Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στο συνέδριο της Καθημερινής και μεταξύ άλλων έκανε αυτοκριτική για την κυβερνητική του θητεία. Την αυτοκριτική, που είναι σωστή πράξη όπως κι αν γίνεται, θα έπρεπε να την έχει κάνει στο συνέδριο. Έτσι θα φόρτωνε την ευθύνη στις σωστές πλάτες, τις δικές του αλλά και όλων των άλλων, του συνόλου του κόμματος, ενώ τώρα κινδυνεύει να τις χρεωθεί μόνος του.
Βέβαια, έστω κι έτσι, είναι γενναία πράξη. Σίγουρα ήταν δύσκολο για τον Τσίπρα να πει mea mculpa πόσο μάλλον όταν ένα κόμμα παρασύρθηκε να πιστέψει πως όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα έμπαιναν ταυτόχρονα στην φυλακή (άλλο είναι το "θα έπρεπε" κι άλλο το "θα έμπαιναν"). Είναι δύσκολο επίσης να σκέφτεται ο Τσίπρας ότι ξεσκίστηκε για να είναι μόνο τέσσερις οι τηλεοπτικοί σταθμοί πανελλήνιας εμβέλειας σε όλη την Ελλάδα, λες και δεν ήξερε ποιοι θα ήταν αυτοί που θα τους είχαν και τι θα έκαναν. Και σίγουρα θα είναι δύσκολο να σκέφτεται (έστω κι αν δεν το παραδέχτηκε δημόσια) ότι κράτησε στο θησαυροφυλάκιο τα χρήματα (τουλάχιστον 7-10 δις) που η κυβέρνησή του κι οι προηγούμενες είχαν στερήσει από τον λαό για να τα παραδώσει τον Μητσοτάκη.
Φυσικά, δεν είναι ανάγκη ούτε είναι δίκαιο να φορτωθεί το σύνολο των λαθών του Σύριζα ο Τσίπρας. Όλο το κόμμα πρέπει να μοιραστεί τα λάθη και κάποιοι (οι αρμοδιότεροι) οφείλουν να αναλάβουν κι αυτοί τις ευθύνες τους. Ακόμα κι εμείς οι απλοί ψηφοφόροι να αναλάβουμε ευθύνες που δεν μιλήσαμε τότε για όλα αυτά, είτε γιατί δεν είχαμε καταλάβει τίποτε (λάθος μας) είτε γιατί δεν θέλαμε να χαλάσουμε το ωραίο κλίμα (ακόμα μεγαλύτερο λάθος μας),
Πάντως ο Τσίπρας πρέπει να το ξαναδεί αυτό με τα συνέδρια καθώς δεν βγήκε κερδισμένος ούτε από το συνέδριο στο οποίο ΠΗΓΕ ούτε κι από το συνέδριο στο οποίο ΔΕΝ ΠΗΓΕ. Επέδρασε όμως και στα δυο και βοήθησε στον δημόσιο διάλογο έστω κι αν αυτό έγινε σε βάρος του.
