Το σκάνδαλο των υποκλοπών ήταν εξαρχής καθαρά υπόθεση κυβερνητικής ευθύνης. Παρακολουθούνταν όσοι είχαν σχέση άμεση ή έμμεση με τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Μητσοτάκης ΑΕ κι η παρακολούθηση γινόταν από όργανα που βρίσκονταν υπό την πολιτική διεθυνση του πρωθυπουργού μετά από τον νόμο περί επιτελικού κράτους που ψήφισε αυτή η κυβέρνηση στην αρχή της θητείας της.
Έλεγξε την δικαιοσύνη, έλεγξε το σύνολο των ΜΜΕ, την ΕΡΤ και το ΑΠΕ, βρήκε κοινό βηματισμό με τους μεγιστάνες του πλούτου στην Ελλάδα (ενέργεια, κατασκευές) και έστησε έναν μηχανισμό που θα τον ζήλευε κάθε μαφία.
Σε όσα θέματα πιάστηκαν με την γίδα στην πλάτη, στα αδιευκρίνιστα ποσά στους λογαριασμούς τους, στις αποκαλύψεις που προέκυψαν στις ΗΠΑ (Ζίμενς,Νοβάρτις), σε κάθε υπόθεση που μπορούσε κι έπρεπε να τούς στείλει πίσω από τα σίδερα, βρήκαν αποκούμπι στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Αυτήν την έσχατη διέξοδο βρήκαν και με τις υποκλοπές.
Τώρα με την απόφαση του Αρείου πάγου που δεν βρήκε ισχυρούς συσχετισμούς παρακολουθήσεων ΕΥΠ και Πρέντατορ (αν και τα μαθηματικά λένε άλλα) η υπόθεση των υποκλοπων έγινε ευθύνη και της δικαιοσύνης.
Η τακτική της κυβέρνησης ήταν και είναι απλή και έχει ξεκινήσει από το 2016. Με την δικαιοσύνη δική μας (δεδομένου ότι η ΝΔ είναι πια ο μόνος νόμιμος διεκδικητής αρχικά και κυβερνήτης κατόπιν της χώρας, τώρα που το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε) κάνουμε ότι θέλουμε και παραπέμπουμε την αντιπολίτευση στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη.
Στο κομπολόι Ζίμενς, Νοβάρτις, Τράπεζες, Περικοπές μισθών και συντάξεων, Πόθεν έσχες κλπ προστίθεται και η χάντρα των Υποκλοπών. Χάντρα στο κομπολόι τους. Όπου κι αν την πιάσεις η Ελλάδα βρωμάει.
