Ο επικυρίαρχος και οι τρεις θεσμοί!

Από το μπλογκ "Άμενος Αντίστασης" πήρα το κείμενο Μοσκοβισί που ήταν η βάση της νέας συμφωνίας την οποία δέχτηκε και ο Βαρουφάκης. Το κοινοποπίησε ο Πωλ Μέησον. Το μετέφρασε στα ελληνικά ο Νίκος Σβέρκος.

Το κείμενο μιλά ταυτόχρονα και για παράταση προγράμματος (δανειακής σύμβασης, όχι μνημονίου) και για 4-μηνη γέφυρα. Χωρίς μνημόνιο (δηλαδή χωρίς τις προβλέψεις-ρυθμίσεις του 2012) και χωρίς τρόικα και αξιολόγηση. Ήταν ένας "έντιμος συμβιβασμός" που τρόμαξε τον Σόιμπλε. Σύμφωνα με τον Τσακαλώτο το κείμενο αυτό είχε την υποστήριξη Μοσκοβισί (ΕΕ), Λαγκάρντ (ΔΝΤ) και Ντράγκι (ΕΚΤ) δηλαδή των τριών θεσμών. Δεν είχε την στήριξη, όμως, του Σόιμπλε, του επικυρίαρχου. Στα γουναράδικα λοιπόν, αυτό μας είπε η Γερμανία!

Ολοκληρο το κείμενο είναι το εξής:

«Σήμερα το Γιούρογκρουπ έκανε τον απολογισμό της τρέχουσας κατάστασης στην Ελλάδα, βασισμένο στον εντατικό διάλογο ανάμεσα στις νέες ελληνικές αρχές και τους θεσμούς.

Οι Ελληνικές αρχές εξέφρασαν την δέσμευση τους για μια ευρύτερη, κοινωνικά δίκαιη και ισχυρότερη μεταρρυθμιστική διαδικασία που στοχεύει στην σταθερή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης.Συγκεκριμένα η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να υιοθετήσει μακρόπνοες μεταρρυθμίσεις για να αντιμετωπιστεί η διαφθορά και η φοροδιαφυγή και να αναβαθμιστεί η δημόσια διοίκηση. Ανακοίνωσε την πρόθεσή της να λάβει έκτακτες δράσεις για να διασφαλίσει ενα δικαιότερο και αποτελεσματικότερο φορολογικό σύστημα και να περιορίσει την ανθρωπιστική κρίση (εντελώς σε ελληνικό έδαφος). Θα διασφαλίσει ότι οποιαδήποτε νέα μέτρα δεν θα αναστρέφουν τις υπάρχουσες δεσμεύσεις και πως θα είναι απολύτως χρηματοδοτημένα. Θα απέχει από μονομερείς δράσεις και θα συνεργαστεί στενά με τους ευρωπαίους και διεθνείς εταίρους της.

Η Ελλάδα θα σεβαστεί πλήρως τις δεσμεύσεις της προς τους εταίρους για να διασφαλίσει σταθερές και βιώσιμες δημόσιες επενδύσεις, με το να φτάσει και να κρατήσει έπειτα ευμεγέθη πρωτογενή πλεονάσματα (δεν αναφέρετι ο μνημονιακός στόχος του 3%). Το πόσο εφικτό είναι να πετύχει τον δημοσιονομικό στόχο του 2015 θα αναθεωρηθεί υπό το φως των εξελισσόμενων οικονομικών συγκυριών. Μέτρα για τον περιορισμό του βάρους του χρέους και για να επιτευχθεί μια περαιτέρω βιώσιμη μείωση της ελληνικής αναλογίας Χρέους ανά ΑΕΠ πρέπει να υπολογιστεί παράλληλα με τις δεσμεύσεις του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου του 2012.

Την ίδια ώρα οι ελληνικές αρχές επανέλαβαν τις κατηγορηματικές δεσμεύσεις τουν στις οικονομικές υποχρεώσεις προς όλους τους δανειστές τους.

Τα παραπάνω σχηματίζουν μια βάση για μια επέκταση της τρέχουσας δανειακής σύμβασης, που θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ενός [τετράμηνου] ενδιάμεσου προγράμματος, ως μεταβατικό στάδιο προς ένα νέο σύμφωνο για την ανάπτυξη για την Ελλάδα, που θα εξαχθεί και ολοκληρωθεί σε αυτή την περίοδο.

Όποτε κρίνεται σκόπιμο η Ευρωπαική Επιτροπή θα παράσχει τεχνική βοήθεια στην Ελλάδα για να ενδυναμώσει και να επιταχύνει την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Το Γιούρογκρουπ καλεί τους Θεσμούς να συνεχίσουν τις τεχνικές εργασίες με τις ελληνικές αρχές συμπεριλαμβανομένης της διάγνωσης των ενδιάμεσων χρηματοδοτικών αναγκών, το πώς θα καλυφθούν και τις απαραίτητες προυποθέσεις. Οι Θεσμοί θα παραδώσουν αναφορά στο Γιούρογκρουπ μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου».

Μας λυπάται ο κ. Σόιμπλε ... ΟΚ μίστερ, θα τα πούμε στα γουναράδικα!

Είτε πετύχουμε μια συμφωνία σήμερα είτε όχι, η Ελλάδα κέρδισε από αυτή την αναμέτρηση με την γερμανική ηγεμονία την αξιοπρέπειά της και ελπίζει να πετύχει και κάτι περισσότερο. Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρη την Ευρώπη (και τον κόσμο) ελπίζουν σε εμάς και το λένε. Λιγότεροι, βέβαια, δεν μένουν στην ελπίδα αλλά βγαίνουν στις πλατείες και τους δρόμους και το διαδηλώνουν κρατώντας ελληνικές σημαίες και πλακάτ που το γράφουν. 

Το έκαναν και χτες και η συμπάθειά τους ήταν αμέριστη.

Μας λένε ότι το GREXIT θα είναι καταστροφή για την Ελλάδα και ότι θα προκαλέσει και τεράστια ζημιά στην Γερμανία γιατί θα καταρρεύσει το ευρώ. Το ενιαίο νόμισμα είτε θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη είτε θα υποβαθμιστεί ουσιαστικά σε σχέση με το δολάριο. Να δούμε αν είναι έτσι.

Για αρχή, ας θυμηθούμε κάτι: Δεν υπάρχει κανόνας ή διαδικασία εξόδου από το Ευρώ. Θα πρέπει να το θελήσουμε εμείς, να το ζητήσουμε και κατόπιν να έρθουμε σε μια συμφωνία τεχνικού και πολιτικού τύπου για να το μεθοδεύσουμε παρέα με τους υπόλοιπους του ευρώ. Φέξε μου και γλίστρησα.

Το GREXIT που λένε, δεν είναι GRE-EXIT, δηλαδή δεν είναι έξοδος από το ευρώ γιατί αυτό δεν γίνεται παρά μόνο με αίτημά μας και με πολλές δυσκολίες και σε βάθος χρόνου. 

Εμείς θα μείνουμε στο ευρώ ούτως ή άλλως. Τα μόνα που μπορούν να μας κάνουν είναι:

α) να σφίξουν τις ελληνικές τράπεζες μέχρις ασφυξίας μέσω της ΕΚΤ ενεργώντας ΠΑΡΑΝΟΜΑ

β) να μας πάνε σε δικαστήρια του Λουξεμβούργου και να βγάλουν καταδικαστικές εις βάρος μας αποφάσεις και στη συνέχεια να τις εκτελέσουν κατάσχοντας ελληνική περιουσία είτε στο εξωτερικό, είτε στο εσωτερικό.

Απαντήσεις σε όλα αυτά υπάρχουν. Θα αναφέρω μερικές εξ αυτών:

Για το (α), για την περίπτωση που η ΕΚΤ θα αποφασίσει με εντολή Μέρκελ να μας πνίξει ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ και κόντρα σε κάθε κανόνα δημοκρατίας και ηθικής της ΕΕ θα φτιάξουμε παράλληλα με το ευρώ κι ένα δικό μας νόμισμα. Θα βγουν γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου για να πληρωθούν συντάξεις και μισθοί του δημοσίου και αυτά τα χαρτιά (σε ευρώ θα αντιστοιχούν) θα κυκλοφορούν στην εσωτερική αγορά σε επιχειρήσεις που θα τα δέχονται (σούπερ μάρκετ, ελληνικές επιχειρήσεις, μικρά μαγαζιά κλπ). Στην αρχή θα είναι υποτιμημένα σε σχέση με το ποσό σε ευρώ που θα αναγράφουν, σύντομα όμως θα ανακτήσουν την αξία τους και ίσως γίνουν σκληρότερα και από το ευρώ που θα βρίσκεται έτσι κι αλλιώς σε κρίση.

Να σημειώσουμε ότι η ΕΚΤ είναι η ΔΙΚΗ ΜΑΣ “εθνική” τράπεζα στην οποία εκχωρήσαμε εξουσίες για να μας βοηθά κι όχι να μας πνίγει. Της δώσαμε ακόμη και τον χρυσό των θησαυροφυλακίων του κράτους μας και δεχτήκαμε ένα ευρώ να ανταλλάσσεται με 375 δρχ. ενώ η λογιστική μονάδα ECU εκείνη την εποχή ήταν στο 1:200. Στόχος της ΕΚΤ είναι να μας παρέχει ρευστότητα κι όχι να μας προκαλέσει ασφυξία. Μόνο εν μέσω παρανομιών που έχουν βαφτιστεί κανόνες-συμφωνίες κυρίων μπορεί ο κάθε Ντράγκι να γίνεται υποχείριο της Μέρκελ.

Για την έλλειψη ρευστότητας στο κράτος και την πραγματική οικονομία ενδέχεται να δανειστούμε από τη Ρωσία που έχει εκδηλώσει τέτοια πρόθεση και από την Κίνα που διαθέτει άπειρα κεφάλαια και επιθυμεί διακαώς διείσδυση στην Ευρώπη και μάλιστα δια μέσου της Ελλάδας.

Τα δάνεια αυτά θα αποπληρώνονται είτε κατά προτεραιότητα είτε με ρήτρα ανάπτυξης είτε με ρήτρα μελλοντικών κερδών (π.χ. από Λιμάνια ή απο Φυσικό Αέριο ή Πετρέλαιο). Πιθανότατα θα έχουμε περισσότερη και φθηνότερη ενέργεια αν φύγουμε από την γερμανική κατοχή και συμφωνήσουμε με τους Ρώσους και πιθανότατα θα έχουμε μεγαλύτερη ρευστότητα αν φύγουμε από την γερμανική κατοχή και συμφωνήσουμε με τους Κινέζους. Το πρόβλημα με αυτού του τύπου τις γεωπολιτικές μετατοπίσεις είναι ότι θα έχουμε απέναντί μας τις ΗΠΑ, την πραγματικά μεγάλη και μοναδική υπερδύναμη του καιρού μας. Ίσως γι αυτό αξίζει να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τέτοιου τύπου λύσεις, αν όμως μας “σπρώξουν” προς τα εκεί οι Γερμανοί, η κίνησή μας θα είναι δικαιολογημένη και υποχρεωτική, αναπόφευκτη.

Για το (β) να πούμε ότι στηρίζεται σε μια ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου που ψήφισε χωρίς να διαβάσει καν το άρθρο ένα που λέει ότι πλέον (από το 2011) τα ομόλογα εκδίδονται με ρήτρα αγγλικού δικαίου. Απάντηση εδώ έχει δώσει ο ΟΗΕ που αποφάσισε υπέρ της Αργεντινής στη διένεξή της με κουρεμένους ομολογιούχους που προσέφυγαν σε δικαστήριο των ΗΠΑ. Στην σχετική ψηφοφορία στον ΟΗΕ η Νέα Δημοκρατία ψήφισε λευκό (!!!) και όχι υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Με αυτή την απόφαση του ΟΗΕ στα χέρια μας πάντως, θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε νομικα τις ενδεχόμενες κατασχέσεις των φίλων εταίρων και συμμάχων μας όταν δεν θα πληρώνονται τα ομόλογά τους.

Αν δώσουμε αυτές τις απαντήσεις θα κερδίσουμε.

Δεν θα έχουμε, βέβαια, την σημερινή οικονομική άνεση ... ίσως να μας λείψουν για λίγο και κάποια αγαπημένα μας προϊόντα, θα έχει όμως πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον η ζωή μας.

Και βέβαια, θα φτιάξουμε οικονομία εξ ανάγκης και εκ των πραγμάτων και χωρίς εμπόδια.

Όταν μας λείπει ένα προϊόν (π.χ. σόμπες) θα βρίσκονται Έλληνες να φτιάχνουν σόμπες καθώς θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν από μια ελληνική τράπεζα (όχι τις “συστημικές” βέβαια) π.χ. το Τ.Π.Δ. ή άλλες τράπεζες παλιές και νέες. Αν δεν έχουμε ευρώ θα έχουμε τραπεζογραμμάτια της ελληνικής τράπεζας αποτιμημένα σε ευρώ που θα ισχύουν στην εγχώρια αγορά. Αυτά τα τραπεζογραμμάτια θα θεωρούνται από την ΕΕ και τους “οίκους” της δυτικής χρηματοπιστωτικής ζώνης “σκουπίδια” αλλά πολύ θα ήθελα να δω την στιγμή που, μετά από μια πραγματική πτώση για ένα διάστημα, θα άρχιζαν να γίνονται πιο αξιόπιστα από το ίδιο το ευρώ!

Οι συγκεντρώσεις, οι δημοσκοπήσεις, το κλίμα γύρω μας, όλα δείχνουν ότι ο Έλληνας, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, δεν φοβάται. Κι αφού δεν φοβάται, φοβίζει. Φοβίζει τον Σόιμπλε που δήλωσε χτες ότι λυπάται για μας τους Έλληνες γιατί έχουμε μια τέτοια αξιοθρήνητη κυβέρνηση.

ΟΚ μίστερ, θα τα πούμε στα γουναράδικα!

Αλλαγή μέσα από την ΕΕ

Λίγες μέρες προ των εκλογών, δημοσίευσα ένα άρθρο στο περιοδικό ΠΟΛΙΤΕΣ. Μιλά για την διαπραγμάτευση που θα γίνει εντός της ΕΕ. Επειδή έχει μια σχέση με την επικαιρότητα, το αναδημοσιεύω εδώ.

τίτλος: 

    Από την ψευδεπίγραφη "σωτηρία"

στην διαπραγμάτευση χωρίς κόκκινες γραμμές​

Η ελληνική οικονομία δεν είναι μοναχικό νησί σε αρχιπέλαγος, ούτε μοναχικός παράδεισος ούτε ναυαγός στον ωκεανό. Ανήκει σε διεθνή συναλλακτικά δίκτυα με κανόνες, δικαιώματα και υποχρεώσεις. Καταγράφει τις συναλλαγές της σε νόμισμα που από το 2000 είναι το σκληρό κοινό ευρωπαϊκό ευρώ.

Καταργώντας το εθνικό της νόμισμα και παραδίδοντας την κεντρική της τράπεζα (ΤτΕ) στην ευρωπαϊκή (ΚΤΕ) η Ελλάδα έχασε το δικαίωμα να ασκεί εθνική νομισματική πολιτική με αντάλλαγμα να στηρίζεται όποτε το χρειάζεται από την ΚΤΕ και την Ευρωζώνη. Έτσι και στην κρίση του 2010, όταν τα ελληνικά ομόλογα μπήκαν στο στόχαστρο των "αγορών", η ΚΤΕ και η Ευρωζώνη "στήριξαν", δήθεν, την ελληνική οικονομία όπως είχαν υποχρέωση. Το έκαναν με δάνεια κολοσσιαίου μεγέθους και παροχή ρευστότητας ώστε να μην χρεοκοπήσει και να μην πάθει πιστωτική ασφυξία. Μπορούσαν έτσι να μιλούν για εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους με την εκδήλωση της αλληλεγγύης τους.

Σε επίπεδο γενικών αρχών οι υποχρεώσεις της Ευρωζώνης και της ΚΤΕ αναλήφθηκαν και εκπληρώθηκαν το 2010. Αν δει κανείς όμως τις λεπτομέρειες των λύσεων που δόθηκαν -και πολύ περισσότερο αν τις ζήσει- αντιλαμβάνεται ότι, απλούστατα, η χώρα απαξιώθηκε πλήρως. Ανυπεράσπιστη, χωρίς κανένα οικονομικό ή νομισματικό όπλο για να αντιμετωπίσει την κρίση, η Ελλάδα δέχτηκε την λύση της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Το σχέδιό τους ψευδεπίγραφα "βοήθησε" την Ελλάδα βυθίζοντάς την σε μια τρομακτική ύφεση με τεράστιες απώλειες θέσεων εργασίας και εισοδημάτων αλλά και εργατικών δικαιωμάτων και δημοκρατίας. Έχει μεγάλη σημασία να δει κανείς που βρίσκεται το "ψευδεπίγραφο" της υπόθεσης.

Α.-

Η Τράπεζα της Ελλάδος, κατ' εντολή της κυβέρνησης βέβαια, κόβει χρήμα όταν η Ελλάδα έχει ανάγκη από ρευστό με συνέπεια την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Η Τράπεζα της Ευρώπης θα έπρεπε να κάνει το ίδιο για να σώσει την Ελλάδα με συνέπεια βέβαια μια ελάχιστη υποτίμηση του κοινού νομίσματος. Κι όμως η Ευρωζώνη και η ΕΕ δεν έκαναν αυτό που είχαν υποχρέωση να κάνουν. Αντ' αυτού “έδωσαν” στην Ελλάδα ένα δάνειο συνοδευόμενο από ένα μνημόνιο έτσι ώστε να παρατείνουν την κρίση και να βάλουν την Ελλάδα στον δρόμο της ύφεσης. Φυσικά δεν παρανόμησαν κυριολεκτικά γιατί οι Γερμανοί είχαν φροντίσει να προβλέψουν στην κατασκευή του Ευρώ ότι το χρέος κάθε χώρας θα είναι δική της υπόθεση. Αυτή η δόμηση ίσως δεν ενοχλεί κανένα σε περιόδους κανονικών συναλλαγών, μετατράπηκε όμως σε καταστροφή στις συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης. Ήταν λοιπόν μια ψευδεπίγραφη βοήθεια το δάνειο και το μνημόνιο αντί της χρηματοδότησης και στηρίχτηκε σε δομικές ατέλειες της νομισματικής ένωσης, προσχεδιασμένες και επιβεβλημένες από την Γερμανία.

Β.-

Η Τράπεζα της Ελλάδος, κατ' εντολή της κυβέρνησης βέβαια, κόβει χρήμα (εκδίδει ομόλογα) με τα οποία ενισχύει την ρευστότητα και στηρίζει επενδύσεις που θα μειώσουν την ανεργία και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Η Τράπεζα της Ευρώπης θα έπρεπε να κάνει το ίδιο για να βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Αντ' αυτού επέβαλε τα “διαρθρωτικά μέτρα” των μνημονίων τα οποία υποτίθεται ότι θα οδηγούσαν σε αύξηση της παραγωγικότητας και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Είναι μια πολιτική που ψευδεπίγραφα στοχεύει στην στήριξη της ελληνικής οικονομίας την ίδια ώρα που την υπονομεύει.

Αντί να προσελκυστούν επενδύσεις για στήριξη της Ελλάδας που ήταν καταναλωτής των γερμανικών πλεονασμάτων, επικράτησε κλίμα αποεπένδυσης που ονομάστηκε “εσωτερική υποτίμηση”. Αντί να ενθαρρυνθούν να επιστρέψουν οι καταθέτες στις τράπεζες και στο χρηματιστήριο για να χρηματοδοτηθεί η οικονομία με χρήμα των ιδιωτών, επικράτησε ένας πανικός φυγής. Αντί να βοηθηθεί η ανάπτυξη και η μεγέθυνση της οικονομίας, ώστε να μειωθεί η σχέση χρέους/ΑΕΠ, η χώρα έχασε ολόκληρους τομείς της οικονομίας (οικοδομή, μικρεμπόριο, αυτοαπασχόληση κλπ) και απαξιώθηκαν όλοι σχεδόν οι παραγωγικοί της πόροι. Και όλα αυτά έγιναν στοχευμένα, με προβλέψεις της Γερμανίας και της Ευρωζώνης που επιτηρούσε την καταστροφή μέσω της τρόικας και των εντεταλμένων στα ελληνικά υπουργεία.

Η ψευδεπίγραφη “σωτηρία” της χώρας συνεχίστηκε με τους κομπασμούς ότι αποσοβήθηκε η χρηματοδοτική ανακοπή και αποφεύχθηκαν οι συνέπειές της όπως η ανεργία, η απαξίωση των παραγωγικών πόρων κλπ., τη στιγμή ακριβώς που η Ελλάδα βίωνε αυτές τις συνέπειες από την χρηματοδοτική υπερτροφοδότηση με δάνεια και υποχρεώσεις.

Κανείς αντικειμενικός αναλυτής δεν αμφισβητεί ότι αυτό που έγινε με την Ελλάδα είναι μια αποτυχία, ένα διεθνές οικονομικό έγκλημα για το οποίο κύριος υπεύθυνος είναι η γερμανική κυβέρνηση. Ωστόσο οι διεθνείς σχέσεις δεν καθοδηγούνται από το δίκαιο αλλά από τους συσχετισμούς δύναμης. Γι αυτό και η ανάλυση του πόσο ψευδεπίγραφη υπήρξε η στήριξη της Ευρωζώνης στην Ελλάδα, όσο κι αν είναι αναγκαία, ωστόσο δεν αρκεί για να αλλάξει την κατάσταση της χώρας. Εκείνο που χρειάζεται είναι να ερευνηθεί αν οι συσχετισμοί δύναμης επιτρέπουν μιαν άλλη πορεία της χώρας είτε μέσα στην Ευρώπη είτε έξω από αυτήν.

Για όσους ψάχνουν για εξωτερικά ερείσματα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μεν Κίνα είναι μακριά, η δε Ρωσία σε άμυνα. Μέσα στην ΕΕ υπάρχουν δυνάμεις που βλέπουν με πολύ θετική ματιά μιαν αλλαγή πορείας. Ίσως λοιπόν πρέπει να ξεκινήσει από αυτούς η προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα για την Ελλάδα. Χωρίς δεσμεύσεις και κόκκινες γραμμές για παραμονή στο Ευρώ “πάση θυσία”, καθώς η διαπραγμάτευση θα είναι σκληρή και όλα τα όπλα πρέπει να είναι έτοιμα. Θα μπορέσει ο Σύριζα να ανταποκριθεί; Φαίνεται πως ναι, η πράξη όμως θα το δείξει.

Μια μάχη τζούφια σήμερα. Αργότερα τα σπουδαία!

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Σήμερα στο Γιούρογκρουπ ο Γιάννης Βαρουφάκης θα δεχτεί ασφυκτική πίεση από την ΕΕ, την Ευρωζώνη, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Θα υπάρχουν "σοβαροί" πολιτικοί που θα τον ρωτούν "μα πως είναι δυνατόν να μην φέρεστε σαν κύριοι, πως μπορείτε να αθετείτε τα υπεσχημένα;". Άλλοι θα του λένε "μα πως βάζετε κατώτατο μισθό πιο πάνω από τον κατώτατο μισθό της δικής μου χώρας που σας δανείζει;". Άλλοι θα διαμαρτύρονται :"Μα πως τολμάτε να ζητάτε νέο δάνειο;" Όλοι θα καταγράφουν στα πρακτικά μια λεκτική μαχαιριά στην Ελλάδα για να διαβάσει μετά η Μέρκελ ότι τα αγόρια έκαναν καλά τη δουλειά τους.

Τι να απαντήσει σε όλα αυτά ο Βαρουφάκης; Ότι "ο ελληνικός λαός αποφάσισε να μην τηρήσει τις υποσχέσεις μιας κυβέρνησης που την θεωρούσε δουλική;", ότι μπορούν κι εκείνοι να ανεβάσουν τον κατώτατο μισθό αν θέλουν, ότι δεν ζητάμε κανένα νέο δάνειο κλπ. .... Και να απαντήσει, ποιος θα ακούει; Εις ώτα μη ακουόντων θα βοά ο Βαρουφάκης. Συνοπτικά θα τους ζητήσει την ετυμηγορία. "Δικάστε μας κύριοι και καταδικάστε μας!" θα τους πει. Γιατί είναι ευγενικός και δεν θέλει να τους προσβάλει. Δεν θα τους πει την αλήθεια. Δεν θα τους πει κατάμουτρα ότι όλα όσα λένε κάνουν απλά μια τρύπα στο νερό. Γιατί η Ελλάδα διαπραγματεύεται μεν, αλλά δεν το κάνει μαζί τους, είναι άλλοι οι πραγματικοί συνομιλητές της. Δεν θα το πει ο Βαρουφάκης. Θα τους αφήσει να νομίζουν ότι τον ράπισαν.

Αργότερα θα μπουν τα θέματα. Όχι τόσο στο επόμενο Γιούρογκρουπ, που θα γίνει πριν την συνάντηση κορυφής, αλλά ακριβώς στην συνάντηση κορυφής. Εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι και το έχει πάρει πάνω του ολόκληρο ο Τσίπρας. Ο Βαρουφάκης ό,τι ήταν να κάνει το έκανε. Ετοίμασε τις τεχνικές λύσεις, τους έδειξε -μιλώντας στην δική τους γλώσσα- ότι έχουμε δίκιο και ότι ο Σόιμπλε είναι γυμνός επιχειρημάτων και έφτιαξε το κλίμα. Τώρα το παιχνίδι παίζεται σε επίπεδο αρχηγών κρατών.

Τα ελληνικά επιχειρήματα είναι κυρίως γεωπολιτικού περιεχομένου. τα οικονομικά εξαντλήθηκαν. Ο Βαρουφάκης έδειξε ότι η πρόταση της Ελλάδας είναι συμφερότερη και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Όλοι πείσθηκαν. Ο Σόιμπλε όμως (και η Μέρκελ) κρατώντας στα χέρια τους όχι το δίκιο ούτε την λογική  ούτε τον ορθό λόγο με τον οποίο τους κατακεραύνωνε ο Γιάν(ν)ις) αλλά την ωμή δύναμη (δηλαδή τον χέστη Ντράγκι και άλλους χέστες υποτακτικούς επίσης), επιμένει στο όχι. Άρα λοιπόν, τα οικονομικά επιχειρήματα τέλος, η λογική τέλος! και τώρα η δύναμη.

Τι δύναμη έχουμε εμείς και τι αυτοί (οι Γερμανοί);

Αυτοί μπορούν να πουν το "όχι, δεν σας δίνουμε χρόνο, δεν σας δίνουμε νέο πρόγραμμα"

Κι εμείς μπορούμε να πούμε "καλώς, μην μας δίνετε τίποτε, θα κοιτάξουμε την δική μας πορεία"

Ακούστε λοιπόν τι σημαίνει (μεταξύ άλλων) η δική μας πορεία.

-Κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης

-Μη πληρωμή των δόσεων σε ΕΕ και ΕΚΤ (μόνο ΔΝΤ θα πληρώνουμε)

-Κίνδυνος παγκόσμιων επιπτώσεων στην ανάπτυξη και αποσταθεροποίηση

-Αλλαγή γεωπολιτικών ισορροπιών!

Προσέξτε το αυτό το τελευταίο. Γιατί η Ελλάδα δεν θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα. Θα επιδιώξει δάνειο από Ρωσία (ή Κίνα) που έχουν ήδη προσφερθεί και από ΗΠΑ που θα ερωτηθούν κατά προτεραιότητα. Εδώ το ενδιαφέρον γίνεται παγκόσμιο.

Ήδη ο Κοτζιάς δήλωσε σαν Υπεξ ότι θα είναι πολύ επικίνδυνο για τα δυτικά συμφέροντα να οδηγηθεί η Ελλάδα σε δάνειο από Ρωσία και στην κάθοδό της (έτσι το είπε) στην Μεσόγειο από προνομιακή θέση.

Ήδη ο Καμμένος το είπε μιλώντας για Plan B.

Ήδη ο ίδιος ο Τσίπρας το έχει πει καλυμμένο μέσα σε άλλα λόγια του.

Εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι. Θα είναι παιχνίδι συσχετισμών δύναμης και η Ελλάδα έχει κι αυτή τα δικά της όπλα. Δεν είναι πεθαμένη από χέρι όπως την θεωρούν οι Γερμανοί. Ίσως να τους το εξήγησε ήδη ο Ομπάμα. 

Περί δημοψηφισμάτων και Δημοκρατίας

Ο Λαπαβίτσας είπε ότι αν οι πιστωτές μας μάς πιέσουν μέχρι τα άκρα και πρέπει να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις, τότε θα πρέπει να ερωτηθεί ο λαός. Για δημοψήφισμα είχαν μιλήσει κι άλλοι προεκλογικά ενώ παλιότερα το είχε φέρει επίσημα ο ΓΑΠ στο Γιούρογκρουπ. Είχε δεχτεί τότε μεγάλη επίθεση από όλες σχεδόν τις πλευρές καθώς φάνηκε σαν “ανεύθυνη” πρόταση.

Μπορεί να είναι ανεύθυνη γενικώς ή ανεπιθύμητη -έστω- η έκφραση της γνώμης του λαού; Τι “δημοκρατία” είναι αυτή που έχουμε;

Πριν λίγες μόνο μέρες ψηφίσαμε και μάλιστα πάνω σε πολύ καθαρά ερωτήματα και διλήμματα που τέθηκαν με ένταση. Κι όμως, δέκα μέρες μετά, η απάντησή μας στα ίδια αυτά ερωτήματα φαίνεται να είναι αμφίβολη. Προκρίναμε σαφώς την πρόταση του Σύριζα που έλεγε “μνημόνια τέλος”. Τώρα ο Σύριζα φτάνει στο σημείο να μεταφέρει αυτό το μήνυμα αυτούσιο στους εταίρους που πιέζουν όπως ακριβώς είχαν πιέσει και προεκλογικά. Και αίφνης προκύπτει η ανάγκη να ξαναρωτηθεί ο λαός. 

Όχι πως θα γίνει δημοψήφισμα ή νέα ποσφυγή στις κάλπες, όμως η ανάγκη είναι φανερή. Λέμε πως ο λαός πρέπει να αποφασίζει κάθε μέρα, να μπορεί να μετανιώνει, να αλλάζει γνώμη και ύστερα να επανέρχεται, δικαιούται να μιλάει για όλα, όμως όταν αυτό διατυπώνεται ως θέση, τότε ακούγεται σαν απειλή ή σαν διάλυση. Κάποιο πρόβλημα έχει η “δημοκρατία” μας ή μάλλον η αντίληψή μας περί δημοκρατίας.

Δεν νομίζω πως λέω κάτι καινούριο αν πω ότι δεν είναι δημοκρατία αυτό που έχουμε αλλά “αντιπροσωπευτική δημοκρατία”, πράγμα ουσιαστικά πολύ διαφορετικό. Ένα σύστημα που δημιούργησαν οι Άγγλοι για να ελέγχουν οι φεουδάρχες τον βασιλιά και τελειοποίησαν οι Γάλλοι και οι Αμερικάνοι για να κατοχυρώσουν τα συμφέροντα των ολιγαρχών και να βάλουν κανόνες καθαρού παιχνιδιού ανάμεσά τους. Η αστική δημοκρατία, ο κοινοβουλευτισμός, ποτέ δεν ήταν δημοκρατία (... ούτε η “λαϊκή” βεβαίως).

Θυμίζω ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το κράτος του δήμου (του λαού) απαιτεί ψηφίζουν ΟΛΟΙ για ΟΛΑ τα θέματα που τους αφορούν.

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΣΩΜΑ είναι η ΕΚΚΛΗΣΙΑ του ΔΗΜΟΥ (όχι του θεού βεβαίως) που την αποτελούν ΟΛΟΙ οι πολίτες. Συνέρχονται, ακούν τους ρήτορες που υπερασπίζονται την μια ή την άλλη άποψη και αποφασίζουν κυριαρχικά.

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ είναι ένα σώμα πάρα πολλών πολιτών που εκλέγονται με ΚΛΗΡΟ μεταξύ ΟΛΩΝ των πολιτών. Κι αυτοί ακούν τους συνηγόρους των δικαζομένων πολιτών και αποφασίζουν με πλειοψηφία.

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είναι κάποιοι “άρχοντες” που ορίζονται με ΚΛΗΡΩΣΗ μεταξύ όλων των πολιτών, μένουν ένα χρόνο και στο τέλος της θητείας τους δίνουν λόγο για ό,τι έκαναν στην διάρκεια αυτού του χρόνου.

Την ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ την αναλαμβάνουν κάποιοι εκ των ειδικών για το θέμα που επιλέγονται κι αυτοί με ΚΛΗΡΩΣΗ

Δημοκρατία = Κλήρωση και Καθολική συμμετοχή.

                          .....................................

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Αλ. Κόντου για την Δημοκρατία. Το είχα αναρτήσει και παλιότερα. Είναι ρήσεις αρχαίων επιλεγμένες και σχολιασμένες από τον συγγραφέα.

Αν μιλάμε για Δημοκρατία και δεν αναφερόμαστε στο θεσμό της κλήρωσης είναι σα να κάνουμε σκορδαλιά χωρίς σκόρδο.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα εφεύραμε τη Δημοκρατία, το μόνο, όπως ειπώθηκε, πολίτευμα κι εξαιτίας της και για κανένα άλλο λόγο άνθισε ο Ελληνικός Πολιτισμός, το Ελληνικό Θαύμα. Οποιοσδήποτε λαός θα έφτανε σε παρόμοια αποτελέσματα, αν ζούσε με Δημοκρατία. Εμείς εδώ στην Ελλάδα πάντως δε χρειαζόμαστε κανένα άλλο πολίτευμα.

Υπάρχουν τρεις βασικές ρήσεις που περιγράφουν το ελληνικό, το δημοκρατικό πολίτευμα.

1. Δημοκρατικόν τὸ κληρωτὰς εἶναι τὰς ἀρχάς, τὸ δ’ αἱρετὰς ὀλιγαρχικόν» (Αριστοτέλης, Πολιτικά, Δ, 1294β 8-9)

Είναι δημοκρατικό το να είναι οι αρχές κληρωτές, το να είναι αιρετές είναι ολιγαρχικό.]

2. «Χρώμεθα πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τινὶ ἢ μιμούμενοι ἑτέρους· καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐςὀλίγους ἀλλ’ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται.» (Θουκ. Β, 37, 1)

[Γιατί χρησιμοποιούμε πολίτευμα που δε ζηλεύει τους νόμους των γειτόνων, παράδειγμα αντίθετα όντας μάλλον εμείς οι ίδιοι σε κάποιον παρά μιμητές άλλων· και τ’ όνομά του, επειδή η διοίκηση δεν είναι σε λίγους αλλά σε περισσότερους, έχει κληθεί: Δ η μ ο κ ρ α τ ί α.]

3. «Καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢτοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας.» 

(Ισοκράτης, Πανηγυρικός, 50, 6-8)

[Και περισσότερο αποκαλούνται Έλληνες αυτοί που μετέχουν στη δική μας [την αθηναϊκή (όχι γενικά ελληνική αλλά), τη δημοκρατική, ο Ισοκράτης ήταν Αθηναίος] παιδεία παρά στην κοινή φύση, καταγωγή, φύτρα.]

Ουσιαστικά ο Ισοκράτης εκφράζει ρητά και κατηγορηματικά πως οι Έλληνες δεν είναι φυλή αλλά πολίτευμα, δημοκρατικό βέβαια.

Γιατί δεν φοβάμαι

Στη Γιγαντομαχία οι Έλληνες Ολύμπιοι Θεοί νίκησαν (κατά την "γιγαντομαχία") τους Γίγαντες που ήταν τρομεροί στην δύναμη και ερχόμενοι από την Δύση επιτέθηκαν για να τους κατατροπώσουν.
Η γιγαντομαχία είναι βασικό στοιχείο της ιστορίας μας και καταγράφεται σε όλες τις μετώπες των μεγαλύτερων και ωραιότερων ναών. Ο Δίας, αρχηγός στον πόλεμο των θεών ονομάζεται Γιγαντοφόνης και η Αθηνά Γιγαντολέτειρα. 
Για να νικήσουν οι Έλληνες Θεοί τους Γίγαντες που κατοικούσαν στον δυτικό ωκεανό, χρειάστηκαν την συνδρομή δύο θνητών, του Ηρακλή και του Διόνυσου. 
Εμείς, ας μην ξεχνάμε ποίων το όνομα κατέχουμε (λαθραία ή δικαίως, δεν έχει σημασία). 
Τώρα, ελλείψει άλλων, οι Θεοί θα βολευτούν με τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη.   

Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε.

Δεν έχει νόημα να συζητάμε κάτι άλλο τώρα που τα γεγονότα εξελίσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα.

Το βέβαιο είναι ένα: Η Ελλάδα λέει “Όχι”!

Βέβαιο είναι επίσης ότι θα μαζέψει κάπως ο Αλέξης Τσίπρας τον ορυμαγδό των υποσχέσεων των νέων υπουργών. Με το που ανέλαβαν είπε ο καθένας τους το πρόγραμμα του Σύριζα. Ήταν όλοι εντός γραμμής αλλά εκτός χρόνου. Ο Σύριζα υποσχέθηκε προεκλογικά σαν άμεσο μέτρο στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Αυτό μπορεί να κάνει, αυτό θα κάνει. Τα υπόλοιπα θα γίνουν όλα με κάποιο χρονοδιάγραμμα.

Αυτό που προέχει είναι η κεντρική μάχη της διαπραγμάτευσης. Αν τα σπάσουμε -και προς τα εκεί πάμε προς το παρόν- θα χρειαστούν χρήματα για τις ανάγκες του κράτους που δεν υπάρχουν καθώς τα έσοδα είχαν καταρρεύσει τους προεκλογικούς μήνες.

Κανείς δεν μας έχει πει τι θα συμβεί αν τα σπάσουμε. Στην υποταγή, ξέρουμε ... θα γίνει μια από τα ίδια όπως επί Σαμαρά. Στην αντίσταση και αν υποχωρήσει η Μέρκελ και πάλι ξέρουμε, θα ανασάνουμε κάπως. Αν όμως πούμε όχι και οι υποτακτικοί της Μέρκελ "ηγέτες" δεν σηκώσουν κεφάλι και μας αρνηθούν κι αυτοί τα πάντα, τι θα γίνει τότε; Κανείς δεν μας το έχει πει. Είναι, λέει, αχαρτογράφητη περιοχή.

Ας μαζέψουμε κομματάκι-κομματάκι τον σπασμένο καθρέφτη για να κοιταχτούμε:

Θα σταματήσει η ΚΤΕ να εγγυάται εκτός από τα κρατικά ομόλογα (αυτά τα έχει ήδη σταματήσει) και τις τράπεζες. Που θα πει ρευστότητα μηδέν. Και οι αγορές θα μας υποβαθμίσουν κι άλλο κάνοντας τον δανεισμό αδύνατο. Οπότε;

Ο νους μου πάει στην Ραχήλ Μακρή. Θα εκδώσουμε εμείς μόνοι μας χρήμα. Προσοχή, όχι θα τυπώσουμε, απλά για μια λογιστική εγγραφή θα πρόκειται. Το έχουμε το δικαίωμα, το έχουμε ξανακάνει, το έχει κάνει η Ιρλανδία, το λέει και η Ραχήλ. Βέβαια θα είναι μια προσωρινή λύση γιατί θα πρέπει αυτή η ενέργεια να εγκριθεί στη συνέχεια από το Ευρωγκρούπ που -τσαντισμένο μαζί μας- θα αρνηθεί. Θα έχουμε κάνει τη δουλειά μας όμως για λίγο καιρό.

Μετά θα χρειαστούν χρήματα. Για ποιους λόγους όμως τα χρειαζόμαστε;

Α.- Για να αποπληρώσουμε τα χρέη μας. 
Από εδώ παν κι οι άλλοι. Ας μας δίνατε να σας δίναμε. Τις παίξαμε τις κουμπάρες από το 2010 και θα συνεχίζαμε αφού έτσι σας αρέσει στο pretend and extend παιχνίδι που παίζετε αλλά εσείς το χαλάσατε. Στάση πληρωμών για εσάς. (ίσως το ΔΝΤ να έχει διαφορετική μεταχείριση μόνο για λόγους σκοπιμότητας)

Β.- Για να πληρώνει το κράτος τις υποχρεώσεις του. 
Γι αυτές τις υποχρεώσεις τα χρήματα που το κράτος εισπράττει είναι αρκετά. Θα υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας που θα λυθεί με την έκδοση χρήματος (βλέπε Ραχήλ). Ίσως δημιουργηθούν εδώ πραγματικά προβλήματα και θα τα υπομείνουμε σαν λαός. Εξ άλλου σε πόλεμο θα βρισκόμαστε, δεν θα την βγάλουμε με τσίπουρο και μεζέ.

Γ.- Για την ανάπτυξη. 
Θυμάστε τα 10 δισ, της Ρωσίας; Περί αυτών πρόκειται και περί κάποιων ακόμη άλλων τέτοιων. Ο φίλος μου Νίκος Α. με τον οποίο συζητούσαμε μου είπε πως και η Κίνα θα έδινε το κάτι τι της (έστω και με αντάλλαγμα μια καλή θέση στον ΟΛΠ με μια ξεχωριστή συμφωνία). Και η Βραζιλία και άλλες χώρες θα μπορούσαν να μας δανείζουν υπό τον όρο ότι θα αποπληρώνονται τα δικά τους δάνεια κατά προτεραιότητα και με ρήτρα ανάπτυξης. Όσο για τις “αγορές” ας πάνε να κουρεύονται. Δεν ήταν άσχημη ιδέα. Ούτε και κανένα φοβερό μυστικό. Θα το γνωρίζουν φαντάζομαι και ο Βαρουφάκης και ο Τσίπρας και πολλοί άλλοι. Και τότε να δούμε πως θα φανεί στους Ευρωπαίους εταίρους αν φερθούν ως εταίρες.

Είμαστε σε μέρες κρίσιμες. Δεν γνωρίζω αν οι εταίροι μας της πολιτισμένης και αναπτυγμένης Ευρώπης μπορούν να μας τσακίσουν, γνωρίζω όμως ότι αν μπορούν, θα το κάνουν. Επίσης γνωρίζω ότι εμείς θα πούμε Όχι. Και θα έχουμε όλον τον πραγματικά πολιτισμένο κόσμο μαζί μας. 

Γι αυτό και δεν φοβάμαι.

Το Χάρο τον αντάμωσαν
πεντ έξι ασικλήδες
να τον ρωτήσουν πώς περνούν
στον Άδη οι μερακλήδες.

Καλά κάνατε κύριε Ντράγκι!

Σε ένα σχόλιό του με τίτλο “χορεύοντας με τον Ντράγκι” ο νομπελίστας διεθνούς φήμης οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν γράφει:

Ίσως είναι μια προσπάθεια να υποχρεωθεί η Ελλάδα να δεχτεί μια συμφωνία, αλλά κατά την γνώμη μου –και μόνο κατά την γνώμη μου, τονίζει ο αρθρογράφος- έχει στόχο περισσότερο τους Γερμανούς παρά τους Έλληνες. Από την μια πλευρά, είναι η ΕΚΤ που παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις, γεγονός που μπορεί να κρατήσει την Γερμανία λίγο «πίσω» για την ώρα. Από την άλλη, είναι μια αφύπνιση: Αγαπητή Καγκελάριος Μέρκελ απέχουμε ελάχιστα από την τραπεζική κατάρρευση της Ελλάδας και την έξοδο από το ευρώ –είστε σίγουρη ότι θέλετε να ακολουθήσετε αυτή την οδό; Αλήθεια, τώρα;

Νομίζω κι εγώ πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. 

Χωρίς την παρέμβαση Ντράγκι, θεωρούσα ότι κατά τον Μάϊο, ίσως και Ιούνιο, θα προέκυπτε αυτό ακριβώς το αδιέξοδο που θα ζητούσε την κατεπείγουσα λύση. Ίσως, έτσι, το χρονοδιάγραμμα συμπιέζεται πολύ περισσότερο. 

Το βέβαιο είναι ένα: ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα υποχωρήσει στην πολιτική της. Το λέω αυτό γιατί έχει ΗΔΗ προχωρήσει, με δημιουργία τετελεσμένων, στην ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του μνημονίου. Δεν μπορεί να φαντάζεται κανείς ότι θα ξαναπαίρνει στο δημόσιο 4 με 5 χιλιάδες παρανόμως (για την ακρίβεια: με μνημονιακή νομιμοποίηση) απολυμένους και την ίδια ώρα να απολύει 4 χιλιάδες άλλους με βάση την αξιολόγηση της τρόικας. Ούτε θα μειώσει τις συντάξεις και θα κόψει το ΕΚΑΣ στους κάτω των 600 ευρώ συνταξιούχους, όταν στους ίδιους θα χορηγεί δέκατη τρίτη σύνταξη. 

Τρόικα τέλος, αξιολόγηση τέλος, άρα μνημόνιο τέλος και αυτό έγινε ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ! 

Γιατί δεν μας πετάξανε ακόμα έξω; 

Αυτό λέει ο Ντράγκι: “αν το εννοείτε κύριοι, προχωρήστε!” και αυτό θέλω κι εγώ και νομίζω θέλουμε οι περισσότεροι Έλληνες, οι πάρα πολλοί εκτός μερικών που όλο και λιγοστεύουν.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να εκβιάσει σε αυτή τη διαπραγμάτευση παρά με έναν μόνο τρόπο! Πράττοντας ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ εναντίον του μνημονίου είτε του εναπομείναντος (αυτό σημαίνει το όχι στην τρόικα και στην αξιολόγηση), είτε του πραγματοποιημένου (με την αναίρεση των προηγούμενων και ψηφισμένων ρυθμίσεων). Ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε από την πρώτη κι όλας μέρα. Γι αυτό και η επίθεση φιλίας και ειρήνης των Τσίπρα-Βαρουφάκη σε όλη την Ευρώπη. Ο Ντράγκι όμως το βαρέθηκε όλο αυτό το θέατρο, το δικό μας να έχουμε ήδη προβεί στην απαγορευμένη ενέργεια (μονομερής κατάργηση των ευρωπαϊκών ρυθμίσεων) και των Γερμανών να βγάζουν νον πέϊπερ τις νύχτες και να βάζουν τον Σόιμπλε να ακούει τον Βαρουφάκη να του κάνει μαθήματα λογικής.

Τελειώνετε παιδιά, έχουμε και δουλειές να κάνουμε, είπε ο Ντράγκι.

Από αυτή την πλευρά, συμφωνώ.

Το άπλωμα του τραχανά!

Με την υπερπληροφόρηση που παρέχουν καθημερινά και ολημερίς τα ΜΜΕ, οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και το διαδίκτυο, σχετικά με τα γεγονότα γύρω από την σχέση Ελλάδας-ΕΕ και Ευρωζώνης, δεν μου έρχεται να προσθέσω κι εγώ τις δικές μου απόψεις. Εξ άλλου ακούγονται όλα και ο δικός μου αναγνώστης (που είναι πολύ καλός αναγνώστης) είμαι βέβαιος ότι διαμορφώνει καθημερινά τη δική του γνώμη και δεν χρειάζεται μια επί πλέον επανάληψη.

Μόνο όταν νομίζω πως πρέπει να πω κάτι που δεν ακούγεται (ή που δεν ακούγεται πολύ) ή που αποσιωπάται συνειδητά, τότε θεωρώ ότι μπορώ ή πρέπει να γράψω κάτι. Και σήμερα θέλω να γράψω κάτι, όχι για τις καθημερινές λεπτομέρειες της μαραθώνιας διαπραγμάτευσης, που έτσι κι αλλιώς είχε αρχίσει πολύ πριν τις εκλογές, αλλά για την προοπτική αυτών των διαπραγματεύσεων.

Πίστευα ότι ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος θα είναι μήνες στους οποίους η Ελλάδα θα παίζει άμυνα και ότι η επίθεσή της θα εκδηλωθεί Απρίλιο-Μάϊο (ίσως και Ιούνιο). Αυτό φαίνεται να είναι εντελώς διαφορετικό από ό,τι γράφουν οι περισσότεροι αναλυτές. Λένε ότι η κυβέρνηση έχει τώρα τα φώτα στραμμένα πάνω της άρα τώρα θα κερδίσει ό,τι καλύτερο μπορεί. Αργότερα θα επέλθει κόπωση και θα μείνουμε με σβησμένα τα φώτα στη διάθεση της Μέρκελ να μας σφυροκοπήσει. Ενισχύεται αυτή η γνώμη και από την στάση αναμονής που κρατούν η Μέρκελ κι ο Σόιμπλε. Για να το κάνουν, κάτι θα ξέρουν, λέει ο "υποψιασμένος" παρατηρητής. Τα ακούω όλα αυτά και τα βλέπω ... όμως, επιμένω!

Στην ουσία όλα έχουν ειπωθεί. Όλοι έμαθαν τι θα πει ο Σύριζα σε μεγάλο βάθος μάλιστα, μόλις ανακοινώθηκε ότι υπουργός Οικονομίας θα είναι ο Γιάννης Βαρουφάκης. Άλλο να ήταν σύμβουλος της κυβέρνησης για την διαπραγμάτευση κι άλλο να την κάνει ο ίδιος. Από τη στιγμή που δέχτηκε να αναλάβει εκείνος να κάνει τις συζητήσεις, όλοι όσοι τον διαβάζουμε (κι εγώ τον διάβαζα σχεδόν καθημερινά) ξέραμε τι θα πει και που θα το πάει. Τα έχει γράψει ο άνθρωπος σε βιβλία και τα εξηγεί κάθε τόσο με τα άρθρα του που δημοσιεύονται στις μεγαλύτερες και εγκυρότερες εφημερίδες του κόσμου. Αυτός και μερικοί διεθνούς φήμης οικονομολόγοι και κάποιοι νομπελίστες ήταν η «άλλη πρόταση» παγκοσμίως σε σχέση με την πρόταση των νεοφιλελεύθερων. Αυτός και μερικοί άλλοι έχουν εξηγήσει το φαινόμενο της παγκόσμιας κρίσης και έχουν προσδιορίσει επακριβώς τις αιτίες της και τους τρόπους διεξόδου. Επομένως πήγε να διαπραγματευτεί ο άνθρωπος που γνωρίζει το θέμα καλύτερα από κάθε άλλον στον κόσμο.

Οι Γερμανοί, λοιπόν, ξέρουν τι θα ακούσουν. Και εμείς (δηλαδή ο Βαρουφάκης) ξέρουμε τι θα ακούσουμε από αυτούς. Μας τα εξήγησαν εξ άλλου καλά ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. 
Οπότε ... που και πως και πότε θα καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση;
Για να μην μπλέξουμε στις λεπτομέρειες τις οποίες εξ άλλου ακούμε καθημερινά σε μικρές δόσεις, ας πάμε στο τέλος. Σε ένα τέτοιο μπρα ντε φερ νικά εκείνος που έχει το καλύτερο χαρτί στο τέλος. Στην τελική αναμέτρηση. Εκεί θα παιχτούν όλα ... και θα είναι κάπου γύρω στον Μάιο με Ιούνιο.

Το τελικό παιχνίδι θα είναι η θέση της Ελλάδας στο ευρώ. Εμείς ουσιαστικά απειλούμε ότι θα φύγουμε. Και οι Γερμανοί μας απειλούν ότι θα μας διώξουν. Ποιος θα υποχωρήσει; Αυτός που έχει να χάσει περισσότερα. Κι αυτός –κατά την γνώμη μου- είναι οι Γερμανοί! Γι αυτό θα κερδίσει ο Τσίπρας. Όχι θριάμβους και εντυπωσιακές νίκες βέβαια. Δεν θα θιγεί κανείς από την νίκη του. Θα είναι όμως καθαρή νίκη που θα του δίνει το περιθώριο να αναδιατάξει την Ελλάδα οικονομικά και θεσμικά και θα του δώσει την δύναμη να ανταποκριθεί εν μέρει στις πολλές προσδοκίες που έχει καλλιεργήσει. Οι Γερμανοί δεν μπορούν να διακινδυνέψουν το Ευρώ, πράγμα που θα συμβεί αν φύγει η Ελλάδα, είτε αυτό δυναμώσει το ευρώ (απευκταίο για τους Γερμανούς) είτε αδυνατίσει (επίσης απευκταίο και αυτό). Οι Γερμανοί δεν θέλουν αναταράξεις και αυτό εξυπηρετεί την Ελλάδα.

Τώρα η Ελλάδα «απλώνει τον τραχανά». 
Γυρνάει ο Τσίπρας γύρω-γύρω και λέει ότι «όλοι αδέλφια είμαστε», ότι «όλοι την ανάπτυξη αναζητούμε» και «»θέλουμε να μας βοηθήσετε να πολεμήσουμε τη διαφθορά» και «θα είμαστε λιτοί χωρίς καγιέν και με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς» άλλα τέτοια που είναι εύκολο να τα δεχτούν και οι συνομιλητές του Τσίπρα ή του Βαρουφάκη. Και μέσα στην καλή χαρά, με τον Ρέντζι να του χαρίζει γραβάτα και τον Ολάν να χαίρεται χαζοχαρούμενα θα πρέπει οι Γερμανοί να πουν «όχι, nein αυτή η καλή χώρα έξω από την Ευρώπη, raus!" … δύσκολο μου φαίνεται … πολύ δύσκολο! "Γιατί τους πετάτε έξω κύριε;" θα ρωτούν τον Σόιμπλε και θα τους λέει «γιατί πρέπει να τηρούνται οι συμφωνίες που έκλεισα με τον Σαμαρά”! ... δύσκολο … πολύ δύσκολο!

Αυτή είναι η στρατηγική του Σύριζα. Γιατί όλα τα άλλα είναι γνωστά, τα ξέρουν όλοι και τα ξέρουν λεπτομερώς! Εκείνο που δεν ξέρουν είναι ότι αυτή η ακραιφνώς φιλοευρωπαίκή ρητορεία του Συριζα απονευρώνει κάθε «κακό» που θα μας πέταγε έξω γιατί δεν δεχτήκαμε να συνεχίσουμε ένα πρόγραμμα αποτυχημένο (το δέχονται εύκολα όλοι ως τέτοιο) που φτωχοποιεί κι άλλο αυτόν τον ένδοξο λαό (το βλέπουν) που τόλμησε … να ψηφίσει Σύριζα! Αν δεν είναι αυτό το δίχτυ αριστοτεχνικό, πείτε μου ένα άλλο καλύτερο.

Πότε θα καταλήξουμε; Όσο πιο αργά γίνεται. Όταν θα πρέπει να πληρωθεί το επόμενο ομόλογο και η Ελλάδα δεν θα έχει τα χρήματα για να το κάνει, τότε θα λυθεί το ζήτημα. Γιατί η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς δεν έχει να πληρώσει (αν δεν της δώσουν μια νέα συμφωνία) και εκείνος που θα πρέπει να το πληρώσει (για να μην τιναχτούν όλα στον αέρα) θα είναι η ΕΕ, δηλαδή η Γερμανία. Τότε θα βρεθεί οπωσδήποτε η συμφωνία.

(Υπάρχει μια περίπτωση να γίνει αυτό νωρίτερα, αλλά το πιθανότερο είναι να πάνε τα πράγματα έτσι).

Το γεφύρι της Πλάκας έπεσε, το γεφύρι του Άγιου Βησσαρίωνα άντεξε

Βλέποντας στην τηλεόραση το Γεφύρι της Πλάκας που κατέπεσε, άκουσα κατοίκους της περιοχής να μιλούν με απόγνωση για την καταστροφή. Ήταν συγκλονιστικό να βλέπεις να υποφέρουν σαν να έχασαν την δική τους περιουσία. Γιατί εκεί ψηλά στα βουνά υπάρχει ακόμη αυτή η αίσθηση του δημόσιου που είναι κοινό για όλους. Δημόσια και κοινά τα βουνά, τα ποτάμια ... τα γεφύρια. 

Προς στιγμήν υπέθεσα ότι επρόκειτο για ένα γεφύρι στα Τζουμέρκα το οποίο πέρασα το τελευταίο καλοκαίρι επιστρέφοντας στην Αθήνα από την Κέρκυρα. Γύρισα από τον δρόμο Άρτας-Τρικάλων και διέσχισα τα Τζουμέρκα. Ένας φίλος μου στην Κέρκυρα, ο Βησσαρίων, μου είπε ότι μια και πηγαίνω από τον δρόμο αυτόν, να δω και το γεφίρι του Άγιου Βησσαρίωνα. Από εκεί ήταν η καταγωγή του και από εκεί και το όνομά του.

Πήγαμε. Ήταν ένα υπέροχο γεφύρι και είχε ένα αναψυκτήριο δίπλα του, μια ανάσα ξεκούρασης.

Πήραμε φωτογραφίες και σκέφτηκα να αναρτήσω μερικές εξ αυτών σήμερα. Δεν είναι το γεφύρι της Πλάκας που έπεσε αλλά είναι ακόμη ιστορικότερο καθώς κτίστηκε το 1527 και ήταν επί τουρκοκρατίας ο μοναδικός δρόμος που περνούσε τον Άραχθο και ένωνε την Ήπειρο με την Θεσσαλία. Για πάνω από 300 χρόνια ΟΛΑ τα καραβάνια με εμπορεύματα και όλοι όσοι ήθελαν να διασχίσουν την Πίνδο από Θεσσαλία προς Ήπειρο και αντίστροφα, έπρεπε να περάουν από εδώ.
Ευτυχώς αυτό σώθηκε.  

DE-FENSE, DE-FENSE με άλλα λόγια: "και τώρα, Άμυνα"

Όπως είπαμε, το πόκερ άρχισε.

Θυμίζω ότι στη φάση αυτή το αποτέλεσμα που θέλει η Ελλάδα είναι η ισοπαλία, να μην χάσουμε, να μην τσακιστούμε. 

Ευτυχώς ο Κοτζιάς το ισορρόπησε (πήρε και εύσημα εκατέρωθεν) και ευτυχώς ο Δραγασάκης το δικαιολόγησε (ενθουσιασμός, σου λέει). Να περάσει η α' φάση ήσυχα για να μπούμε στην ουσιαστική διαπραγμάτευση.

 --------------------------

Ήδη το μνημόνιο καταργήθηκε στην πράξη. Θυμίζω ότι η τρόικα δεν σήκωνε την παραμικρή αντίρρηση για κάποιες απολύσεις ή για λεπτομέρειες του ΕΝΦΙΑ. Τώρα η κυβέρνηση λέει ότι θα επαναπροσλάβει τους αδίκως απολυμένους! Αυτό σημαίνει ότι η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ενέργεια εκ μέρους μας ήδη έχει πραγματοποιηθεί.

Βλέπουμε την αντίδραση των θεσμικών Ευρωπαίων που για όποιον διακρίνει κάτω από τις γραμμές είναι ΟΡΓΗ και ΦΡΙΚΗ (όχι για τη Ρωσία). Ευτυχώς επικρατεί η γαλατική ευγένεια και επί πλέον είμασταν τόσο γρήγοροι που τους αιφνιδιάσαμε.

Θα αντιδράσουν όμως σύντομα και με πολλή μεγάλη σκληρότητα στις εκφράσεις τους. Θα απαιτήσουν ΥΠΟΤΑΓΗ. Εμείς πρέπει να έχουμε την εξυπνάδα να κάνουμε την πάπια, παριστάνοντας τους αφελείς. Ας γαυγίσουν! Μέχρι και τον Ιούνιο δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα ουσιαστικό πέρα από απειλές.

Είπαμε, στη φάση αυτή (Φεβρουάριος-Μάρτιος) θέλουμε ισοπαλία. Θέλουμε να μην τσακιστεί κανείς γιατί έτσι δεν θα τσακιστούμε, αφού μόνο εμείς κινδυνεύουμε. Μετά (Απρίλιο-Μάϊο) θα ξεδιπλωθεί η δική μας επίθεση.

Χρειάζεται υπομονή.  

-------------------------- 

Στη β' φάση έχουμε τον Βαρουφάκη, μεγάλο όπλο μας που τέτοιο δεν έχουν αυτοί κανένα. Είναι σαν να έχουμε Σπανούλη-Διαμαντίδη-Παπαλουκά στην ίδια ομάδα. Όταν τους είχαμε νικήσαμε τις ΗΠΑ (στην Ιαπωνία).

Ήδη ο τύπος υφαίνει ένα πέπλο δηλώσεων, προτάσεων, τοποθετήσεων που δημιουργούν για τη Γερμανία ασφυκτικό κλίμα.

Όταν θα έρθει η ώρα, αυτό το πλέγμα θα χρησιμοποιηθεί για να παρουσιαστούν οι ελληνικές προτάσεις που θα έχουν συνοχή, θα είναι εντός των θεσμικών πλαισίων που υπάρχουν και θα είναι απολύτως λογικές και πολύ δύσκολο να απορριφθούν. 

Στην ουσία θα είναι μια πρόταση αναδιοργάνωσης της Ευρώπης που θα εξυπηρετεί κι εμάς. Έχουν ήδη αναπτυχθεί στην μετριοπαθή πρόταση (moderate proposal) των Βαρουφάκη, Γκαλμπρέηθ και Χόλλαντ. Το βιβλίο παρουσιάστηκε τον Ιούνιο στην Αθήνα και το προλόγισε ο Τσίπρας που προφανώς το έχει διαβάσει. Γι αυτό είναι τόσο καλός.

Οι Μέρκελ-Σόιμπλε την γνωρίζουν επίσης και την φοβούνται. Γι αυτό θα κοιτάξουν να μας τσακίσουν (ή να τσακίσουν τον Βαρουφάκη αν μπορέσουν) πολύ νωρίς, πριν έρθει η ώρα της μετριοπαθούς πρότασης να κατατεθεί (επισήμως εννοούμε). Όταν θα τεθεί σε συζήτηση θα είναι δύσκλο να απορριφθεί. Και τότε θα αναπνεύσει και η Ελλάδα. 

Εκεί, στην Β' φάση θα τους στριμώξουμε.

Αν έχουμε αντέξει ως τότε.