Συζήτηση για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μια ματιά στην πρόσκληση για την προσεχή Πέμπτη:

******************************************************

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα άγνωστο Πολίτευμα

Γνωρίζουμε γιατί άνθισε στην Ελλάδα τους 5ο και 4ο πΧ αι. εδώ μόνον και πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε, ένας πολιτισμός που μέχρι ακόμα και σήμερα δεν ξεπεράστηκε;

Ξέρουμε τι είναι η δημοκρατία; 

Υποψιαζόμαστε τη σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δυο,

τον Πολιτισμό και τη Δημοκρατία;

Σας προσκαλούμε σε μια συζήτηση πάνω σε

αυτά τα ερωτήματα με τον Αλέξανδρο Κόντο

συγγραφέα του πρόσφατου βιβλίου:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 

Μια καινούρια ματιά σε ένα πολύ παλιό πρόβλημα

Την Πέμπτη 23 Ιουνίου και ώρα 8.00 μμ

στον χώρο ΤΕΧΝΗ ΛΟΓΟΣ

του Αριστείδη και της Αλεξάνδρας Πατσόγλου

Συνεσίου Κυρήνης 8 και Μάρκου Ευγενικού ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ

******************************************************

Ακολουθεί το συνοδευτικό υιλό της πρόσκλησης (τα έχουμε ξαναγράψει τα περισσότερα από αυτά αλλά η επενάληψη είναι "μήτηρ της μαθήσεως" όπως μας έλεγαν στην καθαρεύουσα.

******************************************************

Τι γνωρίζετε για το "Ελληνικό Θαύμα" του χρυσού αιώνα;

Αυτό που γινόταν στην Ελλάδα, τα χρόνια που αναπτύχθηκε η δημοκρατία (5ος και 4ος αι. πΧ) σε πολλούς μοιάζει ακατανόητο. Πως βρέθηκαν ταυτόχρονα τόσοι σπουδαίοι Φυσικοί, Αστρονόμοι, Μηχανικοί, Γιατροί, Λογογράφοι, Σοφιστές, Τραγωδοί, Γλύπτες του Μάρμαρου και του Χαλκού, Ζωγράφοι, Αρχιτέκτονες, Ποιητές, Ιστορικοί ... όλων των ειδών οι επιστήμονες και κυρίως Φιλόσοφοι;

Αν αραδιάσουμε τα ονόματα, μένει κανείς εμβρόντητος από το πλήθος και τη σπουδαιότητα των ανθρώπων. Και όχι μόνο πως βρέθηκαν όλοι αυτοί μαζί και ταυτοχρόνως αλλά πως έγινε να είναι όλα όσα έκαναν τόσο καινούρια; Γιατί κι ό,τι παλιό έπιασαν, το αλφάβητο, τα μαθηματικά, την αστρονομία, την ποίηση, την τέχνη της γλυπτικής και της ζωγραφικής, όλα όσα αποτελούν τη σοφία του κόσμου, εκείνοι μπόρεσαν να τα αναπτύξουν τόσο που να μοιάζουν κι αυτά με καινούρια.

Πριν από αυτούς δεν υπήρχε επιστήμη. Οι γιατροί ήταν πρακτικοί, οι αστρολόγοι καταγραφείς των κινήσεων κι όχι αναλυτές, οι λογογράφοι υμνητές των βασιλέων, οι ποιητές επίσης, οι καλλιτέχνες έφτιαχναν θεόρατα μνημεία αρχόντων και μόνον. Πουθενά απόδειξη, πουθενά εξήγηση, πουθενά θεωρία, πουθενά συστηματική μελέτη όπως απαιτεί η επιστήμη και η λογική. Πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε δεν εξυμνήθηκε η ομορφιά με τέτοιο εκπληκτικό τρόπο που ακόμα και σήμερα είναι εν πολλοίς αξεπέραστη. Τίποτε δεν ήταν όμοιο πάνω στην κατοικίσιμη γη, την οικουμένη, μετά από το πέρασμα αυτών των σπουδαίων ανθρώπων που έζησαν όλοι μαζί σε ένα περιορισμένο χώρο όσο οι δυο πλευρές του Αιγαίου και για διακόσια περίπου χρόνια, μια στιγμή μονάχα μέσα στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας.

Όταν αυτοί έλειψαν, όταν οι οπαδοί τους και οι μαθητές τους εκδιώχθηκαν με τη βία ή σκοτώθηκαν και όταν κάηκαν τα βιβλία τους, όταν ξερριζώθηκε -επιτέλους- η σκέψη τους και ο τρόπος ζωής τους, τότε η ανθρωπότητα μπόρεσε ελεύθερα πια να βυθιστεί στην απολυταρχία και στον σκοταδισμό.

Χρειάστηκαν σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια εκ των οποίων τα χίλια ήταν ένας φρικιαστικός μεσαίωνας για να ανθίσει και πάλι το ανθρώπινο πνεύμα. Ακόμη και τότε όμως, η άνθιση αυτή της νεωτερικότητας -είτε στην αναγέννηση είτε στον διαφωτισμό- στηρίχτηκε και πάλι στα γραπτά, όσα είχαν απομείνει, εκείνων των φοβερών τύπων των 5ου και 4ου πΧ αιώνων. Για να ξαναβρεί λίγο φως η ανθρωπότητα κοίταξε πάλι προς τα εκεί.

Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνα τα διακόσια περίπου χρόνια να λάμψουν εκτυφλωτικά και με το αποφώς τους να διώξουν εν μέρει το σκοτάδι που σκέπασε το ανθρώπινο πνεύμα;

Κάποιοι μιλούν για τη φυλή και το αίμα της. Ανιστόρητοι ή ρατσιστές, λένε κάτι που δεν στηρίζεται σε καμιά επιστημονική απόδειξη, ούτε καν ένδειξη. Κάποιοι μιλούν για τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γεωγραφία του χώρου. Ευλογημένα όλα αυτά αλλά υπάρχουν και αλλού χωρίς τα ίδια αποτελέσματα. Εξ άλλου αυτά υπάρχουν και σήμερα αλλά Παπανικολάου ή Καραθεοδωρήδες ή Τσαρούχηδες ή Χαλεπάδες δεν βγάζουμε παρά σε πολύ μικρές ποσότητες πια.

Ο Αλέξανδρος Κόντος προσπαθεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Με τα βιβλία του, ανακαλύπτει, φωτίζει το αίτιο, εκείνο το σημαδιακό γεγονός που συμπίπτει απόλυτα με τον χρόνο (5ος-4ος αι.πΧ), τον χώρο (νότια Ελλάδα στις δυο πλευρές του Αιγαίου και τις αποικίες τους), και το πνεύμα εκείνης της εκπληκτικής στιγμής. Στρέφει το βλέμμα μας προς τα εκεί όπου υπάρχει η συνάφεια, η σχέση αιτίου-αιτιατού, η βαθύτερη ουσιαστική σύνδεση και η λογική εξήγηση του μηχανισμού που δημιούργησε εκείνο τον πολιτισμό.

Μας λέει πως ήταν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! 

Όχι η κοινοβουλευτική δημοκρατία, ούτε η λαϊκή δημοκρατία, ούτε η συνταγματική, η φιλελεύθερη ... όχι, καμιά από αυτές τις δημοκρατίες με επίθετο. Η ΣΚΕΤΗ δημοκρατία, εκείνη που υπήρχε τον 5ο και 4ο αι. πΧ στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, εκεί όπου άνθισε ο πολιτισμός. Εκείνη που μας περιγράφει αναλυτικά ο Αριστοτέλης στο έργο του "Αθηναίων Πολιτεία" και στα "Πολιτικά" του. 

Ο Αριστοτέλης μας λέει ότι Δημοκρατία = Κλήρωση των αρχόντων. Όπου όλοι κληρώνονται για ένα μικρό διάστημα και δεν επανέρχονται ποτέ στην ίδια θέση. Όλοι βουλευτές, όλοι υπουργοί, όλοι δικαστές, όλοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, όλοι ελεγκτικό συνέδριο, όλοι υπηρεσιακό συμβούλιο, όλοι σε όλες τις θέσεις εξουσίας.

Όχι απλά αποφασίζουν όλοι μαζί στην Εκκλησία του Δήμου, αλλά ασκούν όλοι την εξουσία σε όλες της τις βαθμίδες.

Οι πολίτες, ΟΛΟΙ, αποφασίζουν τους νόμους, τους εκτελούν, ελέγχουν την εφαρμογή τους, δικάζουν, είναι όλοι ταυτόχρονα ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ και ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΙ όχι με την έννοια της διάταξης (όπου κάποιος ανώτερος με εξουσιάζει κι εγώ εξουσιάζω κάποιον άλλο κατώτερο) όπως συμβαίνει σήμερα αλλά με την έννοια της ισοδυναμίας ότι εκεί ισχύει το “εκεί που ήσουν έρχομαι κι εδώ που είμαι θα' ρθεις”. Βεβαίως ανώτατο όργανο της Πολιτείας είναι η εκκλησία του δήμου και βεβαίως όλες οι αποφάσεις παίρνονται δημοκρατικά, όμως οι αποφάσεις εκτελούνται από όλους, από τον καθένα με τη σειρά του, όπως τον αναδείξει η κλήρωση.

Κατά τον Αριστοτέλη -όπως μας εξηγεί επίμονα και κατατοπιστικά ο Αλέξανδρος Κόντος- και κατά τους αρχαίους προγόνους Έλληνες, ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που άρχει και άρχεται με τη σειρά. 

Όχι ο εξουσιαστής, ούτε ο υπήκοος, κανείς από αυτούς τους δυο δεν είναι ελεύθερος.

Η Δημοκρατία είναι ο κοινός τόπος των ελεύθερων ανθρώπων, αυτών δηλαδή που δεν είναι υπήκοοι αλλά άρχοντες με τη σειρά τους. Όχι με εκλογή, όπου βγαίνουν πάντα κάποιοι λίγοι και βρίσκουν κοινή γλώσσα και κοινά συμφέροντα με τους πλούσιους, τους ιεράρχες και τους ρήτορες για να φτιάξουν την Ολιγαρχία. Ο Αριστοτέλης κι εδώ είναι σαφής: Δημοκρατία εστί το κληρωτάς είναι τας αρχάς!

Οι Έλληνες ήταν σαφείς: Ολιγαρχία =Εκλογή αρχόντων!

Η Δημοκρατία έφτιαξε τον εκπληκτικό πολιτισμό του 5ου και 4ου πΧ αι. γιατί ΟΛΟΙ οι πολίτες συμμετείχαν στην εξουσία και ήταν ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ πολίτες που αγαπούσαν την πόλη τους όχι γιατί αυτό έλεγε η προπαγάνδα αλλά γιατί η πόλη ήταν πραγματικά ΔΙΚΗ τους. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει ΙΕΡΟ βιβλίο που να απαγορεύει όλα τα άλλα ή να τα φέρνει στα μέτρα του. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία όλοι πρέπει να γνωρίζουν (και μαθαίνουν) να νομοθετούν, να ενεργούν για το κοινό καλό, να ελέγχουν, να δικάζουν, εν τέλει ... να σκέφτονται! Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία ο καθένας είναι ελεύθερος να διαθέτει όπως θέλει το μυαλό του, το σώμα του, τον χρόνο του. 

Ο Αριστοτέλης μας διδάσκει ότι η Δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που υπάρχει γιατί είναι το μόνο που φτιάχνει ΠΟΛΙΤΕΣ και οι ελεύθεροι πολίτες κάνουν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Δεν ήταν ράτσα οι Έλληνες, ήταν πολίτευμα. Είχαν κοινή γλώσσα, είχαν κοινή θρησκεία, είχαν κοινούς προγόνους, αλλά στους ολυμπιακούς αγώνες καλούσαν μόνο τις πόλεις που είχαν δημοκρατία. Οποιοσδήποτε Σκύθης ή Σταγειρίτης ή Νουμίδιος γινόταν αυτοστιγμής Αθηναίος πολίτης αν έπιανε το όπλο ή το κουπί για να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία. 

Στη συζήτησή μας όλα αυτά θα αναπτυχθούν και θα αποτελέσουν τη βάση, το πλαίσιο για ένα διάλογο, όχι ερωτήσεων και απαντήσεων μόνο αλλά τοποθετήσεων, προβληματισμού και παραγωγής σκέψης.

Αυτό είναι το περιεχόμενο της πρόσκλησής μας.

Χίλαρυ ή Σάντερς κόντρα στον Τραμπ;

Ένα άρθρο του Δημήτρη Μητραλιά δημοσιεύτηκε προχτές (6/6/16) στο TVXS και αφορά τις αμερικανικές εκλογές.
Λέει πως ο Σάντερς έχει ακόμα σοβαρές ελπίδες να είναι υποψήφιος των Δημοκρατικών και τονίζει πως η εικόνα μιας προκριματικής μάχης που ήδη έληξε και ανέδειξε αντίπαλους στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ την Χίλαρυ με τον Τραμπ είναι ψευδής.
Επειδή το βρήκα ενδιαφέρον κι επειδή η ενδεχόμενη εκλογή Σάντερς θα επηρεάσει πολύ θετικά την δική μας ελληνική πραγματικότητα, οπότε έχει ενδιαφέρον σαν είδηση, κι επειδή εκνευρίζομαι όταν με παραπληροφορούν σκόπιμα, έδωσα σημασία σε αυτά που γράφει ο Μητραλιάς κι είπα να σας στείλω το άρθρο να τα δείτε κι εσείς:

Το άρθρο λέει:

Παρά τη συνωμοσία της σιωπής, 

η κοσμογονία του Μπέρνι Σάντερς προελαύνει!

Προσοχή, αυτό που συμβαίνει με τον Μπέρνι Σάντερς, το κίνημά του και τις αμερικανικές προκριματικές εκλογές ίσως να μην έχει προηγούμενο στην ιστορία της παραπληροφόρησης και της πλύσης εγκεφάλου των πολιτών από μέρους των καθεστωτικών ΜΜΕ! Και όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά σε ολάκερο τον πλανήτη!...
Εξηγούμεθα αρχίζοντας με ένα παράδειγμα από την πιο «καυτή» επικαιρότητα: Στις αρχές αυτού του μήνα και επί μερικές μέρες, η είδηση από τις ΗΠΑ που κυριαρχούσε στα παγκόσμια ΜΜΕ, και φυσικά και στην Ελλάδα, ήταν το οικτρό τέλος του γορίλα στο Σινσινάτι.  Στο ίδιο όμως χρονικό διάστημα, ο Μπέρνι Σάντερς πρωταγωνιστούσε στα εξής γεγονότα που αποσιωπήθηκαν εντελώς από όλα τα ΜΜΕ όλων των χωρών του κόσμου: Συγκέντρωνε τεράστια πλήθη (πολλές δεκάδες χιλιάδες) στις συγκεντρώσεις του σε μια ντουζίνα πόλεων της Καλιφόρνια, σπάζοντας κάθε ιστορικό ρεκόρ λαϊκής συμμετοχής σε προεκλογικές εκδηλώσεις στ​ ις ΗΠΑ​. Συνέτριβε τον Ντόναλντ Τραμπ σε όλες τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν εκείνες τις μέρες, με διαφορές που πάντα ξεπερνούσαν τις 10 ποσοστιαίες μονάδες. Ανακοίνωνε - για πολλοστή φορά - ότι θα συνέχιζε τη μάχη του μέχρι τέλους και ότι θα διεκδικούσε το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος στο τελικό Συνέδριό του στη Φιλαδέλφεια στα τέλη Ιουλίου. Και τέλος, έφτανε και ξεπερνούσε την παραπαίουσα Χίλαρι στις δημοσκοπήσεις για την αναμέτρησή τους στην Καλιφόρνια, ενώ μόλις πριν από ένα μήνα, αυτές οι δημοσκοπήσεις έφερναν την Χίλαρι να προηγείται ακόμα και με 18%.
Για όλα αυτά και για πάρα πολλά άλλα γεγονότα και εξελίξεις εκείνων των ημερών - που μπορούν να επηρεάσουν ή και να καθορίσουν το παρόν και το μέλλον της παγκόσμιας υπερδύναμης και ολόκληρου του κόσμου και του πλανήτη - δεν μάθατε το παραμικρό. Μηδέν. Απόλυτη σιωπή. Τα ΜΜΕ τα έκριναν… ανάξια λόγου και συνέχισαν απτόητα να μας μιλάνε είτε για τον γορίλα του Σινσινάτι είτε για την αναμέτρηση Χίλαρι - Τραμπ, αφήνοντας τεχνηέντως να εννοηθεί ότι τα πάντα έχουν τελειώσει, ότι τώρα έχουμε περάσει στα σοβαρά ζητήματα καθώς εκείνος ο «γραφικός» ασπρομάλλης «σοσιαλιστής» από το Βερμόντ είναι πια μακρινό παρελθόν. Όμως, το ίδιο ακριβώς δεν έχουν βαρεθεί να λένε εδώ και τουλάχιστον 3 μήνες, και θα το πουν και πάλι λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες στην Καλιφόρνια. Παρόλα αυτά, ο «γραφικός» ασπρομάλλης σοσιαλιστής όχι μόνο είναι πάντα εδώ αλλά και υπόσχεται έναν άκρως συναρπαστικό αντίλογο μέσα και έξω από το συνέδριο (Convention) του Δημοκρατικού κόμματος στα τέλη Ιουλίου, μαζί με αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές του!
Ε λοιπόν, ο Μπέρνι όχι μόνο δεν είναι παρελθόν αλλά είναι και η ενσάρκωση του παρόντος και του μέλλοντος! Και για να έχουμε καλό ρώτημα ιδού ευθύς αμέσως ένα παράδειγμα με τη μορφή απορίας: Γιατί μας μιλάνε αποκλειστικά και μόνο για τη Χίλαρι και τον Τραμπ, ενώ σύμφωνα με όλες τις (αμέτρητες) δημοσκοπήσεις  είναι και οι δυο τους οι πιο μισητοί - από τους συμπατριώτες τους - πολιτικοί των ΗΠΑ; Γιατί μας ζαλίζουν με αυτούς τους δυο που - πράγμα πρωτοφανές- έχουν να παρουσιάσουν μόνο αρνητικά ρεκόρ δημοτικότητας στη χώρα τους και ενώ πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι το 47% των Αμερικανών (!) σκέφτεται σοβαρά να ψηφίσει υπέρ ενός «Τρίτου κόμματος» τον προσεχή Νοέμβρη; Και γιατί αποσιωπούν πλήρως το γεγονός ότι ο Μπέρνι είναι - μακράν - ο πιο δημοφιλής, εκείνος που συγκεντρώνει τις (ενθουσιώδεις) προτιμήσεις τουλάχιστον των μισών «εγγεγραμμένων» μελών του Δημοκρατικού κόμματος, του 70% - 75% των «ανεξάρτητων» ψηφοφόρων, που είναι και οι περισσότεροι στις ΗΠΑ, και τέλος, του 25%-30% της πληβειακής βάσης των Ρεπουμπλικάνων; Και κυρίως, γιατί δεν λένε λέξη για τ​ο​ ιστορικής σημασίας γεγονός​​ ότι ο Μπέρνι έχει ξεσηκώσει την μέχρι πρόσφατα πλήρως αμέτοχη και αδιαφορούσα για τα κοινά αμερικανική νεολαία, ενώ παράλληλα κινητοποιεί και συσπειρώνει μια όλο και πιο ριζοσπαστική αμερικανική εργατική τάξη;
(1) Να λοιπόν γιατί αρχίσαμε αυτό το άρθρο με την προειδοποίηση ​ότι "αυτό που συμβαίνει με τον Μπέρνι Σάντερς, το κίνημά του και τις αμερικανικές προκριματικές εκλογές ίσως να μην έχει προηγούμενο στην ιστορία της παραπληροφόρησης και της πλύσης εγκεφάλου των πολιτών από μέρους των καθεστωτικών ΜΜΕ!». Ούτε λέξη ή απαξιωτικά σχόλια για τον άνθρωπο και το πρωτόγνωρο σε μαζικότητα και ριζοσπαστισμό κίνημα του που συγκεντρώνουν την προτίμηση του πληθυσμού (323 εκατομμύρια!) όχι κάποιας μικρής χώρας της Ευρώπης ή της Ασίας αλλά της ίδιας της παγκόσμιας υπερδύναμης που επηρεάζει όσο καμιά άλλη τις ζωές μας!
(2) Λοιπόν, ας μην κρυβόμαστε. Είναι φανερό –ή μάλλον βγάζει κυριολεκτικά μάτια- ότι αυτή η χωρίς προηγούμενο συνωμοσία σιωπής και παραπληροφόρησης εξηγείται μόνον αν λάβουμε υπόψη το ιστορικών διαστάσεων διακύβευμα αυτής της υπόθεσης. Με απλά λόγια, όλα αυτά τα μεγάλα ΜΜΕ, που μονοπωλούν την πληροφόρηση σε πλανητικό επίπεδο, τα διάφορα CNN, Τάϊμς της Νέας Υόρκης, Washington Post, NBC, ABC, LA Times, και τα ευρωπαϊκά νεοσυντηρητικά και ακραία νεοφιλελεύθερα ξαδέλφια τους Le Monde, El Pais, Repubblica καθώς και τα πασίγνωστα εγχώρια κακέκτυπά τους, δεν κάνουν τίποτα άλλο… από τη δουλειά τους. Είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. 
Τώρα μάλιστα που έχουν σφίξει υπερβολικά τα πράγματα και τείνουν να εκλείψουν τα περιθώρια ελιγμών που επιτρέπουν οι «ομαλές» ιστορικές περίοδοι της ανέμελης αστικής κυριαρχίας, γινόμαστε μάρτυρες ενός σπανιότατου φαινομένου: Πέφτουν η μια μετά την άλλη οι μάσκες του καθωσπρεπισμού και της φιλελεύθερης προσέγγισης των πραγμάτων, και απομένει σε όλους δαύτους μόνο το απεχθές πρόσωπο της πάση​η θυσία υπεράσπισης των ελάχιστων «από πάνω» (του περίφημου 1%) ενάντια στο 99% των​ «από κάτω» που τολμούν να σηκώσουν κεφάλι. ​Δυστυχώς, ​δ​εν έχουμε δει ακόμα τίποτα, και τα χειρότερα είναι πάντα μπροστά μας…
Αν όμως όλοι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, τι άραγε κάνουν οι άλλοι, εκείνο το ένα χιλιοστό των ΜΜΕ που λέει ότι εκφράζει και υπερασπίζεται τους απανταχού γης «από κάτω»; Η απάντηση παραπέμπει σε μια αληθινή τραγωδία: Με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνήθως σιωπούν αρνούμενοι να ψάξουν τα γεγονότα και να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη. Με άλλα λόγια, δεν κάνουν τίποτα και, ακόμα χειρότερα, σε αρκετές περιπτώσεις αναπαράγουν την προπαγάνδα των «καθεστωτικών» ΜΜΕ! Φτάνουν μάλιστα να επαναλαμβάνουν τερατολογίες όπως ότι η επιμονή του Μπέρνι να μην αποσύρεται υπέρ της Χίλαρι, την εμποδίζει να επικεντρωθεί πιο αποτελεσματικά στη μάχη της κατά του Τραμπ! Τι θα έλεγε το καλό έντυπο της άκρας αριστεράς που δημοσίευσε - σίγουρα καλόπιστα - αυτό τον ισχυρισμό, αν κάποιος του παρατηρούσε ότι… η επιμονή του να ασκεί  σκληρή κριτική στον Τσίπρα εμποδίζει τον τελευταίο να αντισταθεί αποτελεσματικά στην Τρόικα;…
Έστω λοιπόν και αργά, έστω και την τελευταία στιγμή, ας αλλάξουμε στάση και ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι στις ΗΠΑ συντελείται αυτό τον καιρό μια αληθινή κοινωνική και πολιτική κοσμογονία,(3) με άμεσες συνέπειες για εμάς και τα παιδιά μας, για την ανθρωπότητα και τον ίδιο τον πλανήτη. Όμως, προσοχή: Πρόκειται για μια σκληρή μάχη που η έκβασή της δεν έχει ακόμα κριθεί και που απαιτεί από εμάς την ενεργό συμμετοχή μας στο πλευρό των εκατοντάδων χιλιάδων βορειο - αμερικανών αγωνιστών που παλεύουν αυτές τις κρίσιμες εβδομάδες στην πρώτη γραμμή. Όπως, μεταξύ άλλων, στην κρισιμότατη συνδιάσκεψη του People’s Summit (2) που αρχίζει σε μερικές μέρες (17 Ιουνίου) στο Σικάγο, και η οποία παραμένει άγνωστη στη χώρα μας, ενώ «φυσιολογικά» θα έπρεπε να ετοιμάζουμε τώρα την έστω και συμβολική παρουσία σε αυτή κάποιων αντιπροσώπων των ελληνικών κινημάτων και της ελληνικής αριστεράς.
Σε τελευταία ανάλυση, ας καταλάβουμε έστω και αυτή την απλή αλήθεια: Δεν είναι τόσο το αμερικανικό αλλά μάλλον το ελληνικό κοινωνικό και αριστερό κίνημα που θα χάσει αν συνεχίσει να γυρνάει την πλάτη του και να αρνείται να επωφεληθεί από το «δώρο εξ ουρανού» που αποτελεί για όλους τους καταπτοημένους και ηττοπαθείς αριστερούς της σημερινής - γκρίζας προς το φαιό - Ευρώπης η υπό εξέλιξη αμερικανική πολιτική και κοινωνική κοσμογονία.

Από τον Πόντο και τη Μικρασία ... εδώ στη Δραπετσώνα!

Επί τέλους, μετά από 7 χρόνια κύησης, εκδόθηκε και παραδόθηκε στην Ένωση Ποντίων, που είναι ο εκδότης και ιδιοκτήτης του έργου, το βιβλίο "Από τον Πόντο και τη Μικρασία, στον Πειραιά ... εδώ στη Δραπετσώνα", με συγγραφείς τον Γιώργο Χατζόπουλο και τον Γιώργο Τσιρίδη και επιμελήτρια την Χριστίνα Χαφουσίδου. Στο βιβλίο αυτό γράφουν πολλοί και διάφοροι, από παιδιά του Γυμνασίου και απλούς ανθρώπους μέχρι εξέχοντες ή ευρύτερα γνωστούς συμπολίτες μας Δραπετσωνίτες ή Πόντιους. Καθένας που γράφει έχει τη δική του οπτική γωνία αλλά το κύριο σώμα του βιβλίου έχει, φυσικά, την άποψη των συγγραφέων και της Ένωσης Ποντίων.

Περιέχει:
Α) την συνοπτική ιστορία του Πόντου, της Μικρασίας και της Δραπετσώνας από την αρχαιότητα ως το 1922, 
Β) μιαν αναλυτική, με "ανατριχιαστικές" θα έλεγα λεπτομέρειες, ιστορία της πόλης της Δραπετσώνας και των κατοίκων της από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα (κάπου στο 2010-11 σταματά η καταγραφή) και 
Γ) μια εκτενή αναφορά στον Σύλλογο της Ένωσης Ποντίων που ιδρύθηκε το 1919 (επισήμως το 1923).

Το βιβλίο είναι ό,τι λέει ο τίτλος του, μια περιήγηση από τον Πόντο και τη Μικρασία μέχρις εδώ στον Πειραιά και θα μπορούσε να έχει υπότιτλο Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ. Αρχαιότητες, Ρεμπέτικο, Προσφυγικό, Κατοχή, Εμφύλιος, παράγκες, η παλιά Δραπετσώνα και η σύγχρονη πόλη, παρελεύνουν όλα μέσα από τις σελίδες του με πάρα πολύ πλούσιο φωτογραφικό υλικό που κάνει το βιβλίο να μοιάζει περισσότερο με άλμπουμ.

Η έκδοση είναι πολυτελής. Ασήκωτο το βιβλίο, με πολύ χοντρό γκρενά εξώφυλλο και 500 σελίδες βάρους 130 γραμμαρίων (άλλα βιβλία έχουν τέτοιες σελίδες για εξώφυλλο) όλο βέλβετ και έγχρωμο, με πολύ προσεγμένη επιμέλεια και εκτύπωση. Άψογο θα έλεγα από τεχνικής πλευράς. Ας το ξεφυλλίσουμε λίγο.

Το πρόσθετο εξώφυλλο του βιβλίου

Η ταυτότητα του βιβλιου, συγγραφείς, επιμελήτρια, εκδότης

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο (από το 1ο κεφάλαιο)

Ένα δείγμα από το εσωτερικό του, ξεκίνημα του 1ου κεφαλαίου

Ξεφυλλίζοντας το τελευταίο κεφάλαιο με τη δράση του Συλλόγου 

Αναγγελία του 3ου κεφαλαίου για τη Δραπετσώνα στην αρχαιότητα

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, (από το 6ο κεφάλαιο)

Ξεφυλλίζοντας, σελίδες για το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα

Ένα τέτοιο έργο, βαρύτιμο και πολυτελές, θα ήταν αδύνατο να το σηκώσει οικονομικά μόνο του το σωματείο αν και οι άνθρωποί του -ως Πόντιοι που είναι- πιστεύουν ότι θα τα κατάφερναν. Βοήθεια από τον Δήμο δεν υπήρξε ούτε και υπήρχε τέτοια πιθανότητα από τη στιγμή που ο Δήμος Δραπετσώνας καταργήθηκε και το νέο σχήμα έχει εκ των πραγμάτων μια υπεροψία απέναντι στον φτωχό συγγενή. Ακόμα κι ο πρώην δημαρχος Λουκάς Τζανής προκειμένου να δώσει χορηγία έβαλε το χέρι στην τσέπη του. Έτσι οι άνθρωποι του συλλόγου αποτάθηκαν σε χορηγούς και ο Δημήτρης Μελισσανίδης (για να τιμήσει και τον πατέρα του) δέχτηκε να καταβάλει ένα υπέρογκο ποσό για να καλύψει τα εκδοτικά κόστη. 

Για να λέμε την αλήθεια, χωρίς τη χορηγία του Μελισσανίδη το βιβλίο θα είχε αναγκαστικά μια τιμή απρόσιτη στο πολύ κοινό, αφού το κόστος της έκδοσης είναι πολύ υψηλό. Ωστόσο με την βοήθεια αυτή, ο σύλλογος θα μπορεί να διαθέτει αυτό το αριστούργημα με 30 μόνο ευρώ το κομμάτι, πράγμα που σημαίνει πως θα γίνει ανάρπαστο.
Αύριο στην τακτική Γενική Συνέλευση του συλλόγου, θα γίνουν ανακοινώσεις σχετικά με τον τρόπο πώλησης κλπ. και θα ενημερώσω σχετικά.

Μήπως, τελικά, το παρελθόν της Ελλάδας είναι το μέλον της ανθρωπότητας;

Έτυχα τις προάλλες σε μια συζήτηση κι άκουσα από τους συνομιλητές μου να λένε ότι τα πράγματα είναι απλά και να απορούν πως δεν το βλέπουν και οι παλιοί "σοσιαλίζοντες" κρατιστές και οι σημερινοί βρυκόλακες της "αραχνιασμένης" αριστεράς:

"Τον πλούτο τον παράγει ο ιδιωτικός τομέας γι αυτό ζητάμε παντού και πάντα επενδύσεις. Ο δημόσιος τομέας παρέχει υποδομές (από παιδεία, υγεία μέχρι δρόμους και υπονόμους) και εξυπηρέτηση του ιδιωτικού τομέα ώστε να λειτουργεί παραγωγικά, δηλαδή ανταγωνιστικά στο διεθνές περιβάλλον. Με όσο μικρότερο δημόσιο τομέα το πετυχαίνουμε αυτό, δηλαδή την υποβοήθηση του ιδιωτικού που ονομάζεται ελεύθερη οικονομία, τόσο λιγότερους φόρους βάζουμε κι επομένως η οικονομία βαδίζει καλύτερα, χωρίς προβλήματα ενώ μεγαλώνουν και οι ξένες επενδύσεις που βρίσκουν καλύτερο περιβάλλον για να πραγματοποιήσουν κέρδη. Άρα μείωση δαπανών του δημοσίου, μείωση του όγκου του δημόσιου τομέα και φορολογικές ελαφρύνσεις σαν κίνητρο για τις ξένες επενδύσεις είναι η συνταγή της επιτυχίας."

Δεν είναι μόνοι τους όταν τα λένε αυτά. Έχουν τη στήριξη της "παγκόσμιας κοινότητας" σε αυτές τους τις απόψεις. Αυτό είναι το σκεπτικό των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ινδίας, της Ιρλανδίας, του Ευρωγκρούπ, της Αυστραλίας (για να πάρω ενδεικτικά μερικές χώρες) του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της FED, της Παγκόσμιας Τράπεζας Επενδύσεων (για να πάρω μερικούς φορείς), του Σόιμπλε, της Μέρκελ, του Ομπάμα, του Κάμερον, του Ολάντ (για να πάρω και μερκούς ηγέτες) των φιλελεύθερων, των νεοφιλελεύθερων, των σοσιαλιστών, των ρεπουμπλικάνων και όλων γενικά των οικονομολόγων που κυκλοφορούν στον κόσμο. Ελάχιστοι λένε κάτι διαφορετικό που κι αυτοί πιο πολύ μας παραθέτουν απλά κάποιες "ανθρωπινότερες μεθόδους για το ίδιο αποτέλεσμα" παρά αντιπαραθέτουν μιαν άλλη πολιτική βασισμένη στις κρατικές επενδύσεις με ισομοίρασμα των πόρων, όπως έλεγε ο πάλαι ποτέ κραταιός μαρξισμός.

Έτσι, λοιπόν, σκέφτεται σήμερα ο κόσμος.

Ξέρουμε πως υπάρχει αντίλογος, αυτός που λέει ότι η οικονομία φτιάχνεται από τα κράτη (εξουσίες) και από αυτά εκχωρείται ούτως ή άλλως ο πλούτος, είτε σε ολόκληρο το πλήθος των πολιτών (δημοκρατία) είτε σε ολίγους εκλεκτούς (ολιγαρχία) που κατέχουν τη δύναμη. Για την ακρίβεια, αυτό που λέμε σήμερα "αντίλογο", το μοίρασμα της εξουσίας και των πόρων, είναι ο ορθός λόγος. Σαν αντί-λογος προς αυτόν τον ορθό λόγο υψώθηκε το σκεπτικό που ανέπτυξαν οι φίλοι μου και τον ανέφερα προηγουμένως, της υπεροχής του ιδιωτικού τομέα ως μόνου παραγωγικού απέναντι στον δημόσιο ως υπηρέτη του ιδιωτικού. Οι θεωρίες αυτές όμως κυριάρχησαν τόσο ολοκληρωτικά στην παγκόσμια σκηνή που σήμερα μοιάζει να είναι το σκεπτικό αυτό ΛΟΓΟΣ και ο ορθός λόγος φαίνεται σαν ΑΝΤΙ-ΛΟΓΟΣ.

Σήμερα λοιπόν κυριαρχεί η αντίληψη ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί ήτοι να μειωθούν: α) το κράτος, δηλαδή οι μισθοί και το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και η δημόσια περιουσία, β) η κοινωνική ασφάλεια, δηλαδή οι μισθοί και το πλήθος των συνταξιούχων γ) οι κοινωνικές παροχές, δηλαδή η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική πρόνοια. Επίσης πρέπει να αυξηθεί ο ιδιωτικός τομέας, δηλαδή να προσελκυσθούν επενδύσεις με τις εξής μεθόδους: α) μειώσεις φόρων επί των κερδών, β) διεύρυνση φορο-απαλλαγών γ) ελαχιστοποίηση εργατικών δικαιωμάτων δ) καινοτομίες για μείωση της συμμετοχής της εργασίας σε σχέση με τη συμμετοχή του κεφαλαίου στην παραγωγή

Αυτός είναι ο κυρίαρχος σήμερα Λόγος. Το ερώτημα είναι: υπάρχει άλλος δρόμος;

Δυστυχώς, στη σημερινή παγκόσμια κοινότητα, δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος δρόμος από εκείνον του νεοφιλελευθερισμού που λέει όσα εξέθεσα παραπάνω. Η ισχύς αυτού του λόγου στηρίζεται σε απίστευτης ισχύος πυρηνικά όπλα, σε τεχνολογίες μέσων που διεισδύουν στο ανθρώπινο μυαλό και σε ένα πολιτικό σύστημα που κρατά τον κόσμο της εργασίας στη σιωπή. Αν θέλουμε να αλλάξει ο κυρίαρχος λόγος και οι πράξεις που αυτός συνεπάγεται θα πρέπει να δούμε σε ποιον από αυτούς τους τρεις τομείς (ισχύς, τεχνολογία, πολιτική) μπορούμε να ελπίζουμε για αλλαγή.

Από την τεχνολογία δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά. Την έχουν στα χέρια τους εταιρείες και κράτη. Οι μεμονωμένες ενέργειες διαφόρων technofreaks λειτουργούν περισσότερο σαν άλλοθι παρά σαν Ρομπέν των Δασών. 

Από τον συσχετισμό δύναμης δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε. Η Αμερική έχει συντριπτική υπεροχή και αν την χάσει οι εναλλακτικές που θα την διαδεχθούν θα είναι ελαφρά χειρότερες. Τα όπλα θα είναι πάντα σε βάρος των πολλών και υπέρ των ολίγων που τα διαθέτουν και τα χειρίζονται. 

Μόνη εναπομένουσα ελπίδα για το ανθρώπινο γένος, να ζήσει κάποτε εν ελευθερία και με τον ορθό λόγο είναι η πολιτική λύση. Η αλλαγή του πολιτικού συστήματος με τρόπο που να επιτρέπει να εκφράζουν και να επιβάλουν τη γνώμη τους οι πολλοί έναντι των ελαχίστων ολιγαρχών που νέμονται Ισχύ, Εξουσία και Πόρους. Και το επόμενο ερώτημα είναι από ποιές πολιτικές οντότητες μπορούμε να περιμένουμε την πολιτική αλλαγή; 

Εδώ οι απαντήσεις ποικίλουν. Το ΚΚΕ διατείνεται ότι μόνο αυτό κατέχει το μυστικό για τον αληθινό δρόμο προς την ανθρώπινη ισότητα και ισονομία. Κάτι παρόμοιο λένε και οι Εναλλακτικοί της Άμεσης δημοκρατίας και Αυτοδιαχείρισης. Λίγο το υπαινίσσονται και κάποιοι Σοσιαλιστές που θεωρούν πως έχουν ακόμα ελπίδες να διαπεράσουν το τείχος της δεξιάς λαίλαπας που έχει συνταράξει τον πολιτικό τους χώρο. Ακόμη και κάποιοι φιλελεύθεροι έχουν παρόμοιες αυταπάτες. Ξέρω, ... είναι όλες οι προτάσεις τόσο λίγο πειστικές και τόσο πολύ χρησιμοποιημένες που δεν πείθουν. Ας πω λοιπόν κι εγώ την δική μου πρόταση κι ας την πάρει το πολύβουο ποτάμι των ματαιωμένων ελπίδων να το μεταφέρει στην ανοιχτή θάλασσα.

Μοναδική λύση για τον κόσμο μας, αν αυτός συνεχίσει να υπάρχει και αν δεν βουλιάξει πολύ σύντομα κάτω από το ίδιο του το βάρος, είναι η Δημοκρατία. Που θα πει, το κράτος του δήμου, των πολιτών, του λαού. Όχι κάποιων εκπροσώπων του λαού, μιας νομενκλατούρας ή μιας κάστας γραφειοκρατών, αλλά των ίδιων των πολιτών. Που έχουν την πλειοψηφία αλλά δεν έχουν ούτε τη γνώση ούτε τη συνείδηση της δύναμής τους. Που μπορούν να επιβάλουν:

α) την ορθολογική κατανομή των πόρων, ώστε να μη  κατέχει το 1% των ανθρώπων το 90% του πλούτου αλλά όλοι να μοιραζόμαστε περίπου ισόποσα τους πόρους που μας προσφέρουν αφ' ενός η φύση και ο πλανήτης και αφ' ετέρου η ανθρώπινη εργασία και εφευρετικότητα

β) τη διάχυση της εξουσίας από τους λίγους στους πολλούς έτσι ώστε να μην δημιουργούνται ανώτερες κάστες εκμεταλλευτών και κατώτερες τάξεις εκμεταλλευομένων 

γ) τη δικαιοσύνη των πολλών και όχι των ελάχιστων "νομομαθών" που φροντίζουν για την διατήρηση του καθεστώτος των διακρίσεων και επομένως μόνο δικαιοσύνη δεν αποδίδουν,  

Οι Αθηναίοι και οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν καταφέρει. Από εκείνους η ανθρωπότητα αντέγραψε τα στοιχεία που της επέτρεψαν να αποτινάξει τον ζυγό του μεσαίωνα και να προχωρήσει τεχνολογικά στο σημερινό επίπεδο. Καιρός να ανατρέξει και πάλι η ανθρωπότητα στην πηγή και να αντλήσει από εκεί ένα ακόμη στοιχείο, το μόνο που "ξεχάστηκε", την Δημοκρατία. Ίσως να είναι αυτή σήμερα η μόνη διέξοδος από τον ασφυκτικό κλοιό της νεοφιλελεύθερης αντίληψης και της ανισοκατανομής πόρων και εξουσίας υπέρ των ολίγων σε βάρος των πολλών.

Μήπως το παρελθόν της Ελλάδας είναι τελικά, πραγματικά, το μέλον της ανθρωπότητας; 

Για όσους απορήσουν γιατί το μέλλον γράφεται με ένα "λ" εξηγώ ότι -σε συμφωνία με τον εμπνευστή του επιγράμματος Αλ. Κόντο- το μέλον με ένα λάμδα παραπέμπει στο μέλι, δηλαδή στην γλύκα που θα είχε το μέλλον μας αν πραγματικά μπορούσε να επικρατήσει κάποτε η δημοκρατία. 

Η γνώμη ενός γιατρού με πείρα

Φίλος μου που έχει το χόμπι να συλλέγει αντισυριζέϊκα κείμενα και να τα δημοσιεύει στο Φέϊσμπουκ (από το οποίο βγήκα -με εξαίρεση τις αναρτήσεις του μπλογκ μου που δημοσιεύω- χωρίς να μετέχω σε κανένα διάλογο) καταπιάστηκε πρόσφατα και με ην Ιατρική. Ανακάλυψαν ανάρτηση Συριζαίου που θα τινάξει το σύστημα υγείας της χώρας μας στον αέρα και την πρόβαλαν με τα γνωστά δημητηριώδη σχόλια. Καθόλου δεν με ενδιαφέρει η υπεράσπιση του Συριζαίου, δεν γράφω γι αυτό. Απλά, έριξα μια ματιά στην ανάρτησή του και βρήκα πως πρόκειται για ενα περίφημο άρθρο ενός Αμερικάνου γιατρού, του κ. Ντουάιτ Λάντελ που είναι καρδιοχειρούργος, έχει κάνει πέντε χιλιάδες εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς, και γράφει στους συμπατριώτες του Αμερικάνους, άρα και σε μας (από τους δίδυμους πύργους και μετά μην ξεχνάμε ότι "όλοι είμαστε Αμερικάνοι") μερικά πράγματα που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε σχετικά με την υγεία μας.
Συνήθως γράφω δικά μου άρθρα και σπάνια αναδημοσιεύω γνώμες άλλων, όμως αυτό εδώ, αν και μακροσκελές, έκρινα σκόπιμο να το αναδημοσιεύσω αυτούσιο. Γιατί αν έκανα μια δική μου περίληψη θα φαινόταν σαν να παριστάνω εγώ τον γιατρό. 
Πάρτε λοιπόν το κείμενο ακατέργαστο και ελπίζω να βγάλετε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα, όχι φυσικά για τον Συριζαίο ούτε για τους μανιώδεις αντισυριζιστές (όπως λέμε αντικαπνιστές) αλλά για την υγεία σας!  

Ο Δρ Dwight Lundell στο PreventDisease

Εμείς οι γιατροί με όλη μας την εκπαίδευση , τη γνώση και την εξουσία, αποκτούμε συχνά ένα αρκετά μεγάλο εγώ και είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος .
Δυστυχώς όμως αυτό συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση.
Δεν σας κρύβω ότι κάναμε λάθος.

Ως χειρουργός καρδιάς με 25 χρόνια εμπειρίας, έχω εκτελέσει πάνω από 5.000 εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς, σήμερα είναι η μέρα μου για να διορθώσω το λάθος με τα ιατρικά και τα επιστημονικά δεδομένα .
Έχω εκπαιδευτεί για πολλά χρόνια με άλλους εξέχοντες γιατρούς με την ένδειξη “διαμορφωτές της κοινής γνώμης”.

“Βομβαρδιζόμαστε με την επιστημονική βιβλιογραφία και συνεχώς με σεμινάρια εκπαίδευσης, εμείς ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης επιμέναμε ότι η καρδιακή νόσος προέκυψε από το απλό γεγονός της αυξημένης χοληστερόλης στο αίμα.

Η μόνη αποδεκτή θεραπεία ήταν η συνταγογράφηση φαρμάκων για τη μείωση της χοληστερόλης και μια διατροφή με αυστηρούς περιορισμούς σε πρόσληψη λίπους . Με το τελευταίο βέβαια επιμέναμε ότι θα μειώσουμε τη χοληστερόλη και τις καρδιακές παθήσεις. Αποκλίσεις από τις συστάσεις αυτές, θεωρείτο αίρεση και θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε ιατρική αμέλεια.

Δεν λειτουργεί

Οι συστάσεις αυτές δεν είναι πλέον επιστημονικά ή ηθικά δικαιολογημένες.
Η ανακάλυψη πριν από μερικά χρόνια ότι η πραγματική αιτία των καρδιακών παθήσεων, είναι η φλεγμονή στο τοίχωμα της αρτηρίας σιγά-σιγά οδηγεί σε μια παραδειγματική στροφή στον τρόπο που θα πρέπει να αντιμετωπίζονται οι καρδιακές παθήσεις και οι άλλες χρόνιες παθήσεις.

Αυτές οι μακροσκελείς διατροφικές συστάσεις έχουν δημιουργήσει τις επιδημίες της παχυσαρκίας και του διαβήτη , οι συνέπειες των οποίων επισκιάζουν οποιαδήποτε άποψη ιστορικής μάστιγας της θνησιμότητας , του ανθρώπινου πόνου και των ολέθριων οικονομικών συνεπειών.

Παρά το γεγονός ότι το 25 % του πληθυσμού παίρνει ακριβά φάρμακα στατίνης και , παρά το γεγονός ότι έχει μειωθεί η περιεκτικότητα σε λίπος στην διατροφής μας , οι περισσότεροι Αμερικανοί θα πεθάνουν φέτος από καρδιακή νόσο από ό, τι ποτέ πριν.

Στατιστικά στοιχεία από το American Heart Association δείχνουν ότι 75 εκατομμύρια Αμερικανοί υποφέρουν σήμερα από καρδιακή νόσο , 20 εκατομμύρια έχουν διαβήτη και 57 εκατομμύρια έχουν προ-διαβήτη . Αυτές οι διαταραχές επηρεάζουν όλο και νεότερους ανθρώπους σε μεγαλύτερους αριθμούς κάθε χρόνο .

Απλό, χωρίς να υπάρχει φλεγμονή στο σώμα, δεν υπάρχει κανένας τρόπος η χοληστερόλη να συσσωρευτεί στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και να προκαλέσει καρδιακή νόσο και εγκεφαλικά επεισόδια .

Χωρίς φλεγμονή , η χοληστερόλη θα κυκλοφορεί ελεύθερα σε όλο το σώμα , όπως στη φύση .

Είναι η φλεγμονή που προκαλεί τη χοληστερόλη να παγιδευτεί

Η φλεγμονή δεν είναι περίπλοκη είναι απλώς η φυσική άμυνα του οργανισμού σας σε ένα ξένο εισβολέα , όπως τα βακτήρια, οι τοξίνες ή οι ιοί .
Ο κύκλος της φλεγμονής είναι ο τέλειος τρόπος που το σώμα, σας προστατεύει από αυτά τα βακτήρια και τους ιούς εισβολείς . Ωστόσο , εάν επί χρόνια εκθέτουμε το σώμα μας σε τοξίνες από τα τρόφιμα, το ανθρώπινο σώμα δεν είχε ποτέ σχεδιαστεί για αυτήν την επεξεργασία και αυτή η κατάσταση που εμφανίζεται ονομάζεται χρόνια φλεγμονή .Η χρόνια φλεγμονή είναι επιβλαβής, όμως η οξεία φλεγμονή είναι ευεργετική.

Ποιο λογικό άτομο θα εκθέσει τον εαυτό του εσκεμμένα επανειλημμένα σε τρόφιμα ή άλλες ουσίες που είναι γνωστό ότι προκαλούν ζημία στο σώμα ; Λοιπόν , οι καπνιστές ίσως, αλλά τουλάχιστον κάνουν αυτή την επιλογή συνειδητά.

Οι υπόλοιποι από εμάς απλά ακολουθούμε τη συνιστώμενη κύρια διατροφή που είναι χαμηλή σε λιπαρά και υψηλή σε περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λίπη και υδατάνθρακες , μην ξέροντας ότι έτσι ακριβώς προκαλούμε επαναλαμβανόμενες βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία μας .

Αυτή η επαναλαμβανόμενη ζημία δημιουργεί χρόνια φλεγμονή οδηγεί σε καρδιακή νόσο , εγκεφαλικό επεισόδιο , διαβήτη καρκίνο και παχυσαρκία.

Επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι :

Η ζημία και η φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία μας, προκαλείται από τη χαμηλή σε λιπαρά δίαιτα που συνιστάται για χρόνια από την επικρατούσα ιατρική .

Ποιοί είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι της χρόνιας φλεγμονής;

Πολύ απλά, είναι η υπερφόρτωση του σώματος μας από απλούς , ιδιαίτερα επεξεργασμένους υδατάνθρακες ( ζάχαρη, αλεύρι και όλα τα προϊόντα που παράγονται από αυτά ) και η υπερβολική κατανάλωση ωμέγα – 6 φυτικά έλαια όπως το σογιέλαιο , αραβοσιτέλαιο και ηλιέλαιο που βρίσκονται σε πολλά επεξεργασμένα τρόφιμα .
Ας φανταστούμε για μια στιγμή το τρίψιμο με μια σκληρή βούρτσα επανειλημμένα πάνω στο μαλακό δέρμα μέχρι να γίνει αρκετά κόκκινο και σχεδόν να αρχίσει να αιμορραγεί και να το κάνουμε αυτό αρκετές φορές την ημέρα , κάθε μέρα για πέντε χρόνια .

Αν θα μπορούσατε να ανεχτείτε αυτό το επίπονο βούρτσισμα , θα έχετε μια αιμορραγία , πρήξιμο στη μολυσμένη περιοχή που θα γίνετε χειρότερο με κάθε επαναλαμβανόμενη ζημία . Αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να απεικονίσουμε τη φλεγμονώδη διαδικασία που θα μπορούσε να συμβαίνει στο σώμα μας αυτή τη στιγμή.

Ανεξάρτητα από το πού λαμβάνει χώρα η φλεγμονώδης διεργασία , εξωτερικά ή εσωτερικά , είναι το ίδιο.

Έχω κοιτάξει μέσα σε χιλιάδες και χιλιάδες αρτηρίες .

Μία άρρωστη αρτηρία μοιάζει σαν κάποιος να πήρε μια βούρτσα και να βουρτσίζει επανειλημμένα το τοίχωμά της . Αρκετές φορές την ημέρα , κάθε μέρα , τα τρόφιμα που τρώμε δημιουργούν μικρά τραύματα επιδεινώνοντας τα, με περισσότερους τραυματισμούς , με αποτέλεσμα το σώμα να ανταποκρίνεται συνεχώς και καταλλήλως με φλεγμονή .

Ενώ απολαμβάνετε την αποπλανητική προτίμηση από ένα κομμάτι τούρτας , το σώμα μας ανταποκρίνεται ανησυχητικά σαν ένας ξένος εισβολέας να του κήρυξε τον πολέμο.
Τα τρόφιμα φορτωμένα με ζάχαρη και απλούς υδατάνθρακες που υποβάλλονται σε επεξεργασία με ωμέγα 6 λιπαρά,για για έξι δεκαετίες ήταν ο στυλοβάτης της αμερικανικής διατροφής.

Αυτά τα τρόφιμα μας έχουν σιγά-σιγά δηλητηρίαση όλους .

Πώς μπορεί ένα απλό κομμάτι τούρτας να μας δημιουργήσει ένα καταρράκτη φλεγμονής και να μας κάνει άρρωστους;
Φανταστείτε να χυθεί σιρόπι στο πληκτρολόγιό σας και θα έχετε μια οπτική εικόνα για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του κυττάρου.

Όταν καταναλώνουμε απλούς υδατάνθρακες όπως η ζάχαρη , το σάκχαρο του αίματος αυξάνεται ραγδαία.

Σε απάντηση , το πάγκρεας εκκρίνει ινσουλίνη του οποίου πρωταρχικός σκοπός είναι να οδηγηθεί η ζάχαρη σε κάθε κύτταρο, όπου αποθηκεύεται για ενέργεια .
Εάν το κύτταρο είναι γεμάτο και δεν χρειάζεται γλυκόζη , απορρίπτεται για να αποφευχθεί η επιπλέον ζάχαρη και αυτή γίνεται σιρόπι, κόλλα.

Όταν τα κύτταρα είναι πλήρη και απορρίπτουν την επιπλέον γλυκόζη , οι αυξήσεις του σακχάρου στο αίμα, παράγουν περισσότερη ινσουλίνη και η γλυκόζη μετατρέπεται σε αποθηκευμένο λίπος .

Τι σημαίνουν όλα αυτά και τι έχουν να κάνουν με τη φλεγμονή;

Το σακχάρο στο αίμα ελέγχεται σε ένα πολύ στενό εύρος.

Τα επιπλέον μόρια σακχάρου ενώνονται με μια ποικιλία πρωτεϊνών που με τη σειρά τους τραυματίζουν τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων.
Αυτή η επαναλαμβανόμενη βλάβη στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων του αίματος πυροδοτεί την φλεγμονή.
Όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας ανεβαίνουν αρκετές φορές την ημέρα , κάθε μέρα , είναι ακριβώς όπως το να τρίβετε με γυαλόχαρτο το εσωτερικό των ευαίσθητων αιμοφόρων αγγείων σας .

Ενώ μπορεί να μην είστε σε θέση να το δείτε , να είστε σίγουροι ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει . Το είδα σε πάνω από 5.000 ασθενείς χειρουργείου σε διάρκεια 25 χρόνων και όλα έχουν ένα κοινό παρονομαστή την φλεγμονή στις αρτηρίες τους .

Ας πάμε πίσω στο κομμάτι της τούρτας.

Αυτό το φαινομενικά αθώο γλύκισμα, δεν περιέχει μόνο σάκχαρα, αλλά ψήνεται με ένα από τα πολλά ωμέγα- 6 λιπαρά φυτικά έλαια, όπως η σόγια.
Τα τσίπς και οι τηγανιτές πατάτες είναι εμποτισμένες με λάδι σόγιας. Τα επεξεργασμένα τρόφιμα παράγονται με ωμέγα – 6 λιπαρά για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής . Ενώ τα ωμέγα-6 είναι απαραίτητα και είναι μέρος της κάθε κυτταρικής μεμβράνης για τον έλεγχο του τι συμβαίνει μέσα και έξω από το κύτταρο – πρέπει να είναι στη σωστή ισορροπία με τα ωμέγα-3.

Εάν η ισορροπία διαταράσεται από την κατανάλωση υπερβολικών ωμέγα- 6 λιπαρών, η κυτταρική μεμβράνη παράγει χημικές ουσίες που ονομάζονται κυτοκίνες που προκαλούν άμεσα φλεγμονή .

Η σημερινή κυρίαρχη αμερικανική διατροφή έχει δημιουργήσει μια ακραία ανισορροπία αυτών των δύο λιπαρών . Η αναλογία της ανισορροπίας κυμαίνεται από 15:01 έως και 30:1 υπέρ των ωμέγα- 6 λιπαρών.
Ετσι δημιουργείται ένα τεράστιο ποσό των κυτοκινών που προκαλούν φλεγμονή . Στο σημερινό περιβάλλον των τροφίμων , η αναλογία 3:1 θα είναι ήταν η πιο άριστη και υγιής.

Για να δείτε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα , το υπερβολικό βάρος που δημιουργείται από την κατανάλωση αυτών των τροφίμων δημιουργεί υπερφόρτωση στα λιπώδη κύτταρα που εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες από προ- φλεγμονώδεις χημικές ουσίες που χειροτερεύουν τη βλάβη που προκλήθηκε από την απότομη αύξηση του σακχάρου του αίματος . Η διαδικασία που ξεκίνησε με ένα κομμάτι τούρτας μετατρέπεται σε ένα φαύλο κύκλο με την πάροδο του χρόνου που δημιουργεί καρδιακές παθήσεις, υψηλή πίεση αίματος, διαβήτη σκλήρυνση κατά πλάκας και, τέλος , τη νόσο του Αλτσχάιμερ , καθώς η φλεγμονώδης διεργασία συνεχίζεται αμείωτη .

Δεν υπάρχει καμία διαφυγή το γεγονός ότι όσο περισσότερο καταναλώνουμε έτοιμα και επεξεργασμένα τρόφιμα , τόσο περισσότερο η φλεγμονή αυξάνεται λίγο-λίγο κάθε μέρα . Το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να τα επεξεργαστεί , ούτε είχε σχεδιαστεί για να καταναλώνουμε , τρόφιμα που είναι γεμάτα με τα σάκχαρα και είναι εμποτισμένα με ωμέγα – 6 λιπαρών.

Υπάρχει όμως ένα αντίδοτο για την ύπουλη φλεγμονή , και αυτό είναι να επιστρέψουμε στα τρόφιμα που είναι πιο κοντά στη φυσική τους κατάσταση . Για να χτίσετε μύς , τρώτε περισσότερη πρωτεΐνη .

Επιλέξτε υδατάνθρακες που είναι σύνθετοι , όπως πολύχρωμα φρούτα και λαχανικά . Μειώστε την φλεγμονή με την εξάλειψη των ω – 6 λιπαρών που την προκαλούν, όπως το καλαμποκέλαιο,το σογιέλαιο, τα φυτικά έλαια και τα επεξεργασμένα τρόφιμα που γίνονται από αυτά .

Μία κουταλιά της σούπας λάδι καλαμποκιού περιέχει 7.280 mg ωμέγα 6.

Το λάδι σόγιας περιέχει 6.940 mg . Αντ ‘αυτού, χρησιμοποιήστε ελαιόλαδο ή βούτυρο από ζώα που τρέφονται με χόρτα.

Τα ζωικά λίπη περιέχουν λιγότερο από 20 % ωμέγα 6 και είναι πολύ λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν φλεγμονή από τα δήθεν υγιή φυτικά έλαια, που επισημαίνονται σαν πολυακόρεστα.

Ξεχάστε την «επιστήμη» που σας έχει κάνει το κεφάλι σας τύμπανο για δεκαετίες.

Η επιστήμη ότι τα κορεσμένα λιπαρά προκαλούν από μόνα τους καρδιακές παθήσεις είναι ανύπαρκτη . Η επιστήμη ότι τα κορεσμένα λιπαρά αυξάνουν τη χοληστερόλη του αίματος είναι επίσης πολύ αδύναμη .

Δεδομένου ότι γνωρίζουμε πλέον ότι η χοληστερόλη δεν είναι η αιτία των καρδιακών παθήσεων , η ανησυχία για το κορεσμένο λίπος σήμερα, είναι ακόμη πιο παράλογη .

Η θεωρία της χοληστερόλης οδήγησε στην διατροφή με καθόλου λίπος, προτάσεις με τρόφιμα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά που με τη σειρά του αυτό δημιούργησε τα ίδια τρόφιμα που προκαλούν πλέον μια επιδημία της φλεγμονής.

Η κυρίαρχη ιατρική έκανε ένα τρομερό λάθος όταν συμβούλευε τους ανθρώπους να αποφεύγουν τα κορεσμένα λιπαρά υπέρ των τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-6 λιπαρά φυτικά έλαια.

Ετσι φτάσαμε να έχουμε τώρα μια επιδημία της αρτηριακής φλεγμονής που οδηγεί σε καρδιακές παθήσεις και άλλους σιωπηλούς δολοφόνους .

Αυτό που μπορείτε να κάνετε, είναι να επιστρέψετε στα ολοκληρωμένα τρόφιμα που σας σέρβιρε η γιαγιά σας και όχι σε αυτά που τα αντικατέστησε η μαμά σας, από τους διαδρόμους των σουπερμάρκετ, τα εντελώς βιομηχανοποιημένα τρόφιμα. Με την εξάλειψη των φλεγμονωδών τροφίμων και προσθέτοντας τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από φρέσκα μη επεξεργασμένα τρόφιμα, θα αντιστρέψετε την χρόνια βλάβη στις αρτηρίες σας και σε όλο το σώμα σας από την κατανάλωση της τυπικής αμερικανικής διατροφής.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η σημερινή εκδήλωση στις 7 στροφές με τον Αλέξανδρο Κόντο και το βιβλίο του "Αθηναίων Πολιτεία" του Αριστοτέλη προσέφερε σε όλους όσοι παρευρεθήκαμε την ευκαιρία για μια πολύ καλή συζήτηση πάνω στο θέμα "Δημοκρατία". Σχεδόν όλο το βιβλίο του Αλέξανδρου πέρασε μέσα από αυτή τη συζήτηση. Πολλοί εκ των παρευρεθέντων είχαν την ευκαιρία να μάθουν για πρώτη φορά τι είναι η Δημοκρατία. Κάποιοι διαπίστωσαν ότι, τελικά, δεν την γνώριζαν παρά μόνο μέσα από παραμορφωτικούς φακούς. Όλοι είχαν την ευκαιρία να εμβαθύνουν στον βασικό συλλογισμό του Αλέξανδρου ότι η Δημοκρατία=Κλήρωση εκπαιδεύει και δημιουργεί πολίτες οι οποίοι με τη σειρά τους κάνουν πολιτισμό.

Το πάντα επίκαιρο θέμα του "και τι κάνουμε τώρα;" μπήκε κυρίως από τον Αλέξανδρο αλλά και άλλους ομιλητές και όλοι βρήκαν καλή την ιδέα να ξεκινήσει έστω μια πρώτη εφαρμογή με τις μαθητικές κοινότητες (ας γίνει επιτέλους μια πρόταση) καθώς και με την όλο και πλατύτερη γνωστοποίηση όλου αυτού του σκεπτικού. Συζητήθηκε και η σκέψη για πόλεις των 40.000 κατοίκων, η ιδέα να πληρώνουν οι ξένοι για τα ελληνικά εκθέματα στα μουσεία του εξωτερικού, θέματα σχετικά με τη γλώσσα και τη δημοκρατία κλπ. Η γκάμα των θεμάτων που άνοιξαν ήταν μεγάλη αλλά κρατήθηκε γύρω από το κεντρικό θέμα της παρουσίασης και συζήτησης.

Στην ουσία έγινε συνείδηση σε αρκετούς από εμάς ότι ίσως τελικά ισχύει το μότο του Αλέξανδρου: "το παρελθόν της Ελλάδας είναι το μέλλον της ανθρωπότητας"

Νομίζω πως όσοι δεν ήρθαν έχασαν. Θα έχουν βέβαια την ευκαιρία να τα ξαναδούν και να τα ξανακούσουν όλα αυτά στο μέλλον όμως θα χάσουν το περιβάλλον που προσέφεραν (και προσφέρουν πάντα) οι 7 στροφές όπου η συζήτηση μπορεί να εξελίσσεται απρόσκοπτα και οι τόνοι να ανεβοκατεβαίνουν με χιούμορ και σεβασμό.

Ευχαριστούμε, τον Αλ.Κόντο, ευχαριστούμε τα παιδιά, ευχαριστούμε όσους παρευρέθηκαν.