Σαν αύριο έφυγε ο Μίκης Θεοδωράκης πριν τρία χρόνια.
Φυσικά, θα τον τιμήσω με ένα μοναδικό έργο του, την Κατάσταση Πολιορκίας, γραμμένη από την Ρέα Γαλανάκη σε ένα κελί διπλανό με το κελί του Μίκη, επί χούντας.
Με είχε συνεπάρει τόσο πολύ ο λόγος (το ποίημα) που για χρόνια δεν σκέφτηκα πολλά για την μουσική που, απλά, μού φαινόταν εξαίσια κι επίσης εκπληκτική όσο το ποίημα.
Πολύ αργότερα μπόρεσα να εκτιμήσω το γεγονός ότι λόγος και μουσική προχωρούν τόσο κοντά, τόσο μαζί, τόσο αλληλένδετα το ένα από το άλλο, ώστε να είναι όλο το έργο μια απαγγελία, ένα έπος ένα ποτάμι ασταμάτητο. Μια δημιουργία παρόμοια με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια κι όχι μια σύγχρονη μπαλάντα.
Είναι ένα έργο μακριά από την δυτική μουσική, πολύ κοντά στην ανατολική ελληνική μουσική (ηπειρώτικα, δημοτικά) είναι μια μοναδική δημιουργία.
Ευχαριστούμε Ρένα Γαλανάκη,
ευχαριστούμε Μίκη Θεοδωράκη.
Αθάνατοι!
