Η τηλεοπτική "δημοκρατία" κι εμείς

Η κυβέρνηση "μοίρασε" στις γιορτές 175 εκ. δρχ. σε κοινωνικές παροχές. Ακούστηκαν παράπονα από κάποιους που αποκλείονταν κι έτσι, με κάποιες προσθήκες, το ποσό έφτασε στα 230 εκ. ευρώ. Τα ΜΜΕ προβάλλουν συνέχεια τις όλο και νέες κατηγορίες πολιτών που θα επωφεληθούν από αυτό το "πάρ' τα όλα" της κυβέρνησης. Μετά από αυτά, κάποιοι συμπολίτες μας αναρωτήθηκαν πού να το πηγαίνει άραγε αυτή η κυβέρνηση. Θέλει να μοιράσει ό,τι υπάρχει στα ταμεία και να ρίξει και πάλι έξω το κράτος; Με τόσα επιδόματα που μοιράζει, μήπως θα ξανάρθει το ΔΝΤ;

Στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων και κάποιων ιστοσελίδων, που δεν διαβάζονται από το ευρύ κοινό, μπορεί κανείς να διαβάσει έναν αντίλογο. Θα δει, ας πούμε, ότι πέρσι τέτοιο καιρό είχαν μοιραστεί πάνω από 800 εκατομμύρια από την προηγούμενη κυβέρνηση. Το πλεόνασμα -παρ' όλα αυτά- ήταν τότε τεράστιο και "ματωμένο". Ωστόσο πέρσι τα παράπονα ότι μοιράστηκαν ψίχουλα -με πρωτοστατούσα την τότε αντιπολίτευση- κυριάρχησαν στα ΜΜΕ. Κατέγραφαν τότε τα ΜΜΕ την δυσαρέσκεια των πολιτών για τα οχτακόσια ψωροεκατομμύρια σε αντίθεση με την σημερινή ικανοποίησή τους για τα πλουσιοπάροχα διακόσια.

Στην τηλεοπτική μας δημοκρατία όπου το μαύρο γίνεται άσπρο, πέφτει πολύ δούλεμα. Κάποιοι κοροϊδεύουν. Ένα σκάνδαλο πρώτου μεγέθους όπως η Νοβάρτις, το ονομάζουν σκευωρία. Το σκάνδαλο του Νουρ-1 πάνε να το πουν κι αυτό σκευωρία, αφού βέβαια πέθαναν και καμιά δεκαριά μάρτυρες τα τελευταία χρόνια. Η αστυνομία κάνει μηνύσεις σε όσους, καθ' υπέρβαση, χτυπά γιατί "αντιστάθηκαν" παρά το χριστιανικό δόγμα που λέει πως όταν σε χτυπούν στο ένα μάγουλο εσύ οφείλεις να γυρνάς και το άλλο.

Το πρόβλημα είναι ότι τα προβλήματα παραμένουν και οξύνονται. Όχι της τσέπης μας. Ούτε της "τάξης" που παροξύνεται. Αυτά αξίζει να οξυνθούν γιατί εμείς ψηφίζουμε κι εμείς πρέπει να πληρώσουμε. Τα άλλα προβλήματα, όμως, τα "εθνικά" λεγόμενα, πάνε κατά διαόλου.

Ο Τούρκος απειλεί κι ο Έλληνας δεν καταλαβαίνει πού έχει δίκιο και πού έχει ενδεχομένως άδικο. Γιατί κάπου, έστω κι ελάχιστα, θα έχει κι ο Τούρκος ένα μικρό απειροελάχιστο δίκιο ... δεν μπορεί. Μπορούμε κύριοι της κυβέρνησης (της όποιας κυβέρνησης, αριστερής, κεντρώας ή δεξιάς) να το μάθουμε; Γιατί θα είναι ας πούμε δυσάρεστο ένα αποτέλεσμα του δικαστηρίου της Χάγης; Μπορούμε να ξέρουμε κι εμείς οι "πτωχοί τω πνεύματι" αυτό που γνωρίζετε εσείς οι εγκέφαλοι των Υπουργείων; Δεν θα μας το πουν ποτέ. Όπως δεν μας έχουν πει ποτέ την αλήθεια για την ιστορία μας και για την θέση μας στον κόσμο. Με παραμύθια μας μεγαλώνουν και με παραμύθια συνεχίζουν να μας τροφοδοτούν. Την "καλή" δουλειά στο δούλεμα και στο παραμύθι, που την αρχίζουν τα σχολεία κι οι εκκλησίες, την συνεχίζουν τα ΜΜΕ. Κι η Ελλάς βουτηγμένη στα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, που, μας τά' παν με το πρώτο μας το γάλα" όπως λέει κι ο ποιητής, πορεύεται εν κενώ ...

Λαός, όμως, που χάφτει τόσο εύκολα το ψέμα από όπου κι αν προέρχεται, είναι λαός αντάξιος της τηλεοπτικής του "δημοκρατίας". Γι αυτό ας μην ελπίζουμε σε πολλά. 

Καλές γιορτές κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Σκίτσο του Γιαννη Δερμεντζόγλου. Το πήρα από το TVXS

Ο απίστευτος νόμος περί κυβερνησιμότητας

Το παρακάτω σχόλιο φαίνεται να αφορά στον δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας και σε μια χτεσινή ψηφοφορία, όμως έχει γενικότερο ενδιαφέρον σαν case study (παράδειγμα προς μελέτη). Δείχνει πώς ακριβώς καταργήθηκε στην πράξη η απλή αναλογική στους δήμους με τις νέες ρυθμίσεις που ψήφισε η νέα κυβέρνηση με τον νόμο περί κυβερνησιμότητας.

**********************************************
Ο απίστευτος νόμος περί κυβερνησιμότητας
**********************************************

Χτες συνεδρίαζε το δημοτικό συμβούλιο για τον προϋπολογισμό. Η τελική ψηφοφορία: 19 υπέρ 19 κατά. Ο προϋπολογισμός εγκρίθηκε γιατί η ψήφος του Προέδρου του ΔΣ (που ήταν υπέρ) μέτρησε διπλή. Το φοβερό όμως ήταν αλλού.
Ακούστε τι θα γινόταν αν ο προϋπολογισμός έπαιρνε 19 υπέρ και 20 κατά. Θα απορριπτόταν ... κατ' αρχήν! Στη συνέχεια θα έμπαιναν σε ψηφοφορία οι "δύο πρώτες σε ψήφους προτάσεις" σύμφωνα με τον πρόσφατο νόμο της ΝΔ που καταργεί στην πράξη την απλή αναλογική. Η πρόταση όμως ήταν μία.
***
Στοπ εδώ για να σημειώσουμε μερικά πράγματα:
Για να υπάρξει αντιπρόταση έπρεπε να έχει υποβληθεί ολόκληρος προϋπολογισμός με άλλα νούμερα και να έχει εγκριθεί από την οικονομική υπηρεσία! Να έχει πάει και στην οικονομική επιτροπή που συνεδριάζει σε άλλο χώρο και άλλη μέρα, δηλαδή πρακτικά αδύνατο!
***
Αφού η πρόταση στο ΔΣ ήταν μία, αυτή της διοίκησης, στην δεύτερη ψηφοφορία θα έμπαινε αυτή σε ψηφοφορία. Θα μου πείτε θα απορριπτόταν και πάλι. Αμ δε!! Ο νόμος Θεοδωρικάκου λέει ότι στη δεύτερη ψηφοφορία περνάει η πρόταση που θα πλειοψηφήσει σχετικά. Δηλαδή κι ένας μόνο να ψήφιζε υπέρ της πρότασης της διοίκησης, ο προϋπολογισμός θα ήταν εγκεκριμένος.
ΔΟΞΑ και ΤΙΜΗ στον πρώην σύντροφο Τάκη που έφτιαξε ένα τέτοιο νόμο περί κυβερνησιμότητας που σε κυβερνά θες δεν θες και που πετά την απλή αναλογική και, μαζί της, όλη την λογική των συναινέσεων στα σκουπίδια.

Να σημειώσω εδώ πως ο προϋπολογισμός καταψηφίστηκε και από εμένα (όπως κι από όλη την αντιπολίτευση) κυρίως για δύο σημεία που ανέφερα.
α) Γιατί περιείχε ένα τεχνικό πρόγραμμα στο οποίο είχα ψηφίσει όχι. Η άρνησή μου ήταν αιτιολογημένη και συνοδευόταν με κατάθεση δικής μου ολοκληρωμένης αντιπρότασης (κυρίως για την απαλλοτρίωση) με πλήρες σκεπτικό που έχω αναπτύξει κατά καιρούς όχι μόνο στο ΔΣ αλλά και από το διαδίκτυο.
β) Γιατί περιείχε τα αυξημένα δημοτικά τέλη χωρίς μείωση στις οικίες και τα καταστήματα. Και στο θέμα αυτό είχα ψηφίσει όχι, με κατάθεση πλήρους αντιπρότασης κι εδώ από τους τέσσερις συνδυασμούς που είχε ψηφίσει όλη η αντιπολίτευση.
...

Η παράταξη του όχι ξαναχτυπά;

Για τους κατοίκους της περιοχής Πειραιά γράφω σήμερα και για όσους ενδιαφέρονται για την περιοχή της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου.

Παραθέτω μια δήλωση του Χρήστου Δήμα, που είναι υφυπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων. Είπε ο υφυπουργός:

«Για πρώτη φορά, δημιουργούμε μια Πολιτεία Καινοτομίας, όπου ερευνητικά κέντρα, startup επιχειρήσεις και μεγάλες βιομηχανίες θα μπορούν να αναπτύξουν ιδέες και κοινές δράσεις. Στόχος μας είναι η ώσμωση που θα δημιουργηθεί, να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας και να ενισχύσει την εξέλιξη των ερευνητικών αποτελεσμάτων σε καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες. Αντλώντας χρήσιμα συμπεράσματα από επιτυχημένα εγχειρήματα στο εξωτερικό πιστεύουμε πως η Πολιτεία Καινοτομίας θα βοηθήσει συνολικά την οικονομία στη χώρα».

Θα περιμένατε βέβαια πως αυτή η πολιτεία καινοτομίας θα γινόταν στην πρώην βιομηχανική ζώνη της Δραπετσώνας, ε; Καλώς θα το περιμένατε αφού η αντίστοιχη εξαγγελία για κέντρο καινοτομίας στα Λιπάσματα έγινε με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης δια στόματος του ίδιου του κ. Μητσοτάκη. Κι όμως ... δεν εννοούσε τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι ο υφυπουργός. Μιλούσε για την περιοχή Ρετσίνα του δήμου Πειραιά και για το κτήριο της ΧΡΩΠΕΙ έκτασης 17.000 στρεμμάτων.

Πάλι "στον κουβά" η περιοχή μας. Πάλι τα τρένα θα περάσουν χωρίς να μας αγγίξουν. Πάλι στο περιθώριο! 

Ας το δει η δημοτική αρχή που τα βλέπει όλα με επιφυλάξεις και μουρμούρα. Αν δεν τρέξεις να κατοχυρώσεις κάτι που μπορείς να κερδίσεις, το έχασες. Η παράταξη που διοικεί σήμερα τον δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας προέρχεται από την ένδοξη παράταξη του όχι. Από εκείνους, δηλαδή, που έλεγαν όχι σε όλα και πάνω σε αυτό το «όχι» έχτιζαν πολιτικές καριέρες. Υπήρχε η ελπίδα ότι η ενασχόλησή τους με την πραγματικότητα και την εξουσία θα τους είχε διορθώσει. Ότι ευκαιρίες σαν κι αυτήν δεν θα τις έχαναν. Πολεοδομώντας τον χώρο των Λιπασμάτων και ορίζοντας σαν χρήση γης μεταξύ άλλων και το κέντρο καινοτομίας, θα είχαμε κατοχυρώσει την επένδυση και θα είχαμε κερδίσει εκατό στρέμματα για μητροπολιτικό μπάρκο. Όπως η σημερινή διοίκηση έχει αγκυλώσεις. Θέλει να κάνει απαλλοτρίωση! ... και μετά θα κοιτάξει μήπως κάνει πολεοδόμηση, λέει!! Φέξε μου και γλίστρησα και προφάσεις εν αμαρτίαις. 

Δυστυχώς -απ' ότι φαίνεται- η εκτίμηση πως η δημοτική αρχή θα λογικευτεί ήταν λάθος. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως η παράταξη του όχι, είτε δια της διακριτικής άρνησης, είτε δια της αδιαφορίας, ξαναχτύπησε. Ελπίζω πως θα υπάρξει κάποιο παράθυρο για να επανέλθουμε. Δύσκολο αλλά αξίζει να το προσπαθήσουμε.

Θα μας πει κανείς γιατί πέφτουν οι σφαλιάρες σαν το χαλάζι;

• Θα μας πει κανείς τι γίνεται με την Τουρκία;
• Θα εξηγήσει κανείς γιατί ο ΟΗΕ μας λέει «βρείτε τα» και γιατί η ΕΕ μένει σε μια στήριξη λόγων χωρίς κανένα έργο (κύρωση);
• Θα μας πει κανείς γιατί το "δίκιο" μας δεν περνάει πουθενά;

Είμαστε μια μύγα δίπλα σε ένα γίγαντα;

Είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα που ούτε η ίδια η Ευρώπη δεν την αντέχει; Και τι να κάνει η ΕΕ όταν εμείς δεν εννοούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με τους Τούρκους;

Καθορίσαμε ζώνες ΑΟΖ με την Κύπρο σύμφωνα με την δική μας αντίληψη, φτιάξαμε συμμαχίες με Ισραήλ κι Αίγυπτο, κλείσαμε την Τουρκία από παντού. Και τι περιμέναμε, ότι δεν θα αντιδράσει; και πώς αλλιώς να αντιδράσει παρά με τα όπλα, την απειλή των όπλων; Αγόρασε σκάφη ερευνητικά, αγόρασε γεωτρύπανα, αγόρασε αεροπλάνα και πυραύλους κι ετοιμάστηκε να παίξει τα παιχνίδια ισχύος, τα μόνα που της απέμειναν. Δεν λέω πως θα έπρεπε να τους καλοπιάσουμε, λέω πως θα έπρεπε να περιμένουμε αντίδρασή τους και να έχουμε σχέδιο για να την αντιμετωπίσουμε. Απ' ό,τι φαίνεται, δεν έχουμε.

Παλιά λέγαμε ότι μόνο ένα θέμα έχουμε με την Τουρκία, την  υφαλοκρηπίδα. Επιμέναμε ότι πρέπει να μας λύσει το θέμα η Χάγη, το διεθνές δικαστήριο. Το λέμε ακόμα; Τι άλλαξε και δεν βγάζουμε μιλιά για την μόνη ειρηνική λύση με τους γείτονες; 

Διαβάζω δημοσιεύματα ότι βγήκε η Ντόρα και μίλησε για Χάγη για να προετοιμάσει τα πνεύματα. Χρειάζονται κάποια πνεύματα προετοιμασία; Θα είναι η Χάγη εθνική ήττα; Θα είναι ήττα το διεθνές δίκαιο; Τότε πού στηριζόμαστε;

Είναι πολύ πιθανό, κι εμείς κι οι Τούρκοι να έχουμε πάθει το ίδιο. Διατυπώνουμε μαξιμαλιστικές θέσεις και επιμένουμε ότι αυτές απηχούν το "δίκαιό μας". Το λέμε τόσες πολλές φορές που το πιστεύουμε. Όταν έρθει η ώρα να δούμε κατάφατσα το "δίκαιο", τότε σταματάμε, οπισθοχωρούμε και προτιμάμε να συνεχίσουμε το παιχνίδι της απαίτησης και της φοβέρας. Εμείς τους φοβερίζαμε με την Ευρώπη, αυτοί με τον στρατό τους. Παλιά (δεκαετία του '80) τους απειλούσαμε με τον στρατό μας κι αυτοί έβαζαν εμπόδια στην επανένταξή μας στο ΝΑΤΟ. Κι η λογική λύση, η Χάγη, έμενε στα αζήτητα. 

Τώρα όμως οι όροι έχουν αλλάξει. Η Τουρκία (όπως την εκπροσωπεί ο Ερντογάν) δεν εκβιάζεται με την ΕΕ γιατί δεν την ενδιαφέρει πια η ΕΕ. Η Τουρκία επίσης έχει ετοιμοπόλεμο στρατό που προελαύνει κι έξω από τα σύνορά της. Η Τουρκία έχει τον διεθνή παράγοντα με το μέρος της. Ο Τραμπ είναι συνεταίρος του Ερντογάν και όσο κι αν γαβγίζει καμιά φορά, δεν δαγκώνει. Ίσως και οι φωνές να είναι προσυνεννοημένες κι αυτές. Ο Πούτιν είναι η πονηρή αλεπού που μπορεί να τα βρει καλύτερα με τον εκτός ΕΕ -και επομένως εκτός δεσμεύσεων- Τούρκο παρά με εμάς. Η Κίνα πέφτει μακριά και δεν ανακατεύεται. Η ΕΕ δεν έχει στρατό για να επιβάλει κανένα "δίκαιο". Επομένως;

Επομένως τα πράγματα άλλαξαν. Η Τουρκία έχει το πάνω χέρι σε όλων των ειδών τα παιχνίδια ισχύος, είτε στην φοβέρα είτε στην αληθινή μάχη. Γι αυτό κι αρχίσαμε εμείς -σαν Επιμηθείς πάντα- να σκεφτόμαστε την Χάγη. Και το φοβερό είναι πως έχουμε τόσο πολύ πεισθεί για το "δίκιο" μας που φοβόμαστε για το πώς θα πάρει ο ελληνικός λαός ένα "δίκαιο" αποτέλεσμα της Χάγης. Σε αυτό το χάλι βρίσκεται η εξωτερική μας πολιτική λόγω της εσωτερικής μας ανοησίας. Έτοιμοι να πιστέψουμε κάθε βλάκα, έχουμε χάσει σαν κοινή γνώμη τη σωστή κρίση. 'Ισως μάλιστα να μην την είχαμε αποκτήσει ποτέ αυτή την ικανότητα αφού ποτέ δεν μάθαμε την εθνική αλήθεια. Με το ψέμα πορεύθηκε ως τώρα αυτή η χώρα, με το ψέμα φοβάμαι πως θα συνεχίσει. Τα διαλείμματα ενός Βενιζέλου ή κάποιων ακόμα ολίγων ηγετών θα είναι, δυστυχώς, πάντα περιορισμένα.