Ματιές στο παρελθόν

Πέντε χρόνια πριν από σήμερα και δύο χρόνια περίπου πριν την λήξη της προηγούμενης τετραετίας, την Πέμπτη στις 28 Δεκεμβρίου 2017 (θυμίζω ότι η τετραετία έληγε Σεπτέμβρη του '19) είχα γράψει ένα άρθρο για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών μέσα στο 2018. Φυσικά προέβλεπα ότι δεν θα γίνουν, όμως προσέθετα και κάποια ακόμη στοιχεία, όπλα στα χέρια του Συριζα, που τα βλέπω τώρα, εκ των υστέρων, και απορώ γιατί αφέθηκαν να πάνε χαμένα. Η πρόβλεψη ότι οι εκλογές θα γίνονταν το 2019 ήταν σωστή, όμως κάποιοι συλλογισμοί μου δεν επαληθεύτηκαν. Ο Σύριζα προτίμησε μια στάση πιο "ηθική" από αυτήν που πρότεινα και παρέδωσε την χώρα στον Μητσοτάκη. Δεν λέω πως έκανε λάθος, γιατί το "ηθικό" μπορεί μακροπρόθεσμα να επιβραβευτεί, όμως καλό είναι να ξαναδούμε εκείνο το άρθρο και τις προτάσεις που περιείχε. Έλεγα λοιπόν (scripta manent στο: https//epitheorisi2014gt.blogspot com/2017/12/18.html), τότε, δυο χρόνια πριν τις εκλογές του 2019 τα παρακάτω:

"Εκλογές το '18; Πλάκα μου κάνεις;"

Πάλι μιλούν για εκλογές. Στην αντιπολίτευση μιλούν για “απώλεια δεδηλωμένης” που θα πει “πέφτει η κυβέρνηση”. Το ΠαΣοΚ ετοιμάζει νωρίς-νωρίς το συνέδριό του για να προλάβει τις εκλογές. Ο Λεβέντης (γνωστός για τις μαντεψιές του) προβλέπει εκλογές το 2018. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να προηγείται η Νεα Δημοκρατία έστω κι αν μειώνεται η διαφορά της με τον Σύριζα. Η έξοδος από το μνημόνιο δημιουργεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο η κυβέρνηση θα “δικαιούται” να προκηρύξει εκλογές. Σημαίνουν όλα αυτά ότι μπορεί οι εκλογές να γίνουν στη χρονιά που έρχεται;

Με προηγούμενο άρθρο μου έχω απαντήσει πως οι εκλογές θα γίνουν το 2019, τον Σεπτέμβρη. Δεν έχω καμιά “εσωτερική” πληροφόρηση. Στηρίζω κατά βάση τον συλλογισμό μου στο αξίωμα ότι “ο Τσίπρας δεν είναι βλάκας”. Δευτερευόντως βασίζομαι και στον ισχυρισμό ότι είναι “ο Τσίπρας πολιτικά πανούργος”. Αν πέφτω έξω στο δεύτερο (και δεν είναι πανούργος) ή ακόμα χειρότερα στο πρώτο (και είναι βλάκας) τότε φυσικά όσα γράφω δεν ισχύουν. Αν όμως θεωρήσουμε ότι οι δυο ισχυρισμοί έχουν βάση, τότε κοιτάξτε πως έχουν τα πράγματα:

Μετά τον Αύγουστο του ‘18 και την έξοδο από τα μνημόνια η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι πέτυχε το “ακατόρθωτο” (προπαγάνδα σκέτη) και κλαίγεται που ο λαός θα υποστεί κάποια βάρβαρα μέτρα “εξ αιτίας των άλλων” (έτσι θα λέει). Στις αρχές του '19 αρχίζουν να εφαρμόζονται τα σκληρά μέτρα αλλά η κυβέρνηση φωνάζει σε όλους τους τόνους ότι θα ξαναφέρει την χώρα στην κανονικότητα κι όλοι κάτι θα έχουν να λάβουν, ιδιαίτερα οι φτωχοί.

Στο μεταξύ παρατείνει τη θητεία των δημάρχων κατά πέντε περίπου μήνες για να γίνουν οι δημοτικές εκλογές τον Σεπτέμβρη. Γίνονται τον Απρίλιο του ‘19 οι Ευρωεκλογές και βλέπει ο καθένας -κι όχι μόνο η κυβέρνηση- σε πραγματική μέτρηση (κι όχι σε γκάλοπ) τι πιάνει. Έστω ότι προηγείται η ΝΔ σταθερά (όπως είναι το αναμενόμενο), είτε με μεγάλη είτε με μικρή διαφορά. Βλέπει και το ΠαΣοΚ τι πιάνει, βλέπει κι ο Λεβέντης, βλέπουν όλοι. Και τότε, καλοκαιριάτικα, ο Τσίπρας προτείνει με μια τροπολογία την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών.

Λέει σε όλους: "Κοιτάξτε το αποτέλεσμα. Χωρίς μπόνους είστε ρυθμιστές, με μπόνους χαρίζετε παντοδυναμία στον Μητσοτάκη. Σας προτείνω να το καταργήσουμε". Θα χρειάζονται 200 ψήφοι για να καταργηθεί αλλά θα δυσκολευτεί πολύ ο μεσαίος χώρος να το καταψηφίσει. Θα είναι σαν να λέει: "Ρε παιδιά, ας χαρίσουμε τις δικές μας έδρες στον Μητσοτάκη. Ας το κάνουμε όχι τόσο για το καλό του τόπου όσο για το κακό του Σύριζα". ‘Όποιος εκ των ΠαΣοΚ, Λεβέντη το κάνει, ισοδύναμα, θα είναι σαν να λέει: "Είμαστε άχρηστοι"! Ο Ανδρουλάκης παραφυλάει την Φώφη που δεν τολμάει να εκδηλώσει τον έρωτά της με τον γιο του -κατά Ανδρέα- “εφιάλτη”. Ψηφίζεται η απλή αναλογική (χωρίς μπόνους ούτε μιας έδρας) κι οι εκλογές γίνονται ρουλέτα. 
Ο κόσμος θα έχει την κάλπη των δημοτικών για να βγάλει το άχτι του. Ο Σύριζα θα έχει ψαλιδίσει -όσο γίνεται - τη διαφορά, αν δεν την έχει ανατρέψει. Η απλή αναλογική απελευθερώνει ψηφοφόρους που δεν έχουν πλέον λόγο να συσπειρώνονται στη ΝΔ (ούτε και στον Σύριζα). Φυσιολογικά έχουμε πολυδιάσπαση ψήφων. Αυτοδυναμία ούτε με το κιάλι. Ακόμα κι αν βγει πρώτος ο Μητσοτάκης θα θέλει πολλούς εταίρους για να κάνει κυβέρνηση. Κι έρχεται το 2020, μόλις έξι μήνες μετά, η εκλογή Προέδρου οπότε, αν δεν πιάσει αυτή η κυβέρνηση 180 ψήφους, ξαναγίνονται εκλογές!

Δηλαδή ο Τσίπρας έχει στο χέρι του όλα τα πολιτικά και συνταγματικά “όπλα” για να είναι πρωταγωνιστής. Μπορεί να παίξει σενάρια "επανόδου" ή "δεξιάς παρένθεσης". Θα τα εγκαταλείψει; Θα το “σκάσει” το '18 και θα αφήσει τον Μητσοτάκη να εφαρμόζει τα σκληρά μέτρα λέγοντας ότι “δεν φταίει αυτός, ο Τσίπρας τα ψήφισε”;

Είναι ο Τσίπρας τόσο ηλίθιος;

Τελικά οι εκλογές έγιναν το καλοκαίρι του '19. Ο Τσίπρας (για την ακρίβεια, ο Σύριζα) δεν εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα που είχε. Δεν χρησιμοποίησε το εκβιαστικό δίλημμα αρχικά ώστε να επιβάλει την απλή αναλογική στις πρώτες εκλογές ή έστω να εκμεταλλευτεί την δεύτερη εκλογή με βέβαιη την απλή αναλογική και να έχει δικαίωμα για νέες εκλογές με την εκλογή Προέδρου το 2020. Άφησε αναξιοποίητα τα ατού που είχε στα χέρια του και, θεωρώντας ως αποδοκιμασία το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, παρέδωσε αμαχητί την εξουσία και την πολιτική κυριαρχία στον Μητσοτάκη. Δεν το έκανε το 2018 όπως προέβλεπα, το έκανε όμως το 2019 όπως δεν το φανταζόμουν. Για μένα, κρίμα. Πάντως, η ιστορία προσφέρεται προς γνώση και συμμόρφωση.