενώ αντίστοιχες δράσεις υπάρχουν και στη Ρωσία, στον Καναδά και στην Αυστραλία. «Εμείς έχουμε μια πολύ στενή επαφή με τους εκπροσώπους του Πανεπιστημίου Τρίτης Ηλικίας της Κύπρου και του Fulham & Hammersmith του Λονδίνου, οι οποίοι μας έχουν βοηθήσει πολύ σε επίπεδο τεχνογνωσίας για να κάνουμε ποιοτικότερη τη δουλειά μας στην Αθήνα» επισημαίνει η Μ. Αστερίου.

Στην Αθήνα, το μοντέλο που θα ακολουθήσει το Πανεπιστήμιο θα προσφέρει τη δυνατότητα σε άτομα άνω των 65 να παρακολουθούν μαθήματα που τους ενδιαφέρουν αλλά και να συντονίζουν οι ίδιοι μαθήματα και δράσεις, μοιραζόμενοι έτσι την εργασιακή ή την προσωπική τους εμπειρία με συνομιλήκους τους.

“Είμαστε μια κοινωνία των διακρίσεων”
Γιατί όμως πήραν την απόφαση να ανοίξουν το Πανεπιστήμιο για την Τρίτη Ηλικία; «Επειδή θεωρούμε ότι τα άτομα άνω των 65 ετών δεν αντιμετωπίζονται ισότιμα από την ελληνική κοινωνία, η οποία δεν είναι φτιαγμένη για όλες τις ηλικίες» λέει η κ. Αστερίου. «Όποιος κάνει μια βόλτα στην εφορία ή τη ΔΕΗ, μπορεί να καταλάβει τις δυσκολίες προσβασιμότητας των κτηρίων για όσους έχουν δυσκολίες στην κίνηση. Δεν είμαστε μια κοινωνία εκπαιδευμένη να σκεφτόμαστε την καθημερινότητα και τις δυσκολίες του διπλανού μας και να λειτουργούμε σύμφωνα μ’ αυτές. Ακόμα και σήμερα εξακολουθούμε να είμαστε μία κοινωνία των διακρίσεων». Τα παλιότερα προγράμματα του People Behind περιελάμβαναν κυρίως θέατρο και υπολογιστές για την Τρίτη Ηλικία και υλοποιήθηκαν σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων και το Innovathens. «Αυτή την περίοδο, σε συνεργασία με το Επίκεντρο της ActionAid Hellas, τρέχει το εργαστήριο Ιστορίας Θεάτρου, το οποίο τον Ιούνιο θα καταλήξει σε θεατρική παράσταση από τους συμμετέχοντες».

Σε αυτή τη φάση το εγχείρημα λειτουργεί εθελοντικά σε ποσοστό 80%, με άτομα από 28 μέχρι 70 ετών. Οι ανάγκες του είναι κυρίως διοικητικές και όποιος επιθυμεί να συμμετέχει μπορεί να επικοινωνήσει στο 210-3418082 ή μέσω e-mail στο 

peoplebehind.gr@gmail.com.

Είναι γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι σχεδόν αδιάφοροι. Ως καταναλωτές δεν έχουν πάντα την οικονομική δυνατότητα να είναι τόσο ενεργοί, άρα η βιομηχανική παραγωγή και οι διαφημιστικές εταιρείες δεν στοχεύουν σ’ αυτούς. Επίσης, η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία και οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν μπορούν πάντα να την ακολουθήσουν. Η κοινωνία λοιπόν προχωράει και τους αφήνει πίσω. Οπότε, το μοναδικό που μένει να προσφέρουμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους, είναι αλληλεγγύη. «Είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει κάτι μέσα μας και να δούμε μια θετική αλλαγή γύρω μας» όπως σχολιάζει η Μ. Αστερίου. Γιατί το επίπεδο ανάπτυξης ενός πολιτισμού κρίνεται πάντα από το πώς φέρεται το σύνολο της κοινωνίας απέναντι στα πιο αδύναμα μέλη της.

ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Μια καίρια αρμοδιότητα αφαιρείται από τους δήμους και πηγαίνει στην κυβέρνηση. Δεν φαίνεται η σημασία της εξ αρχής, όμως, θα φανεί στη συνέχεια σε πολλές περιπτώσεις που θα έχουμε μπροστά μας. 

Πρόκειται για την αρμοδιότητα της έγκρισης υψομετρικής μελέτης οδών και την έκδοση σχετικών βεβαιώσεων που απαιτούνται για την έκδοση οικοδομικών αδειών όταν αυτές αφορούν μεγάλες και εμβληματικές επενδύσεις. 

Δηλαδή για σπίτια και τους δευτερεύοντες δρόμους, η Πολεοδομία της πόλης έχει αρμοδιότητα. Όταν όμως πρόκειται για κάποια "αξιόλογη επένδυση" όπως ας πούμε ένα ξενοδοχείο στην Κέρκυρτα ή στην περιοχή ανάπλασης στον Πειραιά, ή στο Ελληνικό ή στην περιοχή που συνορεύει με την Κόσκο κτλ., τότε όλες αυτές οι μικρές πολεοδομικές "λεπτομέρειες" καθορίζονται από το Υπουργείο. Υποτίθεται πως αυτό γίνεται για να μην υπάρξουν καθυστερήσεις. Η αλήθεια είναι ότι έτσι χάνουν οι δήμοι την δυνατότητα να γίνονται συμπαραστάτες στους αγώνες των τοπικών κοινωνιών και στα κινήματα που παλεύουν για την ποιότητα ζωής.

Την ίδια στιγμή που ο Υπουργός Εσωτερικών συναντά (σήμερα) την ΚΕΔΕ για να χορηγήσει αρμοδιότητες στους δήμους, δημοσιεύεται η τροπολογία αυτή που αφαιρεί και κάποια τελευταία "πολεοδομικά" ψίχουλα αρμοδιοτήτων. Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο.

Ένας μεγάλος Δραπετσωνίτης ζωγράφος έφυγε: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΔΗΣ

Ο ζωγράφος Δημοσθένης Κοκκινίδης άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή.

Ήταν από τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες με έργο δεκαετιών.

Εκ των κορυφαίων Νεοελλήνων ζωγράφος ο Δημοσθένης Κοκκινίδης γεννήθηκε το 1929. Στην κατοχή έφυγε η οικογένεια από τη Δραπετσώνα. 

Σπούδασε το 1952 μέχρι το 1957 στην Ανωτάτη Σχολή καλών Τεχνών της Αθήνας. Tο 1976 εκλέγεται καθηγητής της A.Σ.K.T., το 1979-82 Πρύτανης της A.Σ.K.T.

Μέλος Δ.Σ. πολλών Μορφωτικών ιδρυμάτων και έχει πραγματοποιήσει πάνω από 23 ατομικές εκθέσεις. Ένα μέρος του έργου του κοσμεί το βιβλίο "Από τον Πόντο στη Δραπετσώνα» (των Γ.Χατζόπουλου, Γ.Τσιρίδη, Έκδοση της Ένωσης Ποντίων). 

Οι πίνακες που μας επέτρεψε με χαρά να περιλάβουμε στο βιβλίο είναι από την σειρά έργων του για τον Πειραιά 1960-67 και αφορούν βασικά στη Δραπετσώνα αλλά και στον ευρύτερο Πειραιά.

Από τους πίνακες αυτούς βάζω παρακάτω τέσσερις με τους τίτλους που έδωσε ο ζωγράφος σαν ένα δείγμα γραφής.

ΔΡΑΠΕΤΩΝΑ 1939ΔΡΑΠΕΤΩΝΑ 1939

ΝΕΡΟΥΛΑΣ

ΖΕΥΓΑΡΙ

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ 1960

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ 1960

Μποφόρ στη θάλασσα

Το τουρκικό πλοίο Ορουτς Ραΐς μπήκε στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο, ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ, κι έκανε βόλτες για 24 ώρες. Η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της είπε για αυτό το γεγονός:

«Αυτό που εμείς βλέπουμε με βάση την πληροφορία από τους ανθρώπους που πήγαν εκεί, από τη φρεγάτα που έφθασε στο σημείο με όλα τα μέσα που έχει ο Ελληνικός Στρατός να ελέγξει την περιοχή μας, είδαμε ότι πρόκειται για ένα ζήτημα που οφείλεται μάλλον στις καιρικές συνθήκες. Από κει και πέρα εμείς παρακολουθούμε ψύχραιμα όλες αυτές τις εξελίξεις και αυτό που πρέπει να ξέρουν οι Έλληνες είναι ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα αλλά θα πράξει αυτό που πρέπει με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση».

Να σημειωθεί ότι η παραβίαση αυτή ισοδυναμεί με απόβαση στην Ελλάδα ή με είσοδο στρατού μέσα στα σύνορά μας. Ελαφρύτερο το επεισόδιο αλλά εξίσου ισχυρό νομικά. Η απάντηση από μια σοβαρή χώρα που έχει δύναμη, θα ήταν στρατιωτικού τύπου. Όμως η Ελλάδα δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Κι έτσι η κυβέρνηση, σοφά ποιώντας, έκανε την πάπια κι είπε πως έφταιγαν τα πέντε μποφόρ που φύσαγαν στο πέλαγος.

Λέω "σοφά ποιώντας" γιατί η άλλη λύση θα ήταν να το βυθίσει. Αν το είχαμε κάνει εμείς στην Τουρκία, θα μας βύθιζαν.

Το πρόβλημα με αυτήν την κυβέρνηση είναι ο τρόπος που βγήκε. Έχοντας την σιγουριά ότι οι ευρισκόμενοι αριστερά της -τυφλωμένοι από την αντισύριζα ρητορική τους- δεν θα αντιδρούσαν, κινήθηκε όσο δεξιά τής χρειαζόταν για να μαζέψει τις ψήφους των ακροδεξιών. Έπαιξε πολύ με τα εθνικά μας θέματα, είτε το Μακεδονικό, είτε το Προσφυγικό. Και στα δυο υποσχέθηκε "περήφανη" πολιτική η οποία βεβαίως επεκτείνεται σε όλα τα θέματα, άρα και στο Αιγαίο, την Μεσόγειο, την Κύπρο  κτλ.. Κι ύστερα προσγειώθηκε στην πραγματικότητα.

Δεν ξέρω πώς θα ξεμπλέξει η κυβέρνηση και μαζί της η χώρα. Μόνο εύχομαι να μην μπλέξει την Ελλάδα σε πόλεμο και διαμάχες με όλους τους γείτονές μας. Να μην γίνει πιόνι στα χέρια του δήθεν "παμπόνηρου" Ερντογάν. Πράγμα δύσκολο αν οι διεθνείς πιέσεις συνεχιστούν.

  

Φταίει και πληρώνει η κυβέρνηση.

Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού είναι πενταμελής. Όταν βγάζει αποφάσεις με 3-2 ή 4-1 ψήφους, τότε κάποιος ή κάποιοι (η μειοψηφία) βλέπουν το πράγμα διαφορετικά, έχουν αντίθετη άποψη. Στην ομοφωνία, μπορείς να πεις ότι έχεις να κάνεις με κάτι το προφανές. Όταν, όμως, υπάρχει μειοψηφία, τότε λες ότι οι απόψεις είναι δύο κι επικράτησε η μία εξ αυτών.  

Αυτό θα πει ότι αν αλλάξουν γνώμη ένα η δύο μέλη μιας πενταμελούς επιτροπής που δεν έχει καταλήξει σε ομοφωνία, τότε αλλάζουν κι οι αποφάσεις της. Κι αν αλλάξει όχι, απλά, η γνώμη, αλλά, η ίδια η σύνθεση της επιτροπής, τότε μπορεί κανείς να αμφιβάλλει δικαίως για την απόφαση που θα έβγαινε ΠΡΙΝ την αλλαγή. Γιατί δύο μέλη μπορούν να μετατρέψουν το 1-4 σε 3-2. Μπορούν το 2-3 να το κάνουν 4-1. Άρα η αλλαγή δύο μελών λίγο πριν εκδοθεί μια ΚΡΙΣΙΜΗ απόφαση, μόνο την αμεροληψία κι επομένως την αποδοχή δεν εξασφαλίζει.

Αυτός είναι ο ένας βασικός λόγος που μια απόφαση, καλή ή κακή, μιας αθλητικής επιτροπής έγινε κυβερνητικό ζήτημα. Ο άλλος έχει να κάνει με την ουσία, την ίδια την απόφαση, που υποβιβάζει ή στερεί το πρωτάθλημα σε μια ομάδα σύμβολο του ελληνικού βορά. Κι ένας τρίτος λόγος είναι η εμπλοκή Μαρινάκη με άμεσο ιδιοτελές ενδιαφέρον που δημιουργεί συνθήκες τέλειας καχυποψίας. Ο συνδυασμός των τριών αυτών παραγόντων έφτιαξε ένα πρόβλημα που δεν θα λυθεί τόσο εύκολα και δεν θα κρατήσει λίγο.

Η αλλαγή της σύνθεσης της ΕΕΑ έριξε το πρώτο ανάθεμα στον Αυγενάκη, κι επομένως στην κυβέρνηση. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν είχε αλλάξει η σύνθεση της ΕΕΑ δυο μέρες πριν την απόφασή της, και πάλι ο ΠΑΟΚ κι η Βόρεια Ελλάδα θα κατηγορούσαν την κυβέρνηση. Το σημαντικό για όλους είναι η ίδια απόφαση κι όχι ποιος την πήρε. Όταν όμως υπάρχει τόσο μεγάλο ζήτημα όσο ο υποβιβασμός του ενός εκ των δύο "μεγάλων" της επικαιρότητας, ή, έστω, η απώλεια ενός πρωταθλήματος, τότε η πολιτικοποίηση του γεγονότος προσφέρει ασφαλή διέξοδο στον χαμένο. Ο διορισμός των δύο μελών από τον Υπουργό, σηματοδότησε μιαν απ' ευθείας "κυβερνητική" ευθύνη. Μαζί με το γεγονός ότι ο Μαρινάκης είναι αυτό που είναι, ε, δεν ήθελε και πολύ. 

Η κυβερνητική απάντηση, της μείωσης της ποινής, είναι επίσης ανεπαρκής. Ακόμα κι η εξάλειψη της ποινής δεν φτάνει. Αν ο ΠΑΟΚ χάσει το πρωτάθλημα (κάτι που πιθανότατα θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς με βάση την απόδοση των ομάδων) η απώλεια θα αποδοθεί στην κυβερνητική παρέμβαση που αναστάτωσε τον δικέφαλο. Το μένος δεν θα καταλαγιάσει παρά μόνον αν εξασφαλίσει η κυβέρνηση στον κόσμο του βορά ένα δεύτερο συνεχόμενο τίτλο που, μάλλον, δεν τον δικαιούται με αγωνιστικά κριτήρια. Άσε που κι αυτή η λειψή κυβερνητική απόφαση μπορεί να μην περάσει γιατί παραβιάζει διεθνείς κανόνες του αθλήματος. Οπότε το μπάχαλο θα είναι τέλειο.

Κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει τι θα συνέβαινε αν έβγαινε μια τέτοια απόφαση μεσούντος του πρωταθλήματος; Κανείς δεν σκέφτηκε ότι ένα πρωτάθλημα πρέπει να λήγει όπως ξεκινά. Αφού ο ΠΑΟΚ κι η Ξάνθη είχαν άδεια να ξεκινήσουν το πρωτάθλημα με τις παρούσες ιδιοκτησίες και τα μετοχολόγιά τους, θα έπρεπε έτσι να τελειώσουν το πρωτάθλημα. Η υπόθεση αυτή έπρεπε να εξεταστεί καλοκαίρι. Πριν αρχίσει αυτό το πρωτάθλημα ή πριν αρχίσει το επόμενο. Αν υπάρχει πρόβλημα πολυ-ιδιοκτησίας ή μετοχολογίου, η ομάδα ας μην ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Όχι να αλλάζουν οι όροι διεξαγωγής στη μέση του. Τόσο απλό!

Δεν νομίζω ότι αυτό το απλό πράγμα δεν το γνώριζαν στην κυβέρνηση. Απλά, υπέκυψαν στις πιέσεις του Μαρινάκη να προχωρήσει γρήγορα το θέμα και τις εξυπηρέτησαν. Άλλαξαν δυο μέλη της ΕΕΑ όχι γιατί είχαν άλλη άποψη (δεν ξέρω ποια άποψη είχαν) αλλά γιατί καθυστερούσαν την έκδοση αυτής της απόφασης. Έκαναν το χατίρι του Μαρινάκη να βγει άμεσα, τώρα, η απόφαση και βρέθηκαν στο μέσον μιας καταιγίδας. 

Στην ουσία η κυβέρνηση δικαίως κατηγορείται. Όχι γιατί υπέκυψε στις πιέσεις του στενού της φίλου και χορηγού Μαρινάκη και πήρε αυτή την απόφαση, αλλά, γιατί υπέκυψε στις πιέσεις του και την πήρε ΤΩΡΑ. Δεν βρέθηκε ένας εχέφρων σύμβουλος να τους πει «ρε παιδιά, ΟΧΙ ΤΩΡΑ, αργότερα!» Δεν βρέθηκε ένας "άριστος" να το κάνει, γι αυτό μην την κλαίτε. Φταίει και πληρώνει.

Συναγερμός κι Ενημέρωση!

Η ΖΩΗ ΣΤΟN ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ 

ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟ 

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΚΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!

Στον Πειραιά, στο Κερατσίνι-Δραπετσώνα και στο Πέραμα συνεδριάζουν αυτές τις μέρες τα Δημοτικά συμβούλια. Συζητούν -μεταξύ άλλων- και για την ΜΠΕ (μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων) του ΟΛΠ για τα προγραμματισμένα έργα της ΚΟΣΚΟ. 

Είναι πολύ δύσκολο να διαβάσει κανείς αυτή τη μελέτη των χιλιάδων σελίδων. Άνθρωποι που έχουν εντρυφήσει σε κείμενα δυσνόητα ή επίσημα, δεν το μπορούν. Αναρωτιέμαι αν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε άλλος πέρα από όσους κάνουν αυτή τη δουλειά επαγγελματικά.

Στη μελέτη περιέχονται κάποια έργα που είναι προς άμεση εκτέλεση αλλά και κάποια άλλα των οποίων η πραγματοποίηση επίκειται. Ο Πειραιάς δεν θέλει το μεγάλο Μωλ και το Ξενοδοχείο, το Κερατσίνι δεν θέλει την επέκταση των κοντέϊνερ και το νέο καρ-τέρμιναλ και το Πέραμα δεν θέλει σχεδόν τίποτε από όσα σχεδιάζονται. Όλοι αντιδρούν και φυσικά απορρίπτουν την ΜΠΕ. Η οποία έτσι κι αλλιώς είναι πρωθύστερη, γιατί κανονικά, πρώτα εγκρίνεται η μελέτη και μετά αποφασίζονται τα έργα. Εδώ σε εμάς, η ΕΣΑΛ έχει εγκρίνει τα έργα και τώρα θα δει και την ΜΠΕ! Το συμπέρασμα είναι πως τα συμβούλια, αντί να συζητούν πάνω σε μια μελέτη θα επικεντρωθούν μάλλον στους τρόπους αντίδρασης σε αυτήν. 

Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει σε ανώτατο επίπεδο -στην επίσκεψη Μητσοτάκη στην Κίνα- να γίνουν όλα τα έργα όπως είχαν αρχικά σχεδιαστεί. Οι Κινέζοι θα δώσουν κάποια χρήματα στους γύρω δήμους και καθάρισαν. Η μάχη φαίνεται εκ των προτέρων χαμένη, όμως θα δοθεί.

Ας περάσω ειδικά στο έργο των κοντέινερ στου Σκλαβενίτη, στο Ικόνιο. Προβλέπεται επέκταση της υπάρχουσας προβλήτας κατά 250 μέτρα μέσα στη θάλασσα και αύξηση της χωρητικότητας σε κοντέινερ περίπου κατά το πενταπλάσιο. Με αυτό το έργο ο Πειραιάς πάει να καταστεί πρώτο λιμάνι της Μεσογείου. Η πόλη όμως θα υποβαθμιστεί κι όσοι έχουν σπίτια που βλέπουν προς παραλία, ή είναι κάπως κοντά, θα υποφέρουν. Για τη διακίνηση των κοντέινερ θα στηθούν τεράστιες γερανογέφυρες. Όχι μόνο θα αυξηθεί η κίνηση στους δρόμους, με την ρύπανση που αυτό συνεπάγεται, αλλά, θα υπάρχει ένας συνεχής θόρυβος πολύ ενοχλητικός από τις γερανογέφυρες. Το δε τοπίο θα γίνει τουλάχιστον τρομακτικό. Η ζωή θα γίνει κόλαση. 

Την ώρα που σχεδιάζονται αναπλάσεις στο Ελληνικό, στην παραλία (ριβιέρα) και στα βόρεια προάστια, ο Πειραιάς μετατρέπεται ξανά σε ένα βρόμικο λιμάνι. Οι επενδύσεις εκείνες που υποβαθμίζουν την Αθήνα, γίνονται εδώ κι εκείνες που την αναβαθμίζουν γίνονται αλλού. Γιατί;

Ο κόσμος πρέπει να τα μάθει όλα αυτά. Χρειάζεται συναγερμός και ξεσηκωμός. Πρέπει να υπάρξει επίσημη γνωστοποίηση του τί θα συμβεί και να γίνουν δυνατές κινητοποιήσεις. Αν ο κόσμος καταλάβει πόσο υποβαθμίζεται η ζωή του, ίσως κουνηθεί και αντιδράσει. Και τότε θα υπάρχει ίσως κάποια ελπίδα.

Η περικοπή των επιδομάτων έφερε άμεσα πτώση του τζίρου

Με βάση τα πρόσφατα στοιχεία του τμήματος μελετών του ΕΒΕΠ καταγράφηκε ως εξής η πορεία της εμπορικής κίνησης για το τελευταίο δεκαπενθήμερο:

«Η πληροφόρηση που προκύπτει από τους 13 εμπορικούς συλλόγους της Αττικής είναι ενδιαφέρουσα, αφού οι 8 δήλωσαν στην αγορά τους χειρότερο τζίρο από πέρυσι τις δύο πρώτες εβδομάδες των εκπτώσεων, οι 4 στα ίδια επίπεδα και μόνο ένας καλύτερα. Από τις 30 εμπορικές επιχειρήσεις της Αττικής οι 12 κινήθηκαν στα ίδια επίπεδα με πέρυσι, οι 2 καλύτερα με άνοδο 5-10% και οι 16 χειρότερα με πτώση 2-20%. 

Για τη συνέχεια των εκπτώσεων οι 10 εμπορικοί σύλλογοι προβλέπουν χειρότερη πορεία και οι 3 ότι θα κινηθούν καλύτερα ή έστω στα ίδια επίπεδα. Από τις 30 επιχειρήσεις οι 14 είναι απαισιόδοξες για τη πορεία των εκπτώσεων, οι 6 αισιόδοξες ότι θα πάνε καλύτερα και οι 10 εκτιμούν ότι οι χειμερινές εκπτώσεις θα ολοκληρωθούν τελικά με τις πωλήσεις τους στα ίδια επίπεδα.»

Οι επιπτώσεις της μείωσης των επιδομάτων είναι λοιπόν φανερές. Πέρσι στο τέλος του έτους μοιράστηκαν 850 εκ. ευρώ, φέτος 210 εκ Αυτά τα 600 εκ. ευρώ έλειψαν από την αγορά.

Η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να προσέξει. Βγήκε με πολλές προσδοκίες και κινείται σε ένα κλίμα θετικό, με γεμάτα τα ταμεία, χωρίς σοβαρούς περιορισμούς στην οικονομική της πολιτική και με χρήμα στις αγορές που μπορεί να το δανειστεί φτηνά. Ποντάρει στην ανάπτυξη -και καλά κάνει- αλλά πρέπει να αποκτήσει κι ένα πλαν Β που δεν φαίνεται να το έχει σχεδιάσει. Οι επενδύσεις μπορεί και να  αργήσουν, αν δούμε για παράδειγμα τα παθήματα στο Ελληνικό. Η ανάπτυξη όμως δεν μπορεί να περιμένει. Από αυτήν εξαρτώνται όχι μόνο τα αναγκαία πλεονάσματα αλλά ακόμη κι οι θεσμικές απαιτήσεις των δανειστών.

Αν (λέμε αν) δεν έρθουν οι επενδύσεις στον ρυθμό που τις αναμένει η κυβέρνηση, τότε μόνο ο τουρισμός κι η εγχώρια ζήτηση θα διασώσουν την οικονομία. Με τον τουρισμό να απειλείται από τις τουρκικές προκλήσεις, η εγχώρια ζήτηση είναι μονόδρομος. Γι αυτό πρέπει να είναι πολύ προσεκτική η κυβέρνηση με τις περικοπές των επιδομάτων και της 13ης σύνταξης. Η όποια ανάκαμψη επιτεύχθηκε, έλαβε υπ' όψιν της πολύ σοβαρά αυτόν τον παράγοντα. Ας ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση την δική της πολιτική μέχρις ενός σημείου. Αν, όμως, δει ότι δεν της βγαίνει, τότε δεν θα είναι κακό να ακολουθήσει, ένα μονοπάτι που αποδείχτηκε "πετυχημένο", δηλαδή έφερε νούμερα επιθυμητά. Ας αντιγράψει τον Σύριζα. Δεν θα είναι η πρώτη της φορά.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ, μόλις ολοκληρώθηκε!

Σήμερα, μόλις πριν λίγο, τελείωσα το νέο μου μυθιστόρημα.

Ο τίτλος του είναι «ΔΙΟΝΥΣΟΣ» κι έχει υπότιτλο "Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ".

Το περιεχόμενό του, το καταλαβαίνετε από τους τίτλους.

Γραμμένο στο ίδιο στυλ που έγραψα πρόσφατα και το βιβλίο μου με τίτλο «ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ και ΑΤΑΛΑΝΤΗ» που είχε υπότιτλο "Ήρωες κι Ημίθεοι στο Κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου". Βέβαια και τον ΜΕΛΕΑΓΡΟ δεν τον έχουν διαβάσει παρά ελάχιστοι μόνον, μια και δεν έχει εκδοθεί ακόμα. Ωστόσο έχω δημοσιεύσει κάποια κεφάλαια κι έδειξα μέσα από αυτά το νέο στυλ που ακολουθώ.
Μιλούν οι θεοί κι οι ήρωες ή οι απλοί άνθρωποι σε πρώτο πρόσωπο και περιγράφουν τις ιστορίες με τον προσωπικό τους τρόπο. Δεν λένε την ίδια ιστορία, αλλά εξελίσσουν τον κεντρικό μύθο, με κάποιες επικαλύψεις, βέβαια, των ιστοριών.

Έτσι και στον «ΔΙΟΝΥΣΟ» τα 13 κεφάλαιά του τα διηγούνται αφηγητές που είναι: Ο ίδιος ο Διόνυσος (σε δύο κεφάλαια), η Αριάδνη (σε άλλα δύο) κι ακόμη από ένα κεφάλαιο διηγούνται ο καθένας εκ των εξής: Ο Δίας, ο Ερμής, ο Σειληνός, ο Παν, η Μήτις (θεά), η Βαυβώ (μια Μαινάδα), η Ναννώ (μια εταίρα), ο Ιωάννης ο Έσχατος κι ο συγγραφέας.

Ως τώρα έχει 190 σελίδες. Όταν θα γίνει φιλολογική επιμέλεια αυτές μπορούν να αλλάξουν κάπως. Προσωρινά έχει και το παρακάτω εξώφυλλο:

Προσεχώς θα βάλω κάποια αποσπάσματα. Ελπίζω να με ανεχτείτε όσοι δεν έχετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξέρω όμως πως κάποιοι θα το θέλουν πολύ. Γι αυτούς θα το κάνω ... και για μένα ...!

Μακάρι να μην έχει δουλειά η νέα Πρόεδρ-ος/ίνα

Την ημέρα που ακούστηκε το όνομα της Σακελλαροπούλου, με μια ανάρτησή μου στο Φ/Μ πήρα θέση υπέρ αυτής της υποψηφιότητας. Αυτό έγινε λίγο πριν γίνει επίσημη πρόταση από την ΝΔ αλλά όταν πια διαφαινόταν ότι εκεί πήγαινε το πράγμα. Δυο τρία βιογραφικά στοιχεία που διέρρευσαν, μού έδειχναν ότι επρόκειτο για καλή περίπτωση. Επί πλέον ήταν γυναίκα.

Στον λογαριασμό μου στο Φ/Μ (στα σχόλια) διάβασα πολλές απόψεις που εξέφραζαν επιφύλαξη και κάποιες πλήρη άρνηση. Ακόμα δεν είχαν πάρει θέση τα κόμματα, ούτε ο Σύριζα, για την υποψηφιότητά της. Υπήρχε μόνο η πρόταση για Παυλόπουλο. Δεν έχω αρνητική γνώμη για τον Παυλόπουλο, ούτε όμως και τον θεωρώ καλύτερη περίπτωση από την Σακελλαροπούλου. Απάντησα στα σχόλια τα οποία, όμως, συνεχίστηκαν. Δεν έχει σημασία, ελεύθερο διάλογο κάνουμε και στο κάτω-κάτω πολιτισμένο.

Τώρα που ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία κι έχουμε εκλογή με 261 ψήφους από τον πρώτο γύρο, ας κάνω δύο ακόμη σχόλια.

1.- Η νέα πρόεδρος (αναλαμβάνει 14/3) έχει δείξει κάποιες ευαισθησίες αλλά και αναλγησίες σε κάποια θέματα, όπως σχεδόν όλοι οι δικαστές. Δεν θα την κρίνω από αυτά. Επίσης έχει διατελέσει στο παρελθόν φίλη ή θαυμάστρια του Κύρκου, του Βενιζέλου και ίσως τώρα του Μητσοτάκη. Όλα αυτά θα ήταν σημαντικά αν είχε να παίξει έναν οποιοδήποτε ρόλο (όχι σπουδαίο, έστω κι απλά έναν οποιονδήποτε) στην πολιτική ζωή. Όμως δεν έχει. Ούτε αρμοδιότητες έχει ούτε μπορεί η προσωπική της πορεία να επηρεάσει τις καθημερινές πολιτικές των πολιτών. Σαν πρόεδρος του ΣτΕ μπορούσε περισσότερα.

2.- Η εκλογή έχει παράλληλα και ένα συμβολικό χαρακτήρα. Τίθεται επικεφαλής του κράτους ένα πρόσωπο που δεν είναι βγαλμένο από την ναφθαλίνη και το οποίο είναι γυναίκα. Υπερψηφίζεται από ΝΔ, Σύριζα και Κινάλ, που θα πει ότι έχει ευρύτερη αποδοχή. Το ΚΚΕ παραδοσιακά δεν ψηφίζει προέδρους που δεν έχει προτείνει εκείνο, ο Βελλόπουλος δεν την έχει για αρκετά θρήσκα και δεν την ψηφίζει ενώ ο Βαρουφάκης -δεν ξέρω γιατί, αλλά- αποφάσισε να πει όχι. Μικρό το κακό από τις αρνήσεις, σπουδαιότερο είναι που υπερψηφίστηκε από την μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου. Από πλευράς συμβολισμών επομένως, ήταν μια καλή κίνηση η εκλογή της. 

Αυτά και αναμένουμε την συνέχεια. Ελπίζουμε όλοι να μην έχει καθόλου δουλειά γιατί δουλειά για τον-την Πρόεδρο/ίνα σημαίνει συνήθως κρίση στην κοινωνία. Τότε μόνο τον-την θυμούνται. Και ένα τελευταίο. Θα είναι «η Πρόεδρος» ή «η Προεδρίνα». Αν κρίνω από το δικαστικό της παρελθόν θα λέγεται «η Πρόεδρος» όπως ήταν και στο ΣτΕ. Αν αφήσω την φαντασία μου να την σκεφτεί ρηξικέλευθη, ίσως προτιμήσει το «η Προεδρίνα». Χλωμό το βλέπω. 

Αντίλογος χωρίς αντίλογο.

Ένα τεράστιο κενό υπάρχει στην εξωτερική μας πολιτική. Θέλουμε τους υδρογονάνθρακες για δυο λόγους: 

α) Για να έχουμε έσοδα (όσα κι αν είναι αυτά). 

β) Για να μαρκάρουμε τις δικές μας γαλάζιες πατρίδες (ΑΟΖ και πέρασμα αγωγών) με τη βοήθεια των Ισραηλινοαμερικανών.

Αυτή είναι μια πολιτική διαχρονική της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας. Την βρήκε ο Τσίπρας στα σπάργανα, από τον Γιωργάκη κυρίως. Την υπηρέτησε σωστά με βάση τις απαιτήσεις της. Την παρέδωσε στον Μητσοτάκη που την συνεχίζει με λάθη κι αστοχίες. Τού έτυχαν κι οι αναποδιές μαζεμένες.

Πέρα, όμως, από τα σωστά και τα λάθη, πέρα από τις υποκειμενικότητες και τις αντικειμενικές δυσκολίες, πρέπει να κάνουμε κάποτε έναν απολογισμό. Αυτό ζητάει ο Βαρουφάκης που έχει μιαν άλλη πολιτική στο θέμα. Ίσως να είναι κι αυτή η πολιτική ελκυστική μεν αλλά ανεφάρμοστη, όπως ήταν κι οι οικονομικές πολιτικές που πρότεινε το 2014-15. Αξίζει όμως να τις δούμε αυτές τις προτάσεις σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών τουλάχιστον. Ας γίνει η σύσκεψη υπό τον Παυλόπουλο. Αλλιώς θα πρέπει να περιμένουμε τον Απρίλιο, όταν όλα θα έχουν κριθεί εις βάρος μας.

Ο αντίλογος στην πολιτική των υδρογονανθράκων και της γαλάζιας πατρίδας (λέγε με ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα) είναι απλός:

α) Για έσοδα, καλύτερα να μην περιμένουμε τίποτε. Η ΕΧΧΟΝ θα κερδίσει πολλά από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, η ΕΧΧΟΝ ΕΛΛΑΣ όμως θα πάρει ψίχουλα. Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει να παίρνει το 20% της ΕΧΧΟΝ ΕΛΛΑΣ και το 0% της κανονικής ΕΧΧΟΝ. Δηλαδή θα πάρουμε μηδέν ή κάτι λίγο πάνω από αυτό. 

β) Για την γαλάζια πατρίδα, η Τουρκία ήδη αντέδρασε και μάλιστα δυναμικά. Θα κάνει έρευνες μέσα στην δική μας ΑΟΖ κι αν τολμούμε ας κουνηθούμε. Θα στείλει στρατό στην Λιβύη για να υπερασπιστεί την κυβέρνηση Σάρατζ -που μαζί της υπέγραψε τις εις βάρος μας συμφωνίες- κι εμείς, αν τολμήσουμε, ας στείλουμε έστω έναν αστυνομικό. Το πότε θα μας πάρει ένα-δυο ή πέντε-δέκα ή περισσότερα από τα ακατοίκητα νησιά του Αιγαίου, είναι άγνωστο αλλά προδιαγεγραμμένο. Κι όταν η Τουρκία θα τα κάνει αυτά, η Ισραηλινοαμερικανική πλευρά δεν θα κουνήσει το δαχτυλάκι της. Έχει κανείς αμφιβολία;

Είναι σωστός ο αντίλογος αυτός;

Στοιχείο πρώτο: Προς το παρόν τουλάχιστον, ο αντίλογος δεν έχει αντίλογο.

Στοιχείο δεύτερο: Η διεθνής απομόνωση της χώρας μας στο θέμα της θάλασσας είναι εκκωφαντική. Όσο στραβά κι αν κινείται η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ξεφτίλα είναι τόσο μεγάλη που την ξεπερνά.

Στοιχείο τρίτο: Μας το είπαν κατάμουτρα, ο Τραμπ και η Μέρκελ. Ο Τραμπ δεν έδωσε καν κοινή συνέντευξη με τον Μητσοτάκη κι είπε πως θα συνεννοηθεί για όλα με την Τουρκία. Η Μέρκελ δεν κάλεσε την Ελλάδα στο Βερολίνο και σε λίγες μέρες πάει στην Κωνσταντινούπολη να μιλήσει με τον Ερντογάν.

Στοιχείο τέταρτο: Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προδιαγράψει ως ανεπιθύμητα τα ορυκτά καύσιμα, από λιγνίτη έως πετρέλαιο, και κινείται στον αστερισμό της ανανεώσιμης ενέργειας. Ήλιος και αέρας δηλαδή, πράγματα που τα έχει άφθονα η χώρα μας, που δεν λερώνουν και που δεν τα διεκδικεί κανείς.

Μήπως να βλέπαμε πιο σοβαρά τον αντίλογο;

Και στην Παιδεία ... άριστα!

ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΑΛΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

********************************************

Αντιγράφω από τα ρεπορτάζ του καθημερινού τύπου:

Κινητοποιήσεις ξεκινούν ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) και ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας), αντιδρώντας στο νομοσχέδιο Κεραμέως την ερχόμενη εβδομάδα.

Τόσο η ΟΛΜΕ όσο και η ΔΟΕ, είχαν αποφασίσει ομόφωνα την απόσυρση του νομοσχεδίου κι αυτό ζήτησαν και στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων όπου συζητήθηκε το νομοσχέδιο, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων πως η διάταξη για τα κολέγια υπονομεύει ευθέως το άρθρο 16 του Συντάγματος που διασφαλίζει τον χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι 74 Σύλλογοι ΕΛΜΕ, οι οποίοι ζητούν με επιστολή τους κήρυξη απεργίας άμεσα από την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ.

***********************************************

Δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία με την Κεραμέως. Με τις πολιτικές της α) "ούτε δεξιά, ούτε αριστερά προς τον Χριστόν" από την μια και β) "ιδιώτες και ξερό ψωμί" από την άλλη, είναι επόμενο πως κάποια στιγμή θα άρχιζαν οι κινητοποιήσεις στην Παιδεία.

Αυτή τη φορά πρόκειται για Καθηγητές και Δασκάλους. Χτες ήταν οι φοιτητές που δεν τελείωσαν, και αύριο ίσως οι μαθητές που ετοιμάζονται. Βράζουν τα αίματα στην Παιδεία.

 

Το πρόβλημα γενικά είναι ότι, ενώ η "αριστεία" έγινε το "μότο" της κυβέρνησης στα λόγια όμως, είδαμε να μειώνονται οι προδιαγραφές για τους "άριστους". Αρχικά είχαμε εκπτώσεις στα προσόντα για κατάληψη υψηλών κυβερνητικών θέσεων και τώρα εκπίπτουν και τα προσόντα για κατάληψη θέσεων εκπαιδευτικού στα σχολεία.

Υπάρχει και πιο χάλια απ' αυτό;

Όπως διαβάζω στα ΜΜΕ, στη συνδιάσκεψη που θα γίνει στις 19/1/20 στη Γερμανία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την Λιβύη έχουν προσκληθεί τα κράτη:

ΗΠΑ

Ρωσία

Κίνα

Βρετανία

Γαλλία

Ιταλία

Εμιράτα

Τουρκία

Κονγκό

Αίγυπτος

Αλγερία

και οι διεθνείς οργανισμοί:

ΟΗΕ

ΕΕ

Αφρικανική Ένωση

Αραβικός Σύνδεσμος

φυσικά και οι δυο παρατάξεις της Λιβύης.

Ας σημειώσουμε δύο ΗΧΗΡΕΣ απουσίες:

Αγνοήθηκαν πλήρως η ΤΥΝΗΣΙΑ και η ΕΛΛΑΔΑ.

Κι αν για την Τυνησία δεν μας πολυνοιάζει, για την Ελλάδα μας νοιάζει και πρέπει να μας ανησυχεί.

Πόσο πιο χαμηλά;;;

Πόσο πιο ξεφτίλα;;;

Και κάτι ακόμα που μπορεί να θεωρηθεί βασικό.

Το Νοέμβριο του 2018, πριν από ένα χρόνο και δυο μήνες, είχε συγκληθεί και τότε Διεθνής Διάσκεψη για την Λιβύη. Είχε γίνει στο Παλέρμο της Σικελίας, είχαν πάει σχεδόν όλοι οι παραπάνω προσκληθέντες και είχε προσκληθεί και ο Αλέξης Τσίπρας που απολάμβανε τότε ένα αυξημένο διεθνές κύρος λόγω και της συμφωνίας των Πρεσπών.

Δεν είναι ότι η κυβέρνηση αδιαφόρησε. Ζήτησε να μετάσχει στη διάσκεψη αυτή με πολλούς τρόπους. Το είχε δηλώσει ο ίδιος ο Μητσοτάκης (στο Βήμα), το είχε πει ο Βαρβιτσιώτης (αναπληρωτής ΥΠΕΞ) το είπε επίσης κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ζήτησαν να μετέχει και η Ελλάδα αλλά κανείς (ή μάλλον πιο συγκεκριμένα η οικοδέσποινα Μέρκελ) δεν την κάλεσε. Και μάλιστα, σύμφωνα με ανακοίνωση της αντιπολίτευσης, φέτος προσκαλούνται για πρώτη φορά η Αλγερία και το Κονγκό που δεν βρίσκονταν στο Παλέρμο.

Τι ακριβώς συνέβη με την Ελλάδα κι ενώ βρισκόταν στο Παλέρμο δεν βρίσκεται στο Βερολίνο; Όταν μάλιστα υπάρχουν νέοι προσκαλούμενοι που είναι η Αλγερία και το Κονγκό!!! Όταν μάλιστα ο βασικός δημιουργός της σημερινής κρίσης στη Λιβύη είναι η Τουρκία που έχει μπει στο κέντρο των προσπαθειών λύσης (;) του Λιβυκού προβλήματος;

Πόσο πιο χαμηλά;

Πόσο πιο χάλια;

Ο πόλεμος των Αθηνών.

Αν βλέπετε ειδήσεις (εγώ, σπάνια) θα έχετε δει και τις εικόνες των καταλήψεων και ανακαταλήψεων παλιών κτηρίων. Πρόκειται για την κατάληψη από τα ΜΑΤ κτηρίων που έχουν καταλάβει οι αναρχικοί και ανακατάληψης των κτηρίων από τους αναρχικούς και επανακατάληψης των κτηρίων από τα ΜΑΤ κ.ο.κ. Λένε (οι δημοσκόποι) πως αυτές οι επιχειρήσεις των ΜΑΤ έχουν την αποδοχή της πλειοψηφίας των πολιτών. Κι όταν κάτι το λένε οι δημοσκόποι, η κυβέρνηση το ακολουθεί με ευλάβεια θρησκευτική. Άρα οι επιχειρήσεις του τηλεοπτικού "πολέμου των Αθηνών" θα συνεχιστούν.

Εγώ έχω άλλη γνώμη και θα την πω.

• Αυτή η ιστορία των επιχειρήσεων με τηλεοπτική κάλυψη και αναμετάδοση από τους ρεπόρτερ σαν να πρόκειται για πολεμικές συγκρούσεις με αηδιάζει.
• Η είσοδος των καμερών μέσα στα υπό εκκένωση κτήρια με την επίδειξη κονσερβών, κουτιών μπύρας κτλ. θυμίζει μέρες ΥΕΝΕΔ μετά το Πολυτεχνείο και με αηδιάζει.
• Αυτή η κόντρα αναρχικών-αστυνομικών δεν μου αρέσει καθόλου. 
• Διαφωνώ με τους αναρχικούς και με εκνευρίζει η βία που εκπέμπουν με την παρουσία τους στις μαζικές εκδηλώσεις, αλλά, το ίδιο με φοβίζει η βία εκ μέρους των αστυνομικών που μοιάζει ασύδοτη και με τη σιγουριά ότι υπάρχει άνωθεν κάλυψη.

Δεν μου αρέσει καθόλου μια κατάσταση όπου μια ακραία "αριστερή" ιδεολογική τάση συγκρούεται με μια ακραία "δεξιά" κατασταλτική τάση στους δρόμους της πόλης που ζω. Δεν μου αρέσει καθόλου που η ένταση ή η εκτόνωση της σύγκρουσης εξαρτάται από τα μέσα ενημέρωσης κι ιδιαίτερα τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα που διαμορφώνουν πολιτικό τοπίο στον δημόσιο χώρο.

Ελπίζω κι εύχομαι αυτή η κατάσταση να ανατραπεί σύντομα. Ελπίζω κι εύχομαι όλο και περισσότεροι πολίτες να αγανακτήσουν με αυτή την κατάσταση και κάποτε να αντιδράσουν. Γιατί μόνο όταν εκδηλωθεί η αγανάχτηση των πολιτών, με όποιον τρόπο κι αν προκύψει, μόνο τότε θα αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Θα έχουμε πόλεμο;

Όλο και περισσότεροι στο περιβάλλον μου ανησυχούν λέγοντας πως θα γίνει πόλεμος. Τον προσδιορίζουν γύρω στην άνοιξη, τότε που για την Ελλάδα το πλήγμα θα είναι χειρότερο αφού θα απειλείται η τουριστική της βιομηχανία. Το σκεπτικό όλων είναι ότι ο Ερντογάν είναι επιθετικός για εσωτερικούς δικούς του λόγους κι ότι θα την πληρώσουμε την νύφη εμείς. 

Φυσικά, στο μυαλό όλων, δική μας ευθύνη για την κατάσταση δεν υπάρχει καμία. Για όλα φταίνε οι κακότροποι γείτονες. Που είναι βέβαια κακότροποι, αλλά έχουν κι αυτοί τα επιχειρήματά τους.

Η επιχείρηση αποκλεισμού της Τουρκίας που ξεκίνησε επί Παπανδρέου-Σαμαρά και δοξάστηκε επί Τσίπρα δεν βρίσκεται στο σκεπτικό ή στα "υπ' όψιν" κανενός. Μιλώ για τις περίφημες τριμερείς συνεργασίες Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος. Αυτές αποκλείουν την Τουρκία εντελώς από την Ανατολική Μεσόγειο κι εξαφανίζουν από τον χάρτη την Τουρκοκυπριακή διοίκηση. Στηρίζονται οι συμφωνίες αυτές στο γεγονός ότι το Καστελόριζο διαθέτει ΑΟΖ και ότι επομένως οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου συνδέονται. Επίσης, μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, η ελληνοκυπριακή πλευρά μιλά για λογαριασμό όλου του νησιού επομένως και της βόρειας Κύπρου. Η τουρκοκυπριακή διοίκηση, όμως, σε οποιαδήποτε ρύθμιση ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας θα είχε κι αυτή κάποιο λόγο. Με την σύνδεση των δύο ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, μέσω Καστελόριζου, η Τουρκία μένει με ΑΟΖ μια πολύ στενή λωρίδα γύρω από τις ακτές της κι ας είναι το κράτος με την μεγαλύτερη ακτογραμμή και το πιο μεγάλο βάθος σε στεριά.

Φανταζόμασταν πως η Τουρκία θα υπέμενε αυτή την κατάσταση χωρίς να αντιδράσει; Κι όταν αντέδρασε, περιμέναμε κάτι λιγότερο από τους τραμπουκισμούς που έκανε; Η αλήθεια είναι ότι εγώ περίμενα πολύ ηπιότερη αντίδραση που θα εκδηλωνόταν μέσα από υπάρχοντες θεσμούς, αλλά, έκανα λάθος. Το ίδιο λάθος έκαναν κι εξακολουθούν να κάνουν, προφανώς, και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Και ... καλά εγώ ... ένας πολίτης με ελλιπή πληροφόρηση είμαι κι έκανα λάθος εκτίμηση, έμεινα ήσυχος ότι θα τα καταφέρουμε. Οι κυβερνήσεις όμως; Δικαιούνται να έχουν κάνει λάθος; Μπορούν να πουν ότι αιφνιδιάστηκαν; Έπρεπε αμέσως μετά την σχεδίαση του χάρτη της ανατολικής μεσογείου, με βάση τα δικά μας συμφέροντα, να σχεδιαστεί και η απάντησή μας στην αναμενόμενη τουρκική αντίδραση. Υπήρξε τέτοιο σχέδιο; Δεν γνωρίζω αλλά πιστεύω πως όχι. Νομίζω πως καμιά κυβέρνηση από το 2010 που ξεκίνησε το σχέδιο των τριμερών ως σήμερα δεν σκέφτηκε το παραμικρό. Κατά την ρήση του Λένιν, προχώρησαν "βλέποντας και κάνοντας".

Τώρα έχουν οι κυβερνώντες να διαχειριστούν ένα μεγαλύτερο πρόβλημα. Αν δεν το αντιμετωπίσουν σωστά και έγκαιρα, κινδυνεύουμε να χάσουμε δυσανάλογα πολύ περισσότερα από την οποιαδήποτε συμφωνία που θα περιελάμβανε την Τουρκία και θα έσβηνε την ένταση. Πρέπει να δράσουν με βάση την λογική και τις διεθνείς συγκυρίες μακριά από κάθε λαϊκισμό. Μπορούν; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει σήμερα μια καυτή πατάτα στα χέρια. Μπορεί να θέλει να διοικήσει χωρίς τον λαϊκισμό, όμως χρωστά σε αυτόν πολλά. Είναι μια κυβέρνηση που την έβγαλαν οι τηλεοράσεις, το Μακεδονικό και τα συνεχή ρούμορς στις οθόνες. Ακόμα και τώρα την καθοδηγούν οι τηλεοράσεις και τα γκάλοπ. Μπορεί να αποστεί η κυβέρνηση από τον λαϊκισμό που την ανέδειξε; Είναι ικανή να αντιμετωπίσει την κατάσταση;