Μια διαδικτυακή φιλική συζήτηση

Ο φίλος Ζαχαρίας Ζούπης, επικεφαλής της "Αναγέννησης" στον δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, μου έστειλε μιαν επιστολή, απάντηση στην ανάρτησή μου της Τετάρτης 25/7 με τίτλο "Προσοχή στις Ευχές". Από εδώ πηγαίνει κανείς στην ανάρτηση.

Οι ενστάσεις του Ζαχαρία συνοψίζονται στα εξής σημεία της επιστολής του (με πλάγια μπορντό γράμματα):

Αφού θυμίζει πως το πρόγραμμα της Αναγέννησης έγινε και με την δική μου συμμετοχή (ως το 2014 κι οι δυο ήμασταν σύμβουλοι του ίδιου συνδυασμού), γράφει ότι «η Αντιπολίτευση – τουλάχιστον όσον αφορά σε εμένα και την « ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ » - δεν θα ήθελε να κάνει όσα κάνει ο κ. Βρετάκος. Ήθελε άλλα να κάνει και περίμενα να το ξέρεις.»

Συνεχίζει λέγοντας παρακάτω τα εξής για την αντίληψη της δημοτικής αρχής σε σχέση με την Ανάπλαση: «Είναι η απουσία κάθε αναπτυξιακού σχεδίου γα την περιοχή, κάθε συγκροτημένου σχεδίου αναβάθμισης του Περιβάλλοντος; Η αντίληψη σου είναι οι τσάμπα συναυλίες ελέω του Ταμείου που βρήκε εξαντλώντας τα έτοιμα; Για αυτή την Ανάπλαση πάλευες Γιώργο; Για αυτή την Αναπλαση παλεύαμε;»

Καταλήγει με την επισήμανση της επικινδυνότητας του χώρου. Λέει «Επίσης Γιώργο, αν νιώθεις ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα επικινδυνότητας στην περιοχή, πέστο. Γιατί κοντά δύο χρόνια προσπαθώ να αναδείξω αυτό το θέμα και πολλοί έμειναν άλαλοι ίσως μαγεμένοι από τις συναυλίες που γίνονται ακριβώς δίπλα στον επικίνδυνο χώρο που υπονοείς.»

Του απάντησα τα παρακάτω που δημοσιοποιώ κι εδώ γιατί θεωρώ ότι είναι απόψεις που πρεσβεύω, χρήσιμες στον δημόσιο λόγο.

Ζαχαρία, 
σου απαντάω προσωπικά γιατί πήρα το κείμενό σου με κρυφή κοινοποίηση και δεν ξέρω σε πόσους ή ποιους το έστειλες. Θα ήθελα να κοινοποιήσεις σε όσους πήραν το γράμμα σου, και την απάντησή μου.  Εξ άλλου δεν έχω σοβαρές διαφωνίες. Ούτε εσύ νομίζω.

1.- Όλοι θέλαμε πάντα να φτάσουμε και να φτιάξουμε την παραλία. Το αίτημα ήταν ανάκτηση των ακτών, πρόσβαση στην θάλασσα. Απλά, δεν μπορούσαμε ούτε καν να το φανταστούμε πως κάποτε θα παίρναμε την παραλία από τον ΟΛΠ. Έτσι σχεδιάζαμε αναπλάσεις του εσωτερικού και εισφορές σε γη ώστε να υποχρεωθεί και ο ΟΛΠ να ελευθερώσει και να αξιοποιήσει την παραλία. Τώρα ο δήμος, με τον σημερινό δήμαρχο, την απέκτησε και την αξιοποιεί. Εξ ουρανού και Σύριζα το θαύμα. Ακόμα κι αν διαφωνείς με τον τρόπο που προχωρούν, ωστόσο δεν μπορεί να έχεις άλλο όραμα ούτε εσύ ούτε κανείς μας. Γι αυτό πιστεύω ότι κι εσύ, κι όλοι εμείς οι παλιοί, θα θέλαμε να είχαμε κάνει εμείς αυτά που έγιναν τα τελευταία χρόνια, είτε έγιναν από τύχη, είτε από συγκυρία, είτε από ικανότητα ... από όποιον λόγο θέλεις.

2.- Σίγουρα δεν φτάνουν η αξιοποίηση της παραλίας κι οι συναυλίες. Είναι όμως κι αυτά στοιχεία που κατοχυρώνουν τον χώρο σαν δημοτικό, σαν χώρο του λαού. Χρειάζεται συγκροτημένο σχέδιο αναβάθμισης και ανάπτυξης, όπως λες. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Όμως το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε. Ας το χειροκροτήσουμε. Ας πούμε ένα μπράβο, δεν χάθηκε ο κόσμος. Γενναιοδωρία κι όχι μεμψιμοιρία.

3.- Πρόβλημα επικινδυνότητας υπάρχει. Πρέπει να αποκλείσουμε την περιοχή και να μην την πλησιάζουμε; Κάποτε εκεί λειτουργούσαν πέντε δεξαμενές αμμωνίας πέντε χιλιάδων τόννων και μία δεκαπέντε. Όμως δούλευαν εκεί καθημερινά πέντε χιλιάδες άνθρωποι και ζούσαν διακόσιες πενήντα χιλιάδες κάτοικοι. Δεν έφυγαν. Το πάλεψαν και κάτι κέρδισαν. Πείσθηκαν, όμως, πως αξίζει να παλέψουν. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. Ας το δούμε κι έτσι.

Φιλικά, Γιώργος Τσιρίδης

Ελπίζω να μην κούρασα, ειδικά τους μη Κερατσινιώτες-Δραπετσωνίτες αναγνώστες της ιστοσελίδας μου. Ας μου συγχωρεθεί μια κάποια ενασχόλησή μου με τα κοινά του δικού μου τόπου. 

Πόσο πιστός είναι ο Αμβρόσιος;

Τον Θέμη Καίσαρη, σαν όνομα, σαν αρθρογράφο, τον γνωρίζω για τις κριτικές του στα σπορ. Αυτή την φορά επεκτάθηκε. Στο ΣΠΟΡ 24 ήταν το άρθρο αλλά αφορούσε τον Αμβρόσιο. Είχα υπαινιχτεί στο χτεσινό μου άρθρο ότι δεν είναι Θεός αυτό το εκδικητικό εργαλείο καταστροφών που επικαλείται ο Αμβρόσιος. Ο Καίσαρης διαφωνεί τεκμηριωμένα. Βρίσκω το άρθρο του ενδιαφέρον και γι αυτό το αναρτώ κι εγώ εδώ στην δική μου σελίδα. Λέει λοιπόν ο αρθρογράφος στο κείμενο με τίτλο "Κάτω τα χέρια από τον Αμβρόσιο" τα εξής:

Ο Τσίπρας και οι άθεοι συνεργάτες του είναι οι υπαίτιοι της γενικής καταστροφής! Η μεγάλη πυργαγιά ξεκίνησε από έναν κεραυνό στα Γεράνια Όρη! Είναι ένα καθαρό μήνυμα του Ουρανού! Όσο περισσότερο οι Έλληνες απομακρύνονται από το δρόμο του Θεού, τόσο και περισσότερες καταστροφές μας περιμένουν".

Σ' αυτά τα συμπεράσματα κατέληξε ο Αμβρόσιος σε μακροσκελές κείμενό του. Και από χθες έπεσαν να τον φάνε τον άνθρωπο, όπως κάνουν κάθε φορά που ρίχνει κατάρες σε άθεους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες και σε όσους τους υποστηρίζουν.

Γιατί; Ποιοι είμαστε εμείς που θα τα βάλουμε με τον Αμβρόσιο και τον κάθε Αμβρόσιο; Τι το κακό έχει κάνει ο άνθρωπος πέρα απ' την απλούστατη κριτική με βάση το λόγο και κυρίως τα έργα του Θεού;

Ο Αμβρόσιος πιστεύει. Και είναι σωστός πιστός. Δεν είναι αλά καρτ. Δεν πιστεύει μόνο σε ο,τι τον συμφέρει, αλλά στο σύνολο των ιερών κειμένων. Δεν ακούει μόνο τα σουξέ, αλλά όλα τα τραγούδια, όλους τους δίσκους, το σύνολο της δισκογραφίας.

Γιατί τα βάζουμε με κάποιον που πιστεύει πως οι θάνατοι από φωτιές είναι θεϊκή τιμωρία; Αποδείξεις προφανώς και δεν έχει, αλλά δικαιούται και να το πιστεύει και να το λέει. Γιατί; Γιατί έχει στοιχεία. Ο Θεός και πνίγει και καίει. Επίσημα, σύμφωνα με τη θρησκεία, όχι σύμφωνα με το τι διαλέγει να πιστεύει ο καθένας από εμάς. Ο όρος βιβλική καταστροφή δεν βγήκε έτσι, επειδή κάποιος το είπε και έπιασε. Βγήκε γιατί στη Βίβλο γίνονται όλα αυτά.

 Όχι από μόνα τους, αλλά απ' το χέρι του Θεού, που δεν σηκώνει και πολλά.  Μετάνιωσε που έφτιαξε τον άνθρωπο και τον έπνιξε με τον κατακλυσμό. Κράτησε μόνο έναν γιατί αυτός του άρεσε για συνεχιστής, για να αρχίσει το έργο απ' την αρχή. Μετά ξανά τα ίδια. Στα Σόδομα και στη Γόμορρα για παράδειγμα ήταν αμαρτωλοί, δεν πήγαινε άλλο. Και για να είναι δίκαιος ο Θεός, πριν τους κάψει έπαιξε και ένα προσωπικό στοίχημα. "Αν βρω έστω δέκα σωστούς, θα τους τη χαρίσω". Έβαλε το line στο under/over 9.5, βγήκε το under ξεκούραστα και τους έκανε στάχτη και μπούρμπερη.

Και πνίγει και καίει, δεν έχει πρόβλημα. Και δεν κάνει διακρίσεις. Πληγές στους Φαράω που ήταν εχθροί, φωτιά και στους δικούς του που δεν ακολουθούσαν τον λόγο του. Ούτε έχει πρόβλημα να σε καίει αιώνια και μετά θάνατον. Αν ήσουν αμαρτωλός, αν δεν σώζεσαι με τίποτα, πας στην κόλαση για πάντα, ενώ οι σωστοί γλεντάνε στον παράδεισο.

Ο Χριστός μπορεί να έδωσε το σύνθημα της αγάπης με το "αγαπάτε αλλήλους", αλλά πολύ πριν απ' αυτόν ο φάδερ είχε άλλο χαρακτήρα. Φωτιά από τον ουρανό, για να μείνει και η άλλη έκφραση, το "φωτιά θα πέσει να σε κάψει". Τιμωρία, καταστροφή, φόβος που φυλάει τα έρημα.

"Όσο απομακρύνεσαι από το δρόμο του Θεού, τόσο περισσότερες καταστροφές θα σε βρουν". Το λέει ο Αμβρόσιος, αλλά μην τα βάζετε με τον αγγελιαφόρο. Δεν το έβγαλε απ' το μυαλό του, η θρησκεία του το λέει. Δεν το είπε ο Χριστός, αλλά το έκανε πράξη ο πατέρας του.

Κάπως έτσι πάει το έργο και με τους ομοφυλόφιλους. Κουβέντα δεν έχει πει γι' αυτούς ο Ιησούς. Αλλά είπαμε, η θρησκεία δεν είναι αλά καρτ. Ή την παίρνεις όλη μαζί ή είσαι αιρετικός. Μαζί με τον Χριστό πάει και ο Μωυσής και οι Δέκα εντολές. Μαζί με τους πρωτόπλαστους και το φίδι πάει και η φωτιά που καίει τους αμαρτωλούς, τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ο αφορισμός των ομοφυλόφιλων, κτλ. Γι 'αυτό κι Αμβρόσιος τους βρίζει ασταμάτητα. Δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί τους, απλώς πιστεύει ό,τι λέει γι 'αυτούς η θρησκεία του.

Don't shoot the messenger λοιπόν. Ο Αμβρόσιος μιλάει με στοιχεία και τα στοιχεία δεν είναι αυθαίρετα, ούτε αιρετικά. Ό,τι λέει αναφέρεται στα βιβλία της θρησκείας του. Ο Θεός τιμωρεί και το έχει κάνει για λιγότερα απ' αυτά που έχει κάνει η δική μας κυβέρνηση. Ένα προς ένα τα έγραψε ο Αμβρόσιος αυτά που συμβαίνουν στη χώρα και δεν είναι σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Το Σόδομα και η Γόμορρα καταστράφηκαν για πταίσματα μπροστά στη λίστα των δικών μας αμαρτιών.

Ποιος δικαιούται να του πει πως όλα αυτά δεν είναι πιθανό να επισύρουν την οργή του Θεού; Ποιος δικαιούται να του πει πως όσα λέει δεν είναι χριστιανικά, όταν αυτά ακριβώς του λέει η θρησκεία που πιστεύει; Πού πατάει το δικαίωμα της αντίρρησης όταν αυτή είναι και η επίσημη θρησκεία της χώρας; Πουθενά. Αυτή είναι η επίσημη θρησκεία, αυτά λένε τα βιβλία της στους πιστούς της, όπως αυτά είναι που διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο: θεόσταλτες πλημμύρες, φωτιές, λιμοί, καταποντισμοί.

Όποιος διαφωνεί, ας πάψει να τα βάζει με τον Αμβρόσιο. Είναι πιο χρήσιμο να σκεφτεί σε τι πιστεύει και πόσο βολικό για τον ίδιο είναι τελικά το να κρατάει απ' τη θρησκεία του ό,τι τον βολεύει.

Προσοχή στις ευχές.

Μπροστά στα γεγονότα των ημερών, την καταστροφή και τους θανάτους, δεν έχω καμιά όρεξη για σχολιασμό των πολιτικών γεγονότων. Εξ άλλου, έχει καταντήσει τόσο φτηνή η πολιτική μας ζωή, που αναρωτιέμαι αν αξίζει κανείς να ασχολείται με αυτήν. Έλεγαν τον Τσίπρα ακραίο και ονειροβατούντα όταν δήλωνε πως θα τα βάλει με τους ισχυρούς και τώρα τον λένε συμβιβασμένο. Ποιοι; Αλλά κι ο Τσίπρας, αφού είπε και ξέχεσε τους πάντες, όταν ήταν αντιπολίτευση, τώρα λέει πως η αντιπολίτευση πρέπει να σοβαρευτεί. Δηλαδή τι να κάνει; Να παραδεχτεί πως ο Τσίπρας κάνει αυτά που θα έκανε ο Μεϊμαράκης (αν είχε βγει το 2015) αλλά κάπως καλύτερα; Γιατί αυτή είναι η πραγματική γνώμη της όταν διαβάζει κανείς κάτω από τις πρώτες σειρές.

Τα ίδια περίπου γίνονται και στην πόλη μου, τη Δραπετσώνα (μαζί με το Κερατσίνι πια). Η αντιπολίτευση θα ήθελε να κάνει όσα κάνει ο δήμαρχος αλλά -δυστυχώς γι αυτήν- δεν μπόρεσε. Θες γιατί δεν είχε τις κατάλληλες συγκυρίες, που η σημερινή δημοτική αρχή ευτύχησε να έχει, θες γιατί ήταν άτυχη, πάντως, βρέθηκε μπροστά σε ένα φαινόμενο που την ξεπερνά. Ένας άσημος δάσκαλος αποδεικνύεται -από τα έργα του- καλύτερος από γίγαντες της αυτοδιοίκησης. Τι να κάνει τώρα η αντιπολίτευση; Να του πει «μπράβο, συνέχισε»; 

Όσοι ποντάρουν στις φωτιές για να φθείρουν τον Τσίπρα κάνουν λάθος. Η καταστροφή είναι πολύ μεγάλη για να φωτογραφίσει ευθύνες κι ας διαφωνεί ο Αμβρόσιος που ... έχει τον θεό του (δηλαδή τον δικό του προσωπικό και χαιρέκακο θεό). Ακόμα κι οι άθεοι, διαφωνούν με τον Θεό, αλλά, με τον κανονικό Θεό της εκκλησίας κι όχι με τον αμβροσιανό μικρόψυχο θεό της εκδίκησης. Έλεγα ότι δύσκολα θα αποδοθεί στην κυβέρνηση η καταστροφή ακριβώς γιατί είναι πολύ μεγάλη. Όπως δεν αποδόθηκε στον Καραμανλή η καταστροφή του 2007.

Αλλά και στη Δραπετσώνα (και το Κερατσίνι βεβαίως, βεβαίως) ας μην ποντάρει κανείς σε μια καταστροφή. Που δεν είναι απίθανη κι έχει όνομα: ΚΟΣΚΟ, πετρέλαια κτλ. Γιατί θα είναι αναποτελεσματική πολιτικά και θα μας μείνει μόνο η ζημιά. Ας προσέξουν, λοιπόν, όλοι προς τα πού κατευθύνουν τις ευχές και προσευχές τους.    

 

Δημοσιογράφοι αντάξιοι των πολιτικών και των γλωσσολόγων μας!

Θυμάστε εκείνο το «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι»; Αυτό μου ήρθε στο νου ακούγοντας τον διάλογο Παπαδάκη (ΑΝΤ1)-Μπαμπινιώτη για την αναγνώριση ή μη της "μακεδονικής" γλώσσας. Όχι πως είναι αλήτης ο Παπαδάκης, αλλά, τι να πεις γι αυτόν όταν δεν διστάζει να γίνεται συνεργός στην διάδοση ενός ψέματος; Είναι, άραγε, τόσο αηδιαστικά υποτακτικός και ενσυνείδητα ανόητος; Δεν νομίζω ... 

Επί του θέματος. Πρώτα το γεγονός:

Λέει ο Μπαμπινιώτης ότι αυτό που υπέγραψε ο ίδιος σαν επικεφαλής μιας αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ το 1977 ήταν για το μακεδονικό αλφάβητο σαν μέρος των κυριλλικών αλφαβήτων κι όχι για την μακεδονική γλώσσα. Ο Κοτζιάς στη συμφωνία του μιλά για μακεδονική γλώσσα του κυριλλικού σλαβικού κλάδου. 

Σημείωση: Αλφάβητο χωρίς γλώσσα δεν υπάρχει (τι γράφεις με αυτό;). Γλώσσα χωρίς αλφάβητο (με ξένο αλφάβητο) γίνεται. Για να υπάρχει μακεδονικό αλφάβητο (όπως και σέρβικο) της σλαβικής-κυριλλικής οικογένειας αλφαβήτων, υπάρχει και μακεδονική γλώσσα (όπως και σέρβικη) της σλαβικής-κυριλλικής οικογένειας γλωσσών.

Και τώρα, το θέαμα: 

Ο Παπαδάκης κι οι βοηθοί του "δημοσιογράφοι" ακούν την παραδοχή του Μπαμπινιώτη που διαβάζει τα σχετικά έγγραφα περί μακεδονικού αλφαβήτου. Όλα έγιναν σε διάσκεψη του ΟΗΕ το 1977 στην Ελλάδα υπό την αιγίδα του Καραμανλή. Διαβάζει ο άνθρωπος το έγγραφο που υπέγραψε. Λέει «περί κυριλικής ομάδας, δηλαδή σερβοκραοτικής και μακεδονικής». Πιο καθαρά δεν γίνεται.

Εδώ πρέπει να του πουν «ΟΚ, καλά κάνατε και το διευκρινίσατε, τι φταίτε εσείς; τι μπορούσατε να κάνετε; Αυτή είναι ιστορία που σας ξεπερνά». Αντί αυτού, όμως, ο δημοσιογράφος του λέει εκστασιασμένος ότι τον ευχαριστεί που ξεκαθάρισε το ότι δεν υπάρχει θέμα μακεδονικής γλώσσας από το 1977 γιατί τότε δεχτήκαμε μακεδονικό αλφάβητο και όχι γλώσσα. Τέλεια!!!

Δεν ξέρω τι θα απογίνει με αυτό το θέμα-πληγή που το έφτιαξαν τα μέσα κι οι πολιτικοί. Δεν ξέρω αν έχει γιατρειά αυτός ο δύσμοιρος νέος ελληνισμός που πάει ολοταχώς για φούντο. Άντε να δούμε πόσο ακόμα θα βαστάει το ένδοξο αρχαίο μας όνομα να μεταφέρει ένα σωρό άχρηστους σύγχρονους χλεχλέδες.

Εκλογές τον Μάη του 2019;

Πίστευα πάντα ότι είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ να γίνουν εκλογές το 2017 ή το 2018 κι επέμενα ότι θα γίνουν το 2019. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω επιχειρήματα που δικαιώθηκαν. Ωστόσο περίμενα πως θα γίνουν τον Σεπτέμβριο του '19 κι όχι τον Μάϊο όπως φαίνεται πια να είναι το πιθανότερο. Πίστευα πως ο Τσίπρας θα περίμενε να γίνουν πρώτα τις ευρωεκλογές για να δει τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ποσοστά της κάλπης. Στη συνέχεια έλεγα πως θα έφερνε μια τροπολογία κατάργησης του μπόνους των 50 εδρών το καλοκαίρι του '19 πριν πάει σε εκλογές. Κι επίσης πίστευα ότι θα έκανε τις βουλευτικές ταυτόχρονα με τις δημοτικές για να σχεδιάσει ένα διαφορετικό σκηνικό κεντροαριστερής προσέγγισης.

Βλέπω, τώρα, πώς αλλάζουν τα δεδομένα με τις τελευταίες εξελίξεις. Οι εκλογές είναι πλέον πολύ πιθανό να γίνουν τον Μάϊο. Το γεγονός ότι αυτές τις μέρες μεταθέτει (με μια τροπολογία) τις αυτοδιοικητικές εκλογές από Σεπτέμβριο του '19 σε Μάϊο του '19 ενισχύει αυτή την άποψη. Εξ άλλου ο βασικός συλλογισμός παραμένει σε ισχύ. Πάλι μπορεί να φέρει τροπολογία κατάργησης του μπόνους, πάλι θα κάνει τις δημοτικές μαζί με τις βουλευτικές και πάλι θα έχει επιχειρήματα (θέματα οικονομίας, δημοκρατίας, κάθαρσης κτλ.).  Τώρα, μάλιστα, θα έχει και σοβαρούς λόγους για να γίνουν πρόωρα οι εκλογές. Είναι το μακεδονικό και το εκκλησιαστικό όπου υπάρχει η ισχυρή διαφωνία με τον Καμμένο.

Θα ανοίξει, λοιπόν, ο Τσίπρας την συνταγματική αναθεώρηση, με δυο βασικούς άξονες: 

α) την κατάργηση των προκλητικών διατάξεων περί παραγραφής των αδικημάτων των υπουργων και 

β) τον χωρισμό εκκλησίας κράτους

Ταυτόχρονα από Φεβρουάριο-Μάρτιο θα τρέχει και η διαφωνία των ΑΝΕΛ για το αν θα εγκριθεί με 151 ή με 180 η συμφωνία των Πρεσπών. Ο Σύριζα θα πει με 151 κι οι Ανελ θα αποχωρήσουν τερματίζοντας την κυβέρνηση πρόωρα "χωρίς να φταίει ο Τσίπρας". Στην πραγματικότητα, βέβαια, θα είναι μάλλον προσυνεννοημένο.

Σε μια τέτοια περίπτωση οι εκλογές του Μάη θα γίνουν σε κλίμα εντελώς διαφορετικό από το σημερινό (ή το χτεσινό). Προσέξτε τι θα έχει να αντιτάξει η κυβέρνηση απέναντι στην "κόπωση" των ψηφοφόρων που δηλώνουν αποχή και δίνουν τις διαφορές στις δημοσκοπήσεις υπέρ της ΝΔ.:

1. Θα έχει όλα τα ϑέματα "δημοκρατίας" ψηφισμένα από την Βουλή (συνταγματικό, μακεδονικό, εκκλησιαστικό και κατάργηση του μπόνους) πριν τις εκλογές

2.- Θα έχει (ίσως) το πιθανό δώρο των Ευρωπαίων για τις συντάξεις (μη εφαρμογή από 1/1/19)

3.- Θα έχει θετικούς δείκτες στην οικονομία κι έξοδο από το μνημόνιο (καθαρή ή βρόμικη δεν έχει σημασία, έξοδος νά'ναι)

Επί πλέον ο Τσίπρας, με όλα τα παραπάνω, θα έχει προετοιμάσει ένα πεδίο ευρύτερων συμμαχιών. Θα είναι η κεντροαριστερά (ευρωπαϊκή κυρίως) και το μέτωπο λογικής απέναντι στις φωνές περί θρησκείας και πατρίδας. Θα ξανασχηματιστεί το δίπολο των συντηρητικών από την μια (δεξιές δυνάμεις με την ΝΔ επικεφαλής) και των προοδευτικών από την άλλη (κεντροαριστερά). Κι όλα αυτά εν όψει της πραγματικής μάχης της εκλογής Προέδρου τον Μάη του 2020 όπου μάλλον θα γίνει και η τελική αναμέτρηση των δυο βασικών παρατάξεων.

Περί μακεδονικής γλώσσας

Αναμένοντας την βραδινή συναυλία στον Πολυχώρο Λιπασμάτων Δραπετσώνας (όταν λέμε "πολυχώρος", εδώ, το εννοούμε) θα καταγράψω μερικές σκέψεις που ελπίζω να μην τις διαβάσουν οι γλωσσολόγοι. Καθότι, εγώ, ένας "ερασιτέχνης ιστορικίζων μυθιστοριογράφος" έρχομαι να προβάλλω θεωρίες που δεν τις διατύπωσαν πρώτοι αυτοί. Θα με φάνε!

Ισχυρίζομαι λοιπόν, ότι η νεοελληνική γλώσσα που μιλάμε είναι, κατά βάση, συνέχεια όχι της γνωστής αρχαίας ελληνικής, της αττικής, αλλά ενός άλλου ελληνικού ιδιώματος, μιας άλλης διαλέκτου της ελληνικής γλώσσας, και, συγκεκριμένα, του μακεδονικού κλάδου της. Πιστεύω ότι Μακεδονική Γλώσσα είναι η σημερική νεοελληνική. Κι ο λόγος που αυτό δεν έχει ως τώρα αναγνωριστεί και παγιωθεί από τους ιστορικούς και γλωσσολόγους, είναι η μανία μας (κι ο φόβος μας) να αποδείξουμε ότι προερχόμαστε απο τους αρχαίους. Έτσι λέμε για την νεοελληνική γλώσσα μας ότι προέρχεται από την αρχαία αττική ή την γλώσσα του Ομήρου και έχουμε παραβλέψει το γεγονός ότι η γλώσσα μας είναι η Μακεδονική γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων.

Πού τα στηρίζω όλα αυτά:

Πρώτα δυο λόγια για το πώς αντικαταστάθηκαν οι αρχαίες διάλεκτοι (αττική, δωρική κτλ) από την κοινή ελληνική:

Αρχικά να πω ότι είναι κοινό μυστικό -προκύπτει αβίαστα αν διαβάσεις έστω και μόνο την καινή διαθήκη- πως η νέα ελληνική γλώσσα (μετά και τον "καθαρισμό" της κάτω από την επίδραση της καθαρεύουσας) προέρχεται από την ΚΟΙΝΗ ελληνική που μιλιόταν στην ελληνιστική εποχή σε όλη την ανατολική μεσόγειο. 

Τι έγιναν τα αρχαία ελληνικά;
Στην κυρίως Ελλάδα μιλιούνταν η αττική, οι άλλες ιωνικές και δωρικές διάλεκτοι, οι αιολικές κτλ. Μετά την ερήμωση της κυρίως Ελλάδας από Έλληνες (με τις αυτοκρατορικές πόλιτικές των 5ου και 6ου κυρίως αι μΧ) και την μετατροπή της σε Σκλαβηνία (εισβολή των Σλάνβων και κατάκτηση από τον 6ο ως τον 8ο αι. μΧ), τα ελληνικά εξοβελίστηκαν. Άλλαξαν και τα ονόματα των χωριών, των τοποθεσιών κι εμφανίστηκε μια εικόνα που ο Φαλμεράγιερ την είδε σαν απόδειξη της εξαφάνισης του γένους των Ελλήνων. Όμως Έλληνες υπήρχαν ακόμη, έστω και ως Ρωμιοί πλέον. Ποιοι ήταν αυτοί οι Έλληνες, ποια η καταγωγή τους και ποια η γλώσσα τους;

Πως επανήλθαν τα ελληνικά στην Ελλάδα:

Οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης επανέκτησαν από τους Σλάβους τις Σλαβηνίες (δηλαδή την σημερινή Ελλάδα) κατά τους 8ο-9ο αιώνες. Τους επέβαλαν τον πολιτισμό τους -χριστιανισμός, ρωμαϊκή συνείδηση- αλλά όχι την γλώσσα. Παρέμειναν οι Αλβανοί να μιλούν αλβανικά (Αρβανίτες), οι Βλάχοι λατινικά (Αρωμανικά) και οι Σλάβοι τα σλάβικα. Φυσικά όσοι Έλληνες είχαν απομείνει, φοβισμένοι, ηττημένοι, λίγοι, έγιναν χριστιανοί κι αυτοί και δέχτηκαν την ρωμαίικη προστασία. Όμως οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης έφεραν και πολλούς εποίκους από τα απέναντι παράλια και την Συρία και Αίγυπτο να κατοικήσουν στην κυρίως Ελλάδα. Εξ άλλου με την αραβική κατάκτηση της Συρίας και της Αιγύπτου υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που έψαχναν ασφαλές μέρος να μείνουν. Αυτοί ήταν όλοι Ρωμαίοι (πρώην Έλληνες και Μακεδόνες) και μιλούσαν ελληνικά. Ποια ελληνικά όμως; την ΚΟΙΝΗ ελληνική της ελληνιστικής εποχής. Έτσι αντικαταστάθηκε και η αρχαία ελληνική γλώσσα (αττική, δωρικές, αιολικές διάλεκτοι) από μια επίσης ελληνική διάλεκτο που την μιλούσε πλέον η πλειοψηφία των Ρωμιών. Αυτής της γλώσσας την συνέχεια μιλάμε κι εμείς.   

Και, τώρα, να πούμε και δυο λόγια γιατί η ΚΟΙΝΗ δεν προέρχεται από την Αττική (όπως γράφει ο Μπαμπινιώτης και λένε οι ιστορικοί κι οι γλωσσολόγοι) αλλά από την Μακεδονική.

Σε όλη την ελληνιστική ανατολή (Συρία, Αίγυπτος, Μικρασία, Μεσοποταμία) δημιουργήθηκαν πόλεις κατά τα ελληνικά πρότυπα (με γυμναστήριο, ναούς, θέατρο κτλ). Στις πόλεις αυτές έμεναν κατά συνοικίες Μακεδόνες, Έλληνες, Εβραίοι και ντόπιοι. Οι Μακεδόνες κι οι Έλληνες ήταν συγγενείς, ομόφυλοι και μιλούσαν την ίδια γλώσσα με μικροδιαφορές ως προς την προφορά, την σύνταξη κτλ. Οι Εβραίοι μάθαιναν κι αυτοί ελληνικά. Το ίδιο κι οι ντόπιοι. Μάθαιναν τα ελληνικά και ιδιαίτερα την γλώσσα που μιλούσαν οι κυρίαρχοι, οι Μακεδόνες. Τα ελληνικά αυτά έγιναν η Κοινή γλώσσα όλων των λαών της ανατολικής μεσογείου.

Ποια ελληνικά όμως μπορούσαν να επικρατήσουν σε ένα περιβάλλον όπου η εξουσία ήταν ολοκληρωτικά των Μακεδόνων (Πτολεμαίοι, Σελευκίδες, Αντιγονίδες, Αντίοχοι κτλ) που, φυσικά, μιλούσαν την γλώσσα τους;

Εξαφανίστηκε η μακεδονική γλώσσα; Και φτιάχτηκε μια άλλη τεχνητή που δεν ήταν ούτε αττική, ούτε μακεδονική, ούτε τίποτε προϋπάρχον, μια νέα εσπεράντο, για να την μάθουν οι άλλοι λαοί ευκολότερα(!!!), όπως λένε με αφέλεια τρομερή οι γλωσσολόγοι-ιστορικοί; 

Ποτέ και πουθενά δεν φτιάχτηκε μια ΝΕΑ ΤΕΧΝΗΤΗ γλώσσα για να την μάθουν οι κατακτημένοι. Επικρατούσε πάντα η γλώσσα των κατακτητών. Γιατί να είναι οι Μακεδόνες η μόνη εξαίρεση; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν είχαν κοντά τους πάντα μια ισχυρή ελληνική κοινότητα που μιλούσε την ίδια γλώσσα με κάποιες διαφορές (διάλεκτοι) που εύκολα μπορούσε να μάθει τα μακεδονικά; Κι όταν αυτή η γλώσσα διέθετε τέτοιο πολιτιστικό πλούτο;

Αυτή, λοιπόν, η Μακεδονική γλώσσα -προφανώς βελτιωμένη από την επίδραση της αττικής μέσω της υπάρχουσας γραμματείας- είναι η Κοινή που επικράτησε στην ανατολική μεσόγειο. Κι αυτή ήρθε με τους Ρωμιούς στην κυρίως Ελλάδα όταν οι Ρωμαίοι την κατέκτησαν από τους Σλάβους. Οι Σλάβοι δεν είχαν δημιουργήσει βασίλειο. Απλά είχαν κατακτήσει τα μέρη που ήταν σχεδόν ανυπεράσπιστα κι είχαν τοπικές μόνο εξουσίες (τσοπάνηδες). Κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους που ανακατέλαβαν την κυρίως Ελλάδα κι ενσωματώθηκαν στο ρωμαίικο κράτος. Ενώ οι Αρβανίτες κι οι Βλάχοι κράτησαν τη γλώσσα τους, οι Σλάβοι συγχωνεύτηκαν με τους εναπομείναντες Έλληνες και τους επελθόντες Ελληνίζοντες. Οι Σλάβοι δεν είχαν ποτέ ισχυρή αίσθηση "εθνικής" ταυτότητας. Γι αυτό τόσο εύκολα έγιναν "Βούλγαροι", υποτασσόμενοι σε μια μειοψηφία εισβολέων Βουλγάρων που ήταν τουρκικό φύλο. Το ίδιο εύκολα εκρωμαΐστηκαν  όσοι έμειναν κάτω από την βυζαντική εξουσία. Οι Σλάβοι της περιοχής της Μακεδονίας εκβουλγαρίστηκαν (από τον 7ο αι- ως τον 13ο αι. μΧ) από τον Σαμουήλ και άλλους Βούλγαρους ηγεμόνες. Πολύ αργότερα, (τον 19ο και 20ο αι.) θέλησαν να εμφανιστούν αυτόνομα με το όνομα Μακεδόνες. Και τους βρήκαμε μπροστά μας.

Περί Μακεδονικής γλώσσας:

Οι "Έλληνες" -δηλαδή οι Νεοέλληνες, που επαναστάτησαν το 1821 κι έφτιαξαν το νεοελληνικό έθνος- ήταν οι Ρωμιοί (Αρχαίοι Έλληνες, Ανατολίτες Έλληνες, Σλάβοι εξελληνισμένοι) που μιλούσαν ελληνικά (την συνέχεια της Κοινής-Μακεδονικής διαλέκτου), οι Αρβανίτες που μιλούσαν αλβανικά και οι Βλάχοι που μιλούσαν λατινικά. Η ρωμαίικη νεοελληνική γλώσσα μας είναι η δημοτική. Αποτελεί την συνέχεια της Κοινής Ελληνικής (το δείχνουν τα δημοτικά τραγούδια, ο Ερωτόκριτος, ο Διγενής κτλ) που είναι κατά βάση η Μακεδονική διάλεκτος.

Ποιοι μιλούν, λοιπόν, τα μακεδονικά; Μα, φυσικά, τα ελληνικά μακεδονικά τα μιλάμε οι νεοέλληνες (μεταξύ των οποίων βρίσκονται και οι εξελληνισμένοι Σλάβοι) και τα σλαβικά μακεδονικά τα μιλούν οι εκβουλγαρισθέντες Σλάβοι που διεκδικούν μια δική τους εθνική ταυτότητα. 

Κι ένα τελευταίο περί ονομάτων:

Αυτήν την ονομασία (Μακεδόνες) βρήκαν εύκαιρη οι εκβουλγαρισθέντες Σλάβοι όταν δεν υπήρχε κανείς να υπερασπιστεί ονόματα. Τότε που οι Βλάχοι πήραν το όνομα της Ρωμανίας για δικό τους και οι Σλάβοι της περιοχής της Αχρίδας πήραν το όνομα της  Μακεδονίας. 

Και τα δυο ονόματα (Μακεδονία και Ρωμανία) ανήκουν στην ιστορική μας κληρονομιά. Αν «η Μακεδονία είναι κι αυτή Ελλάδα», τότε «η Ελλάδα είναι εξ ολοκλήρου Ρωμανία»!!! Η Μακεδονία αποτελεί την ελληνική ιστορία της περιόδου 4ος πΧ-2ος πΧ αι.με την επέκταση του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας. Η Ρωμανία είναι η ελληνική μεσαιωνική ιστορία της περιόδου 7ος-15ος αι. μΧ. Και τα δυο ονόματα είναι μέρη της "ψυχής μας". Όπως και το Ρωμιός κι η Ρωμιοσύνη είναι μέρος της ψυχής των Ιταλών, αλλά, εμείς τους το κλέψαμε και το χρησιμοποιούμε λες κι είμαστε ιδιοκτήτες του. Ο κλέψας του κλέψαντος.

    

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στη Δραπετσώνα!

Παίρνω το κείμενο και την αναγγελία από το μπλογκ του Νίκου Χάνου "Δραπετσίνι" από όπου το έμαθα κι εγώ. Πρόκειται για μια συναυλία στον Πολυχώρο των Λιπασμάτων, στην παραλία της Δραπετσώνας. Όχι τυχαία, όχι μια οποιαδήποτε συναυλία. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών έρχεται να παίξει Μπετόβεν (θα έχει και Μότσαρτ) στη Δραπετσώνα. Αυτή η Τετάρτη μεθαύριο θα είναι μια ξεχωριστή μέρα!

*************************************

Υπό την μουσική διεύθυνση του Ανδρέα Πυλαρινού και σολίστ τον Σπύρο Μουρίκη, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών συμμετέχει με έργα του Μότσαρτ και του Μπετόβεν στα «Λιπάσματα 2018», ένα Φεστιβάλ δίπλα στα παλιά φουγάρα στην πρώην βιομηχανική ζώνη της Δραπετσώνας
Το Κοντσέρτο για κλαρινέτο και ορχήστρα σε λα μείζονα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και την Συμφωνία αρ.4 σε σι ύφεση μείζονα, έργο 60 του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, θα παρουσιάσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 4 Ιουλίου στο 2ο «Φεστιβάλ στη Θάλασσα».
 
Σε έναν από τους ενδιαφέροντες συναυλιακούς χώρους του Πειραιά, τον «Πολυχώρο Λιπασμάτων» στην πρώην βιομηχανική ζώνη της Δραπετσώνας δίπλα στα παλιά φουγάρα, θα πραγματοποιηθεί το 2ο «Φεστιβάλ στη Θάλασσα» το οποίο διοργανώνει ο δήμος Κερατσινίου – Δραπετσώνας με την συμμετοχή και της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
Σε ένα ενημερωτικό σημείωμα των διοργανωτών διαβάζουμε: «Στις αποσκευές της η Κ.Ο.Α., θα περιέχει την ενορχηστρωτικά λιτή –όσο και εύθυμη- Συμφωνία αρ.4 σε σι ύφεση μείζονα, έργο 60 του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, σύνθεση λεπτών αποχρώσεων, που διαφοροποιείται από τα γνωστά τρικυμιώδη μπετοβενικά πάθη. Αλλά και τη δημιουργία-κατάθεση βαθιάς συνθετικής ωριμότητας του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, το Κοντσέρτο για κλαρινέτο και ορχήστρα σε λα μείζονα, K. 622, με σολίστ τον διεθνώς αναγνωρισμένο Σπύρο Μουρίκη».

*****************************************

Τι περισσότερα να πω εγώ; Ευπρόσδεκτοι όλοι σε μια συναυλία που θα λέει για εμάς πολύ περισσότερα από την ίδια την έξοχη μουσική της!