Συναγερμός κι Ενημέρωση!

Η ΖΩΗ ΣΤΟN ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ 

ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟ 

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΚΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!

Στον Πειραιά, στο Κερατσίνι-Δραπετσώνα και στο Πέραμα συνεδριάζουν αυτές τις μέρες τα Δημοτικά συμβούλια. Συζητούν -μεταξύ άλλων- και για την ΜΠΕ (μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων) του ΟΛΠ για τα προγραμματισμένα έργα της ΚΟΣΚΟ. 

Είναι πολύ δύσκολο να διαβάσει κανείς αυτή τη μελέτη των χιλιάδων σελίδων. Άνθρωποι που έχουν εντρυφήσει σε κείμενα δυσνόητα ή επίσημα, δεν το μπορούν. Αναρωτιέμαι αν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε άλλος πέρα από όσους κάνουν αυτή τη δουλειά επαγγελματικά.

Στη μελέτη περιέχονται κάποια έργα που είναι προς άμεση εκτέλεση αλλά και κάποια άλλα των οποίων η πραγματοποίηση επίκειται. Ο Πειραιάς δεν θέλει το μεγάλο Μωλ και το Ξενοδοχείο, το Κερατσίνι δεν θέλει την επέκταση των κοντέϊνερ και το νέο καρ-τέρμιναλ και το Πέραμα δεν θέλει σχεδόν τίποτε από όσα σχεδιάζονται. Όλοι αντιδρούν και φυσικά απορρίπτουν την ΜΠΕ. Η οποία έτσι κι αλλιώς είναι πρωθύστερη, γιατί κανονικά, πρώτα εγκρίνεται η μελέτη και μετά αποφασίζονται τα έργα. Εδώ σε εμάς, η ΕΣΑΛ έχει εγκρίνει τα έργα και τώρα θα δει και την ΜΠΕ! Το συμπέρασμα είναι πως τα συμβούλια, αντί να συζητούν πάνω σε μια μελέτη θα επικεντρωθούν μάλλον στους τρόπους αντίδρασης σε αυτήν. 

Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει σε ανώτατο επίπεδο -στην επίσκεψη Μητσοτάκη στην Κίνα- να γίνουν όλα τα έργα όπως είχαν αρχικά σχεδιαστεί. Οι Κινέζοι θα δώσουν κάποια χρήματα στους γύρω δήμους και καθάρισαν. Η μάχη φαίνεται εκ των προτέρων χαμένη, όμως θα δοθεί.

Ας περάσω ειδικά στο έργο των κοντέινερ στου Σκλαβενίτη, στο Ικόνιο. Προβλέπεται επέκταση της υπάρχουσας προβλήτας κατά 250 μέτρα μέσα στη θάλασσα και αύξηση της χωρητικότητας σε κοντέινερ περίπου κατά το πενταπλάσιο. Με αυτό το έργο ο Πειραιάς πάει να καταστεί πρώτο λιμάνι της Μεσογείου. Η πόλη όμως θα υποβαθμιστεί κι όσοι έχουν σπίτια που βλέπουν προς παραλία, ή είναι κάπως κοντά, θα υποφέρουν. Για τη διακίνηση των κοντέινερ θα στηθούν τεράστιες γερανογέφυρες. Όχι μόνο θα αυξηθεί η κίνηση στους δρόμους, με την ρύπανση που αυτό συνεπάγεται, αλλά, θα υπάρχει ένας συνεχής θόρυβος πολύ ενοχλητικός από τις γερανογέφυρες. Το δε τοπίο θα γίνει τουλάχιστον τρομακτικό. Η ζωή θα γίνει κόλαση. 

Την ώρα που σχεδιάζονται αναπλάσεις στο Ελληνικό, στην παραλία (ριβιέρα) και στα βόρεια προάστια, ο Πειραιάς μετατρέπεται ξανά σε ένα βρόμικο λιμάνι. Οι επενδύσεις εκείνες που υποβαθμίζουν την Αθήνα, γίνονται εδώ κι εκείνες που την αναβαθμίζουν γίνονται αλλού. Γιατί;

Ο κόσμος πρέπει να τα μάθει όλα αυτά. Χρειάζεται συναγερμός και ξεσηκωμός. Πρέπει να υπάρξει επίσημη γνωστοποίηση του τί θα συμβεί και να γίνουν δυνατές κινητοποιήσεις. Αν ο κόσμος καταλάβει πόσο υποβαθμίζεται η ζωή του, ίσως κουνηθεί και αντιδράσει. Και τότε θα υπάρχει ίσως κάποια ελπίδα.

Η περικοπή των επιδομάτων έφερε άμεσα πτώση του τζίρου

Με βάση τα πρόσφατα στοιχεία του τμήματος μελετών του ΕΒΕΠ καταγράφηκε ως εξής η πορεία της εμπορικής κίνησης για το τελευταίο δεκαπενθήμερο:

«Η πληροφόρηση που προκύπτει από τους 13 εμπορικούς συλλόγους της Αττικής είναι ενδιαφέρουσα, αφού οι 8 δήλωσαν στην αγορά τους χειρότερο τζίρο από πέρυσι τις δύο πρώτες εβδομάδες των εκπτώσεων, οι 4 στα ίδια επίπεδα και μόνο ένας καλύτερα. Από τις 30 εμπορικές επιχειρήσεις της Αττικής οι 12 κινήθηκαν στα ίδια επίπεδα με πέρυσι, οι 2 καλύτερα με άνοδο 5-10% και οι 16 χειρότερα με πτώση 2-20%. 

Για τη συνέχεια των εκπτώσεων οι 10 εμπορικοί σύλλογοι προβλέπουν χειρότερη πορεία και οι 3 ότι θα κινηθούν καλύτερα ή έστω στα ίδια επίπεδα. Από τις 30 επιχειρήσεις οι 14 είναι απαισιόδοξες για τη πορεία των εκπτώσεων, οι 6 αισιόδοξες ότι θα πάνε καλύτερα και οι 10 εκτιμούν ότι οι χειμερινές εκπτώσεις θα ολοκληρωθούν τελικά με τις πωλήσεις τους στα ίδια επίπεδα.»

Οι επιπτώσεις της μείωσης των επιδομάτων είναι λοιπόν φανερές. Πέρσι στο τέλος του έτους μοιράστηκαν 850 εκ. ευρώ, φέτος 210 εκ Αυτά τα 600 εκ. ευρώ έλειψαν από την αγορά.

Η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να προσέξει. Βγήκε με πολλές προσδοκίες και κινείται σε ένα κλίμα θετικό, με γεμάτα τα ταμεία, χωρίς σοβαρούς περιορισμούς στην οικονομική της πολιτική και με χρήμα στις αγορές που μπορεί να το δανειστεί φτηνά. Ποντάρει στην ανάπτυξη -και καλά κάνει- αλλά πρέπει να αποκτήσει κι ένα πλαν Β που δεν φαίνεται να το έχει σχεδιάσει. Οι επενδύσεις μπορεί και να  αργήσουν, αν δούμε για παράδειγμα τα παθήματα στο Ελληνικό. Η ανάπτυξη όμως δεν μπορεί να περιμένει. Από αυτήν εξαρτώνται όχι μόνο τα αναγκαία πλεονάσματα αλλά ακόμη κι οι θεσμικές απαιτήσεις των δανειστών.

Αν (λέμε αν) δεν έρθουν οι επενδύσεις στον ρυθμό που τις αναμένει η κυβέρνηση, τότε μόνο ο τουρισμός κι η εγχώρια ζήτηση θα διασώσουν την οικονομία. Με τον τουρισμό να απειλείται από τις τουρκικές προκλήσεις, η εγχώρια ζήτηση είναι μονόδρομος. Γι αυτό πρέπει να είναι πολύ προσεκτική η κυβέρνηση με τις περικοπές των επιδομάτων και της 13ης σύνταξης. Η όποια ανάκαμψη επιτεύχθηκε, έλαβε υπ' όψιν της πολύ σοβαρά αυτόν τον παράγοντα. Ας ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση την δική της πολιτική μέχρις ενός σημείου. Αν, όμως, δει ότι δεν της βγαίνει, τότε δεν θα είναι κακό να ακολουθήσει, ένα μονοπάτι που αποδείχτηκε "πετυχημένο", δηλαδή έφερε νούμερα επιθυμητά. Ας αντιγράψει τον Σύριζα. Δεν θα είναι η πρώτη της φορά.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ, μόλις ολοκληρώθηκε!

Σήμερα, μόλις πριν λίγο, τελείωσα το νέο μου μυθιστόρημα.

Ο τίτλος του είναι «ΔΙΟΝΥΣΟΣ» κι έχει υπότιτλο "Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ".

Το περιεχόμενό του, το καταλαβαίνετε από τους τίτλους.

Γραμμένο στο ίδιο στυλ που έγραψα πρόσφατα και το βιβλίο μου με τίτλο «ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ και ΑΤΑΛΑΝΤΗ» που είχε υπότιτλο "Ήρωες κι Ημίθεοι στο Κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου". Βέβαια και τον ΜΕΛΕΑΓΡΟ δεν τον έχουν διαβάσει παρά ελάχιστοι μόνον, μια και δεν έχει εκδοθεί ακόμα. Ωστόσο έχω δημοσιεύσει κάποια κεφάλαια κι έδειξα μέσα από αυτά το νέο στυλ που ακολουθώ.
Μιλούν οι θεοί κι οι ήρωες ή οι απλοί άνθρωποι σε πρώτο πρόσωπο και περιγράφουν τις ιστορίες με τον προσωπικό τους τρόπο. Δεν λένε την ίδια ιστορία, αλλά εξελίσσουν τον κεντρικό μύθο, με κάποιες επικαλύψεις, βέβαια, των ιστοριών.

Έτσι και στον «ΔΙΟΝΥΣΟ» τα 13 κεφάλαιά του τα διηγούνται αφηγητές που είναι: Ο ίδιος ο Διόνυσος (σε δύο κεφάλαια), η Αριάδνη (σε άλλα δύο) κι ακόμη από ένα κεφάλαιο διηγούνται ο καθένας εκ των εξής: Ο Δίας, ο Ερμής, ο Σειληνός, ο Παν, η Μήτις (θεά), η Βαυβώ (μια Μαινάδα), η Ναννώ (μια εταίρα), ο Ιωάννης ο Έσχατος κι ο συγγραφέας.

Ως τώρα έχει 190 σελίδες. Όταν θα γίνει φιλολογική επιμέλεια αυτές μπορούν να αλλάξουν κάπως. Προσωρινά έχει και το παρακάτω εξώφυλλο:

Προσεχώς θα βάλω κάποια αποσπάσματα. Ελπίζω να με ανεχτείτε όσοι δεν έχετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ξέρω όμως πως κάποιοι θα το θέλουν πολύ. Γι αυτούς θα το κάνω ... και για μένα ...!

Μακάρι να μην έχει δουλειά η νέα Πρόεδρ-ος/ίνα

Την ημέρα που ακούστηκε το όνομα της Σακελλαροπούλου, με μια ανάρτησή μου στο Φ/Μ πήρα θέση υπέρ αυτής της υποψηφιότητας. Αυτό έγινε λίγο πριν γίνει επίσημη πρόταση από την ΝΔ αλλά όταν πια διαφαινόταν ότι εκεί πήγαινε το πράγμα. Δυο τρία βιογραφικά στοιχεία που διέρρευσαν, μού έδειχναν ότι επρόκειτο για καλή περίπτωση. Επί πλέον ήταν γυναίκα.

Στον λογαριασμό μου στο Φ/Μ (στα σχόλια) διάβασα πολλές απόψεις που εξέφραζαν επιφύλαξη και κάποιες πλήρη άρνηση. Ακόμα δεν είχαν πάρει θέση τα κόμματα, ούτε ο Σύριζα, για την υποψηφιότητά της. Υπήρχε μόνο η πρόταση για Παυλόπουλο. Δεν έχω αρνητική γνώμη για τον Παυλόπουλο, ούτε όμως και τον θεωρώ καλύτερη περίπτωση από την Σακελλαροπούλου. Απάντησα στα σχόλια τα οποία, όμως, συνεχίστηκαν. Δεν έχει σημασία, ελεύθερο διάλογο κάνουμε και στο κάτω-κάτω πολιτισμένο.

Τώρα που ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία κι έχουμε εκλογή με 261 ψήφους από τον πρώτο γύρο, ας κάνω δύο ακόμη σχόλια.

1.- Η νέα πρόεδρος (αναλαμβάνει 14/3) έχει δείξει κάποιες ευαισθησίες αλλά και αναλγησίες σε κάποια θέματα, όπως σχεδόν όλοι οι δικαστές. Δεν θα την κρίνω από αυτά. Επίσης έχει διατελέσει στο παρελθόν φίλη ή θαυμάστρια του Κύρκου, του Βενιζέλου και ίσως τώρα του Μητσοτάκη. Όλα αυτά θα ήταν σημαντικά αν είχε να παίξει έναν οποιοδήποτε ρόλο (όχι σπουδαίο, έστω κι απλά έναν οποιονδήποτε) στην πολιτική ζωή. Όμως δεν έχει. Ούτε αρμοδιότητες έχει ούτε μπορεί η προσωπική της πορεία να επηρεάσει τις καθημερινές πολιτικές των πολιτών. Σαν πρόεδρος του ΣτΕ μπορούσε περισσότερα.

2.- Η εκλογή έχει παράλληλα και ένα συμβολικό χαρακτήρα. Τίθεται επικεφαλής του κράτους ένα πρόσωπο που δεν είναι βγαλμένο από την ναφθαλίνη και το οποίο είναι γυναίκα. Υπερψηφίζεται από ΝΔ, Σύριζα και Κινάλ, που θα πει ότι έχει ευρύτερη αποδοχή. Το ΚΚΕ παραδοσιακά δεν ψηφίζει προέδρους που δεν έχει προτείνει εκείνο, ο Βελλόπουλος δεν την έχει για αρκετά θρήσκα και δεν την ψηφίζει ενώ ο Βαρουφάκης -δεν ξέρω γιατί, αλλά- αποφάσισε να πει όχι. Μικρό το κακό από τις αρνήσεις, σπουδαιότερο είναι που υπερψηφίστηκε από την μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου. Από πλευράς συμβολισμών επομένως, ήταν μια καλή κίνηση η εκλογή της. 

Αυτά και αναμένουμε την συνέχεια. Ελπίζουμε όλοι να μην έχει καθόλου δουλειά γιατί δουλειά για τον-την Πρόεδρο/ίνα σημαίνει συνήθως κρίση στην κοινωνία. Τότε μόνο τον-την θυμούνται. Και ένα τελευταίο. Θα είναι «η Πρόεδρος» ή «η Προεδρίνα». Αν κρίνω από το δικαστικό της παρελθόν θα λέγεται «η Πρόεδρος» όπως ήταν και στο ΣτΕ. Αν αφήσω την φαντασία μου να την σκεφτεί ρηξικέλευθη, ίσως προτιμήσει το «η Προεδρίνα». Χλωμό το βλέπω. 

Αντίλογος χωρίς αντίλογο.

Ένα τεράστιο κενό υπάρχει στην εξωτερική μας πολιτική. Θέλουμε τους υδρογονάνθρακες για δυο λόγους: 

α) Για να έχουμε έσοδα (όσα κι αν είναι αυτά). 

β) Για να μαρκάρουμε τις δικές μας γαλάζιες πατρίδες (ΑΟΖ και πέρασμα αγωγών) με τη βοήθεια των Ισραηλινοαμερικανών.

Αυτή είναι μια πολιτική διαχρονική της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας. Την βρήκε ο Τσίπρας στα σπάργανα, από τον Γιωργάκη κυρίως. Την υπηρέτησε σωστά με βάση τις απαιτήσεις της. Την παρέδωσε στον Μητσοτάκη που την συνεχίζει με λάθη κι αστοχίες. Τού έτυχαν κι οι αναποδιές μαζεμένες.

Πέρα, όμως, από τα σωστά και τα λάθη, πέρα από τις υποκειμενικότητες και τις αντικειμενικές δυσκολίες, πρέπει να κάνουμε κάποτε έναν απολογισμό. Αυτό ζητάει ο Βαρουφάκης που έχει μιαν άλλη πολιτική στο θέμα. Ίσως να είναι κι αυτή η πολιτική ελκυστική μεν αλλά ανεφάρμοστη, όπως ήταν κι οι οικονομικές πολιτικές που πρότεινε το 2014-15. Αξίζει όμως να τις δούμε αυτές τις προτάσεις σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών τουλάχιστον. Ας γίνει η σύσκεψη υπό τον Παυλόπουλο. Αλλιώς θα πρέπει να περιμένουμε τον Απρίλιο, όταν όλα θα έχουν κριθεί εις βάρος μας.

Ο αντίλογος στην πολιτική των υδρογονανθράκων και της γαλάζιας πατρίδας (λέγε με ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα) είναι απλός:

α) Για έσοδα, καλύτερα να μην περιμένουμε τίποτε. Η ΕΧΧΟΝ θα κερδίσει πολλά από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, η ΕΧΧΟΝ ΕΛΛΑΣ όμως θα πάρει ψίχουλα. Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει να παίρνει το 20% της ΕΧΧΟΝ ΕΛΛΑΣ και το 0% της κανονικής ΕΧΧΟΝ. Δηλαδή θα πάρουμε μηδέν ή κάτι λίγο πάνω από αυτό. 

β) Για την γαλάζια πατρίδα, η Τουρκία ήδη αντέδρασε και μάλιστα δυναμικά. Θα κάνει έρευνες μέσα στην δική μας ΑΟΖ κι αν τολμούμε ας κουνηθούμε. Θα στείλει στρατό στην Λιβύη για να υπερασπιστεί την κυβέρνηση Σάρατζ -που μαζί της υπέγραψε τις εις βάρος μας συμφωνίες- κι εμείς, αν τολμήσουμε, ας στείλουμε έστω έναν αστυνομικό. Το πότε θα μας πάρει ένα-δυο ή πέντε-δέκα ή περισσότερα από τα ακατοίκητα νησιά του Αιγαίου, είναι άγνωστο αλλά προδιαγεγραμμένο. Κι όταν η Τουρκία θα τα κάνει αυτά, η Ισραηλινοαμερικανική πλευρά δεν θα κουνήσει το δαχτυλάκι της. Έχει κανείς αμφιβολία;

Είναι σωστός ο αντίλογος αυτός;

Στοιχείο πρώτο: Προς το παρόν τουλάχιστον, ο αντίλογος δεν έχει αντίλογο.

Στοιχείο δεύτερο: Η διεθνής απομόνωση της χώρας μας στο θέμα της θάλασσας είναι εκκωφαντική. Όσο στραβά κι αν κινείται η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ξεφτίλα είναι τόσο μεγάλη που την ξεπερνά.

Στοιχείο τρίτο: Μας το είπαν κατάμουτρα, ο Τραμπ και η Μέρκελ. Ο Τραμπ δεν έδωσε καν κοινή συνέντευξη με τον Μητσοτάκη κι είπε πως θα συνεννοηθεί για όλα με την Τουρκία. Η Μέρκελ δεν κάλεσε την Ελλάδα στο Βερολίνο και σε λίγες μέρες πάει στην Κωνσταντινούπολη να μιλήσει με τον Ερντογάν.

Στοιχείο τέταρτο: Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προδιαγράψει ως ανεπιθύμητα τα ορυκτά καύσιμα, από λιγνίτη έως πετρέλαιο, και κινείται στον αστερισμό της ανανεώσιμης ενέργειας. Ήλιος και αέρας δηλαδή, πράγματα που τα έχει άφθονα η χώρα μας, που δεν λερώνουν και που δεν τα διεκδικεί κανείς.

Μήπως να βλέπαμε πιο σοβαρά τον αντίλογο;

Και στην Παιδεία ... άριστα!

ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΑΛΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

********************************************

Αντιγράφω από τα ρεπορτάζ του καθημερινού τύπου:

Κινητοποιήσεις ξεκινούν ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) και ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας), αντιδρώντας στο νομοσχέδιο Κεραμέως την ερχόμενη εβδομάδα.

Τόσο η ΟΛΜΕ όσο και η ΔΟΕ, είχαν αποφασίσει ομόφωνα την απόσυρση του νομοσχεδίου κι αυτό ζήτησαν και στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων όπου συζητήθηκε το νομοσχέδιο, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων πως η διάταξη για τα κολέγια υπονομεύει ευθέως το άρθρο 16 του Συντάγματος που διασφαλίζει τον χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι 74 Σύλλογοι ΕΛΜΕ, οι οποίοι ζητούν με επιστολή τους κήρυξη απεργίας άμεσα από την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ.

***********************************************

Δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία με την Κεραμέως. Με τις πολιτικές της α) "ούτε δεξιά, ούτε αριστερά προς τον Χριστόν" από την μια και β) "ιδιώτες και ξερό ψωμί" από την άλλη, είναι επόμενο πως κάποια στιγμή θα άρχιζαν οι κινητοποιήσεις στην Παιδεία.

Αυτή τη φορά πρόκειται για Καθηγητές και Δασκάλους. Χτες ήταν οι φοιτητές που δεν τελείωσαν, και αύριο ίσως οι μαθητές που ετοιμάζονται. Βράζουν τα αίματα στην Παιδεία.

 

Το πρόβλημα γενικά είναι ότι, ενώ η "αριστεία" έγινε το "μότο" της κυβέρνησης στα λόγια όμως, είδαμε να μειώνονται οι προδιαγραφές για τους "άριστους". Αρχικά είχαμε εκπτώσεις στα προσόντα για κατάληψη υψηλών κυβερνητικών θέσεων και τώρα εκπίπτουν και τα προσόντα για κατάληψη θέσεων εκπαιδευτικού στα σχολεία.

Υπάρχει και πιο χάλια απ' αυτό;

Όπως διαβάζω στα ΜΜΕ, στη συνδιάσκεψη που θα γίνει στις 19/1/20 στη Γερμανία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την Λιβύη έχουν προσκληθεί τα κράτη:

ΗΠΑ

Ρωσία

Κίνα

Βρετανία

Γαλλία

Ιταλία

Εμιράτα

Τουρκία

Κονγκό

Αίγυπτος

Αλγερία

και οι διεθνείς οργανισμοί:

ΟΗΕ

ΕΕ

Αφρικανική Ένωση

Αραβικός Σύνδεσμος

φυσικά και οι δυο παρατάξεις της Λιβύης.

Ας σημειώσουμε δύο ΗΧΗΡΕΣ απουσίες:

Αγνοήθηκαν πλήρως η ΤΥΝΗΣΙΑ και η ΕΛΛΑΔΑ.

Κι αν για την Τυνησία δεν μας πολυνοιάζει, για την Ελλάδα μας νοιάζει και πρέπει να μας ανησυχεί.

Πόσο πιο χαμηλά;;;

Πόσο πιο ξεφτίλα;;;

Και κάτι ακόμα που μπορεί να θεωρηθεί βασικό.

Το Νοέμβριο του 2018, πριν από ένα χρόνο και δυο μήνες, είχε συγκληθεί και τότε Διεθνής Διάσκεψη για την Λιβύη. Είχε γίνει στο Παλέρμο της Σικελίας, είχαν πάει σχεδόν όλοι οι παραπάνω προσκληθέντες και είχε προσκληθεί και ο Αλέξης Τσίπρας που απολάμβανε τότε ένα αυξημένο διεθνές κύρος λόγω και της συμφωνίας των Πρεσπών.

Δεν είναι ότι η κυβέρνηση αδιαφόρησε. Ζήτησε να μετάσχει στη διάσκεψη αυτή με πολλούς τρόπους. Το είχε δηλώσει ο ίδιος ο Μητσοτάκης (στο Βήμα), το είχε πει ο Βαρβιτσιώτης (αναπληρωτής ΥΠΕΞ) το είπε επίσης κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ζήτησαν να μετέχει και η Ελλάδα αλλά κανείς (ή μάλλον πιο συγκεκριμένα η οικοδέσποινα Μέρκελ) δεν την κάλεσε. Και μάλιστα, σύμφωνα με ανακοίνωση της αντιπολίτευσης, φέτος προσκαλούνται για πρώτη φορά η Αλγερία και το Κονγκό που δεν βρίσκονταν στο Παλέρμο.

Τι ακριβώς συνέβη με την Ελλάδα κι ενώ βρισκόταν στο Παλέρμο δεν βρίσκεται στο Βερολίνο; Όταν μάλιστα υπάρχουν νέοι προσκαλούμενοι που είναι η Αλγερία και το Κονγκό!!! Όταν μάλιστα ο βασικός δημιουργός της σημερινής κρίσης στη Λιβύη είναι η Τουρκία που έχει μπει στο κέντρο των προσπαθειών λύσης (;) του Λιβυκού προβλήματος;

Πόσο πιο χαμηλά;

Πόσο πιο χάλια;

Ο πόλεμος των Αθηνών.

Αν βλέπετε ειδήσεις (εγώ, σπάνια) θα έχετε δει και τις εικόνες των καταλήψεων και ανακαταλήψεων παλιών κτηρίων. Πρόκειται για την κατάληψη από τα ΜΑΤ κτηρίων που έχουν καταλάβει οι αναρχικοί και ανακατάληψης των κτηρίων από τους αναρχικούς και επανακατάληψης των κτηρίων από τα ΜΑΤ κ.ο.κ. Λένε (οι δημοσκόποι) πως αυτές οι επιχειρήσεις των ΜΑΤ έχουν την αποδοχή της πλειοψηφίας των πολιτών. Κι όταν κάτι το λένε οι δημοσκόποι, η κυβέρνηση το ακολουθεί με ευλάβεια θρησκευτική. Άρα οι επιχειρήσεις του τηλεοπτικού "πολέμου των Αθηνών" θα συνεχιστούν.

Εγώ έχω άλλη γνώμη και θα την πω.

• Αυτή η ιστορία των επιχειρήσεων με τηλεοπτική κάλυψη και αναμετάδοση από τους ρεπόρτερ σαν να πρόκειται για πολεμικές συγκρούσεις με αηδιάζει.
• Η είσοδος των καμερών μέσα στα υπό εκκένωση κτήρια με την επίδειξη κονσερβών, κουτιών μπύρας κτλ. θυμίζει μέρες ΥΕΝΕΔ μετά το Πολυτεχνείο και με αηδιάζει.
• Αυτή η κόντρα αναρχικών-αστυνομικών δεν μου αρέσει καθόλου. 
• Διαφωνώ με τους αναρχικούς και με εκνευρίζει η βία που εκπέμπουν με την παρουσία τους στις μαζικές εκδηλώσεις, αλλά, το ίδιο με φοβίζει η βία εκ μέρους των αστυνομικών που μοιάζει ασύδοτη και με τη σιγουριά ότι υπάρχει άνωθεν κάλυψη.

Δεν μου αρέσει καθόλου μια κατάσταση όπου μια ακραία "αριστερή" ιδεολογική τάση συγκρούεται με μια ακραία "δεξιά" κατασταλτική τάση στους δρόμους της πόλης που ζω. Δεν μου αρέσει καθόλου που η ένταση ή η εκτόνωση της σύγκρουσης εξαρτάται από τα μέσα ενημέρωσης κι ιδιαίτερα τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα που διαμορφώνουν πολιτικό τοπίο στον δημόσιο χώρο.

Ελπίζω κι εύχομαι αυτή η κατάσταση να ανατραπεί σύντομα. Ελπίζω κι εύχομαι όλο και περισσότεροι πολίτες να αγανακτήσουν με αυτή την κατάσταση και κάποτε να αντιδράσουν. Γιατί μόνο όταν εκδηλωθεί η αγανάχτηση των πολιτών, με όποιον τρόπο κι αν προκύψει, μόνο τότε θα αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Θα έχουμε πόλεμο;

Όλο και περισσότεροι στο περιβάλλον μου ανησυχούν λέγοντας πως θα γίνει πόλεμος. Τον προσδιορίζουν γύρω στην άνοιξη, τότε που για την Ελλάδα το πλήγμα θα είναι χειρότερο αφού θα απειλείται η τουριστική της βιομηχανία. Το σκεπτικό όλων είναι ότι ο Ερντογάν είναι επιθετικός για εσωτερικούς δικούς του λόγους κι ότι θα την πληρώσουμε την νύφη εμείς. 

Φυσικά, στο μυαλό όλων, δική μας ευθύνη για την κατάσταση δεν υπάρχει καμία. Για όλα φταίνε οι κακότροποι γείτονες. Που είναι βέβαια κακότροποι, αλλά έχουν κι αυτοί τα επιχειρήματά τους.

Η επιχείρηση αποκλεισμού της Τουρκίας που ξεκίνησε επί Παπανδρέου-Σαμαρά και δοξάστηκε επί Τσίπρα δεν βρίσκεται στο σκεπτικό ή στα "υπ' όψιν" κανενός. Μιλώ για τις περίφημες τριμερείς συνεργασίες Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος. Αυτές αποκλείουν την Τουρκία εντελώς από την Ανατολική Μεσόγειο κι εξαφανίζουν από τον χάρτη την Τουρκοκυπριακή διοίκηση. Στηρίζονται οι συμφωνίες αυτές στο γεγονός ότι το Καστελόριζο διαθέτει ΑΟΖ και ότι επομένως οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου συνδέονται. Επίσης, μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, η ελληνοκυπριακή πλευρά μιλά για λογαριασμό όλου του νησιού επομένως και της βόρειας Κύπρου. Η τουρκοκυπριακή διοίκηση, όμως, σε οποιαδήποτε ρύθμιση ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας θα είχε κι αυτή κάποιο λόγο. Με την σύνδεση των δύο ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, μέσω Καστελόριζου, η Τουρκία μένει με ΑΟΖ μια πολύ στενή λωρίδα γύρω από τις ακτές της κι ας είναι το κράτος με την μεγαλύτερη ακτογραμμή και το πιο μεγάλο βάθος σε στεριά.

Φανταζόμασταν πως η Τουρκία θα υπέμενε αυτή την κατάσταση χωρίς να αντιδράσει; Κι όταν αντέδρασε, περιμέναμε κάτι λιγότερο από τους τραμπουκισμούς που έκανε; Η αλήθεια είναι ότι εγώ περίμενα πολύ ηπιότερη αντίδραση που θα εκδηλωνόταν μέσα από υπάρχοντες θεσμούς, αλλά, έκανα λάθος. Το ίδιο λάθος έκαναν κι εξακολουθούν να κάνουν, προφανώς, και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Και ... καλά εγώ ... ένας πολίτης με ελλιπή πληροφόρηση είμαι κι έκανα λάθος εκτίμηση, έμεινα ήσυχος ότι θα τα καταφέρουμε. Οι κυβερνήσεις όμως; Δικαιούνται να έχουν κάνει λάθος; Μπορούν να πουν ότι αιφνιδιάστηκαν; Έπρεπε αμέσως μετά την σχεδίαση του χάρτη της ανατολικής μεσογείου, με βάση τα δικά μας συμφέροντα, να σχεδιαστεί και η απάντησή μας στην αναμενόμενη τουρκική αντίδραση. Υπήρξε τέτοιο σχέδιο; Δεν γνωρίζω αλλά πιστεύω πως όχι. Νομίζω πως καμιά κυβέρνηση από το 2010 που ξεκίνησε το σχέδιο των τριμερών ως σήμερα δεν σκέφτηκε το παραμικρό. Κατά την ρήση του Λένιν, προχώρησαν "βλέποντας και κάνοντας".

Τώρα έχουν οι κυβερνώντες να διαχειριστούν ένα μεγαλύτερο πρόβλημα. Αν δεν το αντιμετωπίσουν σωστά και έγκαιρα, κινδυνεύουμε να χάσουμε δυσανάλογα πολύ περισσότερα από την οποιαδήποτε συμφωνία που θα περιελάμβανε την Τουρκία και θα έσβηνε την ένταση. Πρέπει να δράσουν με βάση την λογική και τις διεθνείς συγκυρίες μακριά από κάθε λαϊκισμό. Μπορούν; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει σήμερα μια καυτή πατάτα στα χέρια. Μπορεί να θέλει να διοικήσει χωρίς τον λαϊκισμό, όμως χρωστά σε αυτόν πολλά. Είναι μια κυβέρνηση που την έβγαλαν οι τηλεοράσεις, το Μακεδονικό και τα συνεχή ρούμορς στις οθόνες. Ακόμα και τώρα την καθοδηγούν οι τηλεοράσεις και τα γκάλοπ. Μπορεί να αποστεί η κυβέρνηση από τον λαϊκισμό που την ανέδειξε; Είναι ικανή να αντιμετωπίσει την κατάσταση;

      

ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Χειμέρια τα πράγματα στα εθνικά μας ζητήματα.

Όχι πως φταίει ο Μητσοτάκης για την αυξημένη επιθετικότητα της Τουρκίας ή για τις κινήσεις του Τραμπ που αναβαθμίζουν την γείτονα και παίζουν με το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου νέου πολέμου. Όμως ο Μητσοτάκης κι η κυβερνησή του θα χειριστούν αυτές τις καταστάσεις. 
Και το ερώτημα είναι: Μπορούν;

Δεν φταίει ο Μητσοτάκης για ό,τι έχει συμβεί, αλλά, ούτε και κάνει κάτι για να ανατρέψει την κατάσταση. Ακόμη κι η σημερινή συνάντηση με τον Τραμπ μάλλον προς αποτυχία βαίνει. Ο Τσίπρας είχε, τουλάχιστον, σχέδιο και στρατηγική έστω κι αν τα σχέδια κι οι στρατηγικές του ήταν αντίθετες με τις βασικές αρχές της αριστεράς. 

Ισραήλ, Αίγυπτος και ΗΠΑ προς νότο, Βαλκανικές χώρες και ΗΠΑ προς βορά ήταν οι άξονες της εξωτερικής πολιτικής των Τσίπρα-Κοτζιά. Μαζί με πολύ ισχυρή ανάμιξη της ΕΕ ακόμα κι όταν δεν το ήθελαν οι Ευρωπαίοι. Κάπως έτσι είχε απομονωθεί η Τουρκία για μεγάλο χρονικό διάστημα και παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα βρισκόταν σε κρίση. Δεν θα αλλάξουν φυσικά αυτοί οι άξονες, η στασιμότητα όμως δεν αρκεί. Πρέπει να γίνουν βελτιώσεις και προσαρμογές και το ερώτημα είναι ποιος θα τις κάνει;

Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν αλλάξει στο διεθνές πεδίο δραματικά. Ο Τραμπ δεν κρύβει την προτίμησή του για την Τουρκία και οι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν καμιά αλληλεγγύη στον Μητσοτάκη. Ήταν φυσικό να πληρώσει κάποια στιγμή για την στάση του στο μακεδονικό. Ο λαϊκισμός είναι φορτίο βαρύ στην εξωτερική πολιτική. Κανείς δεν ξεχνά στα διπλωματικά επιτελεία. Όπως ο Σύριζα βρισκόταν πολύ χαμηλά στην εκτίμηση των ξένων όταν ξεκίνησε και κατέβαλε μεγάλο κόπο για να ανατρέψει την εικόνα του, έτσι κι ο Μητσοτάκης έχει να περάσει τον ίδιο σκόπελο. 

Θα τα καταφέρει; Είναι ένα ερώτημα.