Ο Ζίμπγκνιου Πράϊσνερ στην Αθήνα

Θεωρώ μεγάλο γεγονός την έλευση του μεγάλου Πολωνού μουσικού Ζμπίγκνιου Πράϊσνερ για μια ακόμα φορά στην Ελλάδα. Θα εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής και θα μαγέψει με την μουσική του. Τρεις συνεργασίες μουσικών με σκηνοθέτες ξεχωρίζω: Νίνο Ρότα με Φελίνι, Ελένη Καραΐνδρου με Αγγελόπουλο και Ζμπίγκνιου Πράϊνερ με Κισλόφσκι. Γι αυτή την μαγεία μιλάμε.

Στο Μέγαρο θα είναι κι η Μαρία Φαραντούρη. Θα πει και τουλάχιστον δυο κομμάτια του Πράϊσνερ με ελληνικό στίχο. 

Ένα είναι το κομμάτι από την ταινία Μπλε του Κισλόφσκι με τίτλο "Για την ενωμένη Ευρώπη", που είναι σε στίχους του Απόστολου Παύλου από την Καινή Διαθήκη. 

Το άλλο είναι ένα κομμάτι από μια ταινία ελληνική με τίτλο Κουαρτέτο σε 4 κινήσεις της Λουκίας Ρικάκη. Το κομμάτι έχει τίτλο "Κοσμοπλάστρα Μουσική" κι είναι σε στίχους Κωστή Παλαμά από τον Δωδεκάλογο του Γύφτου.

Δεν χρειάζεται να πάτε στο Μέγαρο. Πιο πολύ Πράϊσνερ μπορείτε να βρείτε στο Youtube με απλή αναζήτηση. Χωρίς εισιτήριο και φανφάρες, με πολλή ουσία και απόλαυση.

Το πρώτο κομμάτι το έχω ανεβάσει παλιά κι εγώ με δικό μου βιντεάκι στο youtube με τους στίχους του για να το παρακολουθήσει κανείς καλύτερα. Το ανεβάζω κι εδώ προς τιμήν του Πράϊσνερ και της "Αγάπης" του Παύλου.

ΥΜΝΟΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Αναλογικές δημοτικές εκλογές

Η απλή αναλογική στις δημοτικές εκλογές έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Αναφέρθηκα σε αυτήν πριν πέντε περίπου μήνες, στις 5/5/2018 με σχετική ανάρτησή μου. Φυσικά ήμουν και είμαι υπέρ της απλής αναλογικής και θύμιζα ότι την θέση αυτή είχα εκφράσει με άρθρο μου στην εφημερίδα ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ το 1980, πριν 38 χρόνια. Σημείωνα πάντως ότι για να λειτουργήσει σωστά και αποτελεσματικά ένας δήμος είναι αναγκαίο να γίνουν κάποιες αλλαγές στον δημοτικό κώδικα. Έγραφα ότι:

«Για να λειτουργήσει η απλή αναλογική, πρέπει οι εξουσίες του δημάρχου να είναι εκτελεστικές και να αφορούν την καθημερινότητα. Αυτές οι εξουσίες πρέπει να διαχωριστούν από εκείνες του δημοτικού συμβουλίου που θα είναι κανονιστικές και θα αφορούν τα μακροπρόθεσμα σχέδια. Μόνο έτσι θα συνδυαστεί η εικαζόμενη -δι' αντιπροσώπων- "βούληση" του εκλογικού σώματος την ημέρα της εκλογής με την δυνατότητα να λειτουργεί ο δήμος σαν οργανισμός αποτελεσματικά.»

Στις επερχόμενες εκλογές της 19ης Μαΐου υπάρχει φαβορί. Είναι ο σημερινός δήμαρχος κ. Χρήστος Βρεττάκος. Παρά ταύτα οι εκλογές θα γίνουν γιατί καμιά φορά γίνονται κι εκπλήξεις. Θα είναι ευχάριστο να παρακολουθήσουμε ποια έκπληξη μπορεί να μας επιφυλάσσουν οι δυο ιστορικοί δήμοι της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου. Η απλή αναλογική αλλάζει τα δεδομένα, πάντως. Ο κ.Βρεττάκος με 18% το 2014 εξέλεξε 24 συμβούλους. Τώρα, αν πάρει διπλάσιο ποσοστό 36% θα εκλέξει μόνο 14, δέκα λιγότερους. Για να βγάλει πάλι 24 πρέπει να πάρει πάνω από 60%. Είναι εφικτό; Πολλοί λένε «γιατι όχι;» κι έχουν επιχειρήματα. Άλλοι επιχειρηματολογούν διαφορετικά. Θα έχουμε αργότερα την ευκαιρία να δούμε αναλυτικότερα αυτές τις απόψεις.

  

Στη θάλασσα πάμε καλά.

Για να μην ξεχνιόμαστε. Η Ελλάδα κάποτε ήταν μεγάλη γιατί όλος ο κόσμος μιλούσε γι αυτήν και γιατί από τα δέκα "καλά" που γίνονταν στον κόσμο τα επτά με οχτώ από την Ελλάδα έβγαιναν. Κάτι σαν την Ρώμη τους επόμενους αιώνες, την Βρετανία πρόσφατα και τις ΗΠΑ εσχάτως. Σήμερα η Ελλάδα είναι μια άγνωστη χώρα. Κι αν από κάτι γίνεται γνωστή είναι από δυο τρία συγκεκριμένα πράγματα:

1) Μια φήμη που την ακολουθεί, ως του γεννήτορα της δημοκρατίας και του δυτικού πολιτισμού. Φυσικά άλλη ήταν η δική της δημοκρατία κι άλλος ο πολιτισμός, αλλά, δεν θα κολλήσουμε τώρα εκεί. Δεν μιλάμε για την ουσία των πραγμάτων αλλά για τους λόγους που μπορεί κάποιος να γνωρίζει την Ελλάδα.

2) Ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός των τουριστών που την επισκέπτονται γιατί την βρίσκουν όμορφη κι ενδιαφέρουσα χώρα, είναι ένας ακόμη λόγος για να γίνεται διακριτή η παρουσία της στον σύγχρονο κόσμο.

3) Η Ναυτιλία της είναι αναμφίβολα ο τρίτος λόγος. Είναι εκπληκτικό ότι μια χώρα με τόσο λίγους κατοίκους έχει στα χέρια της το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου. Για να γίνει σαφέστερο το γεγονός, ας πάρουμε το εξής παράδειγμα: 
Χίλιοι τυχαίοι ανθρώποι από όλο τον κόσμο θέλουν να μεταφέρουν χίλιους τόννους αγαθών (από ενα τόνο ο καθένας). Στους χίλιους γήινους, ανθρώπους της οικουμένης, οι Έλληνες είναι λιγότεροι από δύο!!! Μόλις 0,15%. Κι όμως σε κάθε χίλους τόννους μεταφερόμενων αγαθών, οι δύο αυτοί Έλληνες μεταφέρουν τους διακόσιους!!!. Ναι, το 20%. Αν αυτό δεν είναι δαιμόνιο, τότε τι θα πει "δαιμόνιο";

Παραθέτω δυο-τρία στοιχεία: Στην εισαγωγή της ετήσιας έκθεσης της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) ο πρόεδρος της Ένωσης, κ. Θεόδωρος Βενιάμης ανέφερε:

«... παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας αντιπροσωπεύει μόνο το 0,15% του παγκόσμιου πληθυσμού, τα πλοία που μεταφέρουν το 20% του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου ελέγχονται από Έλληνες. Ειδικότερα, η ελληνική ναυτιλία εξακολουθεί να κατέχει την πρώτη θέση διεθνώς, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, ο στόλος ανέρχεται σε 4.746 πλοία (άνω των 1.000 gt) χωρητικότητας 365,45 εκατομμυρίων τόνων (dwt), αύξηση περίπου 6,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος – που αντιπροσωπεύει το 19,89% σε dwt του συνόλου του παγκόσμιου στόλου και το 49,15% του συνόλου του στόλου της ΕΕ».

Δεν είναι όλος ο ελληνόκτητος στόλος υπό ελληνική σημαία. Μόνο ένα μικρό μέρος του έχει την ελληνική σημαία, το μεγάλο μέρος βρίσκεται υπό ξένες σημαίες. Λέει επ' αυτού ο Πρόεδρος:

«Η ελληνική σημαία αριθμεί 753 πλοία (άνω των 1.000 gt) χωρητικότητας 41,70 εκατομμυρίων gt . Ο στόλος με ελληνική σημαία κατατάσσεται στην έβδομη θέση διεθνώς και δεύτερος στην ΕΕ (σε όρους dwt). Επιπλέον, οι Έλληνες εφοπλιστές ελέγχουν το 29,19% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενοπλοίων αργού πετρελαίου, το 22,03% του παγκόσμιου στόλου πλοίων χύδην ξηρού φορτίου και το 15,45% του παγκόσμιου στόλου πλοίων μεταφοράς χημικών και παράγωγων προϊόντων πετρελαίου.»

Υπάρχουν λόγοι για να είμαστε ακόμα περήφανοι οι νεοέλληνες. Μάς αναγνωρίζουν την πολιτιστική μας κληρονομιά (κι ας μην είναι ουσιαστικά δική μας), τούς αρέσει η χώρα μας (γι αυτό την επισκέπτονται) και μάς έχουν αφέντες των θαλασσών. Κάτι είναι κι αυτό μέσα στην γενική μαυρίλα. Νά'χαμε και λίγη δημοκρατία ...

Η σωτηρία της ψυχής

145 βουλευτές του Σύριζα, συν Κατερίνα Παπακώστα, συν Παπαχριστόπουλος και Κουντουρά των ΑΝΕΛ, συν Λυκούδης, Δανέλλης από το Ποτάμι συν Θεοχάρης ανεξάρτητος, συγκροτούν μια πλειοψηφία των 151 (που ίσως αυξηθεί λίγο) βουλευτών.  Αυτή η πλειοψηφία θα εγκρίνει την συμφωνία των Πρεσπών και θα βγάλει τον Μητσοτάκη από το αδιέξοδο που τού προκάλεσε η προσχώρησή του στον χυδαίο λαϊκισμό.

Η συμφωνία θα εγκριθεί τον Μάρτιο και αμέσως θα αποχωρήσουν ο Καμμένος κι οι ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση. Η ΝΔ θα βάλει θέμα εμπιστοσύνης και θα ψηφίσουν υπέρ της πρότασης λιγότεροι από 150, με αποτέλεσμα, να συνεχίσει ο Σύριζα είτε με ψήφο εμπιστοσύνης είτε με ψήφο ανοχής μέχρι τον Μαΐο που θα γίνουν εκλογές. Έτσι θα βγουν και οι Καμμένος-Τσίπρας από το δικό τους αδιέξοδο στο οποίο τους οδήγησαν, εν τέλει, οι τεράστιες διαφορές τους στο θέμα πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια.

Εκείνη την ημέρα, την Κυριακή 19 Μαίου 2019, θα πηγαίνει ο ψηφοφόρος στην κάλπη και θα ψηφίζει για Περιφερειακές εκλογές, θα ψηφίζει για δημοτικές εκλογές, θα ψηφίζει και για βουλευτικές εκλογές. Την άλλη Κυριακή 26 Μαίου θα γίνουν οι επαναληπτικές (ο β' γύρος των αυτοδιοικητικών) κι οι ευρωεκλογές. Αποτελέσματα τουρλουμπούκι. Στις 19/5 έξω από τα εκλογικά κέντρα θα βλέπεις τα πάντα. Τραπεζάκια των κομμάτων, ομπρελίτσες των δημοτικών παρατάξεων, υποψήφιους βουλευτές με ψηφοδέλτια εθνικών εκλογών στο χέρι, περιφερειακούς συμβούλους με περιφερειακά σεντόνια στο χέρι και δημοτικούς συμβούλους που θα βοηθούν τις γριές στα σκαλάκια. Θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Έτσι θα βγουν από το αδιέξοδο κι οι δημοσκόποι που τόσο καιρό καταγράφουν τις σκοπιμότητές τους στα αποτελέσματα που σερβίρουν. Θα πουν ότι άλλα ήθελαν στην πραγματικότητα οι ψηφοφόροι κι άλλο κατέληξαν να ψηφίσουν.

19 Μαίου 1919, εκατό χρόνια πριν: Ο Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμσούντα κι ακολουθεί η νίκη των Τούρκων επί των Ελλήνων, η μικρασιατική καταστροφή. Η 19η Μαίου έχει ανακηρυχθεί από την Βουλή ως ημέρα μνήμης για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Να δούμε τι θα περισώσουμε στις 19 Μαίου του 2019 εμείς. Την κυβέρνηση, τους δήμους ή μόνο την ψυχή μας;

Γιατί μιλώ για την ψυχή; Να σας πω. Στις 19 και 26 Μαίου γίνονται εκλογές. Γιορτή της «δημοκρατίας» που μόνο δημοκρατία δεν είναι. Δέκα μέρες μετά (στις 29 Μαίου) γιορτάζουμε και την πτώση της Πόλης. Πριν 566 χρόνια, οχτώ χιλιάδες μαχητές, Έλληνες και Λατίνοι, υπερασπίζονταν την Πόλη και την αυτοκρατορία. Κινδύνευε από τον Μωάμεθ τον Β' που την πολιορκούσε για να την κατακτήσει. Την ίδια ώρα, εκατοντάδες χιλιάδες μοναχοί είχαν αποσυρθεί στα μοναστήρια και υπερασπίζονταν την ψυχή της αυτοκρατορίας. Κινδύνευε από τον διάβολο που την πολιορκούσε κι απειλούσε να την διαβρώσει. 

Την ψυχή την έσωσαν την Πόλη όχι. Ας τούς έχουμε σαν φωτεινό αντιπαράδειγμα!

 

Το Ηλιόκαστρο

Διάβασα το κείμενο του Βασίλη Κωνσταντινίδη για την παρουσίαση ενός βιβλίου του Γιώργου Ι.Χατζηελευθερίου. Η παρουσίαση έγινε στην Αργυρούπολη την προπερασμένη Πέμπτη, έτσι αυτό το σημείωμα δεν είναι πρόσκληση μια κι έρχεται καθυστερημένα. 

Κράτησα, από το κείμενο, ένα ποίημα που περιέχεται στο βιβλίο. Είναι ένα από τα πολλά που έχει περισώσει ο συγγραφέας λαογράφος και συλλέκτης-ερευνητής. Θες για τη γλώσσα του -την ποντιακή διάλεκτο- θες για το περιεχόμενό του, θες γιατί έτσι μού ήρθε εκείνη τη στιγμή, είπα να το καταγράψω κι εγώ και να σας το δώσω.

Παρακάτω λοιπόν έχω το ποίημα και ακολουθεί εξώφυλλο του βιβλίου, για όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερα. 

 

ΗΛΙΟΚΑΣΤΡΟΝ ΑΚΡΙΤΩΝ

Τ’ Ήλ’ το Κάστρον, Αγαρηνέ, π ‘έρθες για να κουρσεύσα,

Απάν’ σ’ αιώνων κόκαλα Τραντέλλενων εχτίεν.

Ποτίουν τα θεμέλια θε με γαίμαν και με δάκρια

για τ’ ατό έν’ και άπαρτον και πάντα στέκ’ ολόρθα,

αλύγιστον κι ανίκετο , τη λευτεριάς ασπίδα.

Ηλέκαστρον παντέμορφον , Θεοστερεωμένον,

Δρακέλλενες κρατούν ατό, Ρωμαίικα παλικάρια,

Ακρίτες κι Ακριτόπουλα, Παντέλλενες Ακρίτες.

Ανδρόνικον ο Σερασκέρτς κι ο Πόρφυρας ‘ς σο γιάν’ ατ’

Ο Διγενής ο δίγοργον κι ο Γαβροκωνσταντίνον

Ο Γιάννες  ο Μονόγιαννες κι οπίσ’ ν ατ’ οι Φωκάδες,

ο Ξάντινον , ο πάντεινον, ας ούλτς αγαπεμένος,

έμπρα ας σα Ακριτόπουλα ο Μικροκωνσταντίνον.

Ούλ’ ετουν κοσμολάλετοι και κοσμοφωτοδότες.

Τα έργατά τουν θαμαστά, χαράς ανθοφορία,

Ανθόκλαδα κι αγιάσματα, χαρά Θεού ‘ς σον κόσμον! 

Η ΕΡΤ κι εμείς.

Η αντίδραση, με το εμπάργκο της Νέας Δημοκρατίας για όσα ειπώθηκαν στην χτεσινή εκπομπή της ΕΡΤ με την Ακριβοπούλου, έφερε στο προσκήνιο το θέμα της σχέσης μέσων ενημέρωσης και κομμάτων. 

• Ήδη ο Σύριζα πρώτος, εδώ κι ένα μήνα περίπου, έχει επιβάλει εμπάργκο στον Σκάι. Ο Σκάι ήταν ένα αντικυβερνητικό μέσο αλλά κάποια στιγμή το παράκανε κι η κυβέρνηση θεώρησε ότι το εμπάργκο ήταν καλή ιδέα για να αναδείξει το πρόβλημα. Παλιότερα το είχαν κάνει και για τον Πρετεντέρη στο Μέγκα. 
• Η Νέα Δημοκρατία τα είχε από την πρώτη στιγμή με την ΕΡΤ που την έκλεισε το 2013 και που ο Σύριζα την ξανάνοιξε. Η ΕΡΤ, δυστυχώς, αν και προσπάθησε να μείνει ελαφρώς ουδέτερη, ωστόσο έγινε εδώ και καιρό εμφανώς φιλοκυβερνητική. Η Νέα Δημοκρατία βρήκε κι αυτή την δική της ευκαιρία να καταγγείλει αυτό ακριβώς το ζήτημα.

Λοιπόν, παιδιά, φτάνει.

Εντάξει, εκεί στο Μαξίμου. Το καταλάβαμε ότι ο Σκάι φτάνει ακόμα και σε όρια ξεφτίλας προκειμένου να κάνει τον κόσμο να σιχαθεί την κυβέρνηση. Τα ίδια κάνουν και τα ΝΕΑ και σε λίγο κι ο σταθμός του Μαρινάκη. Ίσως και του Σαββίδη. Ως πού θα επεκταθεί το εμπάργκο; Ο Σύριζα, ανέδειξε το πρόβλημα, το καταλάβαμε, φτάνει. Κι οι βουλευτές του που πήγαιναν στον Σκάι παίζοντας άθελά τους τον ρόλο του άλλοθι το κατάλαβαν. Θα είναι πιο προσεκτικοί και πιο επιθετικοί (ιδεολογικά) στο μέλλον. Ας λήξει όμως αυτό το αντιδημοκρατικό και αναποτελεσματικό εμπάργκο.

Εντάξει εκεί στην Πειραιώς. Το καταλάβαμε ότι η ΕΡΤ μπατάρει προς κυβέρνηση μεριά. Ότι σας έχουν άχτι που τούς κλείσατε κι ότι φοβούνται πως θα πάθουν τα ίδια (όχι ακριβώς τα ίδια αλλά κάτι σχετικό) αν ξαναγυρίσετε. Δεν σας κρίνουν δίκαια αλλά με τα χρωματιστά μάτια τους. Φτάνει όμως. Το καταλάβαμε και πρέπει να το κατάλαβαν κι αυτοί. Θα προσέχουν. Ας λήξει αυτό το αντιδημοκρατικό και αναποτελεσματικό εμπάργκο.

Για την ουσία του ατοπήματος της ΕΡΤ δεν θα πω πολλά. Μόνο θα πω πως, όταν άκουσα τον σχολιαστή να λέει αυτά που έλεγε, εκνευρίστηκα. Είπα πως ξεπερνάει κάθε όριο. Έλεγε πως η ομιλία Μητσοτάκη παρέπεμπε σε Πανούντσιο που ήταν ιδεολογικός καθοδηγητής του Μουσολίνι. Κάθε ένας που δεν ξέρει τον Πανούντσιο (εγώ δεν τον ήξερα και το 99% των ακροατών της ΕΡΤ εκείνη τη στιγμή δεν τον ήξεραν επίσης), έμειναν με την σύνδεση Μητσοτάκη-Μουσολίνι. Η άγνωστη λέξη "Πανούντσιο" ήταν σαν επιστημονική τεκμηρίωση της άποψης. Το έλεγε περισπούδαστα ο δημοσιογράφος και τον άκουγαν εκστατικοί οι συνομιλητές του (που επίσης δεν ήξεραν κανέναν Πανούντσιο) κι η Ακριβοπούλου, η υπεύθυνη της εκπομπής. Γι αυτόν τον λόγο έχει κι αυτή πλήρη την ευθύνη. [ΣΣ: Ας σημειωθεί ότι είναι πρόσωπα που συμπαθώ κι αυτή κι αυτός που έκαναν την θηριώδη γκάφα].

Να σημειώσω ότι κι επί της ουσίας είχε άδικο ο δημοσιογράφος. Το λέω τώρα που έμαθα ολίγα για τον Πανούντσιο. Άλλα έλεγε ο άνθρωπος, εντελώς αντίθετα από αυτά που πρεσβεύει ο Μητσοτάκης. Όμως αυτό που έγινε δεν ήταν μια απλή γκάφα. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο.

Αυτή η γκάφα ήταν η ευκαιρία για να γιουχάρουν την ΕΡΤ όλοι οι μη κυβερνητικοί, κι είναι πολλοί. Έδωσαν τροφή σε σενάρια απαξίωσης του μόνου ποιοτικού μέσου. Εκτέθηκε ανεπανόρθωτα το δημόσιο μέσο ενημέρωσης, η μόνη ελπίδα στον βούρκο του χαζοκουτιού. Αυτοί εκεί στην ΕΡΤ πρέπει να προσέξουν. Είμαστε μαζί τους. Μάς προσφέρουν υψηλό επίπεδο θεάματος-ακροάματος. Δεν μπορούν με τις ενέργειές τους να δώσουν την ευκαιρία σε κάποιους να μας στερήσουν την ΕΡΤ. 
Αυτοί μπορεί να βρουν αλλού δουλειά, εμείς ΕΡΤ πού θα ξαναβρούμε;

Η Δημοκρατία στο περιθώριο.

Υπάρχει ακόμα περιθώριο δημοκρατικών αλλαγών στις κοινωνίες μας (της δύσης ή της ανατολής); Υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να λειτουργήσει η δημοκρατία σε αυτή την οικουμένη που γνωρίζουμε; 

Παρένθεση: Όταν λέμε δημοκρατία, εννοούμε την κανονική (ελληνική) δημοκρατία, όχι την αντιπροσωπευτική. Εκείνο το πολίτευμα όπου ΟΛΟΙ οι πολίτες συμμετέχουν της εξουσίας (αποφασιστικής, εκτελεστικής και δικαστικής), με τον μόνο εφικτό και δίκαιο τρόπο, την κλήρωση. Με περιορισμένη θητεία, μη επαναλήψιμη και άμεσα ελέγξιμη με την αποχώρηση από την θέση ευθύνης. 

Σε μικρές, πληθυσμιακά, κοινωνίες η περίπτωση της δημοκρατίας (την λένε και άμεση κάποιοι) συζητείται. Όχι πως είναι εύκολη υπόθεση αλλά παίζεται σαν ενδεχόμενο. Σε μεγάλες κλίμακες πληθυσμών όμως, σε κράτη δέκα εκατομμυρίων όπως το δικό μας ή εκατό και διακοσίων (ΗΠΑ, Ρωσία) ή δισεκατομμυρίων (Ινδία, Κίνα) τι γίνεται; Είναι προφανές ότι τα μεγάλα κράτη δεν μπορεί παρά να είναι ομοσπονδίες μικρότερων δημοκρατικών μονάδων. Από εκεί και πέρα, μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία με κλήρωση ακόμα και για τα ομοσπονδιακά όργανα. Υπάρχει κι εδώ αρχαιοελληνικό παράδειγμα με τις συμπολιτείες. Αυτό όμως είναι δεύτερης τάξης πρόβλημα. Το πρώτο και βασικό είναι να επικρατήσει η δημοκρατία στις μικρότερες μονάδες, πόλεις και περιφέρειες. Ακόμα κι αυτό είναι βουνό στον σημερινό κόσμο, όπου ο πολίτης εκπαιδεύεται να υπακούει σε πολιτικά προστάγματα, σε έμμονες ιδέες, σε διαφημίσεις και καταναλωτικά πρέπει.

Το θέμα είναι μεγάλο και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΘΕΙ ΠΟΤΕ σε δημόσιο διάλογο. Ακραίες περιπτώσεις όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Αλέξανδρος Κόντος, κάποιες αναρχικές αμεσοδημοκρατικές ομάδες και ιδιώτες σκόρπιοι στον χώρο, δεν συνιστούν "δημόσιο διάλογο". Γι αυτό κάθε τέτοια συζήτηση γίνεται στο περιθώριο της κοινωνίας. Δυστυχώς, η υπόθεση της δημοκρατίας, τόσο επείγουσα για την επιβίωση της οικουμένης όσο και τα οικολογικά προβλήματα, θα περιμένει αρκετά ώστε να παρουσιαστεί μια ευκαιρία. Τότε ο διάλογος θα ξεκινήσει, όμως φοβάμαι πως θα είναι πια πολύ αργά.

Διάλογος παραπλάνησης

Όλο και χειροτερεύει η κατάσταση στον δημόσιο διάλογο. Η κόντρα για το τηλεγράφημα του ΑΠΕ ενδεικτική. Το ΑΠΕ είπε ότι «σύμφωνα με πληροφορίες του, οι θεσμοί κρίνουν το ασφαλιστικό βιώσιμο. Επομένως δεν συζητούν μόνο την αναβολή αλλά και για την ακύρωση του μέτρου των περικοπών στις συντάξεις. Έχει ενημερωθεί κι η αντιπολίτευση.» 

Αυτό το τελευταίο έδωσε την αφορμή για την κόντρα. Για ποιο πράγμα ενημερώθηκε η αντιπολίτευση; Ότι θα ακυρωθεί το μέτρο; Όχι, βέβαια. Αυτό δεν είναι δυνατό γιατί δεν παίρνονται τώρα οι αποφάσεις. Τότε; Η αντιπολίτευση ενημερώθηκε ότι κατά τη γνώμη και των θεσμών το ασφαλιστικό είναι βιώσιμο. Ναι, αλλά δεν είναι σαφές. Αρχίζει λοιπόν πάνω στην αιχμή αυτής της ασάφειας το γαϊτανάκι των δηλώσεων και αντιδηλώσεων. «Δεν μάς είπαν τέτοια πράγματα». «Σάς είπαν αυτά κι όχι τα άλλα». «Είστε αναξιόπιστοι». «Είστε κλέφτες». »Εσείς είστε ψεύτες». «Κι εσείς πίνετε το αίμα του λαού». κ.ο.κ.
Που θα πει ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να συνεννοηθούν. Θέλουν να μαλώνουν. Τούς βολεύει. Η αντιπολίτευση για να κρατά το προβάδισμα συσπειρώνοντας τους "ενάντιους" που θέλουν "να πάνε οι βρωμοαριστεροί εκεί από όπου ήρθαν" κι η κυβέρνηση για να συσπειρώσει όσους μένουν διστακτικοί και στα γκάλοπ λένε ΔΞ/ΔΑ (δεν ξέρω ή δεν απαντώ).

Μέχρι τον Μάιο θα πάμε έτσι και χειρότερα. Ειδικά όταν θα βγουν στο προσκήνιο τα καυτά θέματα που έχουν ήδη προαναγγελθεί, θα γίνει χαμός. Τα θυμίζω εν τάχει: 

1.- Η τροποποίηση του Συντάγματος (εκκλησία, νόμος περί ευθύνης υπουργών κτλ.)

2.- Ο εκλογικός νόμος (κατάργηση μπόνους)

3.- Η εκδίκαση κάποιων σκανδάλων (Νοβάρτις, Χρηματοδότηση κομμάτων κτλ.)

4.- Το Μακεδονικό (που θα είναι κι η αφορμή για να γίνουν οι εκλογές Μάιο κι όχι Σεπτέμβρη)

Καλό κουράγιο σε όσους θα μπουν στο τρυπάκι να παρακολουθήσουν αυτόν τον δημόσιο διάλογο (δυστυχώς, από βίτσιο, θα είμαι ένας από αυτούς). Κενολογίες με στόμφο, βρισιές με λούστρο, ανοησίες με ύφος και προπαγάνδα με ψέμματα και υπερβολές. Ωραίος διάλογος, αντάξιος μιας δημοκρατίας που μόνο δημοκρατία δεν είναι, αφού, αντί της κλήρωσης, δηλαδή της θεϊκής επιλογής, προτιμά την ψήφο, δηλαδή (εν πολλοίς) την παραπλάνηση.

Συζητήσεις προπαγανδιστικές χωρίς νόημα.

Ο Σωκράτης κατηγορούσε τους σοφιστές και την διδασκαλία της ρητορικής. Ισχυριζόταν ότι προσπαθούσαν να παρασύρουν τον δήμο (τον λαό) προς τις θέσεις τους. Οι ρήτορες υπερασπίζονταν συγκεκριμένα δημόσια (παραταξιακά) ή ιδιωτικά (π.χ. δικαστικές διενέξεις και άλλα) συμφέροντα. Ο ίδιος πρότεινε την διαλεκτική μέθοδο που αποσκοπούσε στην αναζήτηση της αλήθειας, στο βαθμό που μπορούσε κανείς να την προσεγγίσει. Ο Πλάτων μετέτρεψε την σωκρατική μέθοδο σε κείμενα ποιητικά (τους γνωστούς διαλόγους του). 

Όταν παρακολουθώ την δική μας ΤιΒι και τις τηλεμαχίες της, ενώ είμαι οπαδός των σοφιστών και της ρητορικής τους, καταλήγω πλατωνικός και οπαδός του Σωκράτη. Είναι τέτοιο το χάλι της ρητορικής, που έχει μετατραπεί σε σκέτη προπαγάνδα. Με νοσταλγία καταντάω να αναπολώ έναν διάλογο χωρίς σκοπιμότητες. Χωρίς να πιστεύω σε καμιά αντικειμενική αλήθεια, φτάνω να παρακαλάω για μια συζήτηση με στόχο την αναζήτηση αυτής της αλήθειας. Ενώ προτιμώ το λακωνίζειν, καταλήγω να σιχαίνομαι τα εύπεπτα συνθήματα και να αναζητώ μια κουβέντα με ανάλυση των θεμάτων κι εξαγωγή άδολων συμπερασμάτων.

Υπάρχει περίπτωση να ακούσετε από νεοδημοκράτη κάτι που να ενοχλεί την νέα δημοκρατία ή από συριζαίο κάτι που να ενοχλεί τον σύριζα; Υπάρχει περίπτωση παραδοχές που εύκολα θα έκανε σε κατ' ιδίαν συζήτηση ένας κεντρώος του Κιναλ ή του Λεβέντη, να τα ακούσετε σε δημόσιο διάλογο; Το ξέρετε βέβαια πως όχι. Κι αφού είναι έτσι, τι νόημα έχουν οι δημόσιες συζητήσεις κι αντιπαραθέσεις; Κερδίζει πια κανείς έτσι οπαδούς ή θαυμαστές; Νομίζω πως όχι. Νομίζω πως κανείς πια δεν τσιμπάει.

Ας το προσέξουν οι σταθμοί, ας το προσέξει και η ΕΡΤ. Μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Θα ενταθούν οι συζητήσεις. Αν ενταθεί και το χάλι, στο τέλος οι τηλεθεατές θα κλείνουν τις τηλεοράσεις. Το κομματικό σύστημα πλησιάζει τα όριά του και σε αυτόν τον τομέα.

Πού είσαι, Τάκη;

Προς τον αγαπητό Τάκη Θεοδωρικάκο, σύμβουλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αγαπητέ, Τάκη

πρέπει να τον προσέχεις περισσότερο. Για τον γιο του Μητσοτάκη λέω. Τον αφήνεις να πει μια κουβέντα χαλαρά και φτάνει να λέει επί λέξει:

«Επειδή διαβάζω σήμερα στις εφημερίδες ότι δήθεν ο κ. Τσίπρας σκέφτεται να προνομοθετήσει ένα πακέτο παροχών για την επόμενη τετραετία, τού λέω από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη, να μην μπει στον… κόπο, διότι οι δεσμεύσεις αυτής της κυβέρνησης τελειώνουν τη μέρα των εκλογών» (Πηγή: Protagon.gr)

Ναι, Τάκη, μοιάζει απίστευτο αλλά αυτό είπε. 

Δεν ζήτησε από τον Τσίπρα να μην προνομοθετήσει πακέτο ΜΕΤΡΩΝ, ήτοι πακέτο παροχών και επιβαρύνσεων. Όχι. Είπε να μην προνομοθετήσει πακέτο ΠΑΡΟΧΩΝ. Αυτές υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης ότι θα κόψει, τις παροχές! Ναι, Τάκη, αυτό έκανε ο αθεόφοβος

.

Τάκη, ξέρω τι τού έγραψες να πει. Το είπε κι αυτό:

«Αν επιδοθούμε σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις σε ένα άκρατο κρεσέντο λαϊκισμού και παροχολογίας, αυτό θα βλάψει σοβαρά τα εθνικά συμφέροντα». (Πηγή: Protagon.gr). 

Σωστό. Αυτό πρέπει να πει και να πείσει αν είναι δυνατόν και τον Τσίπρα να το κάνει. Όμως δεν έμεινε σε αυτό. Είπε και το άλλο, αυτό που σού έγραψα. Κι είπε κι άλλα. Για το ασφαλιστικό, ότι θα δώσει σε ιδιώτες τα επικουρικά, ότι είναι μπαμπεσιά να μην κόψει τις συντάξεις ο Τσίπρας αφού σε αυτό στηρίχτηκε η πολιτική της ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια, κι άλλα τέτοια. 

Προσπαθεί με κάθε τρόπο, Τάκη, ο γιος του Μητσοτάκη να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στον ελληνικό λαό. Ότι μόνο όποιος περιμένει να κονομήσει, ή είναι κολλημένος παραδοσιακά στην παράταξη θα ψηφίσει, φυσιολογικά. τη ΝΔ. Οι υπόλοιποι είτε θα πρέπει να είναι τόσο θυμωμένοι που θα ψηφίσουν αντι-Τσίπρα σαν τυφλοί, ή θα πρέπει να είναι βλάκες ώστε να μην ακούν τι λέει ο επικεφαλής της παράταξης όποτε βρίσκει μικρόφωνο μπροστά του.

Μάζεψέ τον Τάκη, πριν πάνε χαράμι οι κόποι σου.

Με ευχές για καλό Φθινόπωρο. 

«Επειδή διαβάζω σήμερα στις εφημερίδες ότι δήθεν ο κ. Τσίπρας σκέφτεται να προνομοθετήσει ένα πακέτο παροχών για την επόμενη τετραετία, τού λέω από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη, να μην μπει στον… κόπο, διότι οι δεσμεύσεις αυτής της κυβέρνησης τελειώνουν τη μέρα των εκλογών» Πηγή: Protagon.gr

«Επειδή διαβάζω σήμερα στις εφημερίδες ότι δήθεν ο κ. Τσίπρας σκέφτεται να προνομοθετήσει ένα πακέτο παροχών για την επόμενη τετραετία, τού λέω από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη, να μην μπει στον… κόπο, διότι οι δεσμεύσεις αυτής της κυβέρνησης τελειώνουν τη μέρα των εκλογών», Πηγή: Protagon.gr

Περί αριστεράς η συνέχεια.

Περί αριστεράς η συνέχεια σήμερα.  Αφού δείξαμε την χρησιμότητά της (στο προηγούμενο σχόλιό μας) ας δούμε τώρα πώς ορίζεται η αριστερά και ποιες γνώμες κυκλοφορούν γι αυτήν.

Α.

Πρώτα πάμε στην ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ.

Παίρνω τη σκυτάλη από τον Άδωνι, που μόλις χτες στο Μπλου Σκάι είπε ότι η κοινωνιολογία (που βάζει το υπουργείο στα εξεταστέα μαθήματα για τις εισαγωγικές) είναι ένα μάθημα που το βάζει η κυβέρνηση για να κάνει τα παιδιά αριστερούς. Έτσι το είπε, επί λέξει. 

Όποιος μαθαίνει σε βάθος κοινωνιολογία γίνεται αριστερός; Αυτό είναι τίτλος τιμής όχι για την κοινωνιολογία αλλά για την αριστερά.

Β.

Πάμε τώρα στους ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΟΡΙΣΜΟΥΣ, ξεκινώντας από τον πιο εύκολο, αυτόν της Βικιπέδιας, που λέει.

«Ο όρος Αριστερά στην πολιτική, σήμερα, αναφέρεται κυρίως σε αντιλήψεις και θέσεις που: α) Αντιμάχονται την αδικία, τις βαθιές ανισότητες και τις διακρίσεις που απορρέουν από την ταξική δομή της καπιταλιστικής κοινωνίας, 

β) Προωθούν την κοινωνική ισότητα, την φιλία και την συνεργασία ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς, με σεβασμό στην κουλτούρα κάθε λαού, 

γ) Αγωνίζονται για ουσιαστική παιδεία και μόρφωση που να αφορά όλα τα μέλη της κοινωνίας, εναντίον του σκοταδισμού είτε εθνικιστικού, είτε θρησκευτικού.»

Τίτλος τιμής κι εδώ.

Γ.

Πάμε και ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΛΑ.

Το βικιλεξικό στην ετυμολογία γράφει: 

αριστερός < αρχαία ελληνική ἀριστερός < ἄριστος

Το ίδιο λέει κι ο Μπαμπινιώτης.

Το "αριστερά" προέρχεται από το "άριστος". Λένε πως δόθηκε ο χαρακτηρισμός "λίαν άριστος = αριστερός" για μια ιδιότητα των μειοψηφιών (αριστερόχειρ, αριστεροπόδαρος) ως ευφημισμός (όπως ο Εύξεινος πόντος). Έστω κι έτσι όμως, ετυμολογικά, "αριστερά" και "αριστεία" περίπου ταυτίζονται.

Κατά τα άλλα αριστερά είναι ο Σύριζα μια και το λέει ο τίτλος του. Μπορεί να το αμφισβητεί (δικαίως) η ΛΑΕ ή ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά δεν δικαιούται να το αμφισβητεί η Φώφη Γεννηματά. Το ΚΚΕ δεν ασχολείται καν με τον όρο αριστερά, το νοιάζει μόνο το "κομμουνιστής" ή όχι. Κι όσοι λένε ότι ο Σύριζα πρόδωσε την αριστερά, θα πρέπει κάποτε να την έχουν ψηφίσει αυτή την αριστερά για να δικαιούνται να ομιλούν. Κι όσοι ψήφισαν και νιώθουν προδομένοι, ας λένε όσα θέλουν. Όσοι όμως ήταν από την αρχή απέναντι, είτε μαλακά είτε χοντρά και αδίστακτα, ας μην μιλούν για "προδοσίες". Η Αριστερά αυτή είναι. Έχει αναμφισβήτητα καλές προθέσεις αλλά καμιά φορά οι καλές προθέσεις οδηγούν στην κόλαση. Δεν είναι επομένως εξ ορισμού σωστά όσα κάνει. Ας κριθεί όμως εκ του αποτελέσματος κι όχι από την απόσταση θεωρίας πράξης που είναι και φυσιολογική και αναμενόμενη.

Η αναγκαιότητα της τέχνης.

Λένε ο Βορίδης κι ο Γεωργιάδης (άτομα για τα οποία κανείς δεν θα συζητούσε σοβαρά υπό κανονικές συνθήκες) ότι πρέπει να ενταφιαστούν οριστικά οι ιδέες της Αριστεράς. Ο Γεωργιάδης, μάλιστα, τονίζει ότι σε άλλες (προφανώς σοβαρές) χώρες, οι ιδέες της αριστεράς απαγορεύονται. Αριστερός θα πει να μπαίνεις αυτονοήτως στην φυλακή. Θα σας αποδείξω πόσο λάθος έχουν.

Παίρνω ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση της Περιφέρειας Πειραιά (του κ. Γιώργου Γαβρίλη) με το οποίο ανακοινώνει μια σύμβαση για να ερευνηθεί το πρόβλημα του εντοπισμού της δυσοσμίας στους δήμους Δραπετσώνας και Κερατσινίου. Λέει η ανακοίνωση:

«Η σύμβαση κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να αντιμετωπιστεί το χρόνιο πρόβλημα των έντονων και οχληρών οσμών στην περιοχή και αφού παρά τους ελέγχους και τις αυτοψίες που πραγματοποιήθηκαν κατ' επανάληψη από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τις Υπηρεσίες Περιβάλλοντος της Περιφέρειας, των Δήμων, αλλά και μεικτά κλιμάκια δεν κατέστη δυνατόν να εντοπιστεί η πηγή της ρύπανσης και να ταυτοποιηθεί ο ρύπος.»

Και λέω τώρα εγώ. Φαντάσου να μην ήταν ο Γαβρίλης αλλά ένας δεξιός αυτός που θα έγραφε «δεν κατέστη δυνατόν να εντοπιστεί η πηγή της ρύπανσης». Να έγραφε «δεν κατέστη δυνατόν να εντοπιστεί ο ρύπος». Να ισχυριζόταν, μάλιστα, ότι «έλεγχοι και αυτοψίες πραγματοποιήθηκαν κατ' επανάληψη από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, την Περιφέρειας και τον Δήμο» και να ήταν το υπουργείο δεξιό, ή η Περιφέρεια δεξιά ή δεξιός ο Δήμος. Όχι, μόνο φανταστείτε το.

Μιλάμε για τον Γαβρίλη που εκτιμώ βαθιά κι είναι πραγματικά αριστερός αγωνιστής, για μια κυβέρνηση (υπουργείο) πρώτη και μόνη φορά αριστερά και για έναν δήμο που είναι αληθινά αριστερός κι αυτός. Αν αυτά γίνονταν και γράφονταν επί Σαμαρά, Σγουρού και Μελά ή Τζανή, τι θα γινόταν;

Χρήσιμη η αριστερά, πολύ χρήσιμη και καθόλου εξαφανιστέα. Κι ας λένε ο Βορίδης κι ο Γεωργιάδης πως θα την εξαφανίσουν. Απλά, δεν ξέρουν.