Ψηφίστηκε λοιπόν, η "Συμφωνία των Πρεσπών". Η χώρα φάνηκε συνεπής στην ευρωατλαντική της ένταξη και τελείωσε οριστικά με μιαν -ούτως ή άλλως- χαμένη από αιώνων μάχη. Άλλοι βλέπουν αυτό που έγινε σαν μια συμφωνία ειρήνης κι άλλοι το βλέπουν σαν αποδοχή τετελεσμένων. Είναι και τα δυο ταυτόχρονα. Σημασία έχει ότι με την εκ μέρους μας παραδοχή της πραγματικότητας, το όνομα της Μακεδονίας, δεν θα είναι αγκάθι για το μέλλον.
Ήττα είναι να δέχεσαι πως έχεις χάσει από αιώνων κάτι που σού ανήκει σαν κληρονομιά. Να σκύβεις το κεφάλι μπροστά σε μια πραγματικότητα που σε ξεπερνά. Νίκη, όμως, είναι να αντιμετωπίζεις αυτή την πραγματικότητα χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Να φτιάχνεις πλαίσιο για την βελτίωση των σχέσεων, για την ειρήνη, την συνεργασία και για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό που έγινε ήταν και νίκη και ήττα ταυτόχρονα. Ήττα συντελεσμένη προ αιώνων και νίκη που βλέπει προς το μέλλον.
Ας μην ξεχνάμε πως όταν έγινε η "κλοπή" του ονόματος από τους γειτονικούς Σλάβους κανείς δεν διεκδικούσε αυτό το όνομα. Το πήραν όσοι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν εκεί ήδη από τον μεσαίωνα, επί Οθωμανών (κι ίσως επί Ρωμαίων). Με αυτό πορεύτηκαν. Κάποια στιγμή χρησιμοποίησαν αυτό το όνομα σαν όχημα απελευθέρωσης από την Τουρκιά αλλά και τους διεκδικητικούς Βούλγαρους ή Έλληνες τον 19ο αιώνα. Τελικά κατάφεραν να το πατεντάρουν μόλις τώρα έστω και με την προσθήκη του "Βόρεια".
Ήττα είναι να δέχεσαι πως έχεις χάσει από αιώνων κάτι που σού ανήκει σαν κληρονομιά. Να σκύβεις το κεφάλι μπροστά σε μια πραγματικότητα που σε ξεπερνά. Νίκη, όμως, είναι να αντιμετωπίζεις αυτή την πραγματικότητα χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Να φτιάχνεις πλαίσιο για την βελτίωση των σχέσεων, για την ειρήνη, την συνεργασία και για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό που έγινε ήταν και νίκη και ήττα ταυτόχρονα. Ήττα συντελεσμένη προ αιώνων και νίκη που βλέπει προς το μέλλον.
Ας μην ξεχνάμε πως όταν έγινε η "κλοπή" του ονόματος από τους γειτονικούς Σλάβους κανείς δεν διεκδικούσε αυτό το όνομα. Το πήραν όσοι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν εκεί ήδη από τον μεσαίωνα, επί Οθωμανών (κι ίσως επί Ρωμαίων). Με αυτό πορεύτηκαν. Κάποια στιγμή χρησιμοποίησαν αυτό το όνομα σαν όχημα απελευθέρωσης από την Τουρκιά αλλά και τους διεκδικητικούς Βούλγαρους ή Έλληνες τον 19ο αιώνα. Τελικά κατάφεραν να το πατεντάρουν μόλις τώρα έστω και με την προσθήκη του "Βόρεια".
Τα συλλαλητήρια δεν μού πήγαιναν. Ίσως γιατί ξέρω ιστορία. Ωστόσο δέχομαι πως ήταν χρήσιμα. Έδειξαν στη διεθνή κοινότητα πως το όνομα της Μακεδονίας είναι, όντως, ελληνική κληρονομιά. Ταυτόχρονα έδειξαν ότι η παραχώρησή του δεν ήταν αναίμακτη υπόθεση. Κατά κάποιον τρόπο, οι διαδηλωτές έδωσαν αξία σε αυτό που παραχώρησε η Ελλάδα. Ας δούμε αυτή την θετική πλευρά κι ας αφήσουμε κατά μέρος τις μεμψιμοιρίες. Λες κι ήμασταν συνεννοημένοι, πετύχαμε το καλύτερο σαν χώρα. Δώσαμε (η κυβέρνηση) κάτι που ήταν έτσι κι αλλιώς χαμένο και καταφέραμε (η αντιπολίτευση) να του προσδώσουμε αξία. Όλα καλά.
