Ποια ακριβώς πολιτική επικροτούν οι πολίτες;

Δεν ξέρω από που προκύπτουν τα ψηλά ποσοστά αποδοχής της κυβερνητικής πολιτικής στα γκάλοπ που δημοσιεύονται, αλλά δεν τα βρίσκω να αντιστοιχούν με το πραγματικό κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία.

Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό όλων από την αγέρωχη και επιτέλους αξιοπρεπή στάση της κυβέρνησης απέναντι στους Ευρωπαίους (καλύτερα να λέμε απέναντι στους Γερμανούς νεοφιλιλελεύθερους), άρχισε να επικρατεί ένας σκεπτικισμός. Αν δεν μπορεί μια κυβέρνηση με τόσο καθαρή στάση αντίστασης και χωρίς εξαρτήσεις από κανένα φαύλο και βαρύ παρελθόν να κάνει κάτι, τότε είμαστε πραγματικά χαμένοι. Αυτός είναι ο φόβος που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων, αριστερών και δεξιών, εκείνων που τα έλεγαν και εκείνων που δεν τα έλεγαν. Γιατί σημασία δεν έχει ποιος θα δικαιωθεί στα λόγια αλλά τι πραγματικά μπορεί να γίνει στην πραγματικότητα.

Εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια είναι φανερό ότι με το ευρώ βουλιάζουμε και θα συνεχίσουμε την καταβύθιση μέχρις εσχάτων. Δεν είμαστε ούτε Πορτογαλία ούτε Ιρλανδία ώστε να έχουμε μια διατηρήσιμη εικονική ανάκαμψη. Ας δούμε γιατί:

Η Πορτογαλία έχει χαμηλότερους μισθούς ακόμα και από εμάς (διαχρονικά συμβαίνει αυτό, από τη δεκαετία του '60 βρίσκεται πίσω από την Ελλάδα σε ΑΕΠ κατά κεφαλή). Η έκθεσή της στις αγορές γίνεται προστατευμένα και απλά λύνει το πρόβλημα του εξωτερικού δανεισμού σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη μέγκενη της λιτότητας και της υπανάπτυξης. Το ΔΝΤ φεύγει με αντάλλαγμα την ες αεί παραμονή των πολιτικών του ΔΝΤ στη χώρα.

Η Ιρλανδία έχει διαφορετική δομή οικονομίας από εμάς, αγγλοσαξωνικού τύπου, κάτι σαν τις ΗΠΑ και την Βρετανία, και η έκθεσή της ήταν τραπεζικού και μόνον τύπου. Έχει εργατικό δυναμικό αγγλόφωνο με δεσμούς με τις ΗΠΑ που εξασφαλίζουν μετανάστευση και επενδύσεις. Τα δυο αυτά πλεονεκτήματά της είναι αρκετά για να κρύψουν το πρόβλημά της κάτω από το χαλί και να μπορεί να δανείζεται χαμηλότοκα. Το ΔΝΤ φεύγει αλλά οι πολιτικές του πλέον είναι σύμφυτες με την οικονομία της Ιρλανδίας.

Η Ελλάδα, με το τεράστιο χρέος που της φόρτωσαν (180%) δεν θα μπορέσει ΠΟΤΕ να βγει αυτόνομα στις αγορές για χαμηλότοκο δανεισμό αν δεν αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημά της. Χωρίς κούρεμα ή αναδιάρθρωση όλες οι πολιτικές που ακολουθούμε είναι προκαταρκτικές, είναι το χαλί που στρώνουμε για την τελική αναμέτρηση με το χρέος. Ο ευρωπαϊκός δρόμος αποδεικνύεται άγονος. Ο Σύριζα έθεσε πρώτα το πρόβλημα (του κουρέματος) που δεν έβαζε η ΝΔ και η απάντηση που πήρε είναι "όχι". Έθεσε εναλλακτικά το πρόβλημα της αποφυγής του πυρήνα των πολιτικών του ΔΝΤ (που επίσης δεν έβαζε η ΝΔ) και εισπράττει ένα δεύτερο ηχηρό "όχι". Αναγκαστικά η τρίτη προσπάθεια θα γίνει με το δίλημμα ευρώ ή εθνικό νόμισμα, κάτι που ήδη ακούγεται από παντού.

Η Κομισιόν, ο Βαρουφάκης, οι διεθνείς αναλυτές, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ με μια πολιτική που θα αναστέλλει τα αιτήματα για κούρεμα και σταμάτημα της λιτότητας με αντάλλαγμα μέτρα για την ανάπτυξη. Ο Σόιμπλε και το Ευρωγκρούπ θα προσπαθήσουν να πατήσουν την Ελλάδα αρνούμενοι το παραμικρό "δώρο". Τον Μάιο θα ξέρουμε ποιος τα κατάφερε.

Ένα βαρύ σύννεφο πλανιέται πάνω από την Ελλάδα.

Η προσπάθεια της ΝΔ (και του ΠαΣοΚ) να μείνουμε στο ευρώ με υποταγή απέτυχε οικτρά. Δεν βύθισε απλά τη χώρα στην υπανάπτυξη, την ύφεση και τη λιτότητα, τον στασιμοπληθωρισμό μόνο, αλλά υπονόμευσε κάθε μας ελπίδα για το μέλλον.

Το ιστορικό λάθος του ελληνικού λαού έγινε το 2012, τότε που επιτράπηκε στην ΝΔ να επικυρώσει τα πεπραγμένα της διετίας 2010-12 και να τα συνεχίσει ως και το 2014. Η Ελλάδα συνέχισε να είναι διεφθαρμένο κράτος διοικούμενο από διεφθαρμένους πολιτικούς που κύρια πολιτική τους ήταν το ψέμα και ο αυταρχισμός προκειμένου να περνούν ξένες πολιτικές εξασφαλίζοντας την δική τους προσωπική επιβίωση.

Η προσπάθεια του Σύριζα να μείνουμε στο ευρώ δείχνει τα στενά όρια και περιθώρια που έχει μια ανεξάρτητη πολιτική εντός ευρωζώνης. Δυστυχώς απέχουμε πολύ από τον κόσμο στον οποίο εμείς, η μεταπολεμική γενιά, νομίζαμε πως ζούσαμε. Ο ψυχρός πόλεμος έκρυβε την αντιδημοκρατικότητα των δυτικών ελίτ και η αποικιοκρατία έκρυβε την ανισομέρεια στην κατανομή του πλούτου στον πλανήτη. Τώρα προσγειωνόμαστε απότομα. Η παγκόσμια κρίση του 2008 σήμανε το τέλος της δυτικής φούσκας των χρηματοπιστωτικών προϊόντων που επέτρεπαν την αέναη "ανάπτυξη" με βάση το χρέος.Παράλληλα οι ελίτ έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Τα πάντα για τις τράπεζες, τα πάντα για την τάξη των ολιγαρχών, δυτικών και ανατολικών αυτού του πλανήτη.

Το δίλημμα που τίθεται μπροστά μας φαίνεται να είναι:

Με το ευρώ και μόνιμη λιτότητα αλλά διαχειρίσιμη στα πλαίσια της Ευρώπης και των θεσμών της; ... ή 

Με εθνικό νόμισμα (αρχικά διπλό και κατόπιν ... απλά δικό μας) στα πλαίσια ενός παγκόσμιου ανταγωνισμού στον οποίο οι συσχετισμοί αλλάζουν;

Δεν είναι απλό το θέμα. Έχει να κάνει με την Ελλάδα του μέλλοντος. και, δυστυχώς για μας, πρέπει να αποφασίσουμε με το βλέμμα από την μια στο μίζερο σήμερα και από την άλλη στο άγνωστο και πολύ πιο ενδιαφέρον αύριο. Ένα δίλημμα το οποίο η γενιά αυτή δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει.

Ίσως η βαρύτητα των διλημμάτων που τίθενται μπροστά μας να είναι πολύ σημαντική για να μπορούν να μετριούνται με δημοσκοπήσεις και έρευνες της κοινής γνώμης. Γι αυτό και δεν μπορώ να εμπιστευτώ τα ευρήματά τους. 

Η δική μας "παράγκα"

Όταν Σόιμπλε συμπεριφέρεται ανάγωγα και μετά απολογείται ότι έφταιγε η μετάφραση, κάτι δεν πάει καλά.

Όταν ο Ντάισελμπλουμ -με βάση τις διαρροές που επιτρέπει ο ίδιος- λέει στον Βαρουφάκη ότι αν θέλουμε να φύγουμε από το Ευρώ οι πόρτες είναι ανοιχτές, κάτι έχει αλλάξει.

Όταν όλα τα συστημικά ευρωπαϊκά μέσα μετρούν το GREXIT και το βρίσκουν διαχειρίσιμο, κάποιοι βλέπουν τα πράγματα αλλιώς.

Όταν ο Σύριζα επιμένει πως θα εφαρμόσει το πρόγραμμα όπως εγκρίθηκε από την λαϊκή εντολή, τότε η ρήξη είναι προ των πυλών.

Καταλαβαίνει κανείς πολύ εύκολα από όλα αυτά τα τελευταία σημάδια ότι τα περιθώρια παραμονής μας στο ευρώ -με τον τρόπο που σήμερα υπάρχουμε σε αυτό- είναι από ελάχιστα έως και μηδαμινά.

Ποιοι έχουν μείνει να το παλεύουν;

Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Όλοι ξέρουμε πια ποιο παιχνίδι παίζεται, ποιος είναι με ποιον και που οδηγείται αυτή η μάχη (ή ο πόλεμος αν θέλετε)

Το διακύβευμα είναι: 

Θα μας δώσουν ρευστότητα και ρύθμιση των δανείων (αναδιάρθρωση ή κούρεμα) ορίζοντας από ευρωπαϊκής πλευράς τις αποπληρωμές με ρήτρα ανάπτυξης [όπως επιζητεί ο Τσίπρας]; 

ή

Θα μας κόψουν τη ρευστότητα και θα μας αναγκάσουν να πάμε σε ένα παράλληλο εσωτερικό νόμισμα για ένα απροσδιόριστο ακόμη χρονικό διάστημα σπρώχνοντάς μας σε ένα GREXIT [όπως επιζητεί ο Σόιμπλε];

Οι αντίπαλοι έχουν παραταχθεί:

Στην μία πλευρά ηγείται ο Σόιμπλε με υπαρχηγό τον Ντάϊσελμπλουμ. Συμπαρίστανται και βάζουν το λιθαράκι τους στη μεν Ευρώπη τα εξαπτέρυγα της Γερμανίας στο Ευρωγκρούπ, στην δε Ελλάδα η γερμανόφιλη παράταξη της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ με ολίγη από Στ. Θεοδωράκη.

Στην άλλη πλευρά τη μάχη δίνουν από ελληνικής πλευράς ο Βαρουφάκης, ο Τσίπρας και ολίγοι ακόμη κοντινοί τους και από ευρωπαϊκής πλευράς ο Γιούνκερ, ο Μοσκοβισί (ίσως) και κάποιοι αρθρογράφοι και οικονομολόγοι.

Το μπρα ντε φερ των δυνάμεων έχει διαμορφωθεί εδώ και καιρό:

Γερμανία και Ευρωγκρούπ από τη μια, Κομισιόν και Ελλάδα από την άλλη.

Διακύβευμα η λογική στήριξη της Ελλάδας και του Ευρώ από τη μια και η παράλογη εκδίκηση με την έκθεση της Ευρώπης σε κίνδυνο από την άλλη.

Ποιος θα νικήσει; Ας κάνουμε προβλέψεις.

Αν αφεθούν τα πράγματα να κυλήσουν ως έχουν σήμερα νικητές θα βγουν οι Γερμανοί και το Ευρωγκρούπ με σοβαρούς κινδύνους από την νίκη τους αυτή για την Ελλάδα και την Ευρώπη σαν σύνολο. Μάλιστα οι απώλειες της Ελλάδας βραχυπρόθεσμα θα είναι μεγαλύτερες ενώ μακροχρόνια θα μετατραπούν σε πλεονέκτημά της ενώ για την Ευρώπη η ζημιά θα είναι ίσως μικρή στην αρχή αλλά σε βάθος χρόνου θα παραμονεύει η διάλυση

Αυτή η "σίγουρη" νίκη όμως απειλείται από τρεις παράγοντες που είναι μπροστά μας και μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς:

Πρώτον: Η έκβαση θα είναι διαφορετική αν η ομάδα που έχει την δύναμη, αποχωρήσει από το παιχνίδι. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο η Μέρκελ.

Δεύτερον: Αν ο διαιτητής βοηθήσει τους αδύναμους και τους χαρίσει έστω το Χ. Αυτό είναι υπόθεση Ντράγκι.

Τρίτον: Αν η ομοσπονδία ακυρώσει τον αγώνα και επιβάλει ένας είδος ελληνικής νίκης. Εδώ παίζουν μπάλα οι ΗΠΑ και ο Ομπάμα..

Μέχρι στιγμής μιλούν και συγκρούονται Βαρουφάκης και Σόιμπλε, Τσίπρας και Ντάισεμπλουμ. Οι σημαντικοί παίκτες όμως Μέρκελ, Ντράγκι και Ομπάμα δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Για να δούμε τι μπορούν να κάνουν:

Ενδέχεται να μην πουν τίποτε ως το τέλος και να αφήσουν το παιχνίδι να ολοκληρωθεί με τα σημερινά δεδομένα. Ενδέχεται ... αλλά δεν είναι και το πιο πιθανό.

Ενδέχεται όμως να κάνουν κάτι από τα παρακάτω:

Η Μέρκελ μέχρι στιγμής είναι η Σφίγγα που χαμογελά ανιγματικά. Είναι πιθανό να στηρίξει μέχρι το τέ.λος την τακτική του Σόιμπλε ίσως όμως και να τον αδειάσει. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Και αυτή τη φορά έχει πολλούς λόγους για να το κάνει. Μπορεί να θελήσει με τον τρόπο αυτό να συγκρατήσει την ευρωπαϊκή πολιτική αλλαγή που έρχεται σαν τρένο (Ποντέμος, Σιν Φέϊν, Λεπέν, Φάρατζ κλπ.) σε πλαίσια λογικών αλλαγών της οικονομίας και να στρέψει την ΕΕ προς την ομοσπονδοποίηση. Με φυγή δηλαδή προς τα εμπρός.

Ο Ντράγκι μέχρι στιγμής είναι ο κακός. Αυτός μας σφίγγει τη θηλιά στον λαιμό, αυτός θέτει ασφυκτικές προθεσμίες, αυτός μας απειλεί. Είναι λοιπόν αρκετά κακός ώστε να μας σώσει. Έχει αρκετή ανεξαρτησία και αξιοπιστία έναντι του Σόιμπλε (του οποίου τις υποδείξεις ακολουθεί ως τώρα) ώστε να γίνει ξαφνικά ο καλός και να σώσει την παρτίδα. Έτσι κι αλλιώς μας χρησιμοποίησε (προεκλογικά) για να πετύχει την "χαλάρωση". Γιατί να μην μας ξαναχρησιμοποιήσει για την τραπεζική ολοκλήρωση;

Ο Ομπάμα έχει πολλά στο νου του για να ασχοληθεί με την Ελλάδα, έλα όμως που η Ελλάδα μπλέκει στα πόδια όλων των ενδιαφερόντων του. Το μέτωπο που άνοιξε με τη Ρωσία σημαίνει ότι γεωπολιτικά του είμαστε υπερ-χρήσιμοι και κυρίως θα γίνουμε αγκάθι αν ανεξαρτητοποιηθούμε. Ακόμα και στο μέτωπο με τους BRICS (που φτιάχνουν νέα τράπεζα), δεν θα ήθελε να στείλει εκεί σαν πρώτο πελάτη την χώρα "όπου η δύση απέτυχε". Ούτε θα ήθελε την πόρτα της Ευρώπης ανοιχτή διάπλατα για τους Κινέζους που δεν έχουν τι να κάνουν τα χρηματικά τους αποθεματικά. Αν, λοιπόν, αποφασίσει να επιβάλει στους Γερμανούς (και το μπορεί με μεγάλη άνεση) την παραμονή της Ελλάδας σε Ευρώ και ΕΕ, τότε θα το κάνει με όρους που ταιριάζουν πολύ στις δικές μας Βαρουφάκιες προτάσεις.  

Το παιχνίδι είναι λοιπόν ανοιχτό και θα κριθεί τον Μάιο.

Εμείς έχουμε πιο αδύνατη ομάδα αλλά ελπίζουμε στους παράγοντες (Μέρκελ), στους διαιτητές (Ντράγκι) και στην Ομοσπονδία (Ομπάμα). Στην παράγκα δηλαδή που δίνει τα πρωταθλήματα.  

Ένα άρθρο για έξυπνους Γερμανούς πολιτικούς ... αλήθεια ... υπάρχουν τέτοιοι;

Μια άποψη που προέρχεται από τη Γερμανία και ξαφνιάζει ευχάριστα έχει σήμερα το TVXS από το οποίο την συνέλεξα. Πρόκειται για άρθρο στους Φαϊνανσιαλ Τάϊμς που το παραθέτω μεταφρασμένο.Μια άποψη που προέρχεται από τη Γερμανία και ξαφνιάζει ευχάριστα έχει σήμερα το TVXS από το οποίο την συνέλεξα. Πρόκειται για άρθρο στους Φαϊνανσιαλ Τάϊμς που το παραθέτω μεταφρασμένο.

τίτλος: 

ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Συμφέρον της Ευρώπης και της Γερμανίας είναι να αφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να βγει νικητής στην διαπραγμάτευση για το χρέος, διαμηνύει ο Marcel Fratzscher, επικεφαλής ενός από τα μεγαλύτερα γερμανικά think tanks, του DiW.

Με άρθρο του στους Financial Times , o Marcel Fratzscher καλεί το Βερολίνο να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα και τονίζει η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες να πετύχει πραγματικές μεταρρυθμίσεις απ’ ότι η παλαιά πολιτική ελίτ της χώρας.

Ολόκληρο το άρθρο του είναι το εξής:

Οι Ευρωπαίοι αντέδρασαν με ανακούφιση σ’ αυτό που ευρέως θεωρήθηκε ως παράδοση της ελληνικής κυβέρνησης, με την συμφωνία για την παράταση του προγράμματος διάσωσης. Η επιστροφή της κρίσης της ευρωζώνης φαίνεται πως αποφεύχθηκε ή τουλάχιστον, μετατέθηκε. Όμως η Ευρώπη θα επαναλάβει ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έκανε την τελευταία πενταετία εάν πιέσει την Ελλάδα να δηλώσει συνθηκολόγηση στις διαπραγματεύσεις.

Τα πρώτα δύο προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας απέτυχαν επειδή η πατρότητα των μεταρρυθμίσεων δεν ανήκε στις προηγούμενες κυβερνήσεις της Αθήνας ή στον ελληνικό λαό. Ως εκ τούτου οι κυβερνήσεις έκαναν απλώς το ελάχιστο αναγκαίο για να διασφαλίζουν την επόμενη δόση χρηματοδότησης.

Την ίδια στιγμή εκμεταλλεύονταν κάθε ευκαιρία για να επιτεθούν στην επιβλέπουσα «τρόικα» - την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ – και να κατηγορήσουν την Ευρώπη και το ευρώ για το δικό τους χάλι.

Η μόνη ελπίδα που έχει η Ελλάδα για να βγει από την κρίση είναι να αναλάβει η ίδια την ευθύνη για τις μεταρρυθμίσεις της. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνον εάν η κυβέρνηση είναι ισχυρή στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο. Οι διαπραγματεύσεις μπορούν να είναι επιτυχείς μόνον εάν και οι δύο πλευρές έχουν τη νομιμοποίηση να δηλώσουν νικήτριες. Η Γερμανία τα γνωρίζει όλα αυτά καλά.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πρωτοφανή λαϊκή στήριξη. Η ευρωζώνη πρέπει να αδράξει την ευκαιρία και να βοηθήσει την κυβέρνηση να μετατρέψει τη δημοφιλία της σε ένα δημιουργικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, γεγονός που προϋποθέτει ότι θα δοθεί στους Έλληνες η δυνατότητα να υλοποιήσουν τουλάχιστον κάποιες από τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις.

Η Ευρώπη πρέπει να διδαχθεί από τα λάθη της σ’ αυτές τις νέες διαπραγματεύσεις. Αυτές οι διαπραγματεύσεις πρέπει να εστιάσουν όχι στο ποιες μεταρρυθμίσεις είναι οι καλύτερες αλλά στο ποιες μπορούν ρεαλιστικά να εφαρμοστούν.

Οι διαπραγματεύσεις θα πρέπει να οδηγήσουν σε ένα τρίτο πρόγραμμα που θα αντιμετωπίζει τρεις προκλήσεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι έχει ένα αποτυχημένο κράτος. Τα δύο πρώτα προγράμματα απέτυχαν να βελτιώσουν τις δομές και τους θεσμούς. Η κυβέρνηση έχει τώρα να φέρει εις πέρας την πιο δύσκολη μεταρρύθμιση:  Να ανασχέσει τις παρεμβάσεις κατεστημένων συμφερόντων που δεν επιτρέπουν στις αγορές και τους θεσμούς να λειτουργήσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως νέο πολιτικό σχήμα, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχει σε σχέση με τις παλαιές πολιτικές ελίτ.

Η ΕΕ θα πρέπει να τους πιέσει περισσότερο, για παράδειγμα, να χτυπήσουν επιτέλους τη φοροδιαφυγή των πλουσίων και να σπάσουν τα μονοπώλια.
Η δεύτερη πρόκληση είναι να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό της κυβέρνησης. Το κενό αυτό αυξάνεται όσο συρρικνώνονται η οικονομική ανάπτυξη και τα φορολογικά έσοδα – και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο εάν ενισχυθούν οι δαπάνες για την αντιμετώπιση της κοινωνικής κρίσης. Η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπλέον 30 με 40 δις ευρώ μέσα στα επόμενα τρία χρόνια και άσχετα με τη μείωση των δαπανών, η Αθήνα θα χρειαστεί επιπλέον χρήματα από τους ευρωπαίους εταίρους της.

Η Τρίτη πρόκληση είναι  να γίνει το υπέρμετρα υψηλό χρέος βιώσιμο. Η καλύτερη εναλλακτική είναι όχι ένα άμεσο κούρεμα του χρέους αλλά η σύνδεση της αποπληρωμής των τόκων με την ανάπτυξη. Εάν η ανάπτυξη είναι χαμηλή, η κυβέρνηση θα πληρώνει χαμηλότερους φόρους. Εάν ενισχύεται , θα πληρώνει περισσότερα. Αυτό δεν θα βελτιώσει μόνον τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αλλά και τις πιθανότητες που έχουν οι πιστωτές να πάρουν πίσω τα χρήματά τους.

Η θέση ορισμένων Γερμανών πολιτικών και οικονομολόγων υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν έχει λογική. Αυτή θα ήταν η χειρότερη εκδοχή για όλες τις πλευρές. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ότι τα προϊόντα της είναι πολύ ακριβά στις παγκόσμιες αγορές – είναι ότι έχει έλλειμμα αποτελεσματικών δομών και παγκόσμια ανταγωνιστικών προϊόντων.
Το «grexit» δεν θα διόρθωνε αυτά τα προβλήματα. Αντιθέτως, θα προκαλούσε βαθιά ύφεση, καθιστώντας την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων ακόμη πιο δύσκολη. Και η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να διαγράψει μεγάλο μέρος των οικονομικών οφειλών της.

Ως εκ τούτων, ας επιχειρήσουμε μια νέα αρχή για την Ελλάδα κι ας δώσουμε στην κυβέρνησή της μια πραγματική ευκαιρία να πετύχει. Η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση μόνον εάν αναλάβει η ίδια την ευθύνη των μεταρρυθμίσεών της κι εάν η κυβέρνηση κερδίσει κάτι για τις προσπάθειές της και εφαρμόσει κάποιες από τις προεκλογικές της υποσχέσεις.

                                   ************************

Για να γίνουν αυτά που λέει ο αρθρογράφος, που είναι απολύτως λογικά, θα έπρεπε οι Γερμανοί να φέρονται με βάση την λογική και να είναι έξυπνοι. Ισχύει μόνο το ένα από τα δυο. 

Σκέφτονται μεν με βάση τη λογική οι Γερμανοί, όμως δεν είναι καθόλου ταχείς, είναι χαρακτηριστικά αργόστροφοι. Εξ αυτού μαθαίνουν πάντα από τα λάθη τους, δηλαδή πάντοτε αργά.

(ρατσιστική και politicaly uncorrect δήλωση αλλά μ' αρέσει)

Γι αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει να ελπίζουμε ότι αυτές οι ΕΞΥΠΝΕΣ και ΣΩΣΤΕΣ απόψεις θα υιοθετηθούν από την γερμανική κυβέρνηση. Δυστυχώς πάμε για μια σύγκρουση με δυσάρεστο για όλους τέλος. Για μας θα είναι χειρότερο στην αρχή και ανακουφιστικό και απελευθερωτικό στο τέλος ενώ γι αυτούς θα είναι λιγότερο κακό στην αρχή αλλά μακροπρόθεσμα καθαρά αρνητικό. 
Τον Μάϊο θα τα πούμε στα γουναράδικα!

Έγκλημα η αποχώρηση από το ευρώ μας λέει ο κ. Κοφινάκος

Φίλος (Χ.Κ.) μου έστειλε ένα κείμενο που περιγράφει τι θα συμβεί αν φύγουμε από το ευρώ και βρεθούμε με τη δραχμή.

Παραθέτω αμέσως το κείμενο και τον συγγραφέα.

Γράφει ο Γιώργος Κοφινάκος

(Εκπρόσωπος της StormHarbour Αγγλίας και Διευθύνων Σύμβουλος Enolia Premium Λουξεμβούργου)

  

Η έξοδος από το Ευρώ οδηγεί σε άμεση χρεοκοπία και σε στάση πληρωμών στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις στο δημόσιο τομέα -και μερικώς στον ιδιωτικό τομέα-, δεν θα λειτουργούν ή θα υπολειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες (όπως Υγεία, Παιδεία) ενώ η ανεργία θα εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη (άνω του 45%).

 Αρχικά, θα ανακοινωθεί η ισοτιμία του Ευρώ/Δραχμής ως 1 προς 1, αλλά μέσα στις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες θα εκτοξευθεί στο 1 προς 1000 και δεν αποκλείεται πολύ σύντομα και στο 1 προς 1500.http://epitheorisi2014gt.blogspot.gr/2015/03/blog-post_9.html

Αυτό απλά σημαίνει ότι για οποιαδήποτε αγορά προϊόντων και ειδικότερα εισαγόμενων θα πρέπει να πληρώνουμε 3 έως 5 φορές περισσότερες Δραχμές από ό,τι αντιστοιχεί σήμερα.

 Ο πληθωρισμός θα εκτοξευθεί σε επίπεδα διψήφια και τριψήφια. Ό,τι αγοράζουμε τη μια μέρα, την επόμενη θα χρειαζόμαστε διπλάσιες δραχμές για να το αποκτήσουμε.

 Στη συνέχεια οι Τράπεζες θα καταρρεύσουν, τα επιτόκια θα εκτοξευθούν σε τριψήφια νούμερα και όλες οι καταθέσεις θα μετατραπούν σε δραχμές με ισοτιμία 1 προς 1.

Άρα, ενώ τα έξοδά μας θα είναι υπερπολλαπλάσια, τα εισοδήματά μας θα είναι υποπολλαπλάσια.

 Τι πραγματικά σημαίνει λοιπόν η επιστροφή στη Δραχμή;

Μια επιστροφή στη Δραχμή θα επηρεάσει αρνητικά κατά βάση, όλο το φάσμα του Ελληνικού πληθυσμού, με εξαίρεση:

 • τους πλούσιους με χρήματα στο εξωτερικό, που θα έχουν αυξημένη αγοραστική αξία στην ελληνική αγορά, πληρώνοντας για να αγοράσουν ό,τι θέλουν στην Ελλάδα στο ένα τρίτο ή ακόμα και στο ένα πέμπτο σε σχέση με σήμερα

 • τους εξαγωγείς προϊόντων, που θα αποκτήσουν ανταγωνιστικότητα - αλλά, δυστυχώς, η χώρα μας είναι κατεξοχήν εισαγωγική

• τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες που παράγουν συνάλλαγμα μέσα από τις υπηρεσίες τους και θα έχουν συναλλαγματικά οφέλη.

 Η μέση αστική τάξη θα εξαφανιστεί και θα δημιουργηθεί ένα νέο κύμα νεόπτωχων.

Οι δε ήδη φτωχοί, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι, θα βρεθούν σε ακόμα πιο δεινή θέση, μια και το κράτος θα κηρύξει στάση πληρωμών και δεν θα μπορούν να εισπράξουν τίποτα από τον δημόσιο τομέα, ενώ, επειδή όλες οι τιμές των προϊόντων θα εκτοξευθούν, τα προϊόντα θα είναι απλησίαστα.

 Επειδή το κράτος δεν θα μπορεί να πληρώσει για εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, η παροχή τους καθώς και το ρεύμα, θα περικόπτονται για μεγάλες περιόδους από την αγορά.

Οι μόνες συναλλαγές που θα είναι δυνατές, θα είναι όσες γίνονται με ανταλλαγή προϊόντων.

 Η χώρα θα είναι ακυβέρνητη για μεγάλα διαστήματα, μια και οι κυβερνήσεις θα αλλάζουν με μεγάλη συχνότητα λόγω των πιέσεων και των αναταραχών από τις διαμαρτυρίες του πληθυσμού.

Γεωπολιτικά η χώρα θα βρεθεί σε δυσχερή θέση έναντι κάποιων γειτόνων της, και μπορεί να οδηγηθεί σε επώδυνους συμβιβασμούς.

 Αν κάποιοι, λοιπόν, νομίζουν ότι σήμερα έχουν φτάσει στο χαμηλότερο επίπεδο και δε διακινδυνεύουν να χάσουν τίποτα, κάνουν τραγικό λάθος, γιατί ένα κυριολεκτικά πτωχευμένο κράτος με ένα νόμισμα που δεν το αναγνωρίζει κανένας παγκοσμίως, χάνει οποιαδήποτε υποστήριξη και το πρόβλημα αφορά πια το σύνολο τού πληθυσμού.

 Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να κρατήσουν από 3 έως 5 χρόνια, πριν αρχίσει δειλά ξανά η οικονομία να βγαίνει από την ύφεση και πάντα υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει αρχίσει να υπάρχει ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον και μια ευρεία κοινωνική συναίνεση για την κατεύθυνση της χώρας.

 Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα αυτή την περίοδο διανύει μια ύφεση που η ένταση της και η διάρκεια της μόνο με αυτήν της Μεγάλης Παγκόσμιας Ύφεσης του 1929 μπορεί να συγκριθεί.

Παρ' ολ' αυτά, αν προσθέσουμε και την περίπτωση της εξόδου μας από το ευρώ και τη βέβαιη χρεοκοπία που θα ακολουθήσει, θα περάσουν τουλάχιστον 3-5 χρόνια βαθύτερης ύφεσης από τη τωρινή στη χώρα, για να καταφέρει μόνο να επανέλθει στα επίπεδα του 2012!

 Μέσα από όλη αυτή την διαδικασία θα βρεθούμε να έχουμε μια εκτιμώμενη πτώση του ΑΕΠ στο 50%, ανεργία άνω του 40% - ενώ στους νέους θα φτάσει σε πολύ υψηλότερα επίπεδα-, το βιοτικό επίπεδο θα κατακρημνιστεί και πάνω από 50% με 60% του πληθυσμού, θα καταρρεύσει κάτω από τα επίπεδα φτώχιας.

 Πρέπει να είναι ολοφάνερο ότι μια ενδεχόμενη χρεοκοπία δεν χτυπάει τόσο τους δανειστές μας, όσο όλον τον ελληνικό πληθυσμό και ιδιαίτερα τους πιο φτωχούς και ευάλωτους.

Απλά οι δανειστές μας θα το σκεφτούν πολύ καλά για να μας δανείσουν στο μέλλον και βέβαια με απαγορευτικούς-τοκογλυφικούς όρους.

 Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε επίσης, ότι κατά τη διάρκεια τέτοιων χρεοκοπιών, αυτό που επίσης δοκιμάζεται είναι η Δημοκρατία και η λειτουργία των θεσμών.

Αξίζει ο λαός μας να περάσει μέσα από μια τέτοια εγκληματική διαδικασία, που η διάρκειά της, αλλά ακόμα και το ακριβές καταστροφικό αποτέλεσμά της, είναι τελείως ακαθόριστα;

Όπως είναι φυσικό, ο φίλος που μου έστειλε το κείμενο φοβάται ότι όλα αυτά θα συμβούν και έτσι είναι με το ευρώ και δεν επικροτεί το "πείραμα" που απερίσκεπτα αποφάσισε ο ελληνικός λαός (κι εγώ μαζί του) εκλέγοντας τον Σύριζα. 

Περιττεύει να πω ότι δεν συμμερίζομαι όλα αυτά τα τρομολαγνικά και ότι βρίσκω σε αυτά αντιφάσεις και υπερβολές. Δεν θα τις αναφέρω μια και δεν γίνεται έτσι διάλογος, να παίρνω ένα κείμενο και να του αλλάζω μονομερώς τα φώτα. Παραθέτω το κείμενο-άποψη του κ. Κοφινάκου για να γνωρίζουμε πως βλέπει το θέμα "εθνκό νόμισμα" και η πλευρά εκείνη που το ξορκίζει.  

.

ΚΕΡΚΥΡΑ: Αστρικό Εργαστήρι

Περίπου ένα χρόνο πριν από σήμερα, δημοσιεύτηκε ένα πεντάλεπτο βίντεο ενός Κερκυραίου, του Βασίλη Μεταλληνού, που βασιζόταν σε 60.000 φωτογραφίες που είχε βγάλει στην νυχτερινή Κέρκυρα. Το βιντεάκι συνοδεύεται από την εξαιρετική μουσική του Γιάννη Μηλιάδη.
Είναι γνωστή η λατρεία μου για την δεύτερη πατρίδα μου (εξ αγχιστείας) την Κέρκυρα. Θεωρώ παράλειψή μου που μέχρι σήμερα δεν είχα ανεβάσει αυτό το βιντεάκι που κυκλοφορεί ελεύθερα στο Youtube. Από εκεί το συλλέγω μαζί με τα σχόλια που το συνοδεύουν και που τα παραθέτω κι αυτά ως έχουν:

Μια παρέα Αστεριών, σε μια στιγμή του χρόνου ~60.000 φωτογραφίες από μαγικά νυχτερινά νυχτερινά τοπία της Κέρκυρας του Βασίλη Μεταλληνού συναντούν τις μουσικές εμπνεύσεις του Γιάννη Μηλιάδη, σε ένα ταξίδι απ'το Παλαιό Φρούριο και τις ομορφιές της Κέρκυρας εως την Πανσέληνο και τα Άστρα! Μια παρέα αστεριών, σε μια στιγμή του χρόνου ~60.000 φωτογραφίες από μαγικά νυχτερινά τοπία της Κέρκυρας του Βασίλη Μεταλληνού , συναντούν τις μουσικές εμπνεύσεις του Γιάννη Μηλιάδη, σε ένα ταξίδι από το Παλαιό Φρούριο και τις ομορφιές της Κέρκυρας έως την πανσέληνο και τα άστρα! 
Εάν σε κάποια πλάνα βλέπετε την Σελήνη ή τον Ήλιο πιο μεγάλα, ενώ σε κάποια άλλα πλάνα πιο μικρά αυτό έχει να κάνει με την μεγέθυνση του τηλεσκοπίου ή του φακού. Στα πλάνα όπου η Σελήνη φαίνεται τεράστια , η απόσταση από το επίγειο στόχο είναι πολύ μεγάλη ~8+χλμ , ενώ οι φωτογραφίες είναι μέσα από το τηλεσκόπιο με εστιακή απόσταση 1000 mm. Όταν βλέπετε την Σελήνη να ανατέλλει πίσω από το Παλαιό Φρούριο , ενώ τα βουνά στο βάθος από πλάνο σε πλάνο αλλάζουν , είναι γιατί η Σελήνη κινείται πάνω στην εκλειπτική ±5°

Στα πλάνα με τα αστρικά ίχνη , μπορείτε να παρατηρήσετε την κίνηση που κάνουν τα αστέρια, όπου ουσιαστικά είναι η Γη αυτή που κινείται γύρω από τον εαυτό της με ταχύτητα 1.674,4 χλμ./ώρα. Για την ακρίβεια η περίοδος περιστροφής της γης γύρω από τον άξονα της είναι 23 ώρες, 56 λεπτά και 4,09 δευτερόλεπτα και ονομάζεται αστρική ημέρα. Έτσι παρατηρώντας από την Γη τα ουράνια σώματα, η κύρια φαινόμενη κίνησή τους είναι από τα ανατολικά προς τα δυτικά με μία ταχύτητα 15°/ώρα = 15'/λεπτό ή για παράδειγμα μία ηλιακή ή σεληνιακή διάμετρο ανά δύο λεπτά.

Αναγκαίος ένας δημόσιος διάλογος για το ευρώ και το εθνικό νόμισμα

Μήπως να μας εξηγήσει κανείς λίγο καλύτερα, πως θα είναι η ζωή μας αν συγκρουστούμε με την Γερμανία και τα σπάσουμε με την Ευρωζώνη; Να το ξέρουμε και να είμαστε προετοιμασμένοι, ρε αδελφέ.

• Θα φτιάξουμε μια καινούρια δραχμή (σε αντιστοιχία 1 δραχμή =1 ευρώ) και θα πορευτούμε;
• Θα φτιάξουμε ένα ελληνικό ευρώ αντίστοιχο της δραχμής, κάτι σαν κρατική επιταγή; [π.χ. Θα γράφει επάνω 50 ευρώ και θα σου δίνουν είκοσι τέτοια πενηντάρικα για μισθό ή σύνταξη χιλίων ευρώ. Θα έχει πάνω του σφραγίδες του κράτους και ταινίες γνησιότητας ενώ θα έχει και το σχήμα του πενηντάευρου για να μπορεί να μπαίνει στα ΑΤΜ. Θα το εξαργυρώνουν σούπερ-μάρκετ, δημόσιοι οργανισμοί κι όποιος έμπορος θέλει -αν τολμά ας μην θέλει]
• Θα συνδέσουμε το νόμισμά μας με το δολάριο ή με την τράπεζα των BRICS (που σημειωτέον είναι ακόμη υπό κατασκευήν);

Τι θα κάνουμε τέλος πάντων και πως θα είναι η ζωή μας αν πούμε ένα βροντερό ΟΧΙ στους Ευρωπαίους, όπως θέλει σύμπας ο ελληνικός λαός;

Θα είναι πέρασμα στη νεολιθική εποχή, με ανταλλαγές προϊόντων και εφόδους στα σούπερ μάρκετ και στις αποθήκες σιτηρών;

Θα είναι σαν την Αργεντινή (ποιου έτους), σαν την Βενεζουέλα, σαν την Ελλάδα του 1949 ή σαν την Ελλάδα του 1999;

Κανείς δεν κάνει αυτή τη συζήτηση για ευνόητους λόγους, για να μην την προκαλέσει, να μην φέρει πιο κοντά το ενδεχόμενο να συμβεί. Όμως φτάσαμε σε κρίσιμο σημείο και ίσως πρέπει επιτέλους να γίνει και επ' αυτού ένας ειλικρινής και σε βάθος δημόσιος διάλογος.

Σημειώνω το τέλος ενός πρόσφατου άρθρου του Λαπαβίτσα που -ως γνωστόν- είναι με τη δραχμή αλλά λόγω συνεδριακών αποφάσεων ανέχεται έστω και θεωρητικά το ευρώ, και δέχεται να γίνει μια προσπάθεια να λύσουμε τα προβλήματά μας μέσα στο ευρώ, έστω κι αν δεν πιστεύει σε κάτι τέτοιο.

Καταλήγει λοιπόν το άρθρο του ως εξής:

"Η κυβέρνησή μας πρέπει να προσεγγίσει τις διαφαινόμενες διαπραγματεύσεις του Ιουνίου με διαφορετικό σκεπτικό από αυτό του Φεβρουαρίου. Η ΟΝΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί και δεν θα γίνει ποτέ μια πιο φιλική νομισματική ένωση προς τον εργαζόμενο λαό. Η Ελλάδα θα πρέπει να φέρει μια σημαντική γκάμα επιλογών στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και θα πρέπει να προετοιμαστεί για έκτακτα μέτρα ρευστότητας λαβαίνοντας υπ’ όψιν ότι όλα τα ενδεχόμενα μπορούν να είναι διαχειρίσιμα εάν ο λαός είναι έτοιμος. Εν τέλει, η ΕΕ έχει ήδη οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κερδίσει την ανασύνθεση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μόνο εάν η Αριστερά αποτινάξει τις αυταπάτες της και αρχίσει να προτείνει λογικές πολιτικές, οι οποίες θα βγάλουν επιτέλους την Ευρώπη από τον παραλογισμό που μπήκε με την επιβολή του κοινού νομίσματος. Τότε, μπορεί να υπάρξει η ευκαιρία να εξαλειφθεί η λιτότητα που μαστίζει ολόκληρη την Ευρώπη. Όμως, ο χρόνος περνάει γρήγορα για όλους μας."

Στην ουσία ο Λαπαβίτσας λέει κάτι που όλο και περισσότεροι σιγοψιθυρίζουν. Να βάλουμε τα θέματά μας γερά στην Ευρώπη, κι αν δεν τα δεχτούν τότε να φύγουμε. Όχι κατ' ανάγκη αμέσως από το ευρώ αλλά πάντως να τους πούμε ότι δεν θέλουμε τα χρήματά τους, επομένως δεν πληρώνουμε τα χρέη μας και θα πορευτούμε όπως μπορούμε.

Το θέμα είναι: Πως; Πως είναι αυτή η πορεία μιας χρεοκοπημένης εντός της ευρωζώνης χώρας;

Ο γνωστός δρόμος, φεύγω από την Ευρωζώνη και εντός ολίγου φεύγω και από την ΕΕ (ο δρόμος του ΚΚΕ) που θα μας πάει; Και ... κυρίως: Υπάρχει άλλος δρόμος;

Στα ερωτηματικά αυτά εγώ έχω δώσει κατά καιρούς τις δικές μου απαντήσεις, και το ίδιο έχουν κάνει κι άλλοι πολλοί. Δεν φτάνουν όπως οι προσωπικές απόψεις, βασισμένες εξ άλλου σε ελλιπή ή εσφαλμένα στοιχεία. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι ένας δημόσιος διάλογος, μέσα από τον οποίο η ελληνική κοινωνία θα βγει πιο έτοιμη και πιο αποφασισμένη. 

Θα ξαναβρεί η Ελλάδα τον μύθο της;

Είναι πολύ διαδεδομένη η άποψη για την μαγική δεκαετία του '60, που επηρέασε βαθιά και άλλαξε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο και ακόμα περισσότερο την Ελλάδα, παρά την εμπεριεχόμενη στραβοτιμονιά της χούντας.

Είναι η εποχή που ο κόσμος περνά στην περίοδο του ελεγχόμενου καπιταλισμού (Μπρέντον Γουντς) και του φθίνοντος υπαρκτού σοσιαλισμού, με τον καταναλωτισμό να ανεβάζει τη μεσαία τάξη στο απόγειο της ισχύος της.

Είναι η εποχή που οι Έλληνες από άθλιοι χωριάτες που έψαχναν την τύχη τους στις Γερμανίες και τις Αυστραλίες μετατράπηκαν σε greek lovers. Τα Μάταλα, η Μύκονος, η Οία, η Κέρκυρα, η Ρόδος, η Κως, το Βάι, η Σούγια, η Μήλος έγιναν μέρη μυθικά. Στα σκαλοπάτια των ανηφορικών νησιών απίθανα συγκροτήματα που δεν τα γνώριζε τότε κανείς -αλλά μετά τα μάθαμε ως τις μεγαλύτερες μπάντες του κόσμου- έδιναν αυτοσχέδιες συναυλίες για όσους μασούλαγαν όρθιοι το σουβλάκι τους ή έπιναν την φιξ που είχαν ψωνίσει από το μπακαλοπερίπτερο. Σκηνές, σλιπιν μπαγκ, ροκ συναυλίες και μια ελευθερία που όμοιά της δεν ξέρω αν έχει γνωρίσει ever η ανθρωπότητα.

Θα ξαναζήσει η Ελλάδα μια τέτοια εποχή; ... ο κόσμος θα ξαναζήσει ποτέ μια νέα δεκαετία του '60;

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, για τον κόσμο πολύ αμφιβάλλω, για την Ελλάδα όμως που με νοιάζει πιο πολύ δεν χάνω τις ελπίδες μου. Ίσως αυτό να είναι το δώρο της Τύχης που θα αντισταθμίσει την Κρίση που τραβάμε και θα τραβήξουμε ποιος ξέρει για πόσο ακόμα.

Η άνθιση της δεκαετίας του '60 ξεκίνησε τη δεκαετία του '30, με τον Ντάρελ να περιγράφει μια μυθική χώρα της δύσης (Κέρκυρα) και τον Χένρυ Μίλλερ μια μαγική χώρα της ανατολής (Κολοσσός του Μαρουσιού). Αυτοί οι δυο υπέδειξαν την Ελλάδα σαν τον τόπο όπου ο καθένας μπορεί να βρει τον εαυτό του γυμνό από προκαταλήψεις και εμπόδια. Κι αυτό χάρη σε δυο πράγματα, έμψυχα και άψυχα: 

Πρώτο (τα έμψυχα) χάρη στην βαλκανική σκληρότητα των ανθρώπων, ιδιαίτερα στα νησιά και τα άγονα μέρη, που ξεγυμνώνει τις ψυχές από τα φτιασίδια της λογικής και των συμβάσεων και 

Δεύτερο (τα άψυχα) χάρη την θεϊκή γύμνια του τοπίου που αποκαλύπτει όλον τον κόσμο μέσα σε μερικά χιλιόμετρα. Βράχος, πέτρα, θάλασσα, ήλιος, βουνό, χαράδρα, ποτάμι, λίμνη, άμμος, ρέμα, ελιά, άμπελος, όλα μικρογραφίες του παντός και τίποτε που να σε κατακτά ολοκληρωτικά, καμιά μονομέρεια.

Μετά ήρθε ο πόλεμος και ακολούθησε ο εμφύλιος. Η δεκαετία του '30 χρειάστηκε να ανακαλυφθεί εκ νέου χάρη στις ταινίες Ποτέ την Κυριακή (Χατζηδάκις) και Ζορμπάς (Θεοδωράκης) που επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά το διττό της ελληνικής-ρωμαίικης ψυχής. Και ήρθε η έκρηξη του '60 χάρη στην οποία ακόμα και σήμερα επιβιώνουμε.

Η πολύ σύντομη αναφορά μου ίσως αδικεί τους ΣεφεροΕλύτηδες που είχαν κι αυτοί τη δική τους συμμετοχή, όπως και τους Λακαριέρ, Ρομιγί, την Ύδρα, το παιδί και το δελφίνι και άλλους και άλλα που επίσης φρόντισαν για την ύφανση του ελληνικού μύθου με μεταξωτές κλωστές, είτε της δύσης είτε της ανατολής αλλά ποτέ μόνο της δύσης ή μόνο της ανατολής. Γιατί αυτό το ξεχωριστό έχει η Ελλάδα που δεν υπάρχει ούτε στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία αλλά ούτε και στην Τουρκία, την Συρία, την Αίγυπτο. Εδώ τελείωνει η δύση κι αρχίζει η ανατολή, εδώ τελειώνει η ανατολή κι αρχίζει η δύση. Όχι μόνο σαν γεωγραφία (αλλά ίσως εξ αιτίας της) η Ελλάδα είναι ταυτόχρονα Ανατολή και Δύση. Κι αυτό την κάνει ξεχωριστή.

Αναλύσεις αυτού του τύπου συνήθως γεμίζουν βιβλία και δεν χωρούν σε άρθρα. Γι αυτό σταματώ εδώ την περιγραφή και καταλήγω σε ενα συμπέρασμα. 

Η σύγχρονη Ελλάδα αναδύθηκε ως ΑΞΙΟΛΟΓΟ και αξιοπρόσεκτο κράτος της Ευρώπης (και του κόσμου) χάρη στην τέχνη, του λόγου και του θεάματος, χάρη στον πολιτισμό. Υπάρχει κανένα σημάδι ότι κάτι παρόμοιο -όχι κατ' ανάγκη το ίδιο- μπορεί να μας ξανασυμβεί;  

Μια θαυμάσια εισήγηση που προϊδεάζει για μια καλή απόφαση

Συνειδητά εδώ και 6 μήνες (από τις 31/8/2014 που τελείωσε η θητεία μου σαν δημοτικού συμβούλου) απέχω από διαδικασίες ενημερώσεων, κριτικών κλπ. του δημοτικού συμβουλίου Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Σήμερα όμως σπάω αυτή την αποχή για να δώσω συγχαρητήρια στη δημοτική αρχή για μια εισήγησή της. Πρόκειται για θέμα που θα συζητηθεί την Δευτέρα 9 Μαρτίου (7μμ) και αφορά στην Βιομηχανική Ζώνη των 640 στρεμμάτων.

Δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα της συζήτησης που θα γίνει, ξέρουμε όμως την προετοιμασία, που είναι άψογη και για την οποία διακόπτω την αποχή μου και γράφω αυτό το σημείωμα. Το κάνω για να συγχαρώ όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτή την προετοιμασία.

Η εισήγηση περιέχει

1.- Μιαν απόφαση (σχέδιο) δημοτικού συμβουλίου με τις θέσεις της διοίκησης επί του θέματος που συνοψίζουν ουσιαστικά το σύνολο των θέσεων των τοπικών και μαζικών φορέων της περιοχής που ασχολούνται με το θέμα.

2.- Την τελική έκθεση του ραδιοελέγχου που έγινε στον χώρο των Λιπασμάτων το 2006

3.- Προτάσεις για Δράσεις θεσμικών και μαζικών φορέων πάνω στο θέμα της ανάπλασης που καλύπτουν το χρονικό διάστημα από 4 Απριλίου μέχρι αρχές Οκτωβρίου 2015 (διάστημα 6 μηνών)

4.- Μια πρόταση τροποποίησης του νόμου που μετέβαλε το καλοκαίρι του 2014 τα δεδομένα της περιοχής εις βάρος των κατοίκων και της πόλης επιτρέποντας χρήσεις μεταποίησης και δίνοντας συντελεστή δόμησης 0.6. 

5.- Το ΦΕΚ που καθόριζε τα διατηρητέα των Λιπασμάτων σαν υπόδειγμα ενός καινούριου ΦΕΚ που πρέπει να γίνει για να καθοριστούν τα διατηρητέα και της υπόλοιπης περιοχής.

Άψογη εισήγηση που προϊδεάζει για μια αποδοτική συζήτηση και αποτελεσματική δράση.

Συγχαρητήρια στον Νίκο Μαρτάκη που σαν Πρόεδρος ΔΣ την υπογράφει. Θα πρέπει να νιώθει περήφανος γι αυτή τη στιγμή της θητείας του.

Συγχαρητήρια στον Δήμαρχο Χρήστο Βρεττάκο που χρεώνεται-πιστώνεται με κάθε θετική και αρνητική ενέργεια επομένως και με αυτήν, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για ένα θέμα που τελεί υπό την άμεση εποπτεία και το ζωηρό ενδιαφέρον του.

Συγχαρητήρια στους αγνώστους σε μένα (τη στιγμή αυτή) παράγοντες, τα υπηρεσιακά ή πολιτικά πρόσωπα, που βρίσκονται πίσω από την προετοιμασία αυτής της εισήγησης.

Εύχομαι καλή συνέχεια για την οποία είμαι βέβαιος όταν παρατηρείται στο επίπεδο αυτό τέτοια επιμέλεια.

Το παιχνίδι σκληραίνει πολύ!

Ο Σόιμπλε φωνάζει ότι με αυτά που λέει και κάνει η Ελλάδα έχει σίγουρο το πιστωτικό γεγονός (ονομάζεται και χρεοκοπία) μέσα στον Μάρτιο ενώ ο επικεφαλής του EFSF Ρέσλιγκ λέει ότι πρέπει η Ελλάδα να εφαρμόσει το μνημόνιο Χαρδούβελη αλλιώς δεν δίνει χρήματα, επομένως θα υπάρξει πιστωτικό γεγονός, δηλαδή χρεοκοπία.

Πιέζουν αφόρητα ώστε να τους διαολοστείλουμε.

Η αλήθεια είναι ότι κι εμείς φερόμαστε σαν να έχουμε άγνοια κινδύνου. Τους προσβάλουμε, λέμε ότι μας πολεμάνε και μας στήνουν παγίδες και απειλούμε ότι δεν θα πάρουμε τα χρήματά τους, άρα δεν θα τους πληρώσουμε. Καλό είναι που είμαστε μάγκες και ψύχραιμοι, έχουμε όμως βραχυπρόθεσμο σχέδιο; Ελπίζω πως ναι.

Κατά καιρούς εγώ περιγράφω ένα σχέδιο. Στάση συγκεκριμένης πληρωμής εντός ευρώ ώστε να χρεοκοπήσει (αν χρεοκοπήσει) χώρα ΕΝΤΟΣ της ευρωζώνης και κυκλοφορία εντόπιου χρήματος (με μορφή συναλλαγματικών, bitcoins, κρατικών επιταγών κλπ) μέχρι να ετοιμαστεί κάποιο εθνικό νόμισμα. Δεν είμαι όμως ειδικός, ούτε οικονομολόγος ούτε πολιτικός. Είναι ενδεχόμενο να μην γνωρίζω κάποιες ουσιώδεις οικονομικές συνέπειες των παραπάνω και επίσης δεν γνωρίζω πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα αναμφισβήτητα υπαρκτά γεωπολιτικά πλεονεκτήματά μας. Ήδη η Τουρκία κάνει τσαμπουκάδες στο Αιγαίο ... τυχαία; ... ίσως ...

Προσοχή: Το ότι εγώ παραδέχομαι πως δεν τα ξέρω όλα, δεν σημαίνει ότι οι καταστροφολόγοι που προβλέπουν σεισμούς και καταποντισμούς έχουν δίκιο. Είναι γνωστό ότι μακροπρόθεσμα μόνο το εθνικό νόμισμα μπορεί να μας βγάλει από την διαρκή κρίση, όμως το πέρασμα σε αυτό δεν είναι απλή υπόθεση.

Σκληραίνει λοιπόν πολύ το παιχνίδι. Οι Γερμανοί (και τα φερέφωνά τους) απειλούν ευθέως και με ανελαστικές δηλώσεις που σημαίνουν ότι ή αποδεχόμαστε την ήττα μας ή μας οδηγούν σε παράνομη μεν αλλά άμεση και πραγματική οικονομική ασφυξία. Για την ακρίβεια, επειδή η οικονομική ασφυξία είναι τόσο παράνομη, επιλέγεται να επέλθει μετά από ένα πιστωτικό γεγονός που (δήθεν) θα την δικαιολογεί. 

Πιστεύουν ότι έτσι θα επισυμβεί το GREXIT και θα γλιτώσουν μια και καλή με την αριστερά που σκάει μύτη και σε άλλες χώρες και τους απειλεί σοβαρά. Μια Ισπανία με Ποντέμος σε συγχορδία με την Ελλάδα και πιθανώς από κοντά την Ιρλανδία θα είναι ένας εφιάλτης για τους Γερμανούς. Προτιμούν να σταματήσουν το κακό (τον Συριζα) πριν επεκταθεί και κακοφορμίσει. Έτσι, όσο κι αν παίζουμε άμυνα, βρίσκουν τρόπους να επιτίθενται και μάλιστα με τον πιο απροκάλυπτο, ανορθολογικό και βάρβαρο τρόπο. Δεν επικαολούνται την λογική αλλά κάποιες "υποχρεώσεις" που μόνοι τους τις επέβαλαν στον Σαμαρά για να μπορούν τώρα να πατούν σε αυτές και να πιέζουν.

Έχουν απέναντί τους δύσκολη ομάδα. Σε αυτό ήταν άτυχοι. Που να το φανταστούν ότι ο Τσίπρας θα αποδειχθεί τόσο σκληρό καρύδι και πραγματικός αριστερός και ότι θα βάλει απέναντί τους ένα γίγαντα της οικονομίας σαν τον Βαρουφάκη!  

Το ζήτημα είναι να καταφέρουμε και αυτή τη φορά να αμυνθούμε. Ίσως πληρώνοντας σαν τίμημα τις αποκρατικοποιήσεις των περιφερειακών αεροδρομίων και ενδεχομένως την αφαίμαξη των ταμείων. Το επόμενο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συμφωνήσουμε άμεσα και ταχύτατα με την Κίνα για το λιμάνι και να δεχτούμε από εκεί ένα δάνειο για κεφάλαια κίνησης (βραχυπρόθεσμα ομόλογα) με σχετικά χαμηλό επιτόκιο.

Δύσκολα θα φτάσουμε ως το καλοκαίρι. 

"Ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα"

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: της ΜΠΙΛΝΤ "Εκατομμύρια για τους Έλληνες; ΣΤΟΠ!"
από κάτω η κοπέλα δείχνει πως πρέπει να αξιοποιηθούν αυτά τα εκατομμύρια

Το παρακάτω άρθρο είναι της γερμανικής εφημερίδας BILD, της γνωστής φυλλάδας που έχει συνηθίσει να βρίζει την Ελλάδα με διάφορους τρόπους κάθε φορά. Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται (όπως μαθαίνω από την euro2day από όπου το πήρα) στα ελληνικά και έχει τίτλο "Ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα"

Η BILD αναρωτιέται: "Ρωσία ή Ελλάδα; Ποιος είναι πιο επικίνδυνος για εμάς;"

***********************

Το άρθρο λέει τα εξής:

«H Ελλάδα είναι κακοποιημένη. Οι άνθρωποι υποφέρουν λόγω των μεγάλων χρεών και της δυσκολότερης οικονομικής κρίσης στην ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης. Η ανεργία σβήνει από μια ολόκληρη γενιά την ελπίδα και το μέλλον.

Από το κράτος λείπουν οι δομές, οι θεσμοί, αλλά κυρίως οι ανιδιοτελείς πολιτικοί και η ελίτ που θα μπορούσαν να βοηθήσουν για να βγει η χώρα από αυτήν την καταστροφή.

Η βοήθεια δισεκατομμυρίων από την Ευρώπη – που συνεχίζεται – βοηθούν απλώς στην εξυπηρέτηση των τεράστιων χρεών. Δεν μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Αντιθέτως εμποδίζουν μια αληθινά καινούργια αρχή.

Το σωσίβιο που έριξε η Ευρώπη στην Ελλάδα είναι από μολύβι.

Η εφημερίδα BILD δεν θα κουραστεί να κριτικάρει τη λανθασμένη πολιτική της Γερμανίας και της Ευρώπης για την Ελλάδα.

Η εφημερίδα BILD δε θα σταματήσει να επισημαίνει το γεγονός, πως ο υποσχέσεις τόσο των δικών μας όσο και των Ελλήνων πολιτικών δεν τηρήθηκαν.

Η θέση της εφημερίδας BILD είναι ξεκάθαρη: η Ελλάδα χρειάζεται ένα καινούργιο ξεκίνημα χωρίς το Ευρώ.

Αλλά η εφημερίδα BILD δεν στέκεται μόνο στο πλευρό της Γερμανίας αλλά και στο πλευρό των ανθρώπων της Ελλάδας.

Συμπάσχουμε με τους ανθρώπους, οι οποίοι υποφέρουν από αυτή την κρίση και έχουν χάσει τα πάντα. Οι δημοσιογράφοι μας, ενημερώνουν συνεχώς για την εξαθλίωση μιας ολόκληρης χώρας, για τα συσσίτια, για άπορους ανθρώπους οι οποίοι πρέπει να σκαλίζουν σωρούς σκουπιδιών για βρουν φαγητο.

Η εφημερίδα BILD έγραψε πραγματικά ρεπορτάζ για την οικονομική ανέχεια αλλά και το θράσος των ελίτ και των κυβερνήσεων της Ελλάδας.

Δεν είναι εύκολο να δείξεις κατανόηση όταν γίνονται διαδηλώσεις στις οποίες χλευάζεται οι Γερμανία, σε όλες τις προσβολές των Ελλήνων πολιτικών σε σχέση με την γερμανική αλληλεγγύη , δεν είναι εύκολο να δείξεις αλληλεγγύη όταν οι πολίτες είναι υπέρ των δεξιών, των αριστερών, των ριζοσπαστικών κομμάτων της Ελλάδας που ακολουθούν τέτοιες πολιτικές.

Δεν είναι άλλωστε στόχος μας λόγω πολιτικής ορθότητας να παραβλέπουμε καταστροφικές εξελίξεις. Αλλά ένα είναι τελείως ξεκάθαρο και αδιαμφισβήτητο: στους ανθρώπους της Ελλάδας "τους Έλληνες", ευχόμαστε ένα καλύτερο μέλλον.

Ένα μέλλον, στο οποίο οι γονείς να μπορούν να φροντίζουν τα παιδιά τους και οι νέοι να μην βυθίζονται στην απόγνωση. Ένα μέλλον, στο οποίο μια οικονομικά δυνατή Ελλάδα θα κάνει περήφανους τους ανθρώπους της.

Ένα τέτοιο μέλλον είναι το καλύτερο για την Ελλάδα, τους ανθρώπους της και την Ευρώπη.»

Γιατί το δημοσιεύω αφού είναι άρθρο της απαίσιας BILD; 

Για να το διαβάσετε. 

Και ό,τι κερδίσετε από αυτή την ανάγνωση θα είναι καλό. 

Αν πάλι δεν σας αρέσει, ουδέν πρόβλημα, ξεχάστε το!

Στον διάλογο που ακολουθεί το παραπάνω άρθρο κάποιος που αυτοτιτλοφορείται KROMANOS ανέβασε αυτή τη γελειογραφία:

Τέλη Μαΐου θα τα πούμε στα γουναράδικα

Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρεονοκομείο, είχε πει ο μεγάλος Καραμανλής κάπου μέσα στην δεκαετία του '80. Από τότε το πρόβλημα εντάθηκε. Με την κατά Ζολώτα αποφυγή της χρεοκοπίας το 1990, μια επίφαση λογικής και ηρεμίας είχε επικρατήσει κυρίως την δεκαετία του '90 και την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Ύστερα ήρθε η παγκόσμια κρίση. Το φρενοκομείο έγινε καθημερινότητα.

O ΓΑΠ μας έφερε τα μνημόνια με φόντο το Καστελόριζο. Ο Σαμαράς τα απέκρουσε μετά βδελυγμίας στο Ζάππειο ώσπου υπέγραψε στην Μέρκελ μια δήλωση μετάνοιας και τα εφάρμοσε μόλις ο λαός του ανέθεσε την διακυβέρνηση της χώρας. Ύστερα ήρθε ο Σύριζα, διαπραγματεύτηκε με τη σκανδάλη στον κρόταφο για ένα περίπου μήνα ενθουσιάζοντας τον λαό και μετά πήρε μια παράταση τεσσάρων μηνών για να πάρει μερικές ανάσες.

Το ΚΚΕ καταγγέλλει σήμερα στο Σύνταγμα αυτή την συμφωνία και ο Σαμαράς κάνει εξ αριστερο-δεξιών κριτική πιστεύοντας ότι εν μέρει δικαιώθηκε. Όλοι ομνύουν στο όνομα της εκλογίκευσης του Σύριζα και της επαναφοράς του στην πραγματικότητα που αυτοί θεωρούν ότι την γνωρίζουν καλά. Ο Σταύρος Θεοδωράκης συζητά με τον Σουλτς και τους άλλους Ευρωπαίους πως θα λογικέψουν τον Σύριζα -σαν αναγκαίο κακό- και το ΠαΣοΚ, με την φόρα που του δίνουν όλα αυτά, επιμένει ότι το παλιό μνημόνιο ήταν καλύτερο από αυτό που αποκαλούν νέο μνημόνιο.

Το ψέμα και η προπαγάνδα για μια ακόμη φορά κυκλοφορούν ελεύθερα στις τηλεοπτικές συχνότητες και ποτίζουν γλάστρες που κόντευαν να ξεραθούν από τον επικοινωνιακό καταιγισμό των Τσίπρα-Βαρουφάκη στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου.

Μόνο κάποια πράγματα χαλάνε την εικόνα. Ας πούμε ... η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΣ ενέργειες (βασικός μισθός, 100 δόσεις, πλειστηριασμοί, κόκκινα δάνεια, μέτρα ανθρωπιστικής κρίσης κλπ.) παρ' όλο που έχει περί του αντιθέτου "δεσμευτεί". Είναι εκλογίκευση αυτό; 

Παράλληλα ο Βαρουφάκης λέει καθαρά και κατάμουτρα σε Έλληνες και ξένους ότι η νέα συμφωνία είναι ΑΣΑΦΗΣ επίτηδες για να βοηθήσει μερικούς συναδέλφους υπουργούς (βλέπε: Σόιμπλε) να την περάσουν από τα "δύσκολα" κοινοβούλιά τους. Σας φαινεται να έχει λογικευτεί; 

Οι εδώ όμως το βιοιλί τους, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τίποτε. Ο Σύριζα επανήλθε στην πραγματικπότητα, επιμένουν. Βοήθησαν και κάποιες άστοχες δηλώσεις για να μπορούν να τα λένε, είτε εν γνώσει τους είτε όχι. Πόσο μέσα πέφτουν όμως;

Το σημαντικό δεν είναι η προπαγάνδα και η τύχη δηλώσεων που αναιρούνται, επιβεβαιώνονται και μετά αναιρούνται και πάλι. Το σημαντικό είναι αυτό που θα γίνει στο τέλος Μαΐου, τότε που -όπως είχαμε εξ αρχής προβλέψει- θα δοθεί η μεγάλη μάχη. Ως τότε εξακολουθούμε να παίζουμε άμυνα και η επίθεση του Φεβρουαρίου ήταν στα πλαίσια του δόγματος "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".

Ο ορθός λόγος από την πλευρά της Ελλάδας ξεδιπλώθηκε στις ευρωπαίκές πρωτεύουσες και στα ευρωγκρούπ αλλά δεν έπεισε τους δυτικοευρωπαίους οπαδούς (δήθεν) του Καντ. Υπάρχει κι άλλος δρόμος, πιο ανατολικός, πιο μεγαλεξανδρινός. Αυτόν ακολουθούν μέχρι στιγμής οι Γερμανοί. Με τελεσίγραφα και γόρδειους δεσμούς. Είμαστε όμως κι εμείς ικανοί για τέτοια. Στον ανορθόδοξο αγώνα που θα δοθεί στα τέλη Μαΐου όλα τα όπλα θα είναι στο τραπέζι. και οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι και οι Κινέζοι και όλα τα παιδια.

Τα πυρά των Γερμανών τα γνωρίζουμε. Θέλουν να μας υποχρεώσουν σε GREXIT. Θα έχουν πρόβλημα στην ευρωζώνη αν φύγει μια χώρα αλλά το προτιμούν από το να έχουν εμάς εκεί μέσα να απειλούμε πολιτικά την ηγεμονία τους τροφοδοτώντας Ποντέμος, Σιν Φέιν και άλλους παροόμοιους "ταραξίες". Τα δικά μας τα όπλα τα ξέρουμε επίσης. Είναι η γεωπολιτική μας θέση που παράγει και οικονομικά αποτελέσματα και η απόφασή μας να προχωρήσουμε ακόμη και σε στάση πληρωμών ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ. Και τα όπλα αυτά (και τα από εδώ και τα από εκεί) είναι πυρηνικά!

Τι θα γίνει στα τέλη Μαΐου; ΚΟΛΑΣΗ!