ΚινΑλ και Μέρα25 αποκτούν ρόλο.

Μετά τις ευρωεκλογές, ήρθε η σειρά των εθνικών εκλογών. Το ηχηρό 10% της διαφοράς ΝΔ-Σύριζα, έκανε τις δημοσκοπήσεις να φαίνονται και πάλι αξιόπιστες. Έτσι, με παρόμοιες διαφορές να καταγράφονται δημοσκοπικά για τις εθνικές εκλογές, οι προβλέψεις αυτή τη φορά γίνονται σεβαστές.

Ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το μεγάλο όπλο του που ήταν η κατάργηση του μπόνους. Θα το έκανε αν είχε διαφορά τεσσάρων έως έξι μονάδων. Οι δέκα μονάδες απονομιμοποίησαν κι αυτό το εργαλείο. Αν το έβαζε τώρα, μετά το 10%, στο τραπέζι, ίσως να έδινε στον Μητσοτάκη αυτοδυναμία του 50%. Έτσι θα πορευτούμε τα επόμενα τέσσερα χρόνια με ΝΔ στην κυβέρνηση και πιθανό συγκυβερνήτη το ΚινΑλ που πλέον απέκτησε ρόλο. Γιατί στην πράξη, η μόνη περίπτωση να μην κυβερνηθεί ο τόπος κάτω από ένα αμιγώς νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα είναι να κοπεί η αυτοδυναμία της ΝΔ και να επιβάλει το ΚινΑλ κάποιους όρους σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης.

Στην αριστερά, εκτός από το στοπ στον Σύριζα, είχαμε και την εξαφάνιση των Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου. Νά, λοιπόν, που προβάλει ο Βαρουφάκης σαν η μόνη αριστερή μη μνημονιακή πρόταση, πλην ΚΚΕ.

Μια πρώτη συνέπεια του αποτελέσματος των εκλογών του Μαΐου ήταν το γεγονός ότι ο Σύριζα πέρασε σε δεύτερη μοίρα και βρήκαν καινούριο ρόλο στην πολιτική σκηνή το ΚινΑλ κι ο Βαρουφάκης. Το ΚινΑλ, εφ' όσον φυσικά το θελήσει, ως ανάχωμα στην νεοφιλελεύθερη ατζέντα, και το Μέρα25 ως ανατροφοδότηση της αριστερής αντιπολίτευσης. Κι οι δυο ρόλοι ήταν αποκλειστικά ιδιοκτησίας Σύριζα επί 7 τουλάχιστον χρόνια (από το 2012). Τώρα έχουν μπει στο τραπέζι της "διαβούλευσης". Γιατί όλα αυτά είναι προσωρινά και ισχύουν μέχρι τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Τότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο.  Θα επιβεβαιωθούν οι αλλαγές ή θα ξαναγυρίσει ο Σύριζα στο τιμόνι της "αντιδεξιάς" πρωτοπορίας (την διεκδικεί ο Βαρουφάκης) ή της αντιδεξιάς οπισθοφυλακής (την διεκδικεί το ΚινΑλ);

Αξίζει όμως να δούμε πως θα διαχειριστούν η Φώφη κι ο Γιάνις (που θέλει να τον γραφουμε με ένα νι για να ξεχωρίζει από εμάς τους κοινούς θνητούς) αυτή την κατάσταση στην προεκλογική περίοδο που ήδη ξεκίνησε.

Μετά τις εκλογές.

Μετά από τρεις μήνες  απουσίας (ουσιαστικά μιλάμε για 8-9 μήνες ουσιαστικής απουσίας), επανέρχομαι στις αναρτήσεις μου στο μπλογκ. . Ο λόγος της απουσίας (είχε γνωστοποιηθεί έγκαιρα) ήταν η συμμετοχή μου στις δημοτικές εκλογές ως υποψηφίου δημάρχου Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Δεν πήγα καλά, βγήκα 5ος στη σειρά μεταξύ 9 υποψηφίων με ποσοστό 6%. Ο πρώτος πήρε 46%, ο δεύτερος 18% κι οι υπόλοιποι 9%, 8%, 6%, 5%, 4%, 4% και 1%. Θρίαμβος του νυν δημάρχου (Σύριζα) και καταστροφή για όλους τους υπόλοιπους. Στην Δραπετσώνα βγήκα 2ος με 14% αλλά στο Κερατσίνι πήρα μόνο 4%. Ο συνδυασμός μου εκλέγει δύο δημοτικούς συμβούλους στο νέο δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είχα την ευκαιρία -παράλληλα με τα γνωστά αυτοδιοικητικά ζητήματα και τα θέματα της καθημερινότητας- να θέσω δυνατά το θέμα της ανάπλασης της βιομηχανικής ζώνης. Πιστεύω πως είναι -με απόλυτο τρόπο- το θέμα της περιοχής κι εξ αιτίας του κατέβηκα στις εκλογές. Επίσης βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω είτε εγγράφως (προεκλογικό πρόγραμμα) είτε ζωντανά (και μέσω της τηλεόρασης στις δυο εμφανίσεις μου) για θέματα αληθινής δημοκρατίας συμπεριλαμβανομένης της κλήρωσης. Ωστόσο αυτά είναι πλέον παρελθόν.

Επανέρχομαι στο μπλογκ με την γνωστή μου θεματολογία. Στο μέλλον θα κεντράρω περισσότερο σε θέματα τρόπου ζωής και θέματα λογοτεχνίας και θα ασχολούμαι πολύ λιγότερο με την πολιτική. Σίγουρα θα ασχολούμαι και με την ανάπλαση της βιομηχανικής ζώνης και το μέλλον της περιοχής μου. 

Σαν εμπειρία μου καταγράφω το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά με απογοήτευσαν δυο πράγματα. Και ο τρόπος που η πολιτική ασκείται από τους έχοντες εξουσία (σκέτο μάρκετινγκ) και η ανευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζεται από τους πολίτες. Η γνωριμία μου με πολλούς νέους ανθρώπους ήταν ό,τι θετικό αποκόμισα από αυτή την περιπέτεια. Κι αυτό θα κρατήσω.